Als we in herhaling vallen, is dat niet omdat we José De
Cauwer zijn, maar omdat we via dezelfde weg terug naar Nederland varen.Dan kan je al eens hetzelfde tegen komen 😊.
Alhoewel, het weer is deze keer anders, we hebben een
bewolkte dag.Gisteren was het nog 30°C,
vandaag moeten we het doen met 22°C, maar dat is nog altijd t-shirt weer.
Vorige dinsdag hebben we dus de meren achter ons gelaten, om
richting Parey te varen op het Elbe-Havel kanaal. We mochten in de nieuwe sluis
van Wusterwitz, pas 3 weken open. Weliswaar na anderhalf uur wachten, maar zo
kwamen we het een en ander te weten van 2 oudere locals.De sluis is al tien jaar geleden gebouwd, maar
er waren zoveel mankementen dat ze nu pas in gebruik kon genomen worden.Miljoenen heeft het gekost, en onze 2 woordvoerders
hebben daar moeten voor bijleggen, terwijl wij, de gebruikers, er niets moeten
voor betalen 😊.Maar
ze verweten het ons niet, het waren sympathieke oude knarren 😉.
In Parey (km 349) hebben we fietstochtjes gedaan.Ook eens naar de Elbe gereden, met onze eigen
ogen gaan checken of er echt zo weinig water stroomt. Behalve met de kano was er geen doorkomen
aan.Fruitliefhebbers komen in deze
streek ook aan hun trekken, je kan het gewoon plukken, ze staan (over)rijp te
worden aan de openbare wegen (over de banen ga ik het later ook nog hebben).Beschikbaar: appels, peren, pruimen,
vlierbes, braambezen.Kersen waren we te
laat voor, voor de noten (hazelnoten, okkernoten) zijn we te vroeg.
De wegen dus, ik heb er waarschijnlijk al over geschreven,
maar er wordt hier echt van alles onder onze wielen geschoven: kasseien (in
alle mogelijke formaten), gravel, betonstroken, zand, karrensporen.Inrichters van koersen, kom naar deze streek,
er is variëteit genoeg 😊.
De donderdag zijn we 2 sluizen verder gevaren naar
Bülstringen, dat ligt al op het Mittellandkanaal.Ik kwam om 7uur in de stuurhut en ik zag in
de verte een vrachtschip afkomen. Ik heb Peter dan bijna (figuurlijk) van de
pot gerukt, want vermits we met beroepsvaart moeten schutten, vond ik dit het ideale
moment om de trossen los te gooien en in zijn zog te volgen.Op die manier konden we de sluizen direct invaren.
Het was een eindje varen, maar we waren voor 2 uur al op onze bestemming.
Bülstringen heeft nog geen 1000 inwoners, maar ze doen daar erg hun best om het
inwonersaantal naar omhoog te stuwen, heel veel kindjes en zwangere vrouwen 😊.
We waren van plan om iets te gaan eten in het enige restaurant dat ze rijk
zijn, maar alle tafels waren al gereserveerd, het was juist hun dorpsfeest.
Vrijdag doorgevaren naar Bergfrieden, een zogeheten stratendorp,
meer is het ook echt niet. We liggen in een natuurpark, dat maakt dat we af en
toe reeën kunnen spotten vanuit onze stuurhut. Ook hier hebben we een
fietstocht gedaan en omdat we nog niet genoeg hebben van water zijn we langs
twee watertjes gereden (Ohre en Aller). We zagen in de verte een donker
wolkendek, tijd om een tandje bij te zetten, ik kon met moeite mee met mijn elektrische
fiets op het gravelpad, maar we moesten een slagske doorduwen om voor het
onweer terug aan boord te geraken. Het is ons gelukt 😊.
Het was trouwens onze geluksdag gisteren: vlak voor we aankwamen, kwam de
ligsteiger vrij, we hadden dorst, vijf minuten voor sluitingstijd hebben we het
terrasje bereikt, vlak voor de regen waren we terug aan boord.Dus hebben we meegedaan met Euromillions,
maar 0 euro gewonnen, ons geluk was al opgebruikt voor die dag 😊.
Nu zaterdag blijven we nog een dagje liggen in Bergfrieden, het
is wat frisser, tijd om wat klusjes te doen of te strijken (er lag een
indrukwekkend stapeltje te wachten).Morgen varen we door het laatste stukje voormalig Duitsland, hopelijk
hebben we een ligplek aan het Grieks/Italiaans restaurant.
Prettig weekend nog en tot de volgende keer van ergens op
het Mittellandkanaal.
Even een berichtje over Brandenburg.We waren niet van plan om nog een stad te
bezoeken, maar ze verwachtten hevige onweders, dus dachten we dat we beter vast
konden liggen aan de kaai in plaats van op onze spudpalen.We hadden onlangs een gewoon onweer
meegemaakt en die windstoten waren toch redelijk heftig. We kunnen nu al zeggen
dat de Duitse Armand Piens er ook wel eens naast kunnen zitten, het was een
regenbuitje van niets, een scheet in een fles.
We hadden voor deze stad, nog op enkele meertjes of
inhammetjes gelegen.En dat was genieten
met de grote G.We lagen of alleen of we
hadden een heel verre buur.Het was er
s avonds pikdonker en het zwemwater was heerlijk.Het contrast met de stad kan niet groter
zijn!
Het is heel mooi liggen in Brandenburg, in de nabijheid van
een park, met veel zit- en ligbankjes en uitnodigende trappen, waar het
aangenaam toeven is overdag, maar helaas ook s nachts. De donderdagnacht viel
het nog mee, dan was er enkel luide muziek tot een uur of 4 in de morgen, toen
was daar eindelijk het onweer en de rust.Vrijdagavond zagen we ze toekomen, de hangjongeren, een slordige 150 fuifbeesten.Ieder groepje had een eigen muziekinstallatie
mee (echt megaboxen), dus het was hier een kakofonie van muziek/geluid.0ver de lengte van ons Mira mochten we zelfs
genieten van 3 verschillende genres, we waren al lang blij dat de beste muziek
uit de luidste box kwam. Maar rond een uur of twee liep het mis, er werd wat op
ons schip gegooid (achteraf bleek het een volle doos fruitsap te zijn), waren
ze een vuurtje aan het stoken vlakbij en kwam er iemand aan boord.Niet dat we het graag doen, maar dan hebben
we het noodnummer gebeld.Het moet
gezegd, binnen de 5 minuten stond de polizei paraat. Eén van die jongeren kwam
uitleggen dat ze geen kwade bedoelingen hadden, dat ze enkel dronken en stoned
waren, dan kan een mens met een gerust hart in zijn bed kruipen hé 😊.
Enfin, we hadden voor drie dagen betaald, maar zaterdagmorgen
hebben we tegen de havenmeester gezegd dat we genoeg genoten hadden van het
stadsleven.De mens was ermee verveeld
en hij heeft ons een nieuwe plaats gegeven, verder van het krijgsgewoel
verwijderd.Veel rustiger stekkie en
daar was er zelfs elektriciteit en water aanwezig. We moesten wat plaats
vrijhouden voor een varend tuinhuis. Toen de brave Duitsers aanmeerden, vroeg
de man vanwaar we kwamen.Ik dacht, hup
alweer eentje die de Belgische vlag niet herkent.Maar het was vooral onze hometown: Gent dat hem
interesseerde.Ach Gent, postcode 9000
zei hij! Dan stonden daar 2 Belgjes met open mond te kijken (gelukkig bestaat
er geen foto van 😊).Blijkt dat de mens al gans zijn leven pakjes verzendt en hij kent een
massa postcodes van buiten (het stoeferke wist te zeggen dat Brugge postcode
8000 had 😉).
We krijgen van alle
kanten de vraag of we nog wel kunnen varen, voorlopig is het nog geen
probleem.Het is hier sowieso de
gewoonte dat ze in de sluizen wachten op beroepsvaart.We hebben tot nu toe geluk gehad, we hebben
nooit langer dan een uur aan de kant gelegen of gedobberd.We hoorden hier een Engelsman zeggen dat hij
eens 8 uur gewacht had, niet dat het zolang duurde vooraleer er beroepsvaart
voorbij kwam, maar hij kon er met zijn woonboot nooit bij. Enfin, we zien wel,
time is on our side.
Nu liggen we dus
terug op de Plauersee, aan het genieten van onze muggenhor 😊.Dit
is de laatste halte voor we terug het langste kanaal van Duitsland gaan
bevaren.Wanneer?Dat weten we nog niet, we hebben precies last
van uitstelgedrag 😊.
Beste lezer, veel groetjes
nog van ons, van ergens op een Duits, rustig
meer
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 15/08
Vaarroute: Lechnitzsee Sacrow-Paretzer Kanal Schlänitz
See
Vaaruren: 1u30
Overnachting:
Schlänitz See (spudpalen).Mooi meer, wel
wat achtergrond lawaai van autoweg als de wind verkeerd zit
Datum: 16/08
Vaarroute: Schlänitz See Sacrow-Paretzer Kanal Göttin
See Brandenburger Oberhavel (Ketzin) Trebelsee Brandenburger Oberhavel
(Deetz bei Potsdam - spudpalen).
Vaaruren: 2u
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 17/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel
Vaaruren: 30 minuten
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 18/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel - Brandenburg
Vaaruren:3u30
Overnachting: Wasserwanderrastplätze Am Slawendorf.Druk aan trappen (nachtlawaai), rustig aan
Slawendorf (daar is ook elektriciteit en water aanwezig).Ligprijs: 1,8 /m.
Datum: 21/8
Vaarroute: Brandenburg
Brandenburgse Niederhavel Breitlingsee Plauer See
Vaaruren: 2
Overnachting: Plauer See (spudpalen) geen voorzieningen.
Ik zit vandaag al een hele dag met het liedje van Toon
Hermans in mijn hoofd: Tango van het blote kontje. Komt waarschijnlijk omdat we
er hier al zoveel gespot hebben op het meer 😊.
Iets wat we deze reis nog niet zoveel gezien hebben is ons
vandaag ook overkomen: een echte regenbui, maar niet genoeg om nu meteen Singing
in the rain te gaan zingen 😉.
Vorige maandag zijn dus mijn broer met zijn gezin uit het
verre Moerkerke naar Potsdam gekomen. Een jaar of twee geleden hadden we al
afgesproken om elkaar te treffen in Berlijn. Maar dit wordt ook een traditie,
afspreken in een hoofdstad, maar er net niet geraken. Ooit (nog met de Estée S)
hadden we afgesproken in Parijs, maar we lagen, net als nu, een eindje van de
hoofdstad.
Ze zijn dus ook met de trein van Potsdam naar Berlijn moeten
pendelen. Ginder hebben ze wel een
originele (en veilige) manier gevonden om Berlijn te bezichtigen: met de fiets.
Wijzelf hebben ook nog twee maal de wandelschoenen aangetrokken
om onze stappenteller overuren te laten draaien in de Duitse hoofdstad. De
dinsdag hebben we ons moe gelopen in het Technik museum.Honger dat je daar van krijgt! Gelukkig
hadden we nog een cadeaubon in een Italiaans restaurant gekregen van vrienden.
We hebben daar een heel verhaal beleefd, maar dat is exclusief voor de gulle gevers
van de bon 😉. Wat ik wel met jullie wil delen is dat
Peter met een gigantisch (echt mega) grote pizza doos van Berlijn naar Potsdam
is gereisd. Tram, trein en nog eens tram hij had meer bekijks dan de
Berlijnse monumenten 😊. We hebben er s avonds met zes personen nog
rijkelijk en smakelijk kunnen van eten.
Onze laatste dag Berlijn (woensdag) hebben we afgesloten
in de zoo. Mooie dierentuin, verveelt geen minuut. Geniet maar even mee van
Peter zijn fotoshoot van de gewillige modellen 😊.
Donderdag zijn Peter en ik aan boord gebleven, het was
drukkend heet.Alex, Isabelle, Angelina
en Sarah-An hebben de hitte getrotseerd en hebben Potsdam bezocht. Onze vier moedige,
maar gaargekookte bezoekers hebben nadien verkoeling gezocht in het water. Daarna
volgde nog hun laatste nachtje in de sauna (het was bloedheet binnen en geen
zuchtje wind die voor wat verkoeling kon zorgen).
De vrijdagmorgen was het alweer tijd om afscheid te nemen,
er wacht hen nog veel werk thuis. Courage 😉.Tot
in een volgende hoofdstad? Boeien! 😊😊😊
Wijzelf hebben ook Potsdam verlaten.Eerst nog even getankt,zeer vriendelijke pompbediende die ons veel
te dure diesel verkocht (tanken op het water is beduidend duurder dan aan de benzinepomp,
lastig geld uitgeven voor krak hetzelfde product).Dan ging onze tocht naar de Wannsee, ook daar
kunnen we op restaurant dankzij een cadeaubon van collegas.Maar, maar, maar we geraken er niet.Eerst geen plaats vrij, dan konden we er niet
geraken want de trein reed niet door de bosbranden, en onze laatste optie met
de boot op een paar honderd meter van de bestemming waren we bijna letterlijk
gestrand.De Wannsee is een beetje zoals
de Biesbosch, zeer onregelmatig van dieptes, op een bepaald moment hadden we
nog 70 centimeter onder ons vlak. Voor de volgers via onze AIS, die rare
kronkel die we gisteren gemaakt hebben is dus te wijten aan die ondiepten.We hebben het zekere voor het onzekere
gekozen en zijn maar terug naar het meer gevaren waar we het meest van genoten
hebben: Lehnitzsee.
Hier blijven we liggen tot maandag.Dan gaan we langzaam aan de terugtocht
aanvatten.Waarschijnlijk zal ik dan nog
minder schrijven, want het is exact dezelfde weg terug 😊.
Zondag is ook bij ons rustdag, we hebben vandaag zeer weinig
gedaan.Of het moest zijn dat Peter een
heerlijke stoverij in de crockpot gemaakt heeft 😊.Het
ideale moment dus om nog eens van ons te laten horen.
Waar waren we de laatste keer gebleven?Ach ja, op de Jungfernsee. We zijn er
vertrokken om maar enkele kilometers verder te varen naar een rustig,
doodlopend meertje, de Lehnitzsee.We
gingen daar één nachtje blijven liggen en daarna nog wat "meerhoppen" om
donderdag in Potsdam aan te komen. Maar het was daar zo zalig dat we er drie
nachten blijven liggen zijn. We hebben
er 100% van genoten, zwemmen, zonnen, lezen, barbecueën en op spinnenjacht gaan.Ongelooflijk hoe die achtpotige monsters onze
boot aan het inpakken waren met spinnendraad, Christo zou jaloers geweest zijn.
Donderdagmorgen zijn we dan op ons gemakske naar Potsdam
getuft, de grote bosbrand die hier woedde hebben we in de verte gezien.Erg zon groot groen gebied dat in de vlammen
is opgegaan. Terug naar Potsdam dus, want we kregen bezoek. Stien en Elias
maken een "ommetje" om naar huis te rijden, ze waren op vakantie in Denemarken.
Tegen de avond zijn ze hier gearriveerd,
ze konden meteen genieten van een aangename 37°C 😊.Ik
heb vader en dochter en schoonzoon onmiddellijk alleen gelaten want ik had een
afspraak met de "friseur".In een recordtempo
van 10 minuten heeft die mijn haar geknipt (het is er ook aan te zien 😊😊).
Was het de donderdag nog zo warm dat Stien en Elias het meer
hier onveilig gemaakt hebben met hun zwemkunsten, opvrijdag was het een pak frisser (maar
aangenamer weer).Onze gasten hebben
gekozen voor een dagje Potsdam (gelukkig maar, want door de bosbrand reden de
treinen niet tussen Potsdam en Berlijn). Ze hebben fietsen gehuurd en we hebben
voor de derde maal Sanssouci bezocht (het verveelt nog lang niet).Iedere keer ontdekken we weer wat nieuws. Ook
lekker gegeten op een terras aan het drakenhuis, dank voor de traktatie
trouwens 😊. Na
al dat eten was het hoog tijd om onze conditie te testen en de trappen van de Dom
op- en natuurlijk ook af te lopen, mooi zicht van daarboven op Potsdam en
omstreken. s Avonds een kaartspel gespeeld, toen Stien de regels uitgelegd
had, dacht ik dat een kleuterspel was, tot we het speelden nog nooit zoveel
stress gehad voor een kaartspelletje.Als jullie een leuk cadeautje zoeken om aan vriend of familie te geven: The
mind, zeker niet voor hartpatiënten 😉. Hun tweede en laatste nacht viel dik tegen,
een troep (ik blijf hier nog beleefd) jongeren hadden de bankjes voor ons schip
uitgekozen als vechtarena.Tot 3u30
hebben ze staan zuipen, roepen, leuzen scanderen en klappen uitdelen. Onze
buurvrouw zei dat niemand de politie wil bellen omdat dit hier niet anoniem is,
de beller wordt vermeld aan die lieve jongens en meisjes.Zaterdagmorgen hebben we Stien en Elias uitgewuifd.Ik had ook iets met "uit" die dag: uitgeput,
uitgeteld, uitgeblutst,... De ganse zaterdagnamiddag zaten er hier ook een vijftal
jongeren (en nu komen er weer een pak woorden met "ui" in) te zUIpen, lUIde muziek
te spelen (we hebben zeker 10x Kind van de DUIvel gehoord, maar dan in het DUIts).
Zon vadsig zatlapke was in het water gevallen en bijna verzopen, die is
kletsnat naar huis vertrokken, helaas er bleven er nog een paar verder lawaai
maken. In de jachthaven van Langerbrugge waren die bankjes allang afgebroken
door de havenmeester 😊😊.
Vandaag zondag is het hier weer zalig vertoeven, deze morgen
hebben we echte muziek gehoord, een saxofonist heeft enkele uren het beste van
zichzelf gegeven. Plezant, aperitieven met ons smoelke in de zon en leuke
deuntjes op de achtergrond. De rest van de dag hebben we op ons terras
doorgebracht en gelezen.Ik had een boek
gekregen van Stien, die is uit gruwelijk mooi boek: Daar waar de
rivierkreeften zingen van Delia Owens.
Morgen verwelkomen we weer bezoekers, als jullie willen
weten wie zie onze blog binnen een dag of vijf, zes, zeven 😊
Beste lezer, hou het hoofd koel in deze warme zomer!
