Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
22-03-2010
Al bijna 21 weekjes oud
't Is een cliché, maar zo waar als maar kan zijn: de tijd vliegt!!! Nu ja, ik vind het niet zo erg hoor, want het wordt gewoonweg alsmaar plezanter met jou snotteprot. Je bent een mensje aan het worden hé. Iemand uniek! Iemand met trekjes. Jezelf! En het is tof om je te ontmoeten, om je te leren kennen, want zo is het wel hé. We weten nog altijd niet volledig wie jij bent, hoe jij doet ... Jouw persoontje is nog volop in ontwikkeling. Tot nu toe ben je al héél erg interessant geweest en niks dat mij doet denken dat die interesse zal verminderen hoor, haha :lol: Je bent gewoon mijn zonnetje, mijn alles, mijn geluk, mijn mijn mijn ... van wie ik oneindig veel hou. Jij doet me lachen en stralen van geluk! Je bent zo zalig gewoon! Het woord dat beschrijft wat ik voor jou voel, moeten ze nog uitvinden, dat bestaat nog niet. Het is gewoon zo fernompel! Echt megafernompel :-P Weeral een beetje ouder, dus weeral een paar kunstjes rijker. Je weet jouw lichaam al goed te gebruiken. Je kan je poep al opdrukken vanuit ruglig en je buikspieren heb je ook al goed ontwikkeld door steeds te proberen jezelf recht te trekken naar zithouding. Dat lukt soms en je kan ook al goed zitten met steun. Soms val je nog omver :lol: en alleen zitten is nog te vroeg. Soms vind ik jou in jouw bedje terug op een plaats waar ik jou vooreerst niet had neergelegd, haha :shock: Die benen gaan regelmatig de lucht in. Beentje strek en met de vingertjes aan de toppen van je tenen. Echte gymnastiek. Ik zou krampen krijgen in mijn benen bij deze oefening :shock::-? Je reikt ook naar iets uit. Als we jou iets willen aangeven, dan neem je het ook aan. Voorheen zag je dat niet aankomen. Je kon wel grijpen, maar nu reik je jouw handjes al op voorhand uit. Je ziet het aankomen. Bijvoorbeeld: als ik jouw tutje voor je mond houdt, dan open je je mond al van ver en hap je ernaar, zeg maar. Ze omschrijven dat als de samenwerking tussen ogen en handen, volgens de boeken. En je beseft en begrijpt ook meer. Jawel hoor. Je vraagt of zeg maar, je huilt om aandacht. Je ben niet graag alleen. Als we de kamer verlaten, dan zet je jouw keel open. Je wilt gezelschap. Ik heb gelezen dat je nog niet kunt beseffen dat als iets of iemand verdwijnt, daarna ook kan terugkomen. Nu denk je: het is weg en dus ook voorgoed. Je denkt niet dat het zal terugkomen. Het bestaat niet meer. Je kunt nog niet verder denken. We hebben jou al een paar keer een uur aan een stuk laten krijsen, maar na dit op het net gelezen te hebben, stel ik mij de vraag of het wel nuttig is om jou dan te laten huilen als je toch denkt dat je zogezegd in de steek gelaten wordt. Dan hoeven we jou toch niet onnodig bang/ongerust/van streek te maken?! We dachten van: negatief gedrag negeren, wat ons ook héél goed lukt. Geen problemen mee, want da's korte pijn voor jou en des te sneller resultaat en zo is iedereen tevreden, maar me dunkt dat deze techniek nog iets te vroeg is ... We zullen het moeten ondervinden hé. We zien wel ... Je laat precies ook meer affectie blijken. Je laat zien dat je van de vele knuffels houdt. En lachen gaat zo gemakkelijk, al bij het minste. We hoeven je maar lief aan te kijken en daar verschijnt al een schattig glimlachje. Alles wat in jouw handjes terechtkomt, moet ook met de mond onderzocht worden. Alles ondergaat een grondige inspectie en een spoor van kwijl is daar steeds het bewijs van. Zo grappig, zegt papa, dat je alles zo in jouw mondje wilt stoppen. Dat je groeit, blijkt ook uit het feit dat je een klein varkentje bent: eten, eten en eten. Amai, mijn melkproductie kan niet volgen hoor. Gelukkig had ik al een voorraadje aangelegd in de diepvriezer voor als mijn borsten niet meer volstaan. Ik weet dat ze zeggen dat je niet mag bijvoeden (en probeer dat ook zoveel mogelijk te vermijden), maar hoe kan ik in godsnaam mijn productie verhogen als ik aan het werk ben hé?!?! Kolven is niet hetzelfde als een zacht babymondje zenne! Raar dat die borsten dat weten, maar de mijne in elk geval wel. Sinds 3 weekjes ben ik aan het werk en mijn melkproductie gaat achteruit. De eerste week kwam ik met 4 potjes van 180cc naar huis en nu nog maar de helft. Het weekje ziekenhuis heeft er ook voor gezorgd dat je minder at, maar je haalt je schade al goed in hoor. Jammer genoeg kunnen mijn borsten moeilijk volgen. Ik heb al geprobeerd om van zodra ik thuiskwam van het werk, jou om de 2u aan te leggen, ook 's nachts (wat een mama al niet over heeft hé voor haar kleintje :wink:) en dat hielp wel, maar ik zie het mij wel nog niet elke nacht doen hoor. Al 5 maanden aan een stuk voed ik jou en heb je zelden een flesje gekregen. Nu moet het wel, bij Tante Pug en meter Bibi, omdat het niet anders kan, maar 's nachts voed ik jou nog steeds aan de borst, al van in het begin :-D Gelukkig is mijn einddoel in zicht. Nog een maandje en dan breekt er een nieuwe fase aan: starten met vaste voeding en de borstvoeding afbouwen. Ik kijk er dubbel tegenaan: weer iets nieuws en héél erg spannend (hoe zullen de eerste groentepapjes smaken???) en opnieuw weer wat meer vrijheid want dan ben je niet meer zo afhankelijk van mij op het vlak van de voeding. Ben al benieuwd hoeveel je weer zult wegen, want ik ben er vrijwel zeker van dat je jouw schade dubbel en dik al hebt ingehaald :lol::lol::lol: Het voorbije weekend zijn we op bezoek geweest bij peet toen papa daar aan het helpen was met de werken in zijn tuin. Voor het eerst had je een jasje aan met muts. Geen pakjes of zo, maar een echt jasje en een mutsje met een bolleke op de top. Dat was zoooooooooooo schattig. En mama was zo fier om met jou buiten te lopen. Ik met mijn zoontje .... samen naar papa gaan kijken die aan het werken was bij peet ...
