Dag beste lezer,

We zijn dus nu in Frankrijk!  

Maar we gaan ons verhaal van deze week starten in België, kwestie dat jullie niets missen van onze omzwervingen. 

Vorige donderdag, kwakkelweer, maar toch niet zo slecht dat we niet te voet naar Dinant (en terug = 11 km) stappen, dat kan perfect langs de oevers van de Maas, we hebben er geen last van verkeer. 

Dinant in hartje zomer of Dinant op een grijze dag, een wereld van verschil, er valt weinig of niets te beleven op of naast het water, een gezellig terrasje doen is geen optie.  Dan maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk bezoeken, bij iedereen bekend door zijn opvallende peervormige klokkentoren. Er valt hier heel wat te bezien, maar het meest indrukwekkend is toch het glasraam.  Verder hebben we ook nog de plaats bezocht waar Adolph Sax "ongeveer" geboren is.

Vrijdag, een mooi-weer-dag. Ideaal om onze gasten uit te nodigen voor een vaartochtje op de Maas tot in Heer Agimont.  We liggen er nog maar goed vast of er stoppen 2 vrachtwagens van de gemeente naast ons schip. Ze halen een grote boomstam uit het water en met den enen breken ze ook het bord van de douane af (grens België - Frankrijk).  We hebben dus eigenlijk een historisch feit meegemaakt.  Na de lunch vertrekken Roland en Dorine met de fiets terug richting Anseremme om hun camper op te halen. En geloof het of niet, uit Frankrijk komt er een luxemotor met Zwitserse vlag aanleggen.  De mevrouw stapt van boord en vraagt waar het douanekantoor is.  Waarschijnlijk samen met het bord afgebroken 😊.

Zaterdag steken we de grens over, we krijgen ons eerste "bakje" om zelf de sluizen te bedienen.

Wij zijn fan van die zelfbediening, je kan alles op eigen tempo doen, wel rekening mee houden dat je pas om 9 uur door de sluis mag. Tweemaal weigert een sluis dienst, dan moet je bellen en komen ze alles resetten.  We hebben wel de pech dat dit telkens op het middaguur gebeurt. Karma, ik heb het zelf ook tig keer gezegd toen ik nog een werkende mensch was: "tussen 12 en 1 eet iedereen", ze hanteren hier duidelijk hetzelfde principe. 

Onze eerste stop in Frankrijk is Vireux Wallerand. Tot hier volgen onze vrienden met de camper. Reizen op 4 wielen gaat iets sneller vooruit, zo hebben ze alle tijd om ons op te wachten aan de tunnel van Ham-sur-Meuse, ze horen van ver onze boeg- en hekschroef, dus ze hebben alle tijd om hun camera in de aanslag te houden, brengt wel mooi film- en fotomateriaal op.

De zondag keren Roland en Dorine terug naar hun heimat, wij blijven een extra dagje liggen ... niksen en wachten tot de friterie open gaat 😊.

Maandag wordt onze bestemming Fumay. Hier zoek ik nog eens de blog over de Estée S (was er eentje waar we alle dagen een reisverslag deden). Hier waren we slechts (of al) acht jaar geleden, maar er is al heel wat uit ons geheugen gewist.  Zo blijkt dat we zowel in Vireux Wallerand als in Fumay overnacht hebben, toch lijkt alles weer nieuw voor ons.  Goed dat we dat weten, kunnen we iedere 8 jaar dezelfde trip doen en denken dat we nieuwe horizonten ontdekken 😊. Acht jaar geleden wisten we te vertellen dat er hier in het stadje veel leegstand was, dat is anno 2023 precies niet veel veranderd. Heeft allemaal te maken het sluiten van de leisteengroeve in de jaren 70 van vorige eeuw. Als de mensen geen werk meer hebben, zoeken ze andere, meer welvarende oorden op. Het weer belooft weinig goeds, toch besluiten we om een wandeling te maken naar een uitkijkpunt. Mooie wandeling, tijdens het afdalen zetten ze echter de watersluizen vollen bak open, het water stroomde in beekjes door de straten.

Als 2 verzopen waterkiekens zijn we weer aan boord gestapt. Van kiekens gesproken. In Heer Agimont zijn we met Roland en Dorine gaan eten.  Peter bestelt coucou de Malines ofte Mechelse koekoek. Ik vind het vrij duur voor een stuk kip, maar het vlees is "fijn van vezel, mals en sappig", dus zijn geld waard.  Krijgt hij daar zijn mooi gedresseerd bord met 2 stukjes witachtige worst (zonder uiteinden), een soort gemalen iets in een darm gepropt. Hilariteit alom.  Als we buiten gaan, krijgt hij als enige een hand van de kok ...omdat hij het aangedurfd heeft om dit op te eten? 😊

We varen tegen de stroom in, dus we halen geen spectaculaire snelheden en we doen geen te grote afstanden, volgende halte wordt dan Revin.  Eerst nog eens een tunneltje door, niet erg lang, we hebben zelfs onze schijnwerpers niet geïnstalleerd en dan demi-tour naar de jachthaven van Revin, een aanrader. Ook hier blijven we twee nachten. En ze voorspellen mooi weer, dus kunnen we eens een mooie wandeling maken zonder regenjas.  We beginnen aan een klimmetje op de Malgré-Tout, toch een helling van 458 meter.  De bedoeling is om langs de asfalt heen en terug te gaan, goed voor een kilometer of 7. Maar ik keer niet graag langs dezelfde weg terug en op de top zien we een wandelpad dwars door te bossen, dus besluiten we langs daar af te dalen.  Op een splitsing moeten we een beslissing nemen, Peter vindt dat we geen risico’s mogen nemen en op onze stappen moeten terugkeren, maar Maasje overtuigt hem met al haar charmes om wat avontuurlijker te zijn en te kiezen voor het bospad. Na lange tijd komen we terug aan de Maas, op 5 kilometer van Revin! Dus al bij al is dat toch goed meegevallen, 21 kilometer later zijn we moe maar voldaan terug op de Mira-Ceti 😊. Volgende keer toch maar luisteren naar Peter of een wandelkaart meenemen.

Vandaag, al opnieuw donderdag, varen we naar een klein (er wonen maar 500 mensen), typisch Ardens dorpje: Laifour. Misschien weinig te beleven, maar zo heerlijk rustig. Prachtig weer, dus keuze tussen op ons terras een aperitiefje drinken of een wandelingetje maken.  We hebben het allebei gedaan 😊. Nog even een lastige "berg" beklimmen, zo voelt het na gisteren toch aan. En wijselijk langs dezelfde weg teruggekeerd, goed voor bijna 5 kilometer 😊.

Zo jullie weten weer waar we uithangen, tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny