Eindelijk was het dan zover, en kon ik naar het ziekenhuis in Assen om een lipoom (= vetbult) te laten verwijderen. Het bultje zat er al lang en ik had er geen last van. Tenminste tot nu toe, want pas met het passen van mijn rugzakje kwam ik erachter dat één van de banden precies over mn bultje liep. Het zou dus heel goed mogelijk zijn, dat ik er later wel last van zou krijgen en dan laat ik het liever hier nog weghalen, dan ergens in de middel of nowair, nietwaar?
Nou, en dan belandt je dus in de medische (malle)molen! Geen wonder dat de gezondheidszorg zo duur is. Voor zon ingreepje van 3 keer niks wordt een heel medisch dossier aangelegd. En dan de tijd die er mee gemoeid is! Twee maanden maar liefst! Eerst naar de huisarts en dan met een verwijsbrief een afspraak maken met de chirurg. Ik had gehoopt dat tijdens dit (eerste) concult ook meteen het bultje zou worden verwijderd, maar dat had ik dus goed mis. Ondanks al mijn charmes die ik in de strijd wierp; het mocht niet baten: ik moest nóg n keertje terugkomen voor de daadwerkelijke operatie. Het leek allemaal wel echt serieus te gaan worden. Nu heb ik op dit moment wel wat tijd, maar stel dat je een drukke baan hebt.
Maar goed; ik dus vrijdagmorgen naar het ziekenhuis. Ik hoefde niet lang te wachten en al bij al stond ik binnen 25 minuten weer buiten. Tijdens de operatie kreeg ik nog een extra verdoving, omdat het sneetje toch iets groter moest. Het bultje bleek toch iets meer dan een bultje te zijn en toen het er eenmaal uitwas, zag het er uit als een ping-pongbal, maar dan plat. De snijmeneer had me in eerste instantie verteld zelfoplossende hechtingen toe te gaan passen, zodat ik niet meer terug hoefde te komen of bij de huisarts langs. Omdat het hem beter leek, heeft ie toch normale hechtdraad gebruikt. Volgens de snijchirurg zou de wond nu mooier genezen, dan met zelfoplossende hechtingen. Nou en? Het zit aan de achterzijde van mijn rug en zó krom kijken lukt zelfs mij niet! Dus 05 februari toch maar even bij de huisarts langs om de touwtjes uit mijn lichaam te laten wegplukken en wordt mijn reisje met n week uitgesteld. Ach, er zijn ergere dingen in het leven, nietwaar? Mochten er mensen zijn, die na het lezen van dit verhaaltje zich zorgen maken over mijn gezondheid, nou die kan ik geruststellen. Het is nu bijna een week geleden en de wond geneest voorspoedig. En verder voel ik me net een puber, maar dan een met ervaring.
 "Laughing"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
