Enkele dagen geleden ben ik om een boek geweest in de bibliotheek: 'Oei, ik groei'. Dit gaat over de mentale ontwikkeling van onze kleine pruts. Héél interessant! Zo leer ik Roan beter begrijpen in zijn groei en kan ik beter inspelen op zijn behoeften. Ik lees graag boeken over zaken die me op een bepaald moment bezighouden, zoals nu ons zoontje. Zo heb ik ook boeken gelezen tijdens mijn zwangerschap over de groei van dat babytje in mijn buik. Ik heb er veel van geleerd!
Door het boek 'Oei, ik groei' te lezen, vallen sommige veranderingen aan Roan mij beter op. Zo merk ik bijvoorbeeld dat hij alsmaar beter begint te zien. Soms heeft hij zo'n open en klare blik en lijken die ogen enorm. Als ik stilletjes aan zijn bedje kom te staan, heeft hij me plots in het vizier en blijft hij me aanstaren. Hij kan nog niet zien dat ik het ben die daar staat, maar wel dat daar iemand staat. Hij kan immers enkel scherp zien van op een 20 à 30cm afstand.
Er zijn nog vele dingetjes die me opvallen en die ik hier met veel plezier vertel, want een mens vergeet toch snel die kleine zalige dingen die het leven zo mooi maken. Ik kan het mij met de beste wil van de wereld later proberen te herinneren, maar hoogstwaarschijnlijk zal ik toch veel zaken vergeten zijn tegen dan.
Roan schrikt van klikgeluiden, van korte en scherpe geluiden. Als ik hem in zijn wipper leg en hem vastbind, dan schrikt hij telkens van het vastklikgeluid van de gesp. Het deuntje dat zijn knuffelkonijntje (gekregen van de Sint en meter Bibi) maakt, vind hij zalig. Met zijn paardjesrammelaar kan hij zich ook al goed amuseren, als ik die op zijn beentjes leg. Dan schopt hij het heen en weer met zijn beentjes. Met zijn handjes zou nog niet lukken. Hij kan die zware rammelaar nog niet vastgrijpen, laat staan heen en weer schudden. Als ik hem een badje wil geven, dan lijkt het wel alsof hij het moment al begint te herkennen. Van zodra ik hem op het kussen leg, naast het badje, dan wordt hij rustig en lijkt hij zich volledig te ontspannen, alsof hij denkt 'jippie, mama gaat me weer eens lekker verwennen', want van het warme badje geniet hij zichtbaar met volle teugen. Dat kan ik klaar en duidelijk op zijn gezichtje aflezen. Hij draait zijn hoofdje van links naar rechts, maakt soms klakgeluidjes met zijn tong en hij heeft een lachende grijns op zijn gezicht. Nog geen enkele keer heeft hij gehuild tijdens dit verzorgingsmoment, ook niet wanneer ik hem uit het warme bad til en op het kussen leg. Dan wikkel ik hem volledig in met een handdoek en wrijf ik hem droog en geef ik hem een dikke knuffel. Dat lijkt hem ook steeds deugd te doen. Als we zijn pamper verversen, lijkt hij daar ook van te genieten. Telkens we hem op het verzorgingskussen neerleggen, ontspant hij zich. Denkt hij 'laat ze maar aan me prutsen, ik geniet van de aandacht en de aanrakingen'.
Vannacht heeft Roan me weer met verstomming geslagen door weer één van zijn beste 'kunstjes' boven te halen: de protjes natuurlijk :oops: Man man man, hoe doet hij het toch ... ?!?! En dan die grimassen die hij erbij maakt en die friemelingen met zijn handjes en de kronkelingen die hij met zijn hele lijfje maakt. Dan wringt hij zich in alle bochten.
Sinds eergisteren lijkt hij een ander slaapritme te willen aannemen. Overdag was hij duidelijk meer wakker én - tof voor de mama - heeft hij vannacht van 22u tot 4u aan één stuk doorgeslapen. Woehoe! Zodus heb ook IK eens langer kunnen doorslapen. Zààààlig! Dankjewel lief zoontje :-D:wink:
Roan maakt ook meer geluidjes. Papa en ik kunnen het onderscheid al een beetje maken. Soms zijn het geluidjes waarmee hij aandacht en gezelschap vraagt, uit verveling, van plezier, uit frustratie, uit boosheid, ... De geluidjes waarmee hij aandacht vraagt vind ik de leukste. Hihi, zo grappig. Zo van: ela, ik ben hier ook nog hé, ela, hoorde mij nie misschien, hier lig ik, allé, komde nog? ....
Deze week ben ik gaan shoppen bij H&M en de Hema voor onze Roan. Hij had dringend pyjamatjes nodig, want de meeste die ik van mijn schoonzus heb geleend, beginnen al te klein te worden. En ik moest dringend pyjamatjes hebben die niet zo warm zijn. Geen sponzen kleertjes dus, want Roan is een zwetertje. Hij heeft het gauw warm. De zweetdruppels staan hem soms op het voorhoofd. Echt! Als hij in de maxicosi ligt, dan wordt zijn haar in zijn nekje meestal nat. En natuurlijk is het ook leuk hé om kleertjes voor dat mini-mensje te kopen. Ik had Roan mee in een draagdoek. Dat is ZO heerlijk!!!!!!!! Zalig gewoon!!!!!!!! In het begin is het een beetje zoeken met die draagdoek, maar eens je het doorhebt, gaat dat vlotjes hoor en dan is het gewoon genieten voor zowel moeder als baby :-D
's Avonds slaapt Roan ook bij mij in het grote bed. Papa ligt dan te slapen in de zetel in de living. Papa is toch een slechte slaper en valt meestal laat in slaap en heeft daarbij de hulp van de TV nodig :-? Mja, niet ideaal en het is een slechte gewoonte, maar op dit moment komt het voor mij goed uit :roll: (papa is eventjes niet van tel 's avonds :oops:). Dan geniet ik van het slaapmoment zo lekker gezellig met mijn zoontje in bed, zo dicht bij mij. De eerste twee weken sliepen we allemaal beneden in de living. Papa en ik in de zetel en Roan in zijn park. De reden daarvoor was omdat er nog geen chauffage boven op de slaapkamer was en Roan in dezelfde ruimte als wij moest slapen. Boven kon dat nog niet, dachten we, totdat we er eens goed over nadachten. Tuurlijk kon dat wel: Roan en ik samen in het grote bed in de slaapkamer (en we zetten het elektrische vuurtje op) en papa beneden in de zetel (want daar slaapt papa het best). Dus sinds een week en een half slapen Roan en ik samen en dat was een verademing. Vooral omdat ik van de storende TV verlost was en ik niet meer op hoefde te staan om Roan bij mij te nemen voor de borstvoeding. Nu ligt hij naast mij en hoef ik hem gewoon maar op te tillen en aan te leggen. En alles wat ik nodig heb, ligt binnen handbereik op het nachtkastje naast mij. En het is daar rustig en VEEL comfortabeler dan in die domme zetel!!!