Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
22-02-2009
Geen leuk nieuwtje dit weekend
Niks met de baby hoor of met mij, maar ik heb wel iets vernomen dat me niet neig aanstond! Zaterdagavond waren we uitgenodigd op een verjaardag van een vriend. Met veel tegenzin reden we naar de plaats van afspraak. Bij het binnen komen in het café, merkte ik op dat Dietrich me raar bekeek. Meermaals bekeek hij me zo op een rare manier. Plots zag ik Dietrich iets in het oor fluisteren van onze papa. Ik meende te horen 'proficiat' en ik hoorde papa luid en duidelijk antwoorden: "Hoe wete gij da?" En Dietrich mompelde iets en moest lachen. Ik vroeg aan papa wat Dietrich te vertellen had, maar hij wilde het niet zeggen.Toen iedereen uit het café vertrok om naar een ander café te gaan, besloot ik om naar huis te gaan. Ik had er totaal geen zin in en zeker niet om tegen mijn wil in die smerige rook van de sigaretten te zitten. En ik was nog moe ook. Ik probeerde papa nog uit te horen wat Dietrich gezegd had, maar hij zei dat het niks speciaals was en dat ik er mij niks van moest aantrekken. Achteraf zou ik dan weten waarom hij dit zei. Om mijn geen zorgen te doen krijgen en mij gerust te stellen. Zo is papa hé. Zo lief! Ik reed tot bij mijn schoonmoeder en ging de papa daar opwachten als hij terug kwam van het feestje. Mijn schoonmoeder vroeg hoe het met me ging en zo en plots zei ze dat Gerrie zich versproken had over ons. Ik dacht: "WAT???" Ze zei dat Dietrichs vader aan Gerrie gevraagd had hoe het zat met onze papa, of er nog geen kinderen op komst waren. En Gerrie, verdorie, antwoordde: "Euuuuuuuh" En ja, die euh was al duidelijk genoeg hé, waarop Dietrich zei: "Allé, daarmee ist van da! Goh goh!" Lap! Man, ik was boos toen ik dat hoorde. Ik heb het wel niet laten blijken aan mijn schoonmoeder, want ja, maar toch kreeg ik er de kriebels van! Dus mijne frank viel direct hé! Ik maakte de link met Dietrich zijn reactie in het café. Ik moest er niet verder over nadenken hé. Ik weet dat het Gerrie zijn bedoeling niet was om het te verklappen, maar hij kon wel slimmer gereageerd hebben hé, maar ja, da's Gerrie hé. Papa heeft me achteraf verteld dat hij aan Dietrich gevraagd had om het niet verder te vertellen omdat ik dat niet wil. Hij zou beloofd hebben om zijn mond te houden en we hebben er wel vertrouwen in, maar toch vind ik het niet leuk. Papa zei ook nog dat hij Gerrie tegengekomen is in het café en dat hij zich verontschudligd heeft. Maar goed, het was een ongelukje. Het was niet met opzet. Och ja, da's nu wel nog het minste hé schattie. Zolang jij maar flink verder groeit. Da's nu mijn grootste zorg!
