Dag beste lezer,

Zot hé, we zitten alweer op een ander kanaal, Canal du Loing.

En we gaan vanaf nu wat langere afstanden moeten varen per dag, want het Canal du Nord sluit ergens half september tot half oktober. Er is nog een alternatief langs de champagnestreek, maar voor deze reis hebben we voldoende kleine sluizen uitgetest, we gaan voor het grotere werk!

Vrijdagavond laat zijn Seppe en Flore gearriveerd, ze blijven een paar nachtjes logeren, ze zijn op doorreis naar Italië. We ontvangen hen in een plaatsje van niets, La Gazonne. Klinkt een beetje zoals ze bij ons zeggen Geskan (graskant) of Nieverance (nergens). En het is niet veel meer dan dat, een graskant, een waterrijk gebied, heel rustig, heel donker, heel veel niets!

Ideaal toch om de werkende medemens te ontvangen, hier kunnen ze 100% onthaasten.

Zaterdag is het een echte “back to basic”- dag: wandelen, vlees bakken op open vuur (bbq dus, maar dat klinkt al te geciviliseerd), brood bakken, vogels spotten, vissen, gerstenat en druivensap drinken. Vader en zoon zijn in hun nopjes 😊.

Zondag vertrekken onze gasten naar het zonnige Italië en wij tuffen verder richting La Belgique.

Ook zonnig hier, in Rogny les 7 Ecluses, slepen we ons naar het monument, zeven opeenvolgende, in onbruik geraakte, sluizen. Het blijft toch impressionant hoe ze vroeger zulke huzarenstukjes konden realiseren (en wij maar puffen omdat we het te warm vinden om zelfs maar onze voeten te verzetten 😊).

Maandag heeft Montbouy de eer om de Mira-Ceti te ontvangen. En schaamrood op onze wangen, verder dan de plaatselijke bakker zijn we niet geraakt, veuls en veuls te warm. We hebben de namiddag doorgebracht in de schaduw van een boom, meer zit er niet in.

We kunnen vroeg vertrekken want de eerste sluis is pas na een kilometer of vijf. Aan die sluis is er een filmploeg, zeer professioneel, aan het filmen. Ze vragen ons om vijf minuten te wachten om te schutten, geen probleem voor ons. Vijf minuten later vragen ze ons om toch nog een half uurtje langer te wachten (in Franse normen kan dat rap een uur zijn).  We zien dat niet zitten, we maken nu al een paar keer mee dat de Franse jachten voorrang krijgen op ons, deze vertraging betekent dat we ook weer op het heetste van de dag in onze bakoven ofte stuurhut door moeten brengen. Ik vertel (naar waarheid) dat we op afgesproken uren aan de sluis moeten zijn en dat dit ook geldt voor de volgende jachten. Hij begrijpt het volkomen en wacht wel tot we geschut zijn. Die dag is er welgeteld nog 1 jacht achter ons gekomen, dus de planning van de sluismeester zou niet al te erg in de war geweest zijn, moesten we gewacht hebben 😊.

Het blijft snikheet, maar onze drinkwater (flessenwater) tank is leeg. In Montargis gaan we drie keer over en weer naar de plaatselijke supermarkt om  o.a. 100 L water te kopen. We zijn nu toch al drijfnat van het zweet, dus besluiten we ook een fietstochtje door de stad te doen. Slecht idee om dit met onze tweewielertjes te doen, het lijkt hier Gent wel met al zijn “sens uniques”!

Maar een (kleine) vergelijking met Brugge is beter op zijn plaats! We hebben weer maar eens een Venetië ontdekt! Deze keer is het “La Venise du Gâtinais”.

Inderdaad hier hebben ze ook enkele kanaaltjes door de stad lopen, de bruggen zijn allemaal versierd met bloemen, maar ze zijn onbevaarbaar, geen toeristenbootjes hier. De sloepjes hier hebben geen Japanse toeristen met hun fototoestel in de aanslag, maar bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Montargis heeft ook verschillende kastelen, eentje ervan zijn we van dichtbij gaan bekijken. Van beneden zag het er een mooi kasteel uit, eenmaal boven lokt het de volgende reactie uit van Peter. Ik citeer: “dit is geen kasteel, dit is gewoon een verzameling koterijen”. Vraagt een Fransman in onberispelijk Nederlands of we het kasteel willen bezoeken? Weeral schaamrood, we zeggen dat we tijdsgebrek hebben en hopen stiekem dat deze gids zijn Nederlands niet zo goed is dat hij koterijen verstaat 😊. Maar helemaal ongelijk heeft Peter niet, na de Franse revolutie hebben ze het kasteel gedeeltelijk afgebroken en de stenen verkocht.

Montargis heeft ook veel mooi beschilderde gevels, maar helaas, de meeste gevels die onze aandacht trekken zijn de beschadigde exemplaren. We zien een winkel van ramen en deuren met kapot geslagen ramen, mijn sarcastisch trekje komt boven en zegt dat dit ook wel serieuze antireclame is voor zijn zaak. Tot we later in de winkelstraat terechtkomen.  Even vergeten dat Montargis slechts een goede 120 kilometer van Parijs verwijderd is. Hier hebben ze de impact van de rellen van eind juni zeer goed gevoeld! Ruim 2 maanden na datum zijn er nog oneindig veel winkels met gebarsten ramen, andere winkels hebben geen vitrine meer omdat ze zijn afgezet met vezelplaten. Een apotheek is zelfs ingestort. Eerlijk, voor ons als toerist voelt het niet fijn om door die straten te wandelen, ik vraag me af hoe het moet zijn voor het winkelpersoneel. Ze krijgen nu waarschijnlijk “klanten” over de vloer die enkele maanden voordien hun zaak hebben vernield en geplunderd.

Maar we zien ook dat de mens best flexibel is, in de quartier des pêcheurs is het gezellig toeven, hier geen sporen van geweld.  Vroeger werd van hieruit de vis naar Parijs getransporteerd. Nu zijn er alleen nog veel terrasjes, en voor ieders budget een eetgelegenheid, wij hebben pizza gegeten 😊.

Hoog tijd om het volgend kanaal te bevaren: canal du Loing. Tot nu toe konden we pas om 9 uur (of daar toch omtrent) in de sluizen varen, vanaf hier kan dat al van 7 uur, dat betekent dat we in iets frissere temperaturen kunnen varen.

Na onze stopplaats gisteren in 2 Les Vallées zijn we vandaag klaar om eindelijk eens vroeg te vertrekken. En als jullie al denken dat er na de Maas toch niet veel avontuur meer te beleven valt, vandaag is inhaaldag!  Onze eerste sluis is dubbelrood, écluse en panne. Heel rap verholpen door VNF, zelfs geen tijd verloren want de sluiswachter zorgt ervoor dat de volgende sluis ook al klaar staat.

In de afvaart gebruiken we geen touwen in de sluizen, Peter blijft in de stuurhut en ik sta buiten om Peter aanwijzingen te geven om te vermijden dat we de kant raken want we kunnen geen wrijfhouten of fenders gebruiken. Ook bij het binnen-en buitenvaren geef ik de nodige “instructies”.  Vandaag besluiten we om de rollen om te keren, niet het binnenvaren in de sluis (dat kan mijn stressgehalte niet aan), maar het schutten zelf en het buitenvaren neem ik een paar keer voor mijn rekening terwijl Peter zegt wat ik moet doen. Dit werkt perfect tot ik overmoedig word. We moeten door een smalle brugopening, dat varkentje zal ik ook wel eens wassen. Ik zo fier als een gieter dat ik erdoor vaar zonder de brugpijlers te raken. Maar er is altijd een maar, ik kan een grote overhangende boomtak niet vermijden. In mijn voordeel spreekt dat die niet te vermijden is, in mijn nadeel, Peter zegt dat ik trager moet varen, kattenkopje vind 3 km/u traag genoeg. Gevolg, tak blijft haperen aan onze camera. Stand boomtak – camera: 1 -0. Geen portrettentrekker meer aan stuurboord, afgebroken, maar gelukkig wel te herstellen!

En een ongeluk komt nooit alleen. Op een bepaald moment doet onze boegschroef het niet meer. Peter probeert ze een paar keer over en weer, er komen altijd stukjes witte plastiek uit. We gaan dit niet forceren, na de sluis (zonder boegschroef gaat ook, maar nog trager dan we anders al uitvaren) gaan we op onze palen liggen en springen we in het water om de plastiek te verwijderen. Dat goedje is best glibberig en zit stevig rond onze boegschroef. We kunnen er wel vrij gemakkelijk aan want we constateren dat er al een paar stukken van het beschermingsrooster ontbreken (kan bijna niet anders met al die takken en groen in het water). Na een half uurtje hebben we de boosdoener in handen, ik wil er nog een foto van nemen om de mensheid te tonen dat ze moeten opletten met wat ze over boord gooien. Maar, er is echt altijd een maar, het is helemaal geen stuk plastiek, maar een stinkend beestenvel met nog wat plukjes bruin haar aan, mijn behoefte voor een fotootje is rap over. En dan is het nog even comedy capers, onze zwemtrap is ideaal om in en uit ons bijbootje te stappen, maar om vanuit het water aan boord te komen is hij eigenlijk te kort. We hebben de prijs voor de meest elegante problem solver zeker niet gewonnen 😊.

Maar we geraken aan boord, nemen een uitgebreide douche en we zijn weer content dat dit goed is afgelopen.

Op het moment dat we op onze palen liggen om dat stuk dood beest te verwijderen, passeert er een hotelboot, hij heeft dezelfde stad genoteerd op zijn kont.  Het is de C’est la Vie, net als wij geregistreerd in Gent. Misschien komen we die volgend jaar weer tegen, hij in het droogdok, wij op het ponton bij de firma Ketels?

Ik weet het beste lezer, een lang verhaal, maar ook zoveel te vertellen deze week 😊.

Alvast een fijn weekend gewenst!

Groetjes,

Peter en Conny 

24-08-2023 om 15:24 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Klaar voor een wijnweekje?

We varen voorbij Pouilly en Sancerre. Uiteraard varen we er niet voorbij, dat zou heiligschennis zijn 😊.

Vrijdag stoppen we in Champalay, klinkt als bruisende champagne, maar we zitten echt volop in de streek van de Loirewijnen. Eerlijk is eerlijk, we hebben al onze pijlen op Sancerre gericht en het is pas omdat de ligplaats “Pouilly” heet dat we ons realiseren dat we vlakbij dat andere Loirewijntje liggen. Met onze fiets een kleine 3 kilometer lichtjes bergop gereden, amai een mens krijgt daar honger van. Lekker gegeten en uiteraard een flesje Pouilly Fumé gedronken 😊. Nadien bezoeken we “La Tour du Pouilly Fumé”. Een chique benaming voor een toeristische valkuil om de mensen te laten ruiken, proeven en kopen van de Pouilly wijnen, we zijn er ook in getrapt 😊.

Zaterdag varen we een kleine 8 kilometer verder naar Ménétréol-Sous-Sancerre.  Er is een restaurantje vlakbij de ligplaats, het is weekend, misschien kunnen we er blijven eten? Volgens ons is madame Edith van Allo, Allo weggelopen uit de serie om hier achter de toog te komen staan. Ook het restaurantje stamt gelijk nog uit de oorlog (en sindsdien is het stof er niet meer afgedaan). Rap bij de bakker een baguette gaan halen en aan boord gegeten.

‘s Middags maken we een wandelingetje door de dorpen en de wijngaarden. Het dorpje kan ons niet bekoren, komt het door het miezerige weer of door de grote leegstand en verval? De jongste persoon die we tegen komen is een eind in de vorige eeuw geboren. De wijnvelden en de vergezichten zijn wel indrukwekkend, met mooi weer moet je hier kilometers ver kunnen kijken.

En de zondag hebben we geluk, mooi weer vandaag! We rijden met de fiets naar Sancerre. Dit is een pittige klim, voor mij, met mijn elektrische fiets een makkie, Peter moet een serieuze inspanning leveren, maar dat gaat nog altijd vlotjes. Eerst verkennen we het stadje en genieten vooral van de prachtige vergezichten daar bovenop de heuvel. Een Sancerreke gedronken op een terras, iets gegeten en dan bergaf via St.Satur en St.Thibault terug naar ons schipke.

Niet zo ver van onze ligplaats is een druk bezochte geitenboerderij. Dus deze keer in plaats van een keer wijn te proeven gaan we geitenkaas uitproberen  (met een glas Sancerre uiteraard, dit is in de proeverij inbegrepen 😊). Uiteindelijk zijn onze fietszakken gevuld met wijn, kaas en zeep van geitenmelk (dit zal later een opmerking van iemand ontlokken of ik dan naar geit ruik!! ☹).

Maandag varen we verder naar Léré, een ander heel rustig plekje op het kanaal. Denken we toch, en is het ook tot ’s avonds, het is de vooravond van 15 augustus, dus veel volk op de been en om 23u vuurwerk en feest tot in de vroege uurtjes.

We willen op de feestdag varen tot Châtillon-sur-Loire, een bezoekje waard omdat daar het oude Loirekanaal met sluizen ligt, maar er is geen ligplaats voor ons. We varen verder naar St. Firmin-Sur-Loire, op amper 2 km van Briare. We kunnen vandaar met de fiets terugkeren naar Châtillon of al even gaan piepen in Briare, maar het is er zo heerlijk rustig dat we gewoon een namiddagje aan boord blijven niksen.

En woensdag zijn we super goed uitgerust om over de Pont de Canal van Briare te varen. Maar we doen er langer over dan voorzien, vanuit Briare komen er veel dagjes toeristen in een huurboot en die vinden dat ze voorrang hebben op een wachtend schip van de andere kant. Peter manoeuvreert ons schip iets strategischer zodanig dat ze aan de andere kant van de brug begrijpen dat we er niet zomaar liggen dobberen! Yep, alweer een kanaalbrug afgevinkt van onze lijst, deze is de langste die we gedaan hebben, in de tijd nog gebouwd door Gustave Eiffel en zijn team.

We kuieren door het stadje, we steken de kanaalbrug nog eens over met de fiets, we winkelen en we bezoeken het maritieme museum. We realiseren ons dat we 200 kilometer gevaren hebben op een kanaal dat door de mens is uitgegraven, er kwamen geen/weinig machines aan te pas toen.

Hier ontmoeten we de CarolAnn (onze Engelse buur uit Brugge) opnieuw. ’s Avonds gaan we samen eten in een leuk restaurantje bij de jachthaven. Onze schepen liggen in de commerciële haven, een eindje van het centrum verwijderd, maar daar geven we niet om. Anders moeten we nog eens 2x4 sluizen extra doen en zie dat we hier ook blijven plakken gelijk de mensen uit Liverpool, ze zijn hier 9 jaar geleden aangekomen en niet meer weg geraakt.  

Nu liggen we in – hou je vast – Ouzouer-sur-Trézée. Onze eerste stop op het Canal de Briare. We zitten hier met een watertje (echt waar hoor) te genieten in de schaduw van een boom, op de achtergrond de geluiden van een muziekschool, meer moet dat voor ons niet zijn.

Fijn weekend beste lezer!

Groetjes,

Peter en Conny

17-08-2023 om 15:08 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Ik weet niet of iemand de blog gaat lezen want ze voorspellen eindelijk beter weer in België 😊.

Vorige vrijdag zijn we al om 7u40 vertrokken uit Chevenon, onze eerste sluis hebben we toch maar na een kilometer of 7. Stipt om 9u arriveren we aan de afslag naar Nevers. Vermits het een automatische sluis is moeten we niet wachten op de jobstudent – zeker in het weekend durven ze al eens een minuutje of 10 te laat komen 😊.

In Nevers krijgen we een mooi plaatsje aangewezen en we reserveren direct een ligplaats voor de CarolAnn (één van onze Engelse buren in Brugge). Terry arriveert in de namiddag, we zijn hem tegemoet gelopen naar de laatste sluis. Zo hebben we een extra mini cruise van anderhalve kilometer gemaakt op de CarolAnn (en ik heb al direct een paar dingen gezien dat ik ook wel op de Mira-Ceti zou willen 😊).

Zaterdag komen Nico en Kathleen langs, ze zijn op de terugweg van hun vakantie in Italië. We hebben geen zin om te gaan eten en al zeker niet om te koken, dus het wordt “overschotjes” eten. We nodigen Terry uit, zijn champagne en zalm hebben gesmaakt. Dat is een concept dat ik in de toekomst nog ga toepassen, kom gerust eens langs maar breng je eigen eten en drinken mee 😊😉.

Van Kathleen en Nico hebben we een kaartspelletje gekregen: Take 5  (en ook Belgische bieren natuurlijk 😊). Dat moesten we dus uitproberen (ik heb het over de kaarten hé!!!), Peter laat echt niemand winnen ☹😊.

Zondag is het weer niet al te schitterend, Peter stiekem een beetje blij want zo kan hij in de namiddag naar het WK wielrennen kijken. Het heeft ons echter niet belet om in de voormiddag een stevige wandeling te maken, amai mijn voeten, dat jong geweld kijkt niet op een kilometertje meer of minder😊.

En ’s avonds terug naar het stadje, we hebben de smaak van de escargots de Bourgogne goed te pakken, we hebben er opnieuw besteld, lekker, lekker 😊.

Maandag vertrekken we om 9 uur naar onze volgende halte, Guétin. Daar ligt de CarolAnn ook nog te blinken (is zondagmorgen vertrokken in Nevers). Een tochtje van een goeie 10 kilometer, maar onze gasten hebben waar gekregen voor hun geld: twee sluizen naar boven, een dubbele sluis zakken (2x4,5 meter), een pont de Canal (over de Allier), smalle bruggetjes en prachtig weer.

In Guétin, rijden we eerst nog allemaal samen met de fiets naar de ronde sluis. Het is de enige ronde sluis die in originele staat is gebleven. Het prachtige sluiswachtershuisje is niet bewoond, hadden we geen woonboot… 😊.

Nadien fietsen we verder naar Apremont-sur-Allier. Een middeleeuws “dorpje”, de huizen zijn prachtig gerestaureerd (op vraag en kosten van de kasteelbewoners). Je waant je in een decor van een Britse serie. Dit plaatsje hoort terecht bij één van de mooiste plaatsen in Frankrijk. Alle 74 inwoners zijn tewerkgesteld bij de kasteelheer. Nico en Kathleen fietsen terug naar hun auto in Nevers, wij bezoeken het Parc Floral, het kasteel (enfin den hof toch) en de oude paardenstallen. Een aanrader!

We denken om de dag nadien, in Cours-les-Barres, nog een kasteel te bezoeken. Jammer maar helaas, de toegang tot het kasteel is afgesloten. Peter zoekt op Google de terugweg, dwars door een bos. Zalig! Not!!!! Het is een rot pad, vol takken, veel grassen, braambesstruiken[PV1]  en andere ontelbare hindernissen. Op een bepaald moment moet Peter zelfs takken afbreken om door te kunnen. Benen en voeten (op teenslippers) open van de struiken, en op een paar honderd meter van de einde is het pad helemaal “verschwunden”. Dus demi tour naar het beginpunt, heeft er dan eentje een zaagske gespannen 😊.

We delen de kaai met de CarolAnn en niemand anders, dus ideaal om samen te barbecueën.

Woensdag naar Beffes, net geen 10 kilometer en 3 sluizen verder. Hier zijn vingersteigers, maar er is ook een lange kaai, zonder bolders, dan is het toch gemakkelijk met onze spudpalen. We zijn een beetje moe, komt het door de zware fietstocht of door de barbecue? Alleen wij (en Terry) kennen het antwoord 😊, het wordt dus een dagje (bijna) niksen. Enkel winkelen staat er op het programma, is de supermarkt toch niet gesloten de woensdagnamiddag! 😊. Voor Terry is er geen ligplaats meer. Hij is nog even langszij gekomen om te lunchen, maar hij vaart door naar de volgende halte.

En vandaag liggen we in La Chapelle-Montlinard, niet het fraaiste plaatsje op het kanaal, wel heerlijk rustig.  Goed genoeg voor onze plannen vandaag, het is was- en klusjesdag! En er is tijd voor de hengelsport (een sport waar je niet te moe van wordt 😊). Eindelijk een plaatsje waar de vangst uit vissen bestaat in plaats van algen. Morgen verder richting Sancerre, maar daar horen jullie alles van volgende week 😊.

Alvast een prettig, zonnig weekend gewenst!

Groetjes,

Peter en Conny

10-08-2023 om 18:04 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We horen dat jullie in België massa’s regenWATER te verwerken krijgen. We gaan er hier ook een WATERig verhaal van maken.

Vorige week donderdag en vrijdag zijn we dus in Beaulon blijven liggen, dichtbij het huisje dat Elias en Stien gehuurd hebben. En dat het warm is, het is weer om kalm aan te doen zoals op het gemak een wandelingetje te maken of een spelletje te petanquen. Het is blijkbaar de eerste keer dat onze buurman van de River Boy jeux de boules speelt, maar hij heeft de echten goed in het oog gehouden, het gaat hem zeker af.  Peter en Elias zijn ook moeilijk van de petanquebaan te houden, waarschijnlijk de reden waarom we in het donker nog onze pastaschotel moeten opeten. Onze buren komen ons al slaapwel wensen 😊.

Dochter en schoonzoon hebben een mooie week uitgekozen om ons te bezoeken.

Want vanaf zaterdag begint het weer af en toe Belgische allures te krijgen, maar met betere temperaturen!

Zaterdag varen we verder naar Gannay sur Loire, daar ontmoeten we Roland en Dorine.  Eerst drinken we een Ricardke met veel WATER en we besluiten om in het barakje aan de ligplaats te blijven eten. Blijkt dat er een bandje komt optreden. We hebben een avondje onvervalste Franse kermis beleefd. We eten een slecht uitgebakken brochette met vettige frieten en goedkope, maar best lekkere wijn. Voor ons geen plaats in de VIP tent, dus als het WATER giet, zitten we onder moeders paraplu (enkele paraplu’s gekregen van de gelukkigen die een dak boven hun hoofd hebben). Maar dat kan de pret niet bederven, we zingen en dansen mee met de Engelstalige hits en kijken ons ogen uit als de Fransen mee kwelen als er in de taal van Molière gezongen wordt. Een onverwachte maar zeer geslaagde avond.

Maar wie kan uitgaan, kan op zondag ook om 9u klaarliggen (met WATERige oogjes) voor de sluis om door te stomen naar Decize. De sluisjuffrouw zegt dat we de vier sluizen voor de middag kunnen halen (de sluizen zijn tussen 12 en 13 uur gesloten). Ons Mira haalt in dit kanaal een topsnelheid van 5 kilometer per uur, dit wordt een huzarenstukje, bijna onmogelijk. Om stipt 12 uur liggen we voor de laatste sluis en deze keer treffen we een sluiswachter die ons nog gewillig laat schutten. Die stipte pauze is eigenlijk ook een beetje bizar, de mensen hebben ongeveer 5 uur pauze per dag, want er is hier bijna geen scheepvaart meer.

We bezoeken Decize met Roland en Dorine. Speciaal stadje, op een voorschoot groot kan je hier vier verschillende WATERs kruisen: Canal latéral à la Loire, la Loire, l’Aron en Canal du Nivernais. Ook speciaal, op zondagavond is er hier bijna geen enkel restaurant open, we belanden uiteindelijk op een terrasje aan de oevers van de Loire (enfin een beetje een idyllische overdrijving, want we kunnen het WATER amper zien, er zit nog een grote baan tussen). Die Bourgondische slakken hebben ons goed gesmaakt😊.

Maandag wuiven we Roland en Dorine uit, wij blijven nog een dagje liggen want we moeten dringend boodschappen doen. En klusjes, we denken aan roestbehandeling, laatste dag goed weer en geen andere boten in onze buurt. Maar WATERdingen hebben er anders over gedacht. We krijgen een WATERalarm in onze machinekamer: blijkt dat we een lekje hebben aan onze koelWATERleiding, eens het lek opgespoord is dit euvel vrij vlug verholpen. Maar een lek komt nooit alleen, onze drinkWATERpomp slaat ook regelmatig aan zonder dat we WATER tappen. In de keuken het probleem ontdekt, enkele jointjes vervangen, meer is er niet nodig. Dit klinkt toch simpel hé, vooral omdat ondergetekende ondertussen naar de kapper gaat (dit kan hier op maandag) 😊. En dan is er WATERprobleem nummer drie: de douchekraan. De mengkraan mengt niet meer, enkel heet WATER krijgen we nog over onze goddelijke lijven. Ook in no time gepiept uiteraard, oude kraan eraf en nieuwe kraan erop.

Dinsdag tijd om naar Fleury sur Loire te trekken. De regen is vanaf nu regelmatig van de partij. Het is even wennen, dat er nu ook zoveel WATER uit de lucht valt 😊. Leuke ligplaats daar, een eettentje vlakbij, druk bezocht door fietsers en de lokale bevolking en dus ook door ons 😊. En dan een wandelingetje, met nadruk op -tje want het is een piepklein dorpje, waar dan ook nog eens de helft van de huisjes niet bewoond zijn.

Woensdag wordt er heel veel WATER en wind verwacht. We hebben geen zin om de motor te starten. We gaan dit dagje gebruiken om wat klusjes binnenshuis te doen. Maar zoals steeds wordt onze planning niet gevolgd. Door het stormweer valt de elektriciteit altijd uit, de uitbater van het eettentje komt ons iedere keer depanneren (wat eigenlijk niet zijn taak is). We gaan dan ’s avonds maar een pizza bij hem halen als dank voor zijn vriendelijke bereidwilligheid. Ook kijken we onze ogen uit naar de windvlagen, we liggen gelukkig redelijk beschut en toch ver genoeg van de bomen (dikke takken worden van de bomen gerukt).  En we hebben meer dan een uur gevist op een slotje dat in het WATER gevallen is. Stand slotje – loze visser: 1-0.

Vandaag hebben we als bestemming Chevenon gekozen. We hebben hier een mooie wandeling gemaakt naar het veertiende eeuws kasteel van Chevenon, wel even moeten schuilen voor regenWATER aan een bar/restaurant (helaas te koop, maar het lege, overdekte terras voldoet aan bijna al onze wensen 😊). Van een mooie opklaring geprofiteerd om nog een kleine kilometer of twee verder te wandelen naar een WATERrecreatiepark. We zijn een beetje verwonderd dat er hier zoveel vluchtheuvels en snelheidsremmers zijn in een dorpje van niets. Tot onze euro valt, we horen in de verte de motoren hun ding doen op het circuit van Magny-Cours (nu zijn er snelheidsraces met motoren bezig, de coupe de France Promosport). Waarschijnlijk willen ze vermijden dat de hoofdweg als een verlengde van het circuit gezien wordt!

Bijna terug aan ons schip hebben we bijeneters gespot. Blij dat dit in onze buurt vliegt en niet de slangenarend (want die zitten volgens onze dagkalender hier ook in midden Frankrijk!).

Zo, jullie zijn weer helemaal bij!

En even eindigen met een weerspreuk: na regen komt zonneschijn!

Prettig weekend!

Groetjes,

Peter en Conny

03-08-2023 om 17:40 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn in Beaulon, op het Canal Latéral à la Loire, we zijn dus op de terugweg.

Deze keer zal het voornamelijk over ontmoetingen gaan.

20 juli:

We liggen in Génelard, waar we Guy en Patricia van de Hiram terug zien. Zij zijn al een paar dagen onderweg met Christian en Sam van de BonÿAir.

Aperitief op de Hiram.

21 juli:

We varen naar Paray le Monial. Als we toekomen aan de halte fluvial, staat het daar vol met grote tenten. We verwachten daar een mega rockconcert, maar het blijkt een religieuze bijeenkomst te zijn. Paray le Monial is namelijk een bedevaartsoord. Aangenaam stadje, duidelijk berekend op veel volk. Hier vind je wel terrasjes en restaurantjes bij overvloed. Het is ook voor het eerst dat we een kerk bezoeken waar we er niet alleen in rondlopen. Overvolle basiliek, vol met zondaars, want de biecht wordt daar gewoon in een hoekje in de kerk afgenomen door meneer pastoor.

Het is onze plicht om onze Franse buren op onze nationale feestdag uit te nodigen op een aperitiefje.

En we krijgen een cadeautje van een toevallige passant: een Opinel mes (met kurkentrekker)!

22 juli:

We bereiken ons verste punt op deze reis: DIGOIN.  Een paar maand geleden nooit gedacht dat we hier zouden geraken, de aanhouder wint 😊. Hier blijven we drie nachten.

Normaal gezien gaan we ÿs avonds eten met onze nieuwe Franse vrienden, maar het restaurant is vol geboekt. Plan B, iedereen maakt iets klaar en dat eten we allemaal samen op. Gezellige avond, een multisterren restaurant.

25 juli:

Hoog tijd om huiswaarts te keren. Maar gisteren zijn we uiteindelijk toch in dat restaurant geraakt. Heel lekker gegeten en gedronken. En weer krijgen we een cadeau, Christian en Sam trakteren! Het contrast met onze vorige reis kan niet groter zijn, in Duitsland hadden we geen contact met de mensen, hier is de gastvrijheid enorm.

Lang geleden dat we nog een avond alleen doorgebracht hebben, ook lang geleden dat we een typisch Belgisch weertje gehad hebben. Dit heeft exact één dag geduurd, ideaal om eens de berg strijk die op mij ligt te wachten te bestrijden.

26 juli:

Weer dubbel bezoek, eentje verwacht en een ander iets later verwacht.

In Diou komen Stien en Elias op bezoek, ze hebben een huisje in de buurt gehuurd en komen even gedag zeggen. Als we aan het aperitieven (what else?) zijn horen we een DAF motor naderen: de River Boy! Ze zijn naar de Middellandse Zee gevaren en ook op de terugweg naar Brugge. Het was niet hun bedoeling om deze weg te nemen, maar alle andere kanalen zijn gesloten. ÿs Avonds zijn Dany en Rita nog aan boord geweest, veel te vertellen natuurlijk over alle avonturen die zij en wij beleefd hebben.

27 juli:

Hier zitten we dus, in Beaulon, in de schaduw, want het is weer heet vandaag. In dit dorpje logeren Elias en Stien, dus hier blijven we twee nachten. Drie sluizen vandaag, de eerste sluis drie kwartier moeten wachten, de laatste een uur, nog een geluk dat we in pensioen zijn en zeeën van tijd hebben 😊. De River Boy ligt vandaag langszij. Ze zijn niet gewoon om maar een kilometer of 12 te varen per dag. Straks komen Stien en Elias nog langs … kunnen we weer aperitieven 😊😊😊.

Prettig weekend beste lezer en schol!

Groetjes,

Peter en Conny

27-07-2023 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Op de morgen van de Franse Feestdag worden we verrast met verse croissants. Onze Franse buren brengen ze bij ons aan boord. We worden hier goed verwend!

Het Canal du Centre verbindt de Saône met de Loire. Vroeger druk bevaren want er waren hier steenkoolmijnen, steenbakkerijen en metaalfabrieken. Ik vraag mij  af of die schippers het idee van de ingenieur en architect, ene Emile Gauthey naar waarde konden schatten. Hij vond rechte stukken vaarwater ongelooflijk saai en heeft het ganse kanaal voorzien van bochten waar ze aan de papierfabriek van Langerbrugge jaloers op zouden zijn.

Het stuk tussen Fragnes en Saint-Julien-sur-Dheune is heel pittoresk, je vaart er dwars door de heuvels met hun Bourgogne wijngaarden. Door het bochtrijke (en soms smalle) parcours heb je wel niet veel tijd om opzij te kijken 😊.

Er zijn verschillende jachtmensen die maar tot Saint-Julien varen (is trouwens ook de enige plaats waar je met een iets groter schip kan zwaaien) en dan terug naar de Saône varen. Ze bezoeken onderweg een wijnkelder en nemen dan een taxi (met de koffer vol wijn) terug naar boord. En dat gebeurt in stijl, de taxichauffeur rijdt hier met een Maserati!

Klaar voor een paar anekdotes uit ons blunderboek?

Blunder 1 – een sluisverhaal (lang geleden hé)

Het eerste deel kunnen we niet aan doen 😊. We varen altijd heel langzaam een sluis binnen want dikwijls zijn de sluisdeuren en -muren begroeid met halve struiken (lichte dichterlijke overdrijving) en is het moeilijk te zien waar het groen eindigt en de muur begint. Deze keer zitten we met onze kop binnen maar dan varen we vast, de sluisdeuren zijn niet volledig open! VNF proberen bellen, maar we hebben geen bereik. Gelukkig is er een trap en kunnen we op de knop aan de sluis duwen. Snelle Eddie van het VNF kijkt naar ons en dan naar de sluis en zegt, vaar maar binnen. We antwoorden dat we dat allang zouden gedaan hebben moesten we niet vastzitten tussen de sluisdeuren. Hij opent ze ietsje verder (nog steeds niet volledig), maar we tuffen héééééééééééééél langzaam in de sluis. Te langzaam naar zijn goesting, we liggen nog niet stil of hij bedient de sluis al, ik leg de lus nog over de drijvende bolder, maar tegen dan zijn we bijna boven. Dan gaan we ons verhaal halen bij de brave man, hij kijkt ons spottend aan en zegt net niet dat we het VNF niets kunnen maken. Peter zegt tegen hem dat dit een triestige reactie is voor een ambassadeur van het VNF. Ik denk wat zegt hij nu? Blijkt dat de man een t-shirt draagt met die tekst. Hij zegt dat hij dat shirtje ook maar gekregen heeft. Dat vinden we dan weer grappig.  Enfin, ondertussen is de sluis open en varen we zonder verdere ongelukken uit. Om dan 500 meter in de volgende sluis te varen en te ontdekken dat ik mijn meertouw aan de bolder heb laten hangen!!!

Fiets van boord, Peter alleen uit de sluis laten vertrekken  en ondertussen is onze ambassadeur ook aan de sluis gearriveerd. Hij probeert mij nog een beetje op stang te jagen met te zeggen dat het touw allang onder water is verdwenen. Maar ik heb blijkbaar goed gereageerd want ik mag aan de passagierszijde gaan kijken, om te constateren dat ons touw “gered” is. Ik moet het zelfs niet meenemen met mijn velooke, hij brengt het aan boord. Als dat geen ambassadeur van het VNF is 😊.

Blunder 2 – een kortje

We vertrekken in Saint-Julien-sur-Dheune, ik kijk opzij en zie weer iets zwart in mijn ooghoek. Deze keer geen meertouw, maar onze elektriciteitskabel, we liggen nog aan de walstroom.  Ook deze blunder loopt goed af!

Blunder 3 – veel en veel korter

Peter trimt zijn baard en besluit zijn bakkebaarden ook wat in te korten. Een ietsepietsie te kort, er staat geen opzetstuk op zijn tondeuse en hij heeft een stukje van zijn “coupe” kaal geschoren 😊😉.

Ondanks alle blunders vinden we het hier fantastisch. Zoals hier in Génelard, lekker rustig in een kommetje van ’t kanaal, met ons smoeltje in de zon, een glas frisse witte wijn in de hand, de beelden van de Tour (zonder “Woet”) op de achtergrond, meer moet dat voor ons niet zijn! 😊

Beste lezer, geniet alvast van het verlengd weekend!

En voor de Gentse Feestenvierders: NIE PLEUJE! 😊

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
14/07	Fragnes	Santenay	16,8	6u	11	Canal du Centre	Halte Fluvial, geen voorzieningen
15/07	Santenay	Saint-Léger-sur-Dheune	8,6	1u50	4	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra
16/07	Saint-Léger-sur-Dheune	Saint-Julien-sur-Dheune	11,3	5u15	11	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
17/07	Saint-Julien-sur-Dheune	Blanzy	16,5	6u30	15	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
18/07	Blanzy	Montceau-les-Mines	3,3	1u15	2	Canal du Centre	Jachthaven in centrum van de stad
20/07	Montceau-les-Mines	Génelard	17,6	4u50	7	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis

20-07-2023 om 16:34 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Neem een koffietje of een tasje thee, een glaasje wijn of een pintje en zet u  efkes op uw gemak, want nous avons beaucoup à raconter 😊.

We liggen in Fragnes (niet te gek ver van Chalon sur Saône) op het Canal du Centre, een bijna perfecte aanligplaats, alleen jammer dat je op de achtergrond het aanhoudende geruis van de befaamde autoroute du Soleil hoort. Inderdaad beste vakantieganger, we kunnen jullie horen op weg naar de zon 😊.

Vrijdag was onze laatste dag op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Even overwogen we om er nog een laatste nacht door te brengen, maar de ligplaats is aan een fabriekje, dus wordt het na al die weken terug eens een rivier: de Saône.

Twee (al bredere) sluizen verder stoppen we in Auxonne. Geen plaats voor de vermoeide reiziger, geen probleem, we laten onze spudpalen wel zakken. Zaterdag varen we naar een vrijgekomen plaats, zodat we aan wal kunnen.

Het is weekend en dan weten we dat het drukker is op en rond het water, we kunnen de ganse dag genieten van waterskiers, ’s avonds van een vuurwerkje en later van nachtbrakers die tot 4 uur in de morgen een feestje houden op hun terras vlak aan ons schip. Aan ons ponton hebben we bezoek, eerst van een huurboot die onze Mira-Ceti gebruikt als afstopper, speciale manier van stoppen, varen tot tegen de boeg van een ander schip, en dan stop je gewoon vanzelf ☹. Gelukkig zijn het polyester bootjes en is de snelheid minimaal. En later op de dag vraagt er een Frans koppel of ze langszij mogen liggen. Als dank mogen we een aperitiefje bij hen aan boord komen drinken. Zo maken we kennis met Guy en Patricia van de Hiram de Tyr.

De volgende dag varen we verder naar Saint Jean de Losne, een klein stadje op de samenloop van het Canal du Bourgogne en de Saône. Ooit was dit de hoofdstad van de binnenvaart, nu de grootste rivierjachthaven in Frankrijk, we kennen verschillende mensen die hier hun jacht verkocht hebben. Langs de stadskade kunnen we niet liggen er zijn drakenbootraces aan de gang, maar gelukkig kunnen we terecht in de binnenhaven.

Het enige nadeel, het is heet, bloedheet en omdat we beschermd liggen, hebben we ook weinig verkoelende wind. Om toch een beetje afkoeling te hebben, blazen we ons ponton op zodat we met onze voetjes in het water kunnen bungelen. Zwemmen durven we niet, want het water ziet hier giftig blauw.  We denken dat dit de fameuze blauwalgen zijn. Als we de wc doortrekken, hebben we geen WC eend nodig om mooi blauw water te hebben 😊.

Later op de dag hebben we de Hiram opnieuw aan de andere zijde van onze steiger. Dus nodigen we hen uit voor een tegenbezoekje. Interessante mensen, Guy is psycho-analyst, Patricia werkt o.a. met warme oliën en Tibetaanse klankschalen. Ik heb de dag nadien letterlijk aan de lijve mogen ondervinden wat deze therapie inhoudt. Mijn nek zit volledig geblokkeerd, Voltaren op gewreven, maar helaas zonder resultaat. Na een massage van Patricia kan ik mijn nek opnieuw draaien! 

Maar terug naar de zondag, we willen wel iets gaan eten, maar alles is volzet omdat de drakenbootroeiers alles opgeëist hebben. We hebben van armoe een belegd broodje bij de bakker gekocht. En we hebben uiteraard het Maison des Mariniers bezocht, een museum gewijd aan de geschiedenis van de binnenvaart en het leven van de schippers.

Dit brengt me naadloos bij het slechte nieuws dat we op maandag krijgen. Twee maanden na het overlijden van een tante is er nu ook een nonkel overleden. François Maas (geboren in Conflans-Sainte-Honorine op 27/09/44, overleden in Brugge op 10/ 07/2023). Zijn laatste actieve carrière als schipper was op de Lamme Goedzak, de rivierboot die op de Damse Vaart tussen Brugge en Damme vaart. Lamme Goedzak, dit personage heeft zoveel gelijkenissen met François. Lamme goedzak is de beste vriend van Tijl Uilenspiegel, een zachtmoedige man die van het leven geniet. Hij is (net als mijn oom) verzot op eten en drinken en helpt Uilenspiegel graag met het uitvoeren van diens fratsen. Zaterdag is de uitvaartplechtigheid, dit hoort zo, nonkel François is schipper, die worden niet begraven, maar varen uit. Goeie reis, grappige nonkel, vaar wel allemansvriend!

Leven en dood staan dicht bij elkaar. Zo krijgen we in dezelfde week te horen dat er nieuw leven op komst is. Omdat we niet zeker zijn dat iedereen al op de hoogte is, willen we er nog niet te veel van zeggen. Maar we zijn superblij met dit heuglijke nieuws!

Het varen op de Saône is gelijk een rustpauze tussen twee kanalen. We varen nu dubbel zo snel, er zijn amper sluizen. Maar we zijn wel verplicht om een reddingsvest te dragen in de sluis of je wordt niet geschud. En een voorbeeldje van ieder nadeel heb zijn voordeel, tijdens een jaarlijkse controle in België moesten we opblaasbare reddingsvesten aan boord hebben. Dus ook al hebben we 10 vesten aan boord, we investeren in nog 2 extra retedure exemplaren. Het jaar nadien, krijgen we te horen bij de controle dat dit niet verplicht is (maar als je ze hebt, moeten ze wel om de twee jaar gecontroleerd worden!). Enfin nu we ze toch hebben, kunnen we vrij elegant versassen en moeten we niet die lompe oranje vesten aan die diep in ons schip ergens weggestoken zitten 😊. Zo hebben ze toch voor iets gediend in die 2 sluizen.

Als we in Seurre aanmeren, voelen we ons even VIP’s, want onze plaats is afgezet en er hangt een bordje met “Reservé Mira-Ceti”. Het is vandaag zo heet dat we  veel zin hebben om de ganse dag in de capitainerie door te brengen, want daar hebben ze airco! Dat doen we uiteraard niet, we bezoeken het plaatsje, maar er is letterlijk geen mens op straat, enkel de zwaluwen hebben hier precies geen last van de hitte. Als we terug aan boord komen, komt de havenmeesteres ons verwittigen dat er zware storm op komst is met hevige rukwinden en hagelbuien. Dus hebben we al onze touwen gebruikt om ons Mira vast te leggen, als we nu op drift geraken, hebben we het ponton gegarandeerd ook mee 😊. Al bij al valt het bij ons mee, enkele kilometers verderop hebben ze wel af te rekenen met ontwortelde bomen en ander onheil.

Onze laatste dag op de Saône zijn we vooral verrast door de variëteit van vogels dat hier rondvliegt. Zo spotten we ooievaars, bijeneters, wielewalen, ijsvogeltjes, en massa’s soorten reigers.

Onze eerste sluis op het Canal du Centre brengt ons 10 meter naar boven, met drijvende bolders, een makkie. Alleen moeten we eerst een passagiersboot laten voorgaan, eentje waar je voor een slordige 15.000 euro per passagier een weekje mee kan varen. Ze hebben wel een zwembad aan boord! En dan mogen wij schutten, in geen tijd zijn we boven, maar dan gaan de sluisdeuren niet open. Volgens de jobstudent, een supervriendelijke jongen, nog groen achter zijn oren, is dit de eerste keer in 20 jaar dat dit voorvalt😊. Enfin, na een groot half uur hebben ze ons bevrijd.

Ik ben ook niet onder de indruk van de ligplaats (en dat is dan nog zacht uitgedrukt), vlak aan een grote baan, te ondiep, we moeten voor het eerst onze loopplank gebruiken. Gelukkig heeft Peter na een verkenning gezien dat er 700 meter verder wel een top locatie is. Dus spudpalen omhoog en here we are (we liggen vlak voor de luxe passagiersboot met zwembad…).  

’s Avonds gaan eten, beperkte kaart, want ze hadden een live optreden. Maar heel lekker en goede muziek. Vanavond moeten we ook niet vroeg gaan slapen, want tot 3 uur is er muziek, dans, eten en vuurwerk voorzien naar aanleiding van Quatorze Juillet! Ze zijn hier in alle staten want ze verwachten minstens 300 man 😊.

Tot volgende week beste lezer!

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
07/07	Oisilly	Auxonne	35,4	7u	8	Canal entre Champagne et Bourgogne - Saône	Ponton, elektriciteit per uur
09/07	Auxonne	St.Jean de Losne	18,3	2u30	0	Saône	Jachthaven
11/07	St.Jean de Losne	Seurre	16,5	2u15	1	Saône	Halte fluvial, water en elektra
12/07	Seurre	Fragnes	50,6	7u	2	Saône - Canal du Centre	Halte fluvial, water en elektra

13-07-2023 om 14:18 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,                                                                      

We zijn bijna op het einde van het Canal entre Champagne et Bourgogne. Dit water krijgt van ons een 9/10. Hier geen stress: voldoende vaar (-en drink) water, matige algengroei, sluisdeuren gaan volledig open, leuke ligplaatsen, aangename stadjes. Maar mensen met een vaartuig, denk er niet aan om ook langs hier te komen, want volgende woensdag sluiten ze het vaarseizoen hier af, hun (reserve)water is allemaal op!

Gelukkig hebben we al eerder besloten om toch tot onze oorspronkelijke bestemming te varen: Digoin (want terugkeren is nu geen optie meer voor ons).

We hebben Belgen ontmoet! Wat zeg ik, (ex)streekgenoten, de Ixia van Zelzate (ligplaats in Sas van Gent). We hebben een paar dagen op dezelfde locaties gelegen en samen gebarbecued en petanque gespeeld (gelukkig geen pro’s in de buurt want ons balspel is nogal belabberd 😊).

We zijn de steile helling naar Langres op gefietst. Eerst hebben we de kathedraal van St. Mammès bezocht, ik geef toe, we bezoeken zoveel kerken en kathedralen dat we achteraf begot (of is het bij god?) niet meer kunnen zeggen wat typisch, speciaal of uitzonderlijk is. Hier vallen vooral de wandkleden op, maar ook van het bouwwerk, met aanpalende (niet bezochte) bibliotheek zijn we onder de indruk.

Langres biedt met zijn hoge omwalling en zijn 12 vestingtorens een fantastisch panorama op zijn omgeving. We kunnen ons fietstochtje naar het meer van La Liez al schrappen, we hebben van hierboven al een ideaal “drone” zicht 😊.

En als ik zoals een encyclopedie begin te klinken, dan is dat de schuld van de in Langres geboren Denis Diderot, schrijver, filosoof en redacteur van de Encyclopédie. Kwik en Flupke hier hadden er beter wat meer in gelezen vroeger, dan hadden ze direct doorgehad dat het museum van de Verlichting niet een veredelde Massive is, maar een ode aan de stroming uit de 18^de eeuw die het optimisme, empirisme en rationalisme uit de wetenschappelijke revolutie toepaste op de maatschappij! (Voor de jongere lezers, vroeger bestond wikipedia helemaal niet, toen moesten we onze kennis halen uit dure, omvangrijke, papieren boeken, die gewiekste colporteurs van deur tot deur aan de brave man verkochten. Eens je getekend had voor deel 1, was je erna verplicht alle 20 boekdelen aan te schaffen!).

En nu liggen we vlak aan de Viaduc d’Oisilly, een brug van 293 meter lang, gebouwd tussen 1886 en 1887. We voelen ons een beetje als god in Frankrijk, rust, zon, een aperitiefje en de Tour de France op tv 😊.

Fijn weekend, beste lezer!

Groetjes van de verlichte geesten 

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
30/06	Foulain	Rolampont	14,3	3u50	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial Rolampont, water en elektra, gratis
01/07	Rolampont	Langres	10,2	3u40	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial Langres, water en elektra
03/07	Langres	Prépape	20,8	6u50	13	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial, geen voorzieningen
04/07	Prépape	Cusey	12,2	4u10	11	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
05/07	Cusey	Fontaine-Française	16,2	5u45	8	Canal entre Champagne et Bourgogne	Op onze spudpalen
06/07	Fontaine-Française	Oissily	12,3	4	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Op onze spudpalen

06-07-2023 om 15:26 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn over halfweg op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Nog een sluisje of 16 stroom opwaarts, dan een tunneltje van een kilometer of 5 en dan kunnen we aan de afvaart beginnen.

Ons leven gaat zijn rustige gangetje, in de voormiddag varen, in de namiddag een dorpje of stadje bezoeken of als het echt te heet is, een boek lezen onder een schaduwrijke boom.

De jachten die we deze week tegen gekomen zijn, kunnen we op één hand tellen.

Het grote voordeel is dat we niet moeten vrezen dat we geen plaats hebben om aan te leggen, het nadeel is dat we weinig ervaringen kunnen uitwisselen met medevaarders.

De enige Belgen die we ontmoeten zijn 2 gepensioneerde Limburgers. De ene man is met zijn fiets de oevers van de Maas afgereden en ontmoet zijn maat (die heeft een camper) in Froncles. De camperman heeft twee maanden in Portugal gewandeld. Beide zijn fervente wandelaars, ze hebben ons een uurtje kunnen entertainen met hun verhalen.

Ook hebben we een water en brood verhaaltje. Een wat oudere rondtrekkende fietser zocht drinkwater, we zien hem over en weer gaan met zijn lege flessen. Als we hem vragen of we zijn flessen moeten vullen is hij verrast, hij dacht dat we Duitsers waren en wist niet hoe hij het ons moest vragen. Enfin de dag nadien staat hij ons aan een sluis op te wachten met een baguette als dank voor het water, mooie ruil 😊.

We gaan je iedere beschrijving van de bezochte plaatsjes besparen, maar Chaumont willen we wel vermelden, al is het maar dat je een ferme inspanning moet doen om er te geraken. We moeten met onze fiets een steile helling van 10% beklimmen, mij (met mijn elektrisch vehikel) is het niet gelukt, Peter met zijn gravelbike is wel boven geraakt! Een mens krijgt er zowaar honger van, alleen een vrije plaats op een terras vinden is een uitdaging. Er gaan daar over de middag veel zakenlui eten, dus moeten deze 2 uitgehongerde toeristen het doen met de enige vrije plaats, een tafeltje in een verloren hoekje van een creperie. De hartige pannenkoek heeft desondanks goed gesmaakt.

De Sint-Jan-de Dopersbasiliek is ooit een juweeltje geweest, nu ruikt het er muf en is het hoogdringend aan renovatie toe. Maar toch zijn we onder de indruk van dit gotisch bouwwerk. Ongelooflijk hoe ze in de 13^de en latere eeuwen zulke monumenten konden bouwen.

Minstens even indrukwekkend is de spoorwegviaduct, gebouwd in het midden van de 19^de eeuw. Dit 600 meter lange viaduct, 52 meter hoog, met 50 (dubbele) bogen domineert de vallei van de Suize. Helemaal van boven reed en rijdt de trein nog steeds, de onderste galerij was voor de voetgangers. Helaas vallen er nu af en toe brokstukken naar beneden, voetgangers mogen er niet meer op. De bouw van de viaduct heeft 18 maanden geduurd, 2500 arbeiders hebben er dag en nacht aan gewerkt, de renovatie is gestart in november 2018, einddatum …? Begrijpelijk wel hoor, je vindt deze dagen niet direct meer 2500 man die dag en nacht willen werken 😊😊.

Werken doen wij ook niet met deze temperaturen, genieten des te meer! We liggen dikwijls in de volle natuur, maar stil is het niet altijd. We hebben regelmatig te kampen met overvliegende straaljagers, man, man, man die dingen maken een hoop lawaai. Zeker als ze vlak boven je hoofd vliegen, dan mag je onder de indruk zijn van de capriolen die ze uithalen (aan het oefenen voor 14/7?), je trommelvliezen krijgen het hard te verduren. En bij valavond beginnen die andere deugnieten eraan: kikkers! Sinds ik gehoord heb dat ze een kikker levend op de snijplank leggen, het achterlijf afsnijden en de rest van de kikker weggooien om langzaam te sterven, eet ik deze lekkernij niet meer. Maar als die lawaaimakers mijn nachtrust blijven verstoren, ga ik het overwegen om terug kikkerbilletjes te eten, heerlijk klaargemaakt in een Ricard sausje 😊😊.

Straks wordt het voor ons een slaatje, dat smaakt altijd met deze temperaturen 😉. 

Fijn weekend en tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

29-06-2023 om 14:30 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We tuffen op ons gemakje verder naar het zuiden, we zijn nu op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Vroeger heette dit water Canal de la Marne à la Saône, maar dat hebben ze veranderd om meer toeristen aan te trekken.

Tot nu toe, valt het varen op dit kanaal reuze mee. Dit kunnen we niet zeggen over onze laatste sluizen op het Marne au Rhin kanaal.

Er is 24 uur geen kat gepasseerd, wat betekent dat al het groen rustig de tijd heeft gekregen om voor de sluizen te verzamelen.

Bij één van de sluizen is er ook een aquaduct, even smal als een sluis, we varen ons gewoon vast in de dikke pap. Het VNF gebeld, de man laat al het groen van de aquaduct in de sluis stromen! Dus kunnen we nu de aquaduct passeren, maar zitten we opnieuw vast in de sluis.  Geen probleem, we moeten zo ver mogelijk  achteruit varen, hij doet de sluisdeuren open en laat dan volle kracht het water binnenstromen (van achter ons, want we zijn in de afvaart).  Inderdaad, het groen is allemaal weg, maar de verf van de zijkant ook, want tegen zo een sterke waterkracht kunnen wij niet op.  Maar we hebben een grote pot verf, dus dat komt wel goed.  De volgende sluis ben ik veel bozer, de sluisdeuren zijn aan het opengaan om buiten te varen, komt er een boer met zijn tractor het veel te droge gras afrijden, al het stof en gras belandt op onze pas grondig gepoetste boot. Had hij geen minuutje kunnen wachten? Enfin, soms is mijn kwaadheid niet evenredig met de omstandigheid, even de veegborstel uithalen en geen spoor meer terug te vinden!

Deze week hebben we 54 kilometer gevaren, we waren er iets meer van plan, maar we hebben alsmaar problemen met onze generator. Constant water in de mazout, dit en het voorspelde stormweer laten ons ook een dagje extra vertoeven in Chamouilley. Tussen de buien door heeft Peter de groep weer aan de praat gekregen en tijdens een plensbui hebben we dan ook maar onze belastingbrief ingevuld (het “nuttige” aan het onaangename paren heet dat 😊).

Zo zijn we ook twee dagen in Vitry-le-François blijven liggen, tussen de spitsen. Gevraagd aan een sympathieke schipper of hij iemand kent die wat van motoren afweet. De volgende morgen is er al iemand langs geweest, dus water, veel water in onze mazout. Alles gereinigd, nieuwe filters gestoken, en het moteurke draait weer (even) zoals het moet (tot vandaag).

In het Champagne-Bourgogne kanaal zijn er redelijk wat zeiljachten. In Vitry hebben we gehoord van zeilers dat ze niet meer langs de kust van Portugal en Spanje durven omdat hun jachten aangevallen worden door orka’s. Ze proberen langs deze kanalen naar het zuiden te varen, maar met een diepgang van 1,80m is dit niet evident.  

We (lees Conny) hebben ons laten beïnvloeden door verhalen van medevaarders die problemen gehad hebben met jongeren aan de sluis in Perthes. Vooral na de middag zijn ze actief en durven ze mensen pesten. Dus stoppen we in Orconte, zodanig dat we in de voormiddag (als de lieverdjes nog slapen) stilletjes kunnen passeren. Maar eigenlijk is die info ook wel lastig, want dan denk je er toch veel aan dat er iets fout kan gaan, terwijl er ook dikwijls helemaal geen problemen zijn.  Het is trouwens ook fout gegaan in Perthes, de sluisdeuren gaan niet open, half uur moeten wachten op het VNF 😊.

Twee dagen blijven liggen in Saint-Dizier, bekend van zijn art déco balkons. Allemaal van de hand van Hector Guimard. Niet dat ik die mens ken, maar ik dacht laat me toch maar vertellen dat hij veel ingangen van de metrostations in Parijs op zijn naam heeft staan. Moet niet altijd over sluizen gaan toch?  Ook Miko, vooral bekend van de ijsjes in bioskopen heeft hier zijn oorsprong.

We hebben de city-tour gedaan, we zijn vrij rap rond. Dus besluiten we om eens uitgebreid te gaan eten, en dat het lekker (en veel) is!

Nu dus in Chamouilley, een gezellig, bloemenrijk dorpje. Frans brood en pizza kun je hier uit de automaat halen. Ze hebben hier nochtans een buurtwinkel, maar buiten een fles cola durven we hier niets kopen. Het ruikt er niet erg fris, in de diepvries zit er één doos ijscrème, de schappen zijn vooral gevuld met stof, en je kan hier bruine, verrimpelde wortels kopen. Ook een belevenis 😊. Gelukkig hebben we voldoende proviand aan boord.

Zo, je bent weer helemaal mee. Tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

22-06-2023 om 15:29 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Deze week hebben we een 40 kilometer gevaren, maar we hebben er een pak minder lang over gedaan dan vorige week. Allemaal dankzij de beroepsvaart, leve de spitsen!

Op vrijdag zijn we van Tannois naar Bar-le-Duc gevaren. De moed zakt toch een beetje in mijn teenslippers. Als je het stadje binnenvaart, passeer je eerst een enorm kerkhof, om dan even verder te mogen aanmeren tussen een drukke, lawaaierige autoweg en een treinstation, met zicht op een paar spuuglelijke flatgebouwen. We hebben ons niet aan de picknickbankjes gelegd, want (soms is een verwittigd man er twee waard) die zijn voornamelijk bevolkt door hangjongeren (gabbers, echt waar, dacht dat dit zo jaren 90 van de vorige eeuw was). En om het plaatje compleet te maken, in de paar schaarse bomen zitten krassende kraaien. Was me dat een kakofonie van vervelende geluiden. We betalen voor één nachtje, dat moet volstaan. Eens goed gaan eten en de zaterdag rustigere oorden opzoeken. Helemaal opgetut, vertrekken we richting stad om dan het eerste “restaurant” dat we tegenkomen binnen te duiken, een McDonald’s ☹☹. Ik weet het, we zijn cultuurbarbaren, maar we hebben reuzehonger. Nu worden de frieten ook al in een plastieken frietzak geserveerd, misschien goed voor het milieu, maar dit is waar wij de lijn trekken. Volgende keer gaan we naar een Burger King 😊😊.

Enfin, we zijn rap verzadigd en hebben nog zeeën van tijd om een gezellig terrasje te doen in de benedenstad. Het moet gezegd, eens over de spoorwegbrug kom je in een aangenaam stadje terecht. We hebben een fantastisch zicht op het oude, hogere gedeelte van Bar-le-Duc. Dit willen we van dichtbij bezichtigen, dus besluiten we om toch nog een dagje langer te blijven. En dat is zeker meer dan de moeite waard, historische gebouwen, kerken, horlogetoren, kasteel, panorama, allemaal het bezichtigen waard. Maar het meest zijn we onder de indruk van wat er achter de “gewone” gevels schuilgaat, we kunnen binnen gluren in een huis dat ze aan het renoveren zijn, achter de relatief smalle gevels zijn enorme woonruimtes verborgen, misschien een tikkeltje donker, maar lang niet slecht om er je oude dag in te slijten 😊. Sowieso, als je ooit in de buurt bent, zeker tijd vrijmaken om dit stadje te bezoeken.

Zondag varen we 4 kilometer verder naar Fains-les-Sources.  Onze fietsen van stal gehaald en een stukje van de Voie Sacrée gedaan. Dit is de weg (aanvoerlijn) tussen Verdun en Bar-le-Duc van het Franse leger in de eerste wereldoorlog. Om de kilometer staat er een kilometerpaal met een helm op. We hebben geluk, de heenweg is bergop en tegenwind, dus kunnen we bergaf rijden met wind in de rug 😊😊.

En verder valt er niet veel meer te vertellen, de volgende stopplaatsen kunnen we niet of komen we niet van boord.

Revigny-sur-Ornain, de steiger is zo gammel dat deze is afgezet met lint, dus blijven we braaf aan boord.

Enkele km voor Pargny-sur-Saulx belooft het een rustige overnachtingsplaats te zijn. Wat het ook is, alleen jammer dat er zolang het licht is, lieverdjes met hun moto’s zoveel mogelijk stofwolken proberen te produceren. Stof dat dan langzaam maar zeker op ons schip neerdwarrelt.

Nu zijn we in Bignicourt-sur-Saulx (dit watertje steken we regelmatig over via een aquaduct). Hier blijven we twee dagen, eentje om onze stofboot eens goed onder handen te nemen en eentje om te genieten onder de bomen, een ideale bescherming tegen de zon.

Gisterenavond nog een buur gekregen, een spits is langszij gekomen. En dit is ook het enige wat we vandaag te zien hebben gekregen, 2 spitsen (onze vertrekkende  buur en eentje die we gisteren gekruist hebben en nu alweer op de terugweg is).

We vertellen de schipper dat we niet verder naar het zuiden varen, misschien een andere keer. Hij adviseert om het niet langer uit te stellen, want de vaar en/of waterkwaliteit gaat ieder jaar achteruit .Advies van een professioneel mag je niet in de wind slaan, dus gaan we een klein stukje het Canal entre Champagne et Bourgogne op. Maar we weten nu al dat we langs dezelfde weg terug moeten (en dat doen we niet zo graag).

Er zijn vier andere mogelijkheden:

-     1. Canal de Bourgogne: we geraken niet door de tunnel van Pouilly (we zijn te hoog), de rest van het 242 kilometer lange kanaal zou wel lukken.

    2. Canal de Vosges is gestremd voor onbepaalde tijd.

-     3. Canal du Rhône au Rhin. Jammer maar helaas, op de Rijn mogen we niet varen zonder een extra keuring en een patent.

-     4. Doorvaren naar Digoin, dat was het oorspronkelijke plan, maar door onze oponthouden en trage vorderingen wordt dit te krap (dan zijn we pas met kerst terug in Brugge 😊).

Dus volgende week een berichtje vanop het Canal entre Champagne et Bourgogne (vroeger heette dit Canal de la Marne à la Saône). We hopen dat dit 224 kilometer lange kanaal en zijn 114 sluizen ook specialiteiten te bieden heeft (iets tussen champagne en bourgogne?). We houden jullie op de hoogte.

Fijn weekend, beste lezer, tot de volgende keer!

Groetjes,

Peter en Conny

15-06-2023 om 17:01 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Deze week hebben we een goeie 37 kilometer gevaren en we hebben daar exact 21u en 20 minuten over gedaan,  we halen niet eens een gemiddelde van 2 km/u.

Op vrijdag is de man van het VNF mooi op tijd om de slagboom van de tunnel te openen, we kunnen aan onze 5 kilometer lange trip in het donker beginnen. Hij fietst met ons mee, normaal gezien een trip van een uur, wij maken er het dubbele van. Peter moet constant met de hekschroef de kont terug bijtrekken. Ben ik blij dat ik het licht zie aan het einde van de tunnel! Na ons is er nog een jacht gekomen, die heeft er een half uur minder lang over gedaan maar had dezelfde problemen. Omdat wij de steiger in Demange-aux-Eaux helemaal in beslag nemen, meert hij naast ons aan. We maken kennis met Jos en Frida op hun Vrijbuiter.

Zaterdag besluiten we om ons Mira eens te bedelven onder het schuurschuim, is hoog nodig. En ons bijbootje hebben we ook weer netjes opgevouwen, hier ben je er niets mee.

Zondag varen we de volle 14 kilometer naar Naix-aux-Forges. Daar ligt de Vrijbuiter euhm laten we zeggen vrij strategisch (voor ons toch) aan de kade. Als wij arriveren, schuiven ze een eindje op en kunnen we er mooi bij. Ze hebben niet alleen plaats voor ons gehouden, ze staan ook nog klaar met een (paar) frisse pint(en).

Frida houdt haar familie en vrienden op een leuke manier (via Polarsteps) op de hoogte over hun reilen en zeilen, gaan we volgend jaar ook eens uittesten.

De dag nadien blijven wij liggen, de Vrijbuiter reist verder, zo goed en kwaad als het kan tenminste. Op een bepaald moment bevoorraadt het VNF een pand (door een probleem was dit pand ’s nachts gedeeltelijk leeggelopen), en dat water halen ze uit de bief waar zij liggen, resultaat de Vrijbuiter aan de grond! Enfin, uiteindelijk zijn zij uit het lastigste stuk van het Marne-au-Rhin kanaal geraakt (wij moeten er nog een stukje door).

We hebben ook ons deel al wel gehad, we besparen jullie de details of toch niet allemaal 😊.

In een bepaalde sluis gaan de deuren niet helemaal open door het wier (tegenwoordig doen we eerst zelf zoveel mogelijk groen weg vooraleer we ons laten zakken). We bellen het VNF en we hebben een nieuweling, hij laat het sas weer vollopen en begint de algen te verwijderen, zo grondig dat Peter zich afvraagt of hij van plan is de sluis om te toveren in een zwembad. Enfin, na een groot halfuur kunnen we buiten varen.  De volgende sluis weer van hetzelfde laken een pak. Deze keer een oudere sluiswachter, hij sluit de deuren terug en geeft Peter een riek. Deze doe-het-zelf operatie neemt slechts 10 minuten in beslag 😊.

Gezien onze legendarische snelheid doen we maar mini-afstanden. Zo doen we plaatsjes aan zoals Ligny-en-Barrois, een klein stadje waar we onze mondvoorraad aanvullen. De halte fluvial ligt tussen een paar luidruchtige autobanen, maar een accordeonist heeft de ganse middag melodietjes uit zijn trekzak gehaald, dat breekt het geraas van het verkeer een beetje. Verder liggen we in dorpjes zoals Tronvilles-en-Barrois, Tannois.  Veel valt er niet over te vertellen: kerkje, enkele huisjes en in het beste geval een bakker (vandaar al mijn sluis verhalen 😊).

Maar over het algemeen is varen in Frankrijk een beetje zoals we het ons voorstellen en dat is best aangenaam. Het is echt leven als god in Frankrijk, met zijn vin, pain en du boursin. Alleen petanquebanen missen we, we hebben speciaal jeux-de-boules gekocht en we hebben ze nog niet kunnen uittesten 😊.

Ik beloof dat ik jullie volgende keer onze sluisverhalen bespaar, ik ga dat toch tenminste proberen 😊.

Aan iedereen en elk apart een fijn weekend gewenst en tot volgende week! 

Groetjes,

Peter en Conny

08-06-2023 om 15:58 geschreven door Ma@s  

Morgen varen we door de bijna 5 kilometer lange tunnel van Mauvages op het Kanaal de la Marne au Rhin. Maar nu gaan we nog genieten van het prachtige barbequeweertje.

We hebben de Maas dus achter ons gelaten (het is te zeggen ik toch 😊). Wij en ook de sluiswachters zijn blij dat we er van af zijn. Het waterpeil is al serieus gezakt en bijna onbevaarbaar door het wier in het water. Moeizaam en vervelend traag banen we ons een weg door deze groene jungle. De tijden in onze tabel spreken voor zich, niet echt een referentie voor andere schippers, eerder een worst-case scenario.

Ook in de sluizen zelf hebben we veel oponthoud, de sluisdeuren kunnen niet 100% open, er blijven pakken wier tussen de muur en de deur zitten. Boten tot 4,80 meter breed kunnen door, wij met onze bijna 5 meter dus niet! Dus de arme sluiswachters moeten die troep eerst allemaal weghalen met een riek (Peter heeft eens geholpen, het is vrij zware arbeid). Een oudere sluiswachter slaagt er niet in om al het groen te verwijderen, ik heb medelijden met die mens en wil proberen om met nog minder dan weinig speling uit te varen. Peter is, terecht, niet zo blij, we kunnen geen gebruik maken van onze boegschroef (die zit iedere keer verstopt van de algen) en als we de sluisdeur raken, dan is de boot van voor tot achter beschadigd. We raken er uit zonder iets te raken, maar zo traag dat de sassenier al spijt heeft dat hij niet wat meer moeite heeft gedaan.

Bij een bepaalde sluis is de situatie zo erg dat ze een kraan laten komen om het groen te verwijderen (veel winst gaan ze hier niet hebben aan ons vaarvignet 😊).  Enfin ik zou nog uren kunnen vertellen over het sluisleven op de Maas, maar ik ga het bij nog één anekdote houden. In Verdun denken we nog één brede sluis te hebben van 5,70 meter, ik zeg tegen Peter dat ik al ga oefenen en hem zo dicht mogelijk langs de kant ga laten sturen, ik sta namelijk buiten en zeg tegen Peter hoe dicht (of ver) hij van de kant is. Als we in de sluis liggen, merken we dat het al een sluis van 5m20 is 😊. We hebben er een erezaak van gemaakt om in die eerste sluis niets te raken en dat is wonderwel gelukt!

En omdat we zo traag opschieten, varen we korte afstanden en zien we veel dorpjes, sommige charmant andere maken maar een povere indruk.

Commercy heeft ons wel kunnen bekoren, de ligplaats is één van de minsten (wel kunnen we met onze winkelkar van den Aldi naar ons schip). Het stadje zelf is zeker de moeite waard. Ze hebben daar een indrukwekkend Château Stanislas. En Stanislas, de hertog van Lorraine ergens in de achttiende eeuw had een meid, Madeleine en zij is de uitvinder van de madeleine koekjes. We hebben ze uiteraard in alle geuren en smaken aangeschaft 😊.

Vlakbij onze ligplaats is er ook een velodroom, maar we kunnen er niet op, anders hadden we wel een paar toerkes gedaan met onze motocyclette 😊.

Ook nog nooit gezien, ooievaars die een nest met jongen hebben op het dak van een kerk.

Onze eerste stopplaats op het Marne au Rhin kanaal is Void.  Peter wil hier al direct een lieflijk huisje kopen, het dorpje voelt, zeker met dit prachtige weer, al een beetje zuiders aan. Maar ik zie het niet zo zitten, te veel lawaai van de autostrade vlakbij (en ook geen geld, klein detail 😊).

Tot nu toe is het varen op dit kanaal een pak aangenamer dan op de Maas, we halen nu al de maximaal toegelaten snelheid van 6 km/u. We moeten 111 km varen op dit vaarwater, het zal op het gemakske zijn, want er zijn 82 sluizen.

Zo, jullie zijn weer bij.

Alvast een zonnig weekend gewenst en tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

01-06-2023 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Speciaal voor jullie (en ook omdat mijn neus verbrand is) kom ik even binnen om jullie op de hoogte te houden van onze vorderingen (ik verklap nu al, het gaat heel langzaam).

Beginnen bij het begin, onze 2 bezoekers zijn Seppe en Elias (Peter is de blije papa en schoonpapa). Ze zijn zeer welkom want ze hebben het goede weer mee gebracht.  Donderdag = feestdag = chilldag.  We zijn die dag gewoon aan boord gebleven, de mannen hebben gevist, bootje gevaren, vogels en beverratten gespot en voor je het weet is de dag alweer voorbij.

Vrijdag trakteert Seppe op een ontbijt en gelukkig maar want dat is het enige dat we te bikken krijgen tijdens onze actieve dag. Fietsen gehuurd en 50 kilometer gaan met die bananen. Het is duidelijk dat er een pak testosteron op schok is, iedere helling wordt bestormd alsof het een wedstrijd op de Mount Ventoux is. Gelukkig is er eentje die een motortje op haar fiets heeft, zelfs dan zijn haar korte beentjes behoorlijk vermoeid.  Het plan is om onderweg een terrasje aan te doen en een kleinigheid te eten. Geloof het of niet, in geen enkel dorpje was er een café of pakweg een bakker te bespeuren.  Dus moe maar onvoldaan zijn we terug aan boord gekomen.  ’s Avonds onze eerste barbecue (want vlees in overvloed) gegeten, smaakt altijd met een lekker weertje en na zo’n inspanning!

Zaterdagmorgen nemen we afscheid van onze gasten. We besluiten om net buiten Stenay te overnachten, dan hebben we de dag nadien veel tijd om naar de volgende sluis te tuffen. Maar die ligplaats is vlakbij een barrage, het geluid van dat neerstortend water is niet zo rustgevend als een kabbelend beekje, dus we varen door naar Dun sur Meuse. 

Leuk plaatsje en nog tijd zat om het prachtige kerkje boven op de heuvel te bezoeken.  Onderweg adembenemende vergezichten bewonderd, sommige mensen wonen echt wel in een klein paradijsje. We vinden de beklimming zo mooi dat we ze – echt geheel onvrijwillig – twee keer gedaan hebben. Tijdens de afdaling komen we aan een splitsing en (zoals we meestal tegenkomen) kiezen we voor de verkeerde optie. Het gaat hier serieus steil omlaag en als we bijna beneden zijn staan we voor een afgesloten hek. Optie over het vermaledijde ding kruipen of terug naar boven klauteren. Weer maar eens een keuze tussen de cholera en de pest.

Enfin, de oudjes besluiten om na twee dagen inspanning de zondag uit te rusten en een beetje te vissen. De vissen hebben hetzelfde idee, slechts 2 exemplaren willen even aan de haak hangen.

We krijgen gezelschap van een schip uit Brugge: de Esmé met de Nieuw-Zeelanders Rob en Suzie aan boord.

Maandag varen beide schepen verder, nu worden de sluizen bediend door sluiswachters. Wij starten eerst maar dat is (weer eens) niet de beste keuze, wij halen met moeite 3 kilometer per uur door het weelderige groen in de gekanaliseerde Maas. De Esmé doet beter, die kan dubbel zo rap door de groene brij varen (of is het omdat wij de weg vrij gemaakt hebben voor hen? 😊). We besluiten te stoppen in Consenvoye, de Esmé vaart door naar Verdun.

Consenvoye is een dorp van amper 300 inwoners, maar ze hebben even buiten hun dorp een kerkhof waar meer dan 11.000 Duitse soldaten (WO I) begraven liggen.  En ze hebben een restaurant/bar met terras. We willen eigenlijk een coca cola drinken (not), maar die kost 3 euro, terwijl een Ricard maar 2,60 euro kost, tja dan is de keuze rap gemaakt 😊.

De dag nadien, 23 mei al, varen of beter gezegd bewegen we ons stapvoets naar Verdun. Niet normaal, op sommige plekken halen we met moeite 2 kilometer per uur, als we dan naar 1900 toeren gaan, halen we opnieuw 3 kilometer. Vorig jaar op het Mittelandkanaal losten we elkaar om het uur af om de eentonigheid wat te doorbreken, hier lossen we elkaar iedere KILOMETER af, want niet alleen gaat het ellendig traag vooruit, we moeten constant bijsturen.  Maar het kan nog altijd erger, veel van onze lotgenoten hebben niet de luxe van intercooling en zijn moeten om het kwartier hun wierpot uitkuisen.

Verdun is wel de moeite van het stoppen waard. Interessante stad, helaas ook door de geschiedenis, er is hier zeer zwaar gevochten in de eerste wereldoorlog. Er is hier zelfs een dorpje (Fleury) volledig van de kaart geveegd.  We hebben ook de ondergrondse citadel bezocht, de overbezorgde dame van de ticketverkoop vindt dat Peter te licht gekleed is in zijn korte broek en t-shirt, het is 7°C in de ondergrondse gangen. Wat is een halfuurtje een fris temperatuurtje ondergaan vergeleken bij 4 jaar onder de grond leven tijdens de oorlog?

Morgen varen we verder richting Toul, maar om heel eerlijk te zijn, we hebben serieus overwogen om demi tour te maken: het vele groen in de waters, de smallere sluizen (vanaf morgen), het wordt ook drukker, dus moeilijker om een ligplaats te vinden, geen ideale factoren voor stresskonijn Conny.  Maar een wijs man, kan ook niet anders als zijn schip Deep Tought heet, sprak de volgende woorden: “It’s as easy to carry on as it would be to turn back!”

Dat en het feit dat de (hopelijk tijdelijke) ongemakken van het varen niet opwegen tegen het ontdekken van de typische, charmante Franse dorpjes, de nieuwsgierigheid het wint van de angst en dat de Ricard hier veel goedkoper is, maakt dat we het toch nog gaan proberen.

Onze wrijfhouten en zeker onze fenders kunnen we niet meer gebruiken in de volgende sluizen (geschikt voor schepen tot 5,05 meter, wij zijn 4,95 meter breed). Peter heeft touwen gedraaid en rubbers gehangen aan de zijkanten, geen idee of dit voldoende effectief is, maar het is alleszins beter dan niets. Ik heb ook eens de conditie van onze zwarte verfpot gecontroleerd, we hebben nog 2 liter zeer bruikbare verf, dus het komt allemaal goed 😊.

Alvast een fijn weekend gewenst en tot volgende week!

Peter & Conny

25-05-2023 om 17:49 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Vandaag al vroeg uit de veren, want we verwachten bezoek deze morgen. Al moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat het eigenlijk ons brandalarm is die ons op een niet zo aangename manier gewekt heeft (blijkbaar een klein insectje of zo die de lichtstraal onderbroken heeft). Ons alarmen zijn hier in vorm, gisteren alarm dat onze vuilwatertank 100% vol is, vloer open gelegd, tank open, zo goed als leeg. Is enkel een, ik ga het hier niet in geuren en kleuren uitleggen, “vuiltje” aan de detector. Gelukkig mooi weer gisteren, kunnen we op ons terras een aperitiefje drinken en ondertussen ons huisje verluchten, want het is niet bepaald een fruitig bloemengeurtje die er hangt. Is zelfs zo erg dat we verplicht zijn om 2 aperitiefjes te drinken 😊.

We liggen in Stenay.  Leuk haventje, lekker rustig.

De zondag zijn we dus nog een dag in Sedan gebleven. Er moesten nog inkopen gedaan worden, dus wij met ons fietsje naar de supermarkt. Het valt op dat het eten hier goedkoper is dan in ons eigen landje.  Het enige wat ik hier mis is gehakt (en onze familie en vrienden natuurlijk 😊). Je vindt hier natuurlijk wel gehakt, maar dat is van dat door de grove molen gehaalde vlees, ziet er niet zo appetijtelijk uit.

Van vlees gesproken, gisteren zijn we (ook veel goedkoper dan in België en Nederland) ons liggeld gaan betalen in de capitainerie. Dan nog een kleine verkenning in het dorpje en zo belanden we stoemelings in een beenhouwerij. Enfin het is te zeggen, aan de buitenkant stond er “Boucherie-Traiteur-Charcuterie-Delicatesses. We denken daar één of ander lekker klaargemaakt gerechtje te vinden. Niet dus, enkel vlees. Maar omdat we daar toch staan, kopen we een paar worstjes. Peter zijn oog valt op een barbecuecollie voor 50 euro, voor dat ander detail, de hoeveelheden heeft hij eerst geen interesse. De slager, met Spaanse voorouders (hij beweert een nakomeling te zijn van Cervantes), kan zo een pakket pas tegen zaterdag maken, maar dan zijn we hier weg. Als we onze worstjes willen betalen zegt hij dat hij wel iets kan ineen flansen voor ons.  Ondergetekende durft geen neen zeggen, maar Peter heeft ondertussen de hoeveelheden gezien en dat zijn 5 soorten vlees, één kilo per soort. En onze diepvries zit al zo goed als vol. We krijgen dus 5 soorten vlees, maar in plaats van 1 is het 1,5 kilo van elk. De eerst bestelde worstjes en 3 vlezige tomaten krijgen we er gratis bij. Don Quichot mag dan een gevecht met de windmolens aangaan en verliezen, Donna Maas heeft het wel gehaald en heeft al dat vlees uiteindelijk toch in de diepvries gekregen (weliswaar ten koste van de ijsblokjes 😊).

Maar ik ben dus weer veel te hard van stapel aan het lopen, we zitten eigenlijk nog in Sedan met ons verhaal. In Sedan hebben we nog een mooi fietstochtje gemaakt, niet ver, maar ver genoeg om prachtige plekjes tegen te komen. Sedan is bekend om zijn grootste burcht van Europa, zijn we dan ook eens gaan bekijken uiteraard.

Maandagmorgen vertrekken we naar Mouzon. Ook een leuk plaatsje, middeleeuws stadje met een imposante kerk, een abdij en een top restaurantje, dat ook 😊.

Liggeld moeten we hier niet betalen, de dag voordien is de capitainerie uitgebrand.

We hebben nog een blits bezoek gehad van Roland en Dorine, ze waren op de terugweg van het zuiden van Frankrijk.

Woensdag vrij vroeg vertrokken, want er liggen een hoop jachtjes klaar om dezelfde route te volgen en als die eerst vertrekken hebben we gegarandeerd geen ligplaats meer. De eerste sluis gaat lekker, maar aan de volgende hebben we weer prijs, de sluisdeuren weigeren dienst. De sluiswachter van 4 Cheminées kent me al goed, zo dikwijls heb ik al getelefoneerd om een anomalie te melden. Straks kunnen we elkaar aanspreken met de voornaam 😊.

We hebben al veel verhalen gehoord van overtollige plantengroei in het water. Nu kunnen we er ook over mee spreken. De laatste 4 kilometer naar Stenay geraken we met moeite vooruit, in de sluis moeten we onze boegschroef niet meer gebruiken want die zit geblokkeerd met planten (hebben we na de sluis gelukkig gemakkelijk los gekregen). Onze schroef moet een massa slingerplanten trotseren, we halen een topsnelheid van 4 à 5 km /uur. Ondertussen in ons zog een vijftal jachten, die het voor één keer niet erg vinden dat het wat trager gaat, ze kunnen profiteren van de baggeraar die we nu even zijn.

Voilà weer veel tekst en uitleg, ik kan het precies niet laten 😊.

Maar nu moet ik stoppen, want zoals ik al zei, we hebben zo dadelijk bezoek.

Jullie kunnen in het volgende verslag lezen wie dat zijn 😊😊

Een fijn lang weekend!

Groetjes,

Peter & Conny

18-05-2023 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Precies weer een tijdje geleden hé?

We zijn dus gisteren vertrokken uit Monthermé.

Als je denkt na het lezen van deze zin, dat je een déjà-vu hebt of dement aan het worden bent. Niets van dit alles, het is gewoon echt de derde keer dat we uit Monthermé vertrekken. En derde keer, goede keer!

Ik weet niet meer precies wat ik al allemaal verteld heb, dus misschien val ik hier wel in herhaling. Nadat we vast gevaren zijn, is alles gecontroleerd door een technieker en  hij heeft geen schade kunnen vaststellen. Sowieso besluiten we pas na het weekend verder te varen richting Charlesville- Mézières.

Eenzaam is het niet geweest, eerst Peter zijn nicht en haar man komen aanmeren  met hun Hoop doet Leven en een paar dagen later hebben 2 buren uit Brugge (Mimosa en Joie de Vivre) ons een dagje gezelschap gehouden.

Maar maandag is het zover, onze motor laten warmdraaien en weg zijn we, althans we tuffen toch een kilometertje lekker tegen stroom. Dan valt onze schroef even stil en begint ons schip te trillen. Dus draaien die handel en terug naar Monthermé, ons plaatsje is er toch nog warm. 

Er komen duikers langs om te kijken wat er aan de hand is, maar we moeten geduld hebben tot woensdag, want die mannen moeten eerst nog wat containers uit het kanaal van Willebroek halen. Ik ga hun firmanaam vernoemen, om drie redenen: ze hebben een touw uit onze schroef verwijderd, hun firmanaam is hetzelfde als de vorige naam van ons schip en vooral, ze hebben ervoor gezorgd dat ons roer niet meer piept (jaren heeft dat ding gezorgd dat ze ons van ver horen aankomen). Hij heeft de reden gevonden en met WD40 (voorlopig) opgelost. L.M. Diving Service uit Oudenaarde. Need a diver? Call them!

En we willen meteen ook onze verzekering bedanken, zij hebben vanop afstand letterlijk alles geregeld, techniekers, duikers, contact met VNF. Scheepsverzekeringen Lecour & Co. Need a good insurer? Call them!

Vandaag liggen we in Sedan.  De tocht hier naartoe is niet de plezantste uit onze carrière, de schrik om iets tegen te komen zit er nog goed in. Stressvol dagje geweest gisteren, iedere geluidje, iedere trilling is goed voor een mini paniekaanval.  Komt er nog bij dat we bijna 50 kilometer ofte meer dan 9 uur moeten varen hebben om (g)een ligplaats te vinden.

De eerste ligplaats is Charleville-Mézières, maar daar zijn we al 2 keer naar toe geweest vanuit Monthermé (1x bus, 1x fiets) en het is al de godganse dag aan het regenen, dus ik heb geen zin om daar maar te liggen om te liggen.  Dus we besluiten om verder te varen naar Lumes.  Daar is een 100 meter lang ponton om aan te meren. Als we er aan komen liggen er een vijftal jachten, allemaal met dezelfde vlag op het achterdek, ik vermoed dat je daar gratis kan liggen. Ze liggen vrij strategisch, er kan hier en daar nog een ander jacht van 10 of 12 meter bij, maar 23 meter in één keer is geen optie.  En de jacht eigenaars die we spotten zijn super geïnteresseerd in de grond (als we niet opkijken kan die dikzak (Mira-Ceti) geen tekens naar ons doen dat we wat moeten opschuiven!).

Andere mogelijkheden zijn om aan te meren in Pont à Bar (Canal des Ardennes) of verder varen naar Glaire, vlak voor Sedan. De kans bestaat, als we besluiten om de sluis te nemen naar Pont à Bar, we doorvaren naar Parijs. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Dus bijten we door en varen we naar Glaire. Soms moeten we snoeischaar spelen, het soms smalle vaarwater na de sluizen is overgroeid met lentefris groen, soms heb je zelfs geen 5 meter meer, dus af en toe moeten we echt letterlijk door de takken varen.

Eindelijk aangekomen in Glaire zien we dat er geen pontons (meer) aanwezig zijn. En we zijn ook te laat om te versassen in de sluis van Sedan. Dat is zo’n moment waarop we onze investering in de spudpalen zijn geld waard vinden.  Paaltjes naar beneden en wachten op de eerste schutting de zaterdag naar de halte fluviale in Sedan.

Hier in Sedan is het net zoals in Brugge: de woensdag en zaterdag marktdag. We profiteren ervan om in een stralend ochtendzonnetje de markt af te struinen.  Je kan hier kleren kopen van 3 tot 20 euro, en voor wie dit teveel vindt, er zijn ook kraampjes met tweedehandskleren op een hoop gesmeten, daar kan je al voor een euro een koopje doen.  Wij hebben enkel lekkere, verse marktproducten gekocht. Gisteren bijna niets gegeten, dus vandaag gaan we onze schade meer dan inhalen 😊.

We zijn al anderhalve maand op weg en uiteindelijk flirten we nog steeds met de Belgische grens. Sedan ligt op een 15-tal kilometer van Bouillon. We denken, als het morgen mooi weer is (nu al een paar uur onweders) en de kermis ons niet uit onze slaap houdt, we een nachtje langer gaan blijven liggen en de stad eens deftig gaan verkennen. Jullie lezen het wel in ons volgende verslag.

We wensen jullie een fijn weekend en beter weer!

Groetjes,

Peter & Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
12/05	Monthermé	Sedan (voor sluis)	48,4	9u20	8	Maas	Op spudpalen voor sluis Sedan
13/05	Sedan (voor sluis)	Sedan	1	0u30	1	Maas	Halte Fluviale, Sedan. Water en elektra aanwezig

13-05-2023 om 14:21 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Bloggen.be heeft er een weekje uitgelegen, dus kon ik jullie niet op de hoogte houden. We hebben wel enkele foto’s en een beetje info op Facebook gezet.

Wat een week, we liggen nu voor de negende dag in Monthermé, normaal gezien houden we het nergens langer dan een dag of 3 vol, dus we liggen hier niet zomaar.

Zoals al verteld op Facebook, Murphy heeft ons een weekje compagnie gehouden.

Maar goed, buiten dat het hier nu oude wijven regent, valt alles langzaam weer in de juiste plooi.

En uiteindelijk gaat het hier om materiële zaken, aan het thuisfront heeft de familie Maas het nu een pak lastiger met de veel te vroege dood van een zus, moeder, grootmoeder. Onze oprechte deelneming.

Voor de niet Facebook gebruikers een kleine update: generator kapot, juist met het lange weekend van 1 mei, dus sowieso wachten tot de dinsdag.  Woensdag drie kilometer gevaren en vastgelopen en gelukkig ook weer losgetrokken of we lagen er nog 😊. Gisteren nog een foto ontvangen van de plek waar het verkeerd ging, op krak dezelfde plek vaart er een jacht, met oneindig veel meer geluk voorbij!

Eigenlijk wil ik dit allemaal niet vermelden, maar komen er toch 2 woonboten af die ook in Brugge liggen zeker, bye bye het in de doofpot steken 😊.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel, we hebben hier bierfeesten gehad, mooie wandelingen en fietstochten gemaakt.

Peter zijn nicht en haar man hebben een tandje bij gestoken om ons een hart onder de riem te steken. Merci, was leuk bijpraten (en plagen – ze hadden een oude postkaart mee van de plek waar we omhooggelopen zijn, de snoodaards 😊).  Ze hebben trouwens ook ontdekt dat er een vrij cruciale boei (voor ons toch) weg is, nog te zien op Google, maar helaas niet meer in het echt.

Even heb ik overwogen om rechtsomkeer te maken en het voor bekeken te houden hier in Frankrijk. Vakantie mag geen stresssituatie zijn maar pure ontspanning. Maar dit is een reactie in the heat of the moment, zovelen hebben het voor ons gedaan, het zal ons ook wel lukken zeker.

De sluizen zijn nu nog 5,70 meter breed, dus we hebben nog 35 cm speling aan beide zijden. Maar binnenkort worden ze meer dan een halve meter smaller en passen we er (in de breedte) juist in. Zal zo een beetje zijn als een (te) smalle jeansbroek aan trekken zeker?

We houden jullie uiteraard op de hoogte.

Vanmiddag eten we spaghetti, want we zijn het eten van de friterie hier een beetje beu 😊. We hebben al meer dan gezond voor ons is, frieten gegeten, die frietkoten staan iedere keer vlak aan de kade, probeer die geur dan maar eens te weerstaan, moeilijk!  Maar eerst aperitieven, ik overweeg om een glühwein te drinken met dit weer 😊

Santé en tot de volgende lezing

Peter & Conny

07-05-2023 om 11:50 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn dus nu in Frankrijk!  

Maar we gaan ons verhaal van deze week starten in België, kwestie dat jullie niets missen van onze omzwervingen. 

Vorige donderdag, kwakkelweer, maar toch niet zo slecht dat we niet te voet naar Dinant (en terug = 11 km) stappen, dat kan perfect langs de oevers van de Maas, we hebben er geen last van verkeer. 

Dinant in hartje zomer of Dinant op een grijze dag, een wereld van verschil, er valt weinig of niets te beleven op of naast het water, een gezellig terrasje doen is geen optie.  Dan maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk bezoeken, bij iedereen bekend door zijn opvallende peervormige klokkentoren. Er valt hier heel wat te bezien, maar het meest indrukwekkend is toch het glasraam.  Verder hebben we ook nog de plaats bezocht waar Adolph Sax "ongeveer" geboren is.

Vrijdag, een mooi-weer-dag. Ideaal om onze gasten uit te nodigen voor een vaartochtje op de Maas tot in Heer Agimont.  We liggen er nog maar goed vast of er stoppen 2 vrachtwagens van de gemeente naast ons schip. Ze halen een grote boomstam uit het water en met den enen breken ze ook het bord van de douane af (grens België - Frankrijk).  We hebben dus eigenlijk een historisch feit meegemaakt.  Na de lunch vertrekken Roland en Dorine met de fiets terug richting Anseremme om hun camper op te halen. En geloof het of niet, uit Frankrijk komt er een luxemotor met Zwitserse vlag aanleggen.  De mevrouw stapt van boord en vraagt waar het douanekantoor is.  Waarschijnlijk samen met het bord afgebroken 😊.

Zaterdag steken we de grens over, we krijgen ons eerste "bakje" om zelf de sluizen te bedienen.

Wij zijn fan van die zelfbediening, je kan alles op eigen tempo doen, wel rekening mee houden dat je pas om 9 uur door de sluis mag. Tweemaal weigert een sluis dienst, dan moet je bellen en komen ze alles resetten.  We hebben wel de pech dat dit telkens op het middaguur gebeurt. Karma, ik heb het zelf ook tig keer gezegd toen ik nog een werkende mensch was: "tussen 12 en 1 eet iedereen", ze hanteren hier duidelijk hetzelfde principe. 

Onze eerste stop in Frankrijk is Vireux Wallerand. Tot hier volgen onze vrienden met de camper. Reizen op 4 wielen gaat iets sneller vooruit, zo hebben ze alle tijd om ons op te wachten aan de tunnel van Ham-sur-Meuse, ze horen van ver onze boeg- en hekschroef, dus ze hebben alle tijd om hun camera in de aanslag te houden, brengt wel mooi film- en fotomateriaal op.

De zondag keren Roland en Dorine terug naar hun heimat, wij blijven een extra dagje liggen ... niksen en wachten tot de friterie open gaat 😊.

Maandag wordt onze bestemming Fumay. Hier zoek ik nog eens de blog over de Estée S (was er eentje waar we alle dagen een reisverslag deden). Hier waren we slechts (of al) acht jaar geleden, maar er is al heel wat uit ons geheugen gewist.  Zo blijkt dat we zowel in Vireux Wallerand als in Fumay overnacht hebben, toch lijkt alles weer nieuw voor ons.  Goed dat we dat weten, kunnen we iedere 8 jaar dezelfde trip doen en denken dat we nieuwe horizonten ontdekken 😊. Acht jaar geleden wisten we te vertellen dat er hier in het stadje veel leegstand was, dat is anno 2023 precies niet veel veranderd. Heeft allemaal te maken het sluiten van de leisteengroeve in de jaren 70 van vorige eeuw. Als de mensen geen werk meer hebben, zoeken ze andere, meer welvarende oorden op. Het weer belooft weinig goeds, toch besluiten we om een wandeling te maken naar een uitkijkpunt. Mooie wandeling, tijdens het afdalen zetten ze echter de watersluizen vollen bak open, het water stroomde in beekjes door de straten.

Als 2 verzopen waterkiekens zijn we weer aan boord gestapt. Van kiekens gesproken. In Heer Agimont zijn we met Roland en Dorine gaan eten.  Peter bestelt coucou de Malines ofte Mechelse koekoek. Ik vind het vrij duur voor een stuk kip, maar het vlees is "fijn van vezel, mals en sappig", dus zijn geld waard.  Krijgt hij daar zijn mooi gedresseerd bord met 2 stukjes witachtige worst (zonder uiteinden), een soort gemalen iets in een darm gepropt. Hilariteit alom.  Als we buiten gaan, krijgt hij als enige een hand van de kok ...omdat hij het aangedurfd heeft om dit op te eten? 😊

We varen tegen de stroom in, dus we halen geen spectaculaire snelheden en we doen geen te grote afstanden, volgende halte wordt dan Revin.  Eerst nog eens een tunneltje door, niet erg lang, we hebben zelfs onze schijnwerpers niet geïnstalleerd en dan demi-tour naar de jachthaven van Revin, een aanrader. Ook hier blijven we twee nachten. En ze voorspellen mooi weer, dus kunnen we eens een mooie wandeling maken zonder regenjas.  We beginnen aan een klimmetje op de Malgré-Tout, toch een helling van 458 meter.  De bedoeling is om langs de asfalt heen en terug te gaan, goed voor een kilometer of 7. Maar ik keer niet graag langs dezelfde weg terug en op de top zien we een wandelpad dwars door te bossen, dus besluiten we langs daar af te dalen.  Op een splitsing moeten we een beslissing nemen, Peter vindt dat we geen risico’s mogen nemen en op onze stappen moeten terugkeren, maar Maasje overtuigt hem met al haar charmes om wat avontuurlijker te zijn en te kiezen voor het bospad. Na lange tijd komen we terug aan de Maas, op 5 kilometer van Revin! Dus al bij al is dat toch goed meegevallen, 21 kilometer later zijn we moe maar voldaan terug op de Mira-Ceti 😊. Volgende keer toch maar luisteren naar Peter of een wandelkaart meenemen.

Vandaag, al opnieuw donderdag, varen we naar een klein (er wonen maar 500 mensen), typisch Ardens dorpje: Laifour. Misschien weinig te beleven, maar zo heerlijk rustig. Prachtig weer, dus keuze tussen op ons terras een aperitiefje drinken of een wandelingetje maken.  We hebben het allebei gedaan 😊. Nog even een lastige "berg" beklimmen, zo voelt het na gisteren toch aan. En wijselijk langs dezelfde weg teruggekeerd, goed voor bijna 5 kilometer 😊.

Zo jullie weten weer waar we uithangen, tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

27-04-2023 om 18:14 geschreven door Ma@s  

 Dag beste lezer,

We zijn dus ´en route¡ naar Frankrijk!  We zijn er bijna, maar nog niet helemaal, volg maar mee …

Vorige vrijdag zijn we van Luttre tot aan de sluis in Mornimont gevaren. Zeven sluizen waren ons deel, allemaal gedeeld met de Deep Tought. Deze woonboot ligt ook in Brugge in de winter, maar zonder bemanning, dus nu kunnen we gezichten plakken bij de boot 😊. Deep Tought, vaart voorop, zij roepen de sluismeesters op en wij moeten enkel volgen, helemaal zen, gedachteloos, genietend.

Ons stukje Samber begint in Charleroi, deze stad is sterk aan het veranderen, het absolute grauwe, zoals vroeger is er toch een beetje uit aan het gaan, maar de prijs voor mooiste stad van België zal ze nog niet direct winnen.

Zaterdag hebben we de 3 laatste sluizen op de Samber gedeeld met een oud ijzer marchand.  We roepen de sluismeester op om te schutten, maar we moeten wachten op de beroepsvaart om dan samen te versassen. Ik vraag of dit wel mogelijk is. Tja, of ik lijd aan grootheidswaanzin of wiskunde is mijn sterkste vak niet, maar de sassenier heeft het perfect uitgelegd, zijn kolk is 112 meter, het vrachtschip is 80 meter en wij 23 meter, dus schiet er nog 9 meter over.

We zijn vrij vroeg in de stad waar de Samber in de Maas uitkomt, Namen.

Hier blijven we 3 nachten.

Het weer: van zonnig tot ijskoud.

Het eten: van lekker naar veel en heel veel.

Cultuur: van museum gesloten voor restoratie (Félicien Rops) tot op en top folklore, we hebben onder andere een folkloristische markt en stoet gezien.

De Citadel bezocht, te voet uiteraard, want we zijn nog jonge springers 😊.

En we hebben gratis en voor niets kunnen meegenieten van de muziek (enfin de bastonen toch) van het feestje dat tot 4 uur ‘s morgens aan de gang was in het Casino. We hebben nog even overwogen om in datzelfde Casino een gokje te wagen, maar we hebben ons geld ingezet op de Lotto, kwijt zijn we het toch 😊.

Het leven aan boord: de havenmeester van Namen geeft nog niet thuis, dus we moeten het hier ook doen met onze zonnepanelen en onze stroom generator ofte aggregaat, qua geluidsoverlast valt die gelukkig wel mee en met de constante verkeerstroom naast ons deur valt het bijna niet op dat de groep draait. Maar ik zou dat hier allemaal niet zitten uitleggen als er geen addertje onder het gras zou schuilen. Deze winter hebben we de machinekamer een beetje toonbaar gemaakt, zo zijn alle kabels netjes in een kabelbaan gestoken. Maar door deze manipulatie is er blijkbaar iets veranderd aan de omvormer en valt de elektriciteit vlugger uit en bovendien was er één van onze batterijen uit balans.  Snappen jullie het nog een beetje?  The bottom line: Peter moet een kot in de nacht uit zijn bed om de groep te starten.  Als hij de volgende morgen eens goed wil uitzoeken wat er eigenlijk aan de hand is, valt alles uit, niets meer. Laat ons zeggen dat de spanning die er dan nog is, niet van den elektriek komt, Peter ziet het eventjes niet meer zitten, maar na een uurtje heeft hij alles weer aan de praat gekregen.

Op dinsdag zijn we naar de volgende plaats gevaren, deze keer waar de Lesse in de Maas uitkomt, Anseremme.

Dinant ligt vlakbij en misschien bezoeken we dit nog met de fiets, maar we hebben behoefte aan een rustige slaapplaats en deze vind je hier aan de ´quai van Geert¡ (Zjeert wordt dat hier uitgesproken 😊). Ik dacht dat er hier een of andere Vlaming zijn stempel had gedrukt, maar het blijkt vernoemd te zijn naar Prosper Van Geert, waarschijnlijk een plaatselijke beroemdheid, want we vinden er niets van terug op het internet. Maar het maakt ons allemaal niet uit, het is hier zalig liggen met zicht op de rotsen van Moniat en de Maas.

Woensdag hebben we compagnie gekregen van Roland en Dorine. Dat is bijpraten bij een aperitiefje, eens lekker gaan eten en een kaartje leggen.

Wat we vandaag, donderdag, gaan doen, zal afhangen van het weer.  Maar de avondactiviteiten staan al vast. Peter en Roland hebben besloten om voetbal te kijken, wij hebben geen Telenet, maar onze buren in de camper wel 😊.

We wensen jullie alvast een prettig weekend en tot volgende week.

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
14/4	Luttre	Mornimont	40	7u50	7	Canal Bruxelles-Charleroi, (Basse) Sambre	Sluis Monrnimont, geen voorziening
15/4	Mornimont	Namur	17	2u50	3	Sambre - Maas	Henri Hallet, Namur
18/4	Namur	Anseremme	31,5	6u20	7	Maas	Yacht Club Anseremme, Quai de Geert

20-04-2023 om 07:48 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn dus ‘en route’ naar Frankrijk!  Maar zoals in ons vorig verslag geschreven, er kunnen hindernissen zijn onderweg. We hebben de eerste al te pakken! Onze bedoeling was om de Samber af te varen tot het Canal de St. Quentin en zo verder te tuffen richting Reims. Toen Peter gisterenavond de reisweg ingaf op de VNF website (dat is de Franse tegenhanger van de Vlaamse Waterweg) kon hij op een bepaald punt niet meer verder. Dus deze morgen gebeld naar “de bevoegde instanties” en effectief, in Chauny is er vanaf 17 april tot 15 augustus geen doorvaart mogelijk.   

Over naar plan B (wat eigenlijk initieel plan A was ) langs de Maas (Namur en Dinant) de Franse grens oversteken in Givet. De genoegwater god zal dan in augustus wel beslissen of we alsnog langs de Samber kunnen terugkeren.

Maar goed, first things first, onze huidige ligplaats: Luttre, aan het kanaal Brussel-Charleroi. Deze kade met damplanken heeft exact 2 bolders, maar daar hangen versleten touwen aan van een al even versleten, uitgeleefd, onbewoond jacht. Normaal gezien varen we hier voorbij, maar vorig jaar hebben we geleerd dat de er bij damplanken een  (niet zichtbare) baar is waar we ons kunnen aan vastmaken. We liggen vlak aan een supermarkt, dus volop proviand getankt.

We hebben al verschillende berichten gekregen dat jullie ons niet kunnen volgen, hou jullie vast aan de takken van de bomen, dat zal nog dikwijls gebeuren op deze reis. In het Waalse landsgedeelte en in veel delen van Frankrijk (zeker daar waar geen beroepsvaart is) wordt ons AIS signaal niet opgevangen.

We proberen jullie regelmatig op de hoogte te houden via deze blog.

De vorige dagen hebben we het Canal du Centre afgevaren. Onze eerste stop is Pommeroeul, op aanraden van Peter zijn nicht (allez eigenlijk haar man heeft het idee geopperd). Want jawel, ook dit jaar hebben we blijkbaar dezelfde plannen, maar zijn we elkaar al iets eerder tegengekomen op de reis. Met Pasen zijn we bij hen gaan aperitieven in Antoing, het was een aangenaam weerzien.

Pommeroeul, haar naam te danken aan de vele appelboomgaarden die er vroeger waren en de omliggende moerassen van Harchies hebben we niet bezocht. Het was met rotweer en harde wind geen weer om te gaan fietsen met dat kind. Jammer, want we hadden hier graag enkele RAVel routes gedaan (de Waalse tegenhanger van onze fietsknooppunten). Dus zijn we te voet naar Ville-Pommeroeul gewandeld. Van stad is er niet veel sprake, een slaapdorpje, nergens een café te bespeuren om even onze verkleumde botten op te warmen aan een koffietje of streekbiertje.

In Mons kunnen we met onze schuit niet terecht, enkel jachten tot 20 meter.  Dus de dag nadien zijn we naar Strépy gevaren. Dat is helemaal onze meug, we hebben zicht op de nieuwe scheepslift en op een van de oudere, terug werkzame (voor pleziervaart) hydraulische scheepsliften.  De moderne lift mag dan een prestigieus kunstwerk zijn, onze voorkeur gaat uit naar deze reuzegrote meccano, waarvan de bouwwerken gestart zijn in 1888! Al geven we grif toe dat we gemakshalve toch in de bak van de nieuwste versie zijn gevaren om te versassen.

In Strépy een fikse wandeling gemaakt, langs Thieu, Maurage tot Strépy-Bracquegnies en dan terug langs het historisch centrumkanaal. En wat hebben ze daar geleerd? Ze zijn hier zot van carnaval en van wijlen koningin Astrid, quasi alles in Maurage is naar haar vernoemd. En van zot gesproken, even dacht ik dat Peter een regenslag gekregen had, want plots ziet hij een kameel staan. Maar hij heeft gelijk, er staat effectief een tweebulter te grazen aan de overkant. Blijkt dat er een circus zijn tenten heeft opgeslagen . Ik dacht dat dit niet meer mocht in België, maar na wat opzoekwerk mogen enkel wilde dieren niet meer gebruikt worden, varkens en kamelen mogen wel nog 

Zo, nu zijn jullie terug mee. Wij moeten nu een keuze maken, een kaarsje branden voor beter weer of een aperitiefje drinken. We gaan het zekere voor het onzekere nemen .

Groetjes uit Luttre en tot de volgende keer.

Peter & Conny

13-04-2023 om 18:49 geschreven door Ma@s