09 sept. 2007 Gelukkig had ik een dag eerder al een busticket gekocht, want anders had ik niet mee gekund. Prettig om nu weer overdag te reizen; je kunt wat meer zien en genieten van het landschap waar je doorheen kachelt. De bus zou eigenlijk om 08.15 uur vertrekken, maar dat werd bijna negen uur. Ik zat naast Monica, een mooie (jonge) dame uit Arequipa, die enkele dagen in La Paz was geweest. Het is leuk om enkele woordjes Spaans te spreken, want dan kun je wat babbelen, nietwaar? Behalve dat Monica me nuttige informatie gaf betreffende Arequipa, bleek ze ook nog een boek geschreven te hebben. Ze ging er trots op, dat er daarvan zelfs een exemplaar in een museum te vinden is. Het is een boek over een bepaalde onderwijsmethode en het was indertijd haar afstudeerproject. Het eerste deel van de reis ging naar Desaguadero op de grens met Peru. Hier zouden we dan van bus moeten wisselen.
06 - 09 september 2007 Na een goeie reis kwam ik ´s-morgensvroeg aan in de busterminal van La Paz. Tijdens de reis in een zg bus-cama had ik zelfs nog wat kunnen slapen. Mijn reisgenoot wekte mij tegen half zeven, zodat ik kon genieten van het binnenrijden van de stad. Hoewel ik ditmaal vanuit een andere richting kwam dan de eerste keer, was het toch weer spectaculair. La Paz is een giga stad, waarvan het (grote) centrum in een dal ligt en als je dan over de bergrug heenrijdt heb je een geweldig uitzicht over de stad. Gelukkig zat ik aan de goede kant van de bus, om van dit adembenemende uitzicht te genieten.
05 sept. 2007 Later dan gepland, maar tóch ... uiteindelijk Sucre verlaten. Min of meer gedwongen, omdat mijn visum bijna verlopen was en ik dat niet meer kon verlengen. Het viel niet mee, want ik ken intussen best wel veel mensen in Sucre en iedereen wil je goeien dag wensen. Dat is natuurlijk best leuk, maar het zorgde er ook voor dat ik met min of meer pijn in het hart Sucre verliet. Niet voor niets was ik bijna drie maanden hier blijven ´hangen´.
03 september 2007 Het is nu maandagmiddag, ben nog steeds in Sucre en het lijkt wel of ik hier niet vandaan kan komen. Het bevalt me uitstekend, maar toch zal ik morgen gaan vertrekken. Tenminste... als ik ´n bus kan krijgen, die me naar La Paz wil brengen, want daar wil ik nog enkele dagen naartoe, alvorens Bolivia te gaan verlaten. Mijn visum loopt 10 september af en ik kan het niet meer verlengen. Dus eigenlijk moet ik wel... Vanuit La Paz wil ik naar Arequipa in het zuiden van Peru. Hoe lang ik daar zal blijven, weet ik nog niet. Hangt helemaal van de omstandigheden af. Hoogstwaarschijnlijk keer ik daarna naar Bolivia terug. Doordat ik zo lang in Sucre ben blijven plakken, heb ik geen kans gehad om andere plaatsen in Bolivia te gaan verkennen. Het is een schitterend land en ik wil beslist nog wat meer van de cultuur en de natuur op gaan snuiven. Want dat/die is hier giga divers; Alti Plano, bergen, valleien, woestijnen, jungle, regenwoud en nog meer bergen...! Vanwege de diversiteit in de natuur, heb je ook een grote diversiteit in cultuur en gebruiken, wat ook in kleding van de indigenas tot uitdrukking komt. Momenteel heb ik contact met enkele instellingen, om te bekijken wat voor vrijwilligerswerk ik kan gaan doen. Één daarvan beheert een opvanghuis aan de rand van de jungle (Amazonas) en, na hun informatie gelezen te hebben, heb ik hier wel zin in. Een andere instelling is een opvanghuis voor dieren, zoals apen, en ook aan de rand van de jungle maar dan noorderlijker. Ik vind mezelf wel bij de apen passen, dus wie weet ga ik dat ook doen. Ten noorden van La Paz is een gebied dat Yungas heet en dat volgens de informatie, die ik over dat gebied gelezen heb, adembenemend mooi ´moet´ zijn. Hoe de komende weken zullen gaan verlopen, weet ik niet, maar het zal wel even wennen zijn: weer op reis! Ten slotte ben ik al vanaf half juni in Sucre; ruim 2.1/2 maand. De afgelopen weken heb ik, met enkele onderbrekingen, weer Spaanse les gehad. Vooral de werkwoordvervoegingen in de drie (!) verschillende verleden tijden. Uiteraard heb je dan ook weer te maken met de vele onregelmatige werkwoorden, uitzonderingen en andere regeltjes. Het was wel veel en het viel niet altijd mee (om bv m´n huiswerk op tijd af te hebben), maar ik begin er steeds meer zin in te krijgen, want het is een prachtige taal en ik heb me voorgenomen, om er nog veel meer van te leren. Leesvoer heb ik nog voldoende; aantekeningen, korte verhaaltjes, veel kopieën en mijn twee schriften met (werk)woorden en korte zinnetjes. Ik hoef er niet vloeiend in te worden, maar ik wil wel beter kunnen communiceren, dan ik nu doe. Ook leuk is, dat ik enkele zinnen in het Quechua ken. Quechua is de oude Inca-taal en wordt nog steeds door de indigenas gesproken. Niet alleen hier in Bolivia, maar vanaf Colombia tot in het noorden van Chili en Argentinië. Ook heb ik de afgelopen weken enkele keren typisch hollandse kost gekookt; hutspot met hachee en hete bliksem met kippepootjes. De Boliviaanse disgenoten keken eerst raar op, maar lieten het zich goed smaken. Afgelopen vrijdag was er in de Joy Ride Café na de film (Imagining Argentina) een Jägermeister-feest. Heb na de film met een Deen, ´n Amerikaan en 2 Canadese dames zitten babbelen. Later nog met Huascar, Pablo en Alejandra op de patio. De dames (bedienend personeel) liepen in Jägermeister-outfit, compleet met oranje pruik en korte rokjes. Toen Pablo en gevolg naar boven gingen (disco), wilde ik terug naar mijn kamer. In het café stonden twee dames van het bedienend personeel op de tafels te dansen. Toen ze mij zagen, ´moest´ ik tussen hen in. Er zijn ook foto´s van gemaakt en blijkbaar was men verbaasd over mijn dans´kunsten´... Ik vond het wel prima..., maar ben even later toch maar naar m´n kamer gegaan! (Wordt vervolgd)
 "Laughing"){kind=icon}
