Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Zintuiglijk levenskunstenaar
Samen goesting hebben. Leven met ALS
17-08-2012
chemie
Het is eenvoudig, je neemt gewoon vitamine B complex. Ook al merk ik aan mijn urine, dat ik er te veel van heb, op één of andere manier werkt die chemie wel, onverwacht. Is levenslust dan gewoon een gevolg van een goed scheikundig gebalanceerd lichaam? Waarschijnlijk wel. Het is volgens mij ook de chemie tussen mensen die zorgt voor goed scheikundig evenwicht in ieder van ons. Emoties geven reacties, reacties geven energie. Wat een gedoe trouwens ineens met die reactoren in de onze kerncentrales. Doel 3 en Tihange 2 vormen ineens een gevaar. Energietekort dreigt, dat is al jaren zo, maar het komt toch wel plots dichtbij. Als we hier nu eens gewoon heel emotioneel op reageren, hebben we misschien genoeg energie om de winter door te komen. Ik vlieg naar het werk nu, neen Marc, rustig aan. Take it easy! Duif, konijn en ekster, tot straks.
Het is officieel de eerste werkdag na de grote vakantie. Toen ik half vijf vanmorgen de eerste keer wakker werd, draaide de film der verplichtingen zich voor mijn ogen af in een snelheid voor het oog niet waarneembaar. In een reflex van overlevingsdrang corrigeerde ik vrij snel de druk die deze film op mijn gezondheid legde. Goed zo, Marc! In de volgende 5 minuten delegeerde ik in mijn hoofd een hele hoop verplichtingen naar anderen, catalogeerde er vele als zijnde geen verplichtingen, plande er 2 voor in de loop van de dag, zette mijn Ipad aan om het nieuws te bekijken en zo mijn zinnen op andere zaken te zetten. Na één herhalingslus van het nieuws hield ik het voor bekeken, zette de Ipad uit en sloot mijn ogen. Ik stond op om 7u15. Goed zo, Marc! Bij iedere beweging die ik sindsdien maakte, gaven mijn hersenen en centraal zenuwstelsel het commando om trager te zijn. Mijn lijf en leden luisteren wonderwel. Het is de eerste werkdag, so what! Ik geniet van de ochtend. Voor me zie ik door een nog nauwelijks doorzichtbaar raam een bosduif evenwichtsoefeningen doen op een tak om de laatste vlierbes van het rosje te smaken. Een konijn maakt aan de ander kant plaats voor een besliste ekster. Ik weet het zeker nu, mijn eerste werkdag is niet essentieel voor het voortbestaan van de wereld. Ik zet het vuile raam open en laat de wereld en de zon me verder overtuigen. Zoals de dokter heeft voorgeschreven en Ilse, die ik net lekker de badkamer zag binnengaan, me de belangrijkheid van duidelijk maakt, nam ik plichtsbewust mijn Befact vitamine. Mijn zelfvoorgeschreven ampullen Revitalose heb ik dan toch ook maar genomen. Ik kocht ze bij de apotheek om genoeg energie te hebben om te kunnen volgen. De twijfel bij het toedienen vandaag was een gevolg van de geprogrammeerde overlevingsreflex die ik heb geïnstalleerd in mijn hersenen en centraal zenuwstelsel. De wereld zal het moeten doen met de energie die ik heb. En neen, ik ga niet meer in overdrive gaan om de wereld te redden. De duif, het konijn en de ekster hebben het me net nog verteld. Het is niet nodig, Marc! Ik ga nu even genieten van de waterstralen uit de douchekop, een heerlijk tasje koffie en een fietsrit naar mijn eerste vergadering van het nieuwe schooljaar, wat een start !
In 2008 liet ik een persoonlijkheidstest op basis van theorieën van Jung doen, in functie van mijn werk. Ik werkte toen bijna een jaar als codi basisonderwijs. Het verduidelijkt toch wel hoe je als mens in elkaar zit, ook al wordt de test gedaan in functie van je werk. Telkens ik met iets zit, zoals vannacht, haal ik me die test voor ogen, gewoon om mezelf beter te kunnen begrijpen, en dan vooral in functie van de communicatie met anderen. Vannacht hoorde ik dat ik een moeilijk communicator ben. Zoals alle trotse mannen, de meeste dus, spreek ik moeilijk over gevoelens, ik schrijf er wel graag over. Met gevoelens omgaan is een kunst die je moet oefenen om er een beetje vaardig in te worden. Doordat ze continu veranderen, is het moeilijk inoefenbaar. We zijn terug thuis nu, na Cuba. Veel vervalt terug in de macht der gewoonten. Overmorgen start ik opnieuw met werken en zal dat verval alleen maar sterker worden. Want dat is het toch: vervallen in de macht der gewoonte, een verval. De gewoonten die je opbouwt door je persoonlijkheidskenmerken. Een mens verander je niet zo maar! 'Alleen natte baby's houden van verandering.' is de mooie titel van een boekje over veranderingsmanagement dat ik graag raadpleeg. Dat zegt toch genoeg! Ook in relaties is dat zo, ervaar ik. Je bouwt samen iets op, stuurt onderweg wat bij, maar de grote lijnen zitten in het verval der gewoonten opgebouwd door de combinatie van twee persoonlijkheden. We kunnen dit alleen maar veranderen als we samen verveelt zitten, meer nog, geïrriteerd zijn om dezelfde natte luier. Hebben jagers hier een instinct voor of worden we daardoor angstig en zien we meer jagers? Of denk deze laatste zin gewoon even weg, het zou te ver leiden. Misschien kom ik er later op terug. We zien wel. Ben ik nu eigenlijk te volgen of schieten de neuronen weer wild in het rond in mijn verwarde hoofd? Moet ik duidelijkheid geven of niet? ... Ik stond op het punt de samenvatting van de persoonlijkheidstest hieronder te kopiëren. Wat denk je Jung?
