12 augustus 2007 Het is inmiddels zondagavond en ik zit in plaats van in het (eet)café achter het beeldscherm. Heb inmiddels ook het verhaaltje ´Que cena ...´ verder afgeschreven. Weten jullie meteen wat ik te eten heb gekregen die avond. Na (weer) een leuke week in Sucre valt er weliswaar het nodige te (ver)melden, maar laat ik mezelf eens beperken. Ik kan van elke dag wel ´n pagina of meer volschrijven, maar de kans is erg groot dat ik dan in herhalingen val. Bij deze mijn ervaringen met het aanschaffen van een nieuwe bril. In Montevideo (Uruguay) was ik mijn bril kwijtgeraakt en sindsdien deed ik het zonder en eigenlijk vond ik het wel best zo. Had tenslotte nog mijn zonnebril (op sterkte), maar om daar nou ´s-avonds ook mee rond te gaan lopen, vond ik iets te veel van het goeie. Door mijn langere verblijf in Sucre, ervoer ik dat het soms lastig was om geen bril te hebben; het zicht veraf is nl beperkt. Ik hoorde soms wel mijn naam roepen, maar door wie kon ik dan weer moeilijk ontdekken. Totdat de (roepende) persoon mij op enkele meters genaderd was. Ook zijn er vele gebouwen in Sucre prachtig verlicht en van veraf kon ik dan de diverse details moeilijk onderscheiden. Met m´n zonnebril lukt dat natuurlijk wel, maar is niet geweldig. Ik was al verschillende keren diverse winkels binnengelopen op zoek naar een montuur. Weinig dat mij aansprak, maar uiteindelijk heb ik dan toch een keuze gemaakt en heb nu een ovaal model. In de winkel, waar ik mijn bril heb gekocht, heeft men geen mogelijkheid voor oogmetingen en dus werd ik naar een oogarts doorverwezen. Ik was benieuwd! De praktijk van de oogarts was op slechts twee blokken lopen en was in een gebouw met meerdere (medische) praktijken. Ik moest op de bovenste verdieping zijn en daar aangekomen stapte ik de wachtruimte van de praktijk binnen. Een vriendelijke assistente legde mij uit, dat ik even moest wachten, want er was nog iemand binnen en ook zat er een vader met zijn zoontje te wachten op behandeling. Intussen werd er een formulier ingevuld en diende ik (vooraf) te betalen. Ik vulde mijn naam in op het formulier en betaalde de Bs. 80,00 (= Eur. 8,00). De vader en zijn zoontje gingen naar binnen en kwamen na ongeveer 20 minuten weer naar buiten. Toen was ik aan de beurt. Bij binnenkomst werd ik heel vriendelijk begroet door de oogarts, die mij uitnodigde om op de (speciale) stoel plaats te nemen. Hij vroeg mij naar mijn beroep en toen ik antwoordde, dat ik ´instructor´ was wilde hij meteen weten waarin. Tai Chi vond ie blijkbaar heel interessant en tevens geruststellend, want hij wilde voorkomen dat hij eventuele claims tegemoet kon zien. Ondanks de overjarig aandoende inrichting van de hele praktijk, bleek deze man (gelukkig) over heel moderne apparatuur te beschikken. In Bolivia ben je daar namelijk niet altijd zeker van. Uiteraard moest ik van een afstand letters proberen te lezen en kreeg daarbij een montuur met diverse glazen op mijn neus gezet. Ook werden mijn ogen dmv diverse verschillende apparaten opgemeten en alles werd in een computer opgeslagen. Als laatste werd nog een oogmeting gedaan, waarvan ik vermoedde dat het om de bolling van mijn ogen ging. Dit vond ik het vervelendste onderdeel van alles. Ik kreeg nl twee druppeltjes vloeistof in mijn ogen en daarna werd er een fel lichtje op/in mijn ogen gericht. Dat was even irritant. Hierna ging de oogarts achter zijn computer zitten en schreef een recept uit, waarmee ik weer naar de winkel terug kon gaan. Alles bij elkaar was ik nog geen half uur binnen geweest en we namen heel vriendelijk afscheid van elkaar. Hoe dan ook, ik had er een goed gevoel over en bij het bekijken van mijn recept voor nieuwe brillenglazen, werd mijn gevoel bevestigd. Mijn ogen waren niet echt slechter geworden en bovendien had deze oogarts in Buenos Aires nog een specialistische opleiding gevolgd. In Argentinië ligt het opleidingsnivo van artsen hoger dan in Bolivia en daar pronkt men dan mee op recepten of op briefpapier. Dus ik weer terug naar de brillenwinkel. Ik had de keuze uit diverse soorten, maar heb gekozen voor standaard glazen en niet voor dubbele, of voor multi-focus. Het recept was zowel voor dichtbij als voor veraf. Heb al eens negatieve ervaringen gehad met multi-focus en m´n bril afzetten, wanneer ik wil gaan lezen, vind ik geen probleem. Inmiddels was het al na achten en de winkeldame verontschuldigde zich, dat het deze avond niet meer zou lukken om mijn bril gereed te hebben. Of ik de volgende ochtend terug wilde komen. Nou, geen probleem. Ik vond alles toch al behoorlijk snel gaan; totaal minder dan 1.1/2 uur! En inderdaad, de volgende ochtend was mijn bril gereed en stapte ik de winkel uit met m´n nieuwe bril. Het belangrijkste was, dat ik weer een heel goed zicht heb. Ook ´s-avonds, wanneer ik geen zonnebril wens te dragen... Misschien zijn er mensen, die willen weten wat het allemaal gekost heeft en dat zal ik nu gaan vertellen. Het montuur was Bs. 80,00, voor de oogarts net zo´n bedrag en de glazen, zoals altijd het duurste, waren Bs. 250,00. Dus in totaal was ik Bs. 410,00 kwijt, omgerekend ongeveer Eur. 41,00. En voor dit bedrag zijn mijn ogen door een oogarts gemeten en nagekeken en heb ik weer een nieuwe bril! Geweldig toch!
Hola Hans. ¿Como le va? ¿Todo bien? Una sorpresa escribirte in Español. ¡Qué buen esfuerzo! Seguramente el idioma es dificil, pero es tán rico y muy interesante. Por eso quiero aprender más para mejorar mi conocimiento. Ahora mi conocimiento del idioma Español es suficiente para los encuentros con la gente y para las clases de Tai Chi Tao. No entiendo ´NIZA´ pero creo que debe ser asi: NIZA > Nice (en Francia) > nice (en Inglés) Mucho gusto y que le vaya muy bien.
