Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Zintuiglijk levenskunstenaar
Samen goesting hebben. Leven met ALS
07-12-2012
Verder
Waar zal ik beginnen in het voortgaan der dingen. Is het nu omdat er de laatste tijd zoveel gebeurt dat ik niet meer de tijd neem om stil te staan en te schrijven of gebeurt er zo weinig dat ik intensiever leef of zelf laat gebeuren? In mijn hoofd gaat het sneller dan de vingers, dan het lijf ook. Af en toe vinden ze elkaar en dan gebeurt er iets. Het is vandaag Roels verjaardag en het sneeuwt. Hij ligt hier bedje-gespreid in de tuin; aan de ene kant mooie rust, aan de andere kant genieten de kinderen van de verrassing. Zondag komt ze kijken. Ik voel me goed de laatste dagen. We plooien, een mooi veelzeggend woord. We slagen er in om alles wat te ordenen en ondertussen te genieten van de gewone dingen. Ilse vindt zich op het werk. Agnieszka, onze poetsvrouw creëert ruimte in ons leven. Nog even en we zijn klaar om het 'nu' te proeven. Dat doen we eigenlijk al een beetje, als we zo lepeltje lepeltje liggen lijkt het een beetje samen reizen met de moto, als we aan tafel zitten smullen van de zoveelste lekkere schotel die Ilse op tafel tovert, als we praten over de obstakels van het opvoeden, als we gewoon zijn te wezen, wezen te zijn, zijn.. Alles valt zo beetje voor beetje in de plooi. Vanuit die plooien zullen langzaam plannen ontkiemen, ofwel genomen door onszelf ofwel door de helaasheid der dingen ofwel door liefste mensen. Gisteren planden Sven en ik een reis naar warme oorden. Met Lieve en Katrien planden we de benefietvoorstelling: uitverkocht. Begin januari gaan we met onze familie naar Nederland, iedereen mee en alles samen doen. Alles wordt gepland op korte termijn en met het geluk van de gebeurtenis en het resultaat en met de adem van het afscheid in de rug. Straks plan ik een reis met Ilse, ik trek ze de wereld in. Samen, intiem cocoonend in de broosheid van een zeepbel genieten van elkaar en de wereld rondom. Straks komt de ergotherapeut praten over de inrichting van het huis in de Lisperstaat. Ik kijk er naar uit om dichterbij te zijn bij mijn knappe zonen. Al genieten we nu van de rust van linkeroever en de nabijheid van het bruisende leven, het was een mooi project, de adem van het afscheid in de rug, maar vooral genieten ! Voel je hoe de sneeuw druppelend aan een nieuwe kringloop begint terwijl een vogeltje zich laaft. Het gebeurt hier allemaal voor me, intensief die kleine mooie dingen. Het gaat verder, het genot.
