Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
18-02-2010
Boze Roan
Pff, sinds een tweetal weken is Roan veranderd van een lief schatje naar een boos ventje. Waaraan het juist ligt, is moeilijk te zeggen uiteraard. Je hebt een beetje buikgriep, dus daarvan zal je ook wel wat lastig zijn. En je groeit en groeit, dus die spurtjes zullen jou ook wel overstuur maken. We hebben er het raden naar hé. Een goeie week geleden had ik een afspraak bij de kinderarts omdat je bloed in jouw stoelgang had. Ik had hiervan een staaltje in het ziekenhuis binnen gestoken en bleek dat je het adenovirus hebt, m.a.w. buikgriep. Nadat je op de weegschaal gewogen was, merkten we op dat je 90gr was afgevallen, maar de kinderarts verzekerde me dat ik mij geen zorgen moest maken, dat dit allesbehalve een ramp is. Zolang je maar niet uitgedroogd geraakte, genoeg at en vrolijk was en zo, was er geen vuiltje aan de lucht. Ik moet dit wel in de gaten houden natuurlijk, want indien er nog bloed in de stoelgang is na 2 weken, dan moest ik opnieuw contact opnemen. Vandaag had je nog steeds bloed, maar veel minder. Het ziet ernaar uit dat het stilletjesaan zal overgaan. De laatste paar dagen doe je ook steeds vervelend terwijl je de borst krijgt. Om gek van te worden :-x:evil::cry::-( Pff, da's geen lachertje. Waarom je zo doet is mij een raadsel, maar ik heb al vernomen van op het forum waarop ik regelmatig met andere mama's babbel, dat dit van voorbijgaande aard is en het een kwestie van doorzetten is. Gewoon laten uitrazen en dan komt het vanzelf wel in orde. Alleen, dit kan wel eventjes duren!!! Vreselijk hoor die kuren! Man man man ... Het is gewoonweg niet meer leuk om jou te borstvoeden. Je ligt daar dan op mijn schoot te krijsen, te stampen, te huilen, ... En natuurlijk begin ik dan te panikeren en te twijfelen hé, ondanks het feit dat ik weet dat het normaal is. Het is en blijft niet plezant! Dan beginnen mijn hersenen te kronkelen: heb ik nog wel genoeg melk? Krijgt hij genoeg binnen? Wil hij mijn borst niet meer? Maar melk is er genoeg hoor, want dat check ik dan eventjes, maar toch blijft die vraag in mijn hoofd spoken! Ik kolf nu ook af sinds een tweetal weken en dan begin ik te denken: ik neem zijn melk af ipv het aan hem te geven. Ik kolf de ene borst af terwijl Roan van de andere drinkt (en geloof me, da's een heel gedoe hoor met een spartelende baby op je schoot :shock::-?) en dan denk ik dat ik teveel afneem voor mijn voorraadje in de vriezer ipv het aan hem rechtstreeks te geven! De gedachte om ermee te stoppen, spookt meer en meer door mijn hoofd. Ik stop er zoveel tijd in!!! Maar toch ben ik een volhoudertje hoor! Ik heb altijd gezegd dat ik jou tot jouw 6mnd blijf borstvoeden en ben dat ook van plan, desondanks de moeilijke momenten die ik nu heb. Gelukkig doe je 's nachts niet zo vervelend, want ik weet niet of ik het dan wel nog zou volhouden. Zo'n harde tante bent ik nu ook weer niet! We zien wel.Voorlopig doe ik verder. Ik doe mijn best, dus da's al veel hé! Het moment dat ik er niet meer van geniet, is een teken dat ik ermee moet stoppen, denk ik. Eerlijk gezegd kijk ik al uit naar de dag dat je 6 mnd bent en deze vreselijke periode voorbij is. Ik hoop dat je hiermee weldra stopt, zodat ik toch nog een aangename periode beleef met jou tijdens het borstvoeden. Ik kan er niet meer van zeggen dan dat ik momenteel niet geniet van het borstvoeden. Nog een dikke week thuis en het routineleventje kan weer beginnen: WERKEN!!! Geloof me of niet, maar ik zie het wel een beetje zitten hoor. 4,5 maand thuiszitten is lang en 't begint een beetje tegen te steken. Iedere dag met jou bezig zijn, is nu ook niet wat ik wil hoor Roan. Pas op hé, je bent mijn hartediefje, maar ik heb ook behoeften hé. Ik wil ook eens tijd voor mezelf, dus zonder jou en zonder de papa. Daar heb ik recht op en daar hoef ik mij niet schuldig over te voelen. Dus ik zal wel blij zijn dat ik opnieuw tot de maatschappij zal behoren, haha :lol: Ideaal zou zijn, halftijds werken. Dan zou ik genoeg tijd hebben voor jou en dan heb ik ook sociaal contact. Dan is er een mooi evenwicht. Maar ja, da's de maatschappij van tegenwoordig hé: wie nie werkt, verdient nie hé. En 't leven is al zo duur! We werken dus om te leven hé. Ik besefte onlangs dat ik het haat dat anderen mijn leven bepalen eigenlijk. De maatschappij neemt mij mijn tijd met mijn zoontje af. Omdat ik moet werken en dus geld moet verdienen, spendeert mijn zoontje meer tijd bij een ander dan bij mij. Ik ga 4 dagen per week werken, dus dan zie ik hem maar 3 dagen per week. 's Avonds na het thuis komen van het werk, zal ik hem ook maar een uurtje of 3, 4 zien! Die gedachte maakt mij zo boos. De echte durvers stappen uit die routine en beslissen zelf hoe ze leven: minder werken, niet werken, reizen, ... maar da's dan wel ten koste van de financiën natuurlijk. Dan moet je je met minder tevreden stellen, maar ik kan mij goed voorstellen dat dit dan wel HEEL weinig zal zijn. Wij hebben een huis waar nog veel werk aan is. Dat gaat er niet vanzelf allemaal komen hé! Mja, dat zijn keuzes die je maakt zeker hé in 't leven.
