Deze situatie komt vaak voor. Wanneer bepaalde inspiraties van genade ons bereiken, en op onze weerstand stuiten, bewust of onbewust, angst opwekken op menselijk vlak, op onze gehechtheid aan gewoonten en dergelijke stuiten. Het idee van het in praktijk brengen van wat de H. Geest suggereert, baart ons zorgen, en we denken: "Hoe kan ik dit in praktijk brengen? Wat gaan andere mensen van mij denken? Heb ik de kracht om het te doen?" enz.

Om deze situatie te beschrijven, kunnen we het beeld gebruiken van een grote rivier die rustig stroom, maar  die wervelingen en draaikolken produceert wanneer het obstakels tegenkomt. Als een inspiratie echt van God komt en we onze angsten het zwijgen opleggen en er van harte mee instemmen, zullen we uiteindelijk gevuld worden met onweerstaanbare vrede. Want de H. Geest zal niet nalaten een dergelijke vrede tot stand te brengen bij degenen die zich door Hem laten leiden. Deze vrede woont soms alleen in het diepste deel van de ziel, terwijl vragen en zorgen op het menselijke en psychologische niveau blijven, maar ze is aanwezig en herkenbaar.

Als een inspiratie daarentegen van de duivel komt of van onze eigen ambitieuze, egoïstische, overdreven behoefte om door anderen erkend te worden, enz., en we stemmen ermee in, kan het ons hart nooit totale, diepe vrede brengen. Elke vrede die ze brengt, zal alleen oppervlakkig zijn en spoedig verdwijnen, om te worden vervangen door onrust. We kunnen weigeren om deze onrust te erkennen en ze verbannen naar de diepten van onze geest, maar ze is nog steeds aanwezig, klaar om opnieuw te verschijnen op het moment van de waarheid.

We moeten op dit belangrijke punt letten: een Goddelijke inspiratie kan ons verstoren in het begin, maar voor zover we het niet weigeren, en ons ervoor openstellen en ermee instemmen, zal het geleidelijk vrede in ons brengen. Dat is een fundamentele wet, die geldt in “normale” situaties van het spirituele leven, en voor degenen die oprecht proberen om in alles Gods Wil te doen. Maar het spirituele leven en de interactie tussen de spirituele en psychologische elementen zijn complex, en daarom kunnen er soms moeilijke situaties zijn die het moeilijk maken om dit criterium in de praktijk toe te passen. Maar het is nog steeds een basis en wordt in de hele traditie van de Kerk gevonden.

Aanvullende tekenen: standvastigheid en nederigheid

Eén van de kenmerken van Gods Geest is standvastigheid. En dat in tegenstelling tot wat er van het vlees of de boze geest komt, want dat is veranderlijk en onstabiel. Er is niets wat meer veranderlijk is dan onze stemmingen en wensen, zoals we weten. Hetzelfde geldt voor de duivel: hij duwt ons in de ene richting, dan in een andere, leidt ons af van het ene project om een ​​nieuw project op te pakken, zodat er uiteindelijk niets voltooid wordt. Eén van de strategieën die hij dikwijls gebruikt om te voorkomen dat we een goed project voltooien is een ander aanlokkelijk maken, om ons af te leiden van het eerste.

Goddelijke inspiraties daarentegen zijn stabiel en constant. Om die reden is het een goede algemene regel om niet te haastig te zijn in het volgen van een inspiratie (vooral als het een heel belangrijke zaak betreft), om te verifiëren dat het niet een fata morgana is dat snel verdwijnt, en niet van God komt.

Een ander kenmerk van Gods Geest is dat, terwijl het ons verlicht en ons tot handelen aanzet, het in onze ziel een diep gevoel van nederigheid prent. Gods Geest laat ons het goede doen op zo’n manier dat we het graag doen, maar zonder enige aanmatiging, zelfvoldoening of trots. We zien heel duidelijk dat het goede dat we doen niet van onszelf komt, maar van God.

Wanneer we door de H. Geest worden bewogen, kan er een kleine menselijke gedachte aan ijdelheid zijn, dat in ons begint te groeien als onkruid en waartegen we moeten vechten, maar diep vanbinnen zien we heel duidelijk dat we alleen maar zwak zijn, en dat al het goede wat we kunnen doen van God komt. We hebben niets om over op te scheppen. Deze waren nederigheid is afwezig bij degenen die handelen onder impuls van het vlees of de duivel. En laten we niet vergeten dat één van de zekerste beproevingen van ware nederigheid de geest van gehoorzaamheid is.

Samenvattend zouden we kunnen zeggen dat Goddelijke inspiraties hieraan te herkennen zijn: ze vestigen ons in vrede, zijn niet veranderlijk en prenten ons een gevoel van nederigheid in.

Is Gods Wil doen altijd de moeilijkste keuze?

Gods Wil, en de inspiraties van Zijn genade, gaan duidelijk dikwijls in tegen onze onmiddellijke neigingen, in de zin dat onze neiging dikwijls uitgaat naar egoïstisch comfort, gemak, luiheid, enzovoort. De H. Johannes van het Kruis vertelt ons: Laat de ziel zich onophoudelijk toeleggen op wat het moeilijkst is, in plaats van wat het gemakkelijkst is, op wat ze niet bevalt, in plaats van wat ze bevalt.

In deze context is hij niet verkeerd om dit te zeggen. Maar we moeten zijn stelregels niet verkeerd  interpreteren, of als systematische regel nemen om Gods Wil te onderscheiden: het principe dat wat God van ons verlangt altijd het moeilijkste is. Dat zou maken dat we vervallen in een overdreven ascetisch voluntarisme dat niets te maken heeft met de vrijheid van de H. Geest. We kunnen er zelfs aan toevoegen dat het idee dat God ons altijd vraagt wat we het moeilijkst vinden, een gedachte is dat de duivel gewoonlijk suggereert om mensen te ontmoedigen en ze van God af te keren.

God is een Vader, en Hij is zeker veeleisend omdat Hij van ons houdt en ons uitnodigt om Hem alles te geven; maar Hij is geen beul. Hij laat ons heel dikwijls de vrije keuze. Als Hij iets van ons verlangt, is het om ons te helpen groeien in Liefde. Het enige gebod is om Lief te hebben. We kunnen lijden voor Liefde, maar we kunnen ons ook verheugen in Liefde en rusten in Liefde.

Het is een valstrik van onze verbeelding of van de duivel om ons een leven voor te stellen dat het volgen van God als een gevangenschap wordt voorgesteld en in volledige, constante tegenspraak is met al onze eigen verlangens, zelfs de meest legitieme.

Gods doel is niet om ons leven ingewikkelder te maken, maar uiteindelijk om het eenvoudiger te maken. Volgzaamheid tot God maakt ons hart vrij en verruimt het. Dit is waarom Jezus, die ons uitnodigt om onszelf te verloochenen en ons kruis op te nemen om Hem te volgen ons ook zegt: Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht. (Matt 11:28-30)

Ook al vinden we het soms moeilijk om Gods Wil te doen, vooral in het begin, als we het liefdevol doen worden we vervuld van vreugde. En het is een waar genoegen om het goede te doen dat God in ons inspireert. Hoe meer we de H. Geest volgzaam zijn, hoe minder pijnlijk en geforceerd, hoe vrijer en spontaner, onze aanhankelijkheid aan Gods Wil wordt. Laat mij het pad gaan van Uw geboden, dat is mij het liefst, (Psalm 119:35) zegt de psalmist.

Het leven bestaat uit beproevingen; maar als we voortdurend verdrietig en ontevreden zijn op een bepaald pad, zouden we ons ernstig moeten afvragen of we op goede weg zijn, of dat we onszelf lasten opleggen die God niet van ons verlangt. Eén van de criteria voor het onderscheiden van een roeping is of de persoon erin gelukkig is.

Wat bepaalde valse ascetische mensen voorstellen is dat wat God van ons eist in elke omstandigheid  noodzakelijkerwijs het moeilijkste, en dat kan ons oordeel ernstig vervormen, en de duivel kan dit valse idee gebruiken om ons te misleiden. Vergeet dit niet.

Mijn ervaring is deze: Als ik na een vermoeiende dag, blij ben om naar bed te gaan, bemerk ik soms een klein innerlijk gevoel dat tegen me zegt: "Kom je niet naar de kapel om Mij even gezelschap te houden?" Na een paar seconden terugvechten en weerstand bieden, zeg ik dingen als "Jezus, U overdrijft. Ik ben moe, en als ik niet genoeg slaap krijg, ben ik morgen in een slecht humeur!” Uiteindelijk stem ik toe en breng een paar minuten met Jezus door. Daarna ga ik in alle rust en heel gelukkig naar bed; en de volgende dag ben ik niet meer moe dan normaal, als ik opsta. Dank U, Heer, dat is zeker Uw Wil: de vruchten zijn duidelijk. 

Verschillende reacties die afhankelijk zijn van het belang van de inspiraties

Om te weten hoe we moeten reageren op wat we denken dat Goddelijke inspiraties zijn, moeten we ook rekening houden met een aspect dat nog niet werd besproken: het object van deze inspiraties en hun relatief belang.

De Heer kan ons inspireren om al onze bezittingen aan de armen te geven en te gaan leven in de woestijn zoals de H. Antonius de Grote, en Hij kan ons ook inspireren in de allerkleinste dingen.

Zoals reeds eerder gezegd is het dus erg belangrijk om ons best te doen om geen enkele van Gods inspiraties te verwaarlozen. Iets dat voor ons onbeduidend lijkt, kan belangrijker zijn dan we denken. Ik herinner me hoe ik op een dag, toen ik in een bezinning predikte, hard worstelde tegen het gehoorzamen van een innerlijke beweging die suggereerde dat ik de deelnemers uitnodigde om een Rozenkrans te bidden, en een Kruis te vereren dat was opgericht en versierd met bloemen door sommige kinderen. Ik zei tegen mezelf: "Het zal te lang duren; het is er niet het juiste moment voor”, enz.

Nadat ik had toegegeven, werd in de loop van de verering een van de aanwezigen genezen van een ernstig rugprobleem. Bovendien kan een kleine daad van gehoorzaamheid aan God er soms toe leiden dat we meer geestelijke vooruitgang boeken, dan jaren van inspanning volgens onze eigen plannen. Trouw in kleine genaden trekken grotere voor ons aan.

Maar het is ook duidelijk dat we inspiraties anders moeten behandelen afhankelijk van hun belang. Zoals de H. Franciscus van Sales zei:  je telt kleingeld niet op dezelfde manier als je goudstaven telt. Deze laatste moeten zorgvuldig en nauwkeurig worden gewogen, terwijl het voor het kleingeld dwaas zou zijn om onnodig veel tijd eraan te besteden.

Laten we terloops opmerken dat veel van de bewegingen van de H. Geest in zekere zin geen enkele beraadslaging nodig hebben: het is dikwijls een kwestie van een innerlijke beweging die ons helpt om iets te doen dat we in elk geval zouden moeten doen. Misschien voelen we ons bijvoorbeeld verbitterd tegen iemand, en voelen we ons bewogen om hem vergeven. Of, het is tijd om naar de Mis te gaan en we komen in de verleiding verder te werken aan een dringende klus, waardoor we te laat zullen komen. We voelen een inspiratie die ons ertoe aanzet te stoppen en eerst naar de Mis te gaan. Het enige wat we hoeven te doen is deze inspiratie te volgen, omdat het duidelijk is dat dit een goede inspiratie is.

Net zoals de duivel ons bekoort, doet de H. Geest dit ook  in de tegenovergestelde zin. Hij doet een beroep op ons, wekt ons innerlijk op om het voor ons gemakkelijker te maken om te doen wat God van ons verlangt. En ongetwijfeld zou Hij dit nog meer doen als we meer oplettend en gehoorzaam waren aan Zijn bewegingen. Dit zegt de H. Franciscus de Sales:

Zonder inspiratie zouden onze ziel een nutteloos, traag en vruchteloos leven leiden, maar als we de goddelijke stralen van inspiratie ontvangen, voelen we een licht vermengd met een warmte, die ons begrip verlicht, en die voor opwinding zorgt en onze wil bezielt, ze kracht geeft om het goede te willen en te bewerkstelligen, wat noodzakelijk is voor ons Eeuwige Redding.

Soms krijgen we een suggestie om iets ongewoons te doen, wat geen deel uitmaakt van onze normale activiteitenronde, maar is het niet enorm belangrijk. Onze Heer spoort ons aan tot een daad van naastenliefde, een daad van dienstbaarheid, een moment van gebed, een klein offer, een daad van nederigheid, enz. In dergelijke gevallen moeten we een snelle evaluatie van de suggestie maken. 

Als het redelijk lijkt, in overeenstemming met onze verplichtingen; als we denken dat we de stem van Jezus echt herkennen, en als we er meer mee instemmen, meer vrede voelen, dan hoeven we het alleen maar in praktijk te brengen. Als we het bij het verkeerde eind hebben, en achteraf beseffen dat het in werkelijkheid een beweging van ijdelheid, aanmatiging of een idee van ons was, dan is er geen grote schade aangericht, en zal het nuttig zijn voor onze spirituele groei. En God onze Heer zal het ons niet kwalijk nemen.

Als de suggestie die bij ons opkomt echter over veel belangrijkere dingen gaat zoals: een roeping, een verandering van richting in ons leven, keuzes die ernstige gevolgen kunnen hebben voor andere mensen, of iets wat duidelijk verder gaat dan de gebruikelijke levensregel voor de roeping die we hebben ontvangen, dan is het essentieel om niets te beslissen zonder ons te onderwerpen aan een geestelijk leidsman of een meerdere. Deze daad van gehoorzaamheid is God aangenaam, ook al kan het soms de vervulling van de zaak dat Hij Zelf wil dat we doen vertragen. God geeft de voorkeur aan voorzichtigheid en onderwerping van onze kant, geen onnodig impulsief gedrag.