Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
04-12-2009
Kampioen in protjes
Dat is hij wel, onze Roan. Haha! Nu is dat nog schattig, maar later, als hij groter en ouder is, mag hij er wel mee stoppen :-D Ik geloof echt dat Roan zijn scheetjes niet normaal zijn in vergelijking met andere baby's. Hij steekt er met kop en schouders bovenuit, denk ik. Aan de reacties van kennissen met kinderen te horen, denk ik, dat Roan de topper is op dat vlak! Ik verschiet er telkens weer opnieuw van en hij overtreft zichzelf iedere dag. Alsof hij een record probeert te breken en in het Guinessbook of Records wil komen. Misschien moet ik het wel eens overwegen ... haha :lol: :lol: :lol: 't Is toch altijd lachen geblazen als hij zich weer laat 'horen'. Als papa dat dan eens doet, is het natuurlijk niet zo schattig en grappig en wordt ik boos. Papa zegt dan dat het niet eerlijk is, dat Roan wel mag en hij niet! Hihi! In elk geval, da's een anekdote die we later als Roan groter is, nog veel zullen oprakelen. We zijn nu al 5 weekjes en 2 dagen verder en Roan doet nog steeds flink zijn best. Deze voormiddag zijn we naar het consultatiebureau geweest van K&G. Op 19/11 waren de metingen als volgt: 55cm en 4,7kg bijna en nu is het 57cm en 5,2kg. Dus hij zit goed, nog steeds boven het gemiddelde, alhoewel de dokter iets meer centimeters verwachtte. Ze zei dat hij waarschijnlijk zijn groeispurt nog moet krijgen en ik denk dat het toch begint hoor nu, want hij komt om meer melk vragen. En met mama gaat het ook niet slecht. Het feit dat Roan een rustig babytje is, doet HEEL VEEL! De moeheid valt enorm goed mee (ben eerder moe van het bezoek, want da's ook wel vermoeiend toch, dan van Roan!). Mijn buik is nog TE dik naar mijn goesting. Zoals ik altijd al dacht, zal het bij mij niet zo snel slinken, desondanks de borstvoeding. Ik zal nog wat moeten trainen, denk ik! En verder draag ik nog de gevolgen van het carpal tunnelsyndroom! Mijn handen doen PIJN! Soms kan ik Roan niet optillen of moet ik gewoon op mijn tanden bijten en het feit dat hij al flink aan het verzwaren is, doet geen goed aan mijn handjes. Ik heb al een soort van stuiptrekkingen gehad in mijn vinger, die begint vanzelf gewoon te bewegen. Precies een tic! En soms blokkeren mijn duimen. Mijn zenuwen zijn verkort door de vochtophoping en daardoor trekt dat gelijk tegen. Ik komt niet toe met de lengte van mijn zenuw, haha, ik kom zenuw tekort! Snappie! Mja, nog een paar weekjes afwachten en zien hoe het evolueert, maar ik heb er geen goed oog op. Dan zal ik een EMG moeten laten nemen om te zien hoe ernstig het is en misschien kan het nog met een cortisonespuit opgelost geraken en anders zal het opereren worden. Ik hoop niet op het laatste!!!!!!!!
