06 augustus 2007 Ja, de titel zegt het al: het is me de afgelopen week niet gelukt, om nog wat op mijn weblog te kliederen. Gisteren had ik me voorgenomen, om betijds te gaan eten en daarna de avond te gaan besteden, om mijn weblog bij te werken. Maar helaas (voor jullie dan) lukte me dat wéér niet... Op het moment dat ik wilde gaan afrekenen, kwam er ´n stel mensen binnen die ik via de Bolivian Spanish School (BSS) ken. Zij kwamen bij mij aan het tafeltje zitten en even later kwamen er nog meer mensen bij, die ik nog niet eerder had ontmoet. Om dan weg te gaan, vond ik ook weer geen goed idee. Bovendien was het héél gezellig. We zaten met z´n elven rondom een klein tafeltje en toen er een grote tafel vrijkwam, zijn we verkast. Toen Mechy (één van de docenten van BSS) mij vroeg, of ik nog Tai Chi lessen gaf en ik daar positief op antwoordde, bleken de meesten (maar vooral de dames in het gezelschap) geïnteresseerd en dus moest ik daar uitgebreid uitleg over geven. Morgen (dinsdag) is het goed mogelijk dat de ruimte te klein zal zijn, want de meesten hebben toegezegd te komen. Eerder op de dag was ik ook al enkele mensen tegengekomen, die mij naar mijn Tai Chi-lessen vroegen en ook die zagen het wel zitten, om te komen. Dus wie weet, waar het nog allemaal toe gaat leiden. Ook heb ik ´n hele tijd met ene Hernan zitten babbelen. Hij is afgestudeerd econoom en woont en werkt in Tajira, in het zuiden van Bolivia dicht bij de grens met Argentina waar olie en gas wordt gewonnen. Het is héél interessant om over de politiek en problemen van Bolivia te babbelen. Onder andere ook over het al dan niet verplaatsen van de regering van La Paz naar Sucre. Ikzelf zie dat niet zo gauw gebeuren, maar hij denkt dat dat in de toekomst wel zal gaan gebeuren. Er is een beweging gaande, die vindt dat in de hoofdstad ook de regeringszetel moet zijn. Het was een heel onderhoudend gesprek; hij als voorstander en ik als scepticus. Mijn opmerking dat Sucre véél te klein is, om de regering op te kunnen vangen, wuifde hij weg. Sucre kan uitbreiden, nietwaar. Maar met de hoge bergen rondom, lijkt me dat toch een hele klus. Dat het nog wel jaren zou gaan duren, was hij het wel mee eens. Hernan had via een speciaal (Argentijns) TV-kanaal kennis gemaakt met Tai Chi en Yoga en was daardoor ook geïnteresseerd geraakt in deze tak van sport. Dus daar hebben we ook nog even over gebabbeld. Hoe dan ook, de avond was (weer) heel snel voorbij en met sluitingstijd werden we ´buitengeveegd´. Buiten nog even verder babbelen en daarna (uitgebreid) goeiendag gezegd, waarna ik met Mechy richting mijn hostel ben gelopen. Zij woont daar nl niet zo ver vandaan. Toen ik na het eten nog ´n kop koffie zat te drinken, zag ik enkele mensen in zwart pak en ´oortjes´ in buiten bij de deur plaatsnemen en iemand kwam binnen om een (grote) tafel te bezetten. Even later kwam er een klein gezelschap binnen, waaronder de vice-president van Bolivia, dat hier in de Joy Ride uitgebreid kwam eten. Leuk om dat eens aan te zien en mee te maken. Ik zie Willem-Alexander of Balkenende nog niet zomaar een eetcafé binnenstappen, ook niet mét bewaking...
Vandaag (06 aug.) zijn er grote festiviteiten in Bolivia vanwege onafhankelijkheidsdag, een grote en belangrijke gebeurtenis in geheel Bolivia en dus een Nationale Feestdag. Alles is gesloten; kantoren, winkels, scholen, etc. Ik was dus blij verrast, dat ik een internetcafé tegenkwam, dat open bleek te zijn. Dus maar gauw van de gelegenheid gebruik maken, om even wat van me te laten horen. In Sucre is de gehele binnenstad autovrij, zijn er optochten en zal de president (Evo Morales) een toespraak houden. Al enkele dagen zijn in het centrum oefeningen gehouden door muziekkorpsen en ook parades van militairen en politie. Ik ben dus benieuwd wat deze dag zal gaan brengen. Ik ga zo meteen naar de Plaza, want daar heb ik met enkele (lokale) mensen afgesproken. Bij het openen van mijn meelboks, zag ik dat ik héél veel berichten had gekregen. Ja, dat krijg je wanneer je al ´n tijdje niet meer gekeken hebt, nietwaar... Ook van mensen die ik tijdens mijn reis heb ontmoet, waaronder enkele Zuid-Amerikanen. Het zal nog wel enkele dagen duren, voordat ik iedereen heb beantwoord of kan beantwoorden. Ook wil ik mijn wederwaardigheden van de afgelopen weken nog verhalen op mijn weblog. Dus nog even geduld, ik doe m´n best... Één van de meeltjes die ik kreeg was van Marcel die mij meedeelde dat ik, ondanks dat ik wel betaal, niet (meer) verzekerd blijk te zijn. Gewéldig, nietwaar. En dan te bedenken dat ik ´n héle tijd bezig ben geweest, om een extra verzekering af te sluiten, voordat ik vertrok. Men heeft mij dus intertijd gewoon niet goed geïnformeerd. Dit kost me dus gewoon weer extra tijd, die ik er eigenlijk niet aan wil besteden. Gelukkig kan Marcel mij daarin bijstaan. Maar we zullen wel zien. Nu ga ik eerst naar de Plaza en ga genieten van (weer) een stralend zonnige dag... Morgen zien we wel weer verder. Iedereen heel veel groetjes en all the best.
Op het moment dat ik wilde gaan afrekenen, kwam er ´n stel mensen binnen die ik via de Bolivian Spanish School (BSS) ken. Zij kwamen bij mij aan het tafeltje zitten en even later kwamen er nog meer mensen bij, die ik nog niet eerder had ontmoet. Om dan weg te gaan, vond ik ook weer geen goed idee. Bovendien was het héél gezellig. We zaten met z´n elven rondom een klein tafeltje en toen er een grote tafel vrijkwam, zijn we verkast. Toen Mechy (één van de docenten van BSS) mij vroeg, of ik nog Tai Chi lessen gaf en ik daar positief op antwoordde, bleken de meesten (maar vooral de dames in het gezelschap) geïnteresseerd en dus moest ik daar uitgebreid uitleg over geven. Morgen (dinsdag) is het goed mogelijk dat de ruimte te klein zal zijn, want de meesten hebben toegezegd te komen. Eerder op de dag was ik ook al enkele mensen tegengekomen, die mij naar mijn Tai Chi-lessen vroegen en ook die zagen het wel zitten, om te komen. Dus wie weet, waar het nog allemaal toe gaat leiden. 
