We liggen terug op onze winterplek.
Dit wordt dus het laatste vertelske op deze blog.
Vorige vrijdag zijn we even naar
Oost-Vlaanderen gevaren, naar Deinze, de laatste tussenstop voor onze
eindbestemming. De stadskade is nog goed gevuld, de mooie nazomer zit daar wel
voor iets tussen.
Blij weerzien met familie, zaterdag
zijn Stien en Elias langsgekomen, zondag hebben we bezoek gehad van kapitein Jan
en Trees. Normaal gezien vaart kapitein Jan de laatste trip mee, maar deze keer
hebben we het zelfs niet gevraagd, de logeerkamer zit eivol met materiaal (en
vuile was 😊) en ondertussen moet je al een
handleiding hebben om de hendels hier te bedienen. Beetje oplapwerk nodig, maar
alles komt goed 😉
De maandag voor de laatste keer
de motor gestart. Stralend weer, ideaal voor Peter om de roestplekken alsnog
aan te vallen, 85% heeft hij overwonnen.
Ons schip is redelijk goed
afgespoeld om roestdeeltjes geen kans te geven, maar de doorgang door de Brugse
bruggen gaat zo vlot dat stoffige Peter zelfs geen tijd meer heeft om te
douchen 😊.
Onze lieve buren/vrienden hebben
zich over ons ontfermd, we moeten (behalve ons wassen) niets meer doen. Ze
hebben voor eten en drinken gezorgd, we moesten onze voetjes maar onder tafel
schuiven. Drank, een overvolle tafel met heerlijke aperitiefhapjes, een lekker diner
(het water komt terug in mijn mond als ik er weer aan denk) en een dessert waar
ik het recept nog van wil. Plezant thuiskomen, het is genieten. Duidelijk nu
die zegswijze: beter een goede buur dan een verre vriend 😊.
Schoonzus en nichtje, ook merci
om nog even binnen te springen, ik vrees dat de weg hier naartoe langer heeft
geduurd dan de tijd die jullie aan boord geweest zijn (we worden namelijk
verwacht op een terras 😊). Maar we blijven nu 6 maanden
achter de Conzettbrug liggen, we maken zeker nog tijd om jullie deftig te ontvangen.
We kunnen niet ganse dagen staren naar de brommerkes die de argeloze, niet
betalende parkeerder op de bon zwiert 😊
En als laatste slaan we jullie
met nog wat cijfers om de oren.
In die zes maanden hebben we:
-2023 km gevaren
- 495 motoruren
- 489 sluizen
gedaan
- 118 vaardagen
- Tig leuke
mensen ontmoet
- Veel (materiële) pech gehad
- maar vooral enorm veel genoten van onze grand tour en France
Bedankt beste lezer, om deze
reis met ons te maken!
Onze reis loopt hier op zijn
laatste beentjes. We liggen nu op een plaats waar ze Westvlaamsch klappen, maar
het is nog net niet onze winterbestemming, dat is pas voor volgende week.
De planning was om vorige week
vrijdag naar Lille te varen, maar we zien in Bauvin (bij Don) een mooie
ligplaats, midden in de natuur, heerlijk rustig. Hier gaan we het slechte weer uitzitten
en de zaterdag, met beter weer, wat buiten klussen. Waar we geen rekening mee
houden is de passerende scheepvaart, de golven komen binnen door de nauwe
doorgang en blijven dan minutenlang terugkeren. Niets rustig dus, zaterdag toch
maar doorstomen naar Lille.
Als je de ligplaats in Lille
niet weet zijn, vaar je er zo voorbij. Het is vlak aan de dierentuin (je hoort
de apen krijsen, of één of andere vogel roepen) en als je geluk hebt, kun je
een bolder gebruiken (ze zijn daar heel spaarzaam mee geweest). Zoveel chance hebben
we niet, maar dan weten we weer waar de spudpalen voor dienen.
Het is weekend, mooi terrasjesweer
en dus super druk, maar we hebben er weinig last van, ons alarm is s nachts wel
eens geactiveerd, maar het is enkel de kat van de buren die een bezoekje
brengt. Wij genieten uiteraard ook van het mooie weer (die klusjes zal voor een
andere keer zijn) en flaneren ook wat in de binnenstad. We eten een pot lekkere
mosselen, ze zijn kleiner (de mosselen, niet de pot) dan die dat we in België
voorgeschoteld krijgen, maar de rekening is ook een pak kleiner (dat
compenseert dan weer 😊).
Maandag varen we van Lille naar
Komen/Comines, ik zet het in twee talen want het is een faciliteitengemeente.
We liggen net voor de grensbrug (en dat is letterlijk te nemen, de ene kant is
Henegouwen, de andere kant is Frankrijk) met zicht op het belfort en de
kerktoren, als we nu niet weten hoe laat het is!
Vroom als we zijn, bezoeken we
regelmatig een kerk, iedere keer toch onder de indruk van het bouwwerk, orgel,
glasraam, noem maar op. Maar achteraf kunnen we niet meer bedenken wat zeg maar
specifiek is aan de kerk van Niverances. Maar de Saint-Chrysole kerk in
néo-byzantijnse stijl gaan we toch onthouden, we dachten zelfs dat het een
moskee was!
Van de geplande karweitjes is
weer niets in huis gekomen, want er is toch wel iets kapot gegaan zeker 😊. Onze WiFi valt ten pas (dat kan
niet) en ten onpas uit. Bij nazicht, blijkt dat de kabel niet meer in optima
forma is. Dat kabeltje vervangen is niet zo simpel, maar het is uiteraard wel
gelukt (met zweet en spinnenbeten 😊).
Woensdag is Harelbeke (of is het
nog Kuurne voor de sluis?) onze ligplaats.
We zijn terug in België dus
moeten we opnieuw een Belgische SIMkaart aanschaffen. Dus zijn we naar het
shopping center in Kuurne gefietst. Tja, als je de kat bij de melk zet
Gelukkig heeft Peter zijn
fietstassen (voorbedachte rade?) niet mee, dus we kunnen niet meer dan mijn
zakken vullen 😊.
En vandaag een klein eindje
verder. Ook hier weet ik niet of het grondgebied Sint-Eloois-Vijve of
Sint-Baafs-Vijve is. En vandaag is het echt klusjesdag. Enfin van alle geplande
werken hebben we er toch twee klaar gekregen. Niet erg, het voordeel van klusjes?
Die lopen niet weg (maar ze vermenigvuldigen zich wel 😊).
Zo beste lezer, volgende week, het
laatste reisverslag.
Prettig weekend, geniet nog van
de mooie nazomerdagen.
De laatste loodjes (gevonden aan een visdraad aan onze schroefas)
Dag beste lezer,
Vandaag hebben we, na een week,
Arleux verlaten en liggen we 30 kilometer verder in Courrières. We zijn een
kilometer het Canal de la Souchez ingevaren en liggen nu nog eens op onze
spudpalen aan een rustig park. De herfst begint vandaag en dat hebben we
geweten, het heeft de godganse dag pijpenstelen geregend, gelukkig is de wind
ook gaan schuilen voor de nattigheid.
Inderdaad onze twee nachtjes
Arleux zijn er uiteindelijk 7 geworden en dat heeft alles te maken met onze
nukkige Mira (en een klein beetje met onze Brugse buren, dat ook 😊).
Op vrijdag maken we een mooi
fietstochtje (40km) langs de Marais (frans voor moeras). Dat heeft toch wel
iets, ontelbare vissersloepjes (sommige goed onderhouden, andere blijven nog amper
drijven) liggen hier op hun eigenaars te wachten. En dan passeer je ook langs
verstilde gehuchtjes aan de visrijke waters. Volgebouwd met (ik vermoed)
oorspronkelijk vakantiehuisjes, sommige zijn nu veranderd in kleine bungalows
met permanente bewoners, andere zijn krakkemikkige hutjes (die we hier
eigenlijk beter passend vinden).
We besluiten om de zaterdag nog langs
de kant te blijven, want onze Brugse buren, de Csavargo en CarolAnn, komen er
aan! Daar willen we met plezier een nachtje langer voor blijven liggen. En dat
het gezellig is!
De zondag vertrekken ze al vroeg
richting Lille, wij vertrekken iets later en varen stuurboord uit, richting
Valenciennes. Dat gaat dus niet te lang meer duren of we varen de
Frans/Belgische grens over!
Dat is natuurlijk buiten ons
Mira gerekend! Die is graag in Frankrijk, ze heeft nog geen goesting om naar
België terug te keren. We zijn nog maar een kilometertje aan het varen of we
krijgen regelmatig een klop op ons roer en we geraken precies ook niet aan
onze normale kruissnelheid. We geven toe aan haar nukken en keren terug naar
Arleux! We checken in het water en zien dat het roer lichtjes de tunnel raakt,
niets spectaculair, maar we willen niets forceren en krijgen voor de tweede
maal op deze reis Koen en Tristan, de duikers van LM Service op bezoek. Er is
inderdaad een constructiefoutje ontdekt aan de sturing van het roer (na 20
jaar!), er ontbreken smeernippels, de bussen zijn daardoor niet meer in optima
forma, wat betekent dat er wat te veel speling op de as is. Enfin,
waarschijnlijk allemaal iets technischer, maar dit is wat ik er van begrepen
heb 😊.
Met dit euvel kunnen we
probleemloos naar Brugge terug keren, maar de echte boosdoener is weer maar
eens een touw in onze schroef en om de as zit ook nog een kilometer visdraad
gewikkeld. Ik vraag aan de mannen hoe dikwijls het gebeurt dat ze twee maal (op
eenzelfde reis) moeten opduiken (als dat geen mooie woordspeling is 😊). Maar we zijn geen koploper,
de dag voordien hadden ze een groot stuk hout uit een beroepsschip zijn schroef
gehaald en na de interventie bij ons moesten ze weer naar hetzelfde schip, deze
keer om de boegschroef vrij te maken!
Enfin we hebben het beste
proberen maken van onze gedwongen stop en dat is uiteindelijk nog goed gelukt
ook. We hebben nu zeeën van tijd om wat te klussen.
En vandaag zijn we dus, zoals al
gezegd, een goede 30 kilometer gevorderd, en we hebben 5 verschillende waters
bevaren: Canal du Nord, Canal de la Sensée, Dérivation de la Scarpe, Canal de
la Haute Deûle en Canal de la Souchez. Astemblief!
We kunnen het geen grijs/grauwe
tocht noemen, we genieten van een felrode toets. Daar heeft een (weggepiepte
grove woorden) van een schipper voor gezorgd. Die heeft doodleuk zijn vervallen
brandblussers (we hebben er 9 geteld) over boord gekieperd. Ik denk dat de
slimmerd ze naar de bodem van het kanaal wou laten verdwijnen, maar die dingen
blijven dus drijven (en kunnen in een schroef terecht komen!!!).
Als alles goed gaat
(tegenwoordig spreken we met 2 woorden) varen we morgen naar Lille ofte Rijsel
(we zijn dus bakboord in plaats van stuurboord gevaren in Arleux).
Voilà dit is het weer voor ons
wekelijks journaal, tot de volgende.
Alvast fijn weekend gewenst!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
21/9
Arleux
Courrières
30,8
4u10
3
Canal de la Sensée, Canal de la Haute Deûle, Canal de la Souchez
Alweer
een week voorbij, time flies when you are having fun!
We hebben in die week de lOise
verlaten om het 95 kilometer lange Canal du Nord op- en af te varen. Het kanaal
telt 19 sluizen en je moet ook 2 tunnels door, eentje van ongeveer één kilometer
en zijn grote broer van 5 kilometer. Binnenkort gaan ze onderhoudswerken aan
het kanaal doen, ze gaat een maandje dicht, dit betekent dat de beroepsvaart er
nog zoveel mogelijk wil uithalen voor de sluiting, het kan dus druk zijn aan de
sluizen. We moeten regelmatig een schutting met beroepsvaart laten voorgaan. Op
een bepaald deel varen we parallel met de Somme, de afslag naar de rivier zelf
hebben we dit jaar links laten liggen, maar dit water staat zeker op onze
verlanglijst.
Deze week staat vooral in het
teken van varen en klussen. Varen omdat we op tijd van het kanaal af moeten, dat
hebben we ruimschoots gehaald. Het klussen staat vooral in het teken van het waterlek
dat ons al weken parten speelt, maar we hebben het eindelijk gevonden! Peter
heeft eerst nog de badkamer half uitgebroken, alles poeder droog. Dan is de televisiekast
verwijderd en eureka - de boosdoener, een minuscuul gaatje in de waterleiding,
is eindelijk ontmaskerd!
Meestal liggen we op vrij
rustige plaatsjes, soms tussen de beroepsvaart, soms helemaal alleen in het
groen. Veel hebben we deze week niet bezocht, het enige wat we zoeken zijn
schaduwplekjes, want het is weer bloedheet. Enkel in Péronne hebben we onze
fiets nog eens van onder het stof gehaald. Péronne is een waterrijke stad aan
de Somme met een middeleeuws kasteel.
En nu liggen we dus in Arleux. We
zijn van plan om hier twee nachten te vertoeven. Vandaag hebben we weer alles
in elkaar gestoken, kasten en schuiven opnieuw gevuld en morgen hopen we Arleux
en omgeving eens onder de loep te nemen. Voor de lookfeesten zijn we te laat,
maar ze hebben nog de marais, dolmen en menhirs. En hier zijn een tiental
restaurantjes, er zal wel iets naar onze meug bij zijn, denken we dan 😊.
We wensen jullie alvast een aangenaam
weekend en tot volgend week!
Vandaag hebben we onze twee
gasten afgezet in Saint-Leu-dEsserent, Vincent en Gerd hebben een dag of 3
meegevaren met ons. Al is meevaren een klein overschatting, want we hebben ook
Murphy aan boord gehad, die hebben we in Pontoise met zijn klieken en klakken over
boord gesmeten, die moet ons echt niet meer vergezellen, we verkiezen
aangenamer gezelschap.
We gaan hier in het kort (mijn
kort hé, dat is al lang genoeg) de laatste 14 dagen proberen beschrijven.
We hebben in Nemours gelegen
(Loing), daar hebben we hangjongeren van ons schip moeten sleuren. Volgens de
havenmeester gebeuren er daar nooit incidenten, maar er rijden wel anonieme
politiewagens rond en er is overal videobewaking!
Dan liggen we een pak liever in
Moret sur Loing. Een heel mooi, waterrijk stadje, heel aangenaam vertoeven.
Zowel in het restaurant als de havenmeester raden ons aan om naar een sympathiek
festival te gaan. Dus Quick en Flupke rijden met hun fietsje naar Thomery. Zo krijgen
we ons eerste festivalbandje om onze pols gebonden. Er lopen hier 2 rare snuiters
rond, 2 Belgen in short en T-shirt. Al de rest is verkleed volgens het thema Griekse
Goden. Niet iedereen heeft goed opgelet in de geschiedenisles, er lopen ook
een paar Romeinse soldaten rond en een mensch van onze leeftijd in enkel een
pamper (dat bestond nochtans nog niet in de oudheid). Als we weer naar huis willen
fietsen is er een of andere Apollo of Zeus die zijn fietsslot door onze fietsrekker
heeft gestoken. Ik ben naar de Security om een mes gaan vragen om de rekker los
te snijden, dat vindt hij toch verdacht. Hij gaat mee om de situatie te
bekijken, hij zegt dat hij geen wapens mag dragen, maar dat het geen probleem
is, hij zal dat elastieksen wel met zijn tanden doorbijten! Sterke beren Security
bewakers.
Iedere keer (dus alle 2 keren 😊) dat we door Parijs varen,
proberen we in het Arsenaal in hartje Parijs aan te meren. Maar of het nu mei
of eind augustus is, het lukt helaas niet.
Ergens op de doortocht in Parijs,
het blijft speciaal om door de Franse hoofdstad te varen, springt Murphy helaas van één of andere brug
op ons schip om een eindje mee te varen.
Een kleine opsomming van wat er
allemaal verkeerd gaat:
- het spoelwater blijft lopen in
de wc = badkamer onder water
- de vermaler geeft er de brui
aan = nieuwe vergruizer installeren
- de generator doet het weer
niet, opnieuw water in de mazout. We hebben geen kraantje onderaan de tank om
het water af te tappen, dus proberen we via het mangat het water te
verwijderen. Als we het vloerluik openen,
zien we water op de tank staan = vloer een stuk verwijderen, gaten in de vloer
maken en de kletsnatte isolatie is goed voor de vuilbak. Ondertussen is het
uitgedroogd, maar het lek is nog niet ontdekt. Dit wordt een winterwerkje, want
we moeten wat kasten en wanden uitbreken om te checken of het lek niet van de
vulopening van het drinkwater komt. Tot zolang gaan we ons niet meer wassen 😊, ik bedoel gaan we ons water
tanken via het mangat (zit onder de vloer in onze leefruimte).
- de circulatiepomp (chauffage/boiler)
heeft het begeven, maar zelfs met deze hete temperaturen willen we toch op zijn
minst een lauw doucheke kunnen nemen. Ondertussen is de nieuwe circulatiepomp geïnstalleerd.
Dat laatste werkje heeft iets meer tijd in beslag genomen dan voorzien, maar
dan is er Vincent to the rescue! Enfin, de bezoekers denken dat ze een minicruise
op de Oise aangeboden krijgen, maar de eerste dag hebben de mannen in de
mancave ofte machinekamer doorgebracht.
En nu wat plezante dingen, in Reuil/Malmaison
en Cergy zijn we lekker gaan eten, dat is dan de leuke kant van overdag te varen
of te klussen, dan moet de innerlijke mens s avonds versterkt worden.
In Pontoise liggen we aan een
kade waar er een dj-optreden is en in de binnenstad is er een pyrotechnisch
optreden. We verkiezen optie 2 en ontvluchten de boenke boenke muziek om mee te
lopen in een heuse lampionnen- en fakkeltocht. Om te eindigen in een park, waar
we het meest indrukwekkende vuurwerk ooit gezien hebben. Blij dat we dit
meegemaakt hebben!
En in Pontoise zijn Vincent en
Gerd aan boord gekomen, we denken dat we nog niet klaar zijn om gasten een
luxecruise aan te bieden. Er moet nog links en rechts wat gesleuteld worden aan
het programma 😊.
Over sleutelen gesproken, dag 1
is klusjesdag
De volgende dagen: korte vaartochtjes
op de Oise, zoeken naar een deftig restaurant (niet gevonden waar we aanmeren),
ovenhete temperaturen (geen airco),
Met dit hete, dorstige weer zijn
we enkel in staat om een schaduwrijk plekje te creëren en nieuwe
kaartspelletjes uit te proberen. Maar we hebben ons goed geamuseerd (maar ik
kan toch niet goed tegen mijn verlies zulle 😊).
En nu liggen we in Creil (Oise),
opnieuw veel te warm om een stap te verzetten, dus luieren we wat op het
achterdek en schrijven we eindelijk nog eens de blog 😊.
Zot hé, we zitten alweer op een
ander kanaal, Canal du Loing.
En we gaan vanaf nu wat langere
afstanden moeten varen per dag, want het Canal du Nord sluit ergens half september
tot half oktober. Er is nog een alternatief langs de champagnestreek, maar voor
deze reis hebben we voldoende kleine sluizen uitgetest, we gaan voor het
grotere werk!
Vrijdagavond laat zijn Seppe en
Flore gearriveerd, ze blijven een paar nachtjes logeren, ze zijn op doorreis
naar Italië. We ontvangen hen in een plaatsje van niets, La Gazonne. Klinkt een
beetje zoals ze bij ons zeggen Geskan (graskant) of Nieverance (nergens). En het
is niet veel meer dan dat, een graskant, een waterrijk gebied, heel rustig,
heel donker, heel veel niets!
Ideaal toch om de werkende
medemens te ontvangen, hier kunnen ze 100% onthaasten.
Zaterdag is het een echte back
to basic- dag: wandelen, vlees bakken op open vuur (bbq dus, maar dat klinkt
al te geciviliseerd), brood bakken, vogels spotten, vissen, gerstenat en
druivensap drinken. Vader en zoon zijn in hun nopjes 😊.
Zondag vertrekken onze gasten
naar het zonnige Italië en wij tuffen verder richting La Belgique.
Ook zonnig hier, in Rogny les 7
Ecluses, slepen we ons naar het monument, zeven opeenvolgende, in onbruik
geraakte, sluizen. Het blijft toch impressionant hoe ze vroeger zulke huzarenstukjes
konden realiseren (en wij maar puffen omdat we het te warm vinden om zelfs maar
onze voeten te verzetten 😊).
Maandag heeft Montbouy de eer om
de Mira-Ceti te ontvangen. En schaamrood op onze wangen, verder dan de
plaatselijke bakker zijn we niet geraakt, veuls en veuls te warm. We hebben de
namiddag doorgebracht in de schaduw van een boom, meer zit er niet in.
We kunnen vroeg vertrekken want
de eerste sluis is pas na een kilometer of vijf. Aan die sluis is er een filmploeg,
zeer professioneel, aan het filmen. Ze vragen ons om vijf minuten te wachten om
te schutten, geen probleem voor ons. Vijf minuten later vragen ze ons om toch
nog een half uurtje langer te wachten (in Franse normen kan dat rap een uur
zijn). We zien dat niet zitten, we maken
nu al een paar keer mee dat de Franse jachten voorrang krijgen op ons, deze
vertraging betekent dat we ook weer op het heetste van de dag in onze bakoven ofte
stuurhut door moeten brengen. Ik vertel (naar waarheid) dat we op afgesproken
uren aan de sluis moeten zijn en dat dit ook geldt voor de volgende jachten. Hij
begrijpt het volkomen en wacht wel tot we geschut zijn. Die dag is er welgeteld
nog 1 jacht achter ons gekomen, dus de planning van de sluismeester zou niet al
te erg in de war geweest zijn, moesten we gewacht hebben 😊.
Het blijft snikheet, maar onze
drinkwater (flessenwater) tank is leeg. In Montargis gaan we drie keer over en
weer naar de plaatselijke supermarkt om o.a. 100 L water te kopen. We zijn nu toch al drijfnat
van het zweet, dus besluiten we ook een fietstochtje door de stad te doen.
Slecht idee om dit met onze tweewielertjes te doen, het lijkt hier Gent wel met
al zijn sens uniques!
Maar een (kleine) vergelijking
met Brugge is beter op zijn plaats! We hebben weer maar eens een Venetië
ontdekt! Deze keer is het La Venise du Gâtinais.
Inderdaad hier hebben ze ook
enkele kanaaltjes door de stad lopen, de bruggen zijn allemaal versierd met
bloemen, maar ze zijn onbevaarbaar, geen toeristenbootjes hier. De sloepjes
hier hebben geen Japanse toeristen met hun fototoestel in de aanslag, maar bloemen,
bloemen en nog eens bloemen. Montargis heeft ook verschillende kastelen, eentje
ervan zijn we van dichtbij gaan bekijken. Van beneden zag het er een mooi kasteel
uit, eenmaal boven lokt het de volgende reactie uit van Peter. Ik citeer: dit
is geen kasteel, dit is gewoon een verzameling koterijen. Vraagt een Fransman
in onberispelijk Nederlands of we het kasteel willen bezoeken? Weeral
schaamrood, we zeggen dat we tijdsgebrek hebben en hopen stiekem dat deze gids zijn
Nederlands niet zo goed is dat hij koterijen verstaat 😊. Maar helemaal ongelijk heeft Peter
niet, na de Franse revolutie hebben ze het kasteel gedeeltelijk afgebroken en
de stenen verkocht.
Montargis heeft ook veel mooi
beschilderde gevels, maar helaas, de meeste gevels die onze aandacht trekken
zijn de beschadigde exemplaren. We zien een winkel van ramen en
deuren met kapot geslagen ramen, mijn sarcastisch trekje komt boven en zegt dat
dit ook wel serieuze antireclame is voor zijn zaak. Tot we later in de winkelstraat
terechtkomen. Even vergeten dat Montargis
slechts een goede 120 kilometer van Parijs verwijderd is. Hier hebben ze de
impact van de rellen van eind juni zeer goed gevoeld! Ruim 2 maanden na datum
zijn er nog oneindig veel winkels met gebarsten ramen, andere winkels hebben
geen vitrine meer omdat ze zijn afgezet met vezelplaten. Een apotheek is zelfs ingestort.
Eerlijk, voor ons als toerist voelt het niet fijn om door die straten te wandelen,
ik vraag me af hoe het moet zijn voor het winkelpersoneel. Ze krijgen nu
waarschijnlijk klanten over de vloer die enkele maanden voordien hun zaak
hebben vernield en geplunderd.
Maar we zien ook dat de mens
best flexibel is, in de quartier des pêcheurs is het gezellig toeven, hier geen
sporen van geweld. Vroeger werd van hieruit
de vis naar Parijs getransporteerd. Nu zijn er alleen nog veel terrasjes, en voor
ieders budget een eetgelegenheid, wij hebben pizza gegeten 😊.
Hoog tijd om het volgend kanaal
te bevaren: canal du Loing. Tot nu toe konden we pas om 9 uur (of daar toch
omtrent) in de sluizen varen, vanaf hier kan dat al van 7 uur, dat betekent dat
we in iets frissere temperaturen kunnen varen.
Na onze stopplaats gisteren in 2
Les Vallées zijn we vandaag klaar om eindelijk eens vroeg te vertrekken. En als
jullie al denken dat er na de Maas toch niet veel avontuur meer te beleven valt,
vandaag is inhaaldag! Onze eerste sluis
is dubbelrood, écluse en panne. Heel rap verholpen door VNF, zelfs geen tijd
verloren want de sluiswachter zorgt ervoor dat de volgende sluis ook al klaar
staat.
In de afvaart gebruiken we geen
touwen in de sluizen, Peter blijft in de stuurhut en ik sta buiten om Peter
aanwijzingen te geven om te vermijden dat we de kant raken want we kunnen geen
wrijfhouten of fenders gebruiken. Ook bij het binnen-en buitenvaren geef ik de
nodige instructies. Vandaag besluiten
we om de rollen om te keren, niet het binnenvaren in de sluis (dat kan mijn
stressgehalte niet aan), maar het schutten zelf en het buitenvaren neem ik een
paar keer voor mijn rekening terwijl Peter zegt wat ik moet doen. Dit werkt
perfect tot ik overmoedig word. We moeten door een smalle brugopening, dat varkentje
zal ik ook wel eens wassen. Ik zo fier als een gieter dat ik erdoor vaar zonder
de brugpijlers te raken. Maar er is altijd een maar, ik kan een grote
overhangende boomtak niet vermijden. In mijn voordeel spreekt dat die niet te
vermijden is, in mijn nadeel, Peter zegt dat ik trager moet varen, kattenkopje
vind 3 km/u traag genoeg. Gevolg, tak blijft haperen aan onze camera. Stand boomtak
camera: 1 -0. Geen portrettentrekker meer aan stuurboord, afgebroken, maar
gelukkig wel te herstellen!
En een ongeluk komt nooit
alleen. Op een bepaald moment doet onze boegschroef het niet meer. Peter probeert
ze een paar keer over en weer, er komen altijd stukjes witte plastiek uit. We
gaan dit niet forceren, na de sluis (zonder boegschroef gaat ook, maar nog
trager dan we anders al uitvaren) gaan we op onze palen liggen en springen we
in het water om de plastiek te verwijderen. Dat goedje is best glibberig en zit
stevig rond onze boegschroef. We kunnen er wel vrij gemakkelijk aan want we
constateren dat er al een paar stukken van het beschermingsrooster ontbreken
(kan bijna niet anders met al die takken en groen in het water). Na een half
uurtje hebben we de boosdoener in handen, ik wil er nog een foto van nemen om
de mensheid te tonen dat ze moeten opletten met wat ze over boord gooien. Maar,
er is echt altijd een maar, het is helemaal geen stuk plastiek, maar een stinkend
beestenvel met nog wat plukjes bruin haar aan, mijn behoefte voor een fotootje
is rap over. En dan is het nog even comedy capers, onze zwemtrap is ideaal om
in en uit ons bijbootje te stappen, maar om vanuit het water aan boord te komen
is hij eigenlijk te kort. We hebben de prijs voor de meest elegante problem
solver zeker niet gewonnen 😊.
Maar we geraken aan boord, nemen
een uitgebreide douche en we zijn weer content dat dit goed is afgelopen.
Op het moment dat we op onze
palen liggen om dat stuk dood beest te verwijderen, passeert er een hotelboot, hij
heeft dezelfde stad genoteerd op zijn kont. Het is de Cest la Vie, net als wij geregistreerd
in Gent. Misschien komen we die volgend jaar weer tegen, hij in het droogdok,
wij op het ponton bij de firma Ketels?
Ik weet het beste lezer, een
lang verhaal, maar ook zoveel te vertellen deze week 😊.
We varen voorbij Pouilly en Sancerre.
Uiteraard varen we er niet voorbij, dat zou heiligschennis zijn 😊.
Vrijdag stoppen we in Champalay,
klinkt als bruisende champagne, maar we zitten echt volop in de streek van de
Loirewijnen. Eerlijk is eerlijk, we hebben al onze pijlen op Sancerre gericht
en het is pas omdat de ligplaats Pouilly heet dat we ons realiseren dat we vlakbij
dat andere Loirewijntje liggen. Met onze fiets een kleine 3 kilometer lichtjes
bergop gereden, amai een mens krijgt daar honger van. Lekker gegeten en uiteraard
een flesje Pouilly Fumé gedronken 😊. Nadien bezoeken we La Tour du Pouilly Fumé. Een chique benaming voor
een toeristische valkuil om de mensen te laten ruiken, proeven en kopen van de Pouilly
wijnen, we zijn er ook in getrapt 😊.
Zaterdag varen we een kleine 8
kilometer verder naar Ménétréol-Sous-Sancerre.
Er is een restaurantje vlakbij de ligplaats, het is weekend, misschien
kunnen we er blijven eten? Volgens ons is madame Edith van Allo, Allo weggelopen
uit de serie om hier achter de toog te komen staan. Ook het restaurantje stamt
gelijk nog uit de oorlog (en sindsdien is het stof er niet meer afgedaan). Rap
bij de bakker een baguette gaan halen en aan boord gegeten.
s Middags maken we een wandelingetje
door de dorpen en de wijngaarden. Het dorpje kan ons niet bekoren, komt het
door het miezerige weer of door de grote leegstand en verval? De jongste
persoon die we tegen komen is een eind in de vorige eeuw geboren. De wijnvelden
en de vergezichten zijn wel indrukwekkend, met mooi weer moet je hier
kilometers ver kunnen kijken.
En de zondag hebben we geluk,
mooi weer vandaag! We rijden met de fiets naar Sancerre. Dit is een pittige
klim, voor mij, met mijn elektrische fiets een makkie, Peter moet een serieuze
inspanning leveren, maar dat gaat nog altijd vlotjes. Eerst verkennen we het stadje
en genieten vooral van de prachtige vergezichten daar bovenop de heuvel. Een
Sancerreke gedronken op een terras, iets gegeten en dan bergaf via St.Satur en
St.Thibault terug naar ons schipke.
Niet zo ver van onze ligplaats
is een druk bezochte geitenboerderij. Dus deze keer in plaats van een keer wijn
te proeven gaan we geitenkaas uitproberen (met een glas Sancerre uiteraard, dit is in de
proeverij inbegrepen 😊). Uiteindelijk zijn onze fietszakken
gevuld met wijn, kaas en zeep van geitenmelk (dit zal later een opmerking van
iemand ontlokken of ik dan naar geit ruik!! ☹).
Maandag varen we verder naar
Léré, een ander heel rustig plekje op het kanaal. Denken we toch, en is het ook
tot s avonds, het is de vooravond van 15 augustus, dus veel volk op de been en
om 23u vuurwerk en feest tot in de vroege uurtjes.
We willen op de feestdag varen
tot Châtillon-sur-Loire, een bezoekje waard omdat daar het oude Loirekanaal met
sluizen ligt, maar er is geen ligplaats voor ons. We varen verder naar St. Firmin-Sur-Loire,
op amper 2 km van Briare. We kunnen vandaar met de fiets terugkeren naar Châtillon
of al even gaan piepen in Briare, maar het is er zo heerlijk rustig dat we
gewoon een namiddagje aan boord blijven niksen.
En woensdag zijn we super goed
uitgerust om over de Pont de Canal van Briare te varen. Maar we doen er langer
over dan voorzien, vanuit Briare komen er veel dagjes toeristen in een huurboot
en die vinden dat ze voorrang hebben op een wachtend schip van de andere kant. Peter
manoeuvreert ons schip iets strategischer zodanig dat ze aan de andere kant van
de brug begrijpen dat we er niet zomaar liggen dobberen! Yep, alweer een kanaalbrug
afgevinkt van onze lijst, deze is de langste die we gedaan hebben, in de tijd nog
gebouwd door Gustave Eiffel en zijn team.
We kuieren door het stadje, we
steken de kanaalbrug nog eens over met de fiets, we winkelen en we bezoeken het
maritieme museum. We realiseren ons dat we 200 kilometer gevaren hebben op een
kanaal dat door de mens is uitgegraven, er kwamen geen/weinig machines aan te
pas toen.
Hier ontmoeten we de CarolAnn
(onze Engelse buur uit Brugge) opnieuw. s Avonds gaan we samen eten in een leuk
restaurantje bij de jachthaven. Onze schepen liggen in de commerciële haven,
een eindje van het centrum verwijderd, maar daar geven we niet om. Anders moeten
we nog eens 2x4 sluizen extra doen en zie dat we hier ook blijven plakken
gelijk de mensen uit Liverpool, ze zijn hier 9 jaar geleden aangekomen en niet
meer weg geraakt.
Nu liggen we in hou je vast
Ouzouer-sur-Trézée. Onze eerste stop op het Canal de Briare. We zitten hier met
een watertje (echt waar hoor) te genieten in de schaduw van een boom, op de
achtergrond de geluiden van een muziekschool, meer moet dat voor ons niet zijn.
Ik weet niet of iemand de blog
gaat lezen want ze voorspellen eindelijk beter weer in België 😊.
Vorige vrijdag zijn we al om
7u40 vertrokken uit Chevenon, onze eerste sluis hebben we toch maar na een
kilometer of 7. Stipt om 9u arriveren we aan de afslag naar Nevers. Vermits het
een automatische sluis is moeten we niet wachten op de jobstudent zeker in
het weekend durven ze al eens een minuutje of 10 te laat komen 😊.
In Nevers krijgen we een mooi
plaatsje aangewezen en we reserveren direct een ligplaats voor de CarolAnn (één
van onze Engelse buren in Brugge). Terry arriveert in de namiddag, we zijn hem
tegemoet gelopen naar de laatste sluis. Zo hebben we een extra mini cruise van
anderhalve kilometer gemaakt op de CarolAnn (en ik heb al direct een paar
dingen gezien dat ik ook wel op de Mira-Ceti zou willen 😊).
Zaterdag komen Nico en Kathleen
langs, ze zijn op de terugweg van hun vakantie in Italië. We hebben geen zin om
te gaan eten en al zeker niet om te koken, dus het wordt overschotjes eten.
We nodigen Terry uit, zijn champagne en zalm hebben gesmaakt. Dat is een
concept dat ik in de toekomst nog ga toepassen, kom gerust eens langs maar
breng je eigen eten en drinken mee 😊😉.
Van Kathleen en Nico hebben we
een kaartspelletje gekregen: Take 5 (en
ook Belgische bieren natuurlijk 😊). Dat moesten we dus uitproberen (ik heb het over de kaarten hé!!!),
Peter laat echt niemand winnen ☹😊.
Zondag is het weer niet al te
schitterend, Peter stiekem een beetje blij want zo kan hij in de namiddag naar
het WK wielrennen kijken. Het heeft ons echter niet belet om in de voormiddag
een stevige wandeling te maken, amai mijn voeten, dat jong geweld kijkt niet op
een kilometertje meer of minder😊.
En s avonds terug naar het
stadje, we hebben de smaak van de escargots de Bourgogne goed te pakken, we
hebben er opnieuw besteld, lekker, lekker 😊.
Maandag vertrekken we om 9 uur
naar onze volgende halte, Guétin. Daar ligt de CarolAnn ook nog te blinken (is
zondagmorgen vertrokken in Nevers). Een tochtje van een goeie 10 kilometer,
maar onze gasten hebben waar gekregen voor hun geld: twee sluizen naar boven,
een dubbele sluis zakken (2x4,5 meter), een pont de Canal (over de Allier),
smalle bruggetjes en prachtig weer.
In Guétin, rijden we eerst nog
allemaal samen met de fiets naar de ronde sluis. Het is de enige ronde sluis
die in originele staat is gebleven. Het prachtige sluiswachtershuisje is niet
bewoond, hadden we geen woonboot 😊.
Nadien fietsen we verder naar Apremont-sur-Allier.
Een middeleeuws dorpje, de huizen zijn prachtig gerestaureerd (op vraag en
kosten van de kasteelbewoners). Je waant je in een decor van een Britse serie.
Dit plaatsje hoort terecht bij één van de mooiste plaatsen in Frankrijk. Alle
74 inwoners zijn tewerkgesteld bij de kasteelheer. Nico en Kathleen fietsen
terug naar hun auto in Nevers, wij bezoeken het Parc Floral, het kasteel (enfin
den hof toch) en de oude paardenstallen. Een aanrader!
We denken om de dag nadien, in
Cours-les-Barres, nog een kasteel te bezoeken. Jammer maar helaas, de toegang
tot het kasteel is afgesloten. Peter zoekt op Google de terugweg, dwars door
een bos. Zalig! Not!!!! Het is een rot pad, vol takken, veel grassen, braambesstruiken[PV1] en andere ontelbare hindernissen.
Op een bepaald moment moet Peter zelfs takken afbreken om door te kunnen. Benen
en voeten (op teenslippers) open van de struiken, en op een paar honderd meter
van de einde is het pad helemaal verschwunden. Dus demi tour naar het
beginpunt, heeft er dan eentje een zaagske gespannen 😊.
We delen de kaai met de CarolAnn
en niemand anders, dus ideaal om samen te barbecueën.
Woensdag naar Beffes, net geen
10 kilometer en 3 sluizen verder. Hier zijn vingersteigers, maar er is ook een
lange kaai, zonder bolders, dan is het toch gemakkelijk met onze spudpalen. We
zijn een beetje moe, komt het door de zware fietstocht of door de barbecue?
Alleen wij (en Terry) kennen het antwoord 😊, het wordt dus een dagje (bijna) niksen. Enkel winkelen staat er op het
programma, is de supermarkt toch niet gesloten de woensdagnamiddag! 😊. Voor Terry is er geen
ligplaats meer. Hij is nog even langszij gekomen om te lunchen, maar hij vaart
door naar de volgende halte.
En vandaag liggen we in La
Chapelle-Montlinard, niet het fraaiste plaatsje op het kanaal, wel heerlijk
rustig. Goed genoeg voor onze plannen
vandaag, het is was- en klusjesdag! En er is tijd voor de hengelsport (een
sport waar je niet te moe van wordt 😊). Eindelijk een plaatsje waar de vangst uit vissen bestaat in plaats
van algen. Morgen verder richting Sancerre, maar daar horen jullie alles van
volgende week 😊.
Alvast een prettig, zonnig
weekend gewenst!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
04/08
Chevenon
Nevers
8,9
2u20
2
Canal latéral à la Loire
In jachthaven Nevers
07/08
Nevers
Guétin
13
4u35
4
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, geen voorzieningen
08/08
Guétin
Cours-les-Barres
9,5
2u
1
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, gratis elektra en water
09/08
Cours-les-Barres
Beffes
8,9
2u30
3
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, elektra en water via betaalautomaat
We horen dat jullie in België
massas regenWATER te verwerken krijgen. We gaan er hier ook een WATERig
verhaal van maken.
Vorige week donderdag en vrijdag
zijn we dus in Beaulon blijven liggen, dichtbij het huisje dat Elias en Stien
gehuurd hebben. En dat het warm is, het is weer om kalm aan te doen zoals op
het gemak een wandelingetje te maken of een spelletje te petanquen. Het is
blijkbaar de eerste keer dat onze buurman van de River Boy jeux de boules
speelt, maar hij heeft de echten goed in het oog gehouden, het gaat hem zeker
af. Peter en Elias zijn ook moeilijk van
de petanquebaan te houden, waarschijnlijk de reden waarom we in het donker nog
onze pastaschotel moeten opeten. Onze buren komen ons al slaapwel wensen 😊.
Dochter en schoonzoon hebben een
mooie week uitgekozen om ons te bezoeken.
Want vanaf zaterdag begint het
weer af en toe Belgische allures te krijgen, maar met betere temperaturen!
Zaterdag varen we verder naar
Gannay sur Loire, daar ontmoeten we Roland en Dorine. Eerst drinken we een Ricardke met veel WATER
en we besluiten om in het barakje aan de ligplaats te blijven eten. Blijkt dat er
een bandje komt optreden. We hebben een avondje onvervalste Franse kermis
beleefd. We eten een slecht uitgebakken brochette met vettige frieten en goedkope,
maar best lekkere wijn. Voor ons geen plaats in de VIP tent, dus als het WATER giet,
zitten we onder moeders paraplu (enkele paraplus gekregen van de gelukkigen
die een dak boven hun hoofd hebben). Maar dat kan de pret niet bederven, we zingen
en dansen mee met de Engelstalige hits en kijken ons ogen uit als de Fransen
mee kwelen als er in de taal van Molière gezongen wordt. Een onverwachte maar
zeer geslaagde avond.
Maar wie kan uitgaan, kan op zondag
ook om 9u klaarliggen (met WATERige oogjes) voor de sluis om door te stomen
naar Decize. De sluisjuffrouw zegt dat we de vier sluizen voor de middag kunnen
halen (de sluizen zijn tussen 12 en 13 uur gesloten). Ons Mira haalt in dit
kanaal een topsnelheid van 5 kilometer per uur, dit wordt een huzarenstukje, bijna
onmogelijk. Om stipt 12 uur liggen we voor de laatste sluis en deze keer
treffen we een sluiswachter die ons nog gewillig laat schutten. Die stipte pauze
is eigenlijk ook een beetje bizar, de mensen hebben ongeveer 5 uur pauze per
dag, want er is hier bijna geen scheepvaart meer.
We bezoeken Decize met Roland en
Dorine. Speciaal stadje, op een voorschoot groot kan je hier vier verschillende
WATERs kruisen: Canal latéral à la Loire, la Loire, lAron en Canal du Nivernais.
Ook speciaal, op zondagavond is er hier bijna geen enkel restaurant open, we
belanden uiteindelijk op een terrasje aan de oevers van de Loire (enfin een
beetje een idyllische overdrijving, want we kunnen het WATER amper zien, er zit
nog een grote baan tussen). Die Bourgondische slakken hebben ons goed gesmaakt😊.
Maandag wuiven we Roland en
Dorine uit, wij blijven nog een dagje liggen want we moeten dringend
boodschappen doen. En klusjes, we denken aan roestbehandeling, laatste dag goed
weer en geen andere boten in onze buurt. Maar WATERdingen hebben er anders over
gedacht. We krijgen een WATERalarm in onze machinekamer: blijkt dat we een lekje
hebben aan onze koelWATERleiding, eens het lek opgespoord is dit euvel vrij
vlug verholpen. Maar een lek komt nooit alleen, onze drinkWATERpomp slaat ook
regelmatig aan zonder dat we WATER tappen. In de keuken het probleem ontdekt,
enkele jointjes vervangen, meer is er niet nodig. Dit klinkt toch simpel hé,
vooral omdat ondergetekende ondertussen naar de kapper gaat (dit kan hier op
maandag) 😊. En dan is er WATERprobleem
nummer drie: de douchekraan. De mengkraan mengt niet meer, enkel heet WATER
krijgen we nog over onze goddelijke lijven. Ook in no time gepiept uiteraard,
oude kraan eraf en nieuwe kraan erop.
Dinsdag tijd om naar Fleury sur
Loire te trekken. De regen is vanaf nu regelmatig van de partij. Het is even
wennen, dat er nu ook zoveel WATER uit de lucht valt 😊. Leuke ligplaats daar, een
eettentje vlakbij, druk bezocht door fietsers en de lokale bevolking en dus ook
door ons 😊. En dan een wandelingetje, met
nadruk op -tje want het is een piepklein dorpje, waar dan ook nog eens de helft
van de huisjes niet bewoond zijn.
Woensdag wordt er heel veel
WATER en wind verwacht. We hebben geen zin om de motor te starten. We gaan dit
dagje gebruiken om wat klusjes binnenshuis te doen. Maar zoals steeds wordt
onze planning niet gevolgd. Door het stormweer valt de elektriciteit altijd
uit, de uitbater van het eettentje komt ons iedere keer depanneren (wat
eigenlijk niet zijn taak is). We gaan dan s avonds maar een pizza bij hem
halen als dank voor zijn vriendelijke bereidwilligheid. Ook kijken we onze ogen
uit naar de windvlagen, we liggen gelukkig redelijk beschut en toch ver genoeg
van de bomen (dikke takken worden van de bomen gerukt). En we hebben meer dan een uur gevist op een
slotje dat in het WATER gevallen is. Stand slotje loze visser: 1-0.
Vandaag hebben we als bestemming
Chevenon gekozen. We hebben hier een mooie wandeling gemaakt naar het veertiende
eeuws kasteel van Chevenon, wel even moeten schuilen voor regenWATER aan een bar/restaurant
(helaas te koop, maar het lege, overdekte terras voldoet aan bijna al onze
wensen 😊). Van een mooie opklaring
geprofiteerd om nog een kleine kilometer of twee verder te wandelen naar een WATERrecreatiepark.
We zijn een beetje verwonderd dat er hier zoveel vluchtheuvels en snelheidsremmers
zijn in een dorpje van niets. Tot onze euro valt, we horen in de verte de
motoren hun ding doen op het circuit van Magny-Cours (nu zijn er snelheidsraces
met motoren bezig, de coupe de France Promosport). Waarschijnlijk willen ze
vermijden dat de hoofdweg als een verlengde van het circuit gezien wordt!
Bijna terug aan ons schip hebben
we bijeneters gespot. Blij dat dit in onze buurt vliegt en niet de slangenarend
(want die zitten volgens onze dagkalender hier ook in midden Frankrijk!).
Zo, jullie zijn weer helemaal
bij!
En even eindigen met een weerspreuk:
na regen komt zonneschijn!
Prettig weekend!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
29/07
Beaulon
Gannay sur Loire
14,8
3u40
3
Canal latéral à la Loire
Halte fluvial, gratis elektra en drinkwater
30/07
Gannay sur Loire
Decize
16,1
3u30
4
Canal latéral à la Loire
Aan kaai op Canal latéral (bij VNF), geen voorzieningen
We zijn in Beaulon, op het Canal
Latéral à la Loire, we zijn dus op de terugweg.
Deze keer zal het voornamelijk
over ontmoetingen gaan.
20 juli:
We liggen in Génelard, waar we
Guy en Patricia van de Hiram terug zien. Zij zijn al een paar dagen onderweg
met Christian en Sam van de BonÿAir.
Aperitief op de Hiram.
21 juli:
We varen naar Paray le Monial.
Als we toekomen aan de halte fluvial, staat het daar vol met grote tenten. We
verwachten daar een mega rockconcert, maar het blijkt een religieuze
bijeenkomst te zijn. Paray le Monial is namelijk een bedevaartsoord. Aangenaam
stadje, duidelijk berekend op veel volk. Hier vind je wel terrasjes en
restaurantjes bij overvloed. Het is ook voor het eerst dat we een kerk bezoeken
waar we er niet alleen in rondlopen. Overvolle basiliek, vol met zondaars, want
de biecht wordt daar gewoon in een hoekje in de kerk afgenomen door meneer
pastoor.
Het is onze plicht om onze
Franse buren op onze nationale feestdag uit te nodigen op een aperitiefje.
En we krijgen een cadeautje van
een toevallige passant: een Opinel mes (met kurkentrekker)!
22 juli:
We bereiken ons verste punt op
deze reis: DIGOIN. Een paar maand
geleden nooit gedacht dat we hier zouden geraken, de aanhouder wint 😊. Hier blijven we drie nachten.
Normaal gezien gaan we ÿs avonds
eten met onze nieuwe Franse vrienden, maar het restaurant is vol geboekt. Plan
B, iedereen maakt iets klaar en dat eten we allemaal samen op. Gezellige avond,
een multisterren restaurant.
25 juli:
Hoog tijd om huiswaarts te
keren. Maar gisteren zijn we uiteindelijk toch in dat restaurant geraakt. Heel
lekker gegeten en gedronken. En weer krijgen we een cadeau, Christian en Sam
trakteren! Het contrast met onze vorige reis kan niet groter zijn, in Duitsland
hadden we geen contact met de mensen, hier is de gastvrijheid enorm.
Lang geleden dat we nog een
avond alleen doorgebracht hebben, ook lang geleden dat we een typisch Belgisch
weertje gehad hebben. Dit heeft exact één dag geduurd, ideaal om eens de berg
strijk die op mij ligt te wachten te bestrijden.
26 juli:
Weer dubbel bezoek, eentje
verwacht en een ander iets later verwacht.
In Diou komen Stien en Elias op
bezoek, ze hebben een huisje in de buurt gehuurd en komen even gedag zeggen.
Als we aan het aperitieven (what else?) zijn horen we een DAF motor naderen: de
River Boy! Ze zijn naar de Middellandse Zee gevaren en ook op de terugweg naar
Brugge. Het was niet hun bedoeling om deze weg te nemen, maar alle andere
kanalen zijn gesloten. ÿs Avonds zijn Dany en Rita nog aan boord geweest, veel
te vertellen natuurlijk over alle avonturen die zij en wij beleefd hebben.
27 juli:
Hier zitten we dus, in Beaulon,
in de schaduw, want het is weer heet vandaag. In dit dorpje logeren Elias en
Stien, dus hier blijven we twee nachten. Drie sluizen vandaag, de eerste sluis
drie kwartier moeten wachten, de laatste een uur, nog een geluk dat we in
pensioen zijn en zeeën van tijd hebben 😊. De River Boy ligt vandaag langszij. Ze zijn niet gewoon om maar een
kilometer of 12 te varen per dag. Straks komen Stien en Elias nog langs …
kunnen we weer aperitieven 😊😊😊.
Op de morgen van de Franse
Feestdag worden we verrast met verse croissants. Onze Franse buren brengen ze
bij ons aan boord. We worden hier goed verwend!
Het Canal du Centre verbindt de
Saône met de Loire. Vroeger druk bevaren want er waren hier steenkoolmijnen,
steenbakkerijen en metaalfabrieken. Ik vraag mij af of die schippers het idee van de ingenieur
en architect, ene Emile Gauthey naar waarde konden schatten. Hij vond rechte
stukken vaarwater ongelooflijk saai en heeft het ganse kanaal voorzien van
bochten waar ze aan de papierfabriek van Langerbrugge jaloers op zouden zijn.
Het stuk tussen Fragnes en
Saint-Julien-sur-Dheune is heel pittoresk, je vaart er dwars door de heuvels
met hun Bourgogne wijngaarden. Door het bochtrijke (en soms smalle) parcours
heb je wel niet veel tijd om opzij te kijken 😊.
Er zijn verschillende
jachtmensen die maar tot Saint-Julien varen (is trouwens ook de enige plaats
waar je met een iets groter schip kan zwaaien) en dan terug naar de Saône
varen. Ze bezoeken onderweg een wijnkelder en nemen dan een taxi (met de koffer
vol wijn) terug naar boord. En dat gebeurt in stijl, de taxichauffeur rijdt
hier met een Maserati!
Klaar voor een paar anekdotes
uit ons blunderboek?
Blunder 1 een sluisverhaal
(lang geleden hé)
Het eerste deel kunnen we niet
aan doen 😊. We varen altijd heel langzaam
een sluis binnen want dikwijls zijn de sluisdeuren en -muren begroeid met halve
struiken (lichte dichterlijke overdrijving) en is het moeilijk te zien waar het
groen eindigt en de muur begint. Deze keer zitten we met onze kop binnen maar
dan varen we vast, de sluisdeuren zijn niet volledig open! VNF proberen bellen,
maar we hebben geen bereik. Gelukkig is er een trap en kunnen we op de knop aan
de sluis duwen. Snelle Eddie van het VNF kijkt naar ons en dan naar de sluis en
zegt, vaar maar binnen. We antwoorden dat we dat allang zouden gedaan hebben
moesten we niet vastzitten tussen de sluisdeuren. Hij opent ze ietsje verder
(nog steeds niet volledig), maar we tuffen héééééééééééééél langzaam in de
sluis. Te langzaam naar zijn goesting, we liggen nog niet stil of hij bedient
de sluis al, ik leg de lus nog over de drijvende bolder, maar tegen dan zijn we
bijna boven. Dan gaan we ons verhaal halen bij de brave man, hij kijkt ons
spottend aan en zegt net niet dat we het VNF niets kunnen maken. Peter zegt
tegen hem dat dit een triestige reactie is voor een ambassadeur van het VNF. Ik
denk wat zegt hij nu? Blijkt dat de man een t-shirt draagt met die tekst. Hij
zegt dat hij dat shirtje ook maar gekregen heeft. Dat vinden we dan weer
grappig. Enfin, ondertussen is de sluis
open en varen we zonder verdere ongelukken uit. Om dan 500 meter in de volgende
sluis te varen en te ontdekken dat ik mijn meertouw aan de bolder heb laten
hangen!!!
Fiets van boord, Peter alleen
uit de sluis laten vertrekkenen
ondertussen is onze ambassadeur ook aan de sluis gearriveerd. Hij probeert mij
nog een beetje op stang te jagen met te zeggen dat het touw allang onder water
is verdwenen. Maar ik heb blijkbaar goed gereageerd want ik mag aan de
passagierszijde gaan kijken, om te constateren dat ons touw gered is. Ik moet
het zelfs niet meenemen met mijn velooke, hij brengt het aan boord. Als dat
geen ambassadeur van het VNF is 😊.
Blunder 2 een kortje
We vertrekken in
Saint-Julien-sur-Dheune, ik kijk opzij en zie weer iets zwart in mijn ooghoek.
Deze keer geen meertouw, maar onze elektriciteitskabel, we liggen nog aan de walstroom.Ook deze blunder loopt goed af!
Blunder 3 veel en veel korter
Peter trimt zijn baard en
besluit zijn bakkebaarden ook wat in te korten. Een ietsepietsie te kort, er
staat geen opzetstuk op zijn tondeuse en hij heeft een stukje van zijn coupe
kaal geschoren 😊😉.
Ondanks alle blunders vinden we
het hier fantastisch. Zoals hier in Génelard, lekker rustig in een kommetje van
t kanaal, met ons smoeltje in de zon, een glas frisse witte wijn in de hand,
de beelden van de Tour (zonder Woet) op de achtergrond, meer moet dat voor
ons niet zijn! 😊
Beste lezer, geniet alvast van
het verlengd weekend!
COTE DâOR, niet de chocolade maar de streek aan de Saône.
Dag beste lezer,
Neem een koffietje of een tasje
thee, een glaasje wijn of een pintje en zet u
efkes op uw gemak, want nous avons beaucoup à raconter 😊.
We liggen in Fragnes (niet te
gek ver van Chalon sur Saône) op het Canal du Centre, een bijna perfecte
aanligplaats, alleen jammer dat je op de achtergrond het aanhoudende geruis van
de befaamde autoroute du Soleil hoort. Inderdaad beste vakantieganger, we
kunnen jullie horen op weg naar de zon 😊.
Vrijdag was onze laatste dag op
het Canal entre Champagne et Bourgogne. Even overwogen we om er nog een laatste
nacht door te brengen, maar de ligplaats is aan een fabriekje, dus wordt het na
al die weken terug eens een rivier: de Saône.
Twee (al bredere) sluizen verder
stoppen we in Auxonne. Geen plaats voor de vermoeide reiziger, geen probleem,
we laten onze spudpalen wel zakken. Zaterdag varen we naar een vrijgekomen
plaats, zodat we aan wal kunnen.
Het is weekend en dan weten we
dat het drukker is op en rond het water, we kunnen de ganse dag genieten van
waterskiers, s avonds van een vuurwerkje en later van nachtbrakers die tot 4
uur in de morgen een feestje houden op hun terras vlak aan ons schip. Aan ons
ponton hebben we bezoek, eerst van een huurboot die onze Mira-Ceti gebruikt als
afstopper, speciale manier van stoppen, varen tot tegen de boeg van een ander
schip, en dan stop je gewoon vanzelf ☹. Gelukkig
zijn het polyester bootjes en is de snelheid minimaal. En later op de dag
vraagt er een Frans koppel of ze langszij mogen liggen. Als dank mogen we een
aperitiefje bij hen aan boord komen drinken. Zo maken we kennis met Guy en
Patricia van de Hiram de Tyr.
De volgende dag varen we verder
naar Saint Jean de Losne, een klein stadje op de samenloop van het Canal du
Bourgogne en de Saône. Ooit was dit de hoofdstad van de binnenvaart, nu de
grootste rivierjachthaven in Frankrijk, we kennen verschillende mensen die hier
hun jacht verkocht hebben. Langs de stadskade kunnen we niet liggen er zijn
drakenbootraces aan de gang, maar gelukkig kunnen we terecht in de binnenhaven.
Het enige nadeel, het is heet,
bloedheet en omdat we beschermd liggen, hebben we ook weinig verkoelende wind.
Om toch een beetje afkoeling te hebben, blazen we ons ponton op zodat we met
onze voetjes in het water kunnen bungelen. Zwemmen durven we niet, want het
water ziet hier giftig blauw.We denken
dat dit de fameuze blauwalgen zijn. Als we de wc doortrekken, hebben we geen WC
eend nodig om mooi blauw water te hebben 😊.
Later op de dag hebben we de
Hiram opnieuw aan de andere zijde van onze steiger. Dus nodigen we hen uit voor
een tegenbezoekje. Interessante mensen, Guy is psycho-analyst, Patricia werkt
o.a. met warme oliën en Tibetaanse klankschalen. Ik heb de dag nadien
letterlijk aan de lijve mogen ondervinden wat deze therapie inhoudt. Mijn nek
zit volledig geblokkeerd, Voltaren op gewreven, maar helaas zonder resultaat.
Na een massage van Patricia kan ik mijn nek opnieuw draaien!
Maar terug naar de zondag, we
willen wel iets gaan eten, maar alles is volzet omdat de drakenbootroeiers
alles opgeëist hebben. We hebben van armoe een belegd broodje bij de bakker
gekocht. En we hebben uiteraard het Maison des Mariniers bezocht, een museum
gewijd aan de geschiedenis van de binnenvaart en het leven van de schippers.
Dit brengt me naadloos bij het
slechte nieuws dat we op maandag krijgen. Twee maanden na het overlijden van een
tante is er nu ook een nonkel overleden. François Maas (geboren in Conflans-Sainte-Honorine
op 27/09/44, overleden in Brugge op 10/ 07/2023). Zijn laatste actieve carrière
als schipper was op de Lamme Goedzak, de rivierboot die op de Damse Vaart
tussen Brugge en Damme vaart. Lamme Goedzak, dit personage heeft zoveel
gelijkenissen met François. Lamme goedzak is de beste vriend van Tijl Uilenspiegel,
een zachtmoedige man die van het leven geniet. Hij is (net als mijn oom) verzot
op eten en drinken en helpt Uilenspiegel graag met het uitvoeren van diens fratsen.
Zaterdag is de uitvaartplechtigheid, dit hoort zo, nonkel François is schipper,
die worden niet begraven, maar varen uit. Goeie reis, grappige nonkel, vaar wel
allemansvriend!
Leven en dood staan dicht bij
elkaar. Zo krijgen we in dezelfde week te horen dat er nieuw leven op komst is.
Omdat we niet zeker zijn dat iedereen al op de hoogte is, willen we er nog niet
te veel van zeggen. Maar we zijn superblij met dit heuglijke nieuws!
Het varen op de Saône is gelijk
een rustpauze tussen twee kanalen. We varen nu dubbel zo snel, er zijn amper sluizen.
Maar we zijn wel verplicht om een reddingsvest te dragen in de sluis of je
wordt niet geschud. En een voorbeeldje van ieder nadeel heb zijn voordeel,
tijdens een jaarlijkse controle in België moesten we opblaasbare reddingsvesten
aan boord hebben. Dus ook al hebben we 10 vesten aan boord, we investeren in
nog 2 extra retedure exemplaren. Het jaar nadien, krijgen we te horen bij de
controle dat dit niet verplicht is (maar als je ze hebt, moeten ze wel om de
twee jaar gecontroleerd worden!). Enfin nu we ze toch hebben, kunnen we vrij elegant
versassen en moeten we niet die lompe oranje vesten aan die diep in ons schip
ergens weggestoken zitten 😊. Zo hebben ze toch voor iets
gediend in die 2 sluizen.
Als we in Seurre aanmeren, voelen
we ons even VIPs, want onze plaats is afgezet en er hangt een bordje met Reservé
Mira-Ceti. Het is vandaag zo heet dat we veel zin hebben om de ganse dag in de
capitainerie door te brengen, want daar hebben ze airco! Dat doen we uiteraard
niet, we bezoeken het plaatsje, maar er is letterlijk geen mens op straat,
enkel de zwaluwen hebben hier precies geen last van de hitte. Als we terug aan
boord komen, komt de havenmeesteres ons verwittigen dat er zware storm op komst
is met hevige rukwinden en hagelbuien. Dus hebben we al onze touwen gebruikt om
ons Mira vast te leggen, als we nu op drift geraken, hebben we het ponton
gegarandeerd ook mee 😊. Al bij al valt het bij ons
mee, enkele kilometers verderop hebben ze wel af te rekenen met ontwortelde
bomen en ander onheil.
Onze laatste dag op de Saône zijn
we vooral verrast door de variëteit van vogels dat hier rondvliegt. Zo spotten
we ooievaars, bijeneters, wielewalen, ijsvogeltjes, en massas soorten reigers.
Onze eerste sluis op het Canal
du Centre brengt ons 10 meter naar boven, met drijvende bolders, een makkie.
Alleen moeten we eerst een passagiersboot laten voorgaan, eentje waar je voor
een slordige 15.000 euro per passagier een weekje mee kan varen. Ze hebben wel
een zwembad aan boord! En dan mogen wij schutten, in geen tijd zijn we boven,
maar dan gaan de sluisdeuren niet open. Volgens de jobstudent, een supervriendelijke
jongen, nog groen achter zijn oren, is dit de eerste keer in 20 jaar dat dit voorvalt😊. Enfin, na een groot half uur
hebben ze ons bevrijd.
Ik ben ook niet onder de indruk
van de ligplaats (en dat is dan nog zacht uitgedrukt), vlak aan een grote baan,
te ondiep, we moeten voor het eerst onze loopplank gebruiken. Gelukkig heeft
Peter na een verkenning gezien dat er 700 meter verder wel een top locatie is.
Dus spudpalen omhoog en here we are (we liggen vlak voor de luxe passagiersboot
met zwembad ).
s Avonds gaan eten, beperkte
kaart, want ze hadden een live optreden. Maar heel lekker en goede muziek. Vanavond
moeten we ook niet vroeg gaan slapen, want tot 3 uur is er muziek, dans, eten
en vuurwerk voorzien naar aanleiding van Quatorze Juillet! Ze zijn hier in alle
staten want ze verwachten minstens 300 man 😊.
We zijn bijna op het einde van
het Canal entre Champagne et Bourgogne. Dit water krijgt van ons een 9/10. Hier
geen stress: voldoende vaar (-en drink) water, matige algengroei, sluisdeuren
gaan volledig open, leuke ligplaatsen, aangename stadjes. Maar mensen met een vaartuig,
denk er niet aan om ook langs hier te komen, want volgende woensdag sluiten ze
het vaarseizoen hier af, hun (reserve)water is allemaal op!
Gelukkig hebben we al eerder
besloten om toch tot onze oorspronkelijke bestemming te varen: Digoin (want
terugkeren is nu geen optie meer voor ons).
We hebben Belgen ontmoet! Wat
zeg ik, (ex)streekgenoten, de Ixia van Zelzate (ligplaats in Sas van Gent). We
hebben een paar dagen op dezelfde locaties gelegen en samen gebarbecued en
petanque gespeeld (gelukkig geen pros in de buurt want ons balspel is nogal
belabberd 😊).
We zijn de steile helling naar
Langres op gefietst. Eerst hebben we de kathedraal van St. Mammès bezocht, ik
geef toe, we bezoeken zoveel kerken en kathedralen dat we achteraf begot (of is
het bij god?) niet meer kunnen zeggen wat typisch, speciaal of uitzonderlijk is.
Hier vallen vooral de wandkleden op, maar ook van het bouwwerk, met aanpalende
(niet bezochte) bibliotheek zijn we onder de indruk.
Langres biedt met zijn hoge
omwalling en zijn 12 vestingtorens een fantastisch panorama op zijn omgeving. We
kunnen ons fietstochtje naar het meer van La Liez al schrappen, we hebben van
hierboven al een ideaal drone zicht 😊.
En als ik zoals een encyclopedie
begin te klinken, dan is dat de schuld van de in Langres geboren Denis Diderot,
schrijver, filosoof en redacteur van de Encyclopédie. Kwik en Flupke hier
hadden er beter wat meer in gelezen vroeger, dan hadden ze direct doorgehad dat
het museum van de Verlichting niet een veredelde Massive is, maar een ode aan
de stroming uit de 18de eeuw die het optimisme, empirisme en rationalisme
uit de wetenschappelijke revolutie toepaste op de maatschappij! (Voor de
jongere lezers, vroeger bestond wikipedia helemaal niet, toen moesten we onze
kennis halen uit dure, omvangrijke, papieren boeken, die gewiekste colporteurs van
deur tot deur aan de brave man verkochten. Eens je getekend had voor deel 1,
was je erna verplicht alle 20 boekdelen aan te schaffen!).
En nu liggen we vlak aan de
Viaduc dOisilly, een brug van 293 meter lang, gebouwd tussen 1886 en 1887. We
voelen ons een beetje als god in Frankrijk, rust, zon, een aperitiefje en de
Tour de France op tv 😊.
We zijn over halfweg op het Canal
entre Champagne et Bourgogne. Nog een sluisje of 16 stroom opwaarts, dan een
tunneltje van een kilometer of 5 en dan kunnen we aan de afvaart beginnen.
Ons leven gaat zijn rustige
gangetje, in de voormiddag varen, in de namiddag een dorpje of stadje bezoeken
of als het echt te heet is, een boek lezen onder een schaduwrijke boom.
De jachten die we deze week
tegen gekomen zijn, kunnen we op één hand tellen.
Het grote voordeel is dat we
niet moeten vrezen dat we geen plaats hebben om aan te leggen, het nadeel is dat
we weinig ervaringen kunnen uitwisselen met medevaarders.
De enige Belgen die we ontmoeten
zijn 2 gepensioneerde Limburgers. De ene man is met zijn fiets de oevers van de
Maas afgereden en ontmoet zijn maat (die heeft een camper) in Froncles. De
camperman heeft twee maanden in Portugal gewandeld. Beide zijn fervente wandelaars,
ze hebben ons een uurtje kunnen entertainen met hun verhalen.
Ook hebben we een water en brood
verhaaltje. Een wat oudere rondtrekkende fietser zocht drinkwater, we zien hem
over en weer gaan met zijn lege flessen. Als we hem vragen of we zijn flessen
moeten vullen is hij verrast, hij dacht dat we Duitsers waren en wist niet hoe
hij het ons moest vragen. Enfin de dag nadien staat hij ons aan een sluis op te
wachten met een baguette als dank voor het water, mooie ruil 😊.
We gaan je iedere beschrijving
van de bezochte plaatsjes besparen, maar Chaumont willen we wel vermelden, al is
het maar dat je een ferme inspanning moet doen om er te geraken. We moeten met
onze fiets een steile helling van 10% beklimmen, mij (met mijn elektrisch
vehikel) is het niet gelukt, Peter met zijn gravelbike is wel boven geraakt! Een
mens krijgt er zowaar honger van, alleen een vrije plaats op een terras vinden
is een uitdaging. Er gaan daar over de middag veel zakenlui eten, dus moeten
deze 2 uitgehongerde toeristen het doen met de enige vrije plaats, een tafeltje
in een verloren hoekje van een creperie. De hartige pannenkoek heeft desondanks
goed gesmaakt.
De Sint-Jan-de Dopersbasiliek is
ooit een juweeltje geweest, nu ruikt het er muf en is het hoogdringend aan
renovatie toe. Maar toch zijn we onder de indruk van dit gotisch bouwwerk. Ongelooflijk
hoe ze in de 13de en latere eeuwen zulke monumenten konden bouwen.
Minstens even indrukwekkend is
de spoorwegviaduct, gebouwd in het midden van de 19de eeuw. Dit 600
meter lange viaduct, 52 meter hoog, met 50 (dubbele) bogen domineert de vallei
van de Suize. Helemaal van boven reed en rijdt de trein nog steeds, de onderste
galerij was voor de voetgangers. Helaas vallen er nu af en toe brokstukken naar
beneden, voetgangers mogen er niet meer op. De bouw van de viaduct heeft 18
maanden geduurd, 2500 arbeiders hebben er dag en nacht aan gewerkt, de renovatie
is gestart in november 2018, einddatum ? Begrijpelijk wel hoor, je vindt deze
dagen niet direct meer 2500 man die dag en nacht willen werken 😊😊.
Werken doen wij ook niet met
deze temperaturen, genieten des te meer! We liggen dikwijls in de volle natuur,
maar stil is het niet altijd. We hebben regelmatig te kampen met overvliegende
straaljagers, man, man, man die dingen maken een hoop lawaai. Zeker als ze vlak
boven je hoofd vliegen, dan mag je onder de indruk zijn van de capriolen die ze
uithalen (aan het oefenen voor 14/7?), je trommelvliezen krijgen het hard te
verduren. En bij valavond beginnen die andere deugnieten eraan: kikkers! Sinds
ik gehoord heb dat ze een kikker levend op de snijplank leggen, het achterlijf
afsnijden en de rest van de kikker weggooien om langzaam te sterven, eet ik
deze lekkernij niet meer. Maar als die lawaaimakers mijn nachtrust blijven
verstoren, ga ik het overwegen om terug kikkerbilletjes te eten, heerlijk klaargemaakt
in een Ricard sausje 😊😊.
Straks wordt het voor ons een slaatje,
dat smaakt altijd met deze temperaturen 😉.
We tuffen op ons gemakje verder
naar het zuiden, we zijn nu op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Vroeger
heette dit water Canal de la Marne à la Saône, maar dat hebben ze veranderd om
meer toeristen aan te trekken.
Tot nu toe, valt het varen op
dit kanaal reuze mee. Dit kunnen we niet zeggen over onze laatste sluizen op
het Marne au Rhin kanaal.
Er is 24 uur geen kat
gepasseerd, wat betekent dat al het groen rustig de tijd heeft gekregen om voor
de sluizen te verzamelen.
Bij één van de sluizen is er ook
een aquaduct, even smal als een sluis, we varen ons gewoon vast in de dikke
pap. Het VNF gebeld, de man laat al het groen van de aquaduct in de sluis stromen!
Dus kunnen we nu de aquaduct passeren, maar zitten we opnieuw vast in de
sluis. Geen probleem, we moeten zo ver
mogelijk achteruit varen, hij doet de
sluisdeuren open en laat dan volle kracht het water binnenstromen (van achter
ons, want we zijn in de afvaart).
Inderdaad, het groen is allemaal weg, maar de verf van de zijkant ook,
want tegen zo een sterke waterkracht kunnen wij niet op. Maar we hebben een grote pot verf, dus dat
komt wel goed. De volgende sluis ben ik
veel bozer, de sluisdeuren zijn aan het opengaan om buiten te varen, komt er
een boer met zijn tractor het veel te droge gras afrijden, al het stof en gras belandt
op onze pas grondig gepoetste boot. Had hij geen minuutje kunnen wachten? Enfin,
soms is mijn kwaadheid niet evenredig met de omstandigheid, even de veegborstel
uithalen en geen spoor meer terug te vinden!
Deze week hebben we 54 kilometer
gevaren, we waren er iets meer van plan, maar we hebben alsmaar problemen met
onze generator. Constant water in de mazout, dit en het voorspelde stormweer
laten ons ook een dagje extra vertoeven in Chamouilley. Tussen de buien door
heeft Peter de groep weer aan de praat gekregen en tijdens een plensbui hebben
we dan ook maar onze belastingbrief ingevuld (het nuttige aan het onaangename
paren heet dat 😊).
Zo zijn we ook twee dagen in
Vitry-le-François blijven liggen, tussen de spitsen. Gevraagd aan een sympathieke
schipper of hij iemand kent die wat van motoren afweet. De volgende morgen is
er al iemand langs geweest, dus water, veel water in onze mazout. Alles
gereinigd, nieuwe filters gestoken, en het moteurke draait weer (even) zoals
het moet (tot vandaag).
In het Champagne-Bourgogne
kanaal zijn er redelijk wat zeiljachten. In Vitry hebben we gehoord van zeilers
dat ze niet meer langs de kust van Portugal en Spanje durven omdat hun jachten
aangevallen worden door orkas. Ze proberen langs deze kanalen naar het zuiden
te varen, maar met een diepgang van 1,80m is dit niet evident.
We (lees Conny) hebben ons laten
beïnvloeden door verhalen van medevaarders die problemen gehad hebben met
jongeren aan de sluis in Perthes. Vooral na de middag zijn ze actief en durven
ze mensen pesten. Dus stoppen we in Orconte, zodanig dat we in de voormiddag
(als de lieverdjes nog slapen) stilletjes kunnen passeren. Maar eigenlijk is
die info ook wel lastig, want dan denk je er toch veel aan dat er iets fout kan
gaan, terwijl er ook dikwijls helemaal geen problemen zijn. Het is trouwens ook fout gegaan in Perthes,
de sluisdeuren gaan niet open, half uur moeten wachten op het VNF 😊.
Twee dagen blijven liggen in Saint-Dizier,
bekend van zijn art déco balkons. Allemaal van de hand van Hector Guimard. Niet
dat ik die mens ken, maar ik dacht laat me toch maar vertellen dat hij veel
ingangen van de metrostations in Parijs op zijn naam heeft staan. Moet niet
altijd over sluizen gaan toch? Ook Miko,
vooral bekend van de ijsjes in bioskopen heeft hier zijn oorsprong.
We hebben de city-tour gedaan,
we zijn vrij rap rond. Dus besluiten we om eens uitgebreid te gaan eten, en dat
het lekker (en veel) is!
Nu dus in Chamouilley, een gezellig,
bloemenrijk dorpje. Frans brood en pizza kun je hier uit de automaat halen. Ze
hebben hier nochtans een buurtwinkel, maar buiten een fles cola durven we hier
niets kopen. Het ruikt er niet erg fris, in de diepvries zit er één doos
ijscrème, de schappen zijn vooral gevuld met stof, en je kan hier bruine, verrimpelde
wortels kopen. Ook een belevenis 😊. Gelukkig hebben we voldoende proviand aan boord.
Zo, je bent weer helemaal mee. Tot
volgende week!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
16/06
Bignicourt-sur-Saulx
Vitry-le-François
15,5
4u
4
Marne-au-Rhin
Tussen de spitsen, (jachthaven boten tot 15 m), geen voorzieningen
18/06
Vitry-le-François
Orconte
13,4
5u25
6
Canal entre Champagne et Bourgogne
Ligkade, water en elektriciteit aanwezig
19/06
Orconte
Saint-Dizier
16,7
5u15
8
Canal entre Champagne et Bourgogne
Stadskade, gratis ligplaats, water en elektriciteit aanwezig
Spits, spitsvondig, spits afbijten, op de spits drijven ...
Dag beste lezer,
Deze week hebben we een 40
kilometer gevaren, maar we hebben er een pak minder lang over gedaan dan vorige
week. Allemaal dankzij de beroepsvaart, leve de spitsen!
Op vrijdag zijn we van Tannois
naar Bar-le-Duc gevaren. De moed zakt toch een beetje in mijn teenslippers. Als
je het stadje binnenvaart, passeer je eerst een enorm kerkhof, om dan even
verder te mogen aanmeren tussen een drukke, lawaaierige autoweg en een treinstation,
met zicht op een paar spuuglelijke flatgebouwen. We hebben ons niet aan de
picknickbankjes gelegd, want (soms is een verwittigd man er twee waard) die
zijn voornamelijk bevolkt door hangjongeren (gabbers, echt waar, dacht dat dit
zo jaren 90 van de vorige eeuw was). En om het plaatje compleet te maken, in de
paar schaarse bomen zitten krassende kraaien. Was me dat een kakofonie van vervelende
geluiden. We betalen voor één nachtje, dat moet volstaan. Eens goed gaan eten
en de zaterdag rustigere oorden opzoeken. Helemaal opgetut, vertrekken we
richting stad om dan het eerste restaurant dat we tegenkomen binnen te
duiken, een McDonalds ☹☹. Ik weet het, we zijn
cultuurbarbaren, maar we hebben reuzehonger. Nu worden de frieten ook al in een
plastieken frietzak geserveerd, misschien goed voor het milieu, maar dit is
waar wij de lijn trekken. Volgende keer gaan we naar een Burger King 😊😊.
Enfin, we zijn rap verzadigd en
hebben nog zeeën van tijd om een gezellig terrasje te doen in de benedenstad. Het
moet gezegd, eens over de spoorwegbrug kom je in een aangenaam stadje terecht. We
hebben een fantastisch zicht op het oude, hogere gedeelte van Bar-le-Duc. Dit
willen we van dichtbij bezichtigen, dus besluiten we om toch nog een dagje
langer te blijven. En dat is zeker meer dan de moeite waard, historische
gebouwen, kerken, horlogetoren, kasteel, panorama, allemaal het bezichtigen
waard. Maar het meest zijn we onder de indruk van wat er achter de gewone gevels
schuilgaat, we kunnen binnen gluren in een huis dat ze aan het renoveren zijn, achter
de relatief smalle gevels zijn enorme woonruimtes verborgen, misschien een
tikkeltje donker, maar lang niet slecht om er je oude dag in te slijten 😊. Sowieso, als je ooit in de
buurt bent, zeker tijd vrijmaken om dit stadje te bezoeken.
Zondag varen we 4 kilometer
verder naar Fains-les-Sources. Onze
fietsen van stal gehaald en een stukje van de Voie Sacrée gedaan. Dit is de weg
(aanvoerlijn) tussen Verdun en Bar-le-Duc van het Franse leger in de eerste
wereldoorlog. Om de kilometer staat er een kilometerpaal met een helm op. We
hebben geluk, de heenweg is bergop en tegenwind, dus kunnen we bergaf rijden
met wind in de rug 😊😊.
En verder valt er niet veel meer
te vertellen, de volgende stopplaatsen kunnen we niet of komen we niet van
boord.
Revigny-sur-Ornain, de steiger
is zo gammel dat deze is afgezet met lint, dus blijven we braaf aan boord.
Enkele km voor Pargny-sur-Saulx belooft
het een rustige overnachtingsplaats te zijn. Wat het ook is, alleen jammer dat
er zolang het licht is, lieverdjes met hun motos zoveel mogelijk stofwolken
proberen te produceren. Stof dat dan langzaam maar zeker op ons schip neerdwarrelt.
Nu zijn we in Bignicourt-sur-Saulx
(dit watertje steken we regelmatig over via een aquaduct). Hier blijven we twee
dagen, eentje om onze stofboot eens goed onder handen te nemen en eentje om te
genieten onder de bomen, een ideale bescherming tegen de zon.
Gisterenavond nog een buur
gekregen, een spits is langszij gekomen. En dit is ook het enige wat we vandaag
te zien hebben gekregen, 2 spitsen (onze vertrekkende buur en eentje die we gisteren gekruist hebben
en nu alweer op de terugweg is).
We vertellen de schipper dat we niet
verder naar het zuiden varen, misschien een andere keer. Hij adviseert om het
niet langer uit te stellen, want de vaar en/of waterkwaliteit gaat ieder jaar
achteruit .Advies van een professioneel mag je niet in de wind slaan, dus gaan
we een klein stukje het Canal entre Champagne et Bourgogne op. Maar we weten nu
al dat we langs dezelfde weg terug moeten (en dat doen we niet zo graag).
Er zijn vier andere
mogelijkheden:
- 1. Canal de Bourgogne: we geraken niet door de
tunnel van Pouilly (we zijn te hoog), de rest van het 242 kilometer lange kanaal
zou wel lukken.
2. Canal de Vosges is gestremd voor onbepaalde
tijd.
- 3. Canal du Rhône au Rhin. Jammer maar helaas, op
de Rijn mogen we niet varen zonder een extra keuring en een patent.
- 4. Doorvaren naar Digoin, dat was
het oorspronkelijke plan, maar door onze oponthouden en trage vorderingen wordt
dit te krap (dan zijn we pas met kerst terug in Brugge 😊).
Dus volgende week een berichtje
vanop het Canal entre Champagne et Bourgogne (vroeger heette dit Canal de la
Marne à la Saône). We hopen dat dit 224 kilometer lange kanaal en zijn 114
sluizen ook specialiteiten te bieden heeft (iets tussen champagne en bourgogne?).
We houden jullie op de hoogte.
Fijn weekend, beste lezer, tot
de volgende keer!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
09/06
Tannois
Bar-le-Duc
7,4
4 u
7
Canal de Marne au Rhin
Halte Fluviale, water en elektra aanwezig, aan drukke wegen
11/06
Bar-le-Duc
Fains-les-Sources
4,1
1u30
4
Canal de Marne au Rhin
Halte Fluviale, water en elektra aanwezig (aan een fabriek)
12/06
Fains-les-Sources
Revigny-sur-Ornain
11,3
4u20
9
Canal de Marne au Rhin
Halte Fluviale, geen voorzieningen, gammele steiger
Deze week hebben we een goeie 37
kilometer gevaren en we hebben daar exact 21u en 20 minuten over gedaan, we halen niet eens een gemiddelde van 2 km/u.
Op vrijdag is de man van het VNF
mooi op tijd om de slagboom van de tunnel te openen, we kunnen aan onze 5
kilometer lange trip in het donker beginnen. Hij fietst met ons mee, normaal
gezien een trip van een uur, wij maken er het dubbele van. Peter moet constant
met de hekschroef de kont terug bijtrekken. Ben ik blij dat ik het licht zie
aan het einde van de tunnel! Na ons is er nog een jacht gekomen, die heeft er
een half uur minder lang over gedaan maar had dezelfde problemen. Omdat wij de steiger
in Demange-aux-Eaux helemaal in beslag nemen, meert hij naast ons aan. We maken
kennis met Jos en Frida op hun Vrijbuiter.
Zaterdag besluiten we om ons
Mira eens te bedelven onder het schuurschuim, is hoog nodig. En ons bijbootje
hebben we ook weer netjes opgevouwen, hier ben je er niets mee.
Zondag varen we de volle 14
kilometer naar Naix-aux-Forges. Daar ligt de Vrijbuiter euhm laten we zeggen
vrij strategisch (voor ons toch) aan de kade. Als wij arriveren, schuiven ze
een eindje op en kunnen we er mooi bij. Ze hebben niet alleen plaats voor ons
gehouden, ze staan ook nog klaar met een (paar) frisse pint(en).
Frida houdt haar familie en
vrienden op een leuke manier (via Polarsteps) op de hoogte over hun reilen en
zeilen, gaan we volgend jaar ook eens uittesten.
De dag nadien blijven wij
liggen, de Vrijbuiter reist verder, zo goed en kwaad als het kan tenminste. Op
een bepaald moment bevoorraadt het VNF een pand (door een probleem was dit pand
s nachts gedeeltelijk leeggelopen), en dat water halen ze uit de bief waar zij
liggen, resultaat de Vrijbuiter aan de grond! Enfin, uiteindelijk zijn zij uit
het lastigste stuk van het Marne-au-Rhin kanaal geraakt (wij moeten er nog een
stukje door).
We hebben ook ons deel al wel
gehad, we besparen jullie de details of toch niet allemaal 😊.
In een bepaalde sluis gaan de
deuren niet helemaal open door het wier (tegenwoordig doen we eerst zelf zoveel
mogelijk groen weg vooraleer we ons laten zakken). We bellen het VNF en we
hebben een nieuweling, hij laat het sas weer vollopen en begint de algen te
verwijderen, zo grondig dat Peter zich afvraagt of hij van plan is de sluis om
te toveren in een zwembad. Enfin, na een groot halfuur kunnen we buiten
varen. De volgende sluis weer van
hetzelfde laken een pak. Deze keer een oudere sluiswachter, hij sluit de deuren
terug en geeft Peter een riek. Deze doe-het-zelf operatie neemt slechts 10
minuten in beslag 😊.
Gezien onze legendarische
snelheid doen we maar mini-afstanden. Zo doen we plaatsjes aan zoals
Ligny-en-Barrois, een klein stadje waar we onze mondvoorraad aanvullen. De
halte fluvial ligt tussen een paar luidruchtige autobanen, maar een
accordeonist heeft de ganse middag melodietjes uit zijn trekzak gehaald, dat
breekt het geraas van het verkeer een beetje. Verder liggen we in dorpjes zoals
Tronvilles-en-Barrois, Tannois. Veel
valt er niet over te vertellen: kerkje, enkele huisjes en in het beste geval
een bakker (vandaar al mijn sluis verhalen 😊).
Maar over het algemeen is varen
in Frankrijk een beetje zoals we het ons voorstellen en dat is best aangenaam.
Het is echt leven als god in Frankrijk, met zijn vin, pain en du boursin.
Alleen petanquebanen missen we, we hebben speciaal jeux-de-boules gekocht en we
hebben ze nog niet kunnen uittesten 😊.
Ik beloof dat ik jullie volgende
keer onze sluisverhalen bespaar, ik ga dat toch tenminste proberen 😊.
Aan iedereen en elk apart een
fijn weekend gewenst en tot volgende week!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
02/06
Mauvages
Demange-aux-Eaux
7
2u40
1
Canal de la Marne au Rhin
Steigertje boven sluis, geen elektra, wel drinkwater (gratis)
04/06
Demange-aux-Eaux
Naix-aux-Forges
14,3
6u45
13
Canal de la Marne au Rhin
Kade, geen voorzieningen
06/06
Naix-aux-Forges
Ligny-en-Barrois
7,9
4u15
8
Canal de la Marne au Rhin
Halte Fluviale, water en elektra aanwezig
07/06
Ligny-en-Barrois
Tronville-en-Barrois
4,7
5u25
5
Canal de la Marne au Rhin
Kade, geen voorzieningen
08/06
Tronville-en-Barrois
Tannois
3,5
2u15
4
Canal de la Marne au Rhin
Op onze spudpalen, geen voorzieningen, we kunnen wel aan wal
Het bericht gaat vooral over sluizen, je kan er nu nog vanonder muizen
Dag beste lezer,
Morgen varen we door de bijna 5
kilometer lange tunnel van Mauvages op het Kanaal de la Marne au Rhin. Maar nu
gaan we nog genieten van het prachtige barbequeweertje.
We hebben de Maas dus achter ons
gelaten (het is te zeggen ik toch 😊). Wij en ook de sluiswachters zijn blij dat we er van af zijn. Het
waterpeil is al serieus gezakt en bijna onbevaarbaar door het wier in het
water. Moeizaam en vervelend traag banen we ons een weg door deze groene jungle.
De tijden in onze tabel spreken voor zich, niet echt een referentie voor andere
schippers, eerder een worst-case scenario.
Ook in de sluizen zelf hebben we
veel oponthoud, de sluisdeuren kunnen niet 100% open, er blijven pakken wier
tussen de muur en de deur zitten. Boten tot 4,80 meter breed kunnen door, wij
met onze bijna 5 meter dus niet! Dus de arme sluiswachters moeten die troep
eerst allemaal weghalen met een riek (Peter heeft eens geholpen, het is vrij
zware arbeid). Een oudere sluiswachter slaagt er niet in om al het groen te
verwijderen, ik heb medelijden met die mens en wil proberen om met nog minder
dan weinig speling uit te varen. Peter is, terecht, niet zo blij, we kunnen
geen gebruik maken van onze boegschroef (die zit iedere keer verstopt van de
algen) en als we de sluisdeur raken, dan is de boot van voor tot achter
beschadigd. We raken er uit zonder iets te raken, maar zo traag dat de
sassenier al spijt heeft dat hij niet wat meer moeite heeft gedaan.
Bij een bepaalde sluis is de
situatie zo erg dat ze een kraan laten komen om het groen te verwijderen (veel
winst gaan ze hier niet hebben aan ons vaarvignet 😊). Enfin ik zou nog uren kunnen vertellen over
het sluisleven op de Maas, maar ik ga het bij nog één anekdote houden. In
Verdun denken we nog één brede sluis te hebben van 5,70 meter, ik zeg tegen
Peter dat ik al ga oefenen en hem zo dicht mogelijk langs de kant ga laten
sturen, ik sta namelijk buiten en zeg tegen Peter hoe dicht (of ver) hij van de
kant is. Als we in de sluis liggen, merken we dat het al een sluis van 5m20 is 😊. We hebben er een erezaak van
gemaakt om in die eerste sluis niets te raken en dat is wonderwel gelukt!
En omdat we zo traag opschieten,
varen we korte afstanden en zien we veel dorpjes, sommige charmant andere maken
maar een povere indruk.
Commercy heeft ons wel kunnen
bekoren, de ligplaats is één van de minsten (wel kunnen we met onze winkelkar
van den Aldi naar ons schip). Het stadje zelf is zeker de moeite waard. Ze
hebben daar een indrukwekkend Château Stanislas. En Stanislas, de hertog van
Lorraine ergens in de achttiende eeuw had een meid, Madeleine en zij is de
uitvinder van de madeleine koekjes. We hebben ze uiteraard in alle geuren en
smaken aangeschaft 😊.
Vlakbij onze ligplaats is er ook
een velodroom, maar we kunnen er niet op, anders hadden we wel een paar toerkes
gedaan met onze motocyclette 😊.
Ook nog nooit gezien, ooievaars
die een nest met jongen hebben op het dak van een kerk.
Onze eerste stopplaats op het
Marne au Rhin kanaal is Void. Peter wil
hier al direct een lieflijk huisje kopen, het dorpje voelt, zeker met dit
prachtige weer, al een beetje zuiders aan. Maar ik zie het niet zo zitten,
te veel lawaai van de autostrade vlakbij (en ook geen geld, klein detail 😊).
Tot nu toe is het varen op dit
kanaal een pak aangenamer dan op de Maas, we halen nu al de maximaal toegelaten
snelheid van 6 km/u. We moeten 111 km varen op dit vaarwater, het zal op het
gemakske zijn, want er zijn 82 sluizen.
Zo, jullie zijn weer bij.
Alvast een zonnig weekend
gewenst en tot volgende week!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
26/5
Verdun
Dieue sur Meuse
13.2
5
5
Canal de la Meuse
Dieue sur Meuse, op spudpalen. Kade bezet door 'vaste' bewoners
27/5
Dieue sur Meuse
Ambly sur Meuse
6.2
1u40
0
Canal de la Meuse
Ponton, gratis, geen elektra
28/5
Ambly sur Meuse
Lacroix sur Meuse
8
2u30
2
Canal de la Meuse
Ponton, gratis ligplaats met water en elektriciteit
29/5
Lacroix sur Meuse
Saint Mihiel
9.9
3u
2
Canal de la Meuse
Ponton, gratis ligplaats met water en elektriciteit
30/5
Saint Mihiel
Commercy
21.5
7u30
5
Canal de la Meuse
Kade, geen faciliteiten, vlakbij Aldi
31/5
Commercy
Void
17.5
5u45
5
Canal de la Meuse - Canal de la Marne au Rhin
Kade, elektriciteit en water met jetons verkrijgbaar bij bakker of gemeentehuis
Speciaal voor jullie (en ook
omdat mijn neus verbrand is) kom ik even binnen om jullie op de hoogte te
houden van onze vorderingen (ik verklap nu al, het gaat heel langzaam).
Beginnen bij het begin, onze 2 bezoekers
zijn Seppe en Elias (Peter is de blije papa en schoonpapa). Ze zijn zeer welkom
want ze hebben het goede weer mee gebracht.
Donderdag = feestdag = chilldag.
We zijn die dag gewoon aan boord gebleven, de mannen hebben gevist,
bootje gevaren, vogels en beverratten gespot en voor je het weet is de dag
alweer voorbij.
Vrijdag trakteert Seppe op een
ontbijt en gelukkig maar want dat is het enige dat we te bikken krijgen tijdens
onze actieve dag. Fietsen gehuurd en 50 kilometer gaan met die bananen. Het is
duidelijk dat er een pak testosteron op schok is, iedere helling wordt bestormd
alsof het een wedstrijd op de Mount Ventoux is. Gelukkig is er eentje die een
motortje op haar fiets heeft, zelfs dan zijn haar korte beentjes behoorlijk vermoeid. Het plan is om onderweg een terrasje aan te
doen en een kleinigheid te eten. Geloof het of niet, in geen enkel dorpje was
er een café of pakweg een bakker te bespeuren.
Dus moe maar onvoldaan zijn we terug aan boord gekomen. s Avonds onze eerste barbecue (want vlees in
overvloed) gegeten, smaakt altijd met een lekker weertje en na zon inspanning!
Zaterdagmorgen nemen we afscheid
van onze gasten. We besluiten om net buiten Stenay te overnachten, dan hebben
we de dag nadien veel tijd om naar de volgende sluis te tuffen. Maar die
ligplaats is vlakbij een barrage, het geluid van dat neerstortend water is niet
zo rustgevend als een kabbelend beekje, dus we varen door naar Dun sur
Meuse.
Leuk plaatsje en nog tijd zat om
het prachtige kerkje boven op de heuvel te bezoeken. Onderweg adembenemende vergezichten bewonderd,
sommige mensen wonen echt wel in een klein paradijsje. We vinden de beklimming
zo mooi dat we ze echt geheel onvrijwillig twee keer gedaan hebben. Tijdens
de afdaling komen we aan een splitsing en (zoals we meestal tegenkomen) kiezen
we voor de verkeerde optie. Het gaat hier serieus steil omlaag en als we bijna
beneden zijn staan we voor een afgesloten hek. Optie over het vermaledijde ding
kruipen of terug naar boven klauteren. Weer maar eens een keuze tussen de
cholera en de pest.
Enfin, de oudjes besluiten om na
twee dagen inspanning de zondag uit te rusten en een beetje te vissen. De
vissen hebben hetzelfde idee, slechts 2 exemplaren willen even aan de haak
hangen.
We krijgen gezelschap van een schip
uit Brugge: de Esmé met de Nieuw-Zeelanders Rob en Suzie aan boord.
Maandag varen beide schepen
verder, nu worden de sluizen bediend door sluiswachters. Wij starten eerst maar
dat is (weer eens) niet de beste keuze, wij halen met moeite 3 kilometer per
uur door het weelderige groen in de gekanaliseerde Maas. De Esmé doet beter,
die kan dubbel zo rap door de groene brij varen (of is het omdat wij de weg
vrij gemaakt hebben voor hen? 😊). We besluiten te stoppen in
Consenvoye, de Esmé vaart door naar Verdun.
Consenvoye is een dorp van amper
300 inwoners, maar ze hebben even buiten hun dorp een kerkhof waar meer dan 11.000
Duitse soldaten (WO I) begraven liggen. En ze hebben een restaurant/bar met terras. We
willen eigenlijk een coca cola drinken (not), maar die kost 3 euro, terwijl een
Ricard maar 2,60 euro kost, tja dan is de keuze rap gemaakt 😊.
De dag nadien, 23 mei al, varen
of beter gezegd bewegen we ons stapvoets naar Verdun. Niet normaal, op sommige
plekken halen we met moeite 2 kilometer per uur, als we dan naar 1900 toeren
gaan, halen we opnieuw 3 kilometer. Vorig jaar op het Mittelandkanaal losten we
elkaar om het uur af om de eentonigheid wat te doorbreken, hier lossen we
elkaar iedere KILOMETER af, want niet alleen gaat het ellendig traag vooruit,
we moeten constant bijsturen. Maar het
kan nog altijd erger, veel van onze lotgenoten hebben niet de luxe van intercooling
en zijn moeten om het kwartier hun wierpot uitkuisen.
Verdun is wel de moeite van het
stoppen waard. Interessante stad, helaas ook door de geschiedenis, er is hier
zeer zwaar gevochten in de eerste wereldoorlog. Er is hier zelfs een dorpje
(Fleury) volledig van de kaart geveegd.
We hebben ook de ondergrondse citadel bezocht, de overbezorgde dame van de
ticketverkoop vindt dat Peter te licht gekleed is in zijn korte broek en
t-shirt, het is 7°C in de ondergrondse gangen. Wat is een halfuurtje een fris
temperatuurtje ondergaan vergeleken bij 4 jaar onder de grond leven tijdens de
oorlog?
Morgen varen we verder richting
Toul, maar om heel eerlijk te zijn, we hebben serieus overwogen om demi tour te
maken: het vele groen in de waters, de smallere sluizen (vanaf morgen), het wordt
ook drukker, dus moeilijker om een ligplaats te vinden, geen ideale factoren
voor stresskonijn Conny. Maar een wijs
man, kan ook niet anders als zijn schip Deep Tought heet, sprak de volgende
woorden: Its as easy to carry on as it would be to turn back!
Dat en het feit dat de (hopelijk
tijdelijke) ongemakken van het varen niet opwegen tegen het ontdekken van de
typische, charmante Franse dorpjes, de nieuwsgierigheid het wint van de angst
en dat de Ricard hier veel goedkoper is, maakt dat we het toch nog gaan
proberen.
Onze wrijfhouten en zeker onze
fenders kunnen we niet meer gebruiken in de volgende sluizen (geschikt voor
schepen tot 5,05 meter, wij zijn 4,95 meter breed). Peter heeft touwen gedraaid
en rubbers gehangen aan de zijkanten, geen idee of dit voldoende effectief is,
maar het is alleszins beter dan niets. Ik heb ook eens de conditie van onze
zwarte verfpot gecontroleerd, we hebben nog 2 liter zeer bruikbare verf, dus
het komt allemaal goed 😊.
Alvast een fijn weekend gewenst
en tot volgende week!
Vandaag al vroeg uit de veren, want we verwachten bezoek deze morgen. Al moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat het eigenlijk ons brandalarm is die ons op een niet zo aangename manier gewekt heeft (blijkbaar een klein insectje of zo die de lichtstraal onderbroken heeft). Ons alarmen zijn hier in vorm, gisteren alarm dat onze vuilwatertank 100% vol is, vloer open gelegd, tank open, zo goed als leeg. Is enkel een, ik ga het hier niet in geuren en kleuren uitleggen, vuiltje aan de detector. Gelukkig mooi weer gisteren, kunnen we op ons terras een aperitiefje drinken en ondertussen ons huisje verluchten, want het is niet bepaald een fruitig bloemengeurtje die er hangt. Is zelfs zo erg dat we verplicht zijn om 2 aperitiefjes te drinken 😊.
We liggen in Stenay. Leuk haventje, lekker rustig.
De zondag zijn we dus nog een dag in Sedan gebleven. Er moesten nog inkopen gedaan worden, dus wij met ons fietsje naar de supermarkt. Het valt op dat het eten hier goedkoper is dan in ons eigen landje. Het enige wat ik hier mis is gehakt (en onze familie en vrienden natuurlijk 😊). Je vindt hier natuurlijk wel gehakt, maar dat is van dat door de grove molen gehaalde vlees, ziet er niet zo appetijtelijk uit.
Van vlees gesproken, gisteren zijn we (ook veel goedkoper dan in België en Nederland) ons liggeld gaan betalen in de capitainerie. Dan nog een kleine verkenning in het dorpje en zo belanden we stoemelings in een beenhouwerij. Enfin het is te zeggen, aan de buitenkant stond er Boucherie-Traiteur-Charcuterie-Delicatesses. We denken daar één of ander lekker klaargemaakt gerechtje te vinden. Niet dus, enkel vlees. Maar omdat we daar toch staan, kopen we een paar worstjes. Peter zijn oog valt op een barbecuecollie voor 50 euro, voor dat ander detail, de hoeveelheden heeft hij eerst geen interesse. De slager, met Spaanse voorouders (hij beweert een nakomeling te zijn van Cervantes), kan zo een pakket pas tegen zaterdag maken, maar dan zijn we hier weg. Als we onze worstjes willen betalen zegt hij dat hij wel iets kan ineen flansen voor ons. Ondergetekende durft geen neen zeggen, maar Peter heeft ondertussen de hoeveelheden gezien en dat zijn 5 soorten vlees, één kilo per soort. En onze diepvries zit al zo goed als vol. We krijgen dus 5 soorten vlees, maar in plaats van 1 is het 1,5 kilo van elk. De eerst bestelde worstjes en 3 vlezige tomaten krijgen we er gratis bij. Don Quichot mag dan een gevecht met de windmolens aangaan en verliezen, Donna Maas heeft het wel gehaald en heeft al dat vlees uiteindelijk toch in de diepvries gekregen (weliswaar ten koste van de ijsblokjes 😊).
Maar ik ben dus weer veel te hard van stapel aan het lopen, we zitten eigenlijk nog in Sedan met ons verhaal. In Sedan hebben we nog een mooi fietstochtje gemaakt, niet ver, maar ver genoeg om prachtige plekjes tegen te komen. Sedan is bekend om zijn grootste burcht van Europa, zijn we dan ook eens gaan bekijken uiteraard.
Maandagmorgen vertrekken we naar Mouzon. Ook een leuk plaatsje, middeleeuws stadje met een imposante kerk, een abdij en een top restaurantje, dat ook 😊.
Liggeld moeten we hier niet betalen, de dag voordien is de capitainerie uitgebrand.
We hebben nog een blits bezoek gehad van Roland en Dorine, ze waren op de terugweg van het zuiden van Frankrijk.
Woensdag vrij vroeg vertrokken, want er liggen een hoop jachtjes klaar om dezelfde route te volgen en als die eerst vertrekken hebben we gegarandeerd geen ligplaats meer. De eerste sluis gaat lekker, maar aan de volgende hebben we weer prijs, de sluisdeuren weigeren dienst. De sluiswachter van 4 Cheminées kent me al goed, zo dikwijls heb ik al getelefoneerd om een anomalie te melden. Straks kunnen we elkaar aanspreken met de voornaam 😊.
We hebben al veel verhalen gehoord van overtollige plantengroei in het water. Nu kunnen we er ook over mee spreken. De laatste 4 kilometer naar Stenay geraken we met moeite vooruit, in de sluis moeten we onze boegschroef niet meer gebruiken want die zit geblokkeerd met planten (hebben we na de sluis gelukkig gemakkelijk los gekregen). Onze schroef moet een massa slingerplanten trotseren, we halen een topsnelheid van 4 à 5 km /uur. Ondertussen in ons zog een vijftal jachten, die het voor één keer niet erg vinden dat het wat trager gaat, ze kunnen profiteren van de baggeraar die we nu even zijn.
Voilà weer veel tekst en uitleg, ik kan het precies niet laten 😊.
Maar nu moet ik stoppen, want zoals ik al zei, we hebben zo dadelijk bezoek.
Jullie kunnen in het volgende verslag lezen wie dat zijn 😊😊
