24 november 2007
Hallo iedereen. Het is al weer ´n tijd geleden, dat ik hier iets heb neergepend. Redenen zijn: de laatste weken weinig achter een PC gezeten en nog steeds proberend om de vele iemeeltjes te beantwoorden. Bedankt iedereen voor het sturen ervan, maar hiermee loop ik inmiddels al bijna drie weken achter. Dus nog even geduld, ik doe mijn best, maar wil ook niet al mijn tijd hieraan besteden.
Op de foto, genomen in 'Gnadenlos', staan vlnr Miguel, ikzelf, Roxana en Paul.
Ik kan weer úren vertellen, maar zal beginnen met de dag van gisteren. Zoals de titel al doet vermoeden, was het gisteren een heftig dagje in Sucre. Nou heb ik al vele demonstraties en relletjes meegemaakt in Sucre, maar zoals het er vrijdag aan toeging, heb ik niet eerder mogen meemaken. Grimmig en heftig. ´s-Morgens leek het erop, dat de demonstraties redelijk rustig zouden verlopen, maar in de middag sloeg de vlam in de pan. Niet alleen het centrale plein (Plaza 25 de Mayo) veranderde in een slagveld, maar ook diverse straten er omheen. Mijn hotel, slechts één blok vanaf de Plaza, bleek later onmogelijk te bereiken. Nadat ik bij de supermarkt voor een gesloten deur kwam te staan, dacht ik ´even´ ´n bakkie koffie te gaan doen in de Joy Ride café. Kon er daarna niet meer vandaan tot het begin van de avond. Nu kun je wel slechtere plaatsen bedenken om te ´schuilen´ (er was genoeg te eten en te drinken), maar ik houd er gewoon niet van om ergens gedwongen door te moeten brengen. Overigens was het zeker niet ongezellig. Joy Ride ligt op zo´n 30 mtr. van de Plaza en in de straat zelf was het oorlog tussen politie en studenten. De politie met traangas schietend en de studenten gebruikmakend van kattepulten, waarmee ze (behoorlijk grote) stenen afschoten richting politie. Ook werden autobanden op ´n hoop gegooid en in brand gestoken, met zware, zwarte rookwolken tot gevolg. Pas laat in de avond werd het wat rustiger in de stad en ondanks de regen, die ´s-avonds begon te vallen, bleven de autobanden op diverse kruispunten en in straten branden. Het was een onheilspellende en onrealistische aanblik in de straten: studenten op kruispunten bij brandende autobanden en ander materiaal en de politie op weer een ander kruispunt zich blijkbaar afvragend, hoe ze de stenenregen moesten ontwijken, nieuwe traangasgranaten moesten gaan afschieten, of zich terug moesten trekken. Er werd door de studenten zelfs gebruikgemaakt van 3-persoons kattepulten, waarmee giga grote stenen werden afgeschoten richting politie. Met 3-persoonskattepulten bedoel ik, dat twee man de einden van een grote elastiek vasthouden en de derde er een steen inlegt en daarna de stiek spant en de steen afschiet. Wat overigens wel opvalt is, dat er geen gebouwen of andere zaken (moedwillig) werden vernield. Vandalisme is een schijnbaar onbekend fenomeen in Bolivia. Het waren twee partijen die tegenover elkaar stonden en elkaar het leven zuur probeerden te maken.
Vanmorgen liep ik richting de Plaza, waar op de hoek bij het gemeentehuis een groep mensen stond te luisteren naar een radio-uitzending, die via speakers werd versterkt zodat iedereen alles goed kon volgen. Blijkbaar was er onvrede en later kwam ik te horen, waar het deze keer over handelde. De Assambleistas, leden van het parlament, hadden hun vergadering verplaatst naar het Colegio Militar aan de rand van de stad, en dit is volgens de grondwet van Bolivia verboden. Omdat zij momenteel een nieuwe grondwet aan het schrijven zijn, zou deze dan later ongeldig verklaard kunnen worden en dat is iets, dat men hier niet wil. Overigens gaat het daarover al meer dan ´n half jaar en enkele staten willen bepaalde zaken daarin geregeld zien, die de centrale regering niet wil honereren. Onder andere hierdoor is er geregeld onrust in Bolivia en vooral in La Paz (waar de regering zetelt) en Sucre (hoofdstad). Overigens is het al langere tijd redelijk rustig in Sucre en de protesten/gevechten van gisteren en zeker het fanatisme, waarmee deze tot uitbarsting kwamen hebben vele mensen hooglijk verbaasd. Verder over straat lopend, zag ik op vele kruispunten hopen staaldraad liggen; de overblijfselen van de vele banden die in brand gestoken waren. Ook stenen en steentjes, waarmee de studenten de politie bekogelden, lagen her en der verspreid. Gedurende de dag is het rustig gebleven in de stad en we wachten de gebeurtenissen van de komende dagen maar af. Hopelijk blijft het rustig, maar je weet het maar nooit in Bolivia. Een ander fenomeen is, dat bijna alle winkels en de meeste restaurants gesloten waren gisteren, maar ook vandaag bleven de meesten dicht. Was blij dat er ten minste nog enkele internetcafé´s geopend zijn, zodat ik dit verhaaltje kwijt kan aan jullie.
Paul van Hoof, een Nederlandse journalist, en net als ik ´iets´ langer in Sucre is blijven hangen, dan oorspronkelijk de bedoeling was, heeft eea gefotografeerd en gefilmd. Kijk maar eens op zijn website: www.guzzigalore.nl om een impressie te krijgen van deze op z´n minst onrustige vrijdag. Paul reist met zijn Motoguzzi van meer dan 30 jaar oud vanaf Alaska, waar hij in mei 2005 is gestart, naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Zijn website is zeker een bezoekje waard en er staan ook foto´s en (korte) filmfragmenten op. Bijvoorbeeld van plaatsen, waar ik ook geweest ben, zoals Peru en diverse plaatsen in Bolivia.
Ik hoop niet, dat ik jullie met bovenstaand verhaaltje ongerust heb gemaakt, want dat is zeker niet mijn bedoeling. Ik vermaak me hier nog steeds opperbest, ben bezig (geweest) met van alles en nog wat en ontmoet diverse leuke mensen, waaronder Paul. Maar ook veel Bolivianen. Vorige week heb ik nog een Nederlandse maaltijd gekookt voor het hotelpersoneel en één van deze dagen ga ik hetzelfde doen voor een Boliviaanse familie en hun (en mijn) vrienden. Ook ben ik gevraagd, om Tai Chi-lessen te gaan geven in een kinder/jongeren opvangcentrum. Momenteel heb ik contact met diverse (Boliviaanse) dames, die geïnteresseerd zijn in Tai Chi en aanverwante zaken, maar ik ben daar voorzichtig mee. Mijn ervaring hier is, dat men in eerste instantie geweldig enthousiast is, maar wanneer puntje bij het paaltje komt, men het laat afweten. Dus doe ik rustig aan, wat dit betreft.
Linda, een Nederlandse die hier al enkele jaren vertoefd en recentelijk een bar/café heeft overgenomen, heeft me gevraagd om haar te helpen met de organisatie van een Nederlandse dag in haar uitspanning. Ze wil die dag typisch Nederlandse gerechten op het menu zetten, zoals hutspot met hachee en andere lekkernijen. Lijkt me wel leuk om te doen.
Met kerstmis loopt mijn visum voor Bolivia af en moet ik dus het land wederom verlaten. Enkele dagen vóór kerst vertrek ik dan uit Sucre, om (wederom) naar Arequipa te gaan. Toen ik daar in september was, ben ik uitgenodigd geworden door Nino, de administrateur van het hotel waar ik toen verbleef. Hij wil een kerstfeest organiseren in een grote ruimte op de begane grond van het hotel, die momenteel leeg staat. Nino vroeg me toen ook, of ik ideeën had voor de aankleding van die ruimte. Die had ik wel en ik ga hem daarbij helpen. Lijkt me een leuke ervaring te gaan worden om tussen in hoofdzaak Peruanen kerstmis te vieren. Misschien vraag je je nu af, waarom doet ´ie dat niet in Sucre, want daar kent ´ie intussen nogal wat mensen, maar ik heb hier al diverse feesten meegemaakt, waaronder allerheiligen en allerzielen. Bovendien wil ik weer eens wat anders...
Zoals jullie zien verveel ik me geen moment.

23-11-2007 om 00:00 geschreven door Peer