Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
26-11-2009
Al 4 weekjes op onze aardbol
Nog maar 4 weekjes zou je zeggen, da's nog jong. Ja, dat is eigenlijk wel jong, maar als je spreekt in termen van babyleeftijd en je in mijn schoenen als kersverse moeder zou staan, dan is dat AL 'oud'!!! HET GAAT ZO SNEL! Amai, ik spreek nu al zo en 't is nog maar een maandje, maar iedere jonge moeder zal mij wel begrijpen. Het gaat echt wel snel. Ik zie ook hoe snel Roan verandert. Bijna iedere dag verandert hij een beetje. De meeste ouders zien dat niet van hun eigen kind, weet ik uit ervaring van mijn omgeving, maar ik zie het WEL. Ik zie nog steeds dat kleine fijne hoofdje voor mij van toen Roan op 28/10 geboren werd. Dat was zo petit. Ik zie het vooral wanneer ik hem aan de borst leg. Dan merk ik duidelijk een verschil. Zijn hoofdje voelt zwaarder aan in mijn hand én groter. En natuurlijk is de rest ook al flink gegroeid hoor. Een week geleden, toen de regioverantwoordelijke van K&G kwam en hem mat en woog, was hij 2cm gegroeid en woog hij 4kg560. Een maand geleden was dat dus 53cm en 3kg765. Dus al een flinke beer hé eigenlijk. Hij doet goed zijn best. Hij zit al net boven het gemiddelde. Meer tevreden kunnen we niet zijn! En we zijn zo trots op ons braaf zoontje. 't Is echt waar een flinke. Hij slaapt en eet goed en huilt weinig. Dat komt natuurlijk doordat hij weinig last heeft van krampjes én waarschijnlijk ook wel door het feit dat mama veel venkelthee drinkt. Zowel wij als Roan slaan daar natuurlijk voordeel uit hé: Roan heeft geen pijn en wij geen last :wink: Mja, daar moet je natuurlijk ook geluk mee hebben hé. De ene baby heeft daar meer last van dan de andere en wij hebben het gouden lot :-D Maar 't is ook een kloek kereltje hoor, dat hebben we ook al gemerkt. De kinderarts en die van K&G hebben ook gezegd dat het een sterk baasje is. Een kleine week geleden kon hij zijn hoofd al enkele seconden flink recht houden. Hij kon dat al goed hoor. En sedert een week en een half of zo leert hij ook al flink kijken. Hij zit ons soms zodanig aan te staren en te bestuderen hé. Hij kan zich al redelijk goed focussen op één punt. Die van K&G zag het ook vorige week. Ze zei dat van zodra een baby scheel begint te kijken, dat wil zeggen dat ze leren zich te focussen en dus hun ogen proberen onder controle te krijgen. Dat doet Roan dus! En wat Roan ook doet, is flinke protjes laten. Maar met flink bedoel ik dan dat het lijkt alsof het papa is die een prot laat :lol::-P Amai, voor zo'n klein ventje! Dat dat echt kan. Ik vraag me af of alle babytjes er zoveel kracht achter zetten. Haha! En als Roan niet gauw zijn eten krijgt, dan wordt hij boos. Hij is erg ongeduldig, dat heb ik dus ook al gemerkt :-? De meeste babytjes worden rustig wakker, maken zuigbewegingen met hun tong en mondje, beginnen aan hun handjes te zuigen, maar Roan niet. O nee, hij wordt al wenend wakker en dan moet het snel gaan. Zo is het meestal toch, maar hij vraagt het ook wel eens lief hoor :-D Eigenlijk is het niet altijd simpel voor mij en papa om te achterhalen of Roan nu honger heeft of niet, want hij laat meestal die signalen achterwege en wordt meteen onrustig, zodat we niet altijd zeker zijn of hij nu honger heeft of er iets anders aan de hand is. Gelukkig is onze kleine pruts regelmatig en komt hij gemiddeld om de drie uur om mamamelk vragen, zodat ik het wel snel door heb. De eerste week thuis had ik wat problemen met het geven van borstvoeding. In het ziekenhuis moest ik Roan om de 3u aanleggen. Dat was om mijn melkproductie goed op gang te brengen. Zo heb ik achteraf vernomen. Thuis deed ik dus gewoon verder met dat systeem, maar dat moest dus zo niet. Dat ben ik te weten gekomen van een vroedvrouw, wiens hulp ik had ingeschakeld omdat het niet zo goed lukte. Ik pushte Roan als het ware om te drinken, terwijl hij helemaal geen honger had. Zo deed ik dat om de 3u, ook 's nachts en ik maakte dat kleine hummeltje steeds wakker. Vreselijk! De vroedvrouw zei dat ik vanaf nu eigenlijk gewoon op vraag en aanbod mocht verder doen. Dat hadden ze mij bij het vertrek uit het ziekenhuis wel eens mogen zeggen hoor! De laatste week gaat het meestal zo: rond 8u, rond 11u, rond 14u30, rond 18u, rond 20u, rond 22u, rond 1u, rond 5u: zo'n 8 voedingen de klok rond. Niet slecht hé. Hij zal dus zeker niet verhongeren. En ik moet er zo'n 2 keer uit hé 's nachts. Mijn nachten worden vanaf nu verstoord, maar da's bij iedere kersverse ouder hé. Ik mag nog niet klagen. Hij eet snel en het gaat meestal wel vlot. Da's eten, pamper verversen en (meestal) direct weer slapen. Zo'n 5 tot 12 minuutjes zuigt hij aan één stuk door. Van zodra hij in slaap valt, wil dat zeggen dat hij voldaan is :-) Sinds een tweetal weken al, heeft hij 's nacht geen krampjes meer en maakt hij dus ook geen kabaal. Nu is het meestal 's avonds dat hij soms een beetje weent, maar dat valt heel erg goed mee! De laatste dagen heeft Roan ook last van reflux. Jongens, dat kan er nogal uitspuiten. Precies een fontein! En ocharme Roans gezichtje op zo'n moment. Hij is aan het wurgen en zijn ogen worden dan zo groot en hij kijkt dan bang. Echt, net alsof hij bang is dat er hem iets vreselijks aan het overkomen is. Hij is er dan altijd zo'n beetje van aangedaan. 't Ventje! Wat hij ons ook al meermaals gelapt heeft, is ons dopen terwijl we zijn pamper verversen. Dan wordt het een echte smeerboel! Alles is nat en mag in de wasmand (die tegenwoordig heeeeeel snel gevuld geraakt :-?). Maar we hebben ondertussen wel al door hoor dat hij ons eerst verwittigd. Staat zijn piemeltje recht, dan is het uitkijken, hihi :lol: Wees dan maar snel of laat de pamper nog maar eventjes dicht, zodat hij eerst zijn kleine boodschap kan doen. We hebben ondertussen ook al redelijk wat bezoek gehad, maar er moet nog VEEL bezoek komen. Pff! Soms wel vervelend en vermoeiend, maar soms ook best gezellig hoor. Je bent toch wel fier en trots en je wilt toch wel dat iedereen eens jouw kostbaarste bezit komt bewonderen (én die cadeautjes zijn ook altijd wel plezant, hihi, Roan heeft trouwens al een aardig spaarboekje om mee te starten). Iedereen krijgt een mooi aandenken aan de geboorte van onze pruts en da's dan doopsuiker hé, dat trouwens recht uit Afrika komt. Vrouwen uit Afrika maken mandjes en sleutelhangers en potloden enz met de hand. Alles wordt dan met een vrachtwagen in België bij vrijwilligers geleverd die op hun beurt reclame maken hiervoor en verkopen. Dit project heet de levensboom. Met het geld van zo'n 100 mandjes, kan een kindje uit Afrika een jaar naar school gaan. Da's toch een mooi idee hé. Zo heeft Roan door zijn geboorte op de één of andere manier ook al een goede daad verricht en zijn steentje bijgedragen :-D Meter Bibi had me verteld dat een bevriend koppel dit gedaan had en wij waren ook geïnteresseerd. De mandjes worden dan aan een boom gehangen, die gemaakt is van bananenbladeren. Echt mooi en nadien kan de boom nog dienst voor vanalles: om foto's aan te hangen, juweeltjes, kerstversiering ... én 't is gewoon een mooi aandenken hé!
