Da's dus waar ik sinds een paar nachten last van heb. Ik heb het opgezocht op het internet. Mijn handen slapen en doen pijn. Ik wordt er 's nacht wakker van. Door het vocht dat ik ophoud (ja, ik houdt vocht op, dacht dat ik ervan gespaard zou blijven, maar toch niet, gelukkig is het echt heel weinig, jipie!!!), geraakt een zenuw in mijn pols gekneld en daardoor gaan mijn handen slapen en tintelen. En da's gewoon constant gedurende de nacht hé! En dat kan echt pijn doen. Mijn beenderen in mijn handen doen er zelfs pijn van. Overdag heb ik er ook af en toe last van. Ik ben naar de apotheek geweest om te informeren naar middelen. Geneesmiddelen raadde de apotheker mij af omdat het maar lapmiddelen zijn, zei hij. Een polsband zou beter helpen, maar is OH ZO duur!!! 34 euro voor zo'n ding. En dan moet ik er 2 hebben hé!!! Reken en tel maar. Ik heb gezegd dat ik wel nog wat zal afwachten tot ik het niet meer kan uithouden van de pijn. En waarschijnlijk zal die dag nog aanbreken ook hoor. Maar 70 euro is niet niks hé! Allo seg! De apotheker zei ook dat ik het dan beter gedurende de dag ook zou aanhouden om echt effect te hebben. Waarschijnlijk zal dit vanzelf wel voorbij gaan, maar kan het wel nog eventjes duren. Als dat niet zo is, dan is de enige oplossing een operatie blijkt. Da's gene zever! Allé, plezante dinges. Eerst de buik-BH, die ik trouwens niet meer draag omdat hij te klein geworden is, en nu dit. Mja, 't is bijna voorbij. Nog eventjes en daar ben je dan!!! O JEE ........
Ja kleine pruts, je doet me wat aan hoor :wink: Jij begint echt te wegen hoor. Amai! Die buik begint echt neig af te hangen en je doet me af en toe wel eens pijn. Ik ga echt in slow motion vooruit hoor en ben snel buiten adem. De trap opgaan is een hele opgave. Je zult me wel geloven als je mijn buik zult zien. Die is GIGANTISCH!!! Nu ja, mijn droom is uitgekomen, maar het is meer dan wat ik ooit durven dromen heb :shock: :lol:
Papa en ik hebben gisteren nog enkele praktische zaken geregeld zoals telefoons uitwisselen voor als het zover is. Ik moet papa op zijn werk kunnen bereiken hé, want da's niet altijd zo evident. Hij moet zijn medewerkers op de hoogte brengen dat ik één dezer wel eens zou kunnen bellen met dringend nieuws! Haha! We hebben nog gezegd dat het wel erg spannend begint te worden. En dat het ook een beetje raar zal doen: zo ineens met drie en nooit meer met ons twee alleen. Het deed ons wel even schrikken hoor! 't Is ook precies alsof ik mijn ventje een beetje ga verliezen. Ik zal hem nooit meer alleen voor mij hebben. 't Klinkt zo dramatisch, maar het komt er toch wel een beetje op neer hé. De tijd van enkel ik en mijn vriend is bijna voorbij. Maar een nieuwe mooie tijd staat ons te wachten en we kijken er zeker naar uit, weliswaar met de krop in de keel ...