Dag beste lezer,

We tuffen op ons gemakje verder naar het zuiden, we zijn nu op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Vroeger heette dit water Canal de la Marne à la Saône, maar dat hebben ze veranderd om meer toeristen aan te trekken.

Tot nu toe, valt het varen op dit kanaal reuze mee. Dit kunnen we niet zeggen over onze laatste sluizen op het Marne au Rhin kanaal.

Er is 24 uur geen kat gepasseerd, wat betekent dat al het groen rustig de tijd heeft gekregen om voor de sluizen te verzamelen.

Bij één van de sluizen is er ook een aquaduct, even smal als een sluis, we varen ons gewoon vast in de dikke pap. Het VNF gebeld, de man laat al het groen van de aquaduct in de sluis stromen! Dus kunnen we nu de aquaduct passeren, maar zitten we opnieuw vast in de sluis.  Geen probleem, we moeten zo ver mogelijk  achteruit varen, hij doet de sluisdeuren open en laat dan volle kracht het water binnenstromen (van achter ons, want we zijn in de afvaart).  Inderdaad, het groen is allemaal weg, maar de verf van de zijkant ook, want tegen zo een sterke waterkracht kunnen wij niet op.  Maar we hebben een grote pot verf, dus dat komt wel goed.  De volgende sluis ben ik veel bozer, de sluisdeuren zijn aan het opengaan om buiten te varen, komt er een boer met zijn tractor het veel te droge gras afrijden, al het stof en gras belandt op onze pas grondig gepoetste boot. Had hij geen minuutje kunnen wachten? Enfin, soms is mijn kwaadheid niet evenredig met de omstandigheid, even de veegborstel uithalen en geen spoor meer terug te vinden!

Deze week hebben we 54 kilometer gevaren, we waren er iets meer van plan, maar we hebben alsmaar problemen met onze generator. Constant water in de mazout, dit en het voorspelde stormweer laten ons ook een dagje extra vertoeven in Chamouilley. Tussen de buien door heeft Peter de groep weer aan de praat gekregen en tijdens een plensbui hebben we dan ook maar onze belastingbrief ingevuld (het “nuttige” aan het onaangename paren heet dat 😊).

Zo zijn we ook twee dagen in Vitry-le-François blijven liggen, tussen de spitsen. Gevraagd aan een sympathieke schipper of hij iemand kent die wat van motoren afweet. De volgende morgen is er al iemand langs geweest, dus water, veel water in onze mazout. Alles gereinigd, nieuwe filters gestoken, en het moteurke draait weer (even) zoals het moet (tot vandaag).

In het Champagne-Bourgogne kanaal zijn er redelijk wat zeiljachten. In Vitry hebben we gehoord van zeilers dat ze niet meer langs de kust van Portugal en Spanje durven omdat hun jachten aangevallen worden door orka’s. Ze proberen langs deze kanalen naar het zuiden te varen, maar met een diepgang van 1,80m is dit niet evident.  

We (lees Conny) hebben ons laten beïnvloeden door verhalen van medevaarders die problemen gehad hebben met jongeren aan de sluis in Perthes. Vooral na de middag zijn ze actief en durven ze mensen pesten. Dus stoppen we in Orconte, zodanig dat we in de voormiddag (als de lieverdjes nog slapen) stilletjes kunnen passeren. Maar eigenlijk is die info ook wel lastig, want dan denk je er toch veel aan dat er iets fout kan gaan, terwijl er ook dikwijls helemaal geen problemen zijn.  Het is trouwens ook fout gegaan in Perthes, de sluisdeuren gaan niet open, half uur moeten wachten op het VNF 😊.

Twee dagen blijven liggen in Saint-Dizier, bekend van zijn art déco balkons. Allemaal van de hand van Hector Guimard. Niet dat ik die mens ken, maar ik dacht laat me toch maar vertellen dat hij veel ingangen van de metrostations in Parijs op zijn naam heeft staan. Moet niet altijd over sluizen gaan toch?  Ook Miko, vooral bekend van de ijsjes in bioskopen heeft hier zijn oorsprong.

We hebben de city-tour gedaan, we zijn vrij rap rond. Dus besluiten we om eens uitgebreid te gaan eten, en dat het lekker (en veel) is!

Nu dus in Chamouilley, een gezellig, bloemenrijk dorpje. Frans brood en pizza kun je hier uit de automaat halen. Ze hebben hier nochtans een buurtwinkel, maar buiten een fles cola durven we hier niets kopen. Het ruikt er niet erg fris, in de diepvries zit er één doos ijscrème, de schappen zijn vooral gevuld met stof, en je kan hier bruine, verrimpelde wortels kopen. Ook een belevenis 😊. Gelukkig hebben we voldoende proviand aan boord.

Zo, je bent weer helemaal mee. Tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny