02 juni 2007 Het is zaterdagmorgen en ik heb tijdens het ontbijt in de keuken gezellig zitten babbelen met drie Engelse dames, die een wereldreis aan het maken zijn. Via Rusland, Zuid-Oost Azië, Australië en Nieuw-Zeeland zijn ze nu in Bs.As. Het nadeel (althans dat vind ik) van dit soort reizen is, dat je een min of meer vast reisschema hebt. De dames waren daar inmiddels ook achter gekomen. De vluchtdata staan van te voren vast en soms wil je sneller weg dan gepland en soms wil je ergens langer blijven. Helaas is geen van beiden dan mogelijk, tenzij je een (vaak) aanzienlijk bedrag bijbetaalt. Bovendien heb je niet echt de gelegenheid, om één of meerdere plaatsen uitgebreid te verkennen, terwijl je dat (eenmaal ter plaatse) wel graag zou willen. Na het ontbijt ben ik de stad ingegaan, om enkele inkopen te doen. Gelukkig was het weer aangenamer dan in Montevideo; de zon stond aan een blauwe hemel, maar vanwege de hoogbouw liep ik toch merendeels in de schaduw. Ik had eerder al een iemeeltje gestuurd naar Pablo, die mij in Montevideo van de straat geplukt had, dat ik naar Bs.As. zou komen, maar helaas had ik van hem nog geen berichtje terug ontvangen. In een van de vele telefooncellen heb ik geprobeerd hem te bellen, echter zonder resultaat. Terug in de hostel heb ik alsnog een iemeeltje gestuurd. Ik wilde Pablo graag weer ontmoeten en mijn berichten had ik in het Spaans geschreven. Althans... voor zover mijn Spaans leesbaar zou zijn... Hoe dan ook, voor mij was dit weekend meer een rustperiode, dan een actieve verkenning van de stad. Tenslotte had ik daarvoor al genoeg tijd gehad. Niet dat je in ´n paar weken tijd een stad als Bs.As. kunt leren kennen, want er blijven nog genoeg plaatsen over om te ontdekken, maar toch..! ´s-Avonds ben ik uitgebreid gaan schransen in een Tenedor/Parrilla Libre, ofwel een buffetrestaurant waar je voor een vast bedrag zoveel kunt eten als je wilt. Meestal gerund door eigenaren van Chinese afkomst en ook met Chinese gerechten en dus een kolfje naar mijn hand. Helaas serveert men geen koffie na, maar daarvoor ben ik naar een café/restaurant gegaan tegenover de hostel. Terug in de hostel bleek het vrij rustig te zijn, daar de meesten uitgechecked hadden en dus weg waren en de anderen het ´dorp´ in om te gaan stappen. Marcos, de hostel-eigenaar, zijn broer Mario, enkele vrienden en een Mexicaanse studente waren de enige aanwezigen. Zitten babbelen onder het genot van gezellige muziek, vooral cumbia. Dit is een mix van Columbiaanse, Cubaanse en traditionele muziek met Mexicaanse invloeden en vooral vrolijk, ook al is het nogal smartlapachtig.
Zondag, 03 juni 2007 Rond het middaguur de stad in en met de metro naar de busterminal, om te informeren naar mogelijkheden en prijzen voor een busreis naar Salta in het noorden van Argentinië. Tot mijn verbazing zat er niemand achter de loketten en stonden de poortjes naar de perrons open, zodat ik een gratis metroreis had. Dit was trouwens niet de eerste keer, dat ik dit meemaakte. Het gebeurde de laatste tijd wel vaker dat het personeel uit onvrede de passagiers gratis liet reizen en tijdens mijn verblijf in Montevideo was er zelfs een staking uitgebroken onder het metropersoneel. Hierdoor was er een giga chaos ontstaan in de stad; met over-overvolle bussen en verstopte wegen als gevolg. Gelukkig was ik toen elders... Aangekomen in Retiro, Terminal de Omnibus, ben ik diverse loketten van busmaatschappijen langsgegaan en heb bij een van hen een ticket gekocht naar Salta. Onvoorstelbaar, hoeveel busmaatschappijen er van hieruit opereren! Trouwens, lang niet elke maatschappij heeft een lijndienst naar Salta. Dat zijn er maar enkelen. Sommigen onderhouden diensten in centraal Argentinië, anderen alleen in/naar het zuiden en weer anderen in/naar het noorden. Weer anderen bedienen alleen de kustgebieden langs de Atlantische Oceaan, etc. etc. De busreis naar Salta zou 21 uur (!) gaan duren en, afhankelijk van het geboden comfort, liepen de prijzen nogal uiteen. Van $ 150,00 tot $ 280,00 (Lees Argentijnse Pesos) Met een reservering en een ticket op zak verliet ik de terminal en besloot terug te gaan wandelen richting centrum; het was tenslotte mooi weer en op zondag is het aanzienlijk rustiger in de stad en daardoor ´n stuk aangenamer. Bovendien heb je dan de gelegenheid, om te genieten van de geweldige architectuur die Bs.As. te beiden heeft.
31 mei 2007 De afgelopen week was het behoorlijk frisjes en woensdag tegen de avond regende het. Niet echt hard, maar toch... Ik had enkele mensen gesproken, die terugkwamen vanuit het noorden van Uruguay en die vertelden, dat het weer daar niet echt veel beter was dan in Montevideo. De luchtvochtigheid was er ook hoger en daarom voelde het nog kouder en killer aan. Mijn plan was eigenlijk, om ook die richting op te gaan en vandaar Brazilië in te trekken. Maar, in combinatie met andere verhalen, heb ik besloten mijn plannen drastisch te wijzigen en terug te gaan naar Buenos Aires en van daaruit snel in noordelijke richting te reizen. Ik verlangde naar wat meer natuurlijke warmte; tenslotte ben ik in Zuid-Amerika nietwaar... Terug naar Uruguay of andere plaatsen in het midden of zuiden van Argentinia kan altijd nog. Ben donderdagmiddag naar de busterminal gegaan, om tickets te kopen voor de bus naar Colonia en de ferry naar Bs.As.
01 juni 2007 ´s-Morgens een uitgebreid ontbijt in de hostel, douchen en mijn rugzak weer inpakken. Had gisteravond mijn was opgehaald bij de wasserette en dus was alles weer schoon. Nog snel even wat inkopen doen voor ´n eenvoudige lunch en daarna afscheid nemen van iedereen in de hostel. Buitengekomen kwam ik Silvana, de schoonmaakster van de hostel, tegen en na de gebruikelijke omhelzing en hartelijk afscheid heb ik een taxi aangehouden, die mij naar de busterminal bracht. Door al het gebabbel en uitgebreid afscheid nemen, was het later geworden dan ik had gepland, want eigenlijk had ik willen gaan lopen maar daarvoor was helaas geen tijd meer. De bus vertrok om 14.30 uur en na een vlotte en aangename rit van zo´n 2.1/2 uur kwam ik in Colonia aan. In de Terminal del Omnibus heb ik even wat zitten eten en daarna ben ik naar de terminal van de ferry gegaan. Eerst natuurlijk de douaneformaliteiten. Uitchecken in Uruguay bleek iets moeilijker, omdat ik een (douane)papiertje had moeten hebben, dat ik echter nooit gekregen had, toen ik vanuit Buenos Aires naar Uruguay ging. Maar uiteindelijk ging alles toch nog heel snel. Een uitstempel van Uruguay heb ik niet gekregen en bij een eventuele inreis hoop ik geen moeilijkheden te ondervinden. Maar dat is van latere zorg. De omroeper gaf aan, dat iedereen zo snel mogelijk moest instappen, want de boot zou elk moment vertrekken. Ik liep snel de loopplank op en stapte een giga grote ferry binnen; de crucero ´Eladia Isabel´, waar ook auto´s op/in meekonden. Dit keer geen snelle catamaran, maar een boot met meerdere dekken en groot en ook weer behoorlijk luxe. Er was plaats genoeg, dus je kon kiezen waar je wilde gaan zitten. Ook was het wel prettig, om rond te wandelen en naar het buitendek te gaan. Het was volle maan en deze scheen in het water, zodat de waterverplaatsing duidelijk waarneembaar was. De hele reis duurde iets meer dan drie (!) uur en dat om een rivier over te steken! Onderweg heb ik mijn laatste Uruguaya Pesos opgemaakt aan koffie en ´n chocoreep, want meer had ik niet meer over. Heb nog even rondgeneusd in de grote taxfreeshop aan boord, maar de prijzen vielen me tegen; ik vond het aan de dure kant. Tegen 22.00 uur kwamen we aan in de haven van Bs.As. en toen ik van boord ging, kon ik zo doorlopen naar de uitgang van terminal. Daar stond ik dus: wederom in Buenos Aires. Ik wilde weer naar hetzelfde hostel, als waar ik eerder had vertoefd en begon richting centrum te lopen, mezelf realiserend dat de metro gesloten zou zijn tegen de tijd dat ik het eerste station zou tegenkomen. Onderweg en enkele blokken bij de hostel vandaan heb ik nog wat zitten eten. Tegen half één kwam ik bij de hostel aan en Hernando, de nachtportier, was blij verrast mij weer te zien en begroette mij hartelijk. De huiskamer zat redelijk vol en er waren slechts twee mensen die ik van eerder kende. Ik zette mijn rugzak aan de kant, vulde het formulier weer in, kreeg mijn beddegoed en bracht alles eerst naar ´mijn´ kamer, alvorens naar de huiskamer terug te gaan, waar ik met diverse mensen heb zitten babbelen. Op ´n gegeven moment kwamen Jorge (uit Colombia) en Alejandro (uit Argentinië) binnen. Met hen had ik eerder dezelfde kamer gedeeld en het was een hartelijk weerzien. Vooral Jorge was verbaasd mij weer te zien en vroeg meteen, hoe mijn tijd in Uruguay was geweest. Ik vertelde hem van mijn ervaringen en hij wilde weten wat voor soort drug het was geweest, die de dame in mijn koffie had gedaan. Maar dat kon ik hem uiteraard niet vertellen. Wat later gingen enkele mensen de stad in om te gaan stappen. Ja, het nachtleven in Bs.As. begint vroeg... en ik ben, als verstandige jongeman, m´n bed maar op gaan zoeken. Leek me wel zo verstandig.
Hoe dan ook, voor mij was dit weekend meer een rustperiode, dan een actieve verkenning van de stad. Tenslotte had ik daarvoor al genoeg tijd gehad. Niet dat je in ´n paar weken tijd een stad als Bs.As. kunt leren kennen, want er blijven nog genoeg plaatsen over om te ontdekken, maar toch..! ´s-Avonds ben ik uitgebreid gaan schransen in een Tenedor/Parrilla Libre, ofwel een buffetrestaurant waar je voor een vast bedrag zoveel kunt eten als je wilt. Meestal gerund door eigenaren van Chinese afkomst en ook met Chinese gerechten en dus een kolfje naar mijn hand. Helaas serveert men geen koffie na, maar daarvoor ben ik naar een café/restaurant gegaan tegenover de hostel. Terug in de hostel bleek het vrij rustig te zijn, daar de meesten uitgechecked hadden en dus weg waren en de anderen het ´dorp´ in om te gaan stappen. Marcos, de hostel-eigenaar, zijn broer Mario, enkele vrienden en een Mexicaanse studente waren de enige aanwezigen. Zitten babbelen onder het genot van gezellige muziek, vooral cumbia. Dit is een mix van Columbiaanse, Cubaanse en traditionele muziek met Mexicaanse invloeden en vooral vrolijk, ook al is het nogal smartlapachtig.
