Dag beste lezer,

Neem een koffietje of een tasje thee, een glaasje wijn of een pintje en zet u  efkes op uw gemak, want nous avons beaucoup à raconter 😊.

We liggen in Fragnes (niet te gek ver van Chalon sur Saône) op het Canal du Centre, een bijna perfecte aanligplaats, alleen jammer dat je op de achtergrond het aanhoudende geruis van de befaamde autoroute du Soleil hoort. Inderdaad beste vakantieganger, we kunnen jullie horen op weg naar de zon 😊.

Vrijdag was onze laatste dag op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Even overwogen we om er nog een laatste nacht door te brengen, maar de ligplaats is aan een fabriekje, dus wordt het na al die weken terug eens een rivier: de Saône.

Twee (al bredere) sluizen verder stoppen we in Auxonne. Geen plaats voor de vermoeide reiziger, geen probleem, we laten onze spudpalen wel zakken. Zaterdag varen we naar een vrijgekomen plaats, zodat we aan wal kunnen.

Het is weekend en dan weten we dat het drukker is op en rond het water, we kunnen de ganse dag genieten van waterskiers, ’s avonds van een vuurwerkje en later van nachtbrakers die tot 4 uur in de morgen een feestje houden op hun terras vlak aan ons schip. Aan ons ponton hebben we bezoek, eerst van een huurboot die onze Mira-Ceti gebruikt als afstopper, speciale manier van stoppen, varen tot tegen de boeg van een ander schip, en dan stop je gewoon vanzelf ☹. Gelukkig zijn het polyester bootjes en is de snelheid minimaal. En later op de dag vraagt er een Frans koppel of ze langszij mogen liggen. Als dank mogen we een aperitiefje bij hen aan boord komen drinken. Zo maken we kennis met Guy en Patricia van de Hiram de Tyr.

De volgende dag varen we verder naar Saint Jean de Losne, een klein stadje op de samenloop van het Canal du Bourgogne en de Saône. Ooit was dit de hoofdstad van de binnenvaart, nu de grootste rivierjachthaven in Frankrijk, we kennen verschillende mensen die hier hun jacht verkocht hebben. Langs de stadskade kunnen we niet liggen er zijn drakenbootraces aan de gang, maar gelukkig kunnen we terecht in de binnenhaven.

Het enige nadeel, het is heet, bloedheet en omdat we beschermd liggen, hebben we ook weinig verkoelende wind. Om toch een beetje afkoeling te hebben, blazen we ons ponton op zodat we met onze voetjes in het water kunnen bungelen. Zwemmen durven we niet, want het water ziet hier giftig blauw.  We denken dat dit de fameuze blauwalgen zijn. Als we de wc doortrekken, hebben we geen WC eend nodig om mooi blauw water te hebben 😊.

Later op de dag hebben we de Hiram opnieuw aan de andere zijde van onze steiger. Dus nodigen we hen uit voor een tegenbezoekje. Interessante mensen, Guy is psycho-analyst, Patricia werkt o.a. met warme oliën en Tibetaanse klankschalen. Ik heb de dag nadien letterlijk aan de lijve mogen ondervinden wat deze therapie inhoudt. Mijn nek zit volledig geblokkeerd, Voltaren op gewreven, maar helaas zonder resultaat. Na een massage van Patricia kan ik mijn nek opnieuw draaien! 

Maar terug naar de zondag, we willen wel iets gaan eten, maar alles is volzet omdat de drakenbootroeiers alles opgeëist hebben. We hebben van armoe een belegd broodje bij de bakker gekocht. En we hebben uiteraard het Maison des Mariniers bezocht, een museum gewijd aan de geschiedenis van de binnenvaart en het leven van de schippers.

Dit brengt me naadloos bij het slechte nieuws dat we op maandag krijgen. Twee maanden na het overlijden van een tante is er nu ook een nonkel overleden. François Maas (geboren in Conflans-Sainte-Honorine op 27/09/44, overleden in Brugge op 10/ 07/2023). Zijn laatste actieve carrière als schipper was op de Lamme Goedzak, de rivierboot die op de Damse Vaart tussen Brugge en Damme vaart. Lamme Goedzak, dit personage heeft zoveel gelijkenissen met François. Lamme goedzak is de beste vriend van Tijl Uilenspiegel, een zachtmoedige man die van het leven geniet. Hij is (net als mijn oom) verzot op eten en drinken en helpt Uilenspiegel graag met het uitvoeren van diens fratsen. Zaterdag is de uitvaartplechtigheid, dit hoort zo, nonkel François is schipper, die worden niet begraven, maar varen uit. Goeie reis, grappige nonkel, vaar wel allemansvriend!

Leven en dood staan dicht bij elkaar. Zo krijgen we in dezelfde week te horen dat er nieuw leven op komst is. Omdat we niet zeker zijn dat iedereen al op de hoogte is, willen we er nog niet te veel van zeggen. Maar we zijn superblij met dit heuglijke nieuws!

Het varen op de Saône is gelijk een rustpauze tussen twee kanalen. We varen nu dubbel zo snel, er zijn amper sluizen. Maar we zijn wel verplicht om een reddingsvest te dragen in de sluis of je wordt niet geschud. En een voorbeeldje van ieder nadeel heb zijn voordeel, tijdens een jaarlijkse controle in België moesten we opblaasbare reddingsvesten aan boord hebben. Dus ook al hebben we 10 vesten aan boord, we investeren in nog 2 extra retedure exemplaren. Het jaar nadien, krijgen we te horen bij de controle dat dit niet verplicht is (maar als je ze hebt, moeten ze wel om de twee jaar gecontroleerd worden!). Enfin nu we ze toch hebben, kunnen we vrij elegant versassen en moeten we niet die lompe oranje vesten aan die diep in ons schip ergens weggestoken zitten 😊. Zo hebben ze toch voor iets gediend in die 2 sluizen.

Als we in Seurre aanmeren, voelen we ons even VIP’s, want onze plaats is afgezet en er hangt een bordje met “Reservé Mira-Ceti”. Het is vandaag zo heet dat we  veel zin hebben om de ganse dag in de capitainerie door te brengen, want daar hebben ze airco! Dat doen we uiteraard niet, we bezoeken het plaatsje, maar er is letterlijk geen mens op straat, enkel de zwaluwen hebben hier precies geen last van de hitte. Als we terug aan boord komen, komt de havenmeesteres ons verwittigen dat er zware storm op komst is met hevige rukwinden en hagelbuien. Dus hebben we al onze touwen gebruikt om ons Mira vast te leggen, als we nu op drift geraken, hebben we het ponton gegarandeerd ook mee 😊. Al bij al valt het bij ons mee, enkele kilometers verderop hebben ze wel af te rekenen met ontwortelde bomen en ander onheil.

Onze laatste dag op de Saône zijn we vooral verrast door de variëteit van vogels dat hier rondvliegt. Zo spotten we ooievaars, bijeneters, wielewalen, ijsvogeltjes, en massa’s soorten reigers.

Onze eerste sluis op het Canal du Centre brengt ons 10 meter naar boven, met drijvende bolders, een makkie. Alleen moeten we eerst een passagiersboot laten voorgaan, eentje waar je voor een slordige 15.000 euro per passagier een weekje mee kan varen. Ze hebben wel een zwembad aan boord! En dan mogen wij schutten, in geen tijd zijn we boven, maar dan gaan de sluisdeuren niet open. Volgens de jobstudent, een supervriendelijke jongen, nog groen achter zijn oren, is dit de eerste keer in 20 jaar dat dit voorvalt😊. Enfin, na een groot half uur hebben ze ons bevrijd.

Ik ben ook niet onder de indruk van de ligplaats (en dat is dan nog zacht uitgedrukt), vlak aan een grote baan, te ondiep, we moeten voor het eerst onze loopplank gebruiken. Gelukkig heeft Peter na een verkenning gezien dat er 700 meter verder wel een top locatie is. Dus spudpalen omhoog en here we are (we liggen vlak voor de luxe passagiersboot met zwembad…).  

’s Avonds gaan eten, beperkte kaart, want ze hadden een live optreden. Maar heel lekker en goede muziek. Vanavond moeten we ook niet vroeg gaan slapen, want tot 3 uur is er muziek, dans, eten en vuurwerk voorzien naar aanleiding van Quatorze Juillet! Ze zijn hier in alle staten want ze verwachten minstens 300 man 😊.

Tot volgende week beste lezer!

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
07/07	Oisilly	Auxonne	35,4	7u	8	Canal entre Champagne et Bourgogne - Saône	Ponton, elektriciteit per uur
09/07	Auxonne	St.Jean de Losne	18,3	2u30	0	Saône	Jachthaven
11/07	St.Jean de Losne	Seurre	16,5	2u15	1	Saône	Halte fluvial, water en elektra
12/07	Seurre	Fragnes	50,6	7u	2	Saône - Canal du Centre	Halte fluvial, water en elektra