Vrijdagavond, 26 april, had ik vrijkaartjes voor een concert van een geweldig goede band uit La Paz, die in oa Sucre een tribute concert gaf van Pink Floyd. Nu is Pink Floyd één van m´n favoriete groepen en vond ik het een aangename verrassing, om een Boliviaanse band deze muziek te horen spelen. En het moet gezegd; ze deden het fantastisch!!! Vooral het dameskoortje was indrukwekkend. Het enige dat op het concert was aan te merken, was dat de lichtshow het halverwege de uitvoering liet afweten. Maar verder heb ik een gewéldig leuke avond gehad. Koninginnedag hebben we hier in Sucre ook gevierd. Eerst in café Gnadenlos met bitterballen (jawel!) en oude jenever. Het was behoorlijk druk, de sfeer was geweldig en we hebben lekker staan dansen. Na middernacht met z´n allen naar Kontiki, een disco gerund door Nico (Nederlander). Disco´s zijn eigenlijk niet mijn ding, omdat je er amper kan praten vanwege de harde muziek. Maar het was wel gezellig en ik heb mezelf weer uit kunnen leven met swingen. Wat dat laatste betreft heb ik ´naam´ gemaakt in Sucre... Vorige week vrijdag (16 mei) was er een afscheidsfeestje van Robert, een Amerikaan die hier ´n half jaar voor z´n werk is geweest. Het feestje was in de lounge van de Joy Ride Café en zou duren tot tegen de ochtend (06.00 uur). Ik heb óngeneerd staan swingen en het leek net terug in de tijd. Niet in de laatste plaats vanwege de muziek. Of ik op ons welbekende Tuinfeest in Veghel beland was. Op ´n gegeven moment zag ik me omringd door zo´n zes jonge meiden. Die wilden blijkbaar allemaal met mij dansen/swingen. Eentje, ´n Noorse, zag mij blijkbaar helemaal zitten. Tenminste, ze deed nogal haar best om mijn aandacht te trekken. Nou zag ze er wel apetijtelijk uit, maar ach, ik ben toch te oud voor dat (hele) jonge grut... Ook kwamen er enkele Bolivianen naar me toe met de vraag, of ze van mij dansles konden krijgen. Kun je nagaan! Waarschijnlijk waren ze ´n beetje jaloers, want écht bewegen doen die gasten hier nauwelijks. ´n Ier, die hier ook al ´n tijdje woont, zei: "Pedro, you´re a fucking legend!" En voegde eraan toe: "When I see you dancing not only the music comes alive, but this is what music is all about." Hardstikke leuk allemaal, natuurlijk, maar toch ben ik zo rond half vier naar huis gegaan. Ja, de ouwe mag dan wel ruim 3 uur op de dansvloer uit z´n dak zijn gegaan, op ´n bepaald moment vond hij het welletjes. Beter op het hoogtepunt het feessie verlaten. Dan heb je er tenminste leuke herinneringen aan, nietwaar. Zaterdag 31 mei ben ik uitgenodigd op de bruiloft van Franklin, mijn spaanse leraar van vorig jaar. Kwam hem tegen op ´n verjaardagsfeestje van de directeur/eigenaar van de Bolivian Spanish School, waar hij tot eind vorig jaar les heeft gegeven. Nu werkt hij aan een project in Camargo, in het zuiden van Bolivia. Een heel mooi gebied en als alles goed gaat, ga ik hem daar eens opzoeken. Het ligt bovendien in de richting van Tarija, wat een heel leuk stadje schijnt te zijn. Geke, een Nederlandse, die daar enkele maanden woont en werkt, heeft me uitgenodigd om langs te komen. Op die manier kan ik dus twee vliegen in één klap slaan. Maar we zullen wel zien. De afstanden zijn hier behoorlijk groot en de reistijden zijn zonodig nog langer. Slechts zo´n 12 % van de wegen is verhard, dus het gaat allemaal niet zo snel. Bovendien gaat het ook nog eens heuveltje op, heuveltje af. Hoogteverschillen van 2.000 meter zijn heel normaal. En wanneer het allemaal rond komt met m´n visum, zal het moeilijker worden om Sucre voor langere tijd te verlaten. Je kunt niet zomaar starten en stoppen met cursussen. Althans, dat is mijn bescheiden mening. Ach het leven is zo slecht nog niet....
 "Laughing"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
