Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Zintuiglijk levenskunstenaar
Samen goesting hebben. Leven met ALS
12-08-2012
Hier zijn we weer.
Na een week of zo ben ik opnieuw klaar om in het klavier te duiken. Het was tof, de midweek met Robin. Door 5 dagen continu met elkaar op te trekken, leer je elkaar toch weer wat beter kennen. Ik hoop ook voor Robin dat hij zichzelf wat beter heeft leren kennen. Hoe is het mogelijk dat iemand met zoveel mensenkennis zichzelf zo weinig kent. Eigenlijk kent hij zichzelf wel goed, maar ziet hij zijn meerwaarde onvoldoende. Robin heeft ADHD zegt de dokter. We zijn er deze vakantie op uit gekomen dat hij daardoor in staat is verschillende dingen tegelijk te doen, ook in zijn hoofd. Stel je voor; iemand die verschillende dingen tegelijk kan doen en denken: het gedroomde profiel van een ideale werknemer, toch? En wij ons maar focussen op de concentratieproblemen en de daaruit voortvloeiende slechte schoolresultaten. Ik kon het niet voldoende verbergen aan Robin, ik word ouder en ben niet in orde. 'Dat betert wel, papaaatje!' sprak hij me keer op keer moed in, alsof een gewone reparatiekit afdoende zou zijn om terug de oude te worden. Bij mijn doktersbezoek daarnet, bleek in ieder geval dat het niet zo eenvoudig ligt. Men zou verwachten dat door deductie alsmaar duidelijker wordt wat de diagnose is, maar neen hoor. Er komen mogelijkheden bij. 'Mijnheer Brants, u maakt ofwel vandaag nog een afspraak bij de neuroloog, u gaat naar de spoed of ik maak een afspraak.' zei ze terwijl ze het bloed uit mijn aderen zoog. De dokter was duidelijk. Ik mag het niet meer uitstellen. Als Ilse terug thuis is, overleg ik welke neuroloog het zal worden. De bloedstaaltjes, met in grote letters HIV op geschreven, zijn onderweg naar het labo. HIV? Om nu stilaan mogelijkheden te gaan uitsluiten, Mijnheer Brants. Oef, dat is al een zorg minder, denk ik dan zo. Toen ik in de wachtzaal in de vakliteratuur naar mogelijke diagnoses zocht, viel mijn oog op 2 brochures. Het witte kopietje kon ik, nadat ik mijn leesbril had opgezet, voorzichtig en vooral onopgemerkt onder andere papieren schuiven. Ik kon moeilijk luidkeels door de wachtkamer roepen dat ik helemaal geen erectiestoornissen heb. De gekleurde folder over stress kon ik ongegeneerd uitlezen. Ik had tijdens het wachten zelfs de tijd voor de grote stress-test. Ik ben geslaagd met grote onderscheiding! Mister Bean zou er een mooie sketch over kunnen maken. Look, everyone, I have stress, ow ow. We gaan ook nog even een onderzoek doen naar dikke darmkanker, Mjnheer Brants, gewoon routine voor mannen vanaf 50. Routine? Mijn gat ! De telefoon gaat. De verbouwingen aan de school in Deurne lopen achter op schema. Stress? Ik ? Nee, hoor. Vanmorgen ontving ik het bericht dat de meubels zullen geleverd in de derde week van september. Kinderen in een bemeubelde klas? Mijn gat! En om 11u vanmorgen, kreeg ik het hartverwarmende melding dat mijn school in Wilrijk in brand stond. Maar geen zorgen, de brandweer is ter plaatse. Geen zorgen? Mijn gat !
