Speciaal voor jullie (en ook
omdat mijn neus verbrand is) kom ik even binnen om jullie op de hoogte te
houden van onze vorderingen (ik verklap nu al, het gaat heel langzaam).
Beginnen bij het begin, onze 2 bezoekers
zijn Seppe en Elias (Peter is de blije papa en schoonpapa). Ze zijn zeer welkom
want ze hebben het goede weer mee gebracht.
Donderdag = feestdag = chilldag.
We zijn die dag gewoon aan boord gebleven, de mannen hebben gevist,
bootje gevaren, vogels en beverratten gespot en voor je het weet is de dag
alweer voorbij.
Vrijdag trakteert Seppe op een
ontbijt en gelukkig maar want dat is het enige dat we te bikken krijgen tijdens
onze actieve dag. Fietsen gehuurd en 50 kilometer gaan met die bananen. Het is
duidelijk dat er een pak testosteron op schok is, iedere helling wordt bestormd
alsof het een wedstrijd op de Mount Ventoux is. Gelukkig is er eentje die een
motortje op haar fiets heeft, zelfs dan zijn haar korte beentjes behoorlijk vermoeid. Het plan is om onderweg een terrasje aan te
doen en een kleinigheid te eten. Geloof het of niet, in geen enkel dorpje was
er een café of pakweg een bakker te bespeuren.
Dus moe maar onvoldaan zijn we terug aan boord gekomen. s Avonds onze eerste barbecue (want vlees in
overvloed) gegeten, smaakt altijd met een lekker weertje en na zon inspanning!
Zaterdagmorgen nemen we afscheid
van onze gasten. We besluiten om net buiten Stenay te overnachten, dan hebben
we de dag nadien veel tijd om naar de volgende sluis te tuffen. Maar die
ligplaats is vlakbij een barrage, het geluid van dat neerstortend water is niet
zo rustgevend als een kabbelend beekje, dus we varen door naar Dun sur
Meuse.
Leuk plaatsje en nog tijd zat om
het prachtige kerkje boven op de heuvel te bezoeken. Onderweg adembenemende vergezichten bewonderd,
sommige mensen wonen echt wel in een klein paradijsje. We vinden de beklimming
zo mooi dat we ze echt geheel onvrijwillig twee keer gedaan hebben. Tijdens
de afdaling komen we aan een splitsing en (zoals we meestal tegenkomen) kiezen
we voor de verkeerde optie. Het gaat hier serieus steil omlaag en als we bijna
beneden zijn staan we voor een afgesloten hek. Optie over het vermaledijde ding
kruipen of terug naar boven klauteren. Weer maar eens een keuze tussen de
cholera en de pest.
Enfin, de oudjes besluiten om na
twee dagen inspanning de zondag uit te rusten en een beetje te vissen. De
vissen hebben hetzelfde idee, slechts 2 exemplaren willen even aan de haak
hangen.
We krijgen gezelschap van een schip
uit Brugge: de Esmé met de Nieuw-Zeelanders Rob en Suzie aan boord.
Maandag varen beide schepen
verder, nu worden de sluizen bediend door sluiswachters. Wij starten eerst maar
dat is (weer eens) niet de beste keuze, wij halen met moeite 3 kilometer per
uur door het weelderige groen in de gekanaliseerde Maas. De Esmé doet beter,
die kan dubbel zo rap door de groene brij varen (of is het omdat wij de weg
vrij gemaakt hebben voor hen? 😊). We besluiten te stoppen in
Consenvoye, de Esmé vaart door naar Verdun.
Consenvoye is een dorp van amper
300 inwoners, maar ze hebben even buiten hun dorp een kerkhof waar meer dan 11.000
Duitse soldaten (WO I) begraven liggen. En ze hebben een restaurant/bar met terras. We
willen eigenlijk een coca cola drinken (not), maar die kost 3 euro, terwijl een
Ricard maar 2,60 euro kost, tja dan is de keuze rap gemaakt 😊.
De dag nadien, 23 mei al, varen
of beter gezegd bewegen we ons stapvoets naar Verdun. Niet normaal, op sommige
plekken halen we met moeite 2 kilometer per uur, als we dan naar 1900 toeren
gaan, halen we opnieuw 3 kilometer. Vorig jaar op het Mittelandkanaal losten we
elkaar om het uur af om de eentonigheid wat te doorbreken, hier lossen we
elkaar iedere KILOMETER af, want niet alleen gaat het ellendig traag vooruit,
we moeten constant bijsturen. Maar het
kan nog altijd erger, veel van onze lotgenoten hebben niet de luxe van intercooling
en zijn moeten om het kwartier hun wierpot uitkuisen.
Verdun is wel de moeite van het
stoppen waard. Interessante stad, helaas ook door de geschiedenis, er is hier
zeer zwaar gevochten in de eerste wereldoorlog. Er is hier zelfs een dorpje
(Fleury) volledig van de kaart geveegd.
We hebben ook de ondergrondse citadel bezocht, de overbezorgde dame van de
ticketverkoop vindt dat Peter te licht gekleed is in zijn korte broek en
t-shirt, het is 7°C in de ondergrondse gangen. Wat is een halfuurtje een fris
temperatuurtje ondergaan vergeleken bij 4 jaar onder de grond leven tijdens de
oorlog?
Morgen varen we verder richting
Toul, maar om heel eerlijk te zijn, we hebben serieus overwogen om demi tour te
maken: het vele groen in de waters, de smallere sluizen (vanaf morgen), het wordt
ook drukker, dus moeilijker om een ligplaats te vinden, geen ideale factoren
voor stresskonijn Conny. Maar een wijs
man, kan ook niet anders als zijn schip Deep Tought heet, sprak de volgende
woorden: Its as easy to carry on as it would be to turn back!
Dat en het feit dat de (hopelijk
tijdelijke) ongemakken van het varen niet opwegen tegen het ontdekken van de
typische, charmante Franse dorpjes, de nieuwsgierigheid het wint van de angst
en dat de Ricard hier veel goedkoper is, maakt dat we het toch nog gaan
proberen.
Onze wrijfhouten en zeker onze
fenders kunnen we niet meer gebruiken in de volgende sluizen (geschikt voor
schepen tot 5,05 meter, wij zijn 4,95 meter breed). Peter heeft touwen gedraaid
en rubbers gehangen aan de zijkanten, geen idee of dit voldoende effectief is,
maar het is alleszins beter dan niets. Ik heb ook eens de conditie van onze
zwarte verfpot gecontroleerd, we hebben nog 2 liter zeer bruikbare verf, dus
het komt allemaal goed 😊.
Alvast een fijn weekend gewenst
en tot volgende week!
Vandaag al vroeg uit de veren, want we verwachten bezoek deze morgen. Al moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat het eigenlijk ons brandalarm is die ons op een niet zo aangename manier gewekt heeft (blijkbaar een klein insectje of zo die de lichtstraal onderbroken heeft). Ons alarmen zijn hier in vorm, gisteren alarm dat onze vuilwatertank 100% vol is, vloer open gelegd, tank open, zo goed als leeg. Is enkel een, ik ga het hier niet in geuren en kleuren uitleggen, vuiltje aan de detector. Gelukkig mooi weer gisteren, kunnen we op ons terras een aperitiefje drinken en ondertussen ons huisje verluchten, want het is niet bepaald een fruitig bloemengeurtje die er hangt. Is zelfs zo erg dat we verplicht zijn om 2 aperitiefjes te drinken 😊.
We liggen in Stenay. Leuk haventje, lekker rustig.
De zondag zijn we dus nog een dag in Sedan gebleven. Er moesten nog inkopen gedaan worden, dus wij met ons fietsje naar de supermarkt. Het valt op dat het eten hier goedkoper is dan in ons eigen landje. Het enige wat ik hier mis is gehakt (en onze familie en vrienden natuurlijk 😊). Je vindt hier natuurlijk wel gehakt, maar dat is van dat door de grove molen gehaalde vlees, ziet er niet zo appetijtelijk uit.
Van vlees gesproken, gisteren zijn we (ook veel goedkoper dan in België en Nederland) ons liggeld gaan betalen in de capitainerie. Dan nog een kleine verkenning in het dorpje en zo belanden we stoemelings in een beenhouwerij. Enfin het is te zeggen, aan de buitenkant stond er Boucherie-Traiteur-Charcuterie-Delicatesses. We denken daar één of ander lekker klaargemaakt gerechtje te vinden. Niet dus, enkel vlees. Maar omdat we daar toch staan, kopen we een paar worstjes. Peter zijn oog valt op een barbecuecollie voor 50 euro, voor dat ander detail, de hoeveelheden heeft hij eerst geen interesse. De slager, met Spaanse voorouders (hij beweert een nakomeling te zijn van Cervantes), kan zo een pakket pas tegen zaterdag maken, maar dan zijn we hier weg. Als we onze worstjes willen betalen zegt hij dat hij wel iets kan ineen flansen voor ons. Ondergetekende durft geen neen zeggen, maar Peter heeft ondertussen de hoeveelheden gezien en dat zijn 5 soorten vlees, één kilo per soort. En onze diepvries zit al zo goed als vol. We krijgen dus 5 soorten vlees, maar in plaats van 1 is het 1,5 kilo van elk. De eerst bestelde worstjes en 3 vlezige tomaten krijgen we er gratis bij. Don Quichot mag dan een gevecht met de windmolens aangaan en verliezen, Donna Maas heeft het wel gehaald en heeft al dat vlees uiteindelijk toch in de diepvries gekregen (weliswaar ten koste van de ijsblokjes 😊).
Maar ik ben dus weer veel te hard van stapel aan het lopen, we zitten eigenlijk nog in Sedan met ons verhaal. In Sedan hebben we nog een mooi fietstochtje gemaakt, niet ver, maar ver genoeg om prachtige plekjes tegen te komen. Sedan is bekend om zijn grootste burcht van Europa, zijn we dan ook eens gaan bekijken uiteraard.
Maandagmorgen vertrekken we naar Mouzon. Ook een leuk plaatsje, middeleeuws stadje met een imposante kerk, een abdij en een top restaurantje, dat ook 😊.
Liggeld moeten we hier niet betalen, de dag voordien is de capitainerie uitgebrand.
We hebben nog een blits bezoek gehad van Roland en Dorine, ze waren op de terugweg van het zuiden van Frankrijk.
Woensdag vrij vroeg vertrokken, want er liggen een hoop jachtjes klaar om dezelfde route te volgen en als die eerst vertrekken hebben we gegarandeerd geen ligplaats meer. De eerste sluis gaat lekker, maar aan de volgende hebben we weer prijs, de sluisdeuren weigeren dienst. De sluiswachter van 4 Cheminées kent me al goed, zo dikwijls heb ik al getelefoneerd om een anomalie te melden. Straks kunnen we elkaar aanspreken met de voornaam 😊.
We hebben al veel verhalen gehoord van overtollige plantengroei in het water. Nu kunnen we er ook over mee spreken. De laatste 4 kilometer naar Stenay geraken we met moeite vooruit, in de sluis moeten we onze boegschroef niet meer gebruiken want die zit geblokkeerd met planten (hebben we na de sluis gelukkig gemakkelijk los gekregen). Onze schroef moet een massa slingerplanten trotseren, we halen een topsnelheid van 4 à 5 km /uur. Ondertussen in ons zog een vijftal jachten, die het voor één keer niet erg vinden dat het wat trager gaat, ze kunnen profiteren van de baggeraar die we nu even zijn.
Voilà weer veel tekst en uitleg, ik kan het precies niet laten 😊.
Maar nu moet ik stoppen, want zoals ik al zei, we hebben zo dadelijk bezoek.
Jullie kunnen in het volgende verslag lezen wie dat zijn 😊😊
Als je denkt na het lezen van
deze zin, dat je een déjà-vu hebt of dement aan het worden bent. Niets van dit
alles, het is gewoon echt de derde keer dat we uit Monthermé vertrekken. En
derde keer, goede keer!
Ik weet niet meer precies wat ik
al allemaal verteld heb, dus misschien val ik hier wel in herhaling. Nadat we
vast gevaren zijn, is alles gecontroleerd door een technieker en hij heeft geen schade kunnen vaststellen.
Sowieso besluiten we pas na het weekend verder te varen richting Charlesville-
Mézières.
Eenzaam is het niet geweest,
eerst Peter zijn nicht en haar man komen aanmerenmet hun Hoop doet Leven en een paar dagen later
hebben 2 buren uit Brugge (Mimosa en Joie de Vivre) ons een dagje gezelschap
gehouden.
Maar maandag is het zover, onze motor
laten warmdraaien en weg zijn we, althans we tuffen toch een kilometertje
lekker tegen stroom. Dan valt onze schroef even stil en begint ons schip te
trillen. Dus draaien die handel en terug naar Monthermé, ons plaatsje is er
toch nog warm.
Er komen duikers langs om te
kijken wat er aan de hand is, maar we moeten geduld hebben tot woensdag, want
die mannen moeten eerst nog wat containers uit het kanaal van Willebroek halen. Ik ga hun firmanaam vernoemen,
om drie redenen: ze hebben een touw uit onze schroef verwijderd, hun firmanaam
is hetzelfde als de vorige naam van ons schip en vooral, ze hebben ervoor
gezorgd dat ons roer niet meer piept (jaren heeft dat ding gezorgd dat ze ons
van ver horen aankomen). Hij heeft de reden gevonden en met WD40 (voorlopig) opgelost. L.M. Diving Service uit
Oudenaarde. Need a diver? Call them!
En we willen meteen ook onze
verzekering bedanken, zij hebben vanop afstand letterlijk alles geregeld,
techniekers, duikers, contact met VNF. Scheepsverzekeringen Lecour
& Co. Need a good insurer? Call them!
Vandaag liggen we in Sedan. De tocht hier naartoe is niet de plezantste
uit onze carrière, de schrik om iets tegen te komen zit er nog goed in.
Stressvol dagje geweest gisteren, iedere geluidje, iedere trilling is goed voor
een mini paniekaanval. Komt er nog bij
dat we bijna 50 kilometer ofte meer dan 9 uur moeten varen hebben om (g)een
ligplaats te vinden.
De eerste ligplaats is
Charleville-Mézières, maar daar zijn we al 2 keer naar toe geweest vanuit
Monthermé (1x bus, 1x fiets) en het is al de godganse dag aan het regenen, dus
ik heb geen zin om daar maar te liggen om te liggen. Dus we besluiten om verder te varen naar Lumes. Daar is een 100 meter lang ponton om aan te
meren. Als we er aan komen liggen er een vijftal jachten, allemaal met dezelfde
vlag op het achterdek, ik vermoed dat je daar gratis kan liggen. Ze liggen vrij
strategisch, er kan hier en daar nog een ander jacht van 10 of 12 meter bij,
maar 23 meter in één keer is geen optie.
En de jacht eigenaars die we spotten zijn super geïnteresseerd in de
grond (als we niet opkijken kan die dikzak (Mira-Ceti) geen tekens naar ons
doen dat we wat moeten opschuiven!).
Andere mogelijkheden zijn om aan
te meren in Pont à Bar (Canal des Ardennes) of verder varen naar Glaire, vlak
voor Sedan. De kans bestaat, als we besluiten om de sluis te nemen naar Pont à
Bar, we doorvaren naar Parijs. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Dus bijten
we door en varen we naar Glaire. Soms moeten we snoeischaar spelen, het soms smalle
vaarwater na de sluizen is overgroeid met lentefris groen, soms heb je zelfs
geen 5 meter meer, dus af en toe moeten we echt letterlijk door de takken
varen.
Eindelijk aangekomen in Glaire zien
we dat er geen pontons (meer) aanwezig zijn. En we zijn ook te laat om te
versassen in de sluis van Sedan. Dat is zon moment waarop we onze investering
in de spudpalen zijn geld waard vinden.
Paaltjes naar beneden en wachten op de eerste schutting de zaterdag naar
de halte fluviale in Sedan.
Hier in Sedan is het net zoals
in Brugge: de woensdag en zaterdag marktdag. We profiteren ervan om in een
stralend ochtendzonnetje de markt af te struinen. Je kan hier kleren kopen van 3 tot 20 euro, en
voor wie dit teveel vindt, er zijn ook kraampjes met tweedehandskleren op een
hoop gesmeten, daar kan je al voor een euro een koopje doen. Wij hebben enkel lekkere, verse
marktproducten gekocht. Gisteren bijna niets gegeten, dus vandaag gaan we onze
schade meer dan inhalen 😊.
We zijn al anderhalve maand op
weg en uiteindelijk flirten we nog steeds met de Belgische grens. Sedan ligt op
een 15-tal kilometer van Bouillon. We denken, als het morgen mooi weer is (nu
al een paar uur onweders) en de kermis ons niet uit onze slaap houdt, we een
nachtje langer gaan blijven liggen en de stad eens deftig gaan verkennen.
Jullie lezen het wel in ons volgende verslag.
Bloggen.be heeft er een weekje uitgelegen, dus kon ik jullie niet op de hoogte houden. We hebben wel enkele fotos en een beetje info op Facebook gezet.
Wat een week, we liggen nu voor de negende dag in Monthermé, normaal gezien houden we het nergens langer dan een dag of 3 vol, dus we liggen hier niet zomaar.
Zoals al verteld op Facebook, Murphy heeft ons een weekje compagnie gehouden.
Maar goed, buiten dat het hier nu oude wijven regent, valt alles langzaam weer in de juiste plooi.
En uiteindelijk gaat het hier om materiële zaken, aan het thuisfront heeft de familie Maas het nu een pak lastiger met de veel te vroege dood van een zus, moeder, grootmoeder. Onze oprechte deelneming.
Voor de niet Facebook gebruikers een kleine update: generator kapot, juist met het lange weekend van 1 mei, dus sowieso wachten tot de dinsdag. Woensdag drie kilometer gevaren en vastgelopen en gelukkig ook weer losgetrokken of we lagen er nog 😊. Gisteren nog een foto ontvangen van de plek waar het verkeerd ging, op krak dezelfde plek vaart er een jacht, met oneindig veel meer geluk voorbij!
Eigenlijk wil ik dit allemaal niet vermelden, maar komen er toch 2 woonboten af die ook in Brugge liggen zeker, bye bye het in de doofpot steken 😊.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, we hebben hier bierfeesten gehad, mooie wandelingen en fietstochten gemaakt.
Peter zijn nicht en haar man hebben een tandje bij gestoken om ons een hart onder de riem te steken. Merci, was leuk bijpraten (en plagen ze hadden een oude postkaart mee van de plek waar we omhooggelopen zijn, de snoodaards 😊). Ze hebben trouwens ook ontdekt dat er een vrij cruciale boei (voor ons toch) weg is, nog te zien op Google, maar helaas niet meer in het echt.
Even heb ik overwogen om rechtsomkeer te maken en het voor bekeken te houden hier in Frankrijk. Vakantie mag geen stresssituatie zijn maar pure ontspanning. Maar dit is een reactie in the heat of the moment, zovelen hebben het voor ons gedaan, het zal ons ook wel lukken zeker.
De sluizen zijn nu nog 5,70 meter breed, dus we hebben nog 35 cm speling aan beide zijden. Maar binnenkort worden ze meer dan een halve meter smaller en passen we er (in de breedte) juist in. Zal zo een beetje zijn als een (te) smalle jeansbroek aan trekken zeker?
We houden jullie uiteraard op de hoogte.
Vanmiddag eten we spaghetti, want we zijn het eten van de friterie hier een beetje beu 😊. We hebben al meer dan gezond voor ons is, frieten gegeten, die frietkoten staan iedere keer vlak aan de kade, probeer die geur dan maar eens te weerstaan, moeilijk! Maar eerst aperitieven, ik overweeg om een glühwein te drinken met dit weer 😊
