Toen we deze morgen opstonden, konden we geen meter ver
kijken, alles zat potdicht van de mist.
Onze buurman (uit Texel) heeft niet gewacht op de zon, hij
is een uurtje voor ons vertrokken.Wij
hebben wijselijk besloten om te wachten tot we een paar honderd meter zicht
hadden. Om 10 uur hebben we het anker gelicht (en 1 minuut na 10 lag er al
iemand op onze oude plaats).De plaatsjes
worden hier duur bevochten, we zijn heel blij dat we in mei en juni op reis
kunnen.We wisten waar we naartoe
wilden, een mini-baai waar maar één bootje kan liggen, we hadden er twee jaar
geleden ook gelegen.Jammer maar helaas,
er lag al een zeiljacht in ‘onzeÿ baai.Dan maar plan B, we hebben een eindje verderop onze spudpalen naar
beneden gelaten en de ankerbol in de mast gehangen.Maar na een klein uurtje vertrok de zeilboot,
redelijke langslapers hier zulle 😊. Dus wij vlug onze motor gestart om ons naar
onze bestemming voor de volgende 3 dagen te spoeden.
En het is vakantie zulle.Ik heb mijn zelf gehaakt topje aangedaan, zonnehoed opgezet en genikst
in het deugddoend zonnetje …. met als gevolg dat nu ook mijn schouders verbrand
zijn.En Peter heeft zijn vislijn nog
eens kunnen boven halen. Die is dus ook in zijn nopjes.
En ze blijven mooi weer voorspellen voor de komende dagen ….
de tweede helft van ons verlof zet zich perfect in 😊.
Dat was het voor vandaag, en morgen en overmorgen ….Dit is een verslag voor 3 dagen, want we weten
nu al dat de volgende dagen een exacte kopie van vandaag zullen zijn …. Dolce far
niente 😊.
Mooi weertje vandaag, op de fiets, tegenwind nog wat frisjes,
maar ons hoor je niet klagen.
Om 11 u stonden we vertrekkensklaar aan de camper van Roland
& Dorine, om opnieuw een tochtje van een 40-tal kilometer af te malen.
In het begin was het een kopie van de rit van gisteren, maar
in tegengestelde richting, maar na het veerpont konden we een andere richting
uit rijden.En de mannen deden kop,
meewind en aan een stevig tempo … ze hadden honger 😊.
In Akkrum zijn we gestopt aan een rustig, zonnig terras.We hebben ons daar in de kussens gevleid voor
het aperitief.En de lunchkaart gevraagd
(Roland en Dorine trakteren 😊). Op het eerste gezicht zag de kaart er niet
zo bijzonder uit … broodje kroket of mosterdsoep … daar hadden we niet onmiddellijk
goesting in.Maar helemaal onderaan
stonden de lekkere dingen. Roland en Peter hebben vis gegeten, Dorine en ik
vlees.Voor een toetje was helemaal geen
plaats meer, het waren meer dan royale porties.
De fietstocht liep verder naar Grou, onderweg zijn we gestopt
aan de Oude Schouw om een koffie te drinken.Voor Roland was dit jeugdsentiment, hij ging daar vroeger eten met zijn
ouders.Voor ons leek het of we terug in
de tijd gekatapulteerd werden, ik denk dat het interieur van de jaren 50
is.Het had wel iets.
Grou zelf zijn we maar aan de buitenkant gepasseerd.Dan was het een heel lang stuk naar Warten,
tegenwind … dan mochten Dorine en ondergetekende kop doen … om het tempo te
bepalen 😊.
In Warten mochten we nog eens een veerpont nemen, die moest
toch een serieus stukje overzetten, daar kregen we tenminste waar voor onze 1,5
euro per persoon 😉.We
kwamen omtrent uit aan de Mira-Ceti.Maar onze boot hebben we links (eigenlijk rechts) laten liggen, we zijn
direct doorgereden naar de camper.Daar hebben we eerst buiten een aperitiefje
gedronken. Je moest ons daar zien zitten … de zon en wind hadden onze kaken
en neus in een mooi rood kleurtje gestoken.Dan hebben we nog binnen gegeten en een kaartje gelegd. En gewoon ter
info … die 2 die tegen de wind kop gedaan hebben, hebben ook de kaartspelletjes
gewonnen.Leve het zwakke geslacht 😊.
Roland en Dorine vertrekken morgen heel vroeg terug richting
België, ze gaan hier geen 48 uur verbleven hebben, dus ze zijn volledig in
regel (en gevaccineerd ook). Wij hebben wel
een regel overtreden, normaal gezien mag je maar 72 uur op dezelfde Marekritte
plaats blijven liggen, deze keer zijn het 4 nachten geworden (maar we zijn niet
alleen, er liggen hier nog een pak ‘plakkersÿ).
Het was een aangenaam weekend, aangenaam gezelschap, lekker
eten, redelijk goed weer, we hebben er van genoten. Morgen keren we terug naar de plassen, het
weer belooft mooi te blijven, Peter zal eindelijk nog eens kunnen vissen en ik kan
dan eindelijk mijn pas gehaakte topje aandoen 😊.
We zijn een beetje later vandaag, ÿt is de schuld van ons
bezoek 😊.
Vanmorgen zijn ze vertrokken vanuit Langerbrugge … en om 11 uur waren ze al gearriveerd in
Friesland … Roland en Dorine. En waar wij meer dan een week over doen, hebben
zij geklaard in een paar uren, op 4 wielen gaat dat duidelijk iets rapper 😊.
Ze waren vertrokken in Belgenland met mooi weer en zijn hier dan toegekomen in
een bewolkt Earnewâld.Het is de ganse
dag redelijk fris gebleven, maar gelukkig wel droog.
Eerst een aperitiefje (persoonlijk geleverd door meneer Hotte
uit Saint Thierry) gedronken in de camper en daarna zijn we iets gaan eten op een
terrasje aan het water. Er werd ook nog geopteerd voor een dessert … al die calorieën
…die konden we het best verteren met
een fietstochtje.
Op papier hadden we gekozen voor een ritje van 36 kilometer,
en omdat ik niet rechtstreeks reclame wil maken voor een bank … het was de ….Bank
(ooit sponsor geweest van wielrenners zoals Lars Boom, Oscar Freire, Nick
Nuyens, Bram Tankink, ….) fietsroute. Mooie route die ons langs Oudega en Drachten
stuurde.Op het einde hadden we toch zoÿn
40 kilometer in de beentjes.
De plaatselijke middenstand (terrasje gedaan dus) nog gesteund in Drachten en
Earnewâld , dan nog een kleinigheid gegeten op de Mira-Ceti.En het flesje wijn gekraakt dat we van Danny
& Vera gekregen hebben (het was een lekker wijntje😊).
En zo hebben we de dag, moe maar voldaan kunnen afsluiten.
Fijne avond (of prettige zondag nog als je pas morgen
leest),
Het is begonnen, allé hopen we toch, de mooie zomerdagen.
En het is te zien ook, alles wat van ver of dichtbij lijkt
op een varend voertuig zit nu op het water.Iedereen is hier uit zijn spelonk gekropen, geen idee waar al die boten
op zoÿn korte tijd vandaan komen.
Slecht geslapen vannacht, laat in slaap gevallen door de oorlog
die hier hevig woedde. Het was een gevecht met luide kanonschoten, gebulder in
de loopgraven, en er is gretig gestrooid met gifgasbommen.Dit is een plastische omschrijving om te
zeggen dat ik last had van flatulentie 😊.
Deze morgen ons Mira eens onder handen genomen, de sporen
van overvliegende vogels zijn weer voor een paar uur verwijderd.Daarna heeft Peter zijn fietstassen
gemonteerd op zijn nieuwe fiets.
Na het eten zijn we dan naar het dorp gefietst en hebben we
de tassen volgepropt met proviand. Zijn fiets is eindelijk ingereden, ÿt is nen
goeien zegt hij.
Dan hebben we ons klaargemaakt voor een wandeling van een
kilometertje of 7, in het natuurgebied.Het terrein bestaat voornamelijk uit zompige, drassige veengrond, we
hebben door heerlijk stinkende poelen gebaggerd, maar het was wel een mooie
wandeling.
In het dorpje zijn we dan even gestopt om kibbelingen met
frietjes te eten.Heerlijk zoÿn portie junkfood
na een wandeling 😊.
Gisteren hebben we ook eindelijk een enigma opgelost.We kregen regelmatig een alarm te horen (het
geluid was het best te vergelijken met een gsm die op stil staat en begint te
trillen …. Allé zoiets toch), maar we konden maar niet vinden van waar het kwam
(overal hebben we staan luisteren, machinekamer, vooronder, spudpalen,
zonnepanelen, ijskast, ….).Buiten
hoorden we het precies beter dan binnen. Toen we in Sneek lagen, hoorden we
niets, dus vermoedden we dat het iets met de nieuwe batterijen moest zijn, want
daar lagen we aan de walstroom.Door
gisteren deze blog te schrijven, kreeg ik een vermoeden dat ik wist waar het
geluid vandaan kwam. Even gecheckt bij mijn goede maat Google en …. Bingo! We hoorden dus iedere keer een roerdomp!
En o ja, vanaf vandaag werken we blijkbaar voor een andere
firma, we werken onze laatste maanden voor Total Energies.Maar voorlopig gaan we totaal geen energie
verspillen aan ons werk, eerst nog een maandje vakantie 😊.
Deze morgen ons lievelingsplekje verlaten en een paar
kilometer verder gevaren naar Earnewâld. Wat we vroeger niet durfden, doen we
nu met veel plezier en we genieten er nog van ook varen door smalle, ondiepe sloten
dat gaat trager, maar is wel plezanter dan op de platgetreden (platgevaren?) vaarwegen
te voyageren.
Dicht bij Earnewâld centrum zagen we een aanlegplaats, maar we
vonden de overgang precies te groot, van absolute rust naar drukte, we hebben
voor een steiger 300 meter verder gekozen.Nu kan ik ook de schepen op het kanaal zien varen in de verte (eens
schippersdochter, altijd schippersdochter 😊).
Dus naar het dorpje gewandeld en het eens verkend. We waren redelijk rap rond, maar het is een
toeristennest, veel restaurants, botenverhuur, campings, dus in niet
Coronatijden zal het hier wel druk zijn.Wat eten en drinken gekocht in de plaatselijke supermarkt, een mooie
winkel met veel hout afgewerkt.Blijkt
dat de eigenaars ook een meubelmakerij hebben vandaar.
Dan iets op een terrasje gedronken en gesnackt (tapasplankje).We moesten al direct onze jas uit doen, maar
dat lag voor 100% aan de hitte verspreidende terrasverwarmers. En dan terug
naar ons bootje, dan heb ik het me even beklaagd, toen ik al redelijk moe
gestapt, de Mira-Ceti een pak verder zag liggen 😊.
En eindelijk na 2 weken hangt onze Marrekrite vlag in de
mast.Normaal gezien varen er bootjes
rond om deze vlag aan de man te brengen, maar met dit mooieÿ weer hadden ze
precies geen goesting om rond te dobberen, dus hebben we er ons één in het dorp
aangeschaft.Op een Marrekrite plaats
mag je gratis liggen, er is geen water of elektra voorzien, maar de steigers
zijn allemaal zeer goed onderhouden, dus vinden wij dat we deze minieme
bijdrage zeker moeten doen én al zeker omdat de vlaggen dit jaar in de kleuren
van AA Gent zijn 😊 (ieder jaar heeft de vlag een andere kleur).
Het natuurgebied (Alde Feanen) waar we nog minstens een dag
of 10 gaan blijven heeft ook een Big Fiveÿ, ze zijn iets minder big dan de
beestjes in Afrika.En één ervan vind ik
één van de lelijkste vogels, maar ik denk dat ze het erbij genomen hebben omdat
ze anders niet aan 5 geraken 😊.
De ree: hebben we al gespot, er zijn er dan ook zoÿn 200 die
hier rondlopen.
De ooievaar: die vliegt hier regelmatig over, zijn nest is
iets verder terug te vinden.
De zeearend: die hebben we hier ook al zien overvliegen
(vorige ligplaats), maar daar moet je al wat meer geluk voor hebben.
De aalscholver: dat lelijk beest komen we heel veel
tegen.Op onze vorige ligplaats hebben
we ook een nest gezien hoog in de bomen.Ik had eerder een nest aan de waterkant verwacht omdat die vogels toch
serieus diep kunnen duiken.En een
wist-je-datje, hun verenkleed loopt vol water als ze duiken, vandaar dat ze
dikwijls aan de kant staan met uitgespreide vleugels om ze te laten drogen, ,
anders kunnen ze niet vliegen.
En tenslotte de roerdomp.Deze reigerachtige vogel is een meester in camouflage en huist in het
riet. Zien doe je ze niet rap horen wel, hun roep is te vergelijken met een misthoornÿ.
Ik ga afsluiten, of ik begin ook nog te vertellen dat je
hier ook otters kan opsporen
Of dat er in het dorpje straatstenen liggen met een Friese
tekst op en dat we ons beziggehouden hebben om ze te proberen te vertalen,
genre in stien dyÿt rôlet dêr waakst gjin moas opÿ vrij vertaald: een steen
die rolt, daar groeit geen mos op.Simple
comme bonjour 😊.
Allez, het weer verbetert hier, wij verwachten geen 20°C
zoals bij jullie, maar hier in het hoge noorden zijn we al content als het kwik
een graad of 16, 17 zal halen.
De dag is voorbij gevlogen, we waren nochtans vrij vroeg
opgestaan. Toen we onze oogjes
opentrokken zagen we de weerspiegeling van de zon in het water op onze muur
schijnen. Dat betekent mooi weer, dan komen er geen stokken aan te pas om ons
uit bed te krijgen.
En het is tot 14u30 droog gebleven vandaag!!!Tot dan kon je ons buiten (of half buiten) vinden,
bezig met kleine en minder kleine klusjes. Peter heeft de slurf van zijn mast
vervangen, zijn oude slurf was versleten 😊.Alles
goed verlopen, de juiste draden terug aan elkaar gesoldeerd en/of gekoppeld,
alles werkt weer naar behoren 😊.
Ik ben begonnen met het vooronder, weer maar eens, te
reorganiseren.Ver ben ik niet geraakt,
ik ben begonnen met het schuurpapier soort bij soort te leggen en het
overzichtelijker op een schap te leggen (voordien zat alles door elkaar in een
bak, met als gevolg dat je nooit – direct – vond wat je nodig had).
Maar dan was het tijd voor volgende weerspreuk: vliegt de
zwaluw laag, er komt gauw een regenvlaag.
Nu mogen we niet naar buiten kijken of we worden helemaal
tureluurs van een gans peloton zwaluwen. Deze luchtacrobaten vliegen hier langs
alle kanten en in alle richtingen rond onze kop. Dus we verwachten voor de rest
van de dag geen spectaculaire weersverbetering.
Maar het heeft toch deugd gedaan om een paar uur buiten te
kunnen zijn.
Morgen varen we naar Earnewald, terug onder de mensen … het
is weer eens wat anders 😊.
Beetje lezen, beetje haken (mijn topje is trouwens af, ik
ben 3 keer herbegonnen, het eindresultaat is een reuzengrote pannenlap (mijn
juf van het vijfde studiejaar zou fier zijn op mij 😊),
dat heb ik toegenaaid, rekker erin … et voilà. Dit kan ik dan aandoen om mijn schouders
te laten bruinen (klinkt nu een beetje cynisch, ik zit hier met een jas aan
buiten).
Middagmaal bereiden, dan vers brood bakken. Mmmmm, dat ruikt zo
lekker. We bakken ons brood meestal zelf (origineel is het niet, blijkbaar zijn
er veel begonnen met zelf brood bakken tijdens de lockdown). Onze drijfveer is dat we in de toekomst niet altijd een bakker in onze buurt zullen
hebben (Seppe en Flore weten er alles van 😊). Onze
eerste broodmachine hebben we gekregen van vrienden en kapitein Jan en Trees
hadden nog een snijmachine die stond te niksen in hun kast.Dus we hebben nu altijd vers brood aan boord.
Peter spot ook nog vogels en er loopt hier ook een reetje
rond (dat is een klein hertje, ik zeg
het er maar bij voor het geval iemand iets anders in gedachten had).Maar het is een beetje schuw, alhoewel ze fotogeniek
is, wil ze haar (ik denk dat het een meisje is) niet laten fotograferen.
Ik spot hier ook een
speciaal dier, de homo sapiens binocularis (onze Peter hangt zijn verrekijker net
niet rond zijn nek om er constant mee rond te lopen, het koordje is te kort 😊).
Processie van Echternach:
Aha het zonnetje is daar: schuurmachine uithalen, roestplek
aanvallen.
Regenbui: schuurmachine opruimen.
Zonnetje: geschuurde roestplek opdrogen en ontvetten.
Regenbui: even binnen schuilen.
Zonnetje: roestplek drogen en in zinkfosfaat steken.
Regenbui: verfpot vlug toedoen.En het maar opgeven om nog verder roest te
behandelen.
Deel 2 van de processie:
Aha het zonnetje is daar weer: stoelen naar buiten brengen,
tien minuten genieten van de zon.
Regenbui: stoelen overtrekken met zeil en binnen
schuilen.
Zonnetje: overtrek weghalen, stoelen naar voor brengen (uit de
wind) en genieten (met vest weliswaar) van de zon tot... de volgende regenbui.
Maar goed, het is al met beterschap, we kunnen regelmatig al
eens buitenkomen.En tegen dit weekend
voorspellen ze mooi weer. Zou Sint-Willibrodus er voor iets tussen zitten? 😊
Even een
flashback … bijna dag op dag (toen was het 25/05) is het vijf jaar geleden dat
we op dit plaatsje lagen. Ik heb onze oude blog - toen we nog op de Esteé S
voeren, we jonger waren, veel slanker en
Richard en Hyacinth heetten 😊 - nog eens geraadpleegd.
Toen hadden we
ook al twee weken slecht weer en was het de eerste dag dat we in shorts liepen.
Dus wie weet... Misschien keert het tij
hier ook weer voor ons…
Stond ook nog
in de blog… Peter had zijn baardje een jaar … dus is zijn baardje nu 6 jaar.Beetje komkommernieuws durf ik er ook wel
eens tussen smijten 😊.
Deze morgen
toch maar besloten om verder te trekken, normaal gezien gingen we nog een paar
dagen blijven liggen, maar de combinatie wind, regen én vals meegezongen
smartlappen door onze buren heeft ons toch doen besluiten om ons anker te
lichten.
En het mag
vandaag vooruit gaan, dus gaan we via het Prinses Margrietkanaal naar de Grote
Kritte. Even onze motor wat meer toertjes
laten draaien, is lang geleden dat ze nog hard heeft moeten werken. Eerst was
ons plekje nog bezet door een Duitser (wij lagen dan best ok, maar wat dichter
bij de vaargeul), maar hij heeft er niet lang gelegen, we lagen op vinkenslag
en eens hij vertrok heeft het niet lang geduurd vooraleer wij zijn plaats
hebben ingenomen.
En net zoals
vijf jaar geleden zijn we in onze nopjes, als we het over de Marrekrite hebben,
spreken we zeker over 2 plaatsjes waar we naar terugkeren als we in de buurt
zijn en dit is er eentje van. Dit is trouwens ook het plekje waar Peter al die
beten van één of ander ongedierte heeft mogen ontvangen op zijn kathedraal van
een lichaam 😊. Zelfs de boldertjes zijn hier schattig.
Mensen, het is
hier zo rustig. Zelfs de wind heeft vandaag geen zin om van zijn gat te geven, maar
volgens de weerberichten is hij van plan om dit morgen dubbel en dik in te
halen. En er vliegt hier een zeearend rond, indrukwekkend stel vleugels heeft
dat roofvogeltje.
Ik ga
afsluiten, en genieten van een windstille avond.
Deze morgen opgestaan onder een stralende blauwe hemel, geen
zuchtje wind, de zon scheen volop op ons smoeltje, het is zeker 22°C.
Wat zou ik graag eens
met deze zin beginnen.De waarheid is
veel wind, veel regen, temperaturen rond een graad of 12.
We zijn naar een meertje iets verderop gevaren, Haklandshopmeer.
Er was er hier eentje die zei dat het niet diep genoeg was
voor ons, maar ik vermoed hij het plaatsje wou vrijhouden voor zijn
maatjes.Die zijn later toegekomen en
liggen nu aan de andere kant van het eilandje. We vertrouwen meer op onze
apparatuur en vaarkaart dan op de commentaren van de stuurlui aan wal 😊.
Dus nu liggen we hier in een stiltegebied, en onze buren
hebben hun stereo-installatie aangezet.Peter is not amused… Ach zolang ze de Rolling Stones spelen kan ik er
nog mee leven 😊.
Al bij al hebben deze middag toch een half uurtje kunnen
buiten zitten … tegenwoordig zijn we al content met een dode mus.
Dankzij de moderne technieken (en Bol.com) heb ik de Zevende
Zus van Lucinda Riley hier op mijn tablet staan …. Dat is zowat het enige wat
we hier kunnen doen… lezen, scrabbelen, …
Gisterenavond rond een uur of zes was het ons zo beu om over
en weer geslingerd te worden op het meer dat we besloten om te verhalen naar
het riviertje (Noorder-Oudeweg) iets verderop.
Dit was niet zonder risico's, we wisten dat we niet van de steiger
zouden weggeraken met de wind vol in onze flank.Maar het betrof onze stuurboordzijde, onze ´slechte' zijde dus. Deze romp ziet redelijk af in Langerbrugge,
dat is de kant waar de zon (dat gele hemellichaam die zich nog zelden vertoont
tegenwoordig) op schijnt en om een of andere reden hebben we daardoor meer roest
aan die kant en waar onze tiptopkes voortdurend tegen schuren en sporen
nagelaten hebben.Dus we dachten een schartje
(schoon Gents voor kras) meer of minder, dat kunnen we wel riskeren. ´Dankzij' het slechte weer hebben we nog geen kans gehad om die zijde te ontroesten. We
hebben al onze fenders (voor een weggeefprijsje/vriendenprijsje overgekocht)
bevestigd en weg waren we.Sterke
dingens die zwarte ballonnen, 80 ton zonder moeite getrotseerd! En geen schade
gevaren!
Op dat riviertje is evenveel wind, maar het water is er een
pak rustiger.Ook beukt de wind nu tegen
de andere kant van de stuurhut, onze ´stille kant': veel beter.We hebben 2 zijdeuren, de ene zijdeur praamt
(dat is onze stille kant), de andere, luidruchtige kant, heeft een kier waar we
zonder problemen de elektrische kabels kunnen doorsteken van onze kerstverlichting
😊 maar dat geeft de wind der natuur ook vrij
spel om heerlijk te gieren
En de gebeurtenissen van vandaag, ze zijn op twee vingers te
tellen.
Vanmorgen heeft Peter mijn teennagel uitgerukt, het bloed
spatte overal, zeer pijnlijk, dat wordt nog dagen afzien Eigenlijk
heeft hij gewoon het bijnageltje (1mm of zo) van mijn klein teentje
uitgetrokken (dat dingske bleef overal aan haperen) en heb ik 2 druppels bloed verloren Maar over zoiets banaal kan ik toch niet schrijven vandaar mijn ´lichte¡
overdrijving😊.
En het tweede feit van de dag, een passerend jacht verliest
hier juist ter hoogte van ons Mira haar vlaggenmast en vlag (de wind is hier nog
altijd spelbreker) die doet beter dan Peter, die was op onze eerste reis al
onze spiksplinternieuwe Belgische vlag kwijtgeraakt in de Vecht 😊.Ik heb nog op de hoorn geblazen en Peter heeft
nog opgeroepen op de marifoon, maar geen reactie.Peter heeft zijn vislijn bovengehaald (pas de
2de keer deze reis) en hij heeft de vlaggenstok met Nederlandse vlag
opgevist. We zijn nu een Nederlandse vlag rijker
Tot zover, onze spannende zaterdag. Je ziet we doen aan
slow vacation dan is het opvissen van een vlaggenmast al ons hoogtepunt.
We hebben al een paar
keer melding gekregen dat er niet gereageerd kan worden op onze blog. Ik heb dat
bewust afgeblokt, dit is een zeer ernstige blog en als jullie er dan schunnige
praat op zetten... 😊😊.Neen, de waarheid is dat het aan Bloggen.be ligt.We vinden het wel jammer dat jullie geen
weerwoord kunnen bieden.Want nu is het
een beetje eenrichtingsverkeer... Jullie weten bij manier van spreken welke
kleur onderbroek we aanhebben, maar we weten zeer weinig wat er zich in
Belgenland afspeelt.
Deze morgen, 8u15 was ik nog volop in dromenland toen Peter
mij zachtjes kwam wekken. Onbewust lig
ik toch te waken als we in een stadje liggen (ik vrees altijd dat er iemand aan
boord zal stappen als we gelijk met de wal liggen).Alhoewel, gisterenavond zag je na tienen geen
kat meer op straat, ik dacht even dat de avondklok hier nog van kracht was.
We wilden zo vroeg mogelijk vertrekken, want we moeten water
tanken en vermits dit meer dan een uur duurt, wilden we voor de medejachtmensen
aan de tap zijn. Dat was goed gelukt, we hebben niemand doen wachten.
Na een uurtje varen waren we, weer maar eens, op een mooi
plekje aangekomen, ergens op de – hou je vast – Goaiingarypster Puollen.
En dan genoten van het goede weer, volgens het weerbericht
de eerste en enige mooie dag voor de rest van de maand. Eerst op de steiger wat
genoten van de omgeving, de voorbijvarende bootjes, een aperitiefje (voor Peter
een heel lokaal biertje: Ruimschoots van brouwerij Gudzekop – speciaal zegt
hij, met een overheersende kruidkoekensmaak). Ik heb de neiging, hm, dat is geen neiging, ik
maak mij altijd druk als er een jacht te veel golven maakt, terwijl wij daar
praktisch geen hinder van ondervinden.Peter heeft me gezegd dat dit verloren energie is …. Ik weet het niet zulle
…. Ik probeer nu om geen opmerking meer te maken als er eentje voorbij vlamt … en
dat kost mij echt veeeeeeeeeeeeel meer energie 😊😊.
Ook nog een wandelingetje gemaakt tot Goingarijp. Er viel
niet veel te beleven, alles is er potdicht. Gelukkig maar want noch Peter, noch
ik hadden eraan gedacht om geld mee te nemen. Onderweg hadden we begeleiding
van een kikkerconcert en een ballet van gruttoÿs hebben we ook mogen
aanschouwen. Dus niet meer beweren dat wij cultuurbarbaren zijn hé 😊.
Momenteel loopt de groendienst naast onze boot, een schaap
of 30, ze zijn druk bezig het gras kort aan het houden én het aan het bemesten.Hopelijk komt er geen nachtploeg langs,
anders kan ik morgen schrijven dat ik niet kunnen slapen heb van hun geblaat.
De lammetjes zijn wel leuk om naar te kijken, dat stapt niet, dat springt en
loopt maar over en weer, schattig zulle.
En het is ook weer aan het gieten, waaien en hagelen, maar
dit is maar een klein voorsmaakje van wat er ons morgen te wachten staat, ze
verwachten hier 8 Beaufort.We liggen op
onze spudpalen, hebben voor het zekerste ook nog eens 4 touwen vastgemaakt, als
we nu nog wegwaaien is het met steiger en al.Onze terrasmeubelen staan al binnen, het zeil dat onze tafel afdekt had
wat last van grootheidswaanzin, was al richting het meer aan het waaien gelijk op
een volwaardig zeiljacht (hij was wel vergeten dat hij vastgegespt was aan
tafel 😊).
Dat wordt weer veel scrabbelen de volgende dagen, scrabbelen
en zagen, scrabbelen en klagen,of …. Scrabbelen
en veel energie verbruiken om niet te zagen en klagen 😊😊.
Zoals gisteren gezegd, vandaag opnieuw een mini-cruise, naar
Sneek City deze keer.
Slechts 3km ver, ik dacht … onze Peter zal vandaag niet
moeten varen.Maar na een kilometertje
heb ik het roer al afgegeven, bochtig en smal, overal jachtjes aan de kant afgemeerd
én er was veel te zien … dat ook 😊.
Deze vaarweg is de minst gebruikte om Sneek binnen te komen,
het is ook niet meer dan een veredelde sloot, de Woudvaart, weliswaar met chique
huizen (genre met uitkijk op het water, buitenkeuken, loungeterras en in hunnen
hof ligt ook nog een jachtje te blinken).
Je kan dagen en dagen varen in Friesland zonder een sluis of
brug te moeten passeren, daarom dat de verhuurboot bedrijven hier zo goed floreren.Vandaag hadden we een brug, het is te zeggen
een brugje …. de Woudvaartbrug.Ik keek
op de kaart om het VHF nummer op te zoeken, zodat ik kon oproepen.Geen VHF … dat voorspelt meestal weinig
goeds.Eens gekeken naar de specificaties
van de brug, 5m70 breed, daar kunnen we door, we hebben nog een marge van 35 cm
aan iedere kant. Enfin, ik schrijf dat hier zo stoer neer, maar ik ben een
ongelooflijk stresskonijn, dat is tenslotte maar een meetlat (zo eentje van 30
cm, dat ik altijd kwijtraakte in de lagere school) dat er tussen past langs
elke kant. En de stress speelde me parten, ik was naar voor gegaan om het telefoonnummer
van de brug af te lezen en ik zie een bordje met 0,95 cm.Ik naar achteren …. eerste vraag aan Peter,
heb je wel goed gekeken op de kaart?Het
is hier nog geen meter diep (wij hebben een diepgang van 1,05 meter).Moeten wij gans die weg terug achteruit, zo
smal? (vraag 2 dus).Peter gaat, stoïcijns
kalm naar voor en zegt (lichtjes sarcastisch), dit bordje is niet voor de
diepgang maar voor de hoogte van de brug.
En nu liggen we in Sneek, ik herkende onze ligplaats
onmiddellijk, hier hebben we nog met de Estée S gelegen.
Eerst op ons achterdek geprofiteerd van het zonnetje en ons
dan klaargemaakt om proviand in te doen.We kwamen zwaarbeladen terug van den Albert, alles weggestoken en
opnieuw en route.
Omdat het de derde keer is dat we hier liggen, kennen we het
stadje al een beetje, het was vooral de bedoeling om nog een terrasje te doen
voor sluitingstijd (om 18u is het hier gedaan).
Beetje zelfde scenario als gisteren, één wolkbreuk op gans
de dag … terwijl wij …. inderdaad op een terras zitten. Gelukkig onder een luifel. Opvallend, de mondkapjes … voor de Belgen
onder ons: de mondmaskers. Worden hier bijna niet gedragen, wel in de supermarkt,
maar de meeste laten hun neus vrij, sommigen zelfs mond en neus …Maar verder
zie je hier niemand lopen met een mondmasker, al zeker het horecapersoneel
niet.
Eenmaal, veilig terug op onze boot … breekt de zon weer in
al hevigheid door
Hou vol, hou moed, alles komt goed (de slogan van Sneek)
Ons eerste werk van de dag, na het koffie zetten (steevast
gemaakt door Peter, ik kom pas uit mijn nest als ik de koffie ruik 😊),
is het weerbericht checken.Ze beloven
droog weer vandaag, dus klusjesdag ofte aanval op de roestplekken.Uiteindelijk winnen zij altijd, maar we geven
niet op 😊.
In de voormiddag wat aan de roef gewerkt, Peter heeft ook
nog ons teakblad (dat is onze aperitieftafel voor op de trossenbak)
afgeschuurd.
Na de middag gezellig op
de steiger met een glaasje wijn aan het genieten, in de zon (die krijgen we
echt wel te zien tussen de wolken door) … zegt Peter …
zal ik den boot draaien zodanig dat we de reddingsladder eens onder handen
kunnen nemen … Het blijft nog altijd een raadsel hoe iemand ooit naar boven zou kunnen
kruipen op zo een schuine wand … niet dat we het ooit willen meemaken …
Ik heb nog geprobeerd om hem tegen te houden, ik zei … allez
Peter we hebben een glaasje gedronken, dan varen we toch niet … juist een
beetje zwaaien zegt hij … en daarbij, jij mag op de steiger blijven staan 😊.
Dus hij start de motor en ik zie de spiegel altijd dichter
en dichter komen …Mooi op tijd stopt
hij en laat de spudpalen zakken.Goh,
als ik bedenk hoe ik daar vorig jaar over de reling gehangen heb om die letters
van Mira-Ceti te schilderen, nu kan ik er zonder problemen aan …
En dan start de samenwerkende vennootschap … eerst Peter met
slijpschijf en Dremel … dan ik met tinner en verf.En al bij al niet slecht gezien van Peter, ik
kan met mijn korte beentjes (ondanks de trapladder) niet aan boord, dus ik ben
wel verplicht om te schilderen tot alles gedaan is 😊😊😊.
Als alles in de verf staat is ondergetekende zo content, ze
heeft niet liever dan daar er weer een taakje is afgevinkt van de lijst.
Maar jammer, maar helaas, een weerbericht voorspellen voor
de dag zelf … zo ver vooruit is dat nu ook weer niet …. lukt blijkbaar nog niet
met de moderne technologieën, terwijl ik hier zit te schrijven is het overal
rondom ons blauwe lucht behalve…
HIER!!!!!! Eén verdwaalde wolk … het
regent hier dus, een buitje van een paar minuten … maar nefast voor ons
schilderwerk. Dat wordt dus opnieuw schuren en lakken, maar het voornaamste is
dat het blote ijzer met zinkfosfaat is behandeld, dat kan al niet meer roesten.
Je ziet ik ben helemaal zen 😊.
Morgen varen we naar de bewoonde wereld, een kleine 3
kilometer verder naar Sneek.Peter heeft
nog eens zin in Mooie Nel … ik kan hem dat toch niet weigeren hé.
Ziezo dat was het voor vandaag, nu nog genieten van een
rustige avond.
Dat wensen we ook voor jullie
Groetjes,
Peter & Conny
PS 1 voor de jonge lezer, steevast is een oubollig woord
voor altijd, voor vaste gewoonte 😊.
PS 2 trossenbak … dat is een mand waar we onze touwen in
deponeren (heeft niets met druiven te maken 😊).
PS 3 Zwaaien betekent draaien…. Niet het Antwerpse waaien (het wuiven dus 😊).
Volg je nog?
PS 4 Als jullie veel fotoÿs van vogels te zien krijgen:
-
Peter is fotograaf van dienst.
-
Dat is ook het enige levende wezen dat we tegen
komen.
-
Ze zwijgen geen minuut 😊.
PS 4 Mooie Nel is een IPA biertje (foei dirty minds 😊).
Op naar onze nieuwe bestemming, voorlopig nog altijd geen
behoefte om aan wal te gaan, erger nog, we liggen nu aan een eilandje in een
eiland. Onze stek de volgende dagen is de Zwarte Brekken (of Swerte Brekken
zoals ze hier zeggen). De
dichtstbijzijnde plek is Duinterpen, die dan weer een wijk is van Sneek. Voilà
toch een beetje duiding op onze blok 😊.
Rond een uur of half negen vertrokken, deze keer voor een
tocht van ongeveer 25 kilometer,door sloten
en kanalen en een meer, hetHeegermeer.Deze plas hebben we al een keer of 4
overgestoken, maar helaas hebben we nog nooit het genoegen gehad om dit in mooi
weer te doen.
Op het Prinses Margriet kanaal was er een zeiljacht dat
plots rechtsomkeer maakte en aan de verkeerde kant van het kanaal recht op ons
af kwam. We hebben afgeleerd om dan aan ons stuur te beginnen sleuren om het te
ontwijken, we blijven gewoon koers houden (in een vaarwater tenminste, in open
water geven we ze uiteraard wel voorrang).Het ziet er maar vies uit als het jacht juist in tijd rakelings langszij
vaart, maar toen de schipper verontschuldigend zijn hand opstak, keek hij in
het gezicht van iemand die echt vies was 😊.
Wat een weertje hier, we zagen al direct dat we onze stoelen
en tafel niet moesten vrijmaken op het achterdek, de donkere wolken kwamen
langzaam maar zeker onze richting uit.En we hebben de volle laag gekregen ook zulle, stortregens, hagelbuien …
we hadden een cdÿtje opgelegd, maar we konden er niets van horen door het
geroffel op ons dak.En omdat we niet
buiten kunnen, hebben we ons scrabblespel nog eens bovengehaald. Ik denk dat
het al een jaar of tien ongebruikt was.Voorlopig is de stand 1-1 😊.
Uiteindelijk hebben we toch nog een uurtje een Marinaatje
gedaan (dit is met onze stoel midden op de steiger gaan zitten 😊),
maar we hinderden niemand, de steiger is maar een 25 meter, er kan niemand meer
bij. Dit was het enige plaatsje dat min of meer uit de wind was.
Ik vermoed dat het vanavond nog eens Scrabblen wordt, om de
ultieme winnaar van de dag te bepalen, anders kunnen we niet slapen 😊.
EVIEL GESRJOTE (scrabblegewjis afscheid 😊),
Peter & Conny
PS we moeten iedere dag een titel verzinnen voor de blog, gedaan ermee ... we gebruiken vanaf nu de info van de scheurkalender ... we zijn tenslotte in congé hé
Gisteren vlogen er veel boerenzwaluwen rond het jacht van de
buren, bij ons maar een stuk of 3, tja er waren geen insecten te vinden op een
pas gekuiste boot.
Maar er zijn zekerheden, in Friesland stikt het van het
ongedierte, iedere morgen hebben we een ganse karrevracht van de smeerlapjes op
onze boot, dood, halfdood of nog springlevend.
Dus deze morgen … was ons Mira letterlijk versierd met
zwaluwen.Ik heb er een gedichtje van gemaakt.
Ode aan de boerenzwaluw
Dag beste zwaluw, mooie vogel met jouw prachtige zwart/blauwe
pluimen en lange gevorkte staart,
het symbool bij uitstek van de zeevaarder voor een
veilige vaart.
Al ben je hier bij ons een beschermde soort,
we kunnen het bijna niet geloven, zo talrijk zijn jullie
aan boord.
Och acrobaten van de lucht,
jullie hebben al menig jacht ontmugd
Jullie zijn alles behalve mensenschuw,
sluw dat zijn jullie, de boerenzwaluw.
Onze reling is voor jullie als een Romeins toilet,
en maar gezellig kwetteren, onze roef gebruikend als een
closet.
Al zijn jullie vogels, voorbodes van het slechte weer,
we kunnen uren naar jullie kijken, keer op keer.
Als straks alle ongedierte is opgegeten en jullie alles hebben
volgescheten,
kom ik langs met zwabber en zeep, ik zal nog zweten.
Vinden jullie mijn rijmelarij maar van bedenkelijk niveau,
dan hadden jullie maar een gierzwaluw moeten zijn, dan
toverde ik wel magischere woorden uit mijn chapeau.
Morgen varen we naar een ander plaatsje, niet alleen omdat
we maar 3 dagen op dezelfde plek mogen blijven liggen, maar ik begin ook al de uren
te kennen wanneer het treintje passeert aan de overkant van het meer … hoogtijd
om andere oorden op te zoeken.
We hebben terug onze lange broek en warme trui aangetrokken
deze morgen, het is hier vandaag niet warmer geworden dan 10°C.En ze beloven voor de volgende dagen geen
beterschap, integendeel we krijgen ook nog wat hemelwater cadeau.
Ze hebben er ons dus even aan laten ruiken en het dan weer afgepakt
het goede weer.
Het is wreed, het is wreed maar we kunnen het relativeren,
want we kunnen lekker binnen zitten met de chauffage aan.We mogen niet klagen
We hebben een vriendin, haar uitstapjes bestaan uit
bezoekjes aan dokters, specialisten,
ziekenhuizen. Dat is echt wreed.
Of mijn broer, na drie maanden ligt hij met zijn schip op enkele kilometers verwijderd
van vrouw en kinderen, maar hij mag niet van boord, door Corona mag hij zijn
bubbel niet verlaten.Dat is ook wreed.Maar ik heb gezien op facebook dat hij zich
getroost heeft met comfortfood: nen goeie pistolet met gekapt 😊
Gisteren lagen er hier met het goede weer een jacht of 10,
vandaag liggen we hier moederziel alleen. Terwijl ik dit schrijf komt er juist nog een
motorjacht op de andere steiger liggen.
Terwijl wij deze morgen onze boot gekuist hebben, wat al kan
tellen als ochtendgymnastiek, deed onze buurvrouw beter ze is haar steiger, dus
50 meter over en weer gelopen (niet één keer hé, zeker een kwartier) zag er
op zijn hollands gezegd, best lullig uit. 😊
Peter is het grootste deel van de namiddag in zijn mancave (machinekamer)
verdwenen, dat is de enige plaats waar hij aan mij kan ontsnappen 😊.Hij heeft de tweede omvormer aangesloten, nu
kunnen we wassen, koken, strijken, stofzuigen én de discobal aansteken,
allemaal tegelijk 😊.
Weet je wat we vandaag gedaan hebben?We hebben eindelijk onze zomerkleren uit de
kast gehaald, dus vandaag lopen we hier rond in korte broek.
Deze morgen de motor gestart om een kilometertje of 5 verder
te varen, naar het Bombrekkenmeer, niet zover van Oudega (wat zoveel betekent
als rust). Dat is niet meer dan 2 sloten verder … maar je hebt meteen ook een
gans ander zicht.We doen daar langer
dan een uur over, we hebben hier en daar maar een 70 cm onder ons vlak, dat en
de combinatie traag varen maakt het sturen wel extra moeilijk.Maar met een beetje geduld luister ons Mira
wel.
Als we niet van gedacht veranderen, blijven we hier een dag
of drie liggen … we kunnen van wal, we hebben een steigertje van een meter of
50 ter onze beschikking, we liggen vlakbij/in een vogelreservaat. De beste
steiger op dit meertje, er lag enkel een Duitser toen we aankwamen, maar we waren
nog niet volledig aangemeerd of hij startte al zijn motor en vertrok met de noorderwind.
Het eerste wat Peter gedaan heeft is de steiger strontvrij
maken, hij heeft ooit eens volgestaan met vlooienbeten(of toch van beten van ongedierte dat goed
gedijt op vogelstront,…. hem gaan ze niet meer liggen hebben).
Het is dus schitterend weer, en alles wat vandaag de zon
voor het eerst te zien gekregen heeft, is verbrand … onze melkflessen van benen,
onze schouders, onze nek, Peter zijn oren, mijn neus …
Eigenlijk is er niet zo veel te vertellen, we genieten en we
genieten …. Peter is à volonté vissen aan de haak aan het slaan, en ik ben volonté
aan het haken geslagen (doe dat al gans de winter, maar ik heb al meer
uitgetrokken dan ik afgewerkt heb). Ik ben er niet zo goed in, maar het houdt
me uit de cafés 😊
Ik heb een vermoeden dat er de komende dagen niet zoveel te
vertellen (lees beleven) valt. Dus misschien dat ik morgen en overmorgen alleen
maar een even haai en baai in deze blog.Tenzij wij (of het weer) veranderen van gedacht, of moesten we iets
spectaculair zien, dan delen we dat uiteraard graag met jullie.
Voor de meesten, geniet van jullie verlengd weekend en voor
de paar die geen brug maken, geniet van jullie werkdag morgen.
Het is een cliché, maar het is een waarheid als een koe, na
regen komt zonneschijn.
Deze morgen een stralend zonnetje, dat betekent dat het in
onze stuurhut (de veranda van onze boot) al direct een graad of 28 is.Op ons gemakske een koffietje gedronken en de
krant gelezen.
Peter zag op het eilandje naast ons een roodborsttapuit op
een riethalm zitten een klein,
schattig vogeltje
Het waait nog stevig, dus zoekt Peter een plaatsje waar we
uit de wind kunnen liggen, zodat we de rest van de namiddag op ons achterdek
(het terras van onze boot) kunnen vertoeven.
Hij had iets gevonden op de kaart, een 15 kilometer varen
hij vond het al ver
Rond een uur of 9 zijn we vertrokken naar onze volgende
bestemming, richting het Groote Gaastmeer Gaast met een G want haast hadden
we allerminst, onze motor mag na al die vaaruren ook op een lager toerental
zijn ding doen.Iets voorbij Galamaddamen
(voor de mensen met een twisted mind: dit is een gemeente in Friesland en niet
zoiets als escortedames ) vloog
er een grote roofvogel over het meer, een zeearend een groot, indrukwekkend vogeltje,
met een vleugspanwijdte van meer dan 2 meter.
Ik was zodanig onder de indruk (lees aan het gapen naar dat beest) dat
ik even uit de vaarroute aan het sturen was gelukkig nog geen kat op de baan
die mij kon zien klungelen en nog gelukkiger was het er nog diep genoeg
Na een tweetal uur varen over meren en sloten terecht
gekomen op het Zandmeer, de eerste keer deze reis dat we op een ligplaats
liggen waar we nooit eerder aangemeerd zijn.En zoals al onze ligplaatsen tot hiertoe het is hier rustig en mooi
(enfin, in de verte horen we wel een tractor, maar straks als hij soep en patatjes
moet eten zal het hier heel stil zijn).
We hebben de ganse namiddag buiten gezeten, uit de wind in de
zon (ik met jas, Peter in Tshirt).
Vanavond weer vroeg in ons bedje, want van nietsdoen kan je
zo moe worden
Bedankt dat je er weer bij was en tot de volgende lezing
Toen we deze ochtend onze oogjes opentrokken, was het windstil
tja, dan was onze planning om langs het drukke Amsterdam-Rijnkanaal te varen direct
in de frigo beland.We besloten te
genieten van de Vecht en buiten de varen in Muiden, richting de Grote Meren.
Het was echt wel zalig varen vandaag, zo rustgevend dat we
besloten om den grooten oversteekÿ te doen naar Stavoren.Het is niet de eerste keer dat we veranderen
van gedacht en het zal hoogstwaarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn.
Op de scheepvaartradio van de RWS melden ze dat er geen
moeilijkheden verwacht worden op het Markermeer en IJsselmeer. We kunnen dus
met een gerust hart oversteken. Omdat dit toch meer dan 60 km oversteken is, doen
we elk om beurt een uurtje sturen.
Even buiten Muiden waren er meeuwen een blauwe reiger aan het jennen ... de reiger bleef gewoon zitten en liet zich niet wegjagen, maar iedere keer als er een meeuw in zijn buurt kwam, trok hij zijn kop in .... grappig zicht.
Ik word helemaal zen van deze wateren (allez met dit weer
toch, weinig wind af en toe een klein buitje), maar ik ben altijd blij als we
over zijn.Mijn broer ziet maanden aan
een stuk alleen maar water (en in deze Coronatijden mag hij ook minder aan
land).Hij is begin februari vertrokken
met het fregat, Leopold I- en wordt
weer thuis bij vrouw en 2 dochters verwacht begin juni . Dat is pas echt varen!
Ze heten ons hier juist voor Stavoren welkom met een fikse
plensbui, tijdens het schutten was het over, eenmaal buiten de sluis, opnieuw
de hemelsluizen open . Ik hoop dat dit niet het weer is voor de komende 6
weken
En nu liggen we op ons eerste Marrekritte plekje, we gaan
dan subiet van een aperitiefje genieten we zijn op onze vakantiebestemming.
PS er zijn al verschillende mensen die aangeboden hebben om
ons nieuwe glazen cadeau te doen, heel lief, maar we hebben er nog meer dan
genoeg om te breken. En trouwens, als ik
dat geweten had, ik had gezegd dat mijn eetservies gebroken was 5dat is eerder
aan vernieuwing toe) of dat ons geld overboord gewaaid is (start de crowdfunding
maar alvast)
Route van vandaag: Nederhorst Den Berg/Vecht èMuiden è Markermeer/Enkhuizen è Ijsselmeer/Stavoren èergens ten velde, een kilometerke of 5 voorbij
Stavoren.
Het wordt dus een extra dagje Nederhorst Den Berg. Dat is
een beetje het nadeel (nadeel eigenlijk niet, eerder een luxeprobleem), als je
veel tijd hebt en het parcours kent, pas je wel heel veel je planning aan … je
weet tenslotte wat je te wachten staat. Maar het geeft langs de andere kant ook wel
gemoedsrust … alles mag, niets moet.
We zien in de verte
de vliegtuigen landen en opstijgen (Schiphol is hier niet zo ver vandaan), even
wou ik stiekem dat ik ook op zo'n vliegtuig zat… richting de zon. Maar dat is maar even … we
zijn zo content met onze mobilehome.
Na de middag is het gelukkig gestopt met regenen (de wind
geeft helaas zo rap niet op, hij werkt hier nog altijd op onze zenuwen), dus
heeft Peter mij met stokken de deur moeten uitjagen om een wandelingetje te
doen. Schrijftaal zulle, er kwamen helemaal geen stokken aan te pas … maar hij
heeft wel ostentatief zijn jas en schoenen aangetrokken … ik had de hint goed
begrepen.
En dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om ons glas
naar de glasbol te doen en inkopen te doen bij den Albert. Onze rugzakken
gevuld met gezond eten, behalve misschien de kaasballen met Amsterdamse oude
kaas …. niet gezond, maar zooooooooooo lekker
Van kaas gesproken, er stond hier een boerke aan onze boot
met eieren en kaas … dat het ventje zoveel moeite doet om met zijn fietsje
tegen de wind in, zijn waren te verkopen …. We konden het niet over ons hart
krijgen om te zeggen dat we niets nodig hadden. We hadden nochtans eieren van Doortje
gekregen en kaas van Seppe …. We zijn dus nu de fiere bezitters van nog een bol
kaas (deze is met Italiaanse kruiden - het manneke is met zijn tijd mee) … Ik weet het, we zijn postkaarten, temeer
omdat het geen oud boerke was met een versleten fietsje … de man had al heel wat
kilometers op zijn teller, maar zijn velooken was een modern elektrieken
exemplaar.
En vandaag worden onze batterijen voor de eerste keer
geladen via de zonnepanelen, je moet het maar doen, de minst zonnige dag en het
lukt om onze batterijen op een natuurlijke manier te laden (de eerste dagen was
het via onze generator).Het heeft Peter
heel wat (uit)zoekwerk gekost. Blijkt dat we met verouderd systeem zitten om de
zonnepanelen te laden (onze solar laad controller is 3 jaar oud), dit is niet direct
compatibel met onze nieuwe installatie. Enfin, ik bespaar jullie de technische
details, vooral omdat ik ze zelf niet snap … maar het werkt … noem ons maar
gerust groene jongens nu.
Zoals het er nu voorstaat gaan we morgen via het Amsterdam-Rijnkanaal
naar Amsterdam (niet de mooiste route, maar wel de vlotste) om daar dan buiten
te varen … en dan zien we wel …opties genoeg ….Jullie lezen wel wat we uiteindelijk besloten hebben.
Vandaag mochten we uitslapen, Flore en Seppe zorgen voor
ontbijtkoeken.
Om 7u30 hoorden we hen van boord stappen, yes ik vroeg me
op voorhand al af wat ik deze keer ging morsen, de gele crème of de chocolade,
ik heb daar namelijk een beetje een patent op 😊.
Een uur later geen Seppe of Flore in geen velden of wegen
te bekennen echt ongerust waren we nog
niet, Seppe moest nog ooievaars en parkieten laten zien aan Flore (dit is geen
metafoor voor het één of ander hé) maar ondertussen zaten wij (wij die zelden
of nooit ontbijten) dood van de goesting (ook geen metafoor) in een lekkere koek.Toen ze er na anderhalf uur doorkwamen hadden
ze heerlijke broodjes mee, maar niet van de bakkerij.Ergens was er een man die iedere zondag broodjes
bakt voor zijn buren, die hebben ze op één of andere manier gevonden en die
hebben ze kunnen overtuigen om ook voor hen broodjes te bakken.Deze moesten uiteraard cash betaald worden,
dat hadden ze niet bij dus zijn ze in een bloemenwinkel binnengestapt om bloemen
en geld af te halen . Zijn twee
volhoudertjes zulle, ik zou allang geopteerd hebben voor een boterham met choco
😊. Later kwam die gelegenheidsbakker trouwens nog
langs de Mira-Ceti gewandeld en hij vroeg of de broodjes gesmaakt hadden.
Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt (lees speedmars,
want ik kon niet mee met mijn korte beentjes), gelukkig blijft Seppe geregeld
ergens staan om iets te bekijken met zijn verrekijker zo kon ik iedere keer
bijbenen 😊. Er zat best wel variatie in de wandeling: wandelen
langs de Vecht, (boerderij)dieren spotten (soms ook spotten met rare beestjes 😊),
... Flore heeft niet de kans gekregen om mee te varen, dus hebben we haar een minicruise
gegeven, de Vecht over en weer met een pontje, goed voor 5 minuten vaarplezier 😊.
(ps dat van die minicruise, heb ik van kapitein Jan gepikt, hij heeft dit ook
eens gedaan met het veer van Langerbrugge 😉)
En om 12 uur gaan ook in Nederland de terrasjes open, dus .
neen, neen niet om 12 uur stipt, het was een half uur later 😊
zaten we op een terras (of beter gezegd, het enige terras in Nederhorst Den
Berg).Aperitiefje gedronken, een kleinigheid
gegeten en ondertussen genotenÿ van luidruchtige patserbakken (blijkbaar een
meeting van getunede bolides). Na een dag of 5 absolute rust en kalmte too
much for our ears.
Af en toe vergeet ik mijn manieren, ik had nagelaten om te
vragen of er nog iemand zin had in een koffietje . had ik dat maar gedaan (en volgende
voorwaarde is uiteraard dat mijn tafelgenoten dan ook een koffie of thee zouden
gedronken hebben) want toen we buitenkwamen (of beter gezegd het overdekt
terras verlieten), werden we onthaald op een plens- ofte onweersbui en
vermits we geen postkaarten zijn, moesten we erdoor . daar liepen we dan met
een natte broek (nope geen metafoor).
Na regen komt zonneschijn, tijd voor Flore en Seppe om het
bijbootje in het water te laten en een tochtje op de Vecht te doen (ze zijn
eventjes terug langszij gekomen om ons een ijsje te brengen leuke verrassing).
En nu zijn ze terug richting België aan het bollen van
bollen gesproken . We hebben ook nog een kaasbol gekregen van Seppe dus we
gaan hem hier nog niet direct vergeten 😊
Het eerste stukje van ons verlof zit er al op, jammer van
het weer, te fris, te veel wind, te weinig zon maar leuk met Seppe: hij is als een frisse,
zonnige wind . aangenaam om aan boord te hebben.
Straks vroeg in ons bedje, en morgen waarschijnlijk richting
Muiden waarschijnlijk . We bekijken dan nog wel wat de weergoden weer in
petto hebben voor ons.
Fijne zondagavond nog . Ook benieuwd wie de mol zal zijn? En tot morgen
Vandaag van de Biesbosch naar de Vecht (Nederhorst Den
Berg).
Om 5u30 ons anker gelicht en een tochtje van om en bij de
116 km gevaren (ook te lezen als meer dan 11 uur gevaren), meer moet dat eigenlijk niet zijn.
Het begon goed, we konden genieten van een mooie zonsopgang.
En juist buiten het Biesbosch had Seppe een hertje gespot dat stond uit te
kijken over de Amer en de Nieuwe Merwede.
En verder is het varen over bekende vaarwegen, eerst de
Nieuwe Merwede, dan de Boven Merwede - via Gorinchem en Vianen (Merwedekanaal)
naar het Amsterdam-Rijnkanaal, naar Nigtevecht/Nederhorst Den Berg (Vecht).
En soms hebben we echt een déjà-vu gevoel, de brugwachtster
in Gorinchem, vroeg naar onze bestemming, de lading, …. Ze dacht dat we een
vrachtschip waren, net zoals 2 jaar geleden.
Iets voor 17 uur zat onze vaartocht er op.Is nu wel een gans andere omgeving, weiden
met koeien, groene parkieten, ooievaars, hazen, boeren die achter koeien zitten en
wind, veel wind
Peter en Seppe zijn nu gaan winkelen naar de Albert Heyn,
want ondergetekende heeft geen zin meer om te koken vandaag.Ze zijn beiden zonder morren vertrokken, zou
het zijn omdat er ook bier moet ingekocht worden????
Flore (dat is de knappe vriendin van Seppe) is ondertussen aan boord gekomen, ze blijft een nachtje slapen en neemt dan onze
verstekeling terug mee naar huis.
Het wordt dus pizza hé
mannekes
Geniet van jullie zondag morgen, hopelijk wordt het een zonnige dag want vandaag hebben we ons Laura niet te veel gezien, Regendruppels waren dan wel weer goed vertegenwoordigd
Peter is moe na een zeer
slechte nacht . Ik denk dat hij slecht
geslapen heeft omdat hij gisteren verloren heeft met kaarten.
Het was ook iets later dan normaal voor ons, we hebben nog
naar bosuilen staan luisteren ÿs avonds laat. Was best indrukwekkend.
Enfin, hij was al vroeg uit de veren. Toen ik uiteindelijk uit mijn bed strompelde (wakker
gemaakt door een roffelende specht, wat ik meer apprecieer dan uit mijn slaap
gerukt te worden door verkeer) was Peter in de machinekamer en Seppe stond al
met een vislijn in zijn hand.
We hebben er – zoals gisteren eigenlijk al voorspeld – een rustig
dagje van gemaakt
Peter: een uurtje in de machinekamer vertoeft, friet met
stoverij gemaakt
Seppe: gevist, hij heeft bijna het Nederlandse record
verpulverd, hij heeft een winde van 58 cm gevangen, het record is slechts 1 cm
langer.En hij moest ook nog studeren,
hij heeft zich – weg van alle verleidingen van vogels en vissen onttrokken om
toch maar niet afgeleid te worden.
Conny: het bijbootje opgepompt,
gevist (terwijl Seppe aan het studeren was) én er zelfs eentje gevangen en
gelezen
Ik moet stoppen met schrijven, want de mannen willen
kaarten, ze willen zich revancheren op
mijn grootse overwinning van gisteren (ik denk dat het dankzij de rumbonen van
kapitein Jan kwam dat ik ze serieus op hun doos heb gegeven).
Morgen vroeg uit de veren, we gaan weer een dagje en route
Gisterenavond om 22u lagen we al in onze nest, het was een
lange dag geweest, we legden ons hoofd op het kussen en onze kont sliep al.
En alle drie hebben we heerlijk geslapen, misschien omdat we wisten dat we van ons oorspronkelijk
plan zijn afgestapt om zo snel mogelijk naar Friesland te varen . we keken
eens achter ons . en constateerden dat er niemand stond. Als
we het op ons gemak doen, kunnen we nog minstens een maand in Friesland rondtoeren. En zeg nu eerlijk ... zo groot is Friesland nu ook weer niet, het is een
provincie in Nederland) dus de frein er op.
Op ons gemak ontbeten om dan richting Biesbosch te varen.
Wat een verschil met gisteren, geen zuchtje wind en (we zijn rap content
tegenwoordig) niet al te koud.
Via de Volkerak, ik aan het stuur en mijn scheepsmaatjes aan de zwabber 😊 en
het Hollands Diep, naar de Biesbosh.
Toen we de Volkerak sluis verlieten, werden we opgeroepen
door de politie voor een controle.Twee sympathieke
agenten aan boord voor een vrij grondige inspectie van de papieren, spudpalen,
merktekens, .We waren een vrij gerust
in dat alles ok was (was er een BOB-sleutel te verdienen, ging die nu aan onze
sleutelbos 😊). We hadden ons ook op Corona laten testen
net voor ons vertrek, maar die kosten en vooral die vervelende Swiffer in onze
neus konden we ons bespaard hebben, ze hebben er niet eens achter
gevraagd.Het bleek een grootscheepse
politieactie te zijn veel Nederlanders of beter gezegd . nog meer
Nederlanders hebben door de Corona een jacht gekocht.En de politie is op vinkenslag, ze kunnen veel nieuwe booteigenaren klissen omdat
ze voor geen meter in orde zijn met de wetgeving. Ook de schippers zijn precies niet echt content,
we hoorden over de radio zeggen dat ze de pleziervaarders van het water moesten
halen .
Enfin,zo hadden we
toch iets voor op de blog te schrijven; Want verder was het een rustig dagje
Biesbosch. Man verdeelt zijn tijd tussen
vrouw en kind en machinekamer (energie opwekken via zonnepanelen staat nog niet
100% op punt). Vrouw is beginnen lezen in boek (Ik ben er niet - Lize Spit) en kind is aan het vissen. En geduld
wordt echt beloond, kind had een paar keer bijna prijs, de vis was hem altijd
de slim af, maar terwijl vrouw dit neerpen heeft kind een flink beestje
gevangen. een mooie winde (meer dan een halve meter lang).Vrouw denkt
dat ze vanavond nog veel zal kunnen lezen, man en kind zullen nu nog wel een
tijdje vissen
Morgen blijven we nog een dagje Biesboschen.En eigenlijk kan ik het verslag nu al
schrijven: man verdeelt tijd tussen vrouw, kind en mhinekamer, vrouw leest,
kind vist
Slaap lekker beste lezers en tot de volgende lezing
Seppe (kind),
Peter (man) en Conny (vrouw)
PS Gisteren net geen 100 km gevaren - dus 99 km, waar we iets meer dan 10 uur over gedaan hebben.
Primeurke vandaag . met 6 beaufort de Oosterschelde
overgevaren.
Deze morgen om 4 uur (dat is vier uur na middernacht) opgestaan,
20 minuutjes later onze trossen los gegooid en we waren vertrokken.
Voor de liefhebbers van rampen: in Terneuzen begon het al,
er ging een alarm af Zoals de meeste
onder ons weten, we (lees Peter) hebben nieuwe omvormers en batterijen geplaatst. Ons eerste gedacht was dat er is mis was met
die installatie. Gelukkig had Seppe rap
door dat het alarm niet van de machinekamer kwam, maar uit de luidsprekers . de
gps gaf een alarm omdat we te ver van onze route afgeweken waren. Wat uiteindelijk niet het geval was, we
hadden helemaal geen intentie om via de zeesluis te gaan . Enfin, mijn eerste
stressmomentje van de reis, maar het zal zeker niet de laatste zijn.
Rond 14u30 lagen we al op onze bestemming. Mee met de eerste
schuttingen in Terneuzen en Hansweert. Niemand
voor ons in de Bergse Diepsluis. Het
ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit het tij mee, de wind mee . we
haalden makkelijk 14 à 15 km/u. Op de
Westerschelde was het wel winderig, maar al bij al hebben we er weinig last van
ondervonden . Op de Oosterschelde was de wind ondertussen
aangewakkerd tot 6 beaufort, pittig. Weinig
pleziervaart tegengekomen ook, juist een tanker met de naam Westzee. Op een bepaald moment heb je geen keuze, je
moet echt wel ergens afdraaien om op je bestemming te geraken, dus wind en golven
in de flank dat is gelijk een van de betere attracties op de kermis. Helaas er is één kast opengegaan die van de
glazen Het zal gedaan zijn met champagne drinken op de Mira-Ceti, er zijn 3 champagneglazen
gesneuveld (maar niet die ik van mijn metekind gekregen heb. )En een lege vaas, eentje dat
we gratis gekregen hebben bij de Albert Heyn , die zal ook geen bloementjes meer
moeten verdragen en al zeker geen water meer.
De vazen die gevuld waren met bloemen stonden op voorhand veilig in de
afwasbak,
Tweede stressmomentje van de dag de Bergse Diepsluis, 6,5
meter breed normaal gezien geen probleem, we varen daar traagjes naar binnen
en that's it.Maar met dat stevig windje
in het gat . Toen we lagen te wachten tot de sluis openging moest Peter alles
uit de boeg-en hekschroef halen om niet tegen de steiger geblazen te
worden.Traag invaren was geen optie, je
dreef direct naar de kant Seppe en ik stonden vooraan klaar met onze fenders, we zijn nog nooit met zoÿn rotvaart een sluis
binnengevaren . De fenders hebben de kant wel gevoeld, maar voor de rest was
het een top manoeuvre . Zeg ik nu . Mijn stressmeter stond in het rood, ik
dacht dat we nooit in tijd konden stoppen, maar we hebben geen sluisdeuren geramd
En nu liggen we dus op de Steenbergse Vliet, midden in de
natuur, helemaal de meug van Seppe en Peter. Seppe heeft een verrekijker gekregen van zijn opa, die is al uren gebruikt vandaag, hij heeft oa een lepelaar gespot door zijn lens. We zien de schuimkopjes nog in de
verte op de Volkerak, hier liggen we op een kalm waterke. Peter en ik zitten nu
lekker warm in de stuurhut , we hebben zo'n uur of vier genoten van het zonnetje, lekker uit de wind. Seppe krijgen we nog niet binnen, die is aan
het vissen of zoals dat heet, zijn dobber ligt toch in het water het zal al zeker geen vis op de menu zijn vanavond.
Vanavond vroeg in ons bedje . Geen lawaai, geen licht, geen
krakende touwen dat komt helemaal goed.
We gingen direct achter het werk vertrekken naar Terneuzen
om dat morgen in alle vroegte de Westerschelde over te steken. Maar met dit heerlijk
briesje en het zachte, verfrissende regentje (facebook taal voor gierende wind
en strontregen 😊) gaat het feestje niet door.Maar genen paniek, we hebben bijna 8 weken
verlof, dit dagje later zal het niet maken.
Even zagen we het niet zitten, een extra nacht in de jachthaven …. genen cadeau
…Onze buren, de wereldreizigers hebben
dit weekend hun fokzeil opgehangen (of hoe zeg je dat in zeilerstermen), dat
ding is me daar te keer gegaan in de wind, van slapen is er niets terecht
gekomen.Och arme… ze hadden zo hun best gedaan om hun touwen
strak aan te spannen zodat we er geen last van zouden hebben.Maar ze hebben vandaag de zeilen wat strakker
aangespannen, dus dat komt goed 😊
Hier liggen we nu in Langerbrugge, met een schip dat zwaarder weegt dan voorzien,
en neen, dit ligt niet aan onze verstekeling, maar aan alle lieve attenties die
we van onze familie en vrienden hebben mee gekregen.Zo hartverwarmend, we zijn er echt blij mee.
We zijn goed voorzien van spijs en drank. Dank jullie wel.
Onze verstekeling dus, Seppe, hij heeft nu ook een weekje
verlof, dus ideaal om een paar dagen mee te varen.Ik hoor jullie al zeggen, wat moet zoÿn jonge
gast daar zitten doen op zoÿn traagvaarder met 2 oudjes.Het alternatief is ook niet zo aantrekkelijk
in deze tijden,in zijn appartement
zitten in het centrum van de stad en wachten tot 8 mei de terrasjes weer open
gaan 😊.Je
ziet, keuze tussen de pest en de cholera 😊.
En de mannen zitten nu naar de voetbal te kijken, de ideale
moment om de blog te starten 😊
Onze planning is nu om morgen in alle vroegte te starten,
dat is als we uit ons bed kunnen.
Dus slaap lekker beste lezer, wij, wij gaan alvast dromen
van een windvrije dag
Gelukkig onder een luifel. Opvallend, de mondkapjes … voor de Belgen
onder ons: de mondmaskers. Worden hier bijna niet gedragen, wel in de supermarkt,
maar de meeste laten hun neus vrij, sommigen zelfs mond en neus …Maar verder
zie je hier niemand lopen met een mondmasker, al zeker het horecapersoneel
niet.
. Want dan spring je uit bed (enfin Peter toch, ik kruip er iets minder soepel ende
elegant uit
groeten vanop de Vecht
