Verschijning van het genadige Kindje Jezus op 14 augustus 2021 in Sievernich 

Ik zie een grote lichtbol, ​​een grote gouden lichtbol, vergezeld van twee kleine lichtbollen. De grote gouden lichtbol gaat langzaam open en vanuit deze bol komt een prachtig licht naar ons toe. Het genadige Kindje Jezus draagt een grote gouden kroon. Het komt naar ons toe met Zijn gewaad en Zijn mantel van Kostbaar Bloed. In Zijn rechterhand draagt ​​het een gouden scepter. In Zijn linkerhand houdt het een grote gouden kelk. Nu gaan de andere twee kleinere bollen open en er staan twee engelen naast het Kindje Jezus. Ze spreiden de mantel van Zijn Kostbaar Bloed over ons uit. De Koning van de Hemel zegent ons:

 ´In de naam van de Vader en de Zoon - dat ben Ik - en van de Heilige Geest. Amen. Lieve zielen, bid met Mij Psalm 123!" 

De Koning van de Hemel legde me uit dat we Hem vandaag op de kleine berg Tabor hier in Sievernich mogen ontmoeten en dat we deze ontmoeting in ons hart moeten dragen. De Heer wenst als herinnering van deze ontmoeting Psalm 123 (oud-joodse telwijze) als gebed: ´Tot U sla ik mijn ogen op, Gij die troont in de Hemel, …¡

M: ´Heer, ik ken hem niet. Graag zal ik zal dan deze psalm bidden."

De Heer zegt: "Ik heb vandaag een kelk voor je meegebracht. Zou je hem willen drinken voor alle getrouwen?"

M: "Heer, ik zal deze beker drinken als U zegt dat ik het moet doen."

De Heer nadert en reikt de kelk zo, dat er een bittere vloeistof in mijn mond loopt.

Het Kindje Jezus zegt: 

´Bid, doe boete in de komende dagen! Ik zal jullie niet verlaten! Ik ben bij jullie en kijk in jullie harten. Bereid juist in de nood, in de beproeving, jullie harten tot een tabernakel van Mijn Allerheiligste Hart. Ik zie dat jullie harten vlekken hebben."

M: ´Heer, was ons rein met Uw Kostbaar Bloed. We hebben allemaal gebreken. We hebben allemaal vlekken en wel grote."

De Koning van de Hemel brengt de scepter naar Zijn Hart. Hij wordt de aspergil (wijdingskwast) van Zijn Allerheiligste Hart, Zijn Kostbaar Bloed. Hij zegent ons ´In de naam van de Vader en de Zoon - dat ben Ik - en van de Heilige Geest. Amen." 

Zijn gouden kroon glanst prachtig. Ze is versierd met rode edelstenen. We zijn allemaal gezegend en besprenkeld geworden met Zijn Kostbaar Bloed. 

M: ´Ik dank U uit heel mijn hart, mijn Heer en Heiland Jezus Christus. Deo gratias! Ik dank U in alle eeuwigheid." 

De Heer deelt mij mee dat deze gebedswake dit jaar voorlopig de laatste openbare samenkomst zal zijn voor grote groepen mensen. Hij zal het ons laten weten wanneer dit officieel weer mogelijk zal zijn. 

M: ´Het zal dan niet meer mogelijk zijn om elkaar hier te ontmoeten, ja? Dan wachten wij hier op Uw boodschap, Heer."

Nu wenst de Heer dat ik in kruisvorm op de grond ga liggen en om erbarmen vraag voor de oudere generatie.

M: ´Dat doe ik, Heer. O Jezus, Gij, Zoon van David, heb medelijden met de oudere generatie!¡ Elf keer zou ik zo om genade moeten smeken.

Dan moet ik om genade voor de Kerk vragen: "O Jezus, Gij, Zoon van David, heb medelijden met Uw Kerk!" Zeven keer zou ik om erbarmen moeten smeken.

De Heer spreekt: 

´De steen zal tegen het kruis gaan. Luister naar Mijn woorden. Het is belangrijk dat jullie Mijn woorden opvolgen, gehoorzamen. Gebed, boete, opoffering, eerherstel! Met het roepen tot de Eeuwige Vader zullen jullie de steen kunnen ophouden." 

M: ´De steen, Heer? O, dat bedoelt U. Ja, dat is de steen van Mekka. Oh!"

Het Kindje Jezus spreekt terwijl het Zijn ogen op ons allemaal richt:

"Ik wil in jullie harten blijven."

Er volgde een persoonlijke mededeling. 

Het goddelijke Kindje Jezus zegt: ´Adieu!¡ Het wenst van ​​ons gebed en wij bidden:

´O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, behoed ons voor het vuur van de hel.

Breng alle zielen naar de Hemel, vooral degenen die Uw barmhartigheid het meest nodig hebben."

Daarop laat de Heer mij een groot aantal arme zielen zien die Hij vandaag uit het Vagevuur heeft bevrijd, omdat Zijn Kostbaar Bloed ook in het Vagevuur ging. Deze zielen zijn overleden familieleden van de aanwezige biddende mensen. 

M: ´Moge God het jullie voor eeuwig vergelden! Dank uit de grond van mijn hart.

Deo gratias!¡

Nu moet ik het liedje aanheffen: Et verbum caro factum est, et habitavit in nobis.

Tot slot zegende het goddelijk Kind ons: In de naam van de Vader en de Zoon - dat ben Ik - en van de Heilige Geest. Amen.

Het Kindje Jezus gaat terug in het licht. De lichtbollen worden kleiner, pulseren en verdwijnen.

Op donderdag 19 augustus 2021, tijdens het rozenkransgebed

Tijdens het rozenkransgebed zag ik het genadige Kindje Jezus in een wit gewaad met blote voeten voor me staan. Ik kon zien dat het de wondtekenen had. Er kwam een wonderbaar licht uit de wondtekenen. De hele verschijning straalde. Het krullende haar straalde goudkleurig van licht.

Ik zag een landkaart op mijn tafel liggen. Duitsland was op deze kaart aangeduid. Nu zag ik dat het Kindje Jezus een doornenkroon in Zijn handen droeg. Het legde de doornenkroon op de kaart die ons land, Duitsland, toonde.

(Persoonlijke opmerking: we moeten heel veel bidden!)

Vertaling: Brigitte V.

01-09-2021 om 19:13 geschreven door claudia  

29/8 Maria: Geliefde kinderen:

Ik zegen jullie als Koningin en Moeder van de Eindtijd.

Aan het einde van de noveen die je aan Mij hebt opgedragen, is Mijn Hart vervuld van vreugde over de reactie van Mijn kinderen, met de zekerheid dat wat zij Mij aanbieden, Ik aanbied aan de Goddelijke Wil. Ik heb gekeken naar mensen die zich bekeerd hebben, die de vaste beslissing hebben genomen om opnieuw met Mijn Zoon een relatie op te bouwen.

Deze noveen is de Hemel op aarde geweest. Alleen omdat deze mensen nederig en eenvoudig van hart zijn, begrijpen ze dat ik als Koningin en Moeder de gebaren waardeer die voortkomen uit een zuiver en eenvoudig hart.

Geliefde kinderen, deze generatie moet zich voorbereiden, ze moet godsdienstonderwijs krijgen zodat ze niet verloren gaat. De kwaadaardige zoon des verderfs is al in actie, hij stuurt niet zijn volgelingen zoals in het verleden, maar degenen die toegewijd zijn om zijn tentakels over een verwarde en uitzinnige mensheid uit te strekken.

Deze generatie zal een tijd van lijden ervaren wanneer dit voor hun ogen in vervulling gaat:

Matteüs 10:21-22: De ene broer zal de andere uitleveren om hem te laten doden, en vaders zullen hetzelfde doen met hun kinderen, en kinderen zullen zich tegen hun ouders keren en hen laten terechtstellen. Jullie zullen door iedereen worden gehaat omwille van Mijn Naam; maar wie standhoudt tot het einde zal worden gered.

Kinderen, op dit moment heerst er wantrouwen in gezinnen, op werkplekken, bij gezinnen, dit gebeurt reeds, zonder aanleiding, en het zal nog nadrukkelijker worden.

De mensheid is op weg om achtergelaten te worden zonder vrijheid, zonder bewegingsvrijheid, zonder eigen meningsuiting, en de mens zal alles in het werk stellen om te overleven.

Als Moeder nodig ik jullie uit om te blijven waar je woont, alleen degenen die in de kuststreken wonen, moeten zich van deze plaatsen terugtrekken. De zeeën dringen het land binnen en sommige van deze zeeën houden onderwaterbergen in zich, die op een gegeven moment aan de oppervlakte zullen komen.

Het is een klein aantal zielen die leeft zoals de Hemel heeft aangegeven. Mijn kinderen worden keer op keer beproefd, waardoor ze nieuwe valse motivaties krijgen om verloren te gaan. De mensen zullen lijden in de Europese winter.

Mijn geliefden, ik geef jullie:

Mijn Hart, zodat jullie niet bang zouden zijn...

Mijn handen zodat jullie niet zouden verdwalen...

Mijn voeten om jullie te leiden...

Mijn Ogen, zodat jullie vergevensgezind zouden leven en naar Mijn Zoon in je medemens zouden kijken...

Mijn Taal zodat jullie zouden bidden en smeken om bekering.

Bid onophoudelijk de H. Rozenkrans, doe het goede zonder te rusten.

Het is noodzakelijk dat jullie je toewijden aan mijn Hart, zodat het voor jullie ten beste spreekt.

Het is dringend dat jullie je aan mijn Hart toewijden, wacht niet langer.

Bereid de toewijding aan maand september voor (Noot: de septembermaand is toegewijd aan OLVrouw van Smarten, het is dus passend om de Tranenrozenkrans te bidden), vóór de maand oktober dat toegewijd is aan de H. Rozenkrans. Het is noodzakelijk voor het welzijn van je ziel.

(Noot: dit zijn de feestdagen in september die toegewijd zijn aan de H. Maagd Maria: 8 september : Geboorte van de H. Maagd Maria, 12 september : Allerheiligste Naam van Maria, 15 september : OLVrouw van Smarten)

Wees waakzaam, de mens verliest het Geloof en dat zorgt ervoor dat ze ten prooi valt aan de duivel. Wees eenvoudig en nederig van hart, zodat ik je kan helpen.

Dit is niet het moment om je interesses te richten op andere zaken dan spiritueel te groeien.

Bid de H. Rozenkrans, het is het gebed waar de duivel niet graag naar luistert en hij vlucht weg als de H. Rozenkrans bidt en in staat van genade bent.

Ik zegen allen die mijn oproep lezen en ze in praktijk brengen. Dit moment is er een van hoogdringendheid.

Moeder Maria

3 X WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN

LUZ DE MARÍA

Broeders en zusters, onze Moeder, Koningin en Moeder, heeft tegen mij gezegd dat we allen tot verzoening met God moeten komen. Ze nam me mee om te kijken naar miljoenen mensen die de H. Rozenkrans bidden en ze zei: Kijk hoeveel kinderen van Mijn Zoon bidden.

Ik antwoordde: Ja moeder, dat klopt. Dan zei ze: Kijk goed.

En toen ze de H. Rozenkrans baden, zag ik hoe de meerderheid van degenen die baden, zich terugtrokken uit het gebed en er waren er maar weinig over. En onze Moeder vertelde me: Dit is het Volk van Mijn Zoon, ze zijn niet overtuigd en bekeerd, daarom worden ze moe van de zaken van het Huis van de Vader.

Onze Moeder vertelt me: Kijk naar de helse draak.

En ik keek naar een relatief jonge man, goed gekleed, die langs de heilige plaatsen ging en zelfs op die plaatsen maakten degenen die naar hem keken, een gebaar van respect.

Ik vroeg onze Moeder: wie is die man? en ze zei: De zoon des verderfs. Hij vreest mij, aanroep daarom het Kostbaar Bloed van Mijn Goddelijke Zoon en aanroep mij zo: O Maria, zonder zonde ontvangen, (bid voor ons die onze toevlucht tot u nemen.)

En onze H. Moeder zegende de hele mensheid door de aarde te zegenen. Amen.

01-09-2021 om 01:57 geschreven door claudia  

Italiaanse media speculeren opnieuw over aanstaand aftreden paus Franciscus - Xandernieuws 30/8/2021

Op 23 augustus schreef de centrumrechtse Italiaanse krant Libero op de voorpagina dat paus Franciscus zou hebben besloten om in december af te treden. De reden: zijn slechte gezondheid. Franciscus is hoe dan ook een in eigen kring zeer omstreden kerkleider die door veel Katholieke geestelijken en leken niet wordt erkend als de ‘legitiemeÿ opvolger van de Apostel Petrus, omdat hij volledig aan boord is van de globalistische Vrijmetselaars klimaat-vaccinatie agenda, die hard werkt aan de transitie naar een Luciferiaanse Nieuwe Wereld Orde. Een van zijn grootste tegenstanders, Aartsbisschop Viganò, beschuldigde de paus zelfs van het oprichten van het ‘rijk van de Antichrist'.

Libero haalt als bron Il Sismografo aan, een zeer invloedrijke en gezaghebbende blog die wordt gepubliceerd door anonieme leden van het Vaticaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Hoewel er veel gespeculeerd wordt in het 3 pagina's tellende artikel, komt het erop neer dat de Franciscus vanwege zijn slechte gezondheid de ‘wens heeft uitgesproken om af te treden'. Onlangs grapte hij met een serieuze ondertoon dat er in de lente van 2022 wel eens een andere paus in het Vaticaan zou kunnen zitten.

‘Ernstige aftakelende ziekte'

Franciscus onderging op 4 juli een onverwachte spoedoperatie in het ziekenhuis, volgens sommige bronnen vanwege darmkanker. Anderen speculeerden dat een deel van zijn voet werd geamputeerd nadat hij ziek zou zijn geworden door zijn Covid vaccinatie.

Op 6 juli schreef Luis Badilla, de directeur van Il Sismografo, dat de paus een ‘ernstige en aftakelende' ziekte heeft, ‘mogelijk chronisch… Natuurlijk keert hij terug naar het Vaticaan, maar… hij zal nooit meer dezelfde zijn… Hij weet dat hij zijn leven enorm moet veranderen: vermoeidheid, rust, beperkingen, voeding, fysieke revalidatie therapie.' Een maand later gaf hij toe dat er ‘nog veel onbeantwoorde vragen' zijn over Franciscusÿ gezondheid, waarop de website Infovaticana schreef dat ‘de gezondheid van de paus niet is wat ze zeggen.'

Franciscus zou bijna geen steun meer hebben

Veteraan Vaticaan-journalist Sandro Magister concludeerde op 13 juli op zijn veel gevolgde blog dat de publicatie van twee boeken (‘La Chiesa Brucia' = ‘De Kerk staat in Brand', en ‘Il Gregge Smarrito' = ‘De verloren Kudde') onderstreept dat het ook met de gezondheid van de Kerk steeds slechter gesteld is. De meeste kardinalen, bisschoppen en andere geestelijken zouden het vertrouwen in Franciscus zijn kwijtgeraakt, vooral vanwege diverse schandalen en zijn vele pogingen om de kerndoctrines van het katholieke geloof te veranderen of aan te passen aan het progressieve ‘woke' evangelie.

DRIE pausen?

Mocht Franciscus (kardinaal Bergoglio) inderdaad aftreden, dan zal de onrust, verwarring en interne strijd in het Vaticaan alleen maar groter worden. Dan zijn er immers twee paus-emiriti, want Joseph Ratzinger – Benedictus XVI, volgens een substantieel deel van de katholieken nog steeds de ‘echte pausÿ die destijds gedwongen zou zijn om af te treden – is ook nog in leven. Daar zal dan nog een derde, nieuwe paus aan worden toegevoegd, alhoewel sommigen hopen dat Benedictus weer op de ‘heilige stoel' zal terugkeren.

Aartsbisschop Viganò: ‘Rijk van de Antichristÿ

Een van de meeste verklaarde tegenstanders van Franciscus is aartsbisschop Viganò, die het afgelopen jaar diverse keren ongemeend hard naar hem uithaalde. Zo beschuldigde hij de paus ervan ‘het anti-evangelie van de nieuwe wereldorde' te prediken, en beschouwt hij de steun van Franciscus aan de wereldwijde ‘vaccinatie'agenda als het rechtstreekse promoten en oprichten van het satanische ‘systeem van het Beest', het rijk van (de) ‘antichrist'. Viganò: ‘We kunnen hier niet langer over zwijgen, want dat zou ons medeplichtigen maken van de vijanden van God en het menselijk ras.'

‘Als we bewijzen dat wij staande blijven in deze verzoeking, als wij… ons niet laten verleiden door ‘valse christussen en valse profetenÿ, dan zal de Heer ons – in ieder geval op dit moment – de nederlaag van de aanval van de kinderen der duisternis op God en de mensen geven. Maar als wij uit angst de prins van deze wereld volgen… zullen wij samen met hem worden veroordeeld tot een onverbiddelijke nederlaag en eeuwige verdoemenis,ÿ waarschuwde Viganò.

Oorspronkelijke Franciscus voorspelde ‘Paus die vernietiging zal brengen'

Dat kardinaal Bergoglio zich als eerste Jezuïtische paus ooit uitgerekend naar Franciscus van Assisi vernoemde is retrospectief profetisch gebleken. Niet alleen zocht de oorspronkelijke Franciscus toenadering tot de islam -iets waar Bergoglio hem in navolgde-, maar ook voorspelde hij kort voor zijn dood dat er in de eindtijd ‘een man als paus zal opstaan, die door zijn sluwheid velen zal doen dwalen en doen sterven… Sommige predikers zullen zwijgen over deze waarheid, anderen zullen deze met voeten treden en ontkennen… .want in die dagen zal Jezus Christus hen geen ware pastor sturen, maar een vernietiger.'

De zeer verrassende verkiezing van Bergoglio in 2013 – hij kwam op geen enkele shortlist voor – ging gepaard met een aantal opmerkelijke verschijnselen. Zo was het voor het eerst in precies 1300 jaar dat een paus een nieuwe, nooit eerder gebruikte naam koos, werd zijn aanstelling op 13-03-2013 bekend gemaakt, was de bekende ‘witte rook' om 19.13 uur te zien, en hield hij om 20.13 uur zijn eerste toespraak.

In het occultisme is '13' een zeer belangrijk getal. Eerder was de St.Pietersbasiliek op de dag dat Benedictus zijn aftreden bekend maakte (11-02) tot twee keer toe getroffen door de bliksem, wat sommige waarnemers deed denken aan Openbaring 13:13 (‘En het (beest) doet grote tekenen, zodat het zelfs vuur uit de hemel doet neerdalen ten aanschouwen van de mensen...').

Orde der Jezuïeten heeft met succes grootste deel christendom misleid

Franciscus' Orde der Jezuïeten – het ‘Genootschap van Jezus', met circa 19.000 leden de grootste orde van de Katholieke Kerk – werd opgericht om het destijds ‘dissidente' protestantse christendom onder controle te houden van de Kerk van Rome, en daarmee van de in hun ogen legitieme ‘opvolger van Petrus', de paus. Tevens moesten de Jezuïeten de aandacht af te leiden van de Bijbelse profetieën die juist de Katholieke Kerk, en specifiek het eeuwenlang gebruikte ‘kruisÿ symbool, aanwijzen als kernonderdeel van ‘het Beest'.

Die missie is – gezien de vele Babylonische leringen en concepten die het protestantse christendom 1 op 1 van het Rooms Katholicisme heeft overgenomen – grotendeels geslaagd; ook wisten de Jezuïeten de volgende afsplitsingen (met name het evangelische- en pinksterchristendom) te misleiden met een nieuw bedachte valse leer dat de gelovigen de laatste fase van de eindtijd, inclusief de invoering van ‘het teken van het Beest', nooit zouden hoeven meemaken, omdat ze voor die tijd in de hemel zouden worden opgenomen. Op deze slinkse wijze werd ook deze enorme groep christenen tot op de dag van vandaag blind gehouden voor de echte vervulling van de ‘eindtijd' profetieën.

De laatste paus?

Franciscus was de 112e en laatste paus van de op deze site in 2013 vaak besproken 900 jaar oude ‘profetie der pausen' van St. Malachy, die tot dan toe exact was uitgekomen. Als dat ook voor de ‘laatste paus' geldt, dan betekent dit dat er òf geen nieuwe paus meer gaat komen, òf dat Franciscus inderdaad als valse anti-paus de boeken in zal gaan en niet zal worden meegerekend. In dat zal geval zal niet hij, maar zijn opvolger de ‘laatste paus' zijn die volgens Malachy de vernietiging van het Vaticaan, de komst van de antichristelijke wereldorde, en het laatste oordeel van God over de mensheid zal meemaken.

Na Franciscus aanstelling in 2013 schreef ik: ‘Als daarbij bedacht wordt dat paus Franciscus al 76 jaar oud is en een paus gemiddeld 11 jaar op de troon zit, dan zou de allerlaatste fase van de eindtijd, die (volgens de Bijbel) zal worden afgesloten met de terugkeer van Jezus Christus, mogelijk tussen nu en 2024 gaan beginnen…'

Na twee derde van 2021 achter de rug te hebben kunnen we, gezien de corona plandemie en de wereldwijd opgelegde ‘Beest'-injecties-ID-agenda, gevoeglijk concluderen dat we aardig op koers liggen.

01-09-2021 om 00:06 geschreven door claudia  

31/8 De verduisterde Kerk heeft gedronken van de beker der gruwel

Jezus: Tekenen in de hemel boven en op aarde beneden worden intenser en wijzen op Mijn aanstaande terugkeer. De verduisterde Kerk heeft gedronken uit de beker der gruwel en biedt deze nu aan de wereld aan. Satans kwaadaardige besmetting tast de Kerk aan en verspreidt zich in het verborgene, en maakt ze klaar om het beest binnen te laten komen. Blijf mijn instrumenten, opdat Ik er doorheen kan werken, om de verdwaalden en de zieken te bedienen . Breng herstel en heelheid aan berouwvolle harten. Wees niet bang om voor deze dingen te zorgen. Stel je vertrouwen in Mij en laat je geloof niet wankelen. Zo spreekt de Heer.

30/8 Wegens jullie ongerechtigheden, die grote overtredingen zijn

Jezus: De hemelen zullen worden opgerold, waardoor de aarde zal beven en barsten. Velen vallen buiten de boot. Laat je lampen niet uitdoven. Wees waakzaam en bid. Barmhartigheid vloeit voort uit Mijn H. Hart. Heb berouw en keer naar Mij terug. De verwoestingen gaan door, want jullie ongerechtigheden zijn grote overtredingen. Kom tot Mij met een berouwvol hart, op zoek naar mijn Barmhartigheid. Aanroep Mijn Naam, en Ik zal je reinigen van alle overtredingen. Maak je hart gereed, want op een onbekend uur zullen de bazuinen klinken en Mijn Dag des oordeels zal over je komen. Zo spreekt de Heer.

Maria: Het is begonnen, de geopenbaarde geheimen worden nu vervuld. De hemelen worden opgerold, terwijl de bedekking van de duisternis dikker wordt en neerdaalt. Mijn kinderen, bereid je voor op de duisternis. Hemelse storingen nemen toe, terwijl de aarde zal beven en barsten. Bid mijn kinderen, en zoek de Barmhartigheid van mijn Zoon. Blijf mijn Rozenkrans van Licht bidden, waar mijn getransfigureerde Zoon wordt geopenbaard. Mijn Rozenkrans van Licht zal je door deze vallei van tranen leiden. Ik wijs de weg naar je redding, mijn Zoon, Jezus Christus. Maak je hart gereed, want Hij staat op de drempel. Kom onder Zijn Goddelijke Barmhartigheid, die helder voor je schijnt. Onthoud altijd mijn beloften, en bid onophoudelijk. Zo spreekt je liefhebbende Moeder.

Jezus: Blijf binnen de grenzen van Mijn bescherming, zoek naar Mijn Wil voor jouw leven. Buiten Mijn Wil, ben je niet langer in mijn grens van bescherming. Je blijft kwetsbaar voor de hardheid van deze wereld, die wordt gedomineerd door de gevallenen. Word niet gelijkvormig aan de wegen van deze wereld die nu in duisternis overgaat. De tijd verstrijkt. Elk moment is een genade die voor jou wordt gespaard. Kom nu naar Mij, met berouw in je hart. Mijn barmhartigheid is voor iedereen. Zo spreekt de Heer.

30/8 De dagen worden verduisterd door kwaad

Jezus: Geliefden, de dagen worden verduisterd door het kwaad, dat blijft groeien en erger wordt naarmate de dag verstrijkt. Daarom verlang ik dat Mijn trouwe gelovigen zich toewijden aan Mijn Heilig Hart. Daar, in Mijn Rijk van bescherming, word je beschermd tegen het kwaad. Blijf binnen de grenzen van Mijn Liefde. Het kwaad zoekt de ondergang van zielen en de vernietiging van Mijn beeld. Satans plannen zijn bijna voltooid. Nu is de tijd gekomen om je hart volledig aan Mij te geven. Slechts enkele ogenblikken van Mijn Barmhartigheid blijven over. Zo spreekt de Heer.

31-08-2021 om 23:51 geschreven door claudia  

Eer je vader en je moeder

ouders

Jezus bleef me alles laten zien. Ik vertelde je reeds hoe ik mijn ouders ondankbaar was, hoe ik me voor hen schaamde. Ik sprak slecht over hen en ik wees hen af omdat ze arm waren en me niet alles konden geven wat mijn rijke vrienden hadden. Ik was een ondankbare dochter, tot op het punt dat ik zei mijn moeder niet als zodanig beschouwde omdat ze minderwaardig voor me leek.

Het was beangstigend om mijn levensoverzicht te zien, van een goddeloze vrouw. Zo iemand vernietigt alles wat ze nadert. En het ergste was dat ik mij een heel goed mens voelde en ervan overtuigd was!

Ik dacht dat ik met betrekking tot het 4^de gebod goed geslaagd zou zijn, omdat mijn ouders me veel hadden gekost. Ik heb veel geld voor hen uitgegeven vanwege hun ziekten (alle onderzoeken had ik mee betaald), omdat ze allebei ernstige ziekten hadden voordat ze stierven.

Het was mijn man die de kosten dekte en ik zei: Zorg voor deze twee schaamteloze mensen, want ze laten geen cent als erfenis na en meer zelfs, er is een fortuin nodig om hen te bekostigen. De ouders van mijn vrienden laten daarentegen bezit achter… En de Heer liet me zien hoe ik alles analyseerde vanuit geldelijk oogpunt, omdat ik zelfs mijn ouders manipuleerde toen ik geld en macht had, ik profiteerde zelfs van hen.

de geldgod

Met geld maakte ik mezelf tot god, en ik vertrapte zelfs mijn ouders. Weet je wat me het meeste verdriet deed? Om ze daar te zien. Mijn vader huilde toen hij zag dat hij geen goede vader was geweest, dat hij zijn dochter wel had geleerd een werker, een vechter, een ondernemer te zijn, om gerespecteerd te worden, want alleen degenen die werken gaan vooruit in het leven, Maar hij was een bijzonderheid vergeten: dat ik een ziel had, en dat hij mijn evangelieprediker was, door met zijn leven te getuigen.

Mijn leven begon te zinken, met het voorbeeld dat hij me had gegeven. Hij zag nu, met diep verdriet, de verantwoordelijkheid die hij voor God had, aangezien hij een rokkenjager was geweest, en hij zei vrolijk opschepte tegen mijn moeder en tegen iedereen, dat hij een "macho" was, omdat hij veel vrouwen had en hij ze allen kon veroveren. Bovendien dronk en rookte hij.

Hij was ook een goed mens, maar deze ondeugden vond hij niet erg, integendeel, hij geloofde dat het deugden waren. Hij was ook erg trots. Toen ik nog een baby was en zag hoe mijn moeder huilde als hij over de andere vrouwen sprak, begon ik vervuld te worden van woede en wrok. De wrok begint met de geestelijke dood: ik voelde een angstaanjagende woede toen ik zag hoe mijn vader mijn moeder vernederde bij mensen, en hoe hij zoveel verdriet veroorzaakte... En zij zweeg. Daar begon mijn opstandigheid.

Toen ik een puber was, zei ik tegen mijn moeder: Ik zal nooit doen zoals jij. Je gooit de waardigheid van vrouwen onder de voeten. Daardoor zijn wij vrouwen niets waard: de fout ligt bij vrouwen zoals jij, zonder waardigheid, zonder trots, die zich laten onder de voet treden en vernederd worden door mannen! En tegen mijn vader zei ik altijd: Pa, luister goed: ik zal nooit toestaan ​​dat een man mij aandoet, wat jij mama aandoet! Nooit! Als op een dag een man mij ontrouw zou zijn, zal ik mezelf rechtvaardigen! Ik doe hetzelfde, zodat hij het zou leren!¡

Mijn vader sloeg me en schreeuwde: Hoe durf je, kleine?! Ik weet niet waarom mijn vader zo hypocriet was. Ik zei hem: Ok, je kunt me zelfs slaan... Maar als ik op een dag trouw en mijn man pleegt overspel, dan zal ik mezelf rechtvaardigen, ik zal het hem betaald zetten, zodat mannen zouden begrijpen en ervaren hoe een vrouw lijdt, wanneer een man haar op zoÿn manier vernedert!

Ik vulde mezelf met al deze haat en wrok. Weet je, ik voelde zoveel woede, dat dit van mijn leven een rebellie maakte: ik begon te leven met het verlangen om de vrouw te verdedigen. Ik begon abortus, euthanasie, echtscheiding te steunen, en ik adviseerde alle vrouwen die ik kende, om zichzelf te rechtvaardigen als hun man hen zou verraden! Ik ben lichamelijk nooit ontrouw geweest, maar ik heb zoveel mensen veel kwaad berokkend met deze raadgevingen.

Toen ik eindelijk financieel welgesteld was, zei ik tegen mijn moeder: Ma, ga weg van pa, want het is onmogelijk om met zo'n man te leven! Heb een beetje waardigheid, heb wat zelfrespect, ma!

Maar ook al was mijn vader zo, toch mocht ik hem graag. Ondanks alles hield ik van hem. Dit omdat mijn moeder echt een goede vrouw was, die ons nooit, nooit, leerde haten, noch mijn vader, noch iemand anders! En ik, die wilde dat mijn ouders gingen scheiden! Maar mijn moeder zei altijd:

Nee, mijn dochter, dat kan ik niet. Ik lijd, dat is waar, maar ik offer mezelf op voor jullie, mijn kinderen. Jullie zijn met zeven en ik ben maar alleen. Ik offer mezelf op omdat hij een goede vader is: ik zou niet van hem kunnen scheiden en jullie zonder vader achterlaten. En als ik dan zou scheiden, wie zou er dan bidden dat je vader zich zou kunnen redden? Ik ben het die tot de Heer voor hem kan smeken, zodat hij verlossing kan vinden. De pijn en het lijden dat hij mij veroorzaakt, verenig ik met de pijnen die Jezus leed aan het Kruis. Elke dag ga ik naar de kerk, en voor de tabernakel zeg ik: ´'Heer, dit lijden is niets. Ik verenig het met dat van Uw Kruis, zodat mijn man en mijn kinderen zich kunnen redden.¡ Ik vertrouw je vader toe aan Jezus, samen met de Rozenkrans. De duivel duwt hem naar de bodem waardoor hij zondigt, maar ik duw hem omhoog met de Rozenkrans, ik breng hem voor het Heilig Sacrament in het tabernakel en ik zeg tegen Jezus:

´Heer, hier is hij: ik vertrouw erop dat U mij niet zult laten sterven zonder hem bekeerd te zien worden. Heer, ik bid niet alleen voor mijn man, maar ook voor alle vrouwen die zich in dezelfde situatie bevinden, vooral voor degenen die, in plaats van te knielen om U te smeken voor hun man en voor hun kinderen, zichzelf in handen van tovenaars en waarzeggers overgeven, of anders overspel plegen, waarbij ze hun eigen ziel en het gezin in de klauwen van de boze sturen. Heer, ik bid voor deze vrouwen, voor hun gezin.¡

Weet je, acht jaar voordat hij stierf, bekeerde mijn vader zich! Hij had berouw en hij vroeg God vergeving en de Heer vergaf hem. Hij was in het Vagevuur, in het laagste deel, in groot lijden, zodat hij eerherstel voor zijn zonden deed. Herstel brengen voor zonde is iets dat we niet erg serieus nemen, we denken er niet over na. Het is dikwijls niet mogelijk, maar juist daarom verleent de Heer ons de genade om door de Eucharistie onze zonden te herstellen. Elke keer dat we deelnemen aan de H. Mis, geeft de Heer ons de genade om eerherstel te brengen voor het kwaad dat we hebben begaan. God toont ons in het hiernamaals de gevolgen van onze zonden, van het kwaad dat we de naaste hebben aangedaan. Zelfs een slechte blik, een lelijk woord... Als we zouden kunnen zien hoe verschrikkelijk het is! En wat huilen we daar om al deze zonden!

In het geval van mijn vader zei mijn moeder hem dat hij mijn broers de raad moest geven dat ze hun zondig leven, dat ze leidden, zouden opgeven. Ze volgden het voorbeeld van mijn vader, in ontrouw, in drinken... Ze waren zijn kopie. Als hij had kunnen doen wat mijn moeder hem zei, zou dit een eerherstel zijn geweest. Maar hij reageerde altijd om de kinderen plezier te laten hebben, dat ze enkel verloofd waren, en dat ze tijd zouden hebben om te veranderen!

Hij gaf een slecht voorbeeld aan mijn broers en hij bracht geen eerherstel voor zijn zonden. Hij huilde daar in het Vagevuur, en hij zei: Ik heb mezelf gered dankzij 38 jaar gebed van deze heilige vrouw, die God me als echtgenote heeft gegeven! Mijn moeder heeft 38 jaar van haar leven voor hem gebeden!

Satan en zijn strategie

Degenen die de film ´The Passion' hebben gezien, zullen zich herinneren dat terwijl ze Jezus geselen, men een duivel ziet met een klein kind (ook een duivel), die naar Jezus kijkt en glimlacht. Welnu, weet dat hij vandaag niet langer een baby is, maar een boosaardig genie, machtig en pervers, die vele volkeren in slavernij houdt, met de geneugten van het vlees, met magie, met verkeerde ideologieën, zoals bijvoorbeeld deze die bevestigen dat de duivel niet bestaat.

 Satan en het duivelskind

De duivel is sluw, hij ontkent zijn bestaan! Hij laat ons geloven dat hij niet bestaat, om ongestoord te kunnen handelen! Hij leidt de mens om hem te laten geloven dat hij niet bestaat, en om ons zo te vernietigen. Hij vindt een manier om zelfs degenen die in God geloven in verwarring te brengen; wanneer er bijvoorbeeld ware verschijningen zijn, doet hij geloven dat ze vals zijn. Hij verwart de mensen op duizend en één manieren, profiterend van de zwakke kant van de mens.

Veel Katholieken die gelovig en praktiserend zijn, gaan zowel naar de H. Mis als naar waarzeggers en tovenaars, omdat de boze ons doet geloven dat er niets kwaads in is en dat we toch naar de Hemel gaan. En dat er zeker geen magie gebruikt wordt om iemand kwaad te berokkenen! (Noot: ze noemen het zelfs ‘witte magie’, maar alle magie is kwaadaardig en komt van de boze) De duivel misleidt, misbruikt en leidt dit alles met een zeer goed voorbereide strategie.

Weet dat wanneer we onze toevlucht nemen tot magie, het beest zijn zegel inprent. Als we naar een tovenaar, waarzegger, astroloog, of naar iemand gaan die geesten oproept, de duivel op al deze plaatsen zijn zegel, zijn stempel drukt.

Ik bevond me op één van deze plaatsen toen ik met een vriendin ging, die me naar een tovenaar bracht om mijn toekomst te voorspellen, en daar werd ik getekend door het beest. De boze zette zijn zegel op mij. Het ergste was dat ik vanaf die dag, waarop ik via die vrouw het stempel van het kwaad ontving, zaken begon te krijgen als nachtelijke onrust, nachtmerries, angsten, depressies en zelfs een diep verlangen naar zelfmoord! Ik begreep het waarom van deze verlangens niet! Ik huilde, voelde me ongelukkig en voelde me nooit meer in vrede. Ik bad, maar ik voelde de Heer ver van mij verwijderd. Daarna voelde ik noot meer die nabijheid met Hem, dat ik wel had toen ik klein was. Natuurlijk! Ik had de deuren voor het beest geopend en de boze was met geweld mijn leven binnengedrongen.

De leugens en de eerste biecht die slecht werd beleden

Toen ik nog klein was, leerde ik helaas dat leugens perfect waren om de straffen van mijn moeder te vermijden, die nogal streng waren, en daarom ging ik naar de “meester van alle leugen”. Ik sloot een verbond met hem en ik werd zo'n grote leugenaar dat, naarmate mijn zonden toenamen, ook de omvang van mijn leugens toenam. Ik wist bijvoorbeeld dat mijn moeder een groot respect voor de Heer had.

Voor haar was de naam van de Heer Heilig, het was Allerheiligst, en daarom dacht ik het perfecte wapen te hebben! Ik zei altijd tegen haar: Ma, voor Christus zweer ik dat ik dit niet heb gedaan! Op deze manier slaagde ik er uiteindelijk in om straffen te ontwijken. Met mijn leugens heb ik de Allerheiligste Naam van Christus gelasterd, in mijn slechtheid vulde ik mijzelf met zoveel zonden en vuil.

En als mijn moeder sterk aandrong zei ik: Mam, luister! Dat een bliksemschicht mij treft, als wat ik zeg een leugen is! Deze woorden heb ik dikwijls gebruikt... en zie! Er ging veel tijd voorbij, maar uiteindelijk trof een echte bliksemschicht mij! En het is alleen door Gods Barmhartigheid dat ik er nog ben.

Op een dag zei mijn vriendin Estela tegen me: Kijk eens, je bent reeds 13 jaar en je hebt je maagdelijkheid nog steeds niet verloren?! Ik keek geschrokken naar haar en vroeg haar: Wat bedoel je daarmee? Mijn moeder had het altijd met mij over het belang van maagdelijkheid. Ze zei dat we te maken hebben met de ring van het Huwelijk met de Heer.

Maar mijn vriendin zei met een air van superioriteit tegen me: Zodra ik begon te menstrueren, bracht mijn moeder mij naar de gynaecoloog, en nu neem ik de pil! Ik wist op dat moment niet eens wat dat betekende! En ze legde mij uit wat “de pil” was, en de mogelijkheden om niet zwanger te worden en ze voegde eraan toe dat ze al met die, en die had geslapen, een enorme lijst! Ze bevestigde dat het een heel goede zaak was! Mijn vriendinnen zeiden me: Weet je nu echt van niets?

Omdat ik nee antwoordde, beloofden ze me naar een plek te brengen waar ze het allemaal hadden geleerd. Ik maakte me zorgen: ik wist waar ze me heen zouden leiden! Er opende zich een nieuwe wereld voor mij: nieuw en totaal onbekend.

Ze brachten me naar een nogal vieze bioscoop, in het centrum van de stad, om een ​​pornofilm te gaan bekijken. Stel je mijn schrik eens voor, als meisje van 13 jaar, dat in die tijd niet eens een televisie in huis had! Je kunt je voorstellen hoe het was om zo'n film te zien! Ik stierf bijna van schrik! Het leek me de Hel! Ik had willen vluchten, maar ik deed het niet, omdat ik beschaamd was en geen gezichtsverlies wilde lijden voor mijn vriendinnen. Maar ik wilde er zo graag weg, ik was heel bang!

Diezelfde dag ging ik met mijn moeder naar de H. Mis. Ik was zo bang, dat ik wilde biechten. Ze bleef voor het tabernakel om te bidden. In de biecht beleed ik mijn gebruikelijke zonden: het negeren van mijn plichten thuis, deze op school, mijn ongehoorzaamheid… Dit waren min of meer mijn gewone zonden. Ik ging altijd naar dezelfde Priester, en daarom kende hij min of meer al mijn zonden, maar die dag zei ik ook dat ik naar de bioscoop ging, verborgen voor mijn moeder.

De Priester riep bijna: Verborgen voor wie?! Waar ging je toch naartoe?! Ik was terneergeslagen en toen ik uit de biechtstoel kwam, keek ik naar mijn moeder die rustig op haar plaats zat. Gelukkig had ze niets gemerkt! Stel je voor dat ze het had gehoord! Natuurlijk had ik niet gezegd wat voor soort film ik had gezien! De Priester was zo verontwaardigd, stel je voor dat ik had gezegd welke film ik had gezien, wat zou hij dan gedaan hebben? Mij slaan?

Dat was het begin van Satans sluwheid! Vanaf die tijd begon ik zelfs slechte belijdenissen af ​​te leggen. Vanaf dat moment koos ik wat ik zou zeggen in de biecht: Deze zonde biecht ik, maar die andere niet. Deze zonde zeg ik tegen de Priester, maar die andere niet! Het begin van mijn heiligschennende belijdenissen! Ik ontving de Heer in de H. Communie, en wist dat ik niet alles had beleden! Ik heb de Heer onwaardig ontvangen! De Heer liet me de degeneratie van mijn ziel zien, het was verschrikkelijk! Net zoals dit proces van geestelijke dood ernstig was.

Ik belandde tot het punt dat ik op het einde van mijn leven niet meer in de duivel geloofde, of in wat dan ook. Hij liet me zien hoe ik in mijn kinderjaren hand en hand met God wandelde. Ik had een diepe relatie met Hem, en de zonde zorgde er geleidelijk voor dat ik Zijn hand losliet. Nu zei de Heer mij dat zij die Zijn Lichaam en Zijn Bloed eten en drinken in die toestand, hun veroordeling eten en drinken. Ik at en dronk mijn veroordeling!

Ik zag in het Boek des Levens hoe de demon wanhopig was, want toen ik 12 jaar was geloofde ik nog steeds in God, ging ik nog steeds naar de Eucharistische Aanbidding met mijn moeder. Het was vreselijk mijn geloofsafval te zien.

Toen ik mijn zondig leven begon, liet de Heer me voelen dat ik de Vrede in mijn hart aan het verliezen was. Er begon een gewetensstrijd, en wat zeiden mijn vriendinnen mij? Ze zeiden: Wat?! Ga je biechten?! Je bent dwaas, je bent ouderwets! En bij wie dan? Bij deze Priesters die nog grotere zondaars zijn dan wij?! Geen van hen ging biechten, ik was de enige die nog ging. Er woedde een strijd tussen wat mijn vriendinnen vertelden en wat mijn moeder en mijn geweten me vertelden... Geleidelijk begon de balans door te wegen in het voordeel van mijn vriendinnen. En ik besloot niet meer te biechten: ik ging niet langer biechten bij die oude mannen, die geschandaliseerd waren alleen omdat ik naar de bioscoop ging!

Zo sluw is Satan! Op 13-jarige leeftijd nam ik afstand van de Biecht. Hij is een expert, weet je? Hij plaatst verkeerde ideeën in ons hoofd! Op 13-jarige leeftijd was ik in de geest al een levend lijk. Maar voor mij was het belangrijk, gedreven door trots om bij dat groepje vriendinnen te horen, van verfijnde en deskundige meisjes. Als we 13 jaar zijn, denken we alles te weten, en dat alles wat met God te maken heeft uit de mode is, of dwaas. Wat het "in" is moet gevolgd worden.

Wat ik jullie nog niet heb verteld is toen Jezus’ stem klonk en de demonen daar vluchtten omdat ze Zijn stem niet konden verdragen, bleef één van hen. Hij had niet de toestemming gekregen om te vluchtten. Deze demon, enorm, schreeuwde met afschuwelijke kreten: Ze is van mij! Ze is van mij! Ze is van mij! Alleen hij bleef, want hij was degene die mijn zwakheden leidde, mij manipuleerde en met zijn strategie leidde, zodat ik zou zondigen! Hij was het die me van de Biecht wegtrok! 

31-08-2021 om 11:56 geschreven door claudia  

Hij liet me zien hoe mijn relatie was met mijn medemens, en met Hem. Ik bekritiseerde alles en iedereen. En iedereen wees naar mij en zei: heilige Gloria! Hij liet het me zien toen ik beweerde dat ik om God en de naaste te beminnen, ik integendeel erg jaloers was. Nu zag ik dat wanneer ik tegen iemand loog of hem bedroog, het was alsof ik meineed pleegde, want op het moment dat ik zei: Ik ben katholiek, verklaarde ik dat Jezus Christus, mijn Heer was en tegelijkertijd gaf ik getuigenis van leugens en bedrog! Wat heb ik veel kwaad aan zoveel mensen berokkend!

En wat de rest betreft, ben ik mijn ouders nooit dankbaar geweest voor al hun offers en toewijding zodat ik een beroep zou kunnen uitoefenen en het goed zou hebben in het leven. Alle offers en inspanningen die ze hebben geleverd... en ik zag het niet, ik negeerde ze, en zodra ik mijn werk had, verminderden ze zelfs in mijn ogen: tot het punt dat ik me schaamde voor mijn moeder, voor haar nederigheid en armoede.

Jezus ging verder en liet me zien wat een echtgenote ik was: ik bracht de hele dag door met mopperen, vanaf het moment dat ik wakker werd. Mijn man zei: Nog een fijne dag! En ik reageerde: Misschien voor jou!! Kijk naar de regen! Ik mopperde altijd en sprak alles tegen.

En wat met het heiligen van de Heilige feestdagen? Schrikwekkend! Wat voelde ik mij verdrietig! Jezus liet me zien hoe ik 4 en zelfs 5 uur bezig was met gymnastiek voor mijn lichaam er goed te doen uitzien, en zelfs geen 10 minuten over had voor mijn Heer, zelfs geen dankzegging of een mooi gebed. Nee, niets! Integendeel, soms bad ik de Rozenkrans heel snel, zelfs tijdens de pauze van een soapserie. Ik dacht er zelfs aan tijdens de reclames te kunnen bidden. Ik begon snel, zonder aandacht te schenken aan wat ik zei, meer bezorgd over de soapserie, of ze reeds was begonnen of niet, en wat ik reeds had gezien. Kortom, zonder mijn hart tot God te verheffen.

Jezus bleef me tonen hoe ik Hem op geen enkele manier dankbaar was, en de luiheid die ik had om naar de H. Mis te gaan. Toen ik nog bij mijn ouders woonde en mijn moeder me verplichtte om te gaan, zei ik tegen haar: Maar mama, als God overal is, waarom moet ik dan naar de kerk gaan voor de Mis? Het was duidelijk dat ik handig was in het vinden van excuses. En Jezus liet dit aan mij zien.

Ik had de Heer 24 uur per dag bij mij, mijn hele leven zorgde God voor mij, en ik was zo lui om op zondag wat tijd aan Hem te wijden, om Hem mijn dankbaarheid en mijn Liefde voor Hem te tonen. Maar het ergste was dat ik goed wist dat naar de kerk gaan, bedoeld was om mijn ziel te voeden. In plaats daarvan wijdde ik me volledig aan de zorg voor mijn lichaam, ik werd een slaaf van mijn eigen vlees, en ik vergat dat ik een ziel had! En nooit zorgde ik ervoor.

Gloria bij een trouwfeest

Met betrekking tot Gods Woord zei ik zelfs botweg en zonder schaamte dat degene die veel in de Bijbel leest, gek werd. Ik kwam op het punt een godslasteraar te zijn, en mijn gebrek aan religiositeit bracht me ertoe te zeggen: Maar welk Allerheiligste? En God zou daar aanwezig zijn? In de ciborie en in de kelk? De Priester moet cognac toevoegen, om het een goede smaak te geven!

Wat was mijn relatie met God tot een absoluut dieptepunt gekomen! Ik liet mijn ziel zonder voedsel achter, en alsof dat nog niet genoeg was, was het enige wat ik deed, de Priesters bekritiseren. Als je, broeders en zusters, hoe slecht me ik hierover voelde vóór Jezus!

De Heer liet me zien hoe mijn ziel werd verminderd door al deze kritiek. En vooral het feit dat ik een Priester als homoseksueel verklaarde, en de hele Gemeenschap kwam dit te weten. Je kunt je niet voorstellen hoeveel kwaad ik die Priester heb berokkend! Je kunt het je echt niet voorstellen! Ik kan er door tijdsgebrek niets over zeggen. Maar ik zeg jullie dat zelfs één woord de kracht heeft om zielen te doden en te vernietigen. Nu zal ik al het kwaad dat ik had veroorzaakt!

Ik was zo beschaamd, dat er geen woorden voor zijn! Laat mij jullie smeken om niet hetzelfde te doen: geef geen kritiek! Bid! Ik zag dat de zwaarste fouten die mijn ziel bezoedelden en die nog meer vervloekingen in mijn leven veroorzaakten, het kwaad spreken was over de Priesters!

Bid voor de Priesters

Priesters

Mijn familie had altijd kritiek op Priesters. Van toen we klein waren, hadden mijn vader en iedereen in huis kritiek en zeiden: Deze Priesters zijn rokkenjagers en hebben meer geld dan wij en ze zijn zus en zo... En we namen hetzelfde over.

Onze Heer riep bijna tegen mij: Wie dacht je wel dat je bent, om jezelf tot god te maken en over mijn Godgewijden te oordelen?! Ze zijn van vlees en bloed en hen werd Heiligheid gegeven ten behoeve van de gemeenschappen waarin Ik ze als gave heb geplaatst. En de gemeenschappen hebben de plicht om voor hen te bidden, van hen te houden en hen te steunen.

Weet je, broeders en zusters, dat wanneer een Priester valt, het de gemeenschap zal zijn om hem in zijn Heiligheid te steunen. De duivel haat Katholieken, en Priesters nog veel meer. Hij haat onze Kerk, want waar een Priester is die consacreert…

Dit wil ik jullie zeker melden: je moeten allen weten dat een Priester, een gewijde is van de Heer, erkend door de Eeuwige Vader, ook al is en blijft hij een man. Door zijn consecratie gebeurt in een stukje brood een wonder, een transsubstantiatie. Door de handen van de Priester wordt het stukje brood en de wijn het Lichaam en Bloed van Onze Heer Jezus Christus. En deze handen haat de duivel grondig.

De duivel verafschuwt ons, Katholieken vanwege de Eucharistie, omdat de Eucharistie een open deur naar de Hemel is, en het is de enige deur! Zonder de Eucharistie gaat niemand de Hemel binnen. Wanneer een persoon in doodsstrijd verkeert, komt God bij deze persoon, onafhankelijk van de religie waartoe hij behoort of zijn overtuiging en de Heer openbaart Zich en zegt met genegenheid, met Liefde en Barmhartigheid tot hem: Ik ben je Heer!

En als de persoon om vergeving vraagt ​​en de Heer aanneemt, gebeurt er iets dat moeilijk uit te leggen is: Jezus brengt deze ziel onmiddellijk naar de plaats waar op dat moment de H. Mis wordt opgedragen, en de persoon ontvangt het Viaticum, wat een mystieke Communie is. Want alleen degene die het Lichaam en Bloed van Jezus Christus ontvangt, kan de Hemel binnengaan.

Het is een mysterie, het is een immense genade die we in de Katholieke Kerk ontvangen, een genade die God aan onze Kerk heeft gegeven; en veel mensen spreken slecht over deze Kerk, en toch ontvangen ze door Haar het heil en gaan ze naar het Vagevuur, en daar blijven ze voordeel trekken uit de genade van de Eucharistie. Ze redden zichzelf.

Ze gaan naar het Vagevuur, maar ze zijn gered! Daarom haat de duivel Priesters: want waar een Priester is, zijn er de handen die het brood en de wijn wijden, waardoor ze voor ons het Lichaam en het Bloed van Jezus Christus worden. We moeten daarom heel veel voor Priesters bidden, want de duivel valt hen voortdurend aan. Onze Heer liet me dit alles zien.

De Sacramenten

Alleen via de Priester hebben we bijvoorbeeld het Sacrament van Verzoening! Alleen door hem krijgen we vergeving van onze zonden. Weet je wat de biechtstoel is? Het is het ´reinigen van zielen¡! Niet met water en zeep, maar met het Bloed van Christus!

de biecht

Toen mijn ziel besmeurd was, zwart van zonde was, zou mijn ziel gewassen zijn geweest met het Bloed van Christus als ik al mijn zonden had beleden. Bovendien zouden de ketenen die mij gebonden hielden met de boze verbroken zijn geweest. Zou de duivel daarom geen reden hebben om Priesters te verafschuwen?! Ook degenen die grote zondaars zijn geweest, hebben de kracht om zonden te vergeven. En de Heer liet me zien hoe: in de Wonde van Zijn Hart… Ja!

Weet je, er zijn dingen die het intellect van de mens te boven gaan omdat het spirituele werkelijkheden zijn, en toch hebben we het over waarheden die reëler zijn dan de onze. Door deze Wonde stijgt een ziel op naar het Goddelijke niveau, naar het niveau van Goddelijke Barmhartigheid, naar de deur van Barmhartigheid, stijgt ze op naar het Hart van Jezus, de eeuwige Priester; en daar plaatst Jezus Zijn Kruis, bloedend in Zijn Eeuwig heden... En die ziel keert rein terug. Nu zag ik hoe mijn ziel rein terugkeerde in de Biecht, en bij elke zonde die ik had beleed, verbrak Onze Heer de angels die mij met Satan verenigden. (En ik bleef helaas weg van de Biecht!)

Dit alles gebeurt dus alleen via een Priester. Daarom hebben we de plicht en taak om voor hen te bidden, zodat God hen zou beschermen, hen zou verlichten en hen zou leiden. Om al deze motieven heeft de duivel een verschrikkelijke haat aan de Katholieke Kerk en de Priesters.

Het Huwelijk

Ik zou jullie willen spreken over de grote genade van het Sacrament van het Huwelijk. Als we op de dag van ons huwelijk de kerk binnengaan, op het moment waarop we ons ja-woord geven, beloven om voor altijd trouw te zijn in vreugde en verdriet, in gezondheid en ziekte  enz. weet je aan wie we dat beloven? Aan God de Vader! Onze God is in de ban van het Huwelijk! Hij is de enige Getuige, als we deze woorden uitspreken. Ieder van ons, gehuwden,  zal, wanneer we sterven, dit precieze moment in het Boek des Levens zien. Dan zullen we een onbeschrijfelijk gouden licht zien, een intense pracht: God de Vader schrijft deze woorden in het Boek met gouden letters, zo mooi.

Op het moment dat we het Lichaam en het Bloed van Jezus ontvangen, sluiten we een pact met God en met de persoon die we hebben gekozen om samen het leven te delen. Als we deze woorden uitspreken, zeggen we ze tegen de Allerheiligste Drie-eenheid.

het Huwelijk

Ik zag dat op de dag van mijn huwelijk, toen ik en mijn man de Allerheiligste Eucharistie ontvingen, we niet langer met twee waren, maar met drie! Wij tweeën, en Jezus! In feite, zodra we met Jezus communiceren, verenigt Hij ons als één ding! Hij plaatst ons in Zijn Hart en wij worden EEN, en vormen met Jezus een H. Drie-eenheid! Laat de mens niet scheiden wat God heeft verenigd.

Nu vraag ik jullie wie scheidt deze EENHEID? Niemand! Niemand, broeders en zusters, kan het scheiden! Niemand, nadat het Huwelijk werd voltrokken! En als de twee echtgenoten maagdelijk in het huwelijk komen, kun je je de zegeningen niet voorstellen die op dit Huwelijk worden uitgestort!

Ik zag ook het huwelijk van mijn ouders. Toen mijn vader de ring aan de vinger van mijn moeder schoof en de Priester hen tot man en vrouw verklaarde, schonk Onze Heer mijn vader een houten staf, die een beetje gebogen leek en straalde van Licht. We hebben hier te maken met een genade die God aan de man geeft: het is een gave van gezag van God de Vader, zodat deze man in staat zou zijn om deze kleine kudde te leiden die zijn kinderen zijn, geboren in het huwelijk, en ook om het huwelijk en de kinderen te verdedigen tegen zoveel kwaad dat de gezinnen teistert.

In het hart van mijn moeder plaatste God de Vader iets dat leek op een Vuurbol, zo mooi: het betekent Gods Liefde, de Heilige Geest. Ik wist dat mijn moeder een heel zuivere (kuise) vrouw was. God was blij en vol vreugde. Je kunt je niet voorstellen hoeveel onreine geesten mijn vader op dat moment grepen. Deze geesten leken op larven, bloedzuigers.

Weet je, wanneer iemand relaties heeft buiten het huwelijk, hechten de boze geesten zich onmiddellijk aan alle delen van de persoon; ze beginnen met zijn geslachtsorganen, ze nemen bezit van het vlees, van de hormonen; ze bezetten de hersenen, ze nemen de hypofyse en alle neurologische delen van het organisme van de persoon, en ze beginnen een hoeveelheid hormonen te produceren die de instincten verlagen.

Ze transformeren een kind van God in een slaaf van het vlees, van zijn eigen instincten, van zijn seksuele begeerte, datgene wat de persoon ertoe brengt te genieten van het leven, zoals ze zeggen.

Wanneer een paar maagdelijk is, geven ze eer aan God. Er wordt een Heilig pact met Hem gesloten, die deze seksualiteit heiligt. In feite is seksualiteit geen zonde! God heeft het als een zegen gegeven, want seksualiteit is God en het paar. Waar het Sacrament van het Huwelijk is, (ook als de echtgenoten geen maagd meer waren), is God aanwezig in dit sacramentele bed! Omdat het huwelijksbed, gezegend door het Sacrament van het Huwelijk, de Heilige Geest is; zelfs in de maaltijden van dit paar is er de aanwezigheid van de Heer God, die het voedsel zegent.

God blijft in de ban van het Huwelijk. Hij vergezelt de echtgenoten graag in hun nieuwe leven, in dit begin van een nieuw leven samen. Het echtpaar en de Heer vormen een Drie-eenheid. Helaas weten veel echtgenoten dit niet. Ze denken niet eens aan God: ze trouwen alleen vanwege de traditie, en niet voor het Geloof. Ze denken alleen maar om zo vlug mogelijk uit de kerk te zijn om te feesten, te eten, te drinken en op huwelijksreis gaan.

31-08-2021 om 01:58 geschreven door claudia  

Ik bevond me aan de poorten van Hemel en Hel - getuigenis van Gloria Polo

Haar getuigenis

Goedemorgen, broeders en zusters. Het is geweldig voor mij om hier te zijn, om dit geschenk, dat zo mooi is en dat de Heer mij heeft gegeven, met u te delen. Wat ik jullie ga vertellen, gebeurde op 5 mei 1995 aan de Nationale Universiteit van Bogotá.

De getuigenis van Gloria Polo

Ik ben tandarts. Ik en mijn 23-jarige neef, die ook tandarts was, studeerden om de specialisatie te behalen. Op die dag, een vrijdag, rond 16.30 uur, liepen we samen met mijn man naar de faculteit Tandheelkunde om wat boeken te zoeken die we nodig hadden. Samen met mijn neef, liep ik onder een kleine paraplu terwijl mijn man een regenjas droeg en om zich beter te beschermen bij de muur van de Algemene Bibliotheek liep. Wij tweeën sprongen van de ene naar de andere kant om de plassen te ontwijken terwijl we dicht bij de bomen bleven. Toen we over een vrij grote plas sprongen, werden we geraakt door een bliksemschicht waardoor we allebei verkoold raakten.

Gloria's neef

Mijn neef was op slag dood. De bliksemschicht trof hem in de rug en ging door zijn voeten naar buiten. Het verbrandde hem volledig van binnen, maar van buiten bleef hij intact.

Ondanks zijn jonge leeftijd was hij een zeer religieuze jongeman. Hij had een grote devotie voor het Kindje Jezus en droeg altijd een kwartsmedaille van Zijn beeltenis om zijn nek. De autoriteiten zeiden dat het de kwarts was, dat de bliksemschicht naar mijn neef trok, omdat zijn hart was getroffen en alles verbrandde.

medaille van Kindje Jezus

Ondanks dat er uitwendig geen wonden waren, kreeg hij onmiddellijk een hartstilstand, en de pogingen die de artsen deden om hem te reanimeren waren zonder resultaat. Hij stierf ter plekke.

Wat mij betreft, kwam de bliksemschicht via mijn schouder binnen en verbrandde vreselijk het hele lichaam, van binnen en van buiten. Mijn vlees was verdwenen, met inbegrip van mijn borsten, vooral de linkse, en er bleef een holte achter. Het zorgde er verder voor dat het vlees van mijn buik, mijn benen, ribben was verdwenen. Ik had een verkoolde lever, ernstig verbrandde nieren, longen, eierstokken… En de bliksem verliet mijn lichaam via mijn rechtervoet.

Ik gebruikte een spiraaltje als anticonceptiemiddel, en vanwege het materiaal waaruit het is gemaakt, nl. koper, was dit een goede geleider van elektriciteit. De bliksemschicht verpulverde ook de eierstokken, die als twee rozijnen waren. Ik had een hartstilstand, en bleef zo goed als zonder leven achter, met mijn lichaam dat schokte door de elektriciteit dat nog aanwezig was. Dit lichaam dat je hier nu ziet, dit gereconstrueerde lichaam, is de vrucht van de Barmhartigheid van Onze Heer.

De andere wereld

Maar dit was alleen het fysieke deel.

Het goede was dat, terwijl mijn lichaam daar verkoold lag, ik me op hetzelfde moment in een prachtige witte tunnel van Licht bevond, een prachtig Licht, waardoor ik een Vreugde voelde, een Vrede, een Geluk, waar ik geen woorden voor heb om de grootsheid van dat moment te beschrijven. Het was een ware extase. Aan het einde van die tunnel zag ik een wit Licht, als een zon, een prachtig Licht... Ik zeg wit om er een kleur op te kleven, maar we hebben het over kleuren die niet te vergelijken zijn met die op aarde . Het was een schitterend Licht. Ik voelde uit dit Licht een bron van Vrede, van Liefde, van Licht.

Toen ik in deze tunnel naar het Licht ging, dacht ik: Caramba, ik ben dood!

En ik dacht aan mijn kinderen en zuchtte: Wee mij, mijn God, mijn kleine kinderen! Wat zullen mijn kinderen zeggen? Deze moeder had het zo druk, dat ze nooit tijd voor hen had.

Elke ochtend vertrok ik vroeg en kwam pas om 23 uur 's avonds thuis. En zo zag ik de realiteit van mijn leven, en ik voelde veel verdriet. Ik had mijn thuis verlaten, vastbesloten om de wereld te veroveren, maar tegen welke prijs!

Mijn thuis en mijn kinderen zette ik op de tweede plaats! Op dat moment van leegte door de afwezigheid van mijn kinderen, zonder mijn lichaam nog te voelen, noch de dimensie van tijd of ruimte, keek ik en zag iets heel moois: ik zag alle mensen die in mijn leven waren in één enkel moment. Op hetzelfde moment zal ik alle mensen, de levenden en de doden. Ik kon mijn overgrootouders, grootouders, ouders (die overleden waren) omhelzen... iedereen!

Het was een moment van volheid, wonderbaarlijk. Ik begreep dat ik mezelf had bedrogen met het idee van reïncarnatie: ze hadden me verteld dat mijn grootmoeder was gereïncarneerd, maar zonder me te vertellen waar. Omdat de informatie me te veel geld kostte, liet ik het gaan en ging ik niet in op het onderzoek om te weten in wie ze zou kunnen zijn gereïncarneerd. Weet je, ik verdedigde de theorie van reïncarnatie. En nu had ik daarnet mijn grootmoeder omhelsd en mijn overgrootmoeder.

Ik omhelsde haar stevig, zoals ik kon doen met alle mensen die ik kende, levend en dood. En dat allemaal in één keer. Toen ik mijn dochter Dolly omhelsde, werd ze bang: ze was toen 9 jaar, en ze voelde mijn omhelzing, omdat ik ook de levenden kon omhelzen (maar normaal voelen we deze omhelzing niet).

Het was een heerlijk moment, zodanig dat ik mij bijna niet realiseerde dat de tijd verstreek. Toen ik mijn lichaam niet langer had, was het verbazingwekkend om de mensen op een geheel nieuwe manier te zien. Vroeger wist ik eigenlijk alleen maar kritiek te leveren: als iemand dik, mager, lelijk, elegant, niet elegant, enz. was. Als ik over anderen sprak, had ik altijd wel iets om te bekritiseren. Nu niet, nu zal ik de mensen vanuit mijn innerlijk, en hoe mooi het was. Terwijl ik hen omhelsde, zag ik hun gedachten, hun gevoelens.

Daarom ging ik verder, vol vrede en geluk; en hoe meer ik naar boven ging, hoe meer ik voelde dat ik op het punt stond iets heel moois te zien. Sterker nog, naar de bodem toe zag ik een prachtig meer. Ja, ik zag een enorm groot meer, bomen die zo mooi, zo prachtig waren. En heel mooie bloemen, in alle kleuren, met een exquise parfum, zo anders dan onze bloemen. Alles was zo mooi in die verbazingwekkende tuin, zo prachtig. Woorden schieten tekort om dit te beschrijven, alles was Liefde.

Er stonden twee bomen, aan de zijkant van iets dat een ingang leek te zijn. Het is allemaal zo anders dan wat we hier beneden kennen: je kunt in de wereld geen vergelijkbare kleuren vinden, hier is het allemaal zo mooi! Op dat moment kwam mijn neef die prachtige tuin binnen. Ik wist het! Ik voelde dat ik daar niet binnen mocht…

De eerste terugkeer

Op datzelfde moment hoorde ik de stem van mijn man. Hij huilde en jammerde met een diep gevoel: Gloria!!! Gloria! Alsjeblieft, laat me niet in de steek! Kijk naar je kinderen, je kinderen hebben je nodig! Gloria, kom terug! Kom terug! Wees geen lafaard! Kom terug!

Ik hoorde alles, en ik zag hem huilen met veel pijn. Helaas, op dat moment gaf Onze Heer mij toestemming om te vertrekken. Maar ik wilde niet terug! Die rust, die Vrede waarin ik gehuld was, fascineerde me! Maar langzaam, heel langzaam begon ik weer af te dalen naar mijn lichaam, dat ik zonder leven aantrof. Ik zag het levenloos op een brancard van de NNU (National Nursing University) liggen. Ik zag de dokters die me elektrische schokken gaven om me uit hartstilstand te halen. Ik en mijn neef bleven meer dan twee uur op de grond liggen, omdat onze lichamen elektrische ontladingen gaven en ze niet konden aangeraakt worden. Pas toen de elektrische lading volledig verdwenen was, konden ze ons helpen. Toen deden ze pogingen om mij te reanimeren.

Ik keek ernaar, en ik bleef bij de voeten van mijn ziel (ook de ziel heeft een menselijke vorm), mijn hoofd maakte een vonk en met geweld ging ik mijn lichaam binnen, omdat het me naar binnen leek te zuigen. Het was een enorme pijn om binnen te komen: er kwamen overal vonken uit en ik voelde me net vastgeklemd in iets heel kleins (mijn lichaam).

Het was alsof mijn lichaam, met dit gewicht en deze gestalte, plotseling in babykledij stak, maar dan van ijzer. Het was een verschrikkelijk lijden, ik voelde de intense pijn van mijn verbrande vlees. Het totaal verbrande lichaam veroorzaakte een onbeschrijfelijke pijn, het gloeide verschrikkelijk en gaf rook en damp af. Ik hoorde de dokters schreeuwen: Ze komt terug! Ze komt terug!

Ze waren erg blij, maar mijn lijden was onbeschrijfelijk! Mijn benen waren afschuwelijk zwart, en er was nog vlees en weefsel zichtbaar op het lichaam en op de armen! Het probleem van de benen was gecompliceerd, en ze overwogen de mogelijkheid om ze te amputeren!

Maar in bevond mij in nog een verschrikkelijke pijn: de ijdelheid van een wereldse vrouw, en ondernemende vrouw, intellectueel, student. Ik was slaaf van het lichaam, van schoonheid, van mode, ik wijdde 4 uur per dag aan aerobics.

Gloria in een aerobics-sessie

Verslaafd om een mooi lichaam te hebben, ging ik naar massages, deed ik diëten, injecties. Eigenlijk alles wat je maar kunt bedenken. Dit was mijn leven, een routine van slavernij om een ​​mooi lichaam te hebben. Ik zei altijd: Als ik mooie borsten heb, moeten ze gezien worden: waarom ze verbergen?

Ik zei hetzelfde over mijn benen, omdat ik wist dat ik spectaculaire benen had, mooie buikspieren. Maar in een oogwenk zag ik met afgrijzen hoe mijn hele leven slechts een voortdurende en nutteloze zorg voor mijn lichaam was geweest. Want dit was het middelpunt van mijn leven: liefde voor mijn lichaam.

En nu had ik geen lichaam meer! Op de plaats van de borsten had ik opzienbarende holten, vooral de linkerborst, die praktisch verdwenen was. De benen waren geen zicht, zoals stukken bot, zonder vlees, zwart als kool. Noot: de lichaamsdelen waar ik de meeste zorg had aan besteed en het meest waardeerde, waren degenen die volledig verbrand waren en letterlijk zonder vlees erop.

In het ziekenhuis

Ze brachten me toen naar de "Social Seguro", waar ze me onmiddellijk opereerden en al het verbrande weefsel verwijderden. Terwijl ze me verdoofden, kwam ik weer uit mijn lichaam, bezorgd over mijn benen, toen plotseling, op datzelfde moment, verschrikkelijk en afschuwelijk...

Maar eerst moet ik jullie iets vertellen, broeders en zusters. Ik was een cafetaria-Katholiek (ik aanvaardde enkel hetgeen in mijn kraam paste). Zo was ik gedurende mijn hele leven, want mijn relatie met God duurde 25 minuten in een zondagmis, en dat was alles. Ik ging naar de Mis waar de Priester minder preekte, omdat ik het moe werd! Wat had ik een angst voor Priesters die veel zeiden! Zo was mijn relatie met God! Daardoor werd ik door alle wereldse stromingen meegesleept: ik miste de bescherming van goed gebed, met een waar Geloof, zelfs in de Mis! Op een dag, toen ik voor de specialisatie studeerde, hoorde ik een Priester bevestigen dat de Hel niet bestaat, en zelfs de demonen niet!

Het was precies wat ik wilde horen! Ik dacht meteen: Als demonen niet bestaan, en er is geen Hel, dan gaan we allen naar de Hemel! Wat valt er daarom te vrezen?!

Wat me nu het meest verdrietig maakt, en ik beken het met grote schaamte, is dat het enige wat me nog in de Kerk hield, angst voor de duivel was. Toen ik hoorde dat de Hel niet bestaat, zei ik meteen: Heel goed, als we allen naar de Hemel gaan, is het niet belangrijk wat we zijn of wat we doen!

Dit zorgde voor mijn totale verwijdering van de Heer. Ik nam afstand van de Kerk en begon te spreken met scheldwoorden, enz. Ik was niet bang meer voor zonde en ik begon mijn relatie met God te ruïneren. Ik zei tegen iedereen dat demonen niet bestonden, dat het verbeelding was van Priesters, dat ze manipulaties waren van de Kerk. Uiteindelijk kwam ik op het punt om tegen mijn collega's van de universiteit te zeggen: dat God niet bestond, dat wij producten van evolutie waren, enz. enz., en ik slaagde erin veel mensen te beïnvloeden.

Laten we nu terugkeren naar de operatiekamer: wat had ik een vreselijke angst, toen ik mezelf in die situatie zag! Ik zag uiteindelijk dat demonen bestonden, en hoe ze mij kwamen zoeken! Ze kwamen me de rekening presenteren, zou je kunnen zeggen, aangezien ik hun aanbod tot zonde had aanvaard! En deze aanbiedingen zijn niet kosteloos! Men betaalt!! Mijn zonden hadden hun gevolgen.

Op dat moment zag ik uit de muur van de operatiekamer zoveel mensen komen, die er gewoon en normaal uitzagen, maar met een blik vol haat, duivels, angstaanjagend. Ze deden mijn ziel beven: ik begreep onmiddellijk dat ik met demonen te maken had. Ik had een bijzonder besef in mij: ik begreep in feite dat ik aan elk van hen iets verschuldigd was, dat zonde niet kosteloos is, en dat de belangrijkste leugen van de duivel is: te zeggen dat hij niet bestaat: dit is zijn beste strategie om in ons te werken zoals hij wil. Ik realiseerde me dat hij bestaat, en dat hij kwam om me te zoeken en te omringen! Stel je mijn angst en afschuw voor!

Mijn wetenschappelijke en intellectuele geest hielpen me nu totaal niet. Ik ging rond in de kamer, ik probeerde terug in mijn lichaam te komen, maar mijn vlees ontving me niet, en mijn angst was verschrikkelijk! Uiteindelijk vluchtte ik zo snel ik kon, ik liep door de muur van de operatiekamer. Hoe dat kan weet ik niet. Ik hoopte me te kunnen verstoppen in de gangen van het ziekenhuis, maar toen ik door de muur vluchtte, maakte ik een sprong in de leegte, naar beneden! Ik kwam door verschillende tunnels die naar beneden gingen, naar de bodem.

In het begin was er nog een beetje Licht, zoals bijenkorven waarin zoveel mensen waren: jonge mensen, oude mensen, mannen, vrouwen, die huilden, en met een angstaanjagend geschreeuw knarsten ze met hun tanden. Ik werd steeds banger, bleef afdalen. Ik probeerde er weg te komen, terwijl het Licht afnam.

Ik bleef door deze tunnels dwalen, in een angstaanjagende duisternis, totdat ik aankwam in een dikke duisternis, die met niets anders te vergelijken is. Ik kan enkel zeggen dat, in vergelijking, zelfs de donkerste duisternis op aarde, niet te vergelijken is met deze. Daar beneden genereert deze duisternis pijn, afschuw, schaamte en het stinkt er verschrikkelijk.

Het is een levende duisternis, ja, ze leeft: daar is de geest dood of inert. Aan het einde van mijn afdaling, dwalend langs al deze tunnels, kwam ik op een vlakke plek. Ik was razend, met een ijzeren wil om daar weg te komen: dezelfde wil die ik had om op te klimmen in het leven, maar nu hielp het me helemaal niet, want daar was ik en daar bleef ik.

Op een gegeven moment zag ik de grond zich, als een grote mond, openen, het was enorm! Het leefde! Ik voelde dat mijn lichaam leeg was, leeg op een verrassende manier, en onder mij een ongelooflijk angstaanjagende afgrond, verschrikkelijk. Wat mij het meest deed verstijven was dat je daar beneden, zelfs niet een beetje Liefde voor God voelde, zelfs geen sprankeltje Hoop. Deze diepe afgrond had iets waardoor ik erin werd gezogen. Ik schreeuwde het uit als een krankzinnige, met afschuw vervuld, ik voelde de afschuw niet in staat te zijn deze afdaling te kunnen vermijden, omdat ik mij realiseerde dat ik reddeloos verloren was en naar binnen gleed.

Ik wist dat, als ik er zou binnengaan, ik daar niet zou zijn gebleven, maar dat ik zou blijven dalen, zonder ooit weer naar boven te kunnen komen. Dit was de geestelijke dood voor mijn ziel.

De geestelijke dood van de ziel

Ik was reddeloos verloren. Maar in deze grote afschuw die ik op het punt stond binnen te gaan, greep de H. Aartsengel Michaël mij bij mijn voeten. Mijn lichaam ging op de afgrond af, maar mijn voeten bleven hoog gehouden. Het was een verschrikkelijk moment en echt pijnlijk. Toen ik daar aankwam, irriteerde het Licht dat nog in mijn geest was, deze demonen. Al deze gruwelijke onreine wezens die daar wonen, vielen me onmiddellijk aan. Deze afschuwelijke wezens waren als larven, als bloedzuigers die het Licht probeerden te blokkeren. Stel je de afschuw voor, mezelf bedekt te zien met zulke wezens.

Ik schreeuwde het uit, ik schreeuwde als een krankzinnige! Deze dingen brandden! Broeders en zusters, ze zijn levende duisternis, het is een haat die brandt, die ons verslindt, die ons naakt maakt. Er zijn geen woorden om die afschuw te beschrijven!

De Zielen van het Vagevuur

Merk op dat ik een atheïst was, maar daar begon ik te schreeuwen: Zielen van het Vagevuur! Alsjeblieft, trek me hier weg! Ik smeek jullie, help mij!

Terwijl ik het uitschreeuwde, hoorde ik duizenden en duizenden mensen, jongeren… ja, vooral jongeren, met zoveel lijden! Ik merkte dat daar, op die afschuwelijke plek, in dat moeras van haat en lijden, ze knarsetandden, met geschreeuw en gejammer dat me met mededogen vervulde en dat ik nooit zal kunnen vergeten. (Na 10 jaar huil en lijd ik nog steeds, als ik me het lijden van al deze mensen herinner)

Ik begreep dat er op die plek mensen waren die in één moment van wanhoop zelfmoord hadden gepleegd. Nu zijn ze in die kwellingen, met die verschrikkelijke wezens in hun buurt, omringd door demonen die hen kwellen. Maar het wreedste van deze kwellingen was de afwezigheid van God, omdat men daar God niet voelt. Ik begreep dat degenen die in één moment van wanhoop een einde aan hun leven maakten, daar moesten blijven, in die kwellingen, tot de tijd die ze op aarde hadden kunnen doorbrengen voorbij was: omdat iedereen die zelfmoord pleegt, uit de Goddelijke Orde gaat.

Die arme mensen, vooral zoveel jongeren, zoveel. Ze huilen en lijden veel. Als de mens het lijden zou kennen dat hem te wachten staat, zou nooit iemand de beslissing nemen om zich van het leven te beroven!

Weet je wat de grootste kwelling daar is? Te zien hoe eigen ouders, of familieleden, die in leven zijn, huilen en lijden met een enorm schuldgevoel: als ik ze zou hebben gestraft, of als ik ze niet zou hebben gestraft, als ik tegen hem of haar had gezegd, of als ik dit niet tegen hem of haar had gezegd of gedaan. Uiteindelijk is deze spijt zo verschrikkelijk, - een ware hel voor degenen die van ze houden en in dit leven blijven - dat doet hen het meest lijden. Het is de grootste kwelling voor hen, en het is hier dat de demonen woeden en deze scènes laten zien: Kijk hoe je moeder huilt, kijk hoe ze lijdt, kijk hoe je vader lijdt, kijk hoe ze wanhopig zijn, hoe verdrietig ze zijn, hoe ze zichzelf de schuld geven en discussiëren, elkaar wederzijds beschuldigen, kijk naar al het leed dat je hen hebt aangedaan. Kijk hoe ze in opstand komen tegen God. Kijk naar je familie… Dit alles vanwege jouw schuld!

Wat deze arme zielen nodig hebben, is dat degenen die hier achterblijven zich bekeren, dat ze hun leven veranderen, dat ze werken van naastenliefde doen, dat ze de zieken bezoeken... en dat ze H. Missen laten opdragen als offer voor de zielen van de overledenen. Deze zielen halen enorm voordeel eruit. In feite kunnen de zielen die zich in het Vagevuur bevinden niets meer voor zichzelf doen. Niets! Maar God wel, door de H. Mis. Zo moeten we hen helpen op deze manier.

Zo begreep ik dat die arme zielen mij niet konden helpen, en in dit lijden, in deze angst begon ik opnieuw uit te roepen: Maar dit is verkeerd! Kijk, ik ben een Heilige! Ik heb nooit gestolen! Ik heb nooit gedood! Ik heb nooit iemand iets kwaads aangedaan! Integendeel, voordat mijn bedrijf failliet ging, heb ik de beste producten uit Zwitserland geïmporteerd, ik heb tanden getrokken en aangepast, en dikwijls heb ik de klanten niet gevraagd te betalen als ze het niet konden. Ik kocht dingen en gaf ze aan de armen! Wat doe ik hier?!

Ik was mijn rechten aan het verdedigen! Ik, die zo goed was, die regelrecht naar de Hemel zou moeten gaan, wat deed ik hier?! Ik ging elke zondag naar de Mis. Ook al beschouwde ik mezelf als een atheïst en schonk ik geen aandacht aan wat de Priester zei, heb ik nooit de H. Mis gemist.

Als ik in mijn hele leven vijf keer de H. Mis had gemist, was dat veel! Wat deed ik daar?! Maar wat doe ik hier? Haal me hieruit! Haal me hier weg! Ik bleef doodsbang schreeuwen, met die afschuwelijke wezens die aan me hingen! Ik ben Katholiek! Ik ben Katholiek, alsjeblieft, haal me hier weg!

Ik zag mijn ouders

Toen ik riep dat ik Katholiek was, zag ik een klein lichtje: en je ziet een klein lichtje, zelfs een heel klein in die duisternis, het hoogtepunt is, het is het grootste geschenk dat je kunt krijgen. Ik zag enkele treden bovenaan deze afgrond, en ik zag mijn vader (die 5 jaar eerder stierf) bijna bij de ingang van de afgrond. Hij had een beetje licht; en nog vier treden hoger zag ik mijn moeder, met veel meer Licht en in een positie als in gebed. Zodra ik ze zag, ervoer ik een zodanig grote vreugde dat ik begon te schreeuwen: Papa! Mama! Wat een vreugde! Kom en neem me! Kom en haal me hier weg! Papa, mama, alsjeblieft, haal me hier weg! Ik smeek jullie, breng me hier weg! Breng me weg!!

Terwijl dit allemaal gebeurde, was mijn lichaam in een diepe coma: ik werd geïntubeerd, verbonden met machines en had pijn. Er kwam geen lucht in mijn longen, de nieren werkten niet. Toen ik verbonden was met de machine, was dat alleen omdat mijn zus, die dokter is, bij haar collega's had aangedrongen en het motief had aangevoerd dat zij God niet waren.

Sterker nog, ze dachten dat het niet de moeite waard was om mij in leven te houden en spraken in deze bewoordingen tot mijn familieleden: ze zeiden dat het niets was gebaat om zo meedogenloos verder te gaan, dat het beter was om me rustig te laten inslapen, omdat ik in ieder geval mij in doodsangst bevond.

Mijn zus drong zo sterk aan, dat ze wachtten. Ken je de onsamenhangendheid? Ik verdedigde euthanasie, het recht om op een waardige manier te sterven! De dokters lieten niemand bij mij binnen, behalve mijn zuster die dokter is, en die voortdurend bij me bleef.

Toen mijn ziel, in het hiernamaals, mijn ouders zag, mijn zus, die dicht bij mijn comateus lichaam was, hoorde ze me duidelijk naar hen schreeuwen, zo blij, dat ze me misschien  zouden komen halen.

Misschien is het een van jullie reeds overkomen dat hij of zij iemand in een bewusteloze staat heeft horen schreeuwen, of een paar woorden heeft uitgesproken: dit is wat er met mij gebeurde. Mijn zus was bijna flauwgevallen van schrik! Ik begon zelfs te huilen van vreugde toen ik ze zag en hen vroeg of ze me wilden komen halen; en daarom riep mijn zus, die dit alles hoorde: Nu is ze dood, mijn zus! Mijn moeder en mijn vader zijn gekomen om haar mee te nemen! Ga weg, neem haar niet mee! Ga weg, mam, alsjeblieft, ga weg, pa, alsjeblieft: neem haar niet mee! Zie je niet dat ze kleine kinderen heeft! Neem haar niet mee! Neem haar niet mee!

De dokters moesten haar uit de kamer halen, omdat ze dachten dat mijn arme zus ijlde, dat ze misschien in shock verkeerde; wat normaal zou zijn geweest, want het was niet iets kleins wat er gebeurde: de dood van mijn neef, om het lijk naar het mortuarium te gaan brengen, de zus die sterft, of niet, maar niet meer dan 24 uur te leven heeft, volgens de dokters…

Het was nu reeds 3 dagen dat ze in angst verkeerde, en dit zonder te slapen. Wees niet verbaasd dat ze dachten dat ze uitgeput was en ten prooi viel aan hallucinaties.

Wat mijn situatie betrof, stel je voor wat een vreugde ik voelde toen ik mijn ouders zag! Op die plek, in die zo verschrikkelijke situatie waarin ik me bevond, zag ik mijn ouders! Toen ze naar me keken en ze me daar zagen, kun je de immense pijn niet voorstellen die op hun gezicht te lezen was. Daar nemen we waar en zien we de gevoelens van de anderen. Ik zag de pijn die ze voelden, dat lijden van hen was zo groot. Mijn vader begon zo hard te huilen en hij riep: Mijn dochter! Oh nee! Mijn God, mijn dochter nee! Mijn God, mijn dochtertje nee!

Mijn moeder bad, en toen ze naar me keek en mijn verdriet in mijn ogen zag, was er tegelijkertijd niets dat de rust en de zoetheid van haar gezicht wegnam, zelfs geen traan! In plaats van te huilen, hief ze haar ogen op en keek daarna naar mij. Ik begreep met afgrijzen dat ze me daar niet uit konden halen! Dit vergrootte mijn lijden, omdat ik hen daar mijn pijn zag delen, zonder dat ze iets voor mij konden doen!

Ik begreep ook dat ze daar waren om aan de Heer rekenschap af te leggen van de opvoeding die ze mij hadden gegeven. Zij waren de leermeesters, aan wie de taak werd toevertrouwd om voor de talenten te zorgen die God mij had gegeven. Met hun leven en hun getuigenis moesten ze mij beschermen tegen de aanvallen van Satan. En zij moesten de genaden voeden, die God door middel van het Doopsel in mij had gelegd. Alle ouders zijn de bewaarders van de talenten die God aan de kinderen heeft gegeven.

Toen ik hun lijden zag, vooral dat van mijn vader, riep ik opnieuw wanhopig: Haal me hier weg! Haal me hieruit! Ik heb geen schuld om hier te zijn, want ik ben Katholiek! Ik ben Katholiek! Haal me hier weg!

Mijn Oordeel

Toen ik weer uitriep dat ik Katholiek was, hoorde ik een Stem, zo lief, maar zo lief... Zo prachtig, dat het alles met Vrede en Liefde vervulde, en mijn ziel deed opspringen. Deze afschuwelijke wezens die zich aan mij vastklampten, wierpen zich bij het horen van deze Stem onmiddellijk ter aarde in aanbidding en vroegen toestemming om zich terug te trekken, omdat ze de zoetheid van die Stem niet konden verdragen: toen opende zich iets, zoals een mond die naar beneden hangt en ze vluchtten angstig weg.

demonen

Stel je voor! Toen ik deze wezens zag, deze afschuwelijke demonen, die daar knielden. Alleen al bij het horen van de Stem van de Heer (niettegenstaande de trots van Satan, horen ze het als iets zeer onaangenaams) werpen ze zich op hun knieën!

Toen zag ik de Allerheiligste Maagd zich neerwerpen, toen de Priester Onze Heer verhief in de H. Hostie in de Consecratie tijdens de H. Mis, die werd opgedragen voor de ziel van mijn neef. De H. Maagd Maria sprak voor mij ten beste! Ze wiep zich voor de voeten van Onze Heer, en verzamelde alle gebeden die het volk op aarde voor mij had gebeden, en ze bood ze Hem aan.

consecratie tijdens de H. Mis

Weet je, op het moment van de verheffing van de H. Hostie door de Priester, voel je de aanwezigheid van Jezus, iedereen werpt zich op zijn knieën, zelfs de demonen! En ik, die zonder enig respect naar de H. Mis ging, zonder aandachtig te zijn, met kauwgom in mijn mond, soms indommelend, rondkijkend, verloren in duizend banale gedachten! Ik had zelfs het lef om vol trots te klagen dat God niet naar mij luisterde, als ik iets aan Hem vroeg!

Geloof me, het was onthutsend om te zien hoe bij de komst van Onze Heer al die angstaanjagende wezens, zich op de grond wierpen, in een indrukwekkende aanbidding.

Ik zag de H. Maagd Maria, genadig ter aarde geworpen aan de voeten van de Heer, biddend voor mij, in aanbidding voor Hem. En ik, een zondaar, met mijn onzin, Hem respectloos behandelend en zeggend dat ik goed was. Ja, ellendig goed! De Heer verloochenen en lasteren! Stel je voor wat een zondaar ik was, als zelfs demonen zich ter aarde wierpen, bij de komst van de Heer Jezus Christus!

Die Stem, die zo mooi is, sprak tegen mij: Goed, als je Katholiek bent, vertel me dan wat de geboden van Gods Wet zijn!

Denk aan mijn angst! Die vraag had ik gewoon niet verwacht! Ik wist alleen dat het er 10 waren! En dan, niets meer!  En nu, hoe moet ik dit nu aanpakken? dacht ik bedroefd. Ik herinnerde me toen dat mijn moeder altijd zei dat het eerste gebod Liefde was, zij sprak er altijd over… Liefde tot God en liefde tot de naaste. Uiteindelijk waren de conversatie met  mijn moeder ergens nuttig voor, zei ik tegen mezelf. Daarom koos ik dit antwoord, in de hoop dat het zou volstaan ​​en dat de rest misschien niet opgemerkt zou worden!

Ik dacht eraan om het op deze manier op te lossen, zoals ik altijd deed in mijn leven: in feite had ik altijd het antwoord klaar, het perfecte antwoord. Ik slaagde er telkens in om mezelf te rechtvaardigen en mezelf zo te verdedigen, opdat niemand ontdekte wat ik niet wist. Nu dacht ik om het op dezelfde manier af te handelen. Ik zei: Het eerste gebod is: God liefhebben boven alles, en... de naaste als mijzelf.

Heel goed: - zei Hij tegen mij - en heb je dat gedaan? Heb je lief gehad?

Totaal verward, antwoordde ik: Ik… ja! Ik wel. Ja!

Maar die prachtige Stem zei: Nee!!!

Ik verzeker je dat toen Hij zei: Nee!, ik toen de bliksemschicht voelde! In feite voelde ik nog steeds niet aan welke kant het me had geraakt. Maar toen ik ´Nee!¡ hoorde, voelde ik alle pijn van de bliksemschicht! Ik voelde me naakt, al mijn maskers vielen af, en ik bleef onbedekt.

Die zachte Stem bleef tegen me zeggen: Nee!!! Je hebt je Heer niet boven alles liefgehad, en nog minder heb je jouw naaste liefgehad als jezelf! Je hebt van jezelf een God gemaakt die je naar je eigen, naar je leven hebt vorm gegeven! Alleen in momenten van uiterste noodzaak, of in lijden, dacht je aan je Heer. En toen ja, knielde je neer, huilde je, smeekte je, bood je novenen aan, stelde je voor om naar de H. Mis te gaan, naar gebedsgroepen, om een genade of een wonder te vragen...

Wanneer je arm was, toen je familie nederig was, toen je nog steeds vroeg om af te studeren in een medisch beroep, ja dan bad je elke dag op je knieën, hele uren, en smeekte je tot je Heer! Je bad en vroeg Mij je uit de armoede te halen, en dat Ik je toestond om af te studeren in een medisch beroep en iemand te worden! Wanneer je jezelf in nood bevond en geld nodig had, ja dan beloofde je: ´ik bid de Rozenkrans, maar U, Heer, schenk me een beetje geld!'  Dit was de relatie die je had met je Heer! Nooit, heb je één gemaakte belofte gehouden, zelfs niet één! En afgezien van het niet nakomen van je beloften, heb je Me nooit je dank betuigd!

En de Heer drong hierop aan: Je hebt je woord gegeven, je hebt een belofte gedaan aan je Heer, maar je hebt ze nooit gehouden!

De Heer liet me één van mijn vele gebeden zien: toen ik Hem de genade vroeg om mijn eerste auto te hebben, bad ik heel nederig en vroeg Hem of Hij mij alsjeblieft mij ook een kleine auto kon verlenen, een oude zelfs, het was niet belangrijk… dat het gewoon reed.

Maar zodra ik had verkregen, wat ik verlangde, zei ik niet eens een dankwoordje aan de Heer; en acht dagen later was het niet alleen dat ik Hem niet had bedankt, maar ontkende ik Hem al en sprak ik slecht over Hem. Hij liet me zien hoe, in alle genaden die Hij mij schonk, ik niet alleen tekortschoot met betrekking tot de gedane beloften, maar ik dankte Hem zelfs niet.

Ik zag de Heer op een werkelijk droevige manier. Weet je, mijn relatie met God was als een "BANKAUTOMAAT": ik stak er een Rozenkrans in, en Hij zou me geld geven. En als Hij het mij niet gaf, werd ik opstandig. De Heer liet me dit alles zien. Zodra Hij mij mijn medisch  beroep toestond, - en daardoor een zeker aanzien en ik ook geld begon te verdienen - , was Gods naam reeds ongemakkelijk voor mij. Ik begon mij geweldig te voelen, zonder ooit Hem de minste uiting van Liefde of dankbaarheid te betuigen.

Dankbaar zijn? Nooit! Zelfs geen 'dankjewel' voor de nieuwe dag die Hij me gaf, of voor mijn gezondheid, of voor het hebben van een dak boven mijn hoofd. Of zelfs een gebed van mededogen voor de arme kleintjes die geen huis hebben, noch iets te eten hebben. Niets!!! Ondankbaar tot het maximum! Bovenal werd ik ongeloviger met betrekking tot mijn Heer, terwijl ik geloofde in Venus en Mercurius voor fortuin, verdiepte ik mij blindelings in astrologie en zei dat de sterren ons leven leiden. Ik begon te geloven in alle doctrines die de wereld me aanbood. Ik geloofde bijvoorbeeld in reïncarnatie: ik overtuigde mezelf er simpelweg van dat als iemand overleed, hij opnieuw zou beginnen vanaf de top… en ik vergat dat het een prijs van Bloed had gekost voor mijn Heer Jezus.

iemand zou sterven en opnieuw zou beginnen vanaf de top... en ik vergat dat het een prijs van bloed kostte aan mijn Heer Jezus.

De Heer vervolgde: Alles wat je had, werd je niet geschonken omdat je erom had gevraagd, maar het was een zegen die je uit de Hemel ontving: in plaats daarvan zei je dat je alles zelf had verkregen, omdat je een werker was, een vechter… Dat alles wat je had eigenhandig had gewonnen, en door te studeren. Nee! Kijk: hoeveel mensen zijn er die afgestudeerd zijn in een beroep, die beter gekwalificeerd zijn dan jij, die evenveel of meer werken dan jij?

De Heer gaf me een onderzoek van de 10 Geboden, en liet me zien dat ik zei God te aanbidden en lief te hebben, maar dat ik integendeel Satan aanbad. In mijn polikliniek kwam meestal een kaartlegster, en ze deed wat magie om zich te bevrijden van slechte invloeden, en ik zei altijd: Ik geloof niet in deze dingen... Maar doe het toch, want je weet nooit…

En ze deed haar duivels werk. In een hoek waar niemand het zag, plaatste ze een hoefijzer en een aloëplant, om ongeluk en dergelijke weg te houden. Weet je wat ik deed door dit toe te staan? Ik opende de deuren voor de demonen, zodat ze naar believen konden binnenkomen en vrij en vrolijk konden ronddwalen in mijn polikliniek en in mijn leven. Je ziet dat dit alles beschamend is. God maakte een analyse van mijn hele leven, in het licht van de 10 Geboden.

30-08-2021 om 23:34 geschreven door claudia  

Mijn geliefden, Ik ben jullie Jezus van Barmhartigheid, die wacht als een bedelaar van Liefde, dat jullie Mij verwelkomen; Bid Mijn kroontje met Geloof en Ik verzeker jullie dat alles wat jullie in Mijn Naam aan Mijn Vader vragen, Ik het jullie zal geven als het voor je welzijn is en de redding van je ziel. 26/8/2021

Oproep van de Barmhartige Jezus aan Zijn trouwe volk - Boodschap aan Enoch

Geliefde kinderen, mijn Vrede en Barmhartigheid, vergezellen jullie altijd.

Mijn kinderen, jullie zijn in tijden van zuivering, blijf waakzaam omdat de krachten van het kwaad jullie ten allen tijde achtervolgen. Laat je bescherming van gebed niet verzwakken en wees altijd in Gods genade zodat je de goede strijd kunt leveren. Versterf je lichaam, ziel en geest met gebed, vasten en boete, zodat je de vuurpijlen kunt afweren die de mentale geesten je sturen om mijn Vrede te stelen.

Weersta elke vuurpijl van de Boze die in je opkomt, zodat het niet sterker wordt en je uiteindelijk kwelt en je berooft van de vrede van de Geest. Ik zeg jullie nogmaals: maak alle  gedachten krijgsgevangen en breng ze tot gehoorzaamheid aan Christus Jezus, zodat je het bedrog en vuurpijlen van de boze geesten kunt vernietigen.

2 Korintiërs 10:5: … we maken iedere gedachte krijgsgevangene om haar aan Christus te onderwerpen.

Verwelkom de stralen van Mijn Barmhartigheid en als de aanval erg sterk is, zeg dan: Jezus, ik vertrouw op U. De kracht van Mijn Barmhartigheid, samen met je Geloof en vertrouwen in Mij, zal je bevrijden van alle kwaad.

Mijn geliefden, Ik ben jullie Jezus van Barmhartigheid, die wacht als een bedelaar van Liefde, dat jullie Mij verwelkomen; Bid Mijn Kroontje met Geloof en Ik verzeker jullie dat wat je ook vraagt ​​in Mijn Naam aan Mijn Vader, Hij het jullie zal geven als het voor jullie welzijn en de redding van je ziel is.

Matteüs 7:7-8: Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.

Vraag in Geloof en in de Genade van God, en als je volhardt in gebed in de Goddelijke Wil, zal alles je gegeven worden. Onthoud: Geloof, doorzettingsvermogen en vertrouwen in God zijn de sleutels die de deuren van Barmhartigheid openen. Vergeet het niet.

Mijn kinderen, Ik stort Mijn Barmhartigheid overvloedig uit over de mensheid, vooral over degenen die Mij niet kennen of die door hun zonde van Mij vervreemd zijn. Elke keer dat Mijn trouwe kinderen Mijn Kroontje bidden met Geloof en in de genade van God, bedekt de stortvloed van Mijn Barmhartigheid de hele mensheid. Ik vraag jullie, Mijn toegewijden van mijn Barmhartigheid om Mij te vergezellen met het gebed van Mijn Kroontje om 3 uur ‘s nachts, zodat de bron van Mijn Barmhartigheid en zijn Lichtstralen, in dat heilige uur de gebeden, betoveringen, spreuken, vloeken, zwarte missen en andere satanische riten vernietigt, die afgezanten van het kwaad plegen bij het ochtendgloren om boze geesten op te roepen en de schepping en de overgrote meerderheid van de mensheid, die ver van Mij is, toe te wijden aan de prins van de duisternis.

Geliefde kinderen, Ik respecteer je vrije wil zeer, maar als je Mij vraagt ​​om je om 3 uur 's nachts wakker te maken, om samen Mijn Kroontje van Barmhartigheid te bidden, zal Ik je danken en zal Ik jou en je gezin met overvloedige zegeningen vervullen. Ik zeg jullie, iedereen die Mijn Kroontje van Barmhartigheid is toegewijd en die het uitbreidt naar zijn gezin en de hele wereld, verzeker Ik hem de vreugde van het Eeuwig Leven. Mijn oneindige Barmhartigheid zal al die zondaars van het eeuwige vuur bevrijden, die bedekt zijn met het gebed van Mijn Kroontje  in de heilige uren 3 uur ÿs nachts en 15 uur ÿs namiddags. Daarom vergezel Mij, Mijn kleintjes, in de uren van Mijn Barmhartigheid, en bid Mijn Kroontje met Geloof, zodat Mijn barmhartige Stralen jullie, je gezinsleden en de hele wereld bedekken.

Vrede laat Ik jullie, Mijn vrede geef Ik jullie. Heb berouw en bekeer je, want het Koninkrijk van God is nabij.

Je Jezus, van Oneindige Barmhartigheid

Mijn kinderen, geef de boodschappen van redding aan de hele mensheid.

Het bidden van het kroontje van Goddelijke Barmhartigheid

Kruisteken

U bent gestorven, Jezus, maar de bron van leven ontsprong voor zielen, en de oceaan van barmhartigheid opende zich voor de hele wereld. O Bron van Leven, onpeilbare Goddelijke Barmhartigheid, omhul de hele wereld en stort U uit over ons. O Bloed en Water, die ontspringen uit het Hart van Jezus als een fontein van Barmhartigheid voor ons, ik vertrouw op U!

Onze Vader

Wees gegroet, Maria

Geloofsbelijdenis

Op de kralen van het Onze Vader: Eeuwige Vader, ik bied U aan het Lichaam en Bloed, de Ziel en Goddelijkheid van Uw geliefde Zoon, Onze Heer Jezus Christus, ter verzoening voor onze zonden en deze van de hele wereld.

Op de kralen van de Wees gegroeten: Omwille van Zijn smartelijk Lijden, heb medelijden met ons en met de hele wereld.

Op het einde bid drie keer : Heilige God, Almachtige God, Eeuwige God, heb medelijden met ons en met de hele wereld.

Eeuwige God, wiens barmhartigheid oneindig is en de schat van medelijden onuitputtelijk, kijk welwillend naar ons en vermeerder Uw barmhartigheid in ons, zodat we in moeilijke momenten niet wanhopen, maar met groot vertrouwen ons onderwerpen aan Uw heilige wil, die Liefde en Barmhartigheid is. Amen.

29-08-2021 om 22:20 geschreven door claudia  

POERIM 

Poerim  Het uit de Oudperzische taal afkomstige woord 'poer' betekent 'lot', reden waarom Poerim ook wel het Lotenfeest wordt genoemd. Poerim wordt elk jaar gevierd op de 14^de Adar (late winter/vroege lente). Het herdenkt de (Goddelijk georkestreerde) redding van het Joodse volk in het oude Perzische rijk van Haman's complot "om alle Joden, jong en oud, zuigelingen en vrouwen, in één enkele dag te vernietigen, te doden en te vernietigen." Poerim werd zo genoemd omdat Haman het lot had gegooid om te bepalen wanneer hij zijn duivelse plan zou uitvoeren, zoals opgetekend in de Megilla (het boek Ester hoofdstuk 9:20-23).

Poerim 2022 begint op woensdagavond 16 maart en duurt tot en met donderdag 17 maart.

Op dit feest herdenkt men in het Jodendom dat op deze dag het lot van het Joodse volk, dat in de 5^de eeuw v. Chr. in ballingschap leefde in het Perzische Rijk, een wending nam en het volk van uitroeiing werd gered. Dit wordt beschreven in het verhaal van Ester dat in het gelijknamige boek uit de Tenach staat beschreven. Koning Ahasveros (waarvan sommige geleerden zeggen dat het Xerxes was, maar anderen dat het Artaxerxes II is geweest) had de Joodse Ester tot vrouw genomen en daarmee werd zij ook Koningin.

Ondertussen werd de jodenhatende Haman benoemd tot premier van het rijk. Mordechai, de leider van de Joden (en de neef en pleegvader van Ester), tartte de bevelen van de koning en weigerde voor Haman te buigen. Haman was woedend en hij overtuigde de Koning om een decreet uit te vaardigen waarin de uitroeiing van alle Joden werd gelast op de 13^de Adar, een datum die werd gekozen door een loterij die Haman maakte. Mordechai was dit ter ore gekomen. Hij  bemoedigde alle Joden en overtuigde hen om zich te bekeren, te vasten en te bidden tot God. Ondertussen vroeg Ester de Koning en Haman om samen met haar een feestmaal bij te wonen. Op het feest onthulde Ester aan de koning haar Joodse identiteit. Het resultaat was dat Haman met zijn zoons en verdere trawanten zelf ter dood werd gebracht. Mordechai werd in zijn plaats tot premier benoemd en er werd een nieuw decreet uitgevaardigd dat de Joden het recht gaf om zich tegen hun vijanden te verdedigen. Deze potentiële doemdag voor de Joden veranderde in een feestdag.

Op de 13^de Adar mobiliseerden en doodden de Joden veel van hun vijanden. Op 14^de Adar rustten ze en vierden ze. In de hoofdstad Shushan hadden ze nog een dag nodig om de klus te klaren.

Aan Poerim gaat een vastendag vooraf (14^de Adar), de zogenoemde Taäniet Ester, dat letterlijk het 'vasten van Ester' betekent. Deze vastendag begint in de ochtend van 14^de Adar en eindigt bij het donker, dus tijdens de avonddienst en de lezing van het boek Ester. Na ma'ariew (de avonddienst) wordt de megilla, de rol, voorgelezen door een voorzanger die goed bekend is met de bijzondere melodie daarvoor, wat de volgende dag aan het einde van sjachariet (de ochtenddienst) nog eens wordt herhaald. De megilla is een rol van perkament waarop de tekst met een veer is geschreven en die om en om wordt gevouwen, voordat het lezen eruit begint.

De aanwezigen in de synagoge lezen uit een eigen rol of uit een boek de tekst mee. Ook vrouwen en zelfs kleine kinderen zijn verplicht zowel 's avonds als 's ochtends de voorlezing te horen. Vaak wordt voor huisvrouwen later op de avond en de volgende dag tijdens de namiddag nog een lezing gehouden, zodat er op ieder moment iemand thuis is voor de (kleine) kinderen. Zelf lezen telt niet; de megilla moet door iemand anders worden voorgelezen.

Telkens als tijdens de voorlezing de naam van Haman valt maakt men veel kabaal (de kinderen draaien met zogeheten Hamanratels) om te vieren dat deze slechterik niet heeft gezegevierd maar zelf het onderspit heeft moeten delven. Ook bidt men een speciaal dankgebed tot God.

De Joden uit de toenmalige Perzische hoofdstad Susa hadden dit namelijk zo gedaan alvorens Ester naar de Perzische koning had durven toe te gaan om hem te informeren over de boosaardige plannen van Haman. Het was namelijk gebruik in het Perzische Rijk dat men niet zomaar uit zichzelf naar de koning mocht gaan en als men dat wel deed, liep men het risico ter dood te worden gebracht. Vandaar die voorbereiding door middel van het vasten, een algemeen gebruik bij de Joden waardoor men de hulp van God tracht af te smeken.

Poerim viering:

• Lezing van de Megilla (boek Ester), die het verhaal van het Poerim-wonder vertelt. Dit wordt een keer gedaan op de vooravond van Poerim en dan nog een keer op de volgende dag.

• Geldgeschenken geven aan armen

• Het verzenden van geschenken van twee soorten voedsel

• Een feestelijk Poerim-feest, waar vaak wijn of andere dranken bij horen.

Poerim-tradities en gewoonten

Er is een geest van levendigheid en plezier op Poerim die ongeëvenaard is op de Joodse kalender. Als er ooit een dag was om "los te laten" en gewoon Joods te zijn, dan is dit het wel! Het is ook gebruikelijk dat kinderen (en volwassenen, als ze dat willen) zich verkleden in kostuums. Een traditioneel Poerimmaal is hamantaschen (of oznay Haman), driehoekige gebakjes vol maanzaad of een andere zoete vulling. Op de dag voor Poerim is het gebruikelijk om te vasten, ter herdenking van Esters vasten en tot God te bidden dat Hij Zijn volk zal redden..

Betekenis van het Poerim-feest

Naast het wonder van de Joodse overleving ondanks de inspanningen van onze vijanden, viert Purim de intieme betrokkenheid van God bij elk aspect van deze wereld. Ook al waren er geen openlijke wonderen opgetekend in de Megilla had God actief de touwtjes in handen om voor Zijn natie te zorgen.

Bovendien zorgde het decreet van Haman voor een spirituele opleving onder de Joden. In zekere zin was dit zelfs belangrijker dan het Verbond bij de Sinaï - een overweldigende spirituele ervaring die de Joden dwong om de Thora te aanvaarden - omdat het uit eigen wil gebeurde, zelfs toen ze verstrooid waren onder het Perzische volk en ondergedompeld in hun cultuur . Het was in de verdienste van dit spirituele herontwaken dat God hun redding orkestreerde.

Wanneer Joden elkaar ontmoeten op de vreugdevolle feestdag van Purim, begroeten ze elkaar met wensen van "gelukkig Poerim¡ of in het Hebreeuws ´chag Purim sameach'.

29-08-2021 om 20:58 geschreven door claudia  

ASARAH B'TEVET (Tevet 10) - Jeruzalem belegerd

Op Asarah B'Tevet, de 10^de dag van de Joodse maand Tevet, in het jaar 3336 vanaf de schepping (425 v. Chr.), belegerden de legers van de Babylonische keizer Nebukadnezar Jeruzalem. Asarah B'Tevet (dit jaar: 14 december 2021) wordt gevierd als een dag van vasten, rouw en berouw.

Dertig maanden later - op 9 Tammuz 3338 - werden de stadsmuren doorbroken en op 9 Av van dat jaar werd de Heilige Tempel verwoest. Het Joodse volk werd 70 jaar lang naar Babylonië verbannen.

We onthouden ons van eten en drinken van het ochtendgloren tot het vallen van de avond en voegen Selichot (boetegebeden) en andere speciale aanvullingen toe aan onze gebeden. Het vasten eindigt bij het vallen van de avond, of zodra je drie middelgrote sterren aan de hemel ziet.

Jeruzalem omsingeld

Jarenlang had God Zijn Profeten gestuurd om Israël te waarschuwen voor de naderende vernietiging van Jeruzalem en de Heilige Tempel als ze hun leven niet zouden beteren. Maar ze bespotten de Heilige mannen als boodschappers van 'valse onheilsprofetieën', erop uit om de natie te demoraliseren. Ze gingen zelfs zo ver dat ze een van de Profeten doodden.

Toen gebeurde het eindelijk. Op de 10^de dag van de joodse maand Tevet, in het jaar 3336 vanaf de schepping (425 v. Chr.), belegerden de legers van de Babylonische keizer Nebukadnezar Jeruzalem. (Ezechiël 24:2). 

Altijd geduldig, stelde God de vernietiging uit ,om de Joden nog een kans te geven om zich te bekeren. Hij stuurde herhaaldelijk de Profeet Jeremia om Zijn natie te vermanen, maar in hun dwaasheid lieten hem opsluiten. Dertig maanden op 9 Tamuz 3338 (Jeremia 39:2) (of de 17^de datum waarop de muren werden doorbroken), werden de stadsmuren doorbroken en op 9 Av van dat jaar werd de Heilige Tempel vernietigd en het Joodse volk werd verbannen.

Het wordt gezien als het begin van de reeks gebeurtenissen die culmineerde in de vernietiging van de Tempel en de daaropvolgende ballingschap, iets waar we nooit volledig van hersteld zijn, want zelfs toen de Tweede Tempel eindelijk werd gebouwd, keerde het nooit meer in zijn volle glorie terug.

De 10^de Tevet herdenkt ook twee tragische gebeurtenissen die dicht bij die datum plaatsvonden, die werden opgenomen in de Selichot van 10 Tevet.

8 Tevet: de Thora werd in het Grieks vertaad

In een poging om de Thora in het Grieks te vertalen (na een mislukte poging 61 jaar eerder), verzamelde de heersende Egyptisch-Griekse keizer Ptolemaeus 72 Thora-wijzen, liet ze opsluiten in 72 aparte kamers en beval hen elk een vertaling te produceren. Op 8 Tevet van het jaar 3515 (246 v. Chr.) hadden ze 72 identieke vertalingen. Dit was wonderbaarlijk, vooral omdat er 13 plaatsen waren waar de vertalers opzettelijk afweken van de letterlijke vertaling.

Ondanks de wonderen beschouwden de rabbijnen deze gebeurtenis als een van de donkerste dagen in de Joodse geschiedenis, en vergeleken ze deze met de dag waarop de Joden het gouden kalf maakten. Het vertalen van de Thora is geen slechte zaak. Mozes had immers zelf de Thora in 70 talen vertaald.

Maar in tegenstelling tot dat Goddelijke streven, was dit een menselijk project, geïnitieerd door een sterfelijk heerser. Als zodanig zou het een 'gouden kalf' kunnen worden - een door mensen gedefinieerd vat voor de Goddelijke waarheid. En inderdaad, de Griekse vertaling bracht de agenda van de Hellenistische Joden naar voren om de Griekse cultuur in het Joodse leven te brengen, en transformeerde de heilige Thora in gewoon een ander boek van wijsheid in de grote bibliotheek van Ptolemaeus.

9 Tevet: overlijden van Ezra, de schriftgeleerde

Ezra de schrijver stierf op de 9e van Tevet van het jaar 3448 (313 v. Chrs.), precies 1000 jaar na het geven van de Thora op de berg Sinaï. Hij was het die de terugkeer van het Joodse volk naar het land Israël leidde na de Babylonische ballingschap, toezicht hield op de bouw van de Tweede Tempel en hielp een einde te maken aan de golf van gemengde huwelijken die de Joden in die tijd teisterden. Als hoofd van de Grote Vergadering heeft hij de 24 boeken van de Heilige Schrift (Tenach) heilig verklaard en een reeks wetten en praktijken uitgevaardigd, waaronder geformaliseerd gebed, waardoor de voortzetting van het authentieke Jodendom onder het Joodse volk tot op de dag van vandaag wordt gegarandeerd.

Hoewel de 8^ste en de 9^de Tevet werden ingesteld als afzonderlijke vastendagen, voegden de rabbijnen ze samen tot het vasten van 10 Tevet, een dag die in de Bijbel door de profeet Ezechiël wordt genoemd als een dag van rouw, zodat de maand niet vol zou zijn met verdriet en rouw. Daarom werd 10 Tevet in recentere tijd, de dag om de kaddisj te zeggen voor de slachtoffers van de Holocaust.

29-08-2021 om 17:22 geschreven door claudia  

CHANOEKA

Het feest staat ook wel bekend als 'het feest van de lichtjes' of inwijdingsfeest. Chanoeka duurt acht dagen, ter nagedachtenis aan het 'oliewonder' in de Tweede Tempel van Jeruzalem in 164 v. Chr. De eerste dag van dit feest begint op de 25^ste Kislew.

Het feest wordt gevierd met een nachtelijk ontsteken van de chanoekia (9 armige kandelaar) lichtjes, bijzondere gebeden en gefrituurd voedsel.

Chanukah 2021 duurt van 28 november tot en met 6 december.

Herinwijding van de Tweede Tempel

Met het feest wordt de herinwijding van de Tweede Tempel in 164 v. Chr. door Judas Makkabeüs gevierd. Na de herinwijding was er volgens de beschrijving van het wonder van de olie in de Talmoed slechts één kruikje kosjere olie voorradig om de menora te branden tijdens de reiniging van de Tempel. Het kruikje raakte echter niet leeg voordat nieuwe zuivere olie was toebereid, maar schonk genoeg olie om de menora gedurende acht dagen brandend te houden.

Een menora  is een zevenarmige lampenstandaard, die gemaakt werd uit massief goud. Hij was het oude symbool voor de Israëlieten en een van de oudste symbolen voor het Jodendom in het algemeen. Volgens sommige bijbelcommentatoren symboliseert de menora de brandende braamstruik die Mozes zag op de Sinai. De menora heeft zeven armen en moet dus niet worden verward met de negenarmige lampenstandaard die bij het Chanoekafeest wordt gebruikt, de chanoekia.

Het verhaal van Chanoeka draait om Juda de Makkabeeër. De Makkabeeën waren een familie van hogepriesters. Hun aanhangers worden ook onder de Makkabeeën gerekend.

Juda leefde in het Hellenistische tijdperk, toen de Joden wat betreft hun geloofsbelijdenis zwaar onderdrukt werden. Het kwam zelfs zover dat de Seleucidische Grieken uit het huidige Syrië de Tempel in Jeruzalem ontwijdden door op het altaar een varken te offeren, een dier dat voor Joden onrein is volgens de spijswetten. Ook wilden de Grieken een beeld van Zeus in de Tempel neerzetten.

Voor de Joden was dit de laatste druppel en een groepje onder leiding van Juda besloot om terug te slaan. Dit groepje kreeg steeds meer aanhangers en ze wonnen steeds meer stukken land terug uit de handen van de bezetter. Hun populariteit werd zelfs zo groot, dat het gewone Joodse volk de leider Jehuda haMakabi ging noemen, Hebreeuws voor Juda de Hamer. Anderen geloven dat Juda haMakabi werd genoemd omdat hij en zijn manschappen op hun banieren de letters Mem Kaf  Beth Jod voerden. Zij beweren dat deze letters staan voor de woorden Mi Chamocha Ba'elim Adonai?, letterlijk vertaald: Wie is zoals U onder de goden, Eeuwige? De manschappen van Juda werden naarmate ze meer veldslagen wonnen bekend als de Makkabeeërs.

Uiteindelijk bereikten Juda en zijn mannen Jeruzalem en na een bloedige strijd overwonnen ze de Grieken. Toen ze echter de Tempel binnenkwamen, zagen ze dat de Grieken alles vernield hadden. De tempel was verontreinigd. Het was de taak van de hogepriester om de Tempel weer in ere te herstellen. Zij moesten onder andere de afgodenbeelden verwijderen, een nieuw altaar in plaats van het verontreinigde altaar bouwen en nieuwe heilige bekers vervaardigen.

Het wonder van de olie

De hoge menora die in de Tempel stond was door de Grieken omgegooid en moest weer recht gezet worden. Nadat dit gedaan was, merkten de priesters dat er geen oliekruiken meer waren. Een van hen vond echter nog een klein kruikje, met de juiste verzegeling door de kohen gadol (de hogepriester), met daarin nog net genoeg olie om de menora een dag te laten branden. De menora werd aangestoken en de Tempel werd opnieuw ingewijd. De priesters moesten op zoek naar meer ritueel gezuiverde olijfolie om de menora te laten branden, maar konden die niet vinden. De volgende dag was het kruikje echter opeens weer vol. De dag daarna gebeurde hetzelfde en zo ging het acht dagen lang. Op miraculeuze wijze was de kleine hoeveelheid olie uit het gevonden kruikje dus voldoende voor acht dagen, de tijd die nodig was om nieuwe olie te persen en te zuiveren. Volgens een andere visie duurden de feestelijkheden van de inwijding van de tempel 8 dagen, omdat de Makkabeeën gedurende twee jaar ondergrond leven niet de mogelijkheid hadden gehad om Soekot te vieren, en dat ze bij hun terugkeer in Jeruzalem een uitgesteld Soekot vierden.

De hogepriester, priesters, Makkabeeën en het gewone volk vierden een groot feest en de hogepriester stelde dit feest in op dezelfde tijd van het jaar, de maand kislew, opdat de Joden deze wonderlijke gebeurtenis niet zouden vergeten. Daarom vieren de joden jaarlijks vanaf de 25^ste kislew het feest van Chanoeka, dat '(her)inwijding' betekent.

Hoe Chanoeka wordt gevierd

Het hart van het festival is de nachtelijke chanoekiaverlichting. De chanoekia bevat negen vlammen, waarvan er één de sjamasj ("bediende") is, die wordt gebruikt om de andere acht lichten aan te steken. De eerste nacht steken we slechts één vlam aan. Op de tweede avond wordt een extra vlam aangestoken. Tegen de achtste nacht van Chanoeka worden alle acht lichten ontstoken.

Op vrijdagmiddag moet ervoor worden gezorgd dat de menora wordt aangestoken voordat de Shabbat-kaarsen worden aangestoken, en de volgende avond mogen ze pas worden aangestoken nadat de Shabbat is afgelopen.

Speciale zegeningen worden voorgedragen, vaak op een traditionele melodie, voordat de chanoekia wordt aangestoken, en daarna worden traditionele liederen gezongen.

Een chanoekia wordt in elk gezin aangestoken en in een deuropening of raam geplaatst. In de synagoge wordt de menora aanstoken.

We reciteren dagelijks het speciale Hallel-gebed en voegen V'Al HaNissim toe in onze dagelijkse gebeden en het zegengebed na de maaltijden, om God te prijzen en te danken voor "de sterken in handen van de zwakkeren over te hebben geleverd, de velen in handen van de weinigen, de goddelozen in handen van de rechtvaardigen.”

Gerechten

Omdat bij het Chanoeka-wonder olie betrokken was, is het gebruikelijk om in olie gebakken voedsel te eten. De Oost-Europese klassieker is de aardappel latke (pannenkoek) gegarneerd met appelmoes of zure room, en de regerende Israëlische favoriet is de met gelei gevulde sufganya (donut).

Dreidel

Op de vier zijden van de dreidel staan vier Hebreeuwse letters: noen, giemel, hee en sjien. Deze vier letters staan voor de Hebreeuws woorden Nes Gadol Haja Sjam, vertaald als: 'een groot wonder gebeurde daar'. Met het wonder wordt het wonder van de olie bedoeld, dat bij het chanoeka feest wordt herdacht. In Israël wordt de sjien vervangen door de pee, zodat er staat: een groot wonder gebeurde hier (Nes Gadol Haja Pò).

Het spel met de dreidel draait om een pot, waarin munten, noten of chocolade gedaan wordt door de deelnemers. Om de beurt draaien de deelnemers aan de dreidel en komt een van de letters boven. De betekenis van de letters is als volgt.

• Nichts (niets - je krijgt niets)
• Ganz (je krijgt alles)
• Halb (je krijgt de helft)
• Shtell arein (stop erin / je moet bijleggen in de pot)

Het spel gaat door totdat iedereen blut is, behalve de winnaar, die heeft alles.

Chanoeka Gelt

29-08-2021 om 16:19 geschreven door claudia  

Hoshanot en Hoshanah Rabbah

Elke dag van Soekot zeggen we Hallel, een verzameling lofpsalmen (Psalmen 113-118) als onderdeel van de ochtendgebedsdienst. Elke dag terzijde voor Shabbat, reciteren we Hallel terwijl we de Vier Soorten vasthouden, ze in alle richtingen zwaaien op bepaalde belangrijke punten in de dienst, die worden beschreven in de siddur (gebedenboek).

Daarna omcirkelen we de bimah (het podium waarop de Thora wordt gelezen) met de Vier Soorten, en reciteren alfabetisch gerangschikte gebeden voor Goddelijke hulp, bekend als Hoshanot.

De 7^de dag van de feestdag staat bekend als Hoshanah Rabba. Dit is de dag waarop ons lot voor het komende jaar - dat werd ondertekend op Rosj Hasjana en verzegeld op Jom Kippoer - definitief wordt. Op deze dag cirkelen we 7 keer om de bimah. We zeggen ook een kort gebed en slaan 5 keer op de grond met bundels van vijf wilgen (ook bekend als Hoshanot)

Soekot in de Heilige Tempel

In de dagen van de Heilige Tempel in Jeruzalem was er een bijzonder ritueel van offers die op het altaar moesten worden gebracht. Op de eerste dag moesten niet minder dan 13 stieren, 2 rammen en 14 lammeren worden geofferd. Elke dag werd het aantal stieren met één verminderd. In totaal werden 70 stieren gebracht, overeenkomend met de 70 landen van de wereld.

Samen met Pesach en Shavuot was Soekot een van de Shalosh Regalim, de drie jaarlijkse bedevaarten, waar elke mannelijke Jood in Jeruzalem moest zijn. Elke 7 jaar, op Soekot, las de koning hardop uit de Thora voor aan de hele natie - mannen, vrouwen en kinderen. Deze bijzondere bijeenkomst stond bekend als Hakhel.

Stel je dit tafereel voor: Miljoenen Joden - mannen en vrouwen, baby's en hun overgrootmoeders, geleerden en leken - verzamelden zich in Jeruzalem op de Tempelberg. Er valt een stilte over de massa, terwijl de vorstelijk getooide koning van Israël op een platform klimt en delen van de H. Thora voorleest. De natie is geïnspireerd en versterkt. Een weergave van eenheid en een doelverklaring komen samen om een ​​veelsoortig volk nieuw leven in te blazen en te heroriënteren.

Hoewel schijnbaar onwaarschijnlijk, herhaalde dit tafereel zich 7-jaarlijks in het oude Jeruzalem. En wanneer de Tempel zal worden herbouwd, zal de praktijk worden vernieuwd, waarbij Moshiach zelf voorleest uit de Torah-rol.

Deuteronomium 31:10-12: Hij (Mozes) droeg hun daarbij het volgende op: Lees deze voorschriften elke 7^de jaar, het jaar van de kwijtschelding, tijdens het Loofhuttenfeest voor aan alle Israëlieten. Want dan komt heel Israël naar de plaats die de Heer uitkiest, om daar voor Hem te verschijnen.

Inspiratie voor zes jaar zakelijke inspanningen

In het oude Israël was elk 7^de jaar een Shemitah ("sabbatsjaar"). Een heel jaar lang kwam de economie van het land tot stilstand toen alle boeren en landarbeiders hun velden verlieten en massaal naar de studiehuizen stroomden waar ze zich een heel jaar lang concentreerden op hun spirituele, in plaats van fysieke behoeften.

Aan het begin van het 8^ste jaar (het eerste in de nieuwe zevenjarige cyclus), was de natie klaar om terug te gaan naar de velden en boomgaarden. Maar eerst, op de 2^de dag van de feestdag van Soekot, 16 dagen in het nieuwe jaar, kwamen ze allen samen in de Heilige Tempel voor een dosis inspiratie. Inspiratie om hen de komende 6 jaar te helpen, waarvan de meeste tijd zou worden besteed aan zakelijke inspanningen.

Herbeleving van de berg Sinaï

Deze gebeurtenis stond bekend als Hakhel, "verzamel jullie!" Het was de enige gebeurtenis die de aanwezigheid van elke Jood vereiste, wat doet denken aan het historische moment waarop onze natie op de berg Sinaï stond, toen elk lid van onze natie aanwezig was toen God ons liefdevol de Thora gaf.

Bekeerlingen [die de Hebreeuwse taal niet begrijpen] moeten zich voorbereiden en hun oren spitsen om met ontzag, eerbied en vreugdevolle schroom te luisteren, zoals op de dag dat [de Thora] op de Sinaï werd gegeven. Zelfs grote geleerden die thuis zijn in de hele Torah zijn verplicht om met grote concentratie te luisteren... - Maimonides, Wetten van Chagigah 3:6.

Ieder zou zichzelf moeten zien alsof het uit de mond van God komt dat hij deze woorden hoort

29-08-2021 om 15:24 geschreven door claudia  

Nu in een bundeltje gegoten: In de school van de H. Geest - Jacques Philippe. Het is te vinden in Mijn bibliotheek (linkerkant van blog).

29-08-2021 om 14:36 geschreven door claudia  

Ze vraagt hoe ze dat moet doen en Hij zegt: Ik heb je gezalfd, Ik zal je leiden en je bewaren. We moeten dit voortdurend voor ogen houden.

De eerste twee stappen om oorlog te voeren is: bidden om bescherming en bidden om leiden. We moeten bevelen krijgen van onze bevelhebber, die Jezus is in deze geestelijke strijd. We krijgen bovennatuurlijke bescherming, maar we moeten erom bidden.

Jezus zegt: Ga weg nu je nog kan en neem wie je kunt met je mee. Het ziekenhuis betekent een systeem dat niet functioneert, het wereldse systeem, kerkelijk systeem. We moeten zoveel mogelijk mensen tot Jezus brengen en uiteindelijk de Hemel. Jezus helpt haar recht, niet omdat ze het zelf niet kan, maar omdat ze emotioneel bedroefd is. Jezus doet alles wat Hij kan doen en wij moeten ons kleine deel doen.

De verdiepingen: De 5^de verdieping was de hoogste verdieping en steeds meer mensen komen uit hun kamers naarmate ze naar lagere verdiepingen gaan. Weinig mensen van de hoogste verdieping kwamen uiteindelijk naar buiten. Degenen die in het gebouw veiligheid zochten, en hun zakken met levensmiddelen en bagage binnen brachten, wilden geen relatie met de Heer en gingen het niet halen. Je kunt dus voedsel, wapens en andere zaken opslaan maar als je geen relatie met de Heer hebt, hoe lang zal het duren vooraleer ze het van je wegnemen, of dat insecten of knaagdieren het opeten? De enige hoop die we hebben is Christus.

De verdiepingen stellen een hiërarchie van trots en hoogmoed voor. Degenen die denken dat ze het goed doen rennen naar de bovenste verdieping, terwijl degenen die nederig zijn, van de laagste verdiepingen naar buiten komen.

De mensen zeggen om gerust te worden gelaten. Degene die zegt, blijf waar je bent probeert de Kerk te zeggen: doe niets, blijf zoals je bent. Hij zegt: vertrouw op de mensen. Wij moeten op de Heer vertrouwen en niet ons vertrouwen op mensen stellen.

De instorting van het plafond: We zullen de gevolgen en het impact zien van wat er gebeurt. We zullen ook op het hoofd geraakt worden: aangevallen worden in onze geest en gedachten, in onze eer (het haar dat in brand staat). Maar we zullen het vuur (de aanvallen) kunnen doven. We moeten onze gedachten en onze geest onder controle houden.

1 Petrus 1:6-7: Verheug u hierover, ook al moet u nu tot uw verdriet nog een korte tijd allerlei beproevingen verduren. Zo kan de echtheid blijken van uw geloof - zoveel kostbaarder dan vergankelijk goud, dat toch ook in het vuur wordt getoetst - en zo verwerkt u lof, eer en roem wanneer Jezus Christus zich zal openbaren.

Openbaring 3:15-20: (engel van de gemeente in Laodicea:) Dit zegt Amen, de trouwe en betrouwbare getuige, het begin van Gods schepping: Ik weet wat u doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal Ik u uitspuwen. U zegt dat u rijk bent, dat u alles hebt wat u wilt en niets meer nodig hebt. U beseft niet hoe ongelukkig u bent, hoe armzalig, berooid, blind en naakt. Daarom raad Ik u aan: koop van Mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien. Iedereen die Ik liefheb wijs Ik terecht en bestraf Ik. Zet u dus volledig in en breek met het leven dat u nu leidt. Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij.

Het kloppen op de deur is een oproep tot redding en God zendt ons om dit te doen. God heeft de Kerk gekozen om te kloppen. Dat is dus onze verantwoordelijkheid. We moeten als Kerk iedereen waarschuwen dat ze verloren zullen gaan, sterven en vernietigd worden als ze niet terugkeren naar Jezus.

Lucas 14:23-24: De heer zei: Ga naar de wegen en de akkers buiten de stad en nodig iedereen met klem uit, want mijn huis moet vol zijn. Ik zeg jullie: niemand van degenen die eerst uitgenodigd waren, zal van mijn feestmaal proeven.

De mensen die kijken naar de tv en lezen, zijn zich niet bewust van gevaar. Ze blijven in het systeem, ze leven alsof er niets aan de hand is.

Sommigen hielpen mensen die naar buiten wilden geraken van onder het puin halen. Voor degenen die van goede wil zijn en willen gered worden is er hulp. Maar er waren er ook die pas reageerden als ze de mensen buiten zagen staan. Ze waren in hun kamer gebleven toen er geklopt werd en reageerden toen niet. Nu roepen ze om weg te geraken, maar het is te laat. Ieder moet zorgen voor zijn eigen redding. Niemand kan redding voor een ander verkrijgen. Dit is ook in de Bijbel te vinden in de parabel van de 10 meisjes met hun olielampen:

Matteüs 25:1-13: Dan zal het met het Koninkrijk van de Hemel zijn als met 10 meisjes die hun olielampen hadden gepakt en eropuit trokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes hadden wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht klonk er luid geroep: "Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet." Dat wekte de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen de wijze: ´Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit." De wijze meisjes antwoordden: "Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie." Terwijl zij op olie uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de ander meisjes. Ze riepen: "Heer, heer, laat ons binnen!" Maar hij antwoordde: "Ik ken jullie werkelijk niet." Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip hij komt.

Sinds de vroege Kerk heeft de Heer gezegd dat Hij spoedig komt, zodat we waakzaam zouden blijven, werken en niet in slaap vallen. Dit is de H. Geest die dat voortdurend roept tot de Kerk. We bevinden ons reeds in de Eindtijd sinds de Apostelen, want we kennen de tijd niet van Zijn Wederkomst. Maar we weten wat we moeten doen vooraleer Hij komt. We moeten getuigenis afleggen, ons niet vastklampen aan comfort en gemak, onze missie op aarde vervullen.

29-08-2021 om 13:44 geschreven door claudia  

Ga weg nu je nog kan en neem anderen mee - Droom van Dana Coverstone 24/8/2021

Ik stond voor een ziekenhuis en keek rond: er waren zware stormen rond mij te zien. Ik zag veel mensen in het ziekenhuis binnengaan met bagage, zakken (net zoals om op hotel te gaan). Er kwam een ambulance voor gereden en mensen kwamen eruit vol met boodschappenzakken. Er was een man met een bruine boodschappenzak vol met brood (brood van 1 dag oud stond op de zak). Mensen waren gehaast omdat er bliksem te zien was. Het was bliksem, met precies vuur erin. Het raakte de grond en het was vurig oranje. De stormen waren te zien rond het ziekenhuis. Maar er was geen regen. De man riep tot mij om binnen te gaan, waar het veilig was. Hij had brood voor iedereen. Ik ging ook binnen, samen met gehaaste mensen. Ze hadden sleutels bij zich, maar lieten ze in hun haast vallen. Ze botsten tegen mij, omdat ze zo gehaast waren. Ze waren duidelijk in paniek en renden alsof hun leven ervan afhing. Iedereen probeerde binnen te geraken. Ik ging binnen. Er was een lift maar ze werkte niet en je moest via de trap naar boven. Het was een grote donkere, bijna surreële trap.

Vervolgens stond ik in een open deurgat van een ziekenhuiskamer. Er was een groot raam en van daaruit zag ik dreigende stormwolken. Het was een dikke vuurbliksem dat ik zag. De donder was zeer hevig en deed het gebouw daveren. Op het bed zag ik een vrouw met haar handen voor haar gezicht. Ik herkende de vrouw uit een vorige droom, als de magere vrouw, die te horen kreeg dat ze eerst moest genezen vooraleer ze mocht uit haar bed komen. Ze was aan het bidden en snikken. Haar gebeden gingen over hoe verloren de Kerk was en dat de mensen niet luisterden en dat de mensen niet klaar waren om Jezus te ontmoeten. Ze stond toch recht en keek uit het raam. Ze werd bang, en de angst stond op haar gezicht te lezen door wat ze zag. Ze ging onmiddellijk op de grond zitten en beefde, terwijl het gebouw daverde. Ze zei: "Heer, ik moet hier weg!" En onmiddellijk zag ik de man, de Christusfiguur, verschijnen naast het raam en Hij zei: "Ik wil dat je werkt." Ze hield haar hoofd naar beneden en ze zei: "Maar de dingen storten in."

De man boog zich en hield haar gezicht in Zijn handen. Hij zei: "Ik ga door het vuur met jou, maar je moet nu werken." De nadruk lag op NU werken. Hij legde Zijn handen op haar hoofd en olie stroomde over haar. Ze vroeg Hem: "Heer, hoe kan ik dit doen?" Hij zei: "Ik heb je gezalfd, en Ik zal je leiden en Ik zal je bewaren." Ik stond in de deuropening als een onzichtbare waarnemer. Ik bemerkte dat rook tussen mijn benen naar boven kwam en rond mij in de ziekenhuiskamer kwam. De man sprak en zei: "Ga weg nu je nog kan en neem mee wie je kan." Hij herhaalde het nog eens tegen haar. Hij hielp haar rechtstaan en verdween toen. Ze ging naar de deur, bedekte haar mond met haar mouw en de hele ziekenhuisgang was in vlammen. Er stond 5^de verdieping op de muur. Er waren deuren waar ze op bonsde en ze zei de mensen om weg te gaan.

De meeste deuren bleven gesloten, en de mensen binnen schreeuwden hun gerust te laten. Eén deur ging open en ze schreeuwden tegen haar om hun gerust te laten en voor haar eigen goed niet binnen te komen. De man zei haar: "vertrouw in de mensen en blijf" en hij sloeg de deur dicht. De vrouw ging langs de trap naar de 4^e verdieping en begon ook daar op deuren te bonzen. Ze smeekte de mensen weg te gaan en haar te volgen. Er waren delen van het plafond die naar beneden kwamen rond haar en sommige stukken brandden. Het was zelfs zo dat er stukken haar troffen en een stukje van haar haren in brand stonden. Ze moest soms stoppen om het vuur dat haar trof uit te doven door erop te slaan. Een paar deuren gingen open toen ze erop bonsde. En een paar mensen aarzelden en keken rond hun deur wat er gaande was.

Ze aarzelden, maar bedekten toch hun hoofd en gingen mee. Ze hoestten door de rook. De vrouw zei hen op de deuren te bonzen en mensen eruit te trekken indien nodig. Ze zei hen dat ze de mensen moesten waarschuwen en ze eruit sleuren. Weinig mensen reageerden. De groep bestond uit ongeveer 6 personen en ze gingen de trap naar beneden, naar de 3^e en 2^e verdieping. Toen ze op de 1^e verdieping waren gekomen waren er ongeveer 45 tot 50 mensen. Hun kleren zagen er gehavend uit door over puin te stappen dat brandde in de ziekenhuisgangen. Ze zweetten en waren zeer gehaast, ze liepen zo vlug ze konden, bonsden op deuren. Ze smeekten de mensen om uit het gebouw weg te gaan, omdat het onveilig was. De hele groep ging naar de hoofduitgang en het gebouw werd getroffen door bliksem en daverde.

Een plafondplaat viel op sommigen van de groep, en van sommigen stond hun kledij in brand. Er waren nog stukken van het plafond dat naar beneden kwamen en sommigen van de groep moesten naar de uitgangsdeur gedragen worden. Mensen tilden het puin op en de mensen werden van onder het puin gehaald en naar de uitgangsdeur gedragen. Sommigen werden op de schouders door anderen meegenomen. Ondertussen bleven ze schreeuwen en op deuren bonzen voor degenen die nog aanwezig waren. Het gebouw daverde en de vrouw schreeuwde dat allen moesten vluchten, nu het nog ging. Ze renden allen naar de glazen deuren, de trappen naar beneden tot ze in een open plaats stonden voor het gebouw. De groep was gewond, vuil en uitgeput en de wolken leken als dreigend en boosaardig. Het leek dat uit de wolken demonisch grijnsgelach kwam voor de groep die buiten in veiligheid was.

Ze keken met de hele groep naar het gebouw toen het daverde van boven naar beneden. Het was geen aardbeving, maar alles beefde. Je kon door de ramen zien, en sommige mensen waren rustig aan het lezen, naar de tv aan het kijken terwijl het vol rook hing in hun kamers. Ze waren zich gewoon niet bewust van wat er gaande was. Ze leken niet bang te zijn omdat ze zich niet bewust waren van wat er gaande was. Anderen waren op de ramen aan het kloppen en schreeuwden dat de groep zou terugkomen naar binnen om hen naar buiten te helpen. Maar ze kwamen niet naar uit hun kamers en de groep buiten wachtte. De hele groep die geleid werd door de vrouw begon enkel te wenen en snikken voor de mensen die zich binnen bevonden.

Nog zeven mensen, volwassenen en tieners kwamen naar buiten en omhelsden degenen die hun aandacht hadden getrokken. Deze mensen waren niet onmiddellijk gevlucht maar toen het gebouw begon te daveren. De groep bestond nu uit ongeveer 50 tot 60 mensen en de hele groep omhelsde elkaar. Toen klonk er een extreem luide donder en het ziekenhuis stortte in. Het leek op de instorting van de Twin Towers. Toen het stof van de instorting weg was, was ook de groep met 60 mensen verdwenen. Waar de groep had gestaan stond de Christusfiguur en Hij zei: "De zonsondergang komt spoedig en het opzij zetten van de Bruid zal eindigen. Ga naar de hoofdwegen en zijwegen, klop vlug op elke deur, want Ik kom spoedig!"

Uitleg:

29-08-2021 om 02:15 geschreven door claudia  

De VS kan stilaan opgenomen worden in de statistieken van Open Doors voor vervolging van Christenen. Nu nog passief, wanneer actief?

Biden blokkeert redding Afghaanse Christenen en zet andere landen onder druk hen niet toe te laten - 28/8/2021 Xandernieuws    

De regering Biden blokkeert actief de redding van Afghaanse christenen, die een gruwelijke dood kunnen verwachten zodra ze in handen van de Taliban vallen. Het bekende Amerikaanse conservatieve TV kopstuk Glenn Beck haalde in korte tijd $ 30 miljoen op om de christenen met vliegtuigen op te halen, maar wordt zwaar tegengewerkt door het Witte Huis en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ondertussen vragen vriend en vijand zich verbijsterd af wat toch de echte reden kan zijn van Bidens opzettelijk gekozen ‘chaos' strategie in Afghanistan.

Op 31 augustus verloopt de deadline waarop mensen nog weg kunnen komen uit Afghanistan. Beck verklaarde tegenover Fox News dat ‘het ministerie en het Witte Huis het grootste probleem vormen. Alle anderen werken samen, zetten hun verschillen opzij, en proberen deze mensen in veiligheid te brengen. Maar het ministerie en het Witte Huis hebben ons op ieder punt geblokkeerd.'

‘Bekeerde Christenen zullen levend worden verbrand'

Voor de grote aanslag op het vliegveld van Kabul gisteren plaatsvond had Becks organisatie, het Nazarene Fund, al 5100 vluchtelingen op vliegtuigen weten te krijgen. 500 vluchtelingen, voornamelijk Christelijke vrouwen en kinderen, wachtten om aan boord van het volgende toestel te komen. Een militaire official stuurde hen vervolgens weg naar een terrein dat buiten het beschermde gebied van de luchthaven ligt.

‘Ik heb foto's van hen, terwijl ze smeken om terug door de poort te mogen,' vertelde Beck. ‘Ik heb foto's van bloed en lichaamsdelen, en niets anders dan dood in datzelfde gebied… We moeten mensen nu nog groter gevaar laten lopen om te proberen deze Christenen weg te smokkelen. Hen wacht niet alleen een gewisse dood; ze zullen levend in brand worden gestoken omdat ze bekeerde Christenen zijn.'

‘Moslimlanden hebben meer medeleven dan onze eigen regering'

‘Islamitische landen, moslim landen, zijn meer bereid om Christenen uit Afghanistan op te nemen dan ons ministerie van Buitenlandse Zaken,' reageerde Fox kopstuk Tucker Carlson. Beck: ‘Ja, die hebben meer medeleven met deze Christenen dan onze eigen regering. Het is kwetsend, ontluisterend en verkeerd.'

Het ministerie blokkeert zelfs pogingen om de Christenen naar ander landen in veiligheid te brengen, zoals Macedonië. De ambassadeur van Macedonië kreeg een telefoontje van de Amerikanen met de opdracht om deze vluchtelingen niet toe te laten.

De Republikeinse senator Tom Cotton (Arkansas) bevestigde in een telefoongesprek dat Bidens ministerie van BuZa enorm dwarsligt, zelfs bij de evacuatie van Britse burgers die zijn getrouwd met Afghaanse partners, ook als die hun eigen evacuatie volledig zelf betalen.

28-08-2021 om 23:24 geschreven door claudia  

Onderscheiding van de geesten

De ervaring van de Kerk en de Heiligen leert ons een algemene wet: wat van Gods Geest komt, brengt vreugde, vrede, gemoedsrust, zachtmoedigheid, eenvoud en licht voort. Aan de andere kant, wat uit de geest van het kwaad komt, brengt verdriet, problemen, onrust, zorgen, verwarring en duisternis voort. Deze kenmerken van de goede en de boze geest zijn onmiskenbare tekenen op zich. Vrede, vreugde en dergelijke zijn bepaalde vruchten van de H. Geest en  de duivel is niet in staat om ze op een duurzame manier voort te brengen. En aangezien ellende en verdriet de zekere kenmerken van de boze geest zijn, kan de H. Geest er niet de bron van zijn.

Er is natuurlijk het "verdriet dat tot bekering leidt", wat wordt veroorzaakt door de H. Geest. Maar als het ons echt tot bekering leidt, verandert het snel in vreugde. Bovendien, dat verdriet zelf komt niet echt van de H. Geest, alleen voor zover de H. Geest ons iets aan het licht heeft gebracht dat verkeerd is en moet worden rechtgezet.

Van alle de kenmerken van de goede en de kwade geest, is het meest kenmerkende van alles vrede, kalmte, rust. De geest van God brengt onfeilbaar vrede in onze zielen, en de duivel brengt onfeilbaar onrust teweeg. In de praktijk liggen de zaken echter complexer. Een inspiratie kan van God komen en nog steeds veel turbulentie in ons veroorzaken. Maar deze turbulentie komt niet van de inspiratie, die op zichzelf (zoals alles wat van de Geest van God komt) zachtaardig en vredelievend is. De turbulentie komt van onze weerstand tegen die inspiratie. Zodra we ophouden weerstand te bieden tegen deze inspiratie, dan raakt ons hart geworteld in diepe vrede.

28-08-2021 om 22:03 geschreven door claudia  

Geplant aan het water

Gezegend is de man die op de Heer vertrouwt, wiens vertrouwen de Heer is. Hij zal zijn als een boom, die bij water geplant is, en die zijn wortels laat uitlopen bij een waterloop. Hij merkt het niet als er hitte komt, zijn blad blijft groen. Een jaar van droogte deert hem niet, en hij houdt niet op vrucht te dragen. - Jeremia 17:7-8

Ik weet niet hoe u reageert, wanneer het moeilijk gaat of lijden op uw pad komt, maar ik loop al snel vast. Ik denk dat we allemaal wel zoÿn situaties kennen. Is het niet bij onszelf, dan zien we het wel bij anderen.

Toen ik verhuisde naar een nieuwe regio en er geen lokale kerk was, had ik het er erg moeilijk om ‘mijn draaiÿ terug te vinden. Opeens moest ik zelf kerk zijn. Hoe doe je dat en wat betekent dat? Ook tijdens de Covid-lockdown zat ik opnieuw plat op mijn gat. Wat nu? Hoe moet het verder? Ik zat gewoon te wachten tot alles weer ‘normaalÿ werd… maar het blijft duren.

Als ik deze tekst lees in Jeremia 17, lees ik over een boom die geplant is aan het water. Hij merkt het niet eens als er een hittegolf komt. Sterker nog: een jaar van droogte deert hem niet. Zijn blad blijft groen en hij blijft vrucht dragen… Hoe komt dat toch?

Jeremiaÿs antwoord is duidelijk: gezegend is de mens die op de Heer vertrouwt! Het gaat om een relatie met God die diepgeworteld is. Om een verbondenheid met het Levende Water zelf. Dat is ook wat ik wil. Wat ik nodig heb. Dat is wat veel vervolgde Christenen recht houdt ondanks het lijden in hun leven. Wilt u dat ook? - Jakob Martinez, Alg. Directeur HVK

28-08-2021 om 13:19 geschreven door claudia  

8 Volhard in gebed

Al deze houdingen, die de bewegingen van de H. Geest vergemakkelijken, kunnen alleen maar geleidelijk worden verworven. En een absolute vereiste om ze te verwerven is door gebed. Bidden is absoluut noodzakelijk bij het versterken van onze vastberadenheid om God niets te weigeren, bij het beoefenen van onthechting met een kinderlijk vertrouwen, in het leren houden van stilte en zich terug te trekken in het innerlijke, en bij het ontdekken van de ´plaats in het hart¡ waar de H. Geest zachtjes ons aanspreekt.

We mogen niet vergeten hoe nuttig het is om regelmatig tijd te besteden voor het persoonlijke, stille gebed dat Jezus Zelf ons aanbeveelt: Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen. (Matt 6:6)

9 Onderzoek de bewegingen in je hart

Waar zijn deze inspiraties van genade geboren? Niet in onze verbeelding of ons hoofd: ze wellen op uit het diepste van ons hart. Om ze te herkennen, moeten we daarom aandacht besteden aan wat er in ons hart gebeurt, aan de "bewegingen" die we daar kunnen waarnemen, en leren om te onderscheiden wanneer die bewegingen van onze natuur komen, van de duivel, of van de invloed van de H. Geest.

De vraag hoe we dit onderscheidingsvermogen kunnen leren wordt later besproken. Laat ons nu dit stellen: als we het advies in praktijk brengen zoals hierboven gegeven, zal het resultaat ons in staat stellen om aandacht te besteden aan wat er in ons gebeurt op het diepste en belangrijkste niveau, dat niet het niveau is waar de meeste beroering is, maar de intieme plaats van het hart waarvan we ons geleidelijk bewust worden waar de H. Geest Zijn bewegingen in ons tot leven brengt.

Door rekening te leren houden met de verschillende bewegingen van onze ziel zullen we de bewegingen van de H. Geest leren herkennen. Dit betekent niet dat we ons in een soort voortdurende introspectie moeten houden: dat zou ons op onszelf concentreren of ons aan de genade overlaten van onze veranderende emoties en gedachten, en niets goeds voortbrengen.

Het betekent dat we in een gewoonte van verlangen naar God moeten leven, van innerlijke rust, van gebed en van aandacht aan wat er in ons gebeurt zodat wanneer er een beweging van genade in ons hart wordt geboren, het niet wordt overspoeld of verloren gaat in "achtergrondgeluid" van andere dingen die om onze aandacht strijden. Dat deze beweging van genade in ons bewustzijn kan opkomen en herkend worden als Goddelijke inspiratie.

Die herkenning vraagt ​​om waakzaamheid, waardoor we van tijd tot tijd moeten onderzoeken wat ons motiveert om het ene te doen in plaats van het andere. Dat soort aandacht zal ons in staat stellen om verschillende bewegingen in onszelf te herkennen.

Sommige zijn "ongeordende" bewegingen, dat wil zeggen, impulsen om iets te doen of te zeggen die de kop opsteken en ongezond zijn. Vaak worden we bijvoorbeeld gemotiveerd door angst, wrok, woede, agressiviteit, de behoefte om door anderen opgemerkt of bewonderd te worden, sensualiteit, enzovoort. Deze ongeordende bewegingen kunnen afkomstig zijn van onze slechte neigingen, zoals het vroeger werd genoemd; vandaag zou men zeggen dat ze afkomstig zijn van onze "wonden", wat hetzelfde is. Ze kunnen ook van de duivel komen, dan zijn het bekoringen.

Soms worden we echter gedreven door goede impulsen: een oprecht, altruïstisch verlangen iemand anders helpen, enzovoort. Deze goede bewegingen kunnen ontstaan ​​in onze natuur (niet alles in ons is totaal aangetast door slechte neigingen!) of heeft een bovennatuurlijke oorsprong; met andere woorden, ze kunnen de vrucht van het werk van Gods genade zijn in ons hart.

28-08-2021 om 12:41 geschreven door claudia  

2 Hoe kunnen we inspiraties cultiveren?

God houdt van iedereen met unieke Liefde. Hij wil ons allen tot perfectie leiden, maar tegelijk heeft Hij zeer verschillende paden voor verschillende mensen. Dit betekent dat de frequentie en de kenmerken van de inspiraties van genade van persoon tot persoon verschillen. We kunnen de Geest niet dwingen, en God is meester van Zijn gaven.

Maar er kan niet aan getwijfeld worden dat God aan elke persoon ten minste de inspiraties zal schenken hij nodig heeft voor zijn Heiliging. Dit is wat de H. Franciscus van Sales zegt:

Zij die hun hart open houden voor Heilige inspiraties zijn gelukkig, want ze zullen nooit diegene missen die ze nodig hebben om goed en toegewijd hun levensstaat te beleven, en om de plichten van hun roeping op een Heilige manier uit te oefenen. Want zoals God door Zijn natuur aan elk dier de instincten geeft die nodig zijn voor het behoud en voor de uitoefening van zijn natuurlijke eigenschappen, zo ook geeft Hij aan ieder van ons de inspiratie die we nodig hebben om te leven, te handelen en ons te onderhouden in het spirituele leven, als we Gods genade niet weerstaan.

Er moet ook aan worden toegevoegd dat deze bewegingen van de H. Geest (hoewel ze helaas weinig plaats hebben in het leven van veel Christenen) niet iets uitzonderlijks zijn in zichzelf, maar deel uitmaken van het ´normale functioneren¡ van het geestelijk leven.

De H. Paulus suggereert dit wanneer hij zegt: Rom 8:14: Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn kinderen van God, en Gal 5:25: Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst.

We hebben allen de adoptie ontvangen als kinderen van God en de genade van de H. Geest in het Sacrament van het Doopsel. De normale vrucht van dit Sacrament is het ontkiemen van de gaven van de H. Geest in ons leven, waarvan het doel is ´de ziel voor te bereiden om de impuls van goddelijke inspiratie onmiddellijk te volgen¡.

De H. Thomas van Aquino zegt ook: De gaven van de Heilige Geest zorgen dat al de vermogens van de ziel in staat zijn zich te onderwerpen aan de bewegingen van God.

Elke Christen zou naar deze inspiraties van genade moeten verlangen en erom bidden. Natuurlijk, schenkt God ze in meer of mindere mate, en ´van iedereen aan wie veel gegeven is, zal veel worden geëist, en hoe meer aan iemand is toevertrouwd, des te meer zal van hem worden gevraagd.¡ (Lucas 12:48) en degenen aan wie minder wordt gegeven, zal minder van hen verwacht worden.

Maar het blijft waar dat inspiraties geen optioneel extra zijn in het spirituele leven, omdat ze beslissend kunnen zijn voor de spirituele vooruitgang, en het is van het grootste belang om ze in ons leven te verwelkomen.

Wat zal in het bijzonder de inspiraties van genade in ons laten plaatsvinden? Wat kunnen we doen zodat God ons zoveel mogelijk er voordeel uit laat halen? Er zijn een bepaald aantal omstandigheden die ervoor zorgen dat ze in onze ziel verschijnen.

1 Beoefen lofprijzing en dankzegging

Wat ons ervan weerhoudt om overvloediger genaden van God te ontvangen, kan heel eenvoudig erin liggen dat we niet voldoende dankbaar zijn en Hem niet bedanken voor de genaden die Hij ons reeds heeft gegeven. Het lijdt geen twijfel dat als we God met heel ons hart danken voor elke ontvangen genade, vooral voor de inspiraties, Hij er ons meer zal schenken.

De H. Theresia van Lisieux zei tegen haar zus Céline: Wat de meeste genaden van Onze Heer aantrekt voor ons, is dankbaarheid, want als we Hem danken voor een gave, is Hij ontroerd en haast zich om ons er nog tien te geven, en als we Hem nogmaals danken met dezelfde oprechtheid, wat een onberekenbare vermenigvuldiging van genaden trekken we aan! ik heb dit meegemaakt: probeer het en je zal het zien. Mijn dankbaarheid voor alles wat Hij me geeft is grenzeloos, en ik bewijs Hem dit op duizend manieren.

Dit zou niet iets berekends moeten zijn, maar het resultaat van het besef van ondankbaarheid jegens God ons gevangen houdt in onszelf en ons afsluit voor Zijn genade. Psalm 103:2 zegt: Prijs de Heer, mijn ziel, vergeet niet één van Zijn weldaden.

Lofprijzing zuivert het hart en bereidt het wonderbaarlijk voor om Goddelijke genade en de bewegingen van de H. Geest te ontvangen.

2 Verlang de inspiraties te ontvangen en bid om ze te ontvangen

We moeten natuurlijk naar Gods inspiraties verlangen en er dikwijls in gebed om vragen: Vraag en er zal je gegeven worden. (Lucas 11:9) Eén van de smeekbeden die we het vaakst tot God richten, zou moeten zijn: "Inspireer me in al mijn beslissingen, en laat me nooit één van Uw inspiraties verwaarlozen."

We moeten erom vragen in al onze levensomstandigheden. Op kritieke momenten wanneer we voor belangrijke keuzes staan, of wanneer we de indruk hebben dat ons leven met onze Heer meer verzwakt en er nieuw leven moet worden ingeblazen. Het kan goed zijn om een paar dagen op bezinning te gaan en intenser te bidden om het Licht van de H. Geest. Het zou vreemd zijn als God ons dan Zijn inspiraties zou weigeren.

3 Neem je voor om God niets te weigeren

Wat nog belangrijker is dan bewust, expliciet gebed over dit onderwerp, is dat we een sterke en constante vastberadenheid aan de dag leggen om God in alles te gehoorzamen, in grote of kleine zaken, zonder enige uitzondering. Hoe meer God deze gezindheid van totale volgzaamheid in ons ziet, hoe meer Hij ons zal begunstigen met Zijn inspiraties.

Dit wil niet zeggen dat we in feite in staat moeten zijn God in absoluut alles te gehoorzamen: dat is nog steeds iets dat voor ons onmogelijk is vanwege onze zwakheid. Maar we moeten wel vastbesloten zijn om God in alles te gehoorzamen, en al het mogelijke doen om ervoor te zorgen, in het bijzonder door gebed, dat we ons voornemen blijven versterken om geen enkele wens van God te veronachtzamen die Hij ons kenbaar maakt, hoe klein ze ook is.

Deze vastberadenheid mag ook geen scrupule worden dat de duivel zou kunnen gebruiken om ons te ontmoedigen, een angst om Gods Wil te ‘missenÿ of het niet te begrijpen. Op dit vlak, zoals in alles, moeten we ons laten leiden door Liefde en niet door angst. De H. Franciscus van Sales zei altijd: we moeten er meer van houden te gehoorzamen dan dat we vrezen ongehoorzaam zijn.

We moeten ons voortdurend versterken in ons besluit om God volgzaam te zijn. Bedenk dat de duivel onze volgzaamheid nooit gebruikt om ons van streek of ontmoedigd te maken over onze onvermijdelijke mislukkingen.

4 Beoefen een kinderlijke en getrouwe gehoorzaamheid

Als we willen dat God meer Zijn Wil aan ons openbaart door Zijn inspiraties, moeten we beginnen met Zijn wensen, die we reeds kennen, te gehoorzamen. Deze gehoorzaamheid kan op verschillende manieren worden toegepast. Zoals we eerder zagen, trekt elke getrouwheid in genade nieuwe genaden aan, die steeds groter in aantal. Als we aandachtig zijn en de bewegingen van de H. Geest gehoorzamen, zullen deze genaden overvloediger worden.

Als we daarentegen inspiraties negeren, is er een gevaar dat ze steeds minder frequent zullen worden. Jezus zegt in Lucas 19:26: Wie heeft zal nog meer krijgen; maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft worden ontnomen. Om meer inspiraties te krijgen moeten we beginnen met het gehoorzamen van deze die we ontvangen.

Vervolgens is het duidelijk dat God ons meer inspiratie zal schenken als Hij ziet dat we getrouw zijn bij het vervullen van Zijn Wil, als Zijn Wil tot ons komt op andere manieren: de Geboden, de plichten van onze levensstaat, enzovoort. Gods Wil wordt op vele manieren uitgedrukt, en die kennen we zonder dat er bijzondere inspiratie nodig is. We kennen Gods Wil zoals uitgedrukt in een algemene weg door de Geboden van de H. Schrift, de leer van de Kerk, de eisen die maken deel uit van onze roeping, en deze die voortkomen uit de beoefening van ons werk bijvoorbeeld.

Als we een oprecht verlangen hebben naar getrouwheid op deze vlakken, zal God ons begunstigen met meer bewegingen van Zijn H. Geest. Als we onvoorzichtig zijn met onze normale plichten en taken, hoezeer we dan ook God smeken om bijzondere inspiraties, is er niet veel kans dat Hij ze schenkt.

Laten we ook niet vergeten om, uit liefde voor God, in te stemmen met alle legitieme mogelijkheden voor gehoorzaamheid die zich voordoen op het vlak van de samenleving, het gezin of het sociale leven. Natuurlijk moeten we God meer gehoorzamen dan mensen, maar het zou een illusie zijn om te denken dat we in staat zijn om God te gehoorzamen als we niet in staat zijn om andere mensen te gehoorzamen. De reden hiervoor is dat in beide gevallen hetzelfde obstakel moet worden overwonnen: gehechtheid aan onszelf en aan onze eigen wil.

Als we mensen alleen kunnen gehoorzamen als het in ons kraam past, houden we onszelf voor de gek over de mogelijkheid om de H. Geest te gehoorzamen. Als we nooit bereid zijn afstand te doen onze eigen wil (onze ideeën, onze smaak, onze gehechtheden) voor andere mensen, wat is de garantie dan dat we dat kunnen als God het ons vraagt?

5 Beoefen overgave

Ten slotte mogen we het soort gehoorzaamheid niet vergeten, dat misschien wel het belangrijkste is en het meest over het hoofd wordt gezien: wat men ´gehoorzaamheid aan gebeurtenissen¡ zou kunnen noemen. Deze notie stelt duidelijk een moeilijk theologisch en existentieel probleem.

"Gehoorzaamheid aan gebeurtenissen" betekent niet vervallen in fatalisme of passiviteit, en ook niet zeggen dat alles wat er gebeurt Gods Wil is, want God wil geen kwaad of zonde. Veel dingen gebeuren die God niet wil. Maar Hij staat ze, in Zijn wijsheid, nog steeds toe en ze blijven een struikelblok of schandaal voor onze geest. God vraagt ​​ons om alles te doen wat we kunnen om het kwaad te elimineren.

Maar ondanks onze inspanningen is er altijd een hele reeks omstandigheden waar we niets aan kunnen doen, die niet per se door God gewild zijn, maar toch door Hem worden toegestaan, en waar God ons uitnodigt om er in vertrouwen en vreedzaam mee in te stemmen, zelfs als ze ons laten lijden en problemen veroorzaken.

Er wordt ons niet gevraagd om in te stemmen met het kwaad, maar om in te stemmen met de mysterieuze wijsheid van God die het kwaad toelaat. Onze toestemming is niet een compromis sluiten met het kwaad, maar een uitdrukking van ons vertrouwen dat God sterker is dan het kwaad.

Dit is een vorm van gehoorzaamheid die pijnlijk is, maar zeer vruchtbaar. Het betekent dat nadat we alles hebben gedaan wat in onze macht ligt, we uitgenodigd worden in confrontatie met wat nog steeds aan onze wil wordt opgelegd door gebeurtenissen, een houding van berusting, overgave en  een kinderlijk vertrouwen aan te nemen jegens onze Hemelse Vader, in het Geloof dat: voor wie volgens Zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede. (Rom 8:28).

Om een voorbeeld te geven: God wilde niet het verraad van Judas of de lafheid van Pilatus (God kan zonde niet willen); maar Hij stond het toe, en Hij wilde dat Jezus Zijn kinderlijke instemming zou geven voor deze gebeurtenissen. En dat is wat Hij deed: Abba, Vader, voor U is alles mogelijk, neem deze beker van Mij weg. Maar laat niet gebeuren wat Ik wil, maar wat U wilt. (Marcus 14:36)

De gebeurtenissen in het leven zijn per slot van rekening de zekerste uitdrukking van Gods Wil, omdat er geen gevaar bestaat dat we ze subjectief interpreteren. Als God ziet dat we volgzaam zijn in de gebeurtenissen, in staat zijn om vreedzaam en liefdevol in te stemmen met wat de gebeurtenissen in het leven ons "opleggen", in een geest van kinderlijk vertrouwen en overgave aan Zijn Wil, kan er geen twijfel over bestaan ​​dat Hij persoonlijke uitingen van Zijn Wil voor ons zal vermenigvuldigen door de werking van Zijn Geest die tot ons hart spreekt.

Als we echter altijd in opstand komen en weerspannig zijn voor moeilijkheden, en God tarten, zal het moeilijk zijn voor de H. Geest om ons leven in goede banen te leiden. Wat ons het meest ervan weerhoudt om Heilig te worden, is ongetwijfeld de moeilijkheid die we hebben om volledig in te stemmen met alles wat ons overkomt, niet in de zin van een fatalistische passiviteit, maar in de zin van een vertrouwende totale overgave in de handen van onze God de Vader.

Wanneer we geconfronteerd worden met pijnlijke gebeurtenissen, zijn we dikwijls ofwel opstandig, verdragen we ze onwillig of leggen we er ons passief bij neer. Maar God nodigt ons uit tot een positieve en vruchtbare houding zoals deze van de H. Theresia van Lisieux, die als kind zei: Ik kies het allemaal! We kunnen dit de betekenis geven: ik kies alles wat God voor mij wil. Ik zal me niet tevreden stellen met alleen te volharden, maar met een vrije daad van mijn wil. Ik besluit te kiezen wat ik niet heb gekozen.

De H. Theresia gebruikte de uitdrukking: Ik wil alles wat me moeilijkheden bezorgt. Uiterlijk verandert het niet niets aan de situatie, maar innerlijk verandert alles. Deze instemming, geïnspireerd door Liefde en vertrouwen, maakt ons vrij en actief in plaats van passief, en stelt God in staat om recht te schrijven op kromme lijnen bij alles wat ons overkomt, of het nu goed of slecht is.

6 Beoefen onthechting

We kunnen de bewegingen van de H. Geest niet ontvangen als we stevig gehecht blijven aan onze bezittingen, onze ideeën of ons standpunt. Om ons te laten leiden door Gods Geest hebben we een grote volgzaamheid en een groot aanpassingsvermogen nodig. We kunnen deze geleidelijk verwerven door onthechting te beoefenen. We zouden ons moeten inspannen om ons aan niets vast te klampen, noch materieel, noch affectief, noch geestelijk.

De afstandelijkheid waar we naar moeten streven is niet door te zeggen "naar de hel met alles", of om onverschillig te worden voor alles, of ons een soort gedwongen ascese op te leggen en ons te ontdoen van alles wat ons leven uitmaakt. Dat is niet het soort afstandelijkheid die onze Heer van ons verwacht.

Maar we moeten ons hart in een houding van onthechting houden, een soort van vrijheid, een afstand, een innerlijk voorbehoud, wat betekent dat als een bepaald ding of gewoonte, of relatie, of ons persoonlijk plan wordt ontnomen, we er geen drama van maken. Een dergelijke onthechting moet in alle aspecten van ons leven worden beoefend. Maar het is niet het materiële aspect dat het belangrijkst is. We worden soms veel meer gehinderd in onze spirituele vooruitgang, door gehechtheid aan onze eigen ideeën, gezichtspunten en manieren om dingen aan te pakken.

Misschien vinden we het nuttig om het advies van een Franciscaan uit de 16^e eeuw, Joannes De Bonilla te lezen: Laat uw wil altijd klaar zijn voor alles wat er gebeurt, en uw genegenheid perfect ontkoppeld. Wil niet het ene liever dan het andere; maar als je toch het ene verkiest, laat het dan op zoÿn manier zijn dat als het tegengestelde gebeurt, je niet overstuur bent maar het accepteert met gelijke voldoening. Ware vrijheid is je nergens aan vast te houden, niet afhankelijk te zijn en geen vooringenomenheid te hebben. God verricht Zijn wonderen alleen in een onthechte en afstandelijke ziel.

Zelfs als de doelstellingen die we nastreven op zichzelf al uitstekend zijn, kan de gehechtheid aan onze eigen "wijsheid" een ernstig obstakel zijn op de weg van volgzaamheid aan de H. Geest. Een dergelijk obstakel is des te groter omdat dit soort gehechtheid dikwijls onopgemerkt blijft, omdat het natuurlijk gemakkelijker is als we niet beseffen dat we gehecht zijn aan onze eigen wil wanneer wat we willen op zich goed is.

Omdat het object waar we naar streven goed is, voelen we ons  gerechtvaardigd door het te willen met een koppigheid die ons verblindt; en we realiseren ons niet dat de manier waarop we willen dat ons idee tot stand te komt niet noodzakelijk in overeenstemming is met Gods Plannen.

Onze wijsheid en die van God vallen praktisch nooit perfect samen; en dit gebrek aan congruentie betekent dat we in elk stadium van onze spirituele tocht nooit ertoe zullen komen de onthechting van onze persoonlijke ideeën te beoefenen, hoe goedbedoeld deze ook mogen zijn.

7 Beoefen stilte en vrede

Gods Geest is een geest van vrede, en Hij spreekt en handelt in vrede en zachtmoedigheid, nooit in tumult en opwinding. Bovendien zijn de bewegingen van de Geest delicate aanrakingen die geen groot geluid maken en alleen ons spirituele bewustzijn kunnen binnendringen als we in onszelf een soort kalme zone van stilte en vrede hebben. Als onze innerlijke wereld luidruchtig is en geagiteerd, zal de zachte stem van de H. Geest het erg moeilijk vinden om gehoord te worden. Als we de bewegingen van de H. Geest willen herkennen en volgen, is dat van het grootste belang om onder alle omstandigheden een vredig hart te bewaren.

Het is niet gemakkelijk, maar door onze hoop op God te vestigen, verlatenheid, nederigheid en acceptatie van onze innerlijke armoede door een onwankelbaar vertrouwen in Gods barmhartigheid te beoefenen, zullen we geleidelijk vrede bereiken.

Het belang van vrede in de geest is niet te onderschatten, want als we niet actief proberen om in alle omstandigheden "vrede te beoefenen" - en er zijn genoeg omstandigheden die dreigen om ons de vrede te laten verliezen- zal het moeilijk voor ons zijn om de stem van de Heilige Geest te horen wanneer Hij wil spreken.  De beroering die we in ons hart toelaten zal vrijwel zeker ervoor zorgen dat we Zijn stem niet horen.

Wanneer we moeilijke momenten meemaken, is de inspanning die we doen om in vrede te blijven ondanks alles een goede zaak, want alleen al het feit dat we onze gemoedsrust bewaren zal ons de beste kans bieden om niet op een menselijke, geagiteerde, haastige manier op de situatie te reageren. Op die manier kunnen we aandacht schenken aan wat de H. Geest ons zou kunnen suggereren, wat uiteraard veel winstgevender zal zijn.

Daarom moeten in de praktijk brengen wat de H. Johannes van het Kruis zei:

Zorg ervoor dat u uw hart in vrede bewaart. Laat geen enkele gebeurtenis van deze wereld uw hart van streek maken... Zelfs als alles hier beneden uit elkaar zou vallen en alle dingen tegen u waren, dan zou het geen zin hebben om uzelf erover op te winden, want dat zou u meer nadeel dan voordeel opleveren.

Het grootste kwaad dat het ons opwinden doet, is dat het ons niet in staat stelt om de impulsen van de H. Geest te volgen. Het bewaren van vrede is gekoppeld aan het beoefenen van stilte. Deze stilte is geen lege stilte: het is vrede, aandacht voor Gods aanwezigheid en aandacht voor anderen, hoopvol wachtend en vertrouwend op God.

We laten ons soms overvallen door overmatig lawaai - niet zoveel fysiek lawaai, maar de onophoudelijke wervelwind van gedachten, verbeeldingen en woorden die we hebben gehoord of gezegd - en dit alles voedt alleen maar onze zorgen, angsten en frustraties, en laat de H. Geest duidelijk weinig kans om van Zich te laten horen.

Stilte is geen leegte, maar een algemene innerlijke houding die ons in staat stelt een innerlijke cel in ons hart te hebben, om een ​​uitdrukking te gebruiken van de H. Catharina van Siena, waar we in Gods aanwezigheid zijn en met Hem praten. Stilte is het tegenovergestelde van de losbandigheid van de ziel in nieuwsgierigheid, roddels, enzovoort. Het is een vermogen om ons bijna spontaan in onszelf te keren, ons innerlijk terug te trekken om in Gods aanwezigheid te vertoeven.

28-08-2021 om 00:06 geschreven door claudia