Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
09-09-2009
Jeuk, jeuk en nog eens jeuk
Mijn buik kriebelt ongelooflijk!!! 't Is om zot van te worden. Echt waar!!! Wreed zenne!!! Dat wil maar één ding zeggen hé, dat mijn buik nog aan het groeien is. Amai, nu mag het wel gaan stoppen hoor van mij. Echt! Ik wou een dikke buik, maar die heb ik nu wel al hoor. Er hoeft niks meer bij te komen. Al wat er nu nog bijkomt, dient enkel maar tot last. Mijn rug ziet af en ikzelf ook. Het wordt echt zwaar hoor. Pff! Amai! Mij verplaatsen gebeurt in slakkentempo. Uit mijn bed komen, gebeurt ook al niet zo elegant meer. Ik lig ook niet zo comfortabel meer. Het is soms gewoon zwaar om te stappen, te bukken, te zitten, de trap op te gaan, te heffen ... Als ik van mijn werk kom, ben ik enorm blij dat ik thuis ben. En GELUKKIG is mijn moeder er om de huishoudelijke karweitjes te doen. Ik heb het al gezegd en zeg het nogmaals: ik heb chance!!! Maar ik kan het gebruiken hoor. Da's een feit! Morgenvoormiddag is mijn laatste werkdagje voor deze week. En volgende week moet ik er ook maar 3 doen en daarna 2 en daarna weer 2 en daarna 3 en als laatste nog eens 3. Maar het kan zijn dat ik die 3 laatste niet meer doe hoor, dat ik onbetaald verlof zal nemen. Ik ga natuurlijk nog zien hé, hoe ik me voel. Als het draaglijk is, dan ga ik zeker en vast nog werken, maar zoals het er nu uitziet, denk ik dat ik toch onbetaald zal nemen, want het wordt ECHT wel zwaar. Als ik al niet in het kliniek lig tegen dan, want dat denk ik eerlijk gezegd wel hoor. Ik denk dat onze kleine spruit een beetje ongeduldig zal zijn en wat vroeger zal willen komen piepen. Ik denk het wel!
Af en toe doe je me ook een beetje pijn hé schattie. Je groeit en groeit maar en het begint krap te worden in mijn buik. Je duwt of stampt al snel ergens tegenaan. Meestal is dat langs onderen. Ik weet niet waartegen je zit te duwen, maar ik denk dat het vooral tegen mijn blaas is. Ja, wat zit er daar vanbinnen allemaal hé in mijn lijf??? Maar ik zweer het je, het doet pijn! Gelukkig zit je nog niet tegen mijn ribben aan te porren, want ik denk dat dat nòg pijnlijker is.
Gisterenavond zijn jouw papa en ik naar een infoavond geweest in het Palfijnziekenhuis. Het ging over borstvoeding. Ik heb niks gehoord dat ik nog niet wist. En hetgeen ik nog niet wist, was ook niet het onthouden waard. Dat was dan informatie dat iets te gedetailleerd was en toch veel te moeilijk was om te onthouden. Met die informatie zou je er niet beter borstvoeding door geven hoor. Kortom, ik vond het niet nuttig. En ze mogen je nog zoveel tips en uitleg geven, je ondervind het toch zelf wel allemaal hoor. Het is gewoon een natuurproces. Met wat zoeken en ondervinden zal ik er ook wel komen hoor. Natuurlijk zal het niet allemaal vanzelf gaan en zal ik problemen ondervinden, maar komt niet iedereen dat tegen in het leven?!?! Iedereen kreeg een pop om te 'oefenen'. Bij iedereen was het een klein popje, maar wij kregen een reuzenbaby. Die pop was het dubbele van al die andere poppen. Iedereen moest even lachen. Ja, natuurlijk moest dat weer bij ons zijn hé. Maar we konden er ook wel mee lachen hoor. 't Was wel grappig! 22 september gaan we terug naar het Palfijnziekenhuis. Dan krijgen we een individuele rondleiding en andere informatie. Dat zal pas nuttig zijn! Dan mogen we ook mijn kamer bespreken. Daar kijk ik al meer naar uit ...
