Dag beste lezer,

Zot hé, we zitten alweer op een ander kanaal, Canal du Loing.

En we gaan vanaf nu wat langere afstanden moeten varen per dag, want het Canal du Nord sluit ergens half september tot half oktober. Er is nog een alternatief langs de champagnestreek, maar voor deze reis hebben we voldoende kleine sluizen uitgetest, we gaan voor het grotere werk!

Vrijdagavond laat zijn Seppe en Flore gearriveerd, ze blijven een paar nachtjes logeren, ze zijn op doorreis naar Italië. We ontvangen hen in een plaatsje van niets, La Gazonne. Klinkt een beetje zoals ze bij ons zeggen Geskan (graskant) of Nieverance (nergens). En het is niet veel meer dan dat, een graskant, een waterrijk gebied, heel rustig, heel donker, heel veel niets!

Ideaal toch om de werkende medemens te ontvangen, hier kunnen ze 100% onthaasten.

Zaterdag is het een echte “back to basic”- dag: wandelen, vlees bakken op open vuur (bbq dus, maar dat klinkt al te geciviliseerd), brood bakken, vogels spotten, vissen, gerstenat en druivensap drinken. Vader en zoon zijn in hun nopjes 😊.

Zondag vertrekken onze gasten naar het zonnige Italië en wij tuffen verder richting La Belgique.

Ook zonnig hier, in Rogny les 7 Ecluses, slepen we ons naar het monument, zeven opeenvolgende, in onbruik geraakte, sluizen. Het blijft toch impressionant hoe ze vroeger zulke huzarenstukjes konden realiseren (en wij maar puffen omdat we het te warm vinden om zelfs maar onze voeten te verzetten 😊).

Maandag heeft Montbouy de eer om de Mira-Ceti te ontvangen. En schaamrood op onze wangen, verder dan de plaatselijke bakker zijn we niet geraakt, veuls en veuls te warm. We hebben de namiddag doorgebracht in de schaduw van een boom, meer zit er niet in.

We kunnen vroeg vertrekken want de eerste sluis is pas na een kilometer of vijf. Aan die sluis is er een filmploeg, zeer professioneel, aan het filmen. Ze vragen ons om vijf minuten te wachten om te schutten, geen probleem voor ons. Vijf minuten later vragen ze ons om toch nog een half uurtje langer te wachten (in Franse normen kan dat rap een uur zijn).  We zien dat niet zitten, we maken nu al een paar keer mee dat de Franse jachten voorrang krijgen op ons, deze vertraging betekent dat we ook weer op het heetste van de dag in onze bakoven ofte stuurhut door moeten brengen. Ik vertel (naar waarheid) dat we op afgesproken uren aan de sluis moeten zijn en dat dit ook geldt voor de volgende jachten. Hij begrijpt het volkomen en wacht wel tot we geschut zijn. Die dag is er welgeteld nog 1 jacht achter ons gekomen, dus de planning van de sluismeester zou niet al te erg in de war geweest zijn, moesten we gewacht hebben 😊.

Het blijft snikheet, maar onze drinkwater (flessenwater) tank is leeg. In Montargis gaan we drie keer over en weer naar de plaatselijke supermarkt om  o.a. 100 L water te kopen. We zijn nu toch al drijfnat van het zweet, dus besluiten we ook een fietstochtje door de stad te doen. Slecht idee om dit met onze tweewielertjes te doen, het lijkt hier Gent wel met al zijn “sens uniques”!

Maar een (kleine) vergelijking met Brugge is beter op zijn plaats! We hebben weer maar eens een Venetië ontdekt! Deze keer is het “La Venise du Gâtinais”.

Inderdaad hier hebben ze ook enkele kanaaltjes door de stad lopen, de bruggen zijn allemaal versierd met bloemen, maar ze zijn onbevaarbaar, geen toeristenbootjes hier. De sloepjes hier hebben geen Japanse toeristen met hun fototoestel in de aanslag, maar bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Montargis heeft ook verschillende kastelen, eentje ervan zijn we van dichtbij gaan bekijken. Van beneden zag het er een mooi kasteel uit, eenmaal boven lokt het de volgende reactie uit van Peter. Ik citeer: “dit is geen kasteel, dit is gewoon een verzameling koterijen”. Vraagt een Fransman in onberispelijk Nederlands of we het kasteel willen bezoeken? Weeral schaamrood, we zeggen dat we tijdsgebrek hebben en hopen stiekem dat deze gids zijn Nederlands niet zo goed is dat hij koterijen verstaat 😊. Maar helemaal ongelijk heeft Peter niet, na de Franse revolutie hebben ze het kasteel gedeeltelijk afgebroken en de stenen verkocht.

Montargis heeft ook veel mooi beschilderde gevels, maar helaas, de meeste gevels die onze aandacht trekken zijn de beschadigde exemplaren. We zien een winkel van ramen en deuren met kapot geslagen ramen, mijn sarcastisch trekje komt boven en zegt dat dit ook wel serieuze antireclame is voor zijn zaak. Tot we later in de winkelstraat terechtkomen.  Even vergeten dat Montargis slechts een goede 120 kilometer van Parijs verwijderd is. Hier hebben ze de impact van de rellen van eind juni zeer goed gevoeld! Ruim 2 maanden na datum zijn er nog oneindig veel winkels met gebarsten ramen, andere winkels hebben geen vitrine meer omdat ze zijn afgezet met vezelplaten. Een apotheek is zelfs ingestort. Eerlijk, voor ons als toerist voelt het niet fijn om door die straten te wandelen, ik vraag me af hoe het moet zijn voor het winkelpersoneel. Ze krijgen nu waarschijnlijk “klanten” over de vloer die enkele maanden voordien hun zaak hebben vernield en geplunderd.

Maar we zien ook dat de mens best flexibel is, in de quartier des pêcheurs is het gezellig toeven, hier geen sporen van geweld.  Vroeger werd van hieruit de vis naar Parijs getransporteerd. Nu zijn er alleen nog veel terrasjes, en voor ieders budget een eetgelegenheid, wij hebben pizza gegeten 😊.

Hoog tijd om het volgend kanaal te bevaren: canal du Loing. Tot nu toe konden we pas om 9 uur (of daar toch omtrent) in de sluizen varen, vanaf hier kan dat al van 7 uur, dat betekent dat we in iets frissere temperaturen kunnen varen.

Na onze stopplaats gisteren in 2 Les Vallées zijn we vandaag klaar om eindelijk eens vroeg te vertrekken. En als jullie al denken dat er na de Maas toch niet veel avontuur meer te beleven valt, vandaag is inhaaldag!  Onze eerste sluis is dubbelrood, écluse en panne. Heel rap verholpen door VNF, zelfs geen tijd verloren want de sluiswachter zorgt ervoor dat de volgende sluis ook al klaar staat.

In de afvaart gebruiken we geen touwen in de sluizen, Peter blijft in de stuurhut en ik sta buiten om Peter aanwijzingen te geven om te vermijden dat we de kant raken want we kunnen geen wrijfhouten of fenders gebruiken. Ook bij het binnen-en buitenvaren geef ik de nodige “instructies”.  Vandaag besluiten we om de rollen om te keren, niet het binnenvaren in de sluis (dat kan mijn stressgehalte niet aan), maar het schutten zelf en het buitenvaren neem ik een paar keer voor mijn rekening terwijl Peter zegt wat ik moet doen. Dit werkt perfect tot ik overmoedig word. We moeten door een smalle brugopening, dat varkentje zal ik ook wel eens wassen. Ik zo fier als een gieter dat ik erdoor vaar zonder de brugpijlers te raken. Maar er is altijd een maar, ik kan een grote overhangende boomtak niet vermijden. In mijn voordeel spreekt dat die niet te vermijden is, in mijn nadeel, Peter zegt dat ik trager moet varen, kattenkopje vind 3 km/u traag genoeg. Gevolg, tak blijft haperen aan onze camera. Stand boomtak – camera: 1 -0. Geen portrettentrekker meer aan stuurboord, afgebroken, maar gelukkig wel te herstellen!

En een ongeluk komt nooit alleen. Op een bepaald moment doet onze boegschroef het niet meer. Peter probeert ze een paar keer over en weer, er komen altijd stukjes witte plastiek uit. We gaan dit niet forceren, na de sluis (zonder boegschroef gaat ook, maar nog trager dan we anders al uitvaren) gaan we op onze palen liggen en springen we in het water om de plastiek te verwijderen. Dat goedje is best glibberig en zit stevig rond onze boegschroef. We kunnen er wel vrij gemakkelijk aan want we constateren dat er al een paar stukken van het beschermingsrooster ontbreken (kan bijna niet anders met al die takken en groen in het water). Na een half uurtje hebben we de boosdoener in handen, ik wil er nog een foto van nemen om de mensheid te tonen dat ze moeten opletten met wat ze over boord gooien. Maar, er is echt altijd een maar, het is helemaal geen stuk plastiek, maar een stinkend beestenvel met nog wat plukjes bruin haar aan, mijn behoefte voor een fotootje is rap over. En dan is het nog even comedy capers, onze zwemtrap is ideaal om in en uit ons bijbootje te stappen, maar om vanuit het water aan boord te komen is hij eigenlijk te kort. We hebben de prijs voor de meest elegante problem solver zeker niet gewonnen 😊.

Maar we geraken aan boord, nemen een uitgebreide douche en we zijn weer content dat dit goed is afgelopen.

Op het moment dat we op onze palen liggen om dat stuk dood beest te verwijderen, passeert er een hotelboot, hij heeft dezelfde stad genoteerd op zijn kont.  Het is de C’est la Vie, net als wij geregistreerd in Gent. Misschien komen we die volgend jaar weer tegen, hij in het droogdok, wij op het ponton bij de firma Ketels?

Ik weet het beste lezer, een lang verhaal, maar ook zoveel te vertellen deze week 😊.

Alvast een fijn weekend gewenst!

Groetjes,

Peter en Conny 

24-08-2023 om 15:24 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Klaar voor een wijnweekje?

We varen voorbij Pouilly en Sancerre. Uiteraard varen we er niet voorbij, dat zou heiligschennis zijn 😊.

Vrijdag stoppen we in Champalay, klinkt als bruisende champagne, maar we zitten echt volop in de streek van de Loirewijnen. Eerlijk is eerlijk, we hebben al onze pijlen op Sancerre gericht en het is pas omdat de ligplaats “Pouilly” heet dat we ons realiseren dat we vlakbij dat andere Loirewijntje liggen. Met onze fiets een kleine 3 kilometer lichtjes bergop gereden, amai een mens krijgt daar honger van. Lekker gegeten en uiteraard een flesje Pouilly Fumé gedronken 😊. Nadien bezoeken we “La Tour du Pouilly Fumé”. Een chique benaming voor een toeristische valkuil om de mensen te laten ruiken, proeven en kopen van de Pouilly wijnen, we zijn er ook in getrapt 😊.

Zaterdag varen we een kleine 8 kilometer verder naar Ménétréol-Sous-Sancerre.  Er is een restaurantje vlakbij de ligplaats, het is weekend, misschien kunnen we er blijven eten? Volgens ons is madame Edith van Allo, Allo weggelopen uit de serie om hier achter de toog te komen staan. Ook het restaurantje stamt gelijk nog uit de oorlog (en sindsdien is het stof er niet meer afgedaan). Rap bij de bakker een baguette gaan halen en aan boord gegeten.

‘s Middags maken we een wandelingetje door de dorpen en de wijngaarden. Het dorpje kan ons niet bekoren, komt het door het miezerige weer of door de grote leegstand en verval? De jongste persoon die we tegen komen is een eind in de vorige eeuw geboren. De wijnvelden en de vergezichten zijn wel indrukwekkend, met mooi weer moet je hier kilometers ver kunnen kijken.

En de zondag hebben we geluk, mooi weer vandaag! We rijden met de fiets naar Sancerre. Dit is een pittige klim, voor mij, met mijn elektrische fiets een makkie, Peter moet een serieuze inspanning leveren, maar dat gaat nog altijd vlotjes. Eerst verkennen we het stadje en genieten vooral van de prachtige vergezichten daar bovenop de heuvel. Een Sancerreke gedronken op een terras, iets gegeten en dan bergaf via St.Satur en St.Thibault terug naar ons schipke.

Niet zo ver van onze ligplaats is een druk bezochte geitenboerderij. Dus deze keer in plaats van een keer wijn te proeven gaan we geitenkaas uitproberen  (met een glas Sancerre uiteraard, dit is in de proeverij inbegrepen 😊). Uiteindelijk zijn onze fietszakken gevuld met wijn, kaas en zeep van geitenmelk (dit zal later een opmerking van iemand ontlokken of ik dan naar geit ruik!! ☹).

Maandag varen we verder naar Léré, een ander heel rustig plekje op het kanaal. Denken we toch, en is het ook tot ’s avonds, het is de vooravond van 15 augustus, dus veel volk op de been en om 23u vuurwerk en feest tot in de vroege uurtjes.

We willen op de feestdag varen tot Châtillon-sur-Loire, een bezoekje waard omdat daar het oude Loirekanaal met sluizen ligt, maar er is geen ligplaats voor ons. We varen verder naar St. Firmin-Sur-Loire, op amper 2 km van Briare. We kunnen vandaar met de fiets terugkeren naar Châtillon of al even gaan piepen in Briare, maar het is er zo heerlijk rustig dat we gewoon een namiddagje aan boord blijven niksen.

En woensdag zijn we super goed uitgerust om over de Pont de Canal van Briare te varen. Maar we doen er langer over dan voorzien, vanuit Briare komen er veel dagjes toeristen in een huurboot en die vinden dat ze voorrang hebben op een wachtend schip van de andere kant. Peter manoeuvreert ons schip iets strategischer zodanig dat ze aan de andere kant van de brug begrijpen dat we er niet zomaar liggen dobberen! Yep, alweer een kanaalbrug afgevinkt van onze lijst, deze is de langste die we gedaan hebben, in de tijd nog gebouwd door Gustave Eiffel en zijn team.

We kuieren door het stadje, we steken de kanaalbrug nog eens over met de fiets, we winkelen en we bezoeken het maritieme museum. We realiseren ons dat we 200 kilometer gevaren hebben op een kanaal dat door de mens is uitgegraven, er kwamen geen/weinig machines aan te pas toen.

Hier ontmoeten we de CarolAnn (onze Engelse buur uit Brugge) opnieuw. ’s Avonds gaan we samen eten in een leuk restaurantje bij de jachthaven. Onze schepen liggen in de commerciële haven, een eindje van het centrum verwijderd, maar daar geven we niet om. Anders moeten we nog eens 2x4 sluizen extra doen en zie dat we hier ook blijven plakken gelijk de mensen uit Liverpool, ze zijn hier 9 jaar geleden aangekomen en niet meer weg geraakt.  

Nu liggen we in – hou je vast – Ouzouer-sur-Trézée. Onze eerste stop op het Canal de Briare. We zitten hier met een watertje (echt waar hoor) te genieten in de schaduw van een boom, op de achtergrond de geluiden van een muziekschool, meer moet dat voor ons niet zijn.

Fijn weekend beste lezer!

Groetjes,

Peter en Conny

17-08-2023 om 15:08 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Ik weet niet of iemand de blog gaat lezen want ze voorspellen eindelijk beter weer in België 😊.

Vorige vrijdag zijn we al om 7u40 vertrokken uit Chevenon, onze eerste sluis hebben we toch maar na een kilometer of 7. Stipt om 9u arriveren we aan de afslag naar Nevers. Vermits het een automatische sluis is moeten we niet wachten op de jobstudent – zeker in het weekend durven ze al eens een minuutje of 10 te laat komen 😊.

In Nevers krijgen we een mooi plaatsje aangewezen en we reserveren direct een ligplaats voor de CarolAnn (één van onze Engelse buren in Brugge). Terry arriveert in de namiddag, we zijn hem tegemoet gelopen naar de laatste sluis. Zo hebben we een extra mini cruise van anderhalve kilometer gemaakt op de CarolAnn (en ik heb al direct een paar dingen gezien dat ik ook wel op de Mira-Ceti zou willen 😊).

Zaterdag komen Nico en Kathleen langs, ze zijn op de terugweg van hun vakantie in Italië. We hebben geen zin om te gaan eten en al zeker niet om te koken, dus het wordt “overschotjes” eten. We nodigen Terry uit, zijn champagne en zalm hebben gesmaakt. Dat is een concept dat ik in de toekomst nog ga toepassen, kom gerust eens langs maar breng je eigen eten en drinken mee 😊😉.

Van Kathleen en Nico hebben we een kaartspelletje gekregen: Take 5  (en ook Belgische bieren natuurlijk 😊). Dat moesten we dus uitproberen (ik heb het over de kaarten hé!!!), Peter laat echt niemand winnen ☹😊.

Zondag is het weer niet al te schitterend, Peter stiekem een beetje blij want zo kan hij in de namiddag naar het WK wielrennen kijken. Het heeft ons echter niet belet om in de voormiddag een stevige wandeling te maken, amai mijn voeten, dat jong geweld kijkt niet op een kilometertje meer of minder😊.

En ’s avonds terug naar het stadje, we hebben de smaak van de escargots de Bourgogne goed te pakken, we hebben er opnieuw besteld, lekker, lekker 😊.

Maandag vertrekken we om 9 uur naar onze volgende halte, Guétin. Daar ligt de CarolAnn ook nog te blinken (is zondagmorgen vertrokken in Nevers). Een tochtje van een goeie 10 kilometer, maar onze gasten hebben waar gekregen voor hun geld: twee sluizen naar boven, een dubbele sluis zakken (2x4,5 meter), een pont de Canal (over de Allier), smalle bruggetjes en prachtig weer.

In Guétin, rijden we eerst nog allemaal samen met de fiets naar de ronde sluis. Het is de enige ronde sluis die in originele staat is gebleven. Het prachtige sluiswachtershuisje is niet bewoond, hadden we geen woonboot… 😊.

Nadien fietsen we verder naar Apremont-sur-Allier. Een middeleeuws “dorpje”, de huizen zijn prachtig gerestaureerd (op vraag en kosten van de kasteelbewoners). Je waant je in een decor van een Britse serie. Dit plaatsje hoort terecht bij één van de mooiste plaatsen in Frankrijk. Alle 74 inwoners zijn tewerkgesteld bij de kasteelheer. Nico en Kathleen fietsen terug naar hun auto in Nevers, wij bezoeken het Parc Floral, het kasteel (enfin den hof toch) en de oude paardenstallen. Een aanrader!

We denken om de dag nadien, in Cours-les-Barres, nog een kasteel te bezoeken. Jammer maar helaas, de toegang tot het kasteel is afgesloten. Peter zoekt op Google de terugweg, dwars door een bos. Zalig! Not!!!! Het is een rot pad, vol takken, veel grassen, braambesstruiken[PV1]  en andere ontelbare hindernissen. Op een bepaald moment moet Peter zelfs takken afbreken om door te kunnen. Benen en voeten (op teenslippers) open van de struiken, en op een paar honderd meter van de einde is het pad helemaal “verschwunden”. Dus demi tour naar het beginpunt, heeft er dan eentje een zaagske gespannen 😊.

We delen de kaai met de CarolAnn en niemand anders, dus ideaal om samen te barbecueën.

Woensdag naar Beffes, net geen 10 kilometer en 3 sluizen verder. Hier zijn vingersteigers, maar er is ook een lange kaai, zonder bolders, dan is het toch gemakkelijk met onze spudpalen. We zijn een beetje moe, komt het door de zware fietstocht of door de barbecue? Alleen wij (en Terry) kennen het antwoord 😊, het wordt dus een dagje (bijna) niksen. Enkel winkelen staat er op het programma, is de supermarkt toch niet gesloten de woensdagnamiddag! 😊. Voor Terry is er geen ligplaats meer. Hij is nog even langszij gekomen om te lunchen, maar hij vaart door naar de volgende halte.

En vandaag liggen we in La Chapelle-Montlinard, niet het fraaiste plaatsje op het kanaal, wel heerlijk rustig.  Goed genoeg voor onze plannen vandaag, het is was- en klusjesdag! En er is tijd voor de hengelsport (een sport waar je niet te moe van wordt 😊). Eindelijk een plaatsje waar de vangst uit vissen bestaat in plaats van algen. Morgen verder richting Sancerre, maar daar horen jullie alles van volgende week 😊.

Alvast een prettig, zonnig weekend gewenst!

Groetjes,

Peter en Conny

10-08-2023 om 18:04 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We horen dat jullie in België massa’s regenWATER te verwerken krijgen. We gaan er hier ook een WATERig verhaal van maken.

Vorige week donderdag en vrijdag zijn we dus in Beaulon blijven liggen, dichtbij het huisje dat Elias en Stien gehuurd hebben. En dat het warm is, het is weer om kalm aan te doen zoals op het gemak een wandelingetje te maken of een spelletje te petanquen. Het is blijkbaar de eerste keer dat onze buurman van de River Boy jeux de boules speelt, maar hij heeft de echten goed in het oog gehouden, het gaat hem zeker af.  Peter en Elias zijn ook moeilijk van de petanquebaan te houden, waarschijnlijk de reden waarom we in het donker nog onze pastaschotel moeten opeten. Onze buren komen ons al slaapwel wensen 😊.

Dochter en schoonzoon hebben een mooie week uitgekozen om ons te bezoeken.

Want vanaf zaterdag begint het weer af en toe Belgische allures te krijgen, maar met betere temperaturen!

Zaterdag varen we verder naar Gannay sur Loire, daar ontmoeten we Roland en Dorine.  Eerst drinken we een Ricardke met veel WATER en we besluiten om in het barakje aan de ligplaats te blijven eten. Blijkt dat er een bandje komt optreden. We hebben een avondje onvervalste Franse kermis beleefd. We eten een slecht uitgebakken brochette met vettige frieten en goedkope, maar best lekkere wijn. Voor ons geen plaats in de VIP tent, dus als het WATER giet, zitten we onder moeders paraplu (enkele paraplu’s gekregen van de gelukkigen die een dak boven hun hoofd hebben). Maar dat kan de pret niet bederven, we zingen en dansen mee met de Engelstalige hits en kijken ons ogen uit als de Fransen mee kwelen als er in de taal van Molière gezongen wordt. Een onverwachte maar zeer geslaagde avond.

Maar wie kan uitgaan, kan op zondag ook om 9u klaarliggen (met WATERige oogjes) voor de sluis om door te stomen naar Decize. De sluisjuffrouw zegt dat we de vier sluizen voor de middag kunnen halen (de sluizen zijn tussen 12 en 13 uur gesloten). Ons Mira haalt in dit kanaal een topsnelheid van 5 kilometer per uur, dit wordt een huzarenstukje, bijna onmogelijk. Om stipt 12 uur liggen we voor de laatste sluis en deze keer treffen we een sluiswachter die ons nog gewillig laat schutten. Die stipte pauze is eigenlijk ook een beetje bizar, de mensen hebben ongeveer 5 uur pauze per dag, want er is hier bijna geen scheepvaart meer.

We bezoeken Decize met Roland en Dorine. Speciaal stadje, op een voorschoot groot kan je hier vier verschillende WATERs kruisen: Canal latéral à la Loire, la Loire, l’Aron en Canal du Nivernais. Ook speciaal, op zondagavond is er hier bijna geen enkel restaurant open, we belanden uiteindelijk op een terrasje aan de oevers van de Loire (enfin een beetje een idyllische overdrijving, want we kunnen het WATER amper zien, er zit nog een grote baan tussen). Die Bourgondische slakken hebben ons goed gesmaakt😊.

Maandag wuiven we Roland en Dorine uit, wij blijven nog een dagje liggen want we moeten dringend boodschappen doen. En klusjes, we denken aan roestbehandeling, laatste dag goed weer en geen andere boten in onze buurt. Maar WATERdingen hebben er anders over gedacht. We krijgen een WATERalarm in onze machinekamer: blijkt dat we een lekje hebben aan onze koelWATERleiding, eens het lek opgespoord is dit euvel vrij vlug verholpen. Maar een lek komt nooit alleen, onze drinkWATERpomp slaat ook regelmatig aan zonder dat we WATER tappen. In de keuken het probleem ontdekt, enkele jointjes vervangen, meer is er niet nodig. Dit klinkt toch simpel hé, vooral omdat ondergetekende ondertussen naar de kapper gaat (dit kan hier op maandag) 😊. En dan is er WATERprobleem nummer drie: de douchekraan. De mengkraan mengt niet meer, enkel heet WATER krijgen we nog over onze goddelijke lijven. Ook in no time gepiept uiteraard, oude kraan eraf en nieuwe kraan erop.

Dinsdag tijd om naar Fleury sur Loire te trekken. De regen is vanaf nu regelmatig van de partij. Het is even wennen, dat er nu ook zoveel WATER uit de lucht valt 😊. Leuke ligplaats daar, een eettentje vlakbij, druk bezocht door fietsers en de lokale bevolking en dus ook door ons 😊. En dan een wandelingetje, met nadruk op -tje want het is een piepklein dorpje, waar dan ook nog eens de helft van de huisjes niet bewoond zijn.

Woensdag wordt er heel veel WATER en wind verwacht. We hebben geen zin om de motor te starten. We gaan dit dagje gebruiken om wat klusjes binnenshuis te doen. Maar zoals steeds wordt onze planning niet gevolgd. Door het stormweer valt de elektriciteit altijd uit, de uitbater van het eettentje komt ons iedere keer depanneren (wat eigenlijk niet zijn taak is). We gaan dan ’s avonds maar een pizza bij hem halen als dank voor zijn vriendelijke bereidwilligheid. Ook kijken we onze ogen uit naar de windvlagen, we liggen gelukkig redelijk beschut en toch ver genoeg van de bomen (dikke takken worden van de bomen gerukt).  En we hebben meer dan een uur gevist op een slotje dat in het WATER gevallen is. Stand slotje – loze visser: 1-0.

Vandaag hebben we als bestemming Chevenon gekozen. We hebben hier een mooie wandeling gemaakt naar het veertiende eeuws kasteel van Chevenon, wel even moeten schuilen voor regenWATER aan een bar/restaurant (helaas te koop, maar het lege, overdekte terras voldoet aan bijna al onze wensen 😊). Van een mooie opklaring geprofiteerd om nog een kleine kilometer of twee verder te wandelen naar een WATERrecreatiepark. We zijn een beetje verwonderd dat er hier zoveel vluchtheuvels en snelheidsremmers zijn in een dorpje van niets. Tot onze euro valt, we horen in de verte de motoren hun ding doen op het circuit van Magny-Cours (nu zijn er snelheidsraces met motoren bezig, de coupe de France Promosport). Waarschijnlijk willen ze vermijden dat de hoofdweg als een verlengde van het circuit gezien wordt!

Bijna terug aan ons schip hebben we bijeneters gespot. Blij dat dit in onze buurt vliegt en niet de slangenarend (want die zitten volgens onze dagkalender hier ook in midden Frankrijk!).

Zo, jullie zijn weer helemaal bij!

En even eindigen met een weerspreuk: na regen komt zonneschijn!

Prettig weekend!

Groetjes,

Peter en Conny

03-08-2023 om 17:40 geschreven door Ma@s