(gisteren 14/01/09 geschreven)
zei Gargamel! EN IK HAAT WACHTEN!!!! Man man man toch, het is gewoonweg vreselijk. Maar eerlijk is eerlijk, ik denk dat ik het al een beetje weet. Mijn buik staat een beetje gezwollen sinds een uurtje en hij rommelt ook. Dus ik denk dat de Russen in aantocht zijn. Alhoewel mijn temperatuur sinds de laatste dagen steeds boven de 37° aangaf. Ofwel speelt deze met mijn voeten. Dat kan ook en moet ik misschien maar een nieuwe aanschaffen. Daarnet zat ik met twee meters in mijn mond om te kunnen vergelijken en om toch maar zeker te zijn, hoe belachelijk het ook was! De ene gaf iets hoger aan dan de andere, maar wel hoger dan de normale lichaamstemperatuur.
Het is toch wel ongelooflijk hoe ik me telkens opnieuw zo laat meeslepen door al dit gedoe. Ondanks dat ik al een HELE GROTE teleurstelling heb meegemaakt en mezelf had voorgenomen om me niet meer zo te laten misleiden, trap ik opnieuw in de val van de psychologische spelletjes. Mijn gedachten slaan voortdurend op hol. Te gek voor woorden wat er zich allemaal al in mijn hoofd heeft afgespeeld. Ik geloof enkel de positieve dingen en negeer de negatieve dingen. Onbewust zet ik mijn oogkleppen op of stop ik watjes in mijn oren als er iets gebeurt wat ik liever niet wil zien. Toch probeer ik om er niet in te trappen door herhaaldelijk tegen mezelf te zeggen dat mijn regels er zullen doorkomen, dat ik niet zwanger ben, maar dan is het alsof ik niet luister naar mezelf. Ik blok het af en laat het niet tot me doordringen. Het is sterker dan mezelf! Het lukt me gewoonweg niet!!! Nu al weet ik dat ik opnieuw enorm teleurgesteld zal zijn en het dus een zware klap zal zijn om te verwerken indien blijkt dat het ook deze keer niet gelukt is. Natuurlijk zullen er ook traantjes vloeien op het moment van de ontdekking. Bij een positieve ontdekking zullen er ook traantjes vloeien, maar er zit wel een groot verschil tussen beide. Bij het eerste zijn het traantjes van verdriet en bij het laatste traantjes van blijdschap. O wat zal ik ontmoedigd zijn! Weer niet gelukt, zal ik dan denken. Hoe lang moet het nog duren vooraleer het onze beurt is? Hoe lang moet ik nog verlangen en dromen? En dan is er nog die grote vraag: WAAROM?
Gewoonlijk ben ik 2 dagen overtijd. Zo is het al enkele keren geweest de laatste tijd. Dus dan wacht ik ook deze keer ongeduldig af tot vrijdag om een zwangerschapstest te doen. Aangezien mijn buik menstruatieachtig doet :-( :-x, vermoed ik dat die test niet nodig zal zijn en dat ik morgen een duidelijk bewijs zal zien in mijn slipje!