Ik zegen jullie als Koningin en
Moeder van de Eindtijd.
Aan het einde van de noveen die
je aan Mij hebt opgedragen, is Mijn Hart vervuld van vreugde over de reactie
van Mijn kinderen, met de zekerheid dat wat zij Mij aanbieden, Ik aanbied aan
de Goddelijke Wil. Ik heb gekeken naar mensen die zich bekeerd hebben, die de
vaste beslissing hebben genomen om opnieuw met Mijn Zoon een relatie op te
bouwen.
Deze noveen is de Hemel op aarde geweest.
Alleen omdat deze mensen nederig en eenvoudig van hart zijn, begrijpen ze dat
ik als Koningin en Moeder de gebaren waardeer die voortkomen uit een zuiver en eenvoudig
hart.
Geliefde kinderen, deze generatie
moet zich voorbereiden, ze moet godsdienstonderwijs krijgen zodat ze niet
verloren gaat. De kwaadaardige zoon des verderfs is al in actie, hij stuurt niet
zijn volgelingen zoals in het verleden, maar degenen die toegewijd zijn om zijn
tentakels over een verwarde en uitzinnige mensheid uit te strekken.
Deze generatie zal een tijd van
lijden ervaren wanneer dit voor hun ogen in vervulling gaat:
Matteüs 10:21-22: De ene broer zal de andere uitleveren om hem te
laten doden, en vaders zullen hetzelfde doen met hun kinderen, en kinderen
zullen zich tegen hun ouders keren en hen laten terechtstellen. Jullie zullen
door iedereen worden gehaat omwille van Mijn Naam; maar wie standhoudt tot het
einde zal worden gered.
Kinderen, op dit moment heerst er
wantrouwen in gezinnen, op werkplekken, bij gezinnen, dit gebeurt reeds, zonder
aanleiding, en het zal nog nadrukkelijker worden.
De mensheid is op weg om
achtergelaten te worden zonder vrijheid, zonder bewegingsvrijheid, zonder eigen
meningsuiting, en de mens zal alles in het werk stellen om te overleven.
Als Moeder nodig ik jullie uit om
te blijven waar je woont, alleen degenen die in de kuststreken wonen, moeten
zich van deze plaatsen terugtrekken. De zeeën dringen het land binnen en sommige
van deze zeeën houden onderwaterbergen in zich, die op een gegeven moment aan
de oppervlakte zullen komen.
Het is een klein aantal zielen
die leeft zoals de Hemel heeft aangegeven. Mijn kinderen worden keer op keer beproefd,
waardoor ze nieuwe valse motivaties krijgen om verloren te gaan. De mensen
zullen lijden in de Europese winter.
Mijn geliefden, ik geef jullie:
Mijn Hart, zodat jullie niet bang
zouden zijn...
Mijn handen zodat jullie niet
zouden verdwalen...
Mijn voeten om jullie te
leiden...
Mijn Ogen, zodat jullie
vergevensgezind zouden leven en naar Mijn Zoon in je medemens zouden kijken...
Mijn Taal zodat jullie zouden
bidden en smeken om bekering.
Bid onophoudelijk de H. Rozenkrans, doe het
goede zonder te rusten.
Het is noodzakelijk dat jullie je
toewijden aan mijn Hart, zodat het voor jullie ten beste spreekt.
Het is dringend dat jullie je aan
mijn Hart toewijden, wacht niet langer.
Bereid de toewijding aan maand
september voor (Noot: de septembermaand is toegewijd aan OLVrouw van Smarten,
het is dus passend om de Tranenrozenkrans te bidden), vóór de maand oktober dat
toegewijd is aan de H. Rozenkrans. Het is noodzakelijk voor het welzijn van je
ziel.
(Noot: dit zijn de feestdagen in
september die toegewijd zijn aan de H. Maagd Maria: 8 september : Geboorte van
de H. Maagd Maria, 12 september : Allerheiligste Naam van Maria, 15 september :
OLVrouw van Smarten)
Wees waakzaam, de mens verliest
het Geloof en dat zorgt ervoor dat ze ten prooi valt aan de duivel. Wees
eenvoudig en nederig van hart, zodat ik je kan helpen.
Dit is niet het moment om je
interesses te richten op andere zaken dan spiritueel te groeien.
Bid de H. Rozenkrans, het is het gebed waar de
duivel niet graag naar luistert en hij vlucht weg als de H. Rozenkrans bidt en
in staat van genade bent.
Ik zegen allen die mijn oproep lezen en ze in
praktijk brengen. Dit moment is er een van hoogdringendheid.
Moeder Maria
3 X WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE
ONTVANGEN
LUZ DE MARÍA
Broeders en zusters, onze Moeder, Koningin en Moeder, heeft
tegen mij gezegd dat we allen tot verzoening met God moeten komen. Ze nam me
mee om te kijken naar miljoenen mensen die de H. Rozenkrans bidden en ze zei: Kijk hoeveel kinderen van Mijn Zoon bidden.
Ik antwoordde: Ja moeder, dat klopt. Dan zei ze: Kijk goed.
En toen ze de H. Rozenkrans baden, zag ik hoe de
meerderheid van degenen die baden, zich terugtrokken uit het gebed en er waren
er maar weinig over. En onze Moeder vertelde me: Dit is het Volk van Mijn Zoon, ze zijn niet overtuigd en bekeerd,
daarom worden ze moe van de zaken van het Huis van de Vader.
Onze Moeder vertelt me: Kijk naar de helse draak.
En ik keek naar een relatief jonge man, goed gekleed, die langs
de heilige plaatsen ging en zelfs op die plaatsen maakten degenen die naar hem
keken, een gebaar van respect.
Ik vroeg onze Moeder: wie is die man? en ze zei: De zoon des verderfs. Hij vreest mij, aanroep
daarom het Kostbaar Bloed van Mijn Goddelijke Zoon en aanroep mij zo: O Maria,
zonder zonde ontvangen, (bid voor ons die onze toevlucht tot u nemen.)
En onze H. Moeder zegende de hele mensheid door de aarde te
zegenen. Amen.
Italiaanse
media speculeren opnieuw over aanstaand aftreden paus Franciscus - Xandernieuws
30/8/2021
Op 23 augustus schreef de centrumrechtse Italiaanse krant
Libero op de voorpagina dat paus Franciscus zou hebben besloten om in december af te treden. De reden:
zijn slechte gezondheid. Franciscus is hoe dan ook een in eigen kring zeer
omstreden kerkleider die door veel Katholieke geestelijken en leken niet wordt
erkend als de legitiemeÿ opvolger van de Apostel Petrus, omdat hij volledig
aan boord is van de globalistische Vrijmetselaars klimaat-vaccinatie agenda,
die hard werkt aan de transitie naar een Luciferiaanse Nieuwe Wereld Orde. Een
van zijn grootste tegenstanders, Aartsbisschop Viganò, beschuldigde de paus
zelfs van het oprichten van het rijk van de Antichrist'.
Libero haalt als bron Il Sismografo aan,
een zeer invloedrijke en gezaghebbende blog die wordt gepubliceerd door
anonieme leden van het Vaticaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Hoewel er
veel gespeculeerd wordt in het 3 pagina's tellende artikel, komt het erop neer
dat de Franciscus vanwege zijn slechte gezondheid de wens heeft uitgesproken
om af te treden'. Onlangs grapte hij met een serieuze ondertoon dat er in de
lente van 2022 wel eens een andere paus in het Vaticaan zou kunnen zitten.
Ernstige aftakelende ziekte'
Franciscus onderging op 4 juli een onverwachte
spoedoperatie in het ziekenhuis, volgens sommige bronnen vanwege darmkanker.
Anderen speculeerden dat een deel van zijn voet werd geamputeerd nadat hij ziek
zou zijn geworden door zijn Covid vaccinatie.
Op 6 juli schreef Luis Badilla, de directeur van Il
Sismografo, dat de paus een ernstige en aftakelende' ziekte heeft, mogelijk
chronisch Natuurlijk keert hij terug naar het Vaticaan, maar hij zal nooit
meer dezelfde zijn Hij weet dat hij zijn leven enorm moet veranderen: vermoeidheid,
rust, beperkingen, voeding, fysieke revalidatie therapie.' Een maand later gaf
hij toe dat er nog veel onbeantwoorde vragen' zijn over Franciscusÿ
gezondheid, waarop de website Infovaticana schreef dat de gezondheid van de
paus niet is wat ze zeggen.'
Franciscus zou bijna geen steun meer hebben
Veteraan Vaticaan-journalist Sandro Magister concludeerde
op 13 juli op zijn veel gevolgde blog dat de publicatie van twee boeken (La
Chiesa Brucia' = De Kerk staat in Brand', en Il Gregge Smarrito' = De
verloren Kudde') onderstreept dat het ook met de gezondheid van de Kerk steeds
slechter gesteld is. De meeste
kardinalen, bisschoppen en andere geestelijken zouden het vertrouwen in
Franciscus zijn kwijtgeraakt, vooral vanwege diverse schandalen en zijn vele
pogingen om de kerndoctrines van het katholieke geloof te veranderen of aan te
passen aan het progressieve woke' evangelie.
DRIE pausen?
Mocht Franciscus (kardinaal Bergoglio) inderdaad aftreden,
dan zal de onrust, verwarring en interne strijd in het Vaticaan alleen maar
groter worden. Dan zijn er immers twee paus-emiriti, want Joseph Ratzinger Benedictus XVI, volgens een substantieel deel van
de katholieken nog steeds de echte pausÿ die destijds gedwongen zou zijn om af
te treden is ook nog in leven. Daar zal dan nog een derde, nieuwe
paus aan worden toegevoegd, alhoewel sommigen hopen dat Benedictus weer op de
heilige stoel' zal terugkeren.
Aartsbisschop Viganò: Rijk van de Antichristÿ
Een
van de meeste verklaarde tegenstanders van Franciscus is aartsbisschop Viganò,
die het afgelopen jaar diverse keren ongemeend hard naar hem uithaalde. Zo
beschuldigde hij de paus ervan het anti-evangelie van de nieuwe wereldorde' te
prediken, en beschouwt hij de steun van Franciscus aan de wereldwijde
vaccinatie'agenda als het rechtstreekse promoten en oprichten van het
satanische systeem van het Beest', het rijk van (de) antichrist'. Viganò: We
kunnen hier niet langer over zwijgen, want dat zou ons medeplichtigen maken van
de vijanden van God en het menselijk ras.'
Als we bewijzen dat wij staande blijven in deze
verzoeking, als wij ons niet laten verleiden door valse christussen en valse
profetenÿ, dan zal de Heer ons in ieder geval op dit moment de nederlaag
van de aanval van de kinderen der duisternis op God en de mensen geven. Maar
als wij uit angst de prins van deze wereld volgen zullen wij samen met hem
worden veroordeeld tot een onverbiddelijke nederlaag en eeuwige verdoemenis,ÿ
waarschuwde Viganò.
Oorspronkelijke Franciscus voorspelde Paus die
vernietiging zal brengen'
Dat kardinaal Bergoglio zich als eerste Jezuïtische paus
ooit uitgerekend naar Franciscus van Assisi vernoemde is retrospectief
profetisch gebleken. Niet alleen zocht de oorspronkelijke Franciscus
toenadering tot de islam -iets waar Bergoglio hem in navolgde-, maar ook
voorspelde hij kort voor zijn dood dat er in de eindtijd een
man als paus zal opstaan, die door zijn sluwheid velen zal doen dwalen en doen
sterven Sommige predikers zullen zwijgen over deze waarheid, anderen zullen
deze met voeten treden en ontkennen .want in die dagen zal Jezus Christus hen
geen ware pastor sturen, maar een vernietiger.'
De zeer verrassende verkiezing van Bergoglio in 2013 hij
kwam op geen enkele shortlist voor ging gepaard met een aantal opmerkelijke
verschijnselen. Zo was het voor het eerst in precies 1300 jaar dat een paus een
nieuwe, nooit eerder gebruikte naam koos, werd zijn aanstelling op 13-03-2013
bekend gemaakt, was de bekende witte rook' om 19.13 uur te zien, en hield hij
om 20.13 uur zijn eerste toespraak.
In het occultisme is '13' een zeer belangrijk getal. Eerder
was de St.Pietersbasiliek op de dag dat Benedictus zijn aftreden bekend maakte
(11-02) tot twee keer toe getroffen
door de bliksem, wat sommige waarnemers deed denken aan Openbaring
13:13 (En het (beest) doet grote tekenen, zodat het zelfs vuur uit de hemel
doet neerdalen ten aanschouwen van de mensen...').
Orde der Jezuïeten heeft met succes grootste
deel christendom misleid
Franciscus' Orde der Jezuïeten het Genootschap van
Jezus', met circa 19.000 leden de grootste orde van de Katholieke Kerk werd
opgericht om het destijds dissidente' protestantse christendom onder controle
te houden van de Kerk van Rome, en daarmee van de in hun ogen legitieme
opvolger van Petrus', de paus. Tevens moesten de Jezuïeten de aandacht af te
leiden van de Bijbelse profetieën die juist de Katholieke Kerk, en specifiek
het eeuwenlang gebruikte kruisÿ symbool, aanwijzen als kernonderdeel van het
Beest'.
Die missie is gezien de vele Babylonische leringen en
concepten die het protestantse christendom 1 op 1 van het Rooms Katholicisme
heeft overgenomen grotendeels geslaagd; ook wisten de Jezuïeten de volgende
afsplitsingen (met name het evangelische- en pinksterchristendom) te misleiden
met een nieuw bedachte valse leer dat de gelovigen de laatste fase van de
eindtijd, inclusief de invoering van het teken van het Beest', nooit zouden
hoeven meemaken, omdat ze voor die tijd in de hemel zouden worden opgenomen. Op
deze slinkse wijze werd ook deze enorme groep christenen tot op de dag van
vandaag blind gehouden voor de echte vervulling van de eindtijd' profetieën.
De laatste paus?
Franciscus was de 112e en laatste paus van de op deze site
in 2013 vaak besproken 900 jaar oude profetie der pausen' van St. Malachy, die
tot dan toe exact was uitgekomen. Als dat ook voor de laatste paus' geldt, dan
betekent dit dat er òf geen nieuwe paus meer gaat komen, òf dat Franciscus
inderdaad als valse anti-paus de boeken in zal gaan en niet zal worden
meegerekend. In dat zal geval zal niet hij, maar zijn opvolger de laatste
paus' zijn die volgens Malachy de vernietiging van het Vaticaan, de komst van
de antichristelijke wereldorde, en het laatste oordeel van God over de mensheid
zal meemaken.
Na Franciscus aanstelling in 2013 schreef ik: Als
daarbij bedacht wordt dat paus Franciscus al 76 jaar oud is en een paus
gemiddeld 11 jaar op de troon zit, dan zou de allerlaatste fase van de
eindtijd, die (volgens de Bijbel) zal worden afgesloten met de
terugkeer van Jezus Christus, mogelijk tussen nu en 2024 gaan beginnen '
Na twee derde van 2021 achter de rug te hebben kunnen we,
gezien de corona plandemie en de wereldwijd opgelegde
Beest'-injecties-ID-agenda, gevoeglijk concluderen dat we aardig op koers
liggen.
31/8 De
verduisterde Kerk heeft gedronken van de beker der gruwel
Jezus: Tekenen
in de hemel boven en op aarde beneden worden intenser en wijzen op Mijn
aanstaande terugkeer. De verduisterde Kerk heeft gedronken uit de beker der
gruwel en biedt deze nu aan de wereld aan. Satans kwaadaardige besmetting tast
de Kerk aan en verspreidt zich in het verborgene, en maakt ze klaar om het
beest binnen te laten komen. Blijf mijn instrumenten, opdat Ik er doorheen kan
werken, om de verdwaalden en de zieken te bedienen . Breng herstel en heelheid aan
berouwvolle harten. Wees niet bang om voor deze dingen te zorgen. Stel je vertrouwen
in Mij en laat je geloof niet wankelen. Zo spreekt de Heer.
30/8 Wegens
jullie ongerechtigheden, die grote overtredingen zijn
Jezus: De hemelen
zullen worden opgerold, waardoor de aarde zal beven en barsten. Velen vallen
buiten de boot. Laat je lampen niet uitdoven. Wees waakzaam en bid.
Barmhartigheid vloeit voort uit Mijn H. Hart. Heb berouw en keer naar Mij terug.
De verwoestingen gaan door, want jullie ongerechtigheden zijn grote
overtredingen. Kom tot Mij met een berouwvol hart, op zoek naar mijn Barmhartigheid.
Aanroep Mijn Naam, en Ik zal je reinigen van alle overtredingen. Maak je hart
gereed, want op een onbekend uur zullen de bazuinen klinken en Mijn Dag des
oordeels zal over je komen. Zo spreekt de Heer.
Maria: Het
is begonnen, de geopenbaarde geheimen worden nu vervuld. De hemelen worden
opgerold, terwijl de bedekking van de duisternis dikker wordt en neerdaalt.
Mijn kinderen, bereid je voor op de duisternis. Hemelse storingen nemen toe,
terwijl de aarde zal beven en barsten. Bid mijn kinderen, en zoek de
Barmhartigheid van mijn Zoon. Blijf mijn Rozenkrans van Licht bidden, waar mijn
getransfigureerde Zoon wordt geopenbaard. Mijn Rozenkrans van Licht zal je door
deze vallei van tranen leiden. Ik wijs de weg naar je redding, mijn Zoon, Jezus
Christus. Maak je hart gereed, want Hij staat op de drempel. Kom onder Zijn
Goddelijke Barmhartigheid, die helder voor je schijnt. Onthoud altijd mijn
beloften, en bid onophoudelijk. Zo spreekt je liefhebbende Moeder.
Jezus: Blijf
binnen de grenzen van Mijn bescherming, zoek naar Mijn Wil voor jouw leven.
Buiten Mijn Wil, ben je niet langer in mijn grens van bescherming. Je blijft
kwetsbaar voor de hardheid van deze wereld, die wordt gedomineerd door de
gevallenen. Word niet gelijkvormig aan de wegen van deze wereld die nu in
duisternis overgaat. De tijd verstrijkt. Elk moment is een genade die voor jou
wordt gespaard. Kom nu naar Mij, met berouw in je hart. Mijn barmhartigheid is
voor iedereen. Zo spreekt de Heer.
30/8 De
dagen worden verduisterd door kwaad
Jezus: Geliefden,
de dagen worden verduisterd door het kwaad, dat blijft groeien en erger wordt
naarmate de dag verstrijkt. Daarom verlang ik dat Mijn trouwe gelovigen zich toewijden
aan Mijn Heilig Hart. Daar, in Mijn Rijk van bescherming, word je beschermd
tegen het kwaad. Blijf binnen de grenzen van Mijn Liefde. Het kwaad zoekt de
ondergang van zielen en de vernietiging van Mijn beeld. Satans plannen zijn
bijna voltooid. Nu is de tijd gekomen om je hart volledig aan Mij te geven.
Slechts enkele ogenblikken van Mijn Barmhartigheid blijven over. Zo spreekt de
Heer.
Jezus bleef me alles laten zien. Ik vertelde je reeds hoe
ik mijn ouders ondankbaar was, hoe ik me voor hen schaamde. Ik sprak slecht
over hen en ik wees hen af omdat ze arm waren en me niet alles konden geven wat
mijn rijke vrienden hadden. Ik was een ondankbare dochter, tot op het punt dat
ik zei mijn moeder niet als zodanig beschouwde omdat ze minderwaardig voor me
leek.
Het was beangstigend om mijn levensoverzicht te zien, van
een goddeloze vrouw. Zo iemand vernietigt alles wat ze nadert. En het ergste
was dat ik mij een heel goed mens voelde en ervan overtuigd was!
Ik dacht dat ik met betrekking tot het 4de gebod
goed geslaagd zou zijn, omdat mijn ouders me veel hadden gekost. Ik heb veel
geld voor hen uitgegeven vanwege hun ziekten (alle onderzoeken had ik mee betaald),
omdat ze allebei ernstige ziekten hadden voordat ze stierven.
Het was mijn man die de kosten dekte en ik zei: Zorg voor deze twee schaamteloze mensen,
want ze laten geen cent als erfenis na en meer zelfs, er is een fortuin nodig
om hen te bekostigen. De ouders van mijn vrienden laten daarentegen bezit
achter En de Heer liet me zien hoe ik alles analyseerde vanuit geldelijk
oogpunt, omdat ik zelfs mijn ouders manipuleerde toen ik geld en macht had, ik
profiteerde zelfs van hen.
de geldgod
Met geld maakte ik mezelf tot god, en ik vertrapte zelfs
mijn ouders. Weet je wat me het meeste verdriet deed? Om ze daar te zien. Mijn
vader huilde toen hij zag dat hij geen goede vader was geweest, dat hij zijn
dochter wel had geleerd een werker, een vechter, een ondernemer te zijn, om
gerespecteerd te worden, want alleen degenen die werken gaan vooruit in het
leven, Maar hij was een bijzonderheid vergeten: dat ik een ziel had, en dat hij
mijn evangelieprediker was, door met zijn leven te getuigen.
Mijn leven begon te zinken, met het voorbeeld dat hij me had
gegeven. Hij zag nu, met diep verdriet, de verantwoordelijkheid die hij voor
God had, aangezien hij een rokkenjager was geweest, en hij zei vrolijk
opschepte tegen mijn moeder en tegen iedereen, dat hij een "macho"
was, omdat hij veel vrouwen had en hij ze allen kon veroveren. Bovendien dronk en
rookte hij.
Hij was ook een goed mens, maar deze ondeugden vond hij
niet erg, integendeel, hij geloofde dat het deugden waren. Hij was ook erg
trots. Toen ik nog een baby was en zag hoe mijn moeder huilde als hij over de
andere vrouwen sprak, begon ik vervuld te worden van woede en wrok. De wrok begint
met de geestelijke dood: ik voelde een angstaanjagende woede toen ik zag hoe
mijn vader mijn moeder vernederde bij mensen, en hoe hij zoveel verdriet
veroorzaakte... En zij zweeg. Daar begon mijn opstandigheid.
Toen ik een puber was, zei ik tegen mijn moeder: Ik zal nooit doen zoals jij. Je gooit de
waardigheid van vrouwen onder de voeten. Daardoor zijn wij vrouwen niets waard:
de fout ligt bij vrouwen zoals jij, zonder waardigheid, zonder trots, die zich
laten onder de voet treden en vernederd worden door mannen! En tegen mijn
vader zei ik altijd: Pa, luister goed: ik zal nooit toestaan
dat een man mij aandoet, wat jij mama aandoet! Nooit! Als op een dag een man
mij ontrouw zou zijn, zal ik mezelf rechtvaardigen! Ik doe hetzelfde, zodat hij
het zou leren!¡
Mijn vader sloeg me en schreeuwde: Hoe durf je, kleine?! Ik weet niet waarom mijn vader zo hypocriet
was. Ik zei hem: Ok, je kunt me zelfs slaan... Maar als ik op een dag trouw en mijn man pleegt
overspel, dan zal ik mezelf rechtvaardigen, ik zal het hem betaald zetten,
zodat mannen zouden begrijpen en ervaren hoe een vrouw lijdt, wanneer een man
haar op zoÿn manier vernedert!
Ik vulde mezelf met al deze haat en wrok. Weet je, ik
voelde zoveel woede, dat dit van mijn leven een rebellie maakte: ik begon te
leven met het verlangen om de vrouw te verdedigen. Ik begon abortus,
euthanasie, echtscheiding te steunen, en ik adviseerde alle vrouwen die ik
kende, om zichzelf te rechtvaardigen als hun man hen zou verraden! Ik ben
lichamelijk nooit ontrouw geweest, maar ik heb zoveel mensen veel kwaad berokkend
met deze raadgevingen.
Toen ik eindelijk financieel welgesteld was, zei ik tegen
mijn moeder: Ma, ga weg van pa, want het is onmogelijk om met zo'n man te leven! Heb
een beetje waardigheid, heb wat zelfrespect, ma!
Maar ook al was mijn vader zo, toch mocht ik hem graag. Ondanks
alles hield ik van hem. Dit omdat mijn moeder echt een goede vrouw was, die ons
nooit, nooit, leerde haten, noch mijn vader, noch iemand anders! En ik, die
wilde dat mijn ouders gingen scheiden! Maar mijn moeder zei altijd:
Nee,
mijn dochter, dat kan ik niet. Ik lijd, dat is waar, maar ik offer mezelf op
voor jullie, mijn kinderen. Jullie zijn met zeven en ik ben maar alleen. Ik
offer mezelf op omdat hij een goede vader is: ik zou niet van hem kunnen
scheiden en jullie zonder vader achterlaten. En als ik dan zou scheiden, wie
zou er dan bidden dat je vader zich zou kunnen redden? Ik ben het die tot de
Heer voor hem kan smeken, zodat hij verlossing kan vinden. De pijn en het
lijden dat hij mij veroorzaakt, verenig ik met de pijnen die Jezus leed aan het
Kruis. Elke dag ga ik naar de kerk, en voor de tabernakel zeg ik: ´'Heer, dit lijden is niets. Ik verenig het
met dat van Uw Kruis, zodat mijn man en mijn kinderen zich kunnen redden.¡
Ik vertrouw je vader toe aan Jezus, samen met de Rozenkrans. De duivel duwt hem
naar de bodem waardoor hij zondigt, maar ik duw hem omhoog met de Rozenkrans,
ik breng hem voor het Heilig Sacrament in het tabernakel en ik zeg tegen Jezus:
´Heer, hier is hij: ik vertrouw erop dat U
mij niet zult laten sterven zonder hem bekeerd te zien worden. Heer, ik bid
niet alleen voor mijn man, maar ook voor alle vrouwen die zich in dezelfde
situatie bevinden, vooral voor degenen die, in plaats van te knielen om U te
smeken voor hun man en voor hun kinderen, zichzelf in handen van tovenaars en waarzeggers
overgeven, of anders overspel plegen, waarbij ze hun eigen ziel en het gezin in
de klauwen van de boze sturen. Heer, ik bid voor deze vrouwen, voor hun gezin.¡
Weet je, acht jaar voordat hij stierf, bekeerde mijn vader
zich! Hij had berouw en hij vroeg God vergeving en de Heer vergaf hem. Hij was
in het Vagevuur, in het laagste deel, in groot lijden, zodat hij eerherstel
voor zijn zonden deed. Herstel brengen voor zonde is iets dat we niet erg
serieus nemen, we denken er niet over na. Het is dikwijls niet mogelijk, maar
juist daarom verleent de Heer ons de genade om door de Eucharistie onze zonden
te herstellen. Elke keer dat we deelnemen aan de H. Mis, geeft de Heer ons de
genade om eerherstel te brengen voor het kwaad dat we hebben begaan. God toont
ons in het hiernamaals de gevolgen van onze zonden, van het kwaad dat we de
naaste hebben aangedaan. Zelfs een slechte blik, een lelijk woord... Als we zouden
kunnen zien hoe verschrikkelijk het is! En wat huilen we daar om al deze zonden!
In het geval van mijn vader zei mijn moeder hem dat hij
mijn broers de raad moest geven dat ze hun zondig leven, dat ze leidden, zouden
opgeven. Ze volgden het voorbeeld van mijn vader, in ontrouw, in drinken... Ze
waren zijn kopie. Als hij had kunnen doen wat mijn moeder hem zei, zou dit een
eerherstel zijn geweest. Maar hij reageerde altijd om de kinderen plezier te
laten hebben, dat ze enkel verloofd waren, en dat ze tijd zouden hebben om te
veranderen!
Hij gaf een slecht voorbeeld aan mijn broers en hij bracht
geen eerherstel voor zijn zonden. Hij huilde daar in het Vagevuur, en hij zei: Ik
heb mezelf gered dankzij 38 jaar gebed van deze heilige vrouw, die God me als
echtgenote heeft gegeven! Mijn moeder heeft 38 jaar van haar leven voor
hem gebeden!
Satan
en zijn strategie
Degenen die de film ´The Passion' hebben gezien, zullen
zich herinneren dat terwijl ze Jezus geselen, men een duivel ziet met een klein
kind (ook een duivel), die naar Jezus kijkt en glimlacht. Welnu, weet dat hij
vandaag niet langer een baby is, maar een boosaardig genie, machtig en pervers,
die vele volkeren in slavernij houdt, met de geneugten van het vlees, met
magie, met verkeerde ideologieën, zoals bijvoorbeeld deze die bevestigen dat de
duivel niet bestaat.
Satan en het duivelskind
De duivel is sluw, hij ontkent zijn bestaan! Hij laat ons
geloven dat hij niet bestaat, om ongestoord te kunnen handelen! Hij leidt de mens
om hem te laten geloven dat hij niet bestaat, en om ons zo te vernietigen. Hij
vindt een manier om zelfs degenen die in God geloven in verwarring te brengen;
wanneer er bijvoorbeeld ware verschijningen zijn, doet hij geloven dat ze vals
zijn. Hij verwart de mensen op duizend en één manieren, profiterend van de
zwakke kant van de mens.
Veel Katholieken die gelovig en praktiserend zijn, gaan
zowel naar de H. Mis als naar waarzeggers en tovenaars, omdat de boze ons doet
geloven dat er niets kwaads in is en dat we toch naar de Hemel gaan. En dat er
zeker geen magie gebruikt wordt om iemand kwaad te berokkenen! (Noot: ze noemen
het zelfs witte magie, maar alle magie is kwaadaardig en komt van de boze) De
duivel misleidt, misbruikt en leidt dit alles met een zeer goed voorbereide
strategie.
Weet dat wanneer we onze toevlucht nemen tot magie, het
beest zijn zegel inprent. Als we naar een tovenaar, waarzegger, astroloog, of
naar iemand gaan die geesten oproept, de duivel op al deze plaatsen zijn zegel,
zijn stempel drukt.
Ik bevond me op één van deze plaatsen toen ik met een
vriendin ging, die me naar een tovenaar bracht om mijn toekomst te voorspellen,
en daar werd ik getekend door het beest. De boze zette zijn zegel op mij. Het
ergste was dat ik vanaf die dag, waarop ik via die vrouw het stempel van het
kwaad ontving, zaken begon te krijgen als nachtelijke onrust, nachtmerries,
angsten, depressies en zelfs een diep verlangen naar zelfmoord! Ik begreep het
waarom van deze verlangens niet! Ik huilde, voelde me ongelukkig en voelde me
nooit meer in vrede. Ik bad, maar ik voelde de Heer ver van mij verwijderd.
Daarna voelde ik noot meer die nabijheid met Hem, dat ik wel had toen ik klein
was. Natuurlijk! Ik had de deuren voor het beest geopend en de boze was met
geweld mijn leven binnengedrongen.
De
leugens en de eerste biecht die slecht werd beleden
Toen ik nog klein was, leerde ik helaas dat leugens perfect
waren om de straffen van mijn moeder te vermijden, die nogal streng waren, en
daarom ging ik naar de meester van alle leugen. Ik sloot een verbond met hem
en ik werd zo'n grote leugenaar dat, naarmate mijn zonden toenamen, ook de
omvang van mijn leugens toenam. Ik wist bijvoorbeeld dat mijn moeder een groot
respect voor de Heer had.
Voor haar was de naam van de Heer Heilig, het was Allerheiligst,
en daarom dacht ik het perfecte wapen te hebben! Ik zei altijd tegen haar: Ma, voor Christus zweer ik dat ik dit niet
heb gedaan! Op deze manier slaagde ik er uiteindelijk in om straffen te
ontwijken. Met mijn leugens heb ik de Allerheiligste Naam van Christus gelasterd,
in mijn slechtheid vulde ik mijzelf met zoveel zonden en vuil.
En als mijn moeder sterk aandrong zei ik: Mam, luister! Dat een bliksemschicht mij treft,
als wat ik zeg een leugen is! Deze woorden heb ik dikwijls gebruikt... en
zie! Er ging veel tijd voorbij, maar uiteindelijk trof een echte bliksemschicht
mij! En het is alleen door Gods Barmhartigheid dat ik er nog ben.
Op een dag zei mijn vriendin Estela tegen me: Kijk eens, je bent reeds 13 jaar en je hebt
je maagdelijkheid nog steeds niet verloren?! Ik keek geschrokken naar haar
en vroeg haar: Wat bedoel je daarmee?
Mijn moeder had het altijd met mij over het belang van maagdelijkheid. Ze zei
dat we te maken hebben met de ring van het Huwelijk met de Heer.
Maar mijn vriendin zei met een air van superioriteit tegen
me: Zodra ik begon te menstrueren, bracht
mijn moeder mij naar de gynaecoloog, en nu neem ik de pil! Ik wist op dat
moment niet eens wat dat betekende! En ze legde mij uit wat de pil was, en de
mogelijkheden om niet zwanger te worden en ze voegde eraan toe dat ze al met die,
en die had geslapen, een enorme lijst! Ze bevestigde dat het een heel goede
zaak was! Mijn vriendinnen zeiden me: Weet
je nu echt van niets?
Omdat ik nee antwoordde, beloofden ze me naar een plek te
brengen waar ze het allemaal hadden geleerd. Ik maakte me zorgen: ik wist waar
ze me heen zouden leiden! Er opende zich een nieuwe wereld voor mij: nieuw en
totaal onbekend.
Ze brachten me naar een nogal vieze bioscoop, in het
centrum van de stad, om een pornofilm te gaan bekijken. Stel je mijn schrik
eens voor, als meisje van 13 jaar, dat in die tijd niet eens een televisie in
huis had! Je kunt je voorstellen hoe het was om zo'n film te zien! Ik stierf
bijna van schrik! Het leek me de Hel! Ik had willen vluchten, maar ik deed het
niet, omdat ik beschaamd was en geen gezichtsverlies wilde lijden voor mijn
vriendinnen. Maar ik wilde er zo graag weg, ik was heel bang!
Diezelfde dag ging ik met mijn moeder naar de H. Mis. Ik was
zo bang, dat ik wilde biechten. Ze bleef voor het tabernakel om te bidden. In
de biecht beleed ik mijn gebruikelijke zonden: het negeren van mijn plichten
thuis, deze op school, mijn ongehoorzaamheid Dit waren min of meer mijn gewone
zonden. Ik ging altijd naar dezelfde Priester, en daarom kende hij min of meer al
mijn zonden, maar die dag zei ik ook dat ik naar de bioscoop ging, verborgen
voor mijn moeder.
De Priester riep bijna: Verborgen voor wie?! Waar ging je
toch naartoe?! Ik was terneergeslagen en toen ik uit de biechtstoel kwam, keek
ik naar mijn moeder die rustig op haar plaats zat. Gelukkig had ze niets
gemerkt! Stel je voor dat ze het had gehoord! Natuurlijk had ik niet gezegd wat
voor soort film ik had gezien! De Priester was zo verontwaardigd, stel je voor
dat ik had gezegd welke film ik had gezien, wat zou hij dan gedaan hebben? Mij
slaan?
Dat was het begin van Satans sluwheid! Vanaf die tijd begon
ik zelfs slechte belijdenissen af te leggen. Vanaf dat moment koos ik wat ik
zou zeggen in de biecht: Deze zonde biecht
ik, maar die andere niet. Deze zonde zeg ik tegen de Priester, maar die andere
niet! Het begin van mijn heiligschennende belijdenissen! Ik ontving de Heer
in de H. Communie, en wist dat ik niet alles had beleden! Ik heb de Heer onwaardig
ontvangen! De Heer liet me de degeneratie van mijn ziel zien, het was
verschrikkelijk! Net zoals dit proces van geestelijke dood ernstig was.
Ik belandde tot het punt dat ik op het einde van mijn leven
niet meer in de duivel geloofde, of in wat dan ook. Hij liet me zien hoe ik in
mijn kinderjaren hand en hand met God wandelde. Ik had een diepe relatie met
Hem, en de zonde zorgde er geleidelijk voor dat ik Zijn hand losliet. Nu zei de
Heer mij dat zij die Zijn Lichaam en Zijn Bloed eten en drinken in die toestand,
hun veroordeling eten en drinken. Ik at en dronk mijn veroordeling!
Ik zag in het Boek des Levens hoe de demon wanhopig was,
want toen ik 12 jaar was geloofde ik nog steeds in God, ging ik nog steeds naar
de Eucharistische Aanbidding met mijn moeder. Het was vreselijk mijn geloofsafval te
zien.
Toen ik mijn zondig leven begon, liet de Heer me voelen dat
ik de Vrede in mijn hart aan het verliezen was. Er begon een gewetensstrijd, en
wat zeiden mijn vriendinnen mij? Ze zeiden: Wat?!
Ga je biechten?! Je bent dwaas, je bent ouderwets! En bij wie dan? Bij deze
Priesters die nog grotere zondaars zijn dan wij?! Geen van hen ging
biechten, ik was de enige die nog ging. Er woedde een strijd tussen wat mijn
vriendinnen vertelden en wat mijn moeder en mijn geweten me vertelden... Geleidelijk
begon de balans door te wegen in het voordeel van mijn vriendinnen. En ik besloot
niet meer te biechten: ik ging niet langer biechten bij die oude mannen, die geschandaliseerd
waren alleen omdat ik naar de bioscoop ging!
Zo sluw is Satan! Op 13-jarige leeftijd nam ik afstand van
de Biecht. Hij is een expert, weet je? Hij plaatst verkeerde ideeën in ons
hoofd! Op 13-jarige leeftijd was ik in de geest al een levend lijk. Maar voor
mij was het belangrijk, gedreven door trots om bij dat groepje vriendinnen te
horen, van verfijnde en deskundige meisjes. Als we 13 jaar zijn, denken we alles
te weten, en dat alles wat met God te maken heeft uit de mode is, of dwaas. Wat
het "in" is moet gevolgd worden.
Wat ik jullie nog niet heb verteld is toen Jezus stem
klonk en de demonen daar vluchtten omdat ze Zijn stem niet konden verdragen, bleef
één van hen. Hij had niet de toestemming gekregen om te vluchtten. Deze demon,
enorm, schreeuwde met afschuwelijke kreten: Ze
is van mij! Ze is van mij! Ze is van mij! Alleen hij bleef, want hij was
degene die mijn zwakheden leidde, mij manipuleerde en met zijn strategie
leidde, zodat ik zou zondigen! Hij was het die me van de Biecht wegtrok!
Hij liet me zien hoe mijn relatie was met mijn medemens, en
met Hem. Ik bekritiseerde alles en iedereen. En iedereen wees naar mij en zei: heilige Gloria! Hij liet het me zien toen
ik beweerde dat ik om God en de naaste te beminnen, ik integendeel erg jaloers
was. Nu zag ik dat wanneer ik tegen iemand loog of hem bedroog, het was alsof
ik meineed pleegde, want op het moment dat ik zei: Ik ben katholiek, verklaarde ik dat Jezus Christus, mijn Heer was
en tegelijkertijd gaf ik getuigenis van leugens en bedrog! Wat heb ik veel
kwaad aan zoveel mensen berokkend!
En wat de rest betreft, ben ik mijn ouders nooit dankbaar
geweest voor al hun offers en toewijding zodat ik een beroep zou kunnen
uitoefenen en het goed zou hebben in het leven. Alle offers en inspanningen die
ze hebben geleverd... en ik zag het niet, ik negeerde ze, en zodra ik mijn werk
had, verminderden ze zelfs in mijn ogen: tot het punt dat ik me schaamde voor
mijn moeder, voor haar nederigheid en armoede.
Jezus ging verder en liet me zien wat een echtgenote ik
was: ik bracht de hele dag door met mopperen, vanaf het moment dat ik wakker
werd. Mijn man zei: Nog een fijne dag!
En ik reageerde: Misschien voor jou!!
Kijk naar de regen! Ik mopperde altijd en sprak alles tegen.
En wat met het heiligen van de Heilige feestdagen? Schrikwekkend!
Wat voelde ik mij verdrietig! Jezus liet me zien hoe ik 4 en zelfs 5 uur bezig
was met gymnastiek voor mijn lichaam er goed te doen uitzien, en zelfs geen 10
minuten over had voor mijn Heer, zelfs geen dankzegging of een mooi gebed. Nee,
niets! Integendeel, soms bad ik de Rozenkrans heel snel, zelfs tijdens de pauze
van een soapserie. Ik dacht er zelfs aan tijdens de reclames te kunnen bidden.
Ik begon snel, zonder aandacht te schenken aan wat ik zei, meer bezorgd over de
soapserie, of ze reeds was begonnen of niet, en wat ik reeds had gezien. Kortom,
zonder mijn hart tot God te verheffen.
Jezus bleef me tonen hoe ik Hem op geen enkele manier
dankbaar was, en de luiheid die ik had om naar de H. Mis te gaan. Toen ik nog
bij mijn ouders woonde en mijn moeder me verplichtte om te gaan, zei ik tegen
haar: Maar mama, als God overal is, waarom
moet ik dan naar de kerk gaan voor de Mis? Het was duidelijk dat ik handig
was in het vinden van excuses. En Jezus liet dit aan mij zien.
Ik had de Heer 24 uur per dag bij mij, mijn hele leven
zorgde God voor mij, en ik was zo lui om op zondag wat tijd aan Hem te wijden,
om Hem mijn dankbaarheid en mijn Liefde voor Hem te tonen. Maar het ergste was dat
ik goed wist dat naar de kerk gaan, bedoeld was om mijn ziel te voeden. In
plaats daarvan wijdde ik me volledig aan de zorg voor mijn lichaam, ik werd een
slaaf van mijn eigen vlees, en ik vergat
dat ik een ziel had! En nooit zorgde ik ervoor.
Gloria bij een trouwfeest
Met betrekking tot Gods Woord zei ik zelfs botweg en zonder
schaamte dat degene die veel in de Bijbel leest, gek werd. Ik kwam op het punt
een godslasteraar te zijn, en mijn gebrek aan religiositeit bracht me ertoe te
zeggen: Maar welk Allerheiligste? En God
zou daar aanwezig zijn? In de ciborie en in de kelk? De Priester moet cognac
toevoegen, om het een goede smaak te geven!
Wat was mijn relatie met God tot een absoluut dieptepunt gekomen!
Ik liet mijn ziel zonder voedsel achter, en alsof dat nog niet genoeg was, was
het enige wat ik deed, de Priesters bekritiseren. Als je, broeders en zusters,
hoe slecht me ik hierover voelde vóór Jezus!
De Heer liet me zien hoe mijn ziel werd verminderd door al
deze kritiek. En vooral het feit dat ik een Priester als homoseksueel
verklaarde, en de hele Gemeenschap kwam dit te weten. Je kunt je niet
voorstellen hoeveel kwaad ik die Priester heb berokkend! Je kunt het je echt niet
voorstellen! Ik kan er door tijdsgebrek niets over zeggen. Maar ik zeg jullie
dat zelfs één woord de kracht heeft om zielen te doden en te vernietigen. Nu
zal ik al het kwaad dat ik had veroorzaakt!
Ik was zo beschaamd, dat er geen woorden voor zijn! Laat
mij jullie smeken om niet hetzelfde te doen: geef geen kritiek! Bid! Ik zag dat
de zwaarste fouten die mijn ziel bezoedelden en die nog meer vervloekingen in mijn
leven veroorzaakten, het kwaad spreken was over de Priesters!
Bid
voor de Priesters
Priesters
Mijn familie had altijd kritiek op Priesters. Van toen we
klein waren, hadden mijn vader en iedereen in huis kritiek en zeiden: Deze Priesters zijn rokkenjagers en hebben
meer geld dan wij en ze zijn zus en zo... En we namen hetzelfde over.
Onze Heer riep bijna tegen mij: Wie dacht je wel dat je bent, om
jezelf tot god te maken en over mijn Godgewijden te oordelen?! Ze zijn van
vlees en bloed en hen werd Heiligheid gegeven ten behoeve van de gemeenschappen
waarin Ik ze als gave heb geplaatst. En de gemeenschappen hebben de plicht om
voor hen te bidden, van hen te houden en hen te steunen.
Weet je, broeders en zusters, dat wanneer een Priester
valt, het de gemeenschap zal zijn om hem in zijn Heiligheid te steunen. De
duivel haat Katholieken, en Priesters nog veel meer. Hij haat onze Kerk, want
waar een Priester is die consacreert
Dit wil ik jullie zeker melden: je moeten allen weten dat een
Priester, een gewijde is van de Heer, erkend door de Eeuwige Vader, ook al is
en blijft hij een man. Door zijn consecratie gebeurt in een stukje brood een
wonder, een transsubstantiatie. Door de handen van de Priester wordt het stukje
brood en de wijn het Lichaam en Bloed van Onze Heer Jezus Christus. En deze
handen haat de duivel grondig.
De duivel verafschuwt ons, Katholieken vanwege de Eucharistie,
omdat de Eucharistie een open deur naar de Hemel is, en het is de enige deur!
Zonder de Eucharistie gaat niemand de Hemel binnen. Wanneer een persoon in
doodsstrijd verkeert, komt God bij deze persoon, onafhankelijk van de religie
waartoe hij behoort of zijn overtuiging en de Heer openbaart Zich en zegt met
genegenheid, met Liefde en Barmhartigheid tot hem: Ik ben je Heer!
En als de persoon om vergeving vraagt en de Heer
aanneemt, gebeurt er iets dat moeilijk uit te leggen is: Jezus brengt deze ziel
onmiddellijk naar de plaats waar op dat moment de H. Mis wordt opgedragen, en
de persoon ontvangt het Viaticum, wat een mystieke Communie is. Want alleen
degene die het Lichaam en Bloed van Jezus Christus ontvangt, kan de Hemel
binnengaan.
Het is een mysterie, het is een immense genade die we in de
Katholieke Kerk ontvangen, een genade die God aan onze Kerk heeft gegeven; en
veel mensen spreken slecht over deze Kerk, en toch ontvangen ze door Haar het
heil en gaan ze naar het Vagevuur, en daar blijven ze voordeel trekken uit de
genade van de Eucharistie. Ze redden zichzelf.
Ze gaan naar het Vagevuur, maar ze zijn gered! Daarom haat
de duivel Priesters: want waar een Priester is, zijn er de handen die het brood
en de wijn wijden, waardoor ze voor ons het Lichaam en het Bloed van Jezus
Christus worden. We moeten daarom heel veel voor Priesters bidden, want de
duivel valt hen voortdurend aan. Onze Heer liet me dit alles zien.
De
Sacramenten
Alleen via de Priester hebben we bijvoorbeeld het Sacrament
van Verzoening! Alleen door hem krijgen we vergeving van onze zonden. Weet je
wat de biechtstoel is? Het is het ´reinigen van zielen¡! Niet met water en
zeep, maar met het Bloed van Christus!
de biecht
Toen mijn ziel besmeurd was, zwart van zonde was, zou mijn
ziel gewassen zijn geweest met het Bloed van Christus als ik al mijn zonden had
beleden. Bovendien zouden de ketenen die mij gebonden hielden met de boze
verbroken zijn geweest. Zou de duivel daarom geen reden hebben om Priesters te
verafschuwen?! Ook degenen die grote zondaars zijn geweest, hebben de kracht om
zonden te vergeven. En de Heer liet me zien hoe: in de Wonde van Zijn Hart Ja!
Weet je, er zijn dingen die het intellect van de mens te
boven gaan omdat het spirituele werkelijkheden zijn, en toch hebben we het over
waarheden die reëler zijn dan de onze. Door deze Wonde stijgt een ziel op naar
het Goddelijke niveau, naar het niveau van Goddelijke Barmhartigheid, naar de
deur van Barmhartigheid, stijgt ze op naar het Hart van Jezus, de eeuwige
Priester; en daar plaatst Jezus Zijn Kruis, bloedend in Zijn Eeuwig heden... En
die ziel keert rein terug. Nu zag ik hoe mijn ziel rein terugkeerde in de Biecht,
en bij elke zonde die ik had beleed, verbrak Onze Heer de angels die mij met
Satan verenigden. (En ik bleef helaas
weg van de Biecht!)
Dit alles gebeurt dus alleen via een Priester. Daarom
hebben we de plicht en taak om voor hen te bidden, zodat God hen zou beschermen,
hen zou verlichten en hen zou leiden. Om al deze motieven heeft de duivel een
verschrikkelijke haat aan de Katholieke Kerk en de Priesters.
Het Huwelijk
Ik zou jullie willen spreken over de grote genade van het
Sacrament van het Huwelijk. Als we op de dag van ons huwelijk de kerk
binnengaan, op het moment waarop we ons ja-woord geven, beloven om voor altijd
trouw te zijn in vreugde en verdriet, in gezondheid en ziekteenz. weet je aan wie we dat beloven? Aan God
de Vader! Onze God is in de ban van het Huwelijk! Hij is de enige Getuige, als
we deze woorden uitspreken. Ieder van ons, gehuwden, zal, wanneer we sterven, dit precieze moment in
het Boek des Levens zien. Dan zullen we een onbeschrijfelijk gouden licht zien,
een intense pracht: God de Vader schrijft deze woorden in het Boek met gouden
letters, zo mooi.
Op het moment dat we het Lichaam en het Bloed van Jezus
ontvangen, sluiten we een pact met God en met de persoon die we hebben gekozen
om samen het leven te delen. Als we deze woorden uitspreken, zeggen we ze tegen
de Allerheiligste Drie-eenheid.
het Huwelijk
Ik zag dat op de dag van mijn huwelijk, toen ik en mijn man
de Allerheiligste Eucharistie ontvingen, we niet langer met twee waren, maar
met drie! Wij tweeën, en Jezus! In feite, zodra we met Jezus communiceren,
verenigt Hij ons als één ding! Hij plaatst ons in Zijn Hart en wij worden EEN,
en vormen met Jezus een H. Drie-eenheid! Laat
de mens niet scheiden wat God heeft verenigd.
Nu vraag ik jullie wie scheidt deze EENHEID? Niemand! Niemand,
broeders en zusters, kan het scheiden! Niemand, nadat het Huwelijk werd
voltrokken! En als de twee echtgenoten maagdelijk in het huwelijk komen, kun je
je de zegeningen niet voorstellen die op dit Huwelijk worden uitgestort!
Ik zag
ook het huwelijk van mijn ouders. Toen mijn vader de ring aan
de vinger van mijn moeder schoof en de Priester hen tot man en vrouw
verklaarde, schonk Onze Heer mijn vader een houten staf, die een beetje gebogen
leek en straalde van Licht. We hebben hier te maken met een genade die God aan
de man geeft: het is een gave van gezag van God de Vader, zodat deze man in
staat zou zijn om deze kleine kudde te leiden die zijn kinderen zijn, geboren
in het huwelijk, en ook om het huwelijk en de kinderen te verdedigen tegen zoveel
kwaad dat de gezinnen teistert.
In het hart van mijn moeder plaatste God de Vader iets dat
leek op een Vuurbol, zo mooi: het betekent Gods
Liefde, de Heilige Geest. Ik wist dat mijn moeder een heel zuivere (kuise) vrouw
was. God was blij en vol vreugde. Je kunt je niet voorstellen hoeveel onreine
geesten mijn vader op dat moment grepen. Deze geesten leken op larven,
bloedzuigers.
Weet je, wanneer iemand relaties heeft buiten het huwelijk,
hechten de boze geesten zich onmiddellijk aan alle delen van de persoon; ze
beginnen met zijn geslachtsorganen, ze nemen bezit van het vlees, van de
hormonen; ze bezetten de hersenen, ze nemen de hypofyse en alle neurologische
delen van het organisme van de persoon, en ze beginnen een hoeveelheid hormonen
te produceren die de instincten verlagen.
Ze transformeren een kind van God in een slaaf van het
vlees, van zijn eigen instincten, van zijn seksuele begeerte, datgene wat de
persoon ertoe brengt te genieten van het
leven, zoals ze zeggen.
Wanneer een paar maagdelijk is, geven ze eer aan God. Er
wordt een Heilig pact met Hem gesloten, die deze seksualiteit heiligt. In feite
is seksualiteit geen zonde! God heeft het als een zegen gegeven, want
seksualiteit is God en het paar. Waar het Sacrament van het Huwelijk is, (ook
als de echtgenoten geen maagd meer waren), is God aanwezig in dit sacramentele
bed! Omdat het huwelijksbed, gezegend door het Sacrament van het Huwelijk, de
Heilige Geest is; zelfs in de maaltijden van dit paar is er de aanwezigheid van
de Heer God, die het voedsel zegent.
God blijft in de ban van het Huwelijk. Hij vergezelt de
echtgenoten graag in hun nieuwe leven, in dit begin van een nieuw leven samen.
Het echtpaar en de Heer vormen een Drie-eenheid. Helaas weten veel echtgenoten
dit niet. Ze denken niet eens aan God: ze trouwen alleen vanwege de traditie,
en niet voor het Geloof. Ze denken alleen maar om zo vlug mogelijk uit de kerk
te zijn om te feesten, te eten, te drinken en op huwelijksreis gaan.
Houd in gedachten dat hierin geen kwaad ligt. Het kwaad
ligt in het buitensluiten van de Heer in dit alles, zoals ik deed. Ik liet de
Heer op straat staan. Het kwam niet eens in me op om Hem uit te nodigen in mijn
nieuwe leven, in ons nieuwe huis. Hij schept zelfs genoegen erin dat we Hem uitnodigen
om binnen te komen en voor altijd bij ons te zijn, in de vreugden en in de
minder goede momenten. Hij verlangt dat we Zijn aanwezigheid voelen.
In het Sacrament van het Huwelijk is de Heer natuurlijk ook
aanwezig zonder uitgenodigd te zijn. Maar hoeveel mooier zou het zijn als we
ons van Zijn aanwezigheid bewust zouden zijn.
In het huwelijk van mijn ouders was het mooiste dat God
mijn vader de gaven en de Genade teruggaf die hij had verloren, omdat hij met
mijn moeder trouwde, een vrouw die heel zuiver van gevoelens was, en maagd. Ik
keek naar mijn vader met zijn ongeordende en smerige seksualiteit.
Maar hij was erg "macho" en zijn vrienden
begonnen hem vergif toe te dienen door hem te vertellen dat hij zich niet moest
laten domineren door zijn vrouw, en dat hij zijn leven moest voortzetten zoals
voorheen. Twee weken na het huwelijk belandde hij in een bordeel, om zijn
vrienden te laten zien dat hij dezelfde bleef, dat hij zich niet liet domineren
door zijn vrouw.
Weet je hoe zijn staf van gezag en bescherming, die God hem
gaf, eindigde? De duivel pakte het van hem af! En al die boze geesten, die
onreine wezens, keerden terug om hem in bezit te nemen. Van herder van zijn
kudde, veranderde mijn vader in een wolf van zijn eigen gezin en van zijn thuis!
Wanneer iemand ontrouw is aan zijn huwelijk, is hij ontrouw
aan God. Het ontbreekt hem aan zijn woord, aan de eed die hij aan God heeft
afgelegd, en aan de persoon met wie hij trouwde op de dag van zijn Huwelijk.
Hij doet niet wat hij beloofde. Als iemand de intentie heeft om zijn huwelijk
niet trouw te blijven, is het beter om niet te trouwen. De Heer zegt ons: Als
je ontrouw bent, veroordeel je jezelf! Als je niet trouw bent, trouw dan niet!
Zoon, dochter, vraag Mij genade om trouw te zijn aan je vrouw, je man en aan
God.
Hoeveel kwaad sluipt er in een huwelijk binnen wegens
ontrouw! Een echtgenoot gaat bijvoorbeeld naar een bordeel, of is ontrouw met
zijn secretaresse. Ondanks voorzorgsmaatregelen loopt hij een virus op; en
zelfs nadat hij zich heeft gewassen, gaat het virus niet dood. Als hij later betrekkingen
heeft met de vrouw, komt het virus de vagina van de vrouw binnen en komt
uiteindelijk in de baarmoeder. Na verloop van tijd vormt het een zweer, waarvan
de vrouwen dikwijls niets merken. En als de vrouw jaren later met veel pijn
naar de dokter gaat, krijgt ze de diagnose van kanker. Ja! Kanker!
Wie zegt dat overspel niet dodelijk is? Bovendien, hoeveel
abortussen worden er gedaan wegens overspel? Hoeveel vrouwen, die ontrouw waren
geweest en zwanger werden, hebben hun toevlucht genomen tot abortus, opdat de
man het niet zou ontdekken? Ze doden een onschuldige, die niet kan praten en
zichzelf niet kan verdedigen! En dit zijn slechts enkele voorbeelden. Overspel
doodt in zoveel en diverse vormen!
En dan hebben we nog steeds de stoutmoedigheid om tegen God
te protesteren, wanneer dingen niet goed gaan, wanneer we problemen hebben,
wanneer ziekten komen: terwijl wij het zijn die deze dingen met onze zonden
hebben veroorzaakt en het kwaad over ons leven hebben geroepen. Achter zonde
staat altijd de boze! We openen de deuren voor hem, als we zo zwaar zondigen! En
dan klagen we nog steeds dat God niet van ons houdt: Waar is God, die dit of dat toelaat?! Wat een stoutmoedigheid! Weet
dat God de Rots is die het huwelijk beschermt. Wee degene die een huwelijk
probeert te vernietigen! Wanneer iemand het probeert, komt hij in botsing met
deze Rots, die Jezus is. Twijfel er nooit aan dat God het Huwelijk verdedigt!
Ik wens jullie ook te informeren dat je zeer voorzichtig
moet zijn met betrekking tot schoonmoeders (Noot: dit betreft in het algemeen
een waarschuwing voor gezinsleden die zich bemoeien met een huwelijk) die zich
in het huwelijk van de kinderen mengen, hen verstoren en problemen veroorzaken
in hun relaties. Ook als de schoonzoon of de schoondochter een slechte keuze was,
en de ouders misschien niet akkoord waren, en ze zijn gehuwd, er niets meer aan
te doen is.
Het enige wat je kunt doen is voor het paar bidden. Bid
voor dat huwelijk en zet andere gevoelens opzij! Veel vrouwen hebben zichzelf
veroordeeld omdat ze zich hadden bemoeid met het huwelijk van hun kinderen! Dit
is een zware zonde! Als je ziet dat er iets niet goed gaat, dat één van hen of
beiden zondigen, smeek dan God voor hen, vraag God om hulp.
Je kunt je ook tot het paar richten en met hen beiden
praten, hen uitnodigen om hun huwelijk te redden, aan de kinderen te denken en
hen eraan te herinneren dat het huwelijk uit Liefde werd aangegaan: om
wederzijds te geven en te vergeven. Men moet vechten voor het huwelijk, maar je
nooit op een andere manier ermee bemoeien, en nog minder om een standpunt in
te nemen ten gunste van de ene of de andere. (Noot: iedereen zondigt, en niemand
is perfect!)
Ik bevond me aan de poorten van Hemel en
Hel - getuigenis van Gloria Polo
Haar
getuigenis
Goedemorgen, broeders en zusters. Het is geweldig voor mij
om hier te zijn, om dit geschenk, dat zo mooi is en dat de Heer mij heeft
gegeven, met u te delen. Wat ik jullie ga vertellen, gebeurde op 5 mei 1995 aan
de Nationale Universiteit van Bogotá.
De
getuigenis van Gloria Polo
Ik ben tandarts. Ik en mijn 23-jarige neef, die ook tandarts
was, studeerden om de specialisatie te behalen. Op die dag, een vrijdag, rond
16.30 uur, liepen we samen met mijn man naar de faculteit Tandheelkunde om wat
boeken te zoeken die we nodig hadden. Samen met mijn neef, liep ik onder een
kleine paraplu terwijl mijn man een regenjas droeg en om zich beter te
beschermen bij de muur van de Algemene Bibliotheek liep. Wij tweeën sprongen
van de ene naar de andere kant om de plassen te ontwijken terwijl we dicht bij
de bomen bleven. Toen we over een vrij grote plas sprongen, werden we geraakt
door een bliksemschicht waardoor we allebei verkoold raakten.
Gloria's neef
Mijn neef was op slag dood. De bliksemschicht trof hem in
de rug en ging door zijn voeten naar buiten. Het verbrandde hem volledig van binnen,
maar van buiten bleef hij intact.
Ondanks zijn jonge leeftijd was hij een zeer religieuze
jongeman. Hij had een grote devotie voor het Kindje Jezus en droeg altijd een
kwartsmedaille van Zijn beeltenis om zijn nek. De autoriteiten zeiden dat het de
kwarts was, dat de bliksemschicht naar mijn neef trok, omdat zijn hart was
getroffen en alles verbrandde.
medaille van Kindje Jezus
Ondanks dat er uitwendig geen wonden waren, kreeg hij
onmiddellijk een hartstilstand, en de pogingen die de artsen deden om hem te
reanimeren waren zonder resultaat. Hij stierf ter plekke.
Wat mij betreft, kwam de bliksemschicht via mijn schouder
binnen en verbrandde vreselijk het hele lichaam, van binnen en van buiten. Mijn
vlees was verdwenen, met inbegrip van mijn borsten, vooral de linkse, en er
bleef een holte achter. Het zorgde er verder voor dat het vlees van mijn buik,
mijn benen, ribben was verdwenen. Ik had een verkoolde lever, ernstig
verbrandde nieren, longen, eierstokken En de bliksem verliet mijn lichaam via
mijn rechtervoet.
Ik gebruikte een spiraaltje als anticonceptiemiddel, en
vanwege het materiaal waaruit het is gemaakt, nl. koper, was dit een goede
geleider van elektriciteit. De bliksemschicht verpulverde ook de eierstokken,
die als twee rozijnen waren. Ik had een hartstilstand, en bleef zo goed als
zonder leven achter, met mijn lichaam dat schokte door de elektriciteit dat nog
aanwezig was. Dit lichaam dat je hier nu ziet, dit gereconstrueerde lichaam, is
de vrucht van de Barmhartigheid van Onze Heer.
De
andere wereld
Maar dit was alleen het fysieke deel.
Het goede was dat, terwijl mijn lichaam daar verkoold lag,
ik me op hetzelfde moment in een prachtige witte tunnel van Licht bevond, een
prachtig Licht, waardoor ik een Vreugde voelde, een Vrede, een Geluk, waar ik
geen woorden voor heb om de grootsheid van dat moment te beschrijven. Het was
een ware extase. Aan het einde van die tunnel zag ik een wit Licht, als een
zon, een prachtig Licht... Ik zeg wit om er een kleur op te kleven, maar we
hebben het over kleuren die niet te vergelijken zijn met die op aarde . Het was
een schitterend Licht. Ik voelde uit dit Licht een bron van Vrede, van Liefde,
van Licht.
Toen ik in deze tunnel naar het Licht ging, dacht ik: Caramba, ik ben dood!
En ik dacht aan mijn kinderen en zuchtte: Wee mij, mijn God, mijn kleine kinderen! Wat
zullen mijn kinderen zeggen? Deze moeder had het zo druk, dat ze nooit tijd
voor hen had.
Elke ochtend vertrok ik vroeg en kwam pas om 23 uur 's
avonds thuis. En zo zag ik de realiteit van mijn leven, en ik voelde veel
verdriet. Ik had mijn thuis verlaten, vastbesloten om de wereld te veroveren,
maar tegen welke prijs!
Mijn thuis en mijn kinderen zette ik op de tweede plaats!
Op dat moment van leegte door de afwezigheid van mijn kinderen, zonder mijn
lichaam nog te voelen, noch de dimensie van tijd of ruimte, keek ik en zag iets
heel moois: ik zag alle mensen die in mijn leven waren in één enkel moment. Op
hetzelfde moment zal ik alle mensen, de levenden en de doden. Ik kon mijn
overgrootouders, grootouders, ouders (die overleden waren) omhelzen...
iedereen!
Het was een moment van volheid, wonderbaarlijk. Ik begreep
dat ik mezelf had bedrogen met het idee van reïncarnatie: ze hadden me verteld
dat mijn grootmoeder was gereïncarneerd, maar zonder me te vertellen waar.
Omdat de informatie me te veel geld kostte, liet ik het gaan en ging ik niet in
op het onderzoek om te weten in wie ze zou kunnen zijn gereïncarneerd. Weet je,
ik verdedigde de theorie van reïncarnatie. En nu had ik daarnet mijn grootmoeder
omhelsd en mijn overgrootmoeder.
Ik omhelsde haar stevig, zoals ik kon doen met alle mensen
die ik kende, levend en dood. En dat allemaal in één keer. Toen ik mijn dochter
Dolly omhelsde, werd ze bang: ze was toen 9 jaar, en ze voelde mijn omhelzing,
omdat ik ook de levenden kon omhelzen (maar normaal voelen we deze omhelzing
niet).
Het was een heerlijk moment, zodanig dat ik mij bijna niet
realiseerde dat de tijd verstreek. Toen ik mijn lichaam niet langer had, was
het verbazingwekkend om de mensen op een geheel nieuwe manier te zien. Vroeger
wist ik eigenlijk alleen maar kritiek te leveren: als iemand dik, mager,
lelijk, elegant, niet elegant, enz. was. Als ik over anderen sprak, had ik
altijd wel iets om te bekritiseren. Nu niet, nu zal ik de mensen vanuit mijn
innerlijk, en hoe mooi het was. Terwijl ik hen omhelsde, zag ik hun gedachten,
hun gevoelens.
Daarom ging ik verder, vol vrede en geluk; en hoe meer ik
naar boven ging, hoe meer ik voelde dat ik op het punt stond iets heel moois te
zien. Sterker nog, naar de bodem toe zag ik een prachtig meer. Ja, ik zag een
enorm groot meer, bomen die zo mooi, zo prachtig waren. En heel mooie bloemen,
in alle kleuren, met een exquise parfum, zo anders dan onze bloemen. Alles was
zo mooi in die verbazingwekkende tuin, zo prachtig. Woorden schieten tekort om
dit te beschrijven, alles was Liefde.
Er stonden twee bomen, aan de zijkant van iets dat een
ingang leek te zijn. Het is allemaal zo anders dan wat we hier beneden kennen:
je kunt in de wereld geen vergelijkbare kleuren vinden, hier is het allemaal zo
mooi! Op dat moment kwam mijn neef die prachtige tuin binnen. Ik wist het! Ik
voelde dat ik daar niet binnen mocht
De
eerste terugkeer
Op datzelfde moment hoorde ik de stem van mijn man. Hij
huilde en jammerde met een diep gevoel: Gloria!!!
Gloria! Alsjeblieft, laat me niet in de steek! Kijk naar je kinderen, je
kinderen hebben je nodig! Gloria, kom terug! Kom terug! Wees geen lafaard! Kom
terug!
Ik hoorde alles, en ik zag hem huilen met veel pijn.
Helaas, op dat moment gaf Onze Heer mij toestemming om te vertrekken. Maar ik
wilde niet terug! Die rust, die Vrede waarin ik gehuld was, fascineerde me!
Maar langzaam, heel langzaam begon ik weer af te dalen naar mijn lichaam, dat
ik zonder leven aantrof. Ik zag het levenloos op een brancard van de NNU (National
Nursing University) liggen. Ik zag de dokters die me elektrische schokken gaven
om me uit hartstilstand te halen. Ik en mijn neef bleven meer dan twee uur op
de grond liggen, omdat onze lichamen elektrische ontladingen gaven en ze niet konden
aangeraakt worden. Pas toen de elektrische lading volledig verdwenen was,
konden ze ons helpen. Toen deden ze pogingen om mij te reanimeren.
Ik keek ernaar, en ik bleef bij de voeten van mijn ziel
(ook de ziel heeft een menselijke vorm), mijn hoofd maakte een vonk en met
geweld ging ik mijn lichaam binnen, omdat het me naar binnen leek te zuigen.
Het was een enorme pijn om binnen te komen: er kwamen overal vonken uit en ik
voelde me net vastgeklemd in iets heel kleins (mijn lichaam).
Het was alsof mijn lichaam, met dit gewicht en deze
gestalte, plotseling in babykledij stak, maar dan van ijzer. Het was een
verschrikkelijk lijden, ik voelde de intense pijn van mijn verbrande vlees. Het
totaal verbrande lichaam veroorzaakte een onbeschrijfelijke pijn, het gloeide
verschrikkelijk en gaf rook en damp af. Ik hoorde de dokters schreeuwen: Ze komt terug! Ze komt terug!
Ze waren erg blij, maar mijn lijden was onbeschrijfelijk!
Mijn benen waren afschuwelijk zwart, en er was nog vlees en weefsel zichtbaar op
het lichaam en op de armen! Het probleem van de benen was gecompliceerd, en ze
overwogen de mogelijkheid om ze te amputeren!
Maar in bevond mij in nog een verschrikkelijke pijn: de
ijdelheid van een wereldse vrouw, en ondernemende vrouw, intellectueel, student.
Ik was slaaf van het lichaam, van schoonheid, van mode, ik wijdde 4 uur per dag
aan aerobics.
Gloria in een aerobics-sessie
Verslaafd om een mooi lichaam te hebben, ging ik naar
massages, deed ik diëten, injecties. Eigenlijk alles wat je maar kunt bedenken.
Dit was mijn leven, een routine van slavernij om een mooi lichaam te hebben.
Ik zei altijd: Als ik mooie borsten heb,
moeten ze gezien worden: waarom ze verbergen?
Ik zei hetzelfde over mijn benen, omdat ik wist dat ik
spectaculaire benen had, mooie buikspieren. Maar in een oogwenk zag ik met
afgrijzen hoe mijn hele leven slechts een voortdurende en nutteloze zorg voor
mijn lichaam was geweest. Want dit was het middelpunt van mijn leven: liefde
voor mijn lichaam.
En nu had ik geen lichaam meer! Op de plaats van de borsten
had ik opzienbarende holten, vooral de linkerborst, die praktisch verdwenen
was. De benen waren geen zicht, zoals stukken bot, zonder vlees, zwart als
kool. Noot: de lichaamsdelen waar ik de meeste zorg had aan besteed en het
meest waardeerde, waren degenen die volledig verbrand waren en letterlijk
zonder vlees erop.
In het
ziekenhuis
Ze brachten me toen naar de "Social Seguro", waar
ze me onmiddellijk opereerden en al het verbrande weefsel verwijderden. Terwijl
ze me verdoofden, kwam ik weer uit mijn lichaam, bezorgd over mijn benen, toen
plotseling, op datzelfde moment, verschrikkelijk en afschuwelijk...
Maar eerst moet ik jullie iets vertellen, broeders en
zusters. Ik was een cafetaria-Katholiek (ik aanvaardde enkel hetgeen in mijn
kraam paste). Zo was ik gedurende mijn hele leven, want mijn relatie met God
duurde 25 minuten in een zondagmis, en dat was alles. Ik ging naar de Mis waar
de Priester minder preekte, omdat ik het moe werd! Wat had ik een angst voor
Priesters die veel zeiden! Zo was mijn
relatie met God! Daardoor werd ik door alle wereldse stromingen
meegesleept: ik miste de bescherming van goed gebed, met een waar Geloof, zelfs
in de Mis! Op een dag, toen ik voor de specialisatie studeerde, hoorde ik een Priester
bevestigen dat de Hel niet bestaat, en zelfs de demonen niet!
Het
was precies wat ik wilde horen! Ik dacht meteen: Als demonen niet bestaan, en er is geen Hel,
dan gaan we allen naar de Hemel! Wat valt er daarom te vrezen?!
Wat me nu het meest verdrietig maakt, en ik beken het met
grote schaamte, is dat het enige wat me nog in de Kerk hield, angst voor de
duivel was. Toen ik hoorde dat de Hel niet bestaat, zei ik meteen: Heel
goed, als we allen naar de Hemel gaan, is het niet belangrijk wat we zijn of
wat we doen!
Dit
zorgde voor mijn totale verwijdering van de Heer. Ik nam
afstand van de Kerk en begon te spreken met scheldwoorden, enz. Ik was niet
bang meer voor zonde en ik begon mijn relatie met God te ruïneren. Ik zei tegen
iedereen dat demonen niet bestonden, dat het verbeelding was van Priesters, dat
ze manipulaties waren van de Kerk. Uiteindelijk kwam ik op het punt om tegen mijn collega's van de universiteit te
zeggen: dat God niet bestond, dat wij producten van evolutie waren, enz.
enz., en ik slaagde erin veel mensen te beïnvloeden.
Laten we nu terugkeren naar de operatiekamer: wat had ik een
vreselijke angst, toen ik mezelf in die situatie zag! Ik zag uiteindelijk dat
demonen bestonden, en hoe ze mij kwamen zoeken! Ze kwamen me de rekening presenteren,
zou je kunnen zeggen, aangezien ik hun aanbod tot zonde had aanvaard! En deze
aanbiedingen zijn niet kosteloos! Men betaalt!! Mijn zonden hadden hun gevolgen.
Op dat moment zag ik uit de muur van de operatiekamer
zoveel mensen komen, die er gewoon en normaal uitzagen, maar met een blik vol
haat, duivels, angstaanjagend. Ze deden mijn ziel beven: ik begreep onmiddellijk
dat ik met demonen te maken had. Ik had een bijzonder besef in mij: ik begreep
in feite dat ik aan elk van hen iets verschuldigd was, dat zonde niet kosteloos
is, en dat de belangrijkste leugen van de duivel is: te zeggen dat hij niet
bestaat: dit is zijn beste strategie om in
ons te werken zoals hij wil. Ik realiseerde me dat hij bestaat, en dat hij
kwam om me te zoeken en te omringen! Stel je mijn angst en afschuw voor!
Mijn wetenschappelijke en intellectuele geest hielpen me nu
totaal niet. Ik ging rond in de kamer, ik probeerde terug in mijn lichaam te
komen, maar mijn vlees ontving me niet, en mijn angst was verschrikkelijk!
Uiteindelijk vluchtte ik zo snel ik kon, ik liep door de muur van de
operatiekamer. Hoe dat kan weet ik niet. Ik hoopte me te kunnen verstoppen in
de gangen van het ziekenhuis, maar toen ik door de muur vluchtte, maakte ik een
sprong in de leegte, naar beneden! Ik kwam door verschillende tunnels die naar
beneden gingen, naar de bodem.
In het begin was er nog een beetje Licht, zoals bijenkorven
waarin zoveel mensen waren: jonge mensen, oude mensen, mannen, vrouwen, die
huilden, en met een angstaanjagend geschreeuw knarsten ze met hun tanden. Ik
werd steeds banger, bleef afdalen. Ik probeerde er weg te komen, terwijl het
Licht afnam.
Ik bleef door deze tunnels dwalen, in een angstaanjagende
duisternis, totdat ik aankwam in een dikke duisternis, die met niets anders te
vergelijken is. Ik kan enkel zeggen dat, in vergelijking, zelfs de donkerste
duisternis op aarde, niet te vergelijken is met deze. Daar beneden genereert deze
duisternis pijn, afschuw, schaamte en het stinkt er verschrikkelijk.
Het is een levende duisternis, ja, ze leeft: daar is de
geest dood of inert. Aan het einde van mijn afdaling, dwalend langs al deze
tunnels, kwam ik op een vlakke plek. Ik was razend, met een ijzeren wil om daar
weg te komen: dezelfde wil die ik had om op te klimmen in het leven, maar nu
hielp het me helemaal niet, want daar
was ik en daar bleef ik.
Op een gegeven moment zag ik de grond zich, als een grote
mond, openen, het was enorm! Het leefde! Ik voelde dat mijn lichaam leeg was,
leeg op een verrassende manier, en onder mij een ongelooflijk angstaanjagende
afgrond, verschrikkelijk. Wat mij het meest deed verstijven was dat je daar
beneden, zelfs niet een beetje Liefde voor God voelde, zelfs geen sprankeltje
Hoop. Deze diepe afgrond had iets waardoor ik erin werd gezogen. Ik schreeuwde
het uit als een krankzinnige, met afschuw vervuld, ik voelde de afschuw niet in
staat te zijn deze afdaling te kunnen vermijden, omdat ik mij realiseerde dat
ik reddeloos verloren was en naar binnen gleed.
Ik wist dat, als ik er zou binnengaan, ik daar niet zou
zijn gebleven, maar dat ik zou blijven dalen, zonder ooit weer naar boven te
kunnen komen. Dit was de geestelijke
dood voor mijn ziel.
De
geestelijke dood van de ziel
Ik was reddeloos verloren. Maar in deze grote afschuw die
ik op het punt stond binnen te gaan, greep de H. Aartsengel Michaël mij bij
mijn voeten. Mijn lichaam ging op de afgrond af, maar mijn voeten bleven hoog
gehouden. Het was een verschrikkelijk moment en echt pijnlijk. Toen ik daar
aankwam, irriteerde het Licht dat nog in mijn geest was, deze demonen. Al deze
gruwelijke onreine wezens die daar wonen, vielen me onmiddellijk aan. Deze
afschuwelijke wezens waren als larven, als bloedzuigers die het Licht
probeerden te blokkeren. Stel je de afschuw voor, mezelf bedekt te zien met
zulke wezens.
Ik schreeuwde het uit, ik schreeuwde als een krankzinnige!
Deze dingen brandden! Broeders en zusters, ze zijn levende duisternis, het is
een haat die brandt, die ons verslindt, die ons naakt maakt. Er zijn geen
woorden om die afschuw te beschrijven!
De
Zielen van het Vagevuur
Merk op dat ik een atheïst was, maar daar begon ik te
schreeuwen: Zielen van het Vagevuur!
Alsjeblieft, trek me hier weg! Ik smeek jullie, help mij!
Terwijl ik het uitschreeuwde, hoorde ik duizenden en
duizenden mensen, jongeren ja, vooral jongeren, met zoveel lijden! Ik merkte
dat daar, op die afschuwelijke plek, in dat moeras van haat en lijden, ze
knarsetandden, met geschreeuw en gejammer dat me met mededogen vervulde en dat
ik nooit zal kunnen vergeten. (Na 10 jaar huil en lijd ik nog steeds, als ik me
het lijden van al deze mensen herinner)
Ik begreep dat er op die plek mensen waren die in één
moment van wanhoop zelfmoord hadden gepleegd. Nu zijn ze in die kwellingen, met
die verschrikkelijke wezens in hun buurt, omringd door demonen die hen kwellen.
Maar het wreedste van deze kwellingen was de afwezigheid van God, omdat men daar
God niet voelt. Ik begreep dat degenen die in één moment van wanhoop een einde
aan hun leven maakten, daar moesten blijven, in die kwellingen, tot de tijd die
ze op aarde hadden kunnen doorbrengen voorbij was: omdat iedereen die zelfmoord
pleegt, uit de Goddelijke Orde gaat.
Die arme mensen, vooral zoveel jongeren, zoveel. Ze huilen
en lijden veel. Als de mens het lijden zou kennen dat hem te wachten staat, zou
nooit iemand de beslissing nemen om zich van het leven te beroven!
Weet je wat de grootste kwelling daar is? Te zien hoe eigen
ouders, of familieleden, die in leven zijn, huilen en lijden met een enorm
schuldgevoel: als ik ze zou hebben gestraft, of als ik ze niet zou hebben
gestraft, als ik tegen hem of haar had gezegd, of als ik dit niet tegen hem of
haar had gezegd of gedaan. Uiteindelijk is deze spijt zo verschrikkelijk, - een ware hel voor degenen die van ze houden
en in dit leven blijven - dat doet hen het meest lijden. Het is de grootste
kwelling voor hen, en het is hier dat de demonen woeden en deze scènes laten
zien: Kijk hoe je moeder huilt, kijk hoe
ze lijdt, kijk hoe je vader lijdt, kijk hoe ze wanhopig zijn, hoe verdrietig ze
zijn, hoe ze zichzelf de schuld geven en discussiëren, elkaar wederzijds
beschuldigen, kijk naar al het leed dat je hen hebt aangedaan. Kijk hoe ze in
opstand komen tegen God. Kijk naar je familie Dit alles vanwege jouw schuld!
Wat deze arme zielen nodig hebben, is dat degenen die hier
achterblijven zich bekeren, dat ze hun leven veranderen, dat ze werken van
naastenliefde doen, dat ze de zieken bezoeken... en dat ze H. Missen laten
opdragen als offer voor de zielen van de overledenen. Deze zielen halen enorm
voordeel eruit. In feite kunnen de zielen die zich in het Vagevuur bevinden
niets meer voor zichzelf doen. Niets! Maar God wel, door de H. Mis. Zo moeten
we hen helpen op deze manier.
Zo begreep ik dat die arme zielen mij niet konden helpen,
en in dit lijden, in deze angst begon ik opnieuw uit te roepen: Maar dit is verkeerd! Kijk, ik ben een Heilige!
Ik heb nooit gestolen! Ik heb nooit gedood! Ik heb nooit iemand iets kwaads
aangedaan! Integendeel, voordat mijn bedrijf failliet ging, heb ik de beste
producten uit Zwitserland geïmporteerd, ik heb tanden getrokken en aangepast, en
dikwijls heb ik de klanten niet gevraagd te betalen als ze het niet konden. Ik
kocht dingen en gaf ze aan de armen! Wat doe ik hier?!
Ik was mijn rechten aan het verdedigen! Ik, die zo goed
was, die regelrecht naar de Hemel zou moeten gaan, wat deed ik hier?! Ik ging
elke zondag naar de Mis. Ook al beschouwde ik mezelf als een atheïst en schonk
ik geen aandacht aan wat de Priester zei, heb ik nooit de H. Mis gemist.
Als ik in mijn hele leven vijf keer de H. Mis had gemist,
was dat veel! Wat deed ik daar?! Maar wat
doe ik hier? Haal me hieruit! Haal me hier weg! Ik bleef doodsbang
schreeuwen, met die afschuwelijke wezens die aan me hingen! Ik
ben Katholiek! Ik ben Katholiek, alsjeblieft, haal me hier weg!
Ik zag
mijn ouders
Toen ik riep dat ik Katholiek was, zag ik een klein lichtje:
en je ziet een klein lichtje, zelfs een heel klein in die duisternis, het hoogtepunt
is, het is het grootste geschenk dat je kunt krijgen. Ik zag enkele treden
bovenaan deze afgrond, en ik zag mijn vader (die 5 jaar eerder stierf) bijna
bij de ingang van de afgrond. Hij had een beetje licht; en nog vier treden
hoger zag ik mijn moeder, met veel meer Licht en in een positie als in gebed.
Zodra ik ze zag, ervoer ik een zodanig grote vreugde dat ik begon te
schreeuwen: Papa! Mama! Wat een vreugde!
Kom en neem me! Kom en haal me hier weg! Papa, mama, alsjeblieft, haal me hier
weg! Ik smeek jullie, breng me hier weg! Breng me weg!!
Terwijl dit allemaal gebeurde, was mijn lichaam in een
diepe coma: ik werd geïntubeerd, verbonden met machines en had pijn. Er kwam
geen lucht in mijn longen, de nieren werkten niet. Toen ik verbonden was met de
machine, was dat alleen omdat mijn zus, die dokter is, bij haar collega's had
aangedrongen en het motief had aangevoerd dat zij God niet waren.
Sterker nog, ze dachten dat het niet de moeite waard was om
mij in leven te houden en spraken in deze bewoordingen tot mijn familieleden:
ze zeiden dat het niets was gebaat om zo meedogenloos verder te gaan, dat het
beter was om me rustig te laten inslapen, omdat ik in ieder geval mij in
doodsangst bevond.
Mijn zus drong zo sterk aan, dat ze wachtten. Ken je de
onsamenhangendheid? Ik verdedigde euthanasie, het recht om op een waardige
manier te sterven! De dokters lieten niemand bij mij binnen, behalve mijn
zuster die dokter is, en die voortdurend bij me bleef.
Toen mijn ziel, in het hiernamaals, mijn ouders zag, mijn
zus, die dicht bij mijn comateus lichaam was, hoorde ze me duidelijk naar hen
schreeuwen, zo blij, dat ze me misschien zouden komen halen.
Misschien is het een van jullie reeds overkomen dat hij of
zij iemand in een bewusteloze staat heeft horen schreeuwen, of een paar woorden
heeft uitgesproken: dit is wat er met mij gebeurde. Mijn zus was bijna
flauwgevallen van schrik! Ik begon zelfs te huilen van vreugde toen ik ze zag
en hen vroeg of ze me wilden komen halen; en daarom riep mijn zus, die dit
alles hoorde: Nu is ze dood, mijn zus!
Mijn moeder en mijn vader zijn gekomen om haar mee te nemen! Ga weg, neem haar
niet mee! Ga weg, mam, alsjeblieft, ga weg, pa, alsjeblieft: neem haar niet
mee! Zie je niet dat ze kleine kinderen heeft! Neem haar niet mee! Neem haar
niet mee!
De dokters moesten haar uit de kamer halen, omdat ze
dachten dat mijn arme zus ijlde, dat ze misschien in shock verkeerde; wat
normaal zou zijn geweest, want het was niet iets kleins wat er gebeurde: de
dood van mijn neef, om het lijk naar het mortuarium te gaan brengen, de zus die
sterft, of niet, maar niet meer dan 24 uur te leven heeft, volgens de dokters
Het was nu reeds 3 dagen dat ze in angst verkeerde, en dit
zonder te slapen. Wees niet verbaasd dat ze dachten dat ze uitgeput was en ten
prooi viel aan hallucinaties.
Wat mijn situatie betrof, stel je voor wat een vreugde ik
voelde toen ik mijn ouders zag! Op die plek, in die zo verschrikkelijke
situatie waarin ik me bevond, zag ik mijn ouders! Toen ze naar me keken en ze
me daar zagen, kun je de immense pijn niet voorstellen die op hun gezicht te
lezen was. Daar nemen we waar en zien we de gevoelens van de anderen. Ik zag de
pijn die ze voelden, dat lijden van hen was zo groot. Mijn vader begon zo hard
te huilen en hij riep: Mijn dochter! Oh
nee! Mijn God, mijn dochter nee! Mijn God, mijn dochtertje nee!
Mijn moeder bad, en toen ze naar me keek en mijn verdriet
in mijn ogen zag, was er tegelijkertijd niets dat de rust en de zoetheid van
haar gezicht wegnam, zelfs geen traan! In plaats van te huilen, hief ze haar
ogen op en keek daarna naar mij. Ik begreep met afgrijzen dat ze me daar niet
uit konden halen! Dit vergrootte mijn lijden, omdat ik hen daar mijn pijn zag
delen, zonder dat ze iets voor mij konden doen!
Ik begreep ook dat ze daar waren om aan de Heer rekenschap
af te leggen van de opvoeding die ze mij hadden gegeven. Zij waren de
leermeesters, aan wie de taak werd toevertrouwd om voor de talenten te zorgen
die God mij had gegeven. Met hun leven en hun getuigenis moesten ze mij
beschermen tegen de aanvallen van Satan. En zij moesten de genaden voeden, die
God door middel van het Doopsel in mij had gelegd. Alle ouders zijn de bewaarders
van de talenten die God aan de kinderen heeft gegeven.
Toen ik hun lijden zag, vooral dat van mijn vader, riep ik
opnieuw wanhopig: Haal me hier weg! Haal
me hieruit! Ik heb geen schuld om hier te zijn, want ik ben Katholiek! Ik ben Katholiek!
Haal me hier weg!
Mijn
Oordeel
Toen ik weer uitriep dat ik Katholiek was, hoorde ik een
Stem, zo lief, maar zo lief... Zo prachtig, dat het alles met Vrede en Liefde
vervulde, en mijn ziel deed opspringen. Deze afschuwelijke wezens die zich aan
mij vastklampten, wierpen zich bij het horen van deze Stem onmiddellijk ter
aarde in aanbidding en vroegen toestemming om zich terug te trekken, omdat ze
de zoetheid van die Stem niet konden verdragen: toen opende zich iets, zoals
een mond die naar beneden hangt en ze vluchtten angstig weg.
demonen
Stel je voor! Toen ik deze wezens zag, deze afschuwelijke
demonen, die daar knielden. Alleen al bij het horen van de Stem van de Heer
(niettegenstaande de trots van Satan, horen ze het als iets zeer onaangenaams)
werpen ze zich op hun knieën!
Toen zag ik de Allerheiligste Maagd zich neerwerpen, toen
de Priester Onze Heer verhief in de H. Hostie in de Consecratie tijdens de H.
Mis, die werd opgedragen voor de ziel van mijn neef. De H. Maagd Maria sprak
voor mij ten beste! Ze wiep zich voor de voeten van Onze Heer, en verzamelde
alle gebeden die het volk op aarde voor mij had gebeden, en ze bood ze Hem aan.
consecratie tijdens de H. Mis
Weet je, op het moment van de verheffing van de H. Hostie
door de Priester, voel je de aanwezigheid van Jezus, iedereen werpt zich op zijn
knieën, zelfs de demonen! En ik, die zonder enig respect naar de H. Mis ging,
zonder aandachtig te zijn, met kauwgom in mijn mond, soms indommelend,
rondkijkend, verloren in duizend banale gedachten! Ik had zelfs het lef om vol
trots te klagen dat God niet naar mij luisterde, als ik iets aan Hem vroeg!
Geloof me, het was onthutsend om te zien hoe bij de komst
van Onze Heer al die angstaanjagende wezens, zich op de grond wierpen, in een
indrukwekkende aanbidding.
Ik zag de H. Maagd Maria, genadig ter aarde geworpen aan de
voeten van de Heer, biddend voor mij, in aanbidding voor Hem. En ik, een
zondaar, met mijn onzin, Hem respectloos behandelend en zeggend dat ik goed was.
Ja, ellendig goed! De Heer verloochenen en lasteren! Stel je voor wat een
zondaar ik was, als zelfs demonen zich ter aarde wierpen, bij de komst van de
Heer Jezus Christus!
Die Stem, die zo mooi is, sprak tegen mij: Goed,
als je Katholiek bent, vertel me dan wat de geboden van Gods Wet zijn!
Denk aan mijn angst! Die vraag had ik gewoon niet verwacht!
Ik wist alleen dat het er 10 waren! En dan, niets meer! En nu, hoe
moet ik dit nu aanpakken? dacht ik bedroefd. Ik herinnerde me toen dat mijn
moeder altijd zei dat het eerste gebod Liefde was, zij sprak er altijd over
Liefde tot God en liefde tot de naaste. Uiteindelijk
waren de conversatie met mijn moeder
ergens nuttig voor, zei ik tegen mezelf. Daarom koos ik dit antwoord, in de
hoop dat het zou volstaan en dat de rest misschien niet opgemerkt zou worden!
Ik dacht eraan om het op deze manier op te lossen, zoals ik
altijd deed in mijn leven: in feite had ik altijd het antwoord klaar, het
perfecte antwoord. Ik slaagde er telkens in om mezelf te rechtvaardigen en
mezelf zo te verdedigen, opdat niemand ontdekte wat ik niet wist. Nu dacht ik
om het op dezelfde manier af te handelen. Ik zei: Het eerste gebod is: God liefhebben boven alles, en... de naaste als
mijzelf.
Heel
goed:- zei Hij
tegen mij - en heb je dat gedaan? Heb je lief gehad?
Totaal verward, antwoordde ik: Ik ja! Ik wel. Ja!
Maar die prachtige Stem zei: Nee!!!
Ik verzeker je dat toen Hij zei: Nee!, ik toen de
bliksemschicht voelde! In feite voelde ik nog steeds niet aan welke kant het me
had geraakt. Maar toen ik ´Nee!¡ hoorde, voelde ik alle pijn van de
bliksemschicht! Ik voelde me naakt, al mijn maskers vielen af, en ik bleef
onbedekt.
Die zachte Stem bleef tegen me zeggen: Nee!!! Je hebt je Heer niet boven
alles liefgehad, en nog minder heb je jouw naaste liefgehad als jezelf! Je hebt
van jezelf een God gemaakt die je naar je eigen, naar je leven hebt vorm
gegeven! Alleen in momenten van uiterste noodzaak, of in lijden, dacht je aan
je Heer. En toen ja, knielde je neer, huilde je, smeekte je, bood je novenen
aan, stelde je voor om naar de H. Mis te gaan, naar gebedsgroepen, om een genade
of een wonder te vragen...
Wanneer
je arm was, toen je familie nederig was, toen je nog steeds vroeg om af te
studeren in een medisch beroep, ja dan bad je elke dag op je knieën, hele uren,
en smeekte je tot je Heer! Je bad en vroeg Mij je uit de armoede te halen, en
dat Ik je toestond om af te studeren in een medisch beroep en iemand te worden!
Wanneer je jezelf in nood bevond en geld nodig had, ja dan beloofde je: ´ik bid
de Rozenkrans, maar U, Heer, schenk me een beetje geld!' Dit was de relatie die je had met je Heer!
Nooit, heb je één gemaakte belofte gehouden, zelfs niet één! En afgezien van
het niet nakomen van je beloften, heb je Me nooit je dank betuigd!
En de Heer drong hierop aan: Je hebt je woord gegeven, je hebt
een belofte gedaan aan je Heer, maar je hebt ze nooit gehouden!
De Heer liet me één van mijn vele gebeden zien: toen ik Hem
de genade vroeg om mijn eerste auto te hebben, bad ik heel nederig en vroeg Hem
of Hij mij alsjeblieft mij ook een kleine auto kon verlenen, een oude zelfs,
het was niet belangrijk dat het gewoon reed.
Maar zodra ik had verkregen, wat ik verlangde, zei ik niet
eens een dankwoordje aan de Heer; en acht dagen later was het niet alleen dat
ik Hem niet had bedankt, maar ontkende ik Hem al en sprak ik slecht over Hem. Hij
liet me zien hoe, in alle genaden die Hij mij schonk, ik niet alleen
tekortschoot met betrekking tot de gedane beloften, maar ik dankte Hem zelfs
niet.
Ik zag de Heer op een werkelijk droevige manier. Weet je,
mijn relatie met God was als een "BANKAUTOMAAT":
ik stak er een Rozenkrans in, en Hij zou me geld geven. En als Hij het mij
niet gaf, werd ik opstandig. De Heer liet me dit alles zien. Zodra Hij mij mijn
medisch beroep toestond, - en daardoor
een zeker aanzien en ik ook geld begon te verdienen - , was Gods naam reeds
ongemakkelijk voor mij. Ik begon mij geweldig te voelen, zonder ooit Hem de
minste uiting van Liefde of dankbaarheid te betuigen.
Dankbaar zijn? Nooit! Zelfs geen 'dankjewel' voor de nieuwe
dag die Hij me gaf, of voor mijn gezondheid, of voor het hebben van een dak boven
mijn hoofd. Of zelfs een gebed van mededogen voor de arme kleintjes die geen
huis hebben, noch iets te eten hebben. Niets!!! Ondankbaar tot het maximum!
Bovenal werd ik ongeloviger met betrekking tot mijn Heer, terwijl ik geloofde
in Venus en Mercurius voor fortuin, verdiepte ik mij blindelings in astrologie en
zei dat de sterren ons leven leiden. Ik begon te geloven in alle doctrines die
de wereld me aanbood. Ik geloofde bijvoorbeeld in reïncarnatie: ik overtuigde mezelf
er simpelweg van dat als iemand overleed, hij opnieuw zou beginnen vanaf de top
en ik vergat dat het een prijs van Bloed had gekost voor mijn Heer Jezus.
iemand zou sterven en opnieuw zou beginnen vanaf de top...
en ik vergat dat het een prijs van bloed kostte aan mijn Heer Jezus.
De Heer vervolgde: Alles wat je had, werd je niet geschonken
omdat je erom had gevraagd, maar het was een zegen die je uit de Hemel ontving:
in plaats daarvan zei je dat je alles zelf had verkregen, omdat je een werker
was, een vechter Dat alles wat je had eigenhandig had gewonnen, en door te
studeren. Nee! Kijk: hoeveel mensen zijn er die afgestudeerd zijn in een
beroep, die beter gekwalificeerd zijn dan jij, die evenveel of meer werken dan
jij?
De Heer gaf me een onderzoek van de 10 Geboden, en liet me
zien dat ik zei God te aanbidden en lief te hebben, maar dat ik integendeel
Satan aanbad. In mijn polikliniek kwam meestal een kaartlegster, en ze deed wat
magie om zich te bevrijden van slechte invloeden, en ik zei altijd: Ik geloof niet in deze dingen... Maar doe
het toch, want je weet nooit
En ze deed haar duivels werk. In een hoek waar niemand het
zag, plaatste ze een hoefijzer en een aloëplant, om ongeluk en dergelijke weg
te houden. Weet je wat ik deed door dit toe te staan? Ik opende de deuren voor de demonen, zodat ze naar believen konden
binnenkomen en vrij en vrolijk konden ronddwalen in mijn polikliniek en in mijn
leven. Je ziet dat dit alles beschamend is. God maakte een analyse van mijn
hele leven, in het licht van de 10 Geboden.
Mijn
geliefden, Ik ben jullie Jezus van Barmhartigheid, die wacht als een bedelaar van
Liefde, dat jullie Mij verwelkomen; Bid Mijn kroontje met Geloof en Ik verzeker
jullie dat alles wat jullie in Mijn Naam aan Mijn Vader vragen, Ik het jullie
zal geven als het voor je welzijn is en de redding van je ziel. 26/8/2021
Oproep
van de Barmhartige Jezus aan Zijn trouwe volk - Boodschap aan Enoch
Geliefde kinderen, mijn Vrede en Barmhartigheid, vergezellen
jullie altijd.
Mijn kinderen, jullie zijn in tijden van zuivering, blijf waakzaam
omdat de krachten van het kwaad jullie ten allen tijde achtervolgen. Laat je
bescherming van gebed niet verzwakken en wees altijd in Gods genade zodat je de
goede strijd kunt leveren. Versterf je lichaam, ziel en geest met gebed, vasten
en boete, zodat je de vuurpijlen kunt afweren die de mentale geesten je sturen
om mijn Vrede te stelen.
Weersta elke vuurpijl van de Boze die in je opkomt, zodat
het niet sterker wordt en je uiteindelijk kwelt en je berooft van de vrede van
de Geest. Ik zeg jullie nogmaals: maak alle gedachten krijgsgevangen en breng ze tot
gehoorzaamheid aan Christus Jezus, zodat je het bedrog en vuurpijlen van de
boze geesten kunt vernietigen.
2
Korintiërs 10:5: we maken iedere gedachte krijgsgevangene om
haar aan Christus te onderwerpen.
Verwelkom de stralen van Mijn Barmhartigheid en als de
aanval erg sterk is, zeg dan: Jezus, ik
vertrouw op U. De kracht van Mijn Barmhartigheid, samen met je Geloof en
vertrouwen in Mij, zal je bevrijden van alle kwaad.
Mijn geliefden, Ik ben jullie Jezus van Barmhartigheid, die
wacht als een bedelaar van Liefde, dat jullie Mij verwelkomen; Bid Mijn
Kroontje met Geloof en Ik verzeker jullie dat wat je ook vraagt in Mijn Naam aan
Mijn Vader, Hij het jullie zal geven als het voor jullie welzijn en de redding
van je ziel is.
Matteüs
7:7-8: Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden,
klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en
wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
Vraag in Geloof en in de Genade van God, en als je volhardt
in gebed in de Goddelijke Wil, zal alles je gegeven worden. Onthoud: Geloof,
doorzettingsvermogen en vertrouwen in God zijn de sleutels die de deuren van
Barmhartigheid openen. Vergeet het niet.
Mijn kinderen, Ik stort Mijn Barmhartigheid overvloedig uit
over de mensheid, vooral over degenen die Mij niet kennen of die door hun zonde
van Mij vervreemd zijn. Elke keer dat Mijn trouwe kinderen Mijn Kroontje bidden
met Geloof en in de genade van God, bedekt de stortvloed van Mijn
Barmhartigheid de hele mensheid. Ik vraag jullie, Mijn toegewijden van mijn
Barmhartigheid om Mij te vergezellen met het gebed van Mijn Kroontje om 3 uur s
nachts, zodat de bron van Mijn Barmhartigheid en zijn Lichtstralen, in dat
heilige uur de gebeden, betoveringen, spreuken, vloeken, zwarte missen en
andere satanische riten vernietigt, die afgezanten van het kwaad plegen bij het
ochtendgloren om boze geesten op te roepen en de schepping en de overgrote
meerderheid van de mensheid, die ver van Mij is, toe te wijden aan de prins van
de duisternis.
Geliefde kinderen, Ik respecteer je vrije wil zeer, maar
als je Mij vraagt om je om 3 uur 's nachts wakker te maken, om samen Mijn
Kroontje van Barmhartigheid te bidden, zal Ik je danken en zal Ik jou en je
gezin met overvloedige zegeningen vervullen. Ik zeg jullie, iedereen die Mijn
Kroontje van Barmhartigheid is toegewijd en die het uitbreidt naar zijn gezin
en de hele wereld, verzeker Ik hem de vreugde van het Eeuwig Leven. Mijn
oneindige Barmhartigheid zal al die zondaars van het eeuwige vuur bevrijden, die
bedekt zijn met het gebed van Mijn Kroontjein de heilige uren 3 uur ÿs nachts en 15 uur ÿs namiddags. Daarom
vergezel Mij, Mijn kleintjes, in de uren van Mijn Barmhartigheid, en bid Mijn
Kroontje met Geloof, zodat Mijn barmhartige Stralen jullie, je gezinsleden en
de hele wereld bedekken.
Vrede laat Ik jullie, Mijn vrede geef Ik jullie. Heb berouw
en bekeer je, want het Koninkrijk van God is nabij.
Je Jezus, van Oneindige Barmhartigheid
Mijn kinderen, geef de boodschappen van redding aan de hele
mensheid.
Het bidden van het kroontje van Goddelijke Barmhartigheid
Kruisteken
U bent gestorven, Jezus, maar de bron van leven ontsprong voor zielen, en de oceaan van barmhartigheid opende zich voor de hele wereld. O Bron van Leven, onpeilbare Goddelijke Barmhartigheid, omhul de hele wereld en stort U uit over ons. O Bloed en Water, die ontspringen uit het Hart van Jezus als een fontein van Barmhartigheid voor ons, ik vertrouw op U!
Onze Vader
Wees gegroet, Maria
Geloofsbelijdenis
Op de kralen van het Onze Vader: Eeuwige Vader, ik bied U aan het Lichaam en Bloed, de Ziel en Goddelijkheid van Uw geliefde Zoon, Onze Heer Jezus Christus, ter verzoening voor onze zonden en deze van de hele wereld.
Op de kralen van de Wees gegroeten: Omwille van Zijn smartelijk Lijden, heb medelijden met ons en met de hele wereld.
Op het einde bid drie keer : Heilige God, Almachtige God, Eeuwige God, heb medelijden met ons en met de hele wereld.
Eeuwige God, wiens barmhartigheid oneindig is en de schat van medelijden onuitputtelijk, kijk welwillend naar ons en vermeerder Uw barmhartigheid in ons, zodat we in moeilijke momenten niet wanhopen, maar met groot vertrouwen ons onderwerpen aan Uw heilige wil, die Liefde en Barmhartigheid is. Amen.
Poerim
Het uit de Oudperzische taal afkomstige woord 'poer' betekent 'lot',
reden waarom Poerim ook wel het Lotenfeest wordt
genoemd. Poerim wordt elk jaar gevierd op de 14de Adar (late
winter/vroege lente). Het herdenkt de (Goddelijk georkestreerde) redding van
het Joodse volk in het oude Perzische rijk van Haman's complot "om alle
Joden, jong en oud, zuigelingen en vrouwen, in één enkele dag te vernietigen,
te doden en te vernietigen." Poerim werd zo genoemd omdat Haman het lot
had gegooid om te bepalen wanneer hij zijn duivelse plan zou uitvoeren, zoals
opgetekend in de Megilla (het boek Ester hoofdstuk 9:20-23).
Poerim
2022
begint op woensdagavond 16 maart en duurt tot en met donderdag 17 maart.
Op dit feest herdenkt men in het Jodendom dat op deze dag
het lot van het Joodse volk, dat in de 5de
eeuw v. Chr. in ballingschap leefde in het Perzische Rijk, een
wending nam en het volk van uitroeiing werd gered. Dit wordt beschreven in het
verhaal van Ester dat in het gelijknamige boek uit de Tenach staat beschreven.
Koning Ahasveros (waarvan sommige geleerden zeggen dat het Xerxes was,
maar anderen dat het Artaxerxes II is geweest)had de Joodse
Ester tot vrouw genomen en daarmee werd zij ook Koningin.
Ondertussen werd de jodenhatende Haman benoemd tot premier
van het rijk. Mordechai, de leider van de Joden (en de neef en pleegvader van
Ester), tartte de bevelen van de koning en weigerde voor Haman te buigen. Haman
was woedend en hij overtuigde de Koning om een decreet uit te vaardigen waarin
de uitroeiing van alle Joden werd gelast op de 13de Adar, een datum
die werd gekozen door een loterij die Haman maakte. Mordechai was dit ter
ore gekomen. Hij bemoedigde alle Joden
en overtuigde hen om zich te bekeren, te vasten en te bidden tot God.
Ondertussen vroeg Ester de Koning en Haman om samen met haar een feestmaal bij
te wonen. Op het feest onthulde Ester aan de koning haar Joodse identiteit. Het
resultaat was dat Haman met zijn zoons en verdere trawanten zelf ter dood werd
gebracht. Mordechai werd in zijn plaats tot premier benoemd en er werd een
nieuw decreet uitgevaardigd dat de Joden het recht gaf om zich tegen hun
vijanden te verdedigen. Deze potentiële doemdag voor de Joden veranderde in
een feestdag.
Op de 13de Adar mobiliseerden en doodden de
Joden veel van hun vijanden. Op 14de Adar rustten ze en vierden ze.
In de hoofdstad Shushan hadden ze nog
een dag nodig om de klus te klaren.
Aan Poerim gaat een vastendag vooraf (14de
Adar), de zogenoemde Taäniet Ester,
dat letterlijk het 'vasten van Ester' betekent. Deze vastendag begint in de
ochtend van 14de Adar en eindigt bij het donker, dus tijdens de
avonddienst en de lezing van het boek Ester. Na ma'ariew (de
avonddienst) wordt de megilla, de
rol, voorgelezen door een voorzanger die goed bekend is met de bijzondere
melodie daarvoor, wat de volgende dag aan het einde van sjachariet (de ochtenddienst) nog
eens wordt herhaald. De megilla is een rol van perkament waarop de
tekst met een veer is geschreven en die om en om wordt gevouwen, voordat het
lezen eruit begint.
De aanwezigen in de synagoge lezen uit een eigen
rol of uit een boek de tekst mee. Ook vrouwen en zelfs kleine kinderen zijn
verplicht zowel 's avonds als 's ochtends de voorlezing te horen. Vaak wordt
voor huisvrouwen later op de avond en de volgende dag tijdens
de namiddag nog een lezing gehouden, zodat er op ieder moment iemand
thuis is voor de (kleine) kinderen. Zelf lezen telt niet; de megilla moet door
iemand anders worden voorgelezen.
Telkens als tijdens de voorlezing de naam van Haman valt
maakt men veel kabaal (de kinderen draaien met zogeheten Hamanratels) om te
vieren dat deze slechterik niet heeft gezegevierd maar zelf het onderspit heeft
moeten delven. Ook bidt men een speciaal dankgebed tot God.
De Joden uit de toenmalige Perzische hoofdstad Susa hadden
dit namelijk zo gedaan alvorens Ester naar de Perzische koning had durven toe
te gaan om hem te informeren over de boosaardige plannen van Haman. Het was
namelijk gebruik in het Perzische Rijk dat men niet zomaar uit zichzelf naar de
koning mocht gaan en als men dat wel deed, liep men het risico ter dood te
worden gebracht. Vandaar die voorbereiding door middel van het vasten, een
algemeen gebruik bij de Joden waardoor men de hulp van God tracht af te
smeken.
Poerim
viering:
Lezing van de Megilla (boek Ester), die het verhaal van
het Poerim-wonder vertelt. Dit wordt een keer gedaan op de vooravond van Poerim
en dan nog een keer op de volgende dag.
Geldgeschenken geven aan armen
Het verzenden van geschenken van twee soorten voedsel
Een feestelijk Poerim-feest, waar vaak wijn of andere dranken
bij horen.
Poerim-tradities
en gewoonten
Er is een geest van levendigheid en plezier op Poerim die
ongeëvenaard is op de Joodse kalender. Als er ooit een dag was om "los te
laten" en gewoon Joods te zijn, dan is dit het wel! Het is ook
gebruikelijk dat kinderen (en volwassenen, als ze dat willen) zich verkleden in
kostuums. Een traditioneel Poerimmaal is hamantaschen
(of oznay Haman), driehoekige gebakjes vol maanzaad of een andere zoete
vulling. Op de dag voor Poerim is het gebruikelijk om te vasten, ter herdenking
van Esters vasten en tot God te bidden dat Hij Zijn volk zal redden..
Betekenis
van het Poerim-feest
Naast het wonder van de Joodse overleving ondanks de
inspanningen van onze vijanden, viert Purim de intieme betrokkenheid van God
bij elk aspect van deze wereld. Ook al waren er geen openlijke wonderen
opgetekend in de Megilla had God actief de touwtjes in handen om voor Zijn
natie te zorgen.
Bovendien zorgde het decreet van Haman voor een spirituele
opleving onder de Joden. In zekere zin was dit zelfs belangrijker dan het
Verbond bij de Sinaï - een overweldigende spirituele ervaring die de Joden
dwong om de Thora te aanvaarden - omdat het uit eigen wil gebeurde, zelfs toen
ze verstrooid waren onder het Perzische volk en ondergedompeld in hun cultuur .
Het was in de verdienste van dit spirituele herontwaken dat God hun redding
orkestreerde.
Wanneer Joden elkaar ontmoeten op de vreugdevolle feestdag
van Purim, begroeten ze elkaar met wensen van "gelukkig Poerim¡ of in het
Hebreeuws ´chag Purim sameach'.
Op
Asarah B'Tevet, de 10de dag van de Joodse maand Tevet, in het jaar
3336 vanaf de schepping (425 v. Chr.), belegerden de legers van de Babylonische
keizer Nebukadnezar Jeruzalem. Asarah B'Tevet (dit jaar: 14 december 2021)
wordt gevierd als een dag van vasten, rouw en berouw.
Dertig maanden later - op 9 Tammuz 3338 - werden de
stadsmuren doorbroken en op 9 Av van dat jaar werd de Heilige Tempel verwoest.
Het Joodse volk werd 70 jaar lang naar Babylonië verbannen.
We onthouden ons van eten en drinken van het ochtendgloren
tot het vallen van de avond en voegen Selichot (boetegebeden) en andere
speciale aanvullingen toe aan onze gebeden. Het vasten eindigt bij het vallen
van de avond, of zodra je drie middelgrote sterren aan de hemel ziet.
Jeruzalem
omsingeld
Jarenlang had God Zijn Profeten gestuurd om Israël te
waarschuwen voor de naderende vernietiging van Jeruzalem en de Heilige Tempel
als ze hun leven niet zouden beteren. Maar ze bespotten de Heilige mannen als boodschappers
van 'valse onheilsprofetieën', erop uit om de natie te demoraliseren. Ze gingen
zelfs zo ver dat ze een van de Profeten doodden.
Toen gebeurde het eindelijk. Op de 10de dag van
de joodse maand Tevet, in het jaar 3336 vanaf de schepping (425 v. Chr.),
belegerden de legers van de Babylonische keizer Nebukadnezar Jeruzalem. (Ezechiël
24:2).
Altijd geduldig, stelde God de vernietiging uit ,om de
Joden nog een kans te geven om zich te bekeren. Hij stuurde herhaaldelijk de Profeet
Jeremia om Zijn natie te vermanen, maar in hun dwaasheid lieten hem opsluiten.
Dertig maanden op 9 Tamuz 3338 (Jeremia 39:2) (of de 17de datum
waarop de muren werden doorbroken), werden de stadsmuren doorbroken en op 9 Av
van dat jaar werd de Heilige Tempel vernietigd en het Joodse volk werd
verbannen.
Het wordt gezien als het begin van de reeks gebeurtenissen
die culmineerde in de vernietiging van de Tempel en de daaropvolgende ballingschap,
iets waar we nooit volledig van hersteld zijn, want zelfs toen de Tweede Tempel
eindelijk werd gebouwd, keerde het nooit meer in zijn volle glorie terug.
De 10de
Tevet herdenkt ook twee tragische gebeurtenissen die dicht bij die datum
plaatsvonden, die werden opgenomen in de Selichot
van 10 Tevet.
8
Tevet: de Thora werd in het Grieks vertaad
In een poging om de Thora in het Grieks te vertalen (na een
mislukte poging 61 jaar eerder), verzamelde de heersende Egyptisch-Griekse
keizer Ptolemaeus 72 Thora-wijzen, liet ze opsluiten in 72 aparte kamers en
beval hen elk een vertaling te produceren. Op 8 Tevet van het jaar 3515 (246 v.
Chr.) hadden ze 72 identieke vertalingen. Dit was wonderbaarlijk, vooral omdat
er 13 plaatsen waren waar de vertalers opzettelijk afweken van de letterlijke
vertaling.
Ondanks de wonderen beschouwden de rabbijnen deze
gebeurtenis als een van de donkerste dagen in de Joodse geschiedenis, en
vergeleken ze deze met de dag waarop de Joden het gouden kalf maakten. Het
vertalen van de Thora is geen slechte zaak. Mozes had immers zelf de Thora in
70 talen vertaald.
Maar in tegenstelling tot dat Goddelijke streven, was dit
een menselijk project, geïnitieerd door een sterfelijk heerser. Als zodanig zou
het een 'gouden kalf' kunnen worden - een door mensen gedefinieerd vat voor de
Goddelijke waarheid. En inderdaad, de Griekse vertaling bracht de agenda van de
Hellenistische Joden naar voren om de Griekse cultuur in het Joodse leven te
brengen, en transformeerde de heilige Thora in gewoon een ander boek van
wijsheid in de grote bibliotheek van Ptolemaeus.
9
Tevet: overlijden van Ezra, de schriftgeleerde
Ezra de schrijver stierf op de 9e van Tevet van het jaar
3448 (313 v. Chrs.), precies 1000 jaar na het geven van de Thora op de berg Sinaï. Hij
was het die de terugkeer van het Joodse volk naar het land Israël leidde na de
Babylonische ballingschap, toezicht hield op de bouw van de Tweede Tempel en
hielp een einde te maken aan de golf van gemengde huwelijken die de Joden in
die tijd teisterden. Als hoofd van de Grote Vergadering heeft hij de 24 boeken
van de Heilige Schrift (Tenach) heilig verklaard en een reeks wetten en
praktijken uitgevaardigd, waaronder geformaliseerd gebed, waardoor de
voortzetting van het authentieke Jodendom onder het Joodse volk tot op de dag
van vandaag wordt gegarandeerd.
Hoewel de 8ste en de 9de Tevet werden
ingesteld als afzonderlijke vastendagen, voegden de rabbijnen ze samen tot het
vasten van 10 Tevet, een dag die in de Bijbel door de profeet Ezechiël wordt
genoemd als een dag van rouw, zodat de maand niet vol zou zijn met verdriet en
rouw. Daarom werd 10 Tevet in recentere tijd, de dag om de kaddisj te zeggen voor de slachtoffers van de Holocaust.
Het
feest staat ook wel bekend als 'het feest van de lichtjes' of
inwijdingsfeest. Chanoeka duurt acht dagen, ter nagedachtenis aan het
'oliewonder' in de Tweede Tempel van Jeruzalem in 164 v. Chr. De
eerste dag van dit feest begint op de 25ste Kislew.
Het feest wordt gevierd met een nachtelijk ontsteken van de
chanoekia (9 armige kandelaar) lichtjes, bijzondere gebeden en gefrituurd
voedsel.
Chanukah 2021 duurt van 28 november tot en met 6 december.
Herinwijding
van de Tweede Tempel
Met het feest wordt de herinwijding van de Tweede Tempel in
164 v. Chr. door Judas Makkabeüs gevierd. Na de herinwijding was er
volgens de beschrijving van het wonder
van de olie in de Talmoed slechts één kruikje kosjere olie
voorradig om de menora te branden tijdens de reiniging van de Tempel.
Het kruikje raakte echter niet leeg voordat nieuwe zuivere olie was toebereid,
maar schonk genoeg olie om de menora gedurende acht dagen brandend te houden.
Een menora is een zevenarmige lampenstandaard,
die gemaakt werd uit massief goud. Hij was het oude symbool voor de Israëlieten en
een van de oudste symbolen voor het Jodendom in het algemeen. Volgens
sommige bijbelcommentatoren symboliseert de menora de brandende braamstruik
die Mozes zag op de Sinai. De menora heeft zeven armen en moet
dus niet worden verward met de negenarmige lampenstandaard die bij het
Chanoekafeest wordt gebruikt, de chanoekia.
Het verhaal van Chanoeka draait om Juda de Makkabeeër. De
Makkabeeën waren een familie van hogepriesters. Hun aanhangers worden ook
onder de Makkabeeën gerekend.
Juda leefde in het Hellenistische tijdperk, toen de
Joden wat betreft hun geloofsbelijdenis zwaar onderdrukt werden. Het kwam zelfs
zover dat de Seleucidische Grieken uit het huidige Syrië de
Tempel in Jeruzalem ontwijdden door op het altaar een varken te offeren, een
dier dat voor Joden onrein is volgens de spijswetten. Ook wilden
de Grieken een beeld van Zeus in de Tempel neerzetten.
Voor de Joden was dit de laatste druppel en een groepje
onder leiding van Juda besloot om terug te slaan. Dit groepje kreeg steeds meer
aanhangers en ze wonnen steeds meer stukken land terug uit de handen van de
bezetter. Hun populariteit werd zelfs zo groot, dat het gewone Joodse volk de
leider Jehuda haMakabi ging noemen,
Hebreeuws voor Juda de Hamer. Anderen geloven dat Juda haMakabi werd genoemd omdat hij en zijn manschappen op hun banieren
de letters Mem Kaf Beth Jod voerden. Zij
beweren dat deze letters staan voor de woorden Mi Chamocha Ba'elim Adonai?, letterlijk vertaald: Wie is
zoals U onder de goden, Eeuwige? De manschappen van Juda werden naarmate ze
meer veldslagen wonnen bekend als de Makkabeeërs.
Uiteindelijk bereikten Juda en zijn mannen Jeruzalem en na
een bloedige strijd overwonnen ze de Grieken. Toen ze echter de Tempel
binnenkwamen, zagen ze dat de Grieken alles vernield hadden. De tempel was
verontreinigd. Het was de taak van de hogepriester om de Tempel weer in
ere te herstellen. Zij moesten onder andere de afgodenbeelden verwijderen, een
nieuw altaar in plaats van het verontreinigde altaar bouwen en nieuwe heilige
bekers vervaardigen.
Het wonder van de olie
De hoge menora die in de Tempel stond was door de
Grieken omgegooid en moest weer recht gezet worden. Nadat dit gedaan was,
merkten de priesters dat er geen oliekruiken meer waren. Een van hen vond
echter nog een klein kruikje, met de juiste verzegeling door de kohen
gadol (de hogepriester), met daarin nog net genoeg olie om de menora
een dag te laten branden. De menora werd aangestoken en de Tempel werd opnieuw
ingewijd. De priesters moesten op zoek naar meer ritueel gezuiverde olijfolie om
de menora te laten branden, maar konden die niet vinden. De volgende dag was
het kruikje echter opeens weer vol. De dag daarna gebeurde hetzelfde en zo ging
het acht dagen lang. Op miraculeuze wijze was de kleine hoeveelheid olie uit
het gevonden kruikje dus voldoende voor acht dagen, de tijd die nodig was om
nieuwe olie te persen en te zuiveren. Volgens een andere visie duurden de
feestelijkheden van de inwijding van de tempel 8 dagen, omdat de Makkabeeën
gedurende twee jaar ondergrond leven niet de mogelijkheid hadden gehad om Soekot te
vieren, en dat ze bij hun terugkeer in Jeruzalem een uitgesteld Soekot vierden.
De hogepriester, priesters, Makkabeeën en het gewone volk
vierden een groot feest en de hogepriester stelde dit feest in op dezelfde tijd
van het jaar, de maand kislew, opdat de Joden deze wonderlijke gebeurtenis
niet zouden vergeten. Daarom vieren de joden jaarlijks vanaf de 25ste
kislew het feest van Chanoeka, dat '(her)inwijding' betekent.
Hoe Chanoeka wordt gevierd
Het hart van het festival is de nachtelijke chanoekiaverlichting.
De chanoekia bevat negen vlammen, waarvan er één de sjamasj ("bediende") is, die wordt gebruikt om de andere
acht lichten aan te steken. De eerste nacht steken we slechts één vlam aan. Op
de tweede avond wordt een extra vlam aangestoken. Tegen de achtste nacht van
Chanoeka worden alle acht lichten ontstoken.
Op vrijdagmiddag moet ervoor worden gezorgd dat de menora
wordt aangestoken voordat de Shabbat-kaarsen worden aangestoken, en de volgende
avond mogen ze pas worden aangestoken nadat de Shabbat is afgelopen.
Speciale zegeningen worden voorgedragen, vaak op een
traditionele melodie, voordat de chanoekia wordt aangestoken, en daarna worden
traditionele liederen gezongen.
Een chanoekia wordt in elk gezin aangestoken en in een
deuropening of raam geplaatst. In de synagoge wordt de menora aanstoken.
We reciteren dagelijks het speciale Hallel-gebed en voegen V'Al HaNissim toe in onze dagelijkse
gebeden en het zegengebed na de maaltijden, om God te prijzen en te danken voor
"de sterken in handen van de zwakkeren over te hebben geleverd, de velen
in handen van de weinigen, de goddelozen in handen van de rechtvaardigen.
Gerechten
Omdat bij het Chanoeka-wonder olie betrokken was, is het
gebruikelijk om in olie gebakken voedsel te eten. De Oost-Europese klassieker
is de aardappel latke (pannenkoek)
gegarneerd met appelmoes of zure room, en de regerende Israëlische favoriet is
de met gelei gevulde sufganya
(donut).
Dreidel
Op de vier zijden van de dreidel staan vier Hebreeuwse
letters: noen, giemel, hee en sjien. Deze vier letters staan voor de Hebreeuws
woorden Nes Gadol Haja Sjam, vertaald als: 'een groot wonder
gebeurde daar'. Met het wonder wordt het wonder van de olie bedoeld, dat bij
het chanoeka feest wordt herdacht. In Israël wordt de sjien vervangen door de
pee, zodat er staat: een groot wonder gebeurde hier (Nes Gadol Haja Pò).
Het spel met de dreidel draait om een pot, waarin munten,
noten of chocolade gedaan wordt door de deelnemers. Om de beurt draaien de
deelnemers aan de dreidel en komt een van de letters boven. De betekenis van de
letters is als volgt.
Nichts (niets
- je krijgt niets)
Ganz (je
krijgt alles)
Halb (je
krijgt de helft)
Shtell
arein (stop erin / je moet bijleggen in de pot)
Het spel gaat door totdat iedereen blut is, behalve de
winnaar, die heeft alles.
Chanoeka Gelt
In de huidige consumentgerichte samenleving hechten mensen
vaak veel belang aan het geven van Chanoeka-geschenken. De traditie is echter
om Chanoeka-gelt, geldgeschenken, aan kinderen te geven. Naast het belonen van
positief gedrag en toewijding aan Thora-studie, geven de geldgeschenken de
kinderen de mogelijkheid om tzedakah
(liefdadigheid) te geven. Dit heeft ook geleid tot het fenomeen van met folie
bedekte "chocoladegelt".
Elke dag van Soekot zeggen we Hallel, een verzameling lofpsalmen (Psalmen 113-118) als onderdeel
van de ochtendgebedsdienst. Elke dag terzijde voor Shabbat, reciteren we Hallel
terwijl we de Vier Soorten vasthouden, ze in alle richtingen zwaaien op
bepaalde belangrijke punten in de dienst, die worden beschreven in de siddur (gebedenboek).
Daarna omcirkelen we de bimah
(het podium waarop de Thora wordt gelezen) met de Vier Soorten, en reciteren
alfabetisch gerangschikte gebeden voor Goddelijke hulp, bekend als Hoshanot.
De 7de dag van de feestdag staat bekend als
Hoshanah Rabba. Dit is de dag waarop ons lot voor het komende jaar - dat werd
ondertekend op Rosj Hasjana en verzegeld op Jom Kippoer - definitief wordt. Op
deze dag cirkelen we 7 keer om de bimah.
We zeggen ook een kort gebed en slaan 5 keer op de grond met bundels van vijf
wilgen (ook bekend als Hoshanot)
Soekot
in de Heilige Tempel
In de dagen van de Heilige Tempel in Jeruzalem was er een bijzonder
ritueel van offers die op het altaar moesten worden gebracht. Op de eerste dag
moesten niet minder dan 13 stieren, 2 rammen en 14 lammeren worden geofferd.
Elke dag werd het aantal stieren met één verminderd. In totaal werden 70
stieren gebracht, overeenkomend met de 70 landen van de wereld.
Samen met Pesach en Shavuot was Soekot een van de Shalosh
Regalim, de drie jaarlijkse bedevaarten, waar elke mannelijke Jood in Jeruzalem
moest zijn. Elke 7 jaar, op Soekot, las de koning hardop uit de Thora voor aan
de hele natie - mannen, vrouwen en kinderen. Deze bijzondere bijeenkomst stond
bekend als Hakhel.
Stel je dit tafereel voor: Miljoenen Joden - mannen en
vrouwen, baby's en hun overgrootmoeders, geleerden en leken - verzamelden zich
in Jeruzalem op de Tempelberg. Er valt een stilte over de massa, terwijl de
vorstelijk getooide koning van Israël op een platform klimt en delen van de H.
Thora voorleest. De natie is geïnspireerd en versterkt. Een weergave van
eenheid en een doelverklaring komen samen om een veelsoortig volk nieuw leven
in te blazen en te heroriënteren.
Hoewel schijnbaar onwaarschijnlijk, herhaalde dit tafereel
zich 7-jaarlijks in het oude Jeruzalem. En wanneer de Tempel zal worden
herbouwd, zal de praktijk worden vernieuwd, waarbij Moshiach zelf voorleest uit
de Torah-rol.
Deuteronomium
31:10-12: Hij (Mozes) droeg hun daarbij het volgende op: Lees deze
voorschriften elke 7de jaar, het jaar van de kwijtschelding, tijdens
het Loofhuttenfeest voor aan alle Israëlieten. Want dan komt heel Israël naar
de plaats die de Heer uitkiest, om daar voor Hem te verschijnen.
Inspiratie
voor zes jaar zakelijke inspanningen
In het oude Israël was elk 7de jaar een Shemitah
("sabbatsjaar"). Een heel jaar lang kwam de economie van het land tot
stilstand toen alle boeren en landarbeiders hun velden verlieten en massaal
naar de studiehuizen stroomden waar ze zich een heel jaar lang concentreerden
op hun spirituele, in plaats van fysieke behoeften.
Aan het begin van het 8ste jaar (het eerste in
de nieuwe zevenjarige cyclus), was de natie klaar om terug te gaan naar de
velden en boomgaarden. Maar eerst, op de 2de dag van de feestdag van
Soekot, 16 dagen in het nieuwe jaar, kwamen ze allen samen in de Heilige Tempel
voor een dosis inspiratie. Inspiratie om hen de komende 6 jaar te helpen,
waarvan de meeste tijd zou worden besteed aan zakelijke inspanningen.
Herbeleving
van de berg Sinaï
Deze gebeurtenis stond bekend als Hakhel, "verzamel jullie!"
Het was de enige gebeurtenis die de aanwezigheid van elke Jood vereiste, wat
doet denken aan het historische moment waarop onze natie op de berg Sinaï
stond, toen elk lid van onze natie aanwezig was toen God ons liefdevol de Thora
gaf.
Bekeerlingen [die de Hebreeuwse taal niet begrijpen] moeten
zich voorbereiden en hun oren spitsen om met ontzag, eerbied en vreugdevolle
schroom te luisteren, zoals op de dag dat [de Thora] op de Sinaï werd gegeven.
Zelfs grote geleerden die thuis zijn in de hele Torah zijn verplicht om met
grote concentratie te luisteren... - Maimonides, Wetten van Chagigah 3:6.
Ieder zou
zichzelf moeten zien alsof het uit de mond van God komt dat hij deze woorden
hoort
Toen de hele natie zich had verzameld, kreeg de koning, die
zich op een speciaal gebouwd platform in de binnenplaats van de tempel bevond,
de Thora-rol overhandigd die Mozes zelf had geschreven. De koning reciteerde
een zegen en las vervolgens verschillende gedeelten uit het boek Deuteronomium
voor, en besloot toen met nog een aantal zegeningen.
Het gesprek van de hele natie - mannen, vrouwen en kinderen
- is dan: "Waarom zijn we samengekomen voor deze grote bijeenkomst?"
En het antwoord is: "Om de woorden van de Thora te horen - onze essentie,
glorie en trots!" Dit zal hen ertoe brengen de Thora te prijzen en te
spreken over de glorierijke waarde ervan, en in hun hart een verlangen en
motivatie te planten om God te bestuderen en te leren kennen. Zo zullen ze het
ultieme goed verdienen, en God zal zich verheugen in Zijn scheppingen... -
Sefer haChinuch mitswa 612.
Water en
Vreugde
Op Soekot bepaalt God hoeveel regen er die winter zal
vallen (het primaire regenseizoen in Israël). Terwijl elk offer in de Tempel
wijnplengoffers omvatte die over het altaar werden gegoten, werd op Soekot,
tijdens een bijzonder ceremonie, ook water over het altaar gegoten. Dit ritueel
zorgde voor zo'n vreugde dat het de hele nacht werd gevierd met muziek, dans en
zang. Deze viering werd "Simchat
Beit Hasho'evah" genoemd.
Zelfs vandaag, wanneer er geen tempel is, is het
gebruikelijk om nachtelijke vieringen te houden met zang en dans. Deze feestdag
is zo vreugdevol dat je in de Talmoedische tijd, wanneer iemand het woord chag ("feestdag") zei zonder
te specificeren welke, je kon weten dat ze het over Soekot hadden.
Shemini
Atzeret / Simchat Torah: Nog meer Vreugde
De Thora vertelt ons dat we na de 7 dagen van Soekot een 8ste
dag moeten vieren. In de diaspora wordt deze achtste dag verdubbeld, dus twee
dagen jom tov. Op de laatste dag is het gebruikelijk om de jaarlijkse cyclus
van het lezen van de Thora af te sluiten en dan onmiddellijk terug te beginnen
met een nieuwe cyclus, waardoor deze dag Simchat Thora ("Thora-viering")
wordt.
Simchat Thora: 27-29 september 2021
Na de 7 vreugdevolle dagen van Soekot, komen we bij de
fijne feestdag van Shemini Atzeret/Simchat Torah.
In de diaspora staat de eerste dag bekend onder de Bijbelse
naam Shemini Atzeret. We wonen nog steeds in de soeka, maar zonder zegen.
Yizkor, het gedenkteken voor de overledenen, wordt ook op deze dag gezegd.
De tweede dag staat bekend als Simchat Thora, tijdens welke
we de jaarlijkse Thora-leescyclus voltooien en onmiddellijk herbeginnen met de
jaarlijkse Thora-leescyclus. Deze vreugdevolle mijlpaal wordt gemarkeerd met onstuimig
zingen en dansen in de synagoge, waarbij traditioneel zeven ronden rond de bimah (podium waar de Thora wordt
gelezen) worden afgelegd, die bekend staan als hakafot, terwijl de Torah-rollen omhoog worden gehouden.
Beide dagen worden gevierd met nachtelijke
kaarsverlichting, feestelijke maaltijden zowel 's avonds als overdag.
Tegen de tijd dat Simchat Torah voorbij is, hebben we een
spirituele achtbaan meegemaakt, van de plechtige introspectie van de Hoge
Feestdagen tot de duizelingwekkende vreugde van Soekot en Simchat Torah. Nu is
het tijd om de achtbaan om te bouwen tot een locomotief en ervoor te zorgen dat
de inspiratie van de feestdagen ons het komende jaar voortstuwt naar meer
groei, leren en toewijding.
Ga weg nu je nog kan en neem anderen mee - Dana Coverstone (2)
Ze vraagt hoe ze dat moet doen en Hij zegt: Ik heb je gezalfd, Ik zal je leiden en je
bewaren. We moeten dit voortdurend voor ogen houden.
De eerste twee stappen om
oorlog te voeren is: bidden om bescherming en bidden om leiden. We moeten
bevelen krijgen van onze bevelhebber, die Jezus is in deze geestelijke strijd.
We krijgen bovennatuurlijke bescherming, maar we moeten erom bidden.
Jezus zegt: Ga weg nu je nog kan en neem wie je kunt met je mee. Het ziekenhuis betekent
een systeem dat niet functioneert, het wereldse systeem, kerkelijk systeem. We
moeten zoveel mogelijk mensen tot Jezus brengen en uiteindelijk de Hemel. Jezus
helpt haar recht, niet omdat ze het zelf niet kan, maar omdat ze emotioneel
bedroefd is. Jezus doet alles wat Hij kan doen en wij moeten ons kleine deel
doen.
De verdiepingen: De 5de verdieping was de hoogste verdieping
en steeds meer mensen komen uit hun kamers naarmate ze naar lagere verdiepingen
gaan. Weinig mensen van de hoogste verdieping kwamen uiteindelijk naar buiten. Degenen
die in het gebouw veiligheid zochten, en hun zakken met levensmiddelen en
bagage binnen brachten, wilden geen relatie met de Heer en gingen het niet
halen. Je kunt dus voedsel, wapens en andere zaken opslaan maar als je geen
relatie met de Heer hebt, hoe lang zal het duren vooraleer ze het van je
wegnemen, of dat insecten of knaagdieren het opeten? De enige hoop die we
hebben is Christus.
De verdiepingen stellen een
hiërarchie van trots en hoogmoed voor. Degenen die denken dat ze het goed doen
rennen naar de bovenste verdieping, terwijl degenen die nederig zijn, van de
laagste verdiepingen naar buiten komen.
De mensen zeggen om gerust te worden gelaten. Degene die zegt, blijf waar je bent probeert de Kerk te
zeggen: doe niets, blijf zoals je bent. Hij zegt: vertrouw op de mensen. Wij
moeten op de Heer vertrouwen en niet ons vertrouwen op mensen stellen.
De instorting van het plafond: We zullen de gevolgen en het impact zien van wat er
gebeurt. We zullen ook op het hoofd geraakt worden: aangevallen worden in onze
geest en gedachten, in onze eer (het haar dat in brand staat). Maar we zullen
het vuur (de aanvallen) kunnen doven. We moeten onze gedachten en onze geest
onder controle houden.
1 Petrus 1:6-7:
Verheug u hierover, ook al moet u nu tot uw verdriet nog een korte tijd
allerlei beproevingen verduren. Zo kan de echtheid blijken van uw geloof -
zoveel kostbaarder dan vergankelijk goud, dat toch ook in het vuur wordt getoetst
- en zo verwerkt u lof, eer en roem wanneer Jezus Christus zich zal openbaren.
Openbaring 3:15-20: (engel van de gemeente in Laodicea:) Dit zegt Amen, de
trouwe en betrouwbare getuige, het begin van Gods schepping: Ik weet wat u
doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! Maar nu u
lauw bent in plaats van warm of koud, zal Ik u uitspuwen. U zegt dat u rijk
bent, dat u alles hebt wat u wilt en niets meer nodig hebt. U beseft niet hoe
ongelukkig u bent, hoe armzalig, berooid, blind en naakt. Daarom raad Ik u aan:
koop van Mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte
kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft
te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien. Iedereen die Ik liefheb
wijs Ik terecht en bestraf Ik. Zet u dus volledig in en breek met het leven dat
u nu leidt. Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand Mijn stem hoort en de
deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij.
Het kloppen op de deur is een oproep tot redding en God zendt ons om dit te
doen. God heeft de Kerk gekozen om te kloppen. Dat is dus onze
verantwoordelijkheid. We moeten als Kerk iedereen waarschuwen dat ze verloren
zullen gaan, sterven en vernietigd worden als ze niet terugkeren naar Jezus.
Lucas 14:23-24:
De heer zei: Ga naar de wegen en de akkers buiten de stad en nodig iedereen met
klem uit, want mijn huis moet vol zijn. Ik zeg jullie: niemand van degenen die
eerst uitgenodigd waren, zal van mijn feestmaal proeven.
De mensen die kijken naar de tv en lezen, zijn zich niet bewust van gevaar. Ze blijven in het
systeem, ze leven alsof er niets aan de hand is.
Sommigen hielpen mensen die
naar buiten wilden geraken van onder het puin halen. Voor degenen die van goede
wil zijn en willen gered worden is er hulp. Maar er waren er ook die pas reageerden
als ze de mensen buiten zagen staan. Ze waren in hun kamer gebleven toen er
geklopt werd en reageerden toen niet. Nu roepen ze om weg te geraken, maar het
is te laat. Ieder moet zorgen voor
zijn eigen redding.Niemand kan
redding voor een ander verkrijgen. Dit is ook in de Bijbel te vinden in
de parabel van de 10 meisjes met hun olielampen:
Matteüs 25:1-13: Dan zal het met het Koninkrijk van de Hemel zijn als met
10 meisjes die hun olielampen hadden gepakt en eropuit trokken, de bruidegom
tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes
hadden wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden
behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich
liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de
nacht klonk er luid geroep: "Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet." Dat
wekte de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden
tegen de wijze: ´Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit." De wijze meisjes antwoordden: "Nee, straks is er nog te weinig voor ons en
jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie." Terwijl zij op olie
uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar
binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later
kwamen ook de ander meisjes. Ze riepen: "Heer, heer, laat ons binnen!" Maar hij
antwoordde: "Ik ken jullie werkelijk niet." Wees dus waakzaam, want jullie
weten niet op welke dag en op welk tijdstip hij komt.
Sinds de vroege Kerk heeft de Heer gezegd dat Hij spoedig
komt, zodat we waakzaam zouden blijven, werken en niet in slaap vallen. Dit is
de H. Geest die dat voortdurend roept tot de Kerk. We bevinden ons reeds in de
Eindtijd sinds de Apostelen, want we kennen de tijd niet van Zijn Wederkomst.
Maar we weten wat we moeten doen vooraleer Hij komt. We moeten getuigenis
afleggen, ons niet vastklampen aan comfort en gemak, onze missie op aarde
vervullen.
Hebreeën
12:25-29: Let op dat u Hem die spreekt niet afwijst. Want als zij
al niet ontkomen zijn toen ze Degene afwezen die hen op aarde onderrichtte, dan
kunnen wij, wanneer we ons afkeren van Degene die dat vanuit de Hemel doet,
helemaal niet ontkomen. Destijds deed Zijn stem de aarde beven, nu heeft Hij
deze belofte gedaan: Nog eenmaal zal Ik de aarde doen beven, en met de aarde
ook de hemel. Met dat nog eenmaal wordt bedoeld dat wat geschapen is,
wankelt en verdwijnt, zodat alleen blijft wat onwankelbaar is. Laten we daarom
het onwankelbare Koninkrijk in dankbaarheid aanvaarden, om God zo te dienen,
dat Hij er behagen in schept, met eerbied en ontzag. Onze God is een verterend
vuur!
Alles wat wij als mensen hebben gemaakt zal beven, en geschud
worden, zodat de zaken die niet kunnen geschud worden overblijven. Dit zijn de
Hemelse zaken, want we kunnen niets meenemen. Alles zal opbranden.
Dana
C:
We moeten ons dus concentreren op Jezus, niet op iets anders. We moeten ons
ontdoen van zonden en Heilig blijven. Mensen in en rond de Kerk voelen dat er
iets gaande is en dat er iets staat te gebeuren. Het komt zeer spoedig. Let op
september. Er is chaos als nooit eerder gezien.
Degenen die zich geworteld hebben in de Heer door de H.
Schrift, bidden en een goede relatie hebben met de Heer, zich materieel voorzien
hebben, moeten klaar staan om door de Heer gebruikt te worden. De Kerk moet
gereed zijn. Er zijn in de parabel 5 die luisteren en 5 niet. Daarom moeten wij
de 5 zijn die luisteren. We zullen elkaar hard nodig hebben want we zullen
geconfronteerd worden met vervolging en tegenstand. We zullen geconfronteerd
worden met een gedachtegang van vertrouw op mensen, men zal niets willen horen
van het Evangelie. We zullen steeds meer verdeeldheid zien in de Christelijke
wereld.
De kern van de boodschap is niet weggaan, maar zoveel
mogelijk mensen met je meenemen. Dus bidden voor degenen die zich van geen
kwaad bewust zijn, spreken over de noodzaak om NU terug te keren naar God, want
er komt vernietiging. Je moet uitkomen voor je Geloof ondanks de gevolgen. We
moeten trouw blijven in ons Geloof en dat zal spoedig zichtbaar worden: degenen
die een onwankelbaar Geloof hebben en wie niet. Je moet bereid zijn alles op te
geven en alleen op God te vertrouwen en dat vraagt te leven in de Geest,
gegrond te zijn in de H. Schrift en onophoudelijk gebed. We moeten vertrouwen
op God. Kom naar de Kerk en er zal gebeden worden voor je, genezingen en
mirakels zullen volgen. Grote wonderen zullen gebeuren. Wij zullen degenen
moeten zijn die de mensen hoop geven. We moeten het Evangelie verkondigen, en
de beproevingen die komen zijn er om ons Geloof op de proef te stellen. Matteüs
24 en Daniel zijn nu bezig te gebeuren.
Ga weg nu je nog kan en neem anderen mee - Droom van Dana Coverstone
Ga weg
nu je nog kan en neem anderen mee - Droom van Dana Coverstone 24/8/2021
Ik stond voor een ziekenhuis en keek rond: er waren zware
stormen rond mij te zien. Ik zag veel mensen in het ziekenhuis binnengaan met
bagage, zakken (net zoals om op hotel te gaan). Er kwam een ambulance voor
gereden en mensen kwamen eruit vol met boodschappenzakken. Er was een man met
een bruine boodschappenzak vol met brood (brood van 1 dag oud stond op de zak).
Mensen waren gehaast omdat er bliksem te zien was. Het was bliksem, met precies
vuur erin. Het raakte de grond en het was vurig oranje. De stormen waren te
zien rond het ziekenhuis. Maar er was geen regen. De man riep tot mij om binnen
te gaan, waar het veilig was. Hij had brood voor iedereen. Ik ging ook binnen,
samen met gehaaste mensen. Ze hadden sleutels bij zich, maar lieten ze in hun haast vallen. Ze botsten tegen mij, omdat ze zo gehaast waren. Ze
waren duidelijk in paniek en renden alsof hun leven ervan afhing. Iedereen
probeerde binnen te geraken. Ik ging binnen. Er was een lift maar ze werkte niet en je moest via de trap naar boven. Het was een grote donkere, bijna surreële
trap.
Vervolgens stond ik in een open deurgat van een
ziekenhuiskamer. Er was een groot raam en van daaruit zag ik dreigende
stormwolken. Het was een dikke vuurbliksem dat ik zag. De donder was zeer hevig
en deed het gebouw daveren. Op het bed zag ik een vrouw met haar handen voor
haar gezicht. Ik herkende de vrouw uit een vorige droom, als de magere vrouw,
die te horen kreeg dat ze eerst moest genezen vooraleer ze mocht uit haar bed
komen. Ze was aan het bidden en snikken. Haar gebeden gingen over hoe verloren
de Kerk was en dat de mensen niet luisterden en dat de mensen niet klaar waren
om Jezus te ontmoeten. Ze stond toch recht en keek uit het raam. Ze werd bang,
en de angst stond op haar gezicht te lezen door wat ze zag. Ze ging
onmiddellijk op de grond zitten en beefde, terwijl het gebouw daverde. Ze zei: "Heer,
ik moet hier weg!" En onmiddellijk zag ik de man, de Christusfiguur,
verschijnen naast het raam en Hij zei: "Ik wil dat je werkt." Ze hield haar
hoofd naar beneden en ze zei: "Maar de dingen storten in."
De man boog zich en hield haar gezicht in Zijn handen. Hij
zei: "Ik ga door het vuur met jou, maar je moet nu werken." De nadruk lag op NU
werken. Hij legde Zijn handen op haar hoofd en olie stroomde over haar. Ze
vroeg Hem: "Heer, hoe kan ik dit doen?" Hij zei: "Ik heb je gezalfd, en Ik zal
je leiden en Ik zal je bewaren." Ik stond in de deuropening als een onzichtbare
waarnemer. Ik bemerkte dat rook tussen mijn benen naar boven kwam en rond mij
in de ziekenhuiskamer kwam. De man sprak en zei: "Ga weg nu je nog kan en neem
mee wie je kan." Hij herhaalde het nog eens tegen haar. Hij hielp haar
rechtstaan en verdween toen. Ze ging naar de deur, bedekte haar mond met haar
mouw en de hele ziekenhuisgang was in vlammen. Er stond 5de
verdieping op de muur. Er waren deuren waar ze op bonsde en ze zei de mensen om
weg te gaan.
De meeste deuren bleven gesloten, en de mensen binnen
schreeuwden hun gerust te laten. Eén deur ging open en ze schreeuwden tegen haar
om hun gerust te laten en voor haar eigen goed niet binnen te komen. De man zei
haar: "vertrouw in de mensen en blijf" en hij sloeg de deur dicht. De vrouw
ging langs de trap naar de 4e verdieping en begon ook daar op deuren
te bonzen. Ze smeekte de mensen weg te gaan en haar te volgen. Er waren delen
van het plafond die naar beneden kwamen rond haar en sommige stukken brandden.
Het was zelfs zo dat er stukken haar troffen en een stukje van haar haren in
brand stonden. Ze moest soms stoppen om het vuur dat haar trof uit te doven
door erop te slaan. Een paar deuren gingen open toen ze erop bonsde. En een
paar mensen aarzelden en keken rond hun deur wat er gaande was.
Ze aarzelden, maar bedekten toch hun hoofd en gingen mee.
Ze hoestten door de rook. De vrouw zei hen op de deuren te bonzen en mensen
eruit te trekken indien nodig. Ze zei hen dat ze de mensen moesten waarschuwen
en ze eruit sleuren. Weinig mensen reageerden. De groep bestond uit ongeveer 6
personen en ze gingen de trap naar beneden, naar de 3e en 2e
verdieping. Toen ze op de 1e verdieping waren gekomen waren er
ongeveer 45 tot 50 mensen. Hun kleren zagen er gehavend uit door over puin te
stappen dat brandde in de ziekenhuisgangen. Ze zweetten en waren zeer gehaast,
ze liepen zo vlug ze konden, bonsden op deuren. Ze smeekten de mensen om uit
het gebouw weg te gaan, omdat het onveilig was. De hele groep ging naar de
hoofduitgang en het gebouw werd getroffen door bliksem en daverde.
Een plafondplaat viel op sommigen van de groep, en van
sommigen stond hun kledij in brand. Er waren nog stukken van het plafond dat
naar beneden kwamen en sommigen van de groep moesten naar de uitgangsdeur
gedragen worden. Mensen tilden het puin op en de mensen werden van onder het
puin gehaald en naar de uitgangsdeur gedragen. Sommigen werden op de schouders
door anderen meegenomen. Ondertussen bleven ze schreeuwen en op deuren bonzen
voor degenen die nog aanwezig waren. Het gebouw daverde en de vrouw schreeuwde
dat allen moesten vluchten, nu het nog ging. Ze renden allen naar de glazen deuren,
de trappen naar beneden tot ze in een open plaats stonden voor het gebouw. De
groep was gewond, vuil en uitgeput en de wolken leken als dreigend en
boosaardig. Het leek dat uit de wolken demonisch grijnsgelach kwam voor de groep
die buiten in veiligheid was.
Ze keken met de hele groep naar het gebouw toen het daverde
van boven naar beneden. Het was geen aardbeving, maar alles beefde. Je kon door
de ramen zien, en sommige mensen waren rustig aan het lezen, naar de tv aan het
kijken terwijl het vol rook hing in hun kamers. Ze waren zich gewoon niet
bewust van wat er gaande was. Ze leken niet bang te zijn omdat ze zich niet
bewust waren van wat er gaande was. Anderen waren op de ramen aan het kloppen
en schreeuwden dat de groep zou terugkomen naar binnen om hen naar buiten te
helpen. Maar ze kwamen niet naar uit hun kamers en de groep buiten wachtte. De
hele groep die geleid werd door de vrouw begon enkel te wenen en snikken voor
de mensen die zich binnen bevonden.
Nog zeven mensen, volwassenen en tieners kwamen naar buiten
en omhelsden degenen die hun aandacht hadden getrokken. Deze mensen waren niet
onmiddellijk gevlucht maar toen het gebouw begon te daveren. De groep bestond
nu uit ongeveer 50 tot 60 mensen en de hele groep omhelsde elkaar. Toen klonk
er een extreem luide donder en het ziekenhuis stortte in. Het leek op de
instorting van de Twin Towers. Toen het stof van de instorting weg was, was ook
de groep met 60 mensen verdwenen. Waar de groep had gestaan stond de
Christusfiguur en Hij zei: "De zonsondergang komt spoedig en het opzij zetten
van de Bruid zal eindigen. Ga naar de hoofdwegen en zijwegen, klop vlug op elke
deur, want Ik kom spoedig!"
Uitleg:
Bagage
en huishoudgerief naar een ziekenhuis brengen: ze zijn niet ziek omdat ze de
trappen oprennen om in het ziekenhuis te geraken. Ze
willen gewoon in deze structuur zitten. Het vertegenwoordigt de ziekte en het
probleem van iets. Het is geen gezonde structuur.
De
brood dat een dag oud is: de mensen hebben geen persoonlijke relatie ermee. Het
gaat over wat men over de Bijbel weet, oude kennis. We bidden in het Onze
Vader: Geef ons vandaag ons dagelijks brood. Dat wil zeggen dat we voortdurend
met Jezus moeten communiceren. Het gaat niet over werkelijk Jezus kennen.
De
mensen zien de dreiging en de waarschuwingen komen en rennen weg door de
bliksem en stormen. Maar er is geen regen. Spreuken
25:14: Wie prat gaat op een geschenk zonder waarde, is als wind
en wolken zonder regen. Hebben we echt wat we bewerend te hebben?
Mensen
zijn bang, rennen uit angst en proberen binnen te komen. Ze laten sleutels vallen.
Ze
proberen deuren binnen te geraken. Er is chaos. Sleutels zijn waarheden die
zaken ontsluiten. Ze laten hetgeen vallen wat ze echt zou kunnen helpen.
Openbaring
21:7-8:Wie
overwint komen al deze dingen toe. Ik zal zijn God zijn en hij zal Mijn kind
zijn. Maar voor hen die laf en trouweloos zijn geweest, die zich hebben
ingelaten met gruwelijke dingen, met moord, ontucht, toverij of afgodendienst,
voor allen die de leugen hebben gediend: hun deel is de vuurpoel met brandende
zwavel, dat is de tweede dood.
Er komen harde tijden en degenen die dit overwinnen zullen
het halen, maar degenen met angst en ongelovigen zullen het niet halen. Dit
zijn degenen die terugdraaien en niet verder komen. Ze zijn te bang (laf) en de
ongelovigen (trouwelozen). Het is niet erg om bang te zijn, maar wel niet
verder te gaan en te doen waartoe God je heeft toe geroepen. Jezus zegt: Als je
de Mijne bent, neem dan je kruis op en volg Mij. Dat is de moraal van deze
droom: kom uit je ziekbed en doe de grote Missie die God je heeft toevertrouwd.
Er was
een lift waarop een bord stond: werkt niet vandaag. Gebruik de trappen. De
lift zou kracht hebben om naar boven te gaan, maar nu moet je naar boven met
eigen inspanning, met je eigen werken.
Er is
een groot raam waar de vuurbliksem zichtbaar is. Een
raam is iets profetisch zien. Als we zouden weten hoe het eruit zal zien,
vooraleer we verder gaan, zouden we niet aarzelen. De H. Geest openbaart de
dingen die zullen gebeuren.
1 Korintiërs
2:9, 16:Maar
het is zoals geschreven staat: Wat het oog niet heeft gezien en het oor niet
heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bestemd voor
wie Hem liefheeft. Er staat immers geschreven: Wie kent de gedachten van de
Heer, zodat Hij hem zou kunnen onderwijzen? Welnu, onze gedachten zijn die van
Christus.
Lucas
1:67-79:Zijn
vader Zacharias werd vervuld van de H. Geest en sprak deze profetie: Geprezen
zij de Heer, de God van Israël, Hij heeft zich om Zijn volk bekommerd en het
verlost. Een reddende kracht heeft Hij voor ons opgewekt uit het huis van
David, Zijn dienaar, zoals Hij van oudsher heeft beloofd bij monde van Zijn
Heilige Profeten: bevrijd zouden we worden van onze vijanden, gered uit de
greep van allen die ons haten. Zo toont Hij zich barmhartig jegens onze
voorouders en herinnert Hij zich Zijn Heilige Verbond: de eed die Hij gezworen
had aan Abraham, onze vader, dat wij, ontkomen aan onze vijanden, Hem zonder
angst zouden dienen, toegewijd en oprecht, altijd levend in Zijn nabijheid. En
jij, kind , jij zult genoemd worden: Profeet van de Allerhoogste, want voor de
Heer zul je uit gaan om de weg voor Hem gereed te maken, en om Zijn volk bekend
te maken met hun redding voor de vergeving van hun zonden. Dankzij de liefdevolle
Barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de Hemel over ons
opgaan en verschijnen aan allen die leven in de duisternis en verkeren in de
schaduw van de dood.
Hoe
ziet de toekomst eruit:Openbaring
22:1-7: Hij liet me een rivier zijn met water dat leven geeft. De rivier
was helder als kristal en ontsprong aan de troon van God en van het Lam. In het
midden van het plein van de stad en aan de weerskanten van de rivier stond een
levensboom, die 12 vruchten gaf, elke maand zijn eigen vrucht. De bladeren van
de boom brachten de volken genezing. Er zal niets meer zijn waarop nog een vloek
rust. De troon van God en van het Lam zal daar in de stad staan. Zijn dienaren
zullen Hem vereren en Hem met eigen ogen zien, en Zijn Naam staat op hun
voorhoofd. Het zal er geen nacht meer zijn en het licht van een lam p of het
licht van de zon hebben ze niet nodig, want God, de Heer, zal hun licht zijn.
En zij zullen als koningen heersen tot in eeuwigheid. Toen zei hij tegen mij: Wat
hier gezegd is, is betrouwbaar en waar. De Heer, de God die Profeten bezielt,
heeft Zijn engel gestuurd om aan Zijn dienaren te laten zien wat er binnenkort
moet gebeuren. Ik kom spoedig! Gelukkig is wie zich houdt aan de Profetie
van dit boek.
Amos
3:6-7: Klinkt ooit in een stad de ramshoorn zonder dat haar
inwoners bang worden? En geschiedt er ooit onheil in een stad zonder toedoen
van de Heer? Zo doet God, de Heer, niets zonder dat Hij Zijn plan heeft onthuld
aan Zijn dienaren, de Profeten.
God doet niets vooraleer Hij Zijn Profeten zendt om de
toekomst te openbaren en te waarschuwen. De Kerk heeft haar ogen op Jezus
gericht en wordt niet door angst gegrepen.
Psalm
23: In
deze psalm moet je kijken wat deel God doet en wat jij doet. Als je weet wat
Hij doet voor ons, hebben we niets te vrezen. Ook niet de dood. Te midden dit
alles bereidt de Heer een tafel voor ons voor. Het is meer als een slagveld,
want het is voor het oog van onze vijand. We moeten als Kerk handelen en doen
wat God ons vraagt te doen. We moeten op deuren kloppen en het zal zwaar zijn
omdat de vijand hiertegen zal vechten. De duivel zal vechten tegen degenen die
niet bij de pakken blijven zitten en mensen oproepen zich tot God te richten en
zich te bekeren. Het is de bedoeling dat je angst, een adrenaline-stoot geeft
en je jouw doel voor ogen houdt. Gods doel is zoveel mogelijk zielen redden.
Mijn Herder is Jahweh! het
ontbreekt mij aan niets: Hij laat mij rusten in groene beemden; Hij voert mij
naar vredige wateren, verkwikt mijn ziel, En leidt mij in het rechte spoor, om
wille van zijn Naam. Al moet ik door donkere krochten heen, ik ben voor geen
onheil bevreesd: Want Gij staat me bij, Uw staf en stok zijn mijn stut! Gij
bereidt mij een dis voor het oog van mijn vijand; Met olie zalft Gij mijn
hoofd, En mijn beker vloeit over. Voorspoed en zegen zullen mij volgen mijn
leven lang; In het huis van Jahweh mag ik wonen In lengte van dagen!
De vuurbliksem:
het was net als een militaire actie, militair vuur van de vijand. Het is de
strategie van de vijand om de Kerk onderuit te halen. De vijand had een
strategie bij Jezus om Hem te kruisigen. Maar het draaide helemaal anders uit.
Daarom moeten we niet bang zijn, de strategie van de vijand zal in zijn gezicht
ontploffen.
1 Petrus 4:12-14: Geliefde broeders en zusters, wees niet verbaasd over de
vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks. Hoe meer u deel
hebt aan Christus lijden, des te meer moet u zich verheugen, en des te
uitbundiger zal uw vreugde zijn wanneer Zijn luister geopenbaard wordt. Als u
gehoond wordt omdat u de naam van Christus draagt, prijs u dan gelukkig, want
dat betekent dat de Geest van God in al Zijn luister op u rust.
De demonische gezichten in de wolken: dat is de vuurproef dat van de vijand komt. Het komt
niet van de Heer, maar de Heer laat het toe om de zuivering te voltrekken. Het
is de bedoeling dat iedereen berouw heeft en zich bekeerd, dat is Gods doel. In
het Oude Testament waren het de heidense naties die het volk Israël meevoerden,
maar eens het volk Israël hun les hadden geleerd en zich bekeerden, dan
vernietigde God deze heidense naties omdat ze Zijn volk hadden getroffen.
De vrouw: In de vorige droom van Dana was de vrouw
uitgemergeld: Het is de Kerk die doodziek is, maar Jezus omhelst haar en het
leven komt in haar terug. Jezus zegt: Sta nog niet recht, wacht tot je jouw
volle kracht terug hebt. Ga dan vooruit. Nu in deze droom zien we dat de vrouw
er gezond uit ziet, niet zwak: De Kerk heeft de kracht om verder te gaan. Ze is
gemotiveerd. De Kerk heeft de genezing van God ontvangen en is klaar.
De vrouw zegt dat ze daar weg wil geraken omdat ze de hopeloze situatie ziet. Dat zijn de
mensen die vragen om nu al opgenomen te worden uit deze miserabele wereld. Maar
Jezus vraagt haar te werken. Nu is het tijd om te werken, omdat mensen sterven
en naar de Hel gaan. Pandemie of niet, ze gaan naar de Hel omdat ze nooit
berouw hadden en zich nooit hebben bekeerd.
Ze zegt dat alles rond haar instort: ze uit haar verdriet en zorgen. De man wijst haar
hiervoor niet terecht, integendeel, hij neemt haar gezicht vast, als een
geliefde dochter, en zegt dat Hij bij haar zal zijn in de moeilijke periode.
Haar gezicht is altijd voor de Heer en Jezus verliest haar nooit uit het oog.
Maar ze moet nu werken om mensen te waarschuwen en te verzamelen voor de Heer.
De Kerk moet dus door het vuur.
De VS
kan stilaan opgenomen worden in de statistieken van Open Doors voor vervolging
van Christenen. Nu nog passief, wanneer actief?
Biden
blokkeert redding Afghaanse Christenen en zet andere landen onder druk hen niet
toe te laten -
28/8/2021 Xandernieuws
De
regering Biden blokkeert actief de redding van Afghaanse christenen, die een
gruwelijke dood kunnen verwachten zodra ze in handen van de Taliban vallen. Het
bekende Amerikaanse conservatieve TV kopstuk Glenn Beck haalde in korte tijd $
30 miljoen op om de christenen met vliegtuigen op te halen, maar wordt zwaar
tegengewerkt door het Witte Huis en het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Ondertussen vragen vriend en vijand zich verbijsterd af wat toch de echte reden
kan zijn van Bidens opzettelijk gekozen chaos' strategie in Afghanistan.
Op 31 augustus verloopt de deadline waarop mensen nog weg
kunnen komen uit Afghanistan. Beck verklaarde tegenover Fox News dat het
ministerie en het Witte Huis het grootste probleem vormen. Alle anderen werken
samen, zetten hun verschillen opzij, en proberen deze mensen in veiligheid te
brengen. Maar het ministerie en het
Witte Huis hebben ons op ieder punt geblokkeerd.'
Bekeerde Christenen zullen levend worden
verbrand'
Voor de grote aanslag op het vliegveld van Kabul gisteren
plaatsvond had Becks organisatie, het Nazarene Fund, al 5100 vluchtelingen op
vliegtuigen weten te krijgen. 500 vluchtelingen, voornamelijk Christelijke
vrouwen en kinderen, wachtten om aan boord van het volgende toestel te komen.
Een militaire official stuurde hen vervolgens weg naar een terrein dat buiten
het beschermde gebied van de luchthaven ligt.
Ik heb foto's van hen, terwijl ze smeken om terug door de
poort te mogen,' vertelde Beck. Ik heb foto's van bloed en lichaamsdelen, en
niets anders dan dood in datzelfde gebied We moeten mensen nu nog groter
gevaar laten lopen om te proberen deze Christenen weg te smokkelen. Hen wacht
niet alleen een gewisse dood; ze zullen levend in brand worden gestoken omdat
ze bekeerde Christenen zijn.'
Moslimlanden hebben meer medeleven dan onze
eigen regering'
Islamitische
landen, moslim landen, zijn meer bereid om Christenen uit Afghanistan op te
nemen dan ons ministerie van Buitenlandse Zaken,' reageerde Fox kopstuk Tucker
Carlson. Beck: Ja, die hebben meer medeleven met deze Christenen dan onze
eigen regering. Het is kwetsend, ontluisterend en verkeerd.'
Het
ministerie blokkeert zelfs pogingen om de Christenen naar ander landen in
veiligheid te brengen, zoals Macedonië. De ambassadeur van Macedonië kreeg een
telefoontje van de Amerikanen met de opdracht om deze vluchtelingen niet toe te
laten.
De Republikeinse senator Tom Cotton (Arkansas) bevestigde
in een telefoongesprek dat Bidens ministerie van BuZa enorm dwarsligt, zelfs
bij de evacuatie van Britse burgers die zijn getrouwd met Afghaanse partners,
ook als die hun eigen evacuatie volledig zelf betalen.
De ervaring van de Kerk en de Heiligen
leert ons een algemene wet: wat van Gods Geest komt, brengt vreugde, vrede,
gemoedsrust, zachtmoedigheid, eenvoud en licht voort. Aan de andere kant, wat
uit de geest van het kwaad komt, brengt verdriet, problemen, onrust, zorgen,
verwarring en duisternis voort. Deze kenmerken van de goede en de boze geest
zijn onmiskenbare tekenen op zich. Vrede, vreugde en dergelijke zijn bepaalde
vruchten van de H. Geest en de duivel is
niet in staat om ze op een duurzame manier voort te brengen. En aangezien ellende
en verdriet de zekere kenmerken van de boze geest zijn, kan de H. Geest er niet
de bron van zijn.
Er is natuurlijk het
"verdriet dat tot bekering leidt", wat wordt veroorzaakt door de H. Geest.
Maar als het ons echt tot bekering leidt, verandert het snel in vreugde.
Bovendien, dat verdriet zelf komt niet echt van de H. Geest, alleen voor zover
de H. Geest ons iets aan het licht heeft gebracht dat verkeerd is en moet
worden rechtgezet.
Van alle de kenmerken van de
goede en de kwade geest, is het meest kenmerkende van alles vrede, kalmte, rust.
De geest van God brengt onfeilbaar vrede in onze zielen, en de duivel brengt
onfeilbaar onrust teweeg. In de praktijk liggen de zaken echter complexer. Een
inspiratie kan van God komen en nog steeds veel turbulentie in ons veroorzaken.
Maar deze turbulentie komt niet van de inspiratie, die op zichzelf (zoals alles
wat van de Geest van God komt) zachtaardig en vredelievend is. De turbulentie
komt van onze weerstand tegen die inspiratie. Zodra we ophouden weerstand te
bieden tegen deze inspiratie, dan raakt ons hart geworteld in diepe vrede.
Deze situatie komt vaak voor. Wanneer
bepaalde inspiraties van genade ons bereiken, en op onze weerstand stuiten,
bewust of onbewust, angst opwekken op menselijk vlak, op onze gehechtheid aan
gewoonten en dergelijke stuiten. Het idee van het in praktijk brengen van wat
de H. Geest suggereert, baart ons zorgen, en we denken: "Hoe kan ik dit in
praktijk brengen? Wat gaan andere mensen van mij denken? Heb ik de kracht om het
te doen?" enz.
Om deze situatie te beschrijven,
kunnen we het beeld gebruiken van een grote rivier die rustig stroom, maar die wervelingen en draaikolken produceert
wanneer het obstakels tegenkomt. Als een inspiratie echt van God komt en we
onze angsten het zwijgen opleggen en er van harte mee instemmen, zullen we
uiteindelijk gevuld worden met onweerstaanbare vrede. Want de H. Geest zal niet
nalaten een dergelijke vrede tot stand te brengen bij degenen die zich door Hem
laten leiden. Deze vrede woont soms alleen in het diepste deel van de ziel,
terwijl vragen en zorgen op het menselijke en psychologische niveau blijven,
maar ze is aanwezig en herkenbaar.
Als een inspiratie daarentegen
van de duivel komt of van onze eigen ambitieuze, egoïstische, overdreven behoefte
om door anderen erkend te worden, enz., en we stemmen ermee in, kan het ons
hart nooit totale, diepe vrede brengen. Elke vrede die ze brengt, zal alleen oppervlakkig
zijn en spoedig verdwijnen, om te worden vervangen door onrust. We kunnen
weigeren om deze onrust te erkennen en ze verbannen naar de diepten van onze
geest, maar ze is nog steeds aanwezig, klaar om opnieuw te verschijnen op het
moment van de waarheid.
We moeten op dit belangrijke punt
letten: een Goddelijke inspiratie kan ons
verstoren in het begin, maar voor zover we het niet weigeren, en ons ervoor
openstellen en ermee instemmen, zal het geleidelijk vrede in ons brengen. Dat
is een fundamentele wet, die geldt in normale situaties van het spirituele
leven, en voor degenen die oprecht proberen om in alles Gods Wil te doen. Maar het
spirituele leven en de interactie tussen de spirituele en psychologische
elementen zijn complex, en daarom kunnen er soms moeilijke situaties zijn die
het moeilijk maken om dit criterium in de praktijk toe te passen. Maar het is
nog steeds een basis en wordt in de hele traditie van de Kerk gevonden.
Aanvullende tekenen: standvastigheid en
nederigheid
Eén van de kenmerken van Gods
Geest is standvastigheid. En dat in tegenstelling tot wat er van het vlees of
de boze geest komt, want dat is veranderlijk en onstabiel. Er is niets wat meer
veranderlijk is dan onze stemmingen en wensen, zoals we weten. Hetzelfde geldt
voor de duivel: hij duwt ons in de ene richting, dan in een andere, leidt ons
af van het ene project om een nieuw project op te pakken, zodat er uiteindelijk
niets voltooid wordt. Eén van de strategieën die hij dikwijls gebruikt om te
voorkomen dat we een goed project voltooien is een ander aanlokkelijk maken, om
ons af te leiden van het eerste.
Goddelijke inspiraties
daarentegen zijn stabiel en constant. Om die reden is het een goede algemene
regel om niet te haastig te zijn in het volgen van een inspiratie (vooral als
het een heel belangrijke zaak betreft), om te verifiëren dat het niet een fata
morgana is dat snel verdwijnt, en niet van God komt.
Een ander kenmerk van Gods Geest
is dat, terwijl het ons verlicht en ons tot handelen aanzet, het in onze ziel
een diep gevoel van nederigheid prent. Gods Geest laat ons het goede doen op zon
manier dat we het graag doen, maar zonder enige aanmatiging, zelfvoldoening of trots.
We zien heel duidelijk dat het goede dat we doen niet van onszelf komt, maar van
God.
Wanneer we door de H. Geest
worden bewogen, kan er een kleine menselijke gedachte aan ijdelheid zijn, dat
in ons begint te groeien als onkruid en waartegen we moeten vechten, maar diep
vanbinnen zien we heel duidelijk dat we alleen maar zwak zijn, en dat al het
goede wat we kunnen doen van God komt. We hebben niets om over op te scheppen.
Deze waren nederigheid is afwezig bij degenen die handelen onder impuls van het
vlees of de duivel. En laten we niet vergeten dat één van de zekerste beproevingen
van ware nederigheid de geest van gehoorzaamheid is.
Samenvattend zouden we kunnen
zeggen dat Goddelijke inspiraties hieraan te herkennen zijn: ze vestigen ons in
vrede, zijn niet veranderlijk en prenten ons een gevoel van nederigheid in.
Is Gods Wil doen altijd de moeilijkste keuze?
Gods Wil, en de inspiraties van Zijn
genade, gaan duidelijk dikwijls in tegen onze onmiddellijke neigingen, in de
zin dat onze neiging dikwijls uitgaat naar egoïstisch comfort, gemak, luiheid,
enzovoort. De H. Johannes van het Kruis vertelt ons: Laat de ziel zich onophoudelijk toeleggen op wat het moeilijkst is, in
plaats van wat het gemakkelijkst is, op wat ze niet bevalt, in plaats van wat
ze bevalt.
In deze context is hij niet
verkeerd om dit te zeggen. Maar we moeten zijn stelregels niet verkeerd interpreteren, of als systematische regel nemen
om Gods Wil te onderscheiden: het principe dat wat God van ons verlangt altijd
het moeilijkste is. Dat zou maken dat we vervallen in een overdreven ascetisch
voluntarisme dat niets te maken heeft met de vrijheid van de H. Geest. We
kunnen er zelfs aan toevoegen dat het idee dat God ons altijd vraagt wat we het
moeilijkst vinden, een gedachte is dat de duivel gewoonlijk suggereert om mensen
te ontmoedigen en ze van God af te keren.
God is een Vader, en Hij is zeker
veeleisend omdat Hij van ons houdt en ons uitnodigt om Hem alles te geven; maar
Hij is geen beul. Hij laat ons heel dikwijls de vrije keuze. Als Hij iets van
ons verlangt, is het om ons te helpen groeien in Liefde. Het enige gebod is om
Lief te hebben. We kunnen lijden voor Liefde, maar we kunnen ons ook verheugen
in Liefde en rusten in Liefde.
Het is een valstrik van onze
verbeelding of van de duivel om ons een leven voor te stellen dat het volgen
van God als een gevangenschap wordt voorgesteld en in volledige, constante
tegenspraak is met al onze eigen verlangens, zelfs de meest legitieme.
Gods doel is niet om ons leven
ingewikkelder te maken, maar uiteindelijk om het eenvoudiger te maken.
Volgzaamheid tot God maakt ons hart vrij en verruimt het. Dit is waarom Jezus,
die ons uitnodigt om onszelf te verloochenen en ons kruis op te nemen om Hem te
volgen ons ook zegt: Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt
gaan, dan zal Ik jullie rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want
Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust
vinden, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht. (Matt 11:28-30)
Ook al vinden we het soms
moeilijk om Gods Wil te doen, vooral in het begin, als we het liefdevol doen
worden we vervuld van vreugde. En het is een waar genoegen om het goede te doen
dat God in ons inspireert. Hoe meer we de H. Geest volgzaam zijn, hoe minder
pijnlijk en geforceerd, hoe vrijer en spontaner, onze aanhankelijkheid aan Gods
Wil wordt. Laat mij het pad gaan van Uw geboden, dat is mij het liefst, (Psalm
119:35) zegt de psalmist.
Het leven bestaat uit
beproevingen; maar als we voortdurend verdrietig en ontevreden zijn op een bepaald
pad, zouden we ons ernstig moeten afvragen of we op goede weg zijn, of dat we
onszelf lasten opleggen die God niet van ons verlangt. Eén van de criteria voor
het onderscheiden van een roeping is of de persoon erin gelukkig is.
Wat bepaalde valse ascetische
mensen voorstellen is dat wat God van ons eist in elke omstandigheid noodzakelijkerwijs het moeilijkste, en dat kan
ons oordeel ernstig vervormen, en de duivel kan dit valse idee gebruiken om ons
te misleiden. Vergeet dit niet.
Mijn ervaring is deze: Als ik na
een vermoeiende dag, blij ben om naar bed te gaan, bemerk ik soms een klein
innerlijk gevoel dat tegen me zegt: "Kom je niet naar de kapel om Mij even
gezelschap te houden?" Na een paar seconden terugvechten en weerstand
bieden, zeg ik dingen als "Jezus, U overdrijft. Ik ben moe, en als ik niet
genoeg slaap krijg, ben ik morgen in een slecht humeur! Uiteindelijk stem ik
toe en breng een paar minuten met Jezus door. Daarna ga ik in alle rust en heel
gelukkig naar bed; en de volgende dag ben ik niet meer moe dan normaal, als ik
opsta. Dank U, Heer, dat is zeker Uw Wil: de vruchten zijn duidelijk.
Verschillende reacties die afhankelijk zijn van
het belang van de inspiraties
Om te weten hoe we moeten
reageren op wat we denken dat Goddelijke inspiraties zijn, moeten we ook
rekening houden met een aspect dat nog niet werd besproken: het object van deze
inspiraties en hun relatief belang.
De Heer kan ons inspireren om al
onze bezittingen aan de armen te geven en te gaan leven in de woestijn zoals de
H. Antonius de Grote, en Hij kan ons ook inspireren in de allerkleinste dingen.
Zoals reeds eerder gezegd is het
dus erg belangrijk om ons best te doen om geen enkele van Gods inspiraties te
verwaarlozen. Iets dat voor ons onbeduidend lijkt, kan belangrijker zijn dan we
denken. Ik herinner me hoe ik op een dag, toen ik in een bezinning predikte,
hard worstelde tegen het gehoorzamen van een innerlijke beweging die suggereerde
dat ik de deelnemers uitnodigde om een Rozenkrans te bidden, en een Kruis te
vereren dat was opgericht en versierd met bloemen door sommige kinderen. Ik zei
tegen mezelf: "Het zal te lang duren; het is er niet het juiste moment
voor, enz.
Nadat ik had toegegeven, werd in
de loop van de verering een van de aanwezigen genezen van een ernstig rugprobleem.
Bovendien kan een kleine daad van gehoorzaamheid aan God er soms toe leiden dat
we meer geestelijke vooruitgang boeken, dan jaren van inspanning volgens onze
eigen plannen. Trouw in kleine genaden trekken grotere voor ons aan.
Maar het is ook duidelijk dat we
inspiraties anders moeten behandelen afhankelijk van hun belang. Zoals de H.
Franciscus van Sales zei: je telt kleingeld
niet op dezelfde manier als je goudstaven telt. Deze laatste moeten zorgvuldig en
nauwkeurig worden gewogen, terwijl het voor het kleingeld dwaas zou zijn om
onnodig veel tijd eraan te besteden.
Laten we terloops opmerken dat
veel van de bewegingen van de H. Geest in zekere zin geen enkele beraadslaging nodig
hebben: het is dikwijls een kwestie van een innerlijke beweging die ons helpt
om iets te doen dat we in elk geval zouden moeten doen. Misschien voelen we ons
bijvoorbeeld verbitterd tegen iemand, en voelen we ons bewogen om hem vergeven.
Of, het is tijd om naar de Mis te gaan en we komen in de verleiding verder te
werken aan een dringende klus, waardoor we te laat zullen komen. We voelen een
inspiratie die ons ertoe aanzet te stoppen en eerst naar de Mis te gaan. Het
enige wat we hoeven te doen is deze inspiratie te volgen, omdat het duidelijk is
dat dit een goede inspiratie is.
Net zoals de duivel ons bekoort,
doet de H. Geest dit ook in de
tegenovergestelde zin. Hij doet een beroep op ons, wekt ons innerlijk op om het
voor ons gemakkelijker te maken om te doen wat God van ons verlangt. En
ongetwijfeld zou Hij dit nog meer doen als we meer oplettend en gehoorzaam
waren aan Zijn bewegingen. Dit zegt de H. Franciscus de Sales:
Zonder inspiratie zouden onze ziel een nutteloos,
traag en vruchteloos leven leiden, maar als we de goddelijke stralen van
inspiratie ontvangen, voelen we een licht vermengd met een warmte, die ons
begrip verlicht, en die voor opwinding zorgt en onze wil bezielt, ze kracht
geeft om het goede te willen en te bewerkstelligen, wat noodzakelijk is voor
ons Eeuwige Redding.
Soms krijgen we een suggestie om
iets ongewoons te doen, wat geen deel uitmaakt van onze normale
activiteitenronde, maar is het niet enorm belangrijk. Onze Heer spoort ons aan
tot een daad van naastenliefde, een daad van dienstbaarheid, een moment van
gebed, een klein offer, een daad van nederigheid, enz. In dergelijke gevallen
moeten we een snelle evaluatie van de suggestie maken.
Als het redelijk lijkt, in
overeenstemming met onze verplichtingen; als we denken dat we de stem van Jezus
echt herkennen, en als we er meer mee instemmen, meer vrede voelen, dan hoeven
we het alleen maar in praktijk te brengen. Als we het bij het verkeerde eind
hebben, en achteraf beseffen dat het in werkelijkheid een beweging van
ijdelheid, aanmatiging of een idee van ons was, dan is er geen grote schade
aangericht, en zal het nuttig zijn voor onze spirituele groei. En God onze Heer
zal het ons niet kwalijk nemen.
Als de suggestie die bij ons
opkomt echter over veel belangrijkere dingen gaat zoals: een roeping, een
verandering van richting in ons leven, keuzes die ernstige gevolgen kunnen
hebben voor andere mensen, of iets wat duidelijk verder gaat dan de
gebruikelijke levensregel voor de roeping die we hebben ontvangen, dan is het
essentieel om niets te beslissen zonder ons te onderwerpen aan een geestelijk
leidsman of een meerdere. Deze daad van gehoorzaamheid is God aangenaam, ook al
kan het soms de vervulling van de zaak dat Hij Zelf wil dat we doen vertragen.
God geeft de voorkeur aan voorzichtigheid en onderwerping van onze kant, geen onnodig
impulsief gedrag.
Gezegend is de man die op de Heer vertrouwt, wiens
vertrouwen de Heer is. Hij zal zijn als een boom, die bij water geplant is, en
die zijn wortels laat uitlopen bij een waterloop. Hij merkt het niet als er
hitte komt, zijn blad blijft groen. Een jaar van droogte deert hem niet, en hij
houdt niet op vrucht te dragen. - Jeremia 17:7-8
Ik weet niet hoe u reageert, wanneer het moeilijk gaat of
lijden op uw pad komt, maar ik loop al snel vast. Ik denk dat we allemaal wel
zoÿn situaties kennen. Is het niet bij onszelf, dan zien we het wel bij
anderen.
Toen ik verhuisde naar een nieuwe regio en er geen lokale
kerk was, had ik het er erg moeilijk om ‘mijn draaiÿ terug te vinden. Opeens
moest ik zelf kerk zijn. Hoe doe je dat en wat betekent dat? Ook tijdens de
Covid-lockdown zat ik opnieuw plat op mijn gat. Wat nu? Hoe moet het verder? Ik
zat gewoon te wachten tot alles weer ‘normaalÿ werd… maar het blijft duren.
Als ik deze tekst lees in Jeremia 17, lees ik over een boom
die geplant is aan het water. Hij merkt het niet eens als er een hittegolf
komt. Sterker nog: een jaar van droogte deert hem niet. Zijn blad blijft groen
en hij blijft vrucht dragen… Hoe komt dat toch?
Jeremiaÿs antwoord is duidelijk: gezegend is de mens die op
de Heer vertrouwt! Het gaat om een relatie met God die diepgeworteld is. Om een
verbondenheid met het Levende Water zelf. Dat is ook wat ik wil. Wat ik nodig
heb. Dat is wat veel vervolgde Christenen recht houdt ondanks het lijden in hun
leven. Wilt u dat ook? - Jakob Martinez, Alg. Directeur HVK
Al deze houdingen, die de
bewegingen van de H. Geest vergemakkelijken, kunnen alleen maar geleidelijk
worden verworven. En een absolute vereiste om ze te verwerven is door gebed.
Bidden is absoluut noodzakelijk bij het versterken van onze vastberadenheid om
God niets te weigeren, bij het beoefenen van onthechting met een kinderlijk
vertrouwen, in het leren houden van stilte en zich terug te trekken in het innerlijke,
en bij het ontdekken van de ´plaats in het hart¡ waar de H. Geest zachtjes ons
aanspreekt.
We mogen niet vergeten hoe nuttig
het is om regelmatig tijd te besteden voor het persoonlijke, stille gebed dat
Jezus Zelf ons aanbeveelt: Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis
terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie
Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen. (Matt 6:6)
9 Onderzoek de bewegingen in je hart
Waar zijn deze inspiraties van
genade geboren? Niet in onze verbeelding of ons hoofd: ze wellen op uit het
diepste van ons hart. Om ze te herkennen, moeten we daarom aandacht besteden
aan wat er in ons hart gebeurt, aan de "bewegingen" die we daar
kunnen waarnemen, en leren om te onderscheiden wanneer die bewegingen van onze
natuur komen, van de duivel, of van de invloed van de H. Geest.
De vraag hoe we dit
onderscheidingsvermogen kunnen leren wordt later besproken. Laat ons nu dit
stellen: als we het advies in praktijk brengen zoals hierboven gegeven, zal het
resultaat ons in staat stellen om aandacht te besteden aan wat er in ons
gebeurt op het diepste en belangrijkste niveau, dat niet het niveau is waar de
meeste beroering is, maar de intieme plaats van het hart waarvan we ons geleidelijk
bewust worden waar de H. Geest Zijn bewegingen in ons tot leven brengt.
Door rekening te leren houden met
de verschillende bewegingen van onze ziel zullen we de bewegingen van de H.
Geest leren herkennen. Dit betekent niet dat we ons in een soort voortdurende
introspectie moeten houden: dat zou ons op onszelf concentreren of ons aan de
genade overlaten van onze veranderende emoties en gedachten, en niets goeds
voortbrengen.
Het betekent dat we in een
gewoonte van verlangen naar God moeten leven, van innerlijke rust, van gebed en
van aandacht aan wat er in ons gebeurt zodat wanneer er een beweging van genade
in ons hart wordt geboren, het niet wordt overspoeld of verloren gaat in "achtergrondgeluid"
van andere dingen die om onze aandacht strijden. Dat deze beweging van genade in
ons bewustzijn kan opkomen en herkend worden als Goddelijke inspiratie.
Die herkenning vraagt om
waakzaamheid, waardoor we van tijd tot tijd moeten onderzoeken wat ons motiveert
om het ene te doen in plaats van het andere. Dat soort aandacht zal ons in
staat stellen om verschillende bewegingen in onszelf te herkennen.
Sommige zijn
"ongeordende" bewegingen, dat wil zeggen, impulsen om iets te doen of
te zeggen die de kop opsteken en ongezond zijn. Vaak worden we bijvoorbeeld
gemotiveerd door angst, wrok, woede, agressiviteit, de behoefte om door anderen
opgemerkt of bewonderd te worden, sensualiteit, enzovoort. Deze ongeordende
bewegingen kunnen afkomstig zijn van onze slechte neigingen, zoals het vroeger
werd genoemd; vandaag zou men zeggen dat ze afkomstig zijn van onze
"wonden", wat hetzelfde is. Ze kunnen ook van de duivel komen, dan
zijn het bekoringen.
Soms worden we echter gedreven
door goede impulsen: een oprecht, altruïstisch verlangen iemand anders helpen,
enzovoort. Deze goede bewegingen kunnen ontstaan in onze natuur (niet alles
in ons is totaal aangetast door slechte neigingen!) of heeft een
bovennatuurlijke oorsprong; met andere woorden, ze kunnen de vrucht van het
werk van Gods genade zijn in ons hart.
We moeten ons ook realiseren dat
bepaalde bewegingen die ogenschijnlijk goed zijn (omdat hun doel goed lijkt in
werkelijkheid misschien niet zo zijn, maar in feite afkomstig kunnen zijn van
de duivel, die sluw is en ons soms dwingt om iets te doen dat, hoewel het goed
lijkt, in strijd is met Gods Wil voor ons en schadelijke gevolgen in ons leven heeft.
Het hierboven beschreven innerlijkheid
helpt ons om het andere karakter te realiseren van deze bewegingen, hun
oorsprong en hun effecten: bijvoorbeeld deze die vreugde en vrede in ons hart laten,
en degenen die het tegenovergestelde doen, angst en verdriet opwekken.
Dit onderzoek van ons hart zal
ons vooral helpen om bepaalde bewegingen op te merken die van tijd tot tijd in
ons opduiken, en dat we met een beetje ervaring leren identificeren als uitnodigingen van de H.
Geest om bepaalde dingen te doen (of niet te doen). Dit zijn inspiraties van
genade die reeds eerder werden genoemd en die belangrijk zijn om te volgen,
omdat ze zijn zeer vruchtbaar zijn voor onze spirituele vooruitgang en uiterst
waardevol om ons te helpen in onze dienst aan God en onze naaste. Het kunnen er
veel of weinig zijn - dat is aan God. Maar hoe meer we ze opmerken, hoe beter,
omdat ze ons openstellen voor de werking van de Geest, die ‘ons helpt in onze
zwakheidÿ.
10 Open je hart voor een Geestelijke Raadsman
We zullen het veel gemakkelijker
vinden om de werking van de H. Geest te onderscheiden als we de mogelijkheid hebben
om ons hart te openen voor iemand die ons spirituele leiding kan geven. Dikwijls
kunnen we niet helder in onszelf kijken, of onze beweegredenen niet onderscheiden,
en er zal duidelijkheid komen wanneer we wat we doormaken onder woorden kunnen
brengen en praten met iemand die ervaring heeft met het spiritueel leven.
We moeten weten dat het openen
van ons hart iets is dat God zegent, want het toont nederigheid - we erkennen
dat we niet alles op onszelf kunnen. Het toont ook vertrouwen in de ander, en
het toont een oprecht verlangen om helder te zien om Gods Wil te doen, want we
doen er iets aan. Deze dispositie is God aangenaam en Hij faalt nooit om deze
dispositie te belonen met Zijn genaden. We moeten daarom bidden dat onze Heer iemand
op ons pad stuurt voor wie we ons hart kunnen openen, en we moeten gebruik
maken van de kansen die Hij ons daartoe biedt. We moeten echter niet wanhopen
als we zoÿn kans nog niet hebben gekregen. Als we oprecht naar een geestelijk
leidsman verlangen, maar er geen kunnen vinden, zal God iets anders voorzien.
Ten slotte mag een frequente
Biecht nooit worden verwaarloosd, zelfs als dit niet leidt tot spirituele
leiding, omdat het een bron van zuivering van het hart is en licht werpt om te begrijpen wat er in onze ziel gebeurt.
3 Hoe kunnen we weten of een inspiratie van God
komt?
We komen nu bij de meest delicate
vraag. Hoe kunnen we in de soms verwarde massa van gedachten, emoties en
gevoelens die ons overspoelen inspiraties herkennen die van God komen? Hoe
kunnen we identificeren wat van de H. Geest komt, en ze niet verwarren met wat de
vrucht kan zijn van onze verbeelding, van wat we wensen of de bekoringen van de
duivel? Uiteraard zijn er geen pasklare antwoorden. Wij worden aan
verschillende invloeden onderworpen, hetzij psychologisch of spiritueel, en het
is zo'n complex domein dat het onmogelijk is om de onderscheiding van de
bewegingen van de H. Geest terug te brengen tot een paar vuistregels.
Er zijn echter bepaalde
opmerkingen en criteria die ons kunnen helpen om ons hier te oriënteren. Ze
bieden geen manier om met zekerheid ze te onderscheiden, want er is geen keiharde
zekerheid te krijgen over deze kwestie, maar ze zijn voldoende om de weg
vooruit te wijzen en ons steeds meer in
staat te stellen nauw samen te werken met Gods genade.
1 Verwerf geleidelijk een “spiritueel zintuig”
Voordat we de criteria bespreken
die ons in staat stellen de bewegingen van de H. Geest te onderscheiden, is er
een belangrijk punt dat we willen benadrukken. Wat ons uiteindelijk zal helpen bij
de herkenning en het gemakkelijkst en snelst te kunnen reageren op Gods
bewegingen is de innerlijke ontwikkeling van een soort ‘spiritueel zintuig’,
die we om te beginnen misschien helemaal niet hebben of slechts in ruwe vorm.
We kunnen dit gevoel ontwikkelen door ervaring, en vooral door trouw en
resoluut onze Heer te volgen.
Dit “spiritueel zintuig” is een
soort vermogen om tussen de vele, dissonante stemmen die we in ons opmerken, de unieke, onmiskenbare stem van
Jezus te horen. Dit zintuig is als een liefdevol instinct dat het ons steeds
gemakkelijker maakt om de stem Jezus, onze Redder, te onderscheiden, in de
massa van geluiden die ons overspoelen. De H. Geest gebruikt voor ieder van ons
een “toon van stem” die hij alleen voor hem bestemt is.
Het heeft een bijzondere zachtheid
en kracht, zuiverheid en helderheid, die, als we eraan gewend zijn, ons bijna
zekerheid geeft om ze uit te kiezen. Natuurlijk is er ook de duivel, die alles na-aapt
wat hij kan van Gods manieren, en hij kan soms proberen om de stem van onze
Redder te imiteren.
Maar als we de stem van de Geest gewoon
zijn door liefdevolle vertrouwdheid en door een constant, puur zoeken naar Gods
Wil, zullen we gemakkelijk een stem onderscheiden, zelfs als het een goede
imitatie is, die op een of andere manier vervormd klinkt en niet de stem van
Jezus is.
In het Johannesevangelie belooft
Jezus ons dat de H. Geest geleidelijk dit spiritueel zintuig aan ons zal geven.
Over Zichzelf sprekend als de Goede Herder, zegt Hij: Wanneer hij al zijn
schapen naar buiten gebracht heeft, loopt hij voor ze uit en de schapen volgen
hem omdat ze zijn stem kennen. Iemand anders volgen ze niet, ze lopen juist van
hem weg omdat ze de stem van een vreemde niet kennen. (Joh 10:4-5)
2 Criteria die bevestigen dat een inspiratie
van God komt
Om dit spiritueel zintuig in ons
gestalte te laten vormen, moet dit spirituele zintuig gebaseerd zijn op
degelijke beoordelingsmethoden en onderscheidend zijn. De belangrijkste zijn de
volgende:
A Externe criteria:
God is niet tegenstrijdig aan Zichzelf
Er zijn een aantal criteria die
men 'extern' zou kunnen noemen, welke inspiraties moeten overeenkomen als ze
van God komen; deze criteria stellen ons vooral in staat om bepaalde pseudo-inspiraties
die zich aandienen te ontmaskeren. Deze criteria zijn een noodzakelijk
resultaat van Gods zelfconsistentie. De H. Geest kan ons in zijn inspiraties
niet om iets vragen dat in tegenspraak is met Zijn Wil zoals uitgedrukt door de
meer gebruikelijke middelen: het Woord van God, de leer van de Kerk en de vereisten
van onze roeping.
Consistentie met de H. Schrift en de Leer van
de Kerk
Een Goddelijke inspiratie kan ons
niet vragen om iets te doen dat in tegenspraak is met wat Gods Woord ons leert en van ons verlangt. Dit betekent niet onze
eigen interpretatie van Gods Woord, maar de H. Schrift zoals overgebracht en
uitgelegd door het de leergezag van de Kerk. Een Goddelijke inspiratie kan mij
bijvoorbeeld niet vragen om handelingen te verrichten die de Kerk als immoreel
beschouwt.
Op dezelfde manier liggen ware
inspiraties altijd in de richting van een geest van gehoorzaamheid aan de Kerk.
Een Religieuze die zijn superieuren niet gehoorzaamde, of een Bisschop die de H.
Vader niet gehoorzaamde zou, zelfs met een doel dat op zichzelf lovenswaardig
was, beslist niet handelen onder ‘goddelijke’ inspiratie. De H. Franciscus van Sales zegt: Als God
inspiraties in een hart legt, is de eerste dat Hij geeft "gehoorzaamheid'.
Consistentie met de vereisten van onze roeping
Een hele pak eisen komt voort uit
onze eigen roeping als gehuwde, ouder, Priester, Religieuze, enz. en vanuit
onze situatie in het leven (onze professionele taken, enz.); en deze eisen zijn
Gods Wil voor ons. Een Goddelijke inspiratie kan ons niet vragen om iets te
doen wat duidelijk in tegenspraak is met onze levensstaat. De H. Geest kan een
moeder aanmoedigen om wat minder te zijn bezig met haar huishoudelijke taken,
zodat ze wat tijd aan gebed kan besteden. Maar als Hij zou suggereren dat ze
zoveel tijd in contemplatie moet doorbrengen dat haar man en kinderen eronder
lijden, is er goede reden toe om de bron van deze inspiratie in twijfel te
trekken.
Inspiraties liggen in dezelfde
richting als onze levensstaat en leiden er ons niet van af, integendeel, ze helpen
onze levensstaat te vervullen. De toepassing van dit criterium kan soms een
beetje delicaat zijn. De grenzen van onze plichten zijn niet per se duidelijk
omlijnd, en een tegenstrijdigheid tussen hen en bepaalde Goddelijke inspiraties
kunnen meer schijn zijn dan echt. In de geschiedenis van de Kerk zijn enkele
extreme voorbeelden te vinden op dit gebied: er was de H. Nicolaas van Flüe die
zijn vrouw en kinderen verliet (met hun toestemming) om kluizenaar te worden,
of de H. Jane Frances de Chantal die over één van haar zonen stapte, die sliep
aan een deuropening om te voorkomen dat ze gehoor zou geven aan haar oproep om
de Orde van Visitatie op te richten.
Maar deze beslissingen waren geen
plotselinge impulsen; ze waren lange tijd gerijpt in gebed en reflectie, en
onderworpen aan het onderscheidingsvermogen van een geestelijk leidsman. Het
komt wel eens voor dat we van onze gezins- of professionele taken een
comfortabele excuus maken om niet te doen wat de H. Geest vraagt. Maar het
blijft waar dat dit criterium van consistentie tussen Goddelijke inspiraties en
de eisen van onze levensstaat belangrijk is, en we zouden veel spirituele
illusies kunnen vermijden door er simpelweg rekening mee te houden.
B Interne criteria:
Een boom kent men aan zijn vruchten
Het belangrijkste criterium voor
het onderscheiden van Goddelijke inspiraties is datgene dat Jezus Zelf ons geeft
in het Evangelie:
Matteüs 12:33: Wanneer een boom goed is, dan zijn ook zijn
vruchten goed. Is een boom daarentegen slecht, dan zijn ook zijn vruchten
slecht. Want aan de vruchten herkent men de boom.
Als we een Goddelijke inspiratie
volgen, zal deze goede vruchten voortbrengen: vruchten van vrede, vreugde,
naastenliefde, eenheid en nederigheid. Een inspiratie die van ons vlees of van
de duivel komt, zal daarentegen geen vruchten voortbrengen of zelfs slechte
vruchten: verdriet, bitterheid, trots en dergelijke.
Dit criterium is belangrijk, maar
het grote nadeel is dat het alleen kan worden toegepast achteraf gezien. Als
het eenmaal is gevolgd, kunnen de gevolgen ervan worden gemeten. Maar in de
praktijk zouden we natuurlijk liever een manier van beoordeling hebben die ons
in staat stelt om fouten te voorkomen en te weten of een inspiratie van God komt
of niet, voordat we ze in praktijk brengen!
Ondanks zijn nadeel is dit
criterium helemaal niet nutteloos. Ten eerste laat het ons ervaring opdoen. En
ten tweede kunnen bepaalde vruchten, zelfs voordat de beslissing van kracht
wordt, zich al in ons manifesteren - vruchten van vrede, vreugde, enzovoort.
Leren uit onze ervaringen
Zoals hierboven vermeld, komt ons
vermogen om de bewegingen van de H. Geest te herkennen voort uit de het
verwerven van een soort “spiritueel zintuig”. Dit spirituele zintuig is een
gave van God, maar het wordt ook door ervaring ontwikkeld en versterkt.
Wanneer we de resultaten zien van
beslissingen die we hebben genomen in navolging van wat we dachten dat het inspiraties
waren, kunnen we dikwijls zien of onze gedachte inderdaad van God kwam of dat
het een product van onze geest was. Het is niet altijd prettig omdat we er niet
van houden om toe te geven dat we ons vergist hebben. Maar we moeten deze
ervaring meemaken.
We moeten in het spirituele leven
zeker weten dat God ons getrouw helpt, zelfs als we vol goede wil zijn. We
worden nooit verlost van een leerproces, dat vallen en opstaan, successen en
mislukkingen inhoudt. God wil dat de dingen zo zijn. Het is een menselijke wet
dat niemand, zelfs niet de meest spirituele persoon ter wereld, ervan vrijgesteld
is.
Als we de lessen van ervaring
nederig leren en vooruit gaan zonder ontmoedigd zijn, erop vertrouwend dat
"alles genade is", dan zullen we een grotere zekerheid van oordeel opbouwen.
Deze zekerheid zal echter nooit onfeilbaar worden, want de enige onfeilbaarheid
die in deze wereld bestaat is het charisma dat de Paus bezit, en de Oecumenische
concilies in gemeenschap met hem, wanneer hij ex cathedra een zaak van geloof of moraal definieert om door de
hele Kerk te worden gehouden.
Maar de ervaringen van objectieve
resultaten, de verstrekte bevestigingen of weerleggingen door feiten, en ook
door de innerlijke toestand die we overhouden door onze beslissingen (het feit
of ze ons vrede, nederigheid en blijheid, of verdriet, gespannenheid en
verwarring brengen) zullen ons alle helpen om te leren wat van God komt en wat
van de duivel komt of van onszelf, onze karaktertrekken, neigingen, enzovoort.
God houdt van iedereen met unieke
Liefde. Hij wil ons allen tot perfectie leiden, maar tegelijk heeft Hij zeer
verschillende paden voor verschillende mensen. Dit betekent dat de frequentie
en de kenmerken van de inspiraties van genade van persoon tot persoon
verschillen. We kunnen de Geest niet dwingen, en God is meester van Zijn gaven.
Maar er kan niet aan getwijfeld
worden dat God aan elke persoon ten minste de inspiraties zal schenken hij
nodig heeft voor zijn Heiliging. Dit is wat de H. Franciscus van Sales zegt:
Zij die hun hart open houden voor Heilige
inspiraties zijn gelukkig, want ze zullen nooit diegene missen die ze nodig
hebben om goed en toegewijd hun levensstaat te beleven, en om de plichten van
hun roeping op een Heilige manier uit te oefenen. Want zoals God door Zijn
natuur aan elk dier de instincten geeft die nodig zijn voor het behoud en voor
de uitoefening van zijn natuurlijke eigenschappen, zo ook geeft Hij aan ieder
van ons de inspiratie die we nodig hebben om te leven, te handelen en ons te
onderhouden in het spirituele leven, als we Gods genade niet weerstaan.
Er moet ook aan worden toegevoegd
dat deze bewegingen van de H. Geest (hoewel ze helaas weinig plaats hebben in
het leven van veel Christenen) niet iets uitzonderlijks zijn in zichzelf, maar
deel uitmaken van het ´normale functioneren¡ van het geestelijk leven.
De H. Paulus suggereert dit
wanneer hij zegt: Rom 8:14: Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn
kinderen van God, en Gal 5:25: Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan
ook de richting volgen die de Geest ons wijst.
We hebben allen de adoptie ontvangen
als kinderen van God en de genade van de H. Geest in het Sacrament van het Doopsel.
De normale vrucht van dit Sacrament is het ontkiemen van de gaven van de H.
Geest in ons leven, waarvan het doel is ´de ziel voor te bereiden om de
impuls van goddelijke inspiratie onmiddellijk te volgen¡.
De H. Thomas van Aquino zegt ook:
De gaven van de Heilige Geest zorgen dat al
de vermogens van de ziel in staat zijn zich te onderwerpen aan de bewegingen
van God.
Elke Christen zou naar deze
inspiraties van genade moeten verlangen en erom bidden. Natuurlijk, schenkt God
ze in meer of mindere mate, en ´van iedereen aan wie veel gegeven is, zal veel
worden geëist, en hoe meer aan iemand is toevertrouwd, des te meer zal van hem
worden gevraagd.¡ (Lucas 12:48) en degenen aan wie minder wordt gegeven, zal
minder van hen verwacht worden.
Maar het blijft waar dat
inspiraties geen optioneel extra zijn in het spirituele leven, omdat ze
beslissend kunnen zijn voor de spirituele vooruitgang, en het is van het
grootste belang om ze in ons leven te verwelkomen.
Wat zal in het bijzonder de
inspiraties van genade in ons laten plaatsvinden? Wat kunnen we doen zodat God
ons zoveel mogelijk er voordeel uit laat halen? Er zijn een bepaald aantal
omstandigheden die ervoor zorgen dat ze in onze ziel verschijnen.
1 Beoefen lofprijzing en dankzegging
Wat ons ervan weerhoudt om
overvloediger genaden van God te ontvangen, kan heel eenvoudig erin liggen dat
we niet voldoende dankbaar zijn en Hem niet bedanken voor de genaden die Hij
ons reeds heeft gegeven. Het lijdt geen twijfel dat als we God met heel ons
hart danken voor elke ontvangen genade, vooral voor de inspiraties, Hij er ons
meer zal schenken.
De H. Theresia van Lisieux zei
tegen haar zus Céline: Wat de meeste
genaden van Onze Heer aantrekt voor ons, is dankbaarheid, want als we Hem
danken voor een gave, is Hij ontroerd en haast zich om ons er nog tien te
geven, en als we Hem nogmaals danken met dezelfde oprechtheid, wat een
onberekenbare vermenigvuldiging van genaden trekken we aan! ik heb dit
meegemaakt: probeer het en je zal het zien. Mijn dankbaarheid voor alles wat Hij
me geeft is grenzeloos, en ik bewijs Hem dit op duizend manieren.
Dit zou niet iets berekends
moeten zijn, maar het resultaat van het besef van ondankbaarheid jegens God ons
gevangen houdt in onszelf en ons afsluit voor Zijn genade. Psalm 103:2 zegt:
Prijs de Heer, mijn ziel, vergeet niet één van Zijn weldaden.
Lofprijzing zuivert het hart en
bereidt het wonderbaarlijk voor om Goddelijke genade en de bewegingen van de H.
Geest te ontvangen.
2 Verlang de inspiraties te ontvangen en bid om
ze te ontvangen
We moeten natuurlijk naar Gods
inspiraties verlangen en er dikwijls in gebed om vragen: Vraag en er zal je
gegeven worden. (Lucas 11:9) Eén van de smeekbeden die we het vaakst tot God
richten, zou moeten zijn: "Inspireer me in al mijn beslissingen, en laat
me nooit één van Uw inspiraties verwaarlozen."
We moeten erom vragen in al onze
levensomstandigheden. Op kritieke momenten wanneer we voor belangrijke keuzes
staan, of wanneer we de indruk hebben dat ons leven met onze Heer meer verzwakt
en er nieuw leven moet worden ingeblazen. Het kan goed zijn om een paar dagen op
bezinning te gaan en intenser te bidden om het Licht van de H. Geest. Het zou
vreemd zijn als God ons dan Zijn inspiraties zou weigeren.
3 Neem je voor om God niets te weigeren
Wat nog belangrijker is dan
bewust, expliciet gebed over dit onderwerp, is dat we een sterke en constante
vastberadenheid aan de dag leggen om God in alles te gehoorzamen, in grote of
kleine zaken, zonder enige uitzondering. Hoe meer God deze gezindheid van
totale volgzaamheid in ons ziet, hoe meer Hij ons zal begunstigen met Zijn
inspiraties.
Dit wil niet zeggen dat we in
feite in staat moeten zijn God in absoluut alles te gehoorzamen: dat is nog
steeds iets dat voor ons onmogelijk is vanwege onze zwakheid. Maar we moeten
wel vastbesloten zijn om God in alles te gehoorzamen, en al het mogelijke doen
om ervoor te zorgen, in het bijzonder door gebed, dat we ons voornemen blijven versterken
om geen enkele wens van God te veronachtzamen die Hij ons kenbaar maakt, hoe
klein ze ook is.
Deze vastberadenheid mag ook geen
scrupule worden dat de duivel zou kunnen gebruiken om ons te ontmoedigen, een
angst om Gods Wil te ‘missenÿ of het niet te begrijpen. Op dit vlak, zoals in
alles, moeten we ons laten leiden door Liefde en niet door angst. De H.
Franciscus van Sales zei altijd: we
moeten er meer van houden te gehoorzamen dan dat we vrezen ongehoorzaam zijn.
We moeten ons voortdurend versterken
in ons besluit om God volgzaam te zijn. Bedenk dat de duivel onze volgzaamheid
nooit gebruikt om ons van streek of ontmoedigd te maken over onze onvermijdelijke
mislukkingen.
4 Beoefen een kinderlijke en getrouwe
gehoorzaamheid
Als we willen dat God meer Zijn Wil
aan ons openbaart door Zijn inspiraties, moeten we beginnen met Zijn wensen,
die we reeds kennen, te gehoorzamen. Deze gehoorzaamheid kan op verschillende
manieren worden toegepast. Zoals we eerder zagen, trekt elke getrouwheid in genade
nieuwe genaden aan, die steeds groter in aantal. Als we aandachtig zijn en de
bewegingen van de H. Geest gehoorzamen, zullen deze genaden overvloediger worden.
Als we daarentegen inspiraties
negeren, is er een gevaar dat ze steeds minder frequent zullen worden. Jezus
zegt in Lucas 19:26: Wie heeft zal nog meer krijgen; maar wie niets heeft, hem
zal zelfs wat hij heeft worden ontnomen. Om meer inspiraties te krijgen moeten
we beginnen met het gehoorzamen van deze die we ontvangen.
Vervolgens is het duidelijk dat
God ons meer inspiratie zal schenken als Hij ziet dat we getrouw zijn bij het
vervullen van Zijn Wil, als Zijn Wil tot ons komt op andere manieren: de Geboden,
de plichten van onze levensstaat, enzovoort. Gods Wil wordt op vele manieren
uitgedrukt, en die kennen we zonder dat er bijzondere inspiratie nodig is. We
kennen Gods Wil zoals uitgedrukt in een algemene weg door de Geboden van de H. Schrift,
de leer van de Kerk, de eisen die maken deel uit van onze roeping, en deze die
voortkomen uit de beoefening van ons werk bijvoorbeeld.
Als we een oprecht verlangen
hebben naar getrouwheid op deze vlakken, zal God ons begunstigen met meer
bewegingen van Zijn H. Geest. Als we onvoorzichtig zijn met onze normale
plichten en taken, hoezeer we dan ook God smeken om bijzondere inspiraties, is er
niet veel kans dat Hij ze schenkt.
Laten we ook niet vergeten om,
uit liefde voor God, in te stemmen met alle legitieme mogelijkheden voor gehoorzaamheid
die zich voordoen op het vlak van de samenleving, het gezin of het sociale
leven. Natuurlijk moeten we God meer gehoorzamen dan mensen, maar het zou een
illusie zijn om te denken dat we in staat zijn om God te gehoorzamen als we
niet in staat zijn om andere mensen te gehoorzamen. De reden hiervoor is dat in
beide gevallen hetzelfde obstakel moet worden overwonnen: gehechtheid aan
onszelf en aan onze eigen wil.
Als we mensen alleen kunnen
gehoorzamen als het in ons kraam past, houden we onszelf voor de gek over de
mogelijkheid om de H. Geest te gehoorzamen. Als we nooit bereid zijn afstand te
doen onze eigen wil (onze ideeën, onze smaak, onze gehechtheden) voor andere
mensen, wat is de garantie dan dat we dat kunnen als God het ons vraagt?
5 Beoefen overgave
Ten slotte mogen we het soort
gehoorzaamheid niet vergeten, dat misschien wel het belangrijkste is en het meest
over het hoofd wordt gezien: wat men ´gehoorzaamheid aan gebeurtenissen¡ zou
kunnen noemen. Deze notie stelt duidelijk een moeilijk theologisch en
existentieel probleem.
"Gehoorzaamheid aan
gebeurtenissen" betekent niet vervallen in fatalisme of passiviteit, en
ook niet zeggen dat alles wat er gebeurt Gods Wil is, want God wil geen kwaad
of zonde. Veel dingen gebeuren die God niet wil. Maar Hij staat ze, in Zijn
wijsheid, nog steeds toe en ze blijven een struikelblok of schandaal voor onze
geest. God vraagt ons om alles te doen wat we kunnen om het kwaad te elimineren.
Maar ondanks onze inspanningen is
er altijd een hele reeks omstandigheden waar we niets aan kunnen doen, die niet
per se door God gewild zijn, maar toch door Hem worden toegestaan, en waar God ons
uitnodigt om er in vertrouwen en vreedzaam mee in te stemmen, zelfs als ze ons
laten lijden en problemen veroorzaken.
Er wordt ons niet gevraagd om in
te stemmen met het kwaad, maar om in te stemmen met de mysterieuze wijsheid van
God die het kwaad toelaat. Onze toestemming is niet een compromis sluiten met
het kwaad, maar een uitdrukking van ons vertrouwen dat God sterker is dan het
kwaad.
Dit is een vorm van
gehoorzaamheid die pijnlijk is, maar zeer vruchtbaar. Het betekent dat nadat we
alles hebben gedaan wat in onze macht ligt, we uitgenodigd worden in
confrontatie met wat nog steeds aan onze wil wordt opgelegd door gebeurtenissen,
een houding van berusting, overgave en een
kinderlijk vertrouwen aan te nemen jegens onze Hemelse Vader, in het Geloof dat:
voor wie volgens Zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede.
(Rom 8:28).
Om een voorbeeld te geven: God
wilde niet het verraad van Judas of de lafheid van Pilatus (God kan zonde niet
willen); maar Hij stond het toe, en Hij wilde dat Jezus Zijn kinderlijke instemming
zou geven voor deze gebeurtenissen. En dat is wat Hij deed: Abba, Vader, voor U
is alles mogelijk, neem deze beker van Mij weg. Maar laat niet gebeuren wat Ik
wil, maar wat U wilt. (Marcus 14:36)
De gebeurtenissen in het leven
zijn per slot van rekening de zekerste uitdrukking van Gods Wil, omdat er geen gevaar
bestaat dat we ze subjectief interpreteren. Als God ziet dat we volgzaam zijn in
de gebeurtenissen, in staat zijn om vreedzaam en liefdevol in te stemmen met
wat de gebeurtenissen in het leven ons "opleggen", in een geest van kinderlijk
vertrouwen en overgave aan Zijn Wil, kan er geen twijfel over bestaan dat Hij
persoonlijke uitingen van Zijn Wil voor ons zal vermenigvuldigen door de
werking van Zijn Geest die tot ons hart spreekt.
Als we echter altijd in opstand
komen en weerspannig zijn voor moeilijkheden, en God tarten, zal het moeilijk
zijn voor de H. Geest om ons leven in goede banen te leiden. Wat ons het meest
ervan weerhoudt om Heilig te worden, is ongetwijfeld de moeilijkheid die we
hebben om volledig in te stemmen met alles wat ons overkomt, niet in de
zin van een fatalistische passiviteit, maar in de zin van een vertrouwende
totale overgave in de handen van onze God de Vader.
Wanneer we geconfronteerd worden
met pijnlijke gebeurtenissen, zijn we dikwijls ofwel opstandig, verdragen we ze
onwillig of leggen we er ons passief bij neer. Maar God nodigt ons uit tot een positieve
en vruchtbare houding zoals deze van de H. Theresia van Lisieux, die als kind
zei: Ik kies het allemaal! We kunnen
dit de betekenis geven: ik kies alles wat God voor mij wil. Ik zal me
niet tevreden stellen met alleen te volharden, maar met een vrije daad van mijn
wil. Ik besluit te kiezen wat ik niet heb gekozen.
De H. Theresia gebruikte de uitdrukking:
Ik wil alles wat me moeilijkheden
bezorgt. Uiterlijk verandert het niet niets aan de situatie, maar innerlijk
verandert alles. Deze instemming, geïnspireerd door Liefde en vertrouwen, maakt
ons vrij en actief in plaats van passief, en stelt God in staat om recht te
schrijven op kromme lijnen bij alles wat ons overkomt, of het nu goed of slecht
is.
6 Beoefen onthechting
We kunnen de bewegingen van de H.
Geest niet ontvangen als we stevig gehecht blijven aan onze bezittingen, onze
ideeën of ons standpunt. Om ons te laten leiden door Gods Geest hebben we een
grote volgzaamheid en een groot aanpassingsvermogen nodig. We kunnen deze geleidelijk
verwerven door onthechting te beoefenen. We zouden ons moeten inspannen om ons aan
niets vast te klampen, noch materieel, noch affectief, noch geestelijk.
De afstandelijkheid waar we naar
moeten streven is niet door te zeggen "naar de hel met alles", of om
onverschillig te worden voor alles, of ons een soort gedwongen ascese op te
leggen en ons te ontdoen van alles wat ons leven uitmaakt. Dat is niet het soort
afstandelijkheid die onze Heer van ons verwacht.
Maar we moeten ons hart in een
houding van onthechting houden, een soort van vrijheid, een afstand, een
innerlijk voorbehoud, wat betekent dat als een bepaald ding of gewoonte, of
relatie, of ons persoonlijk plan wordt ontnomen, we er geen drama van maken.
Een dergelijke onthechting moet in alle aspecten van ons leven worden beoefend.
Maar het is niet het materiële aspect dat het belangrijkst is. We worden soms
veel meer gehinderd in onze spirituele vooruitgang, door gehechtheid aan onze
eigen ideeën, gezichtspunten en manieren om dingen aan te pakken.
Misschien vinden we het nuttig om
het advies van een Franciscaan uit de 16e eeuw, Joannes De Bonilla
te lezen: Laat uw wil altijd klaar zijn
voor alles wat er gebeurt, en uw genegenheid perfect ontkoppeld. Wil niet het
ene liever dan het andere; maar als je toch het ene verkiest, laat het dan op
zoÿn manier zijn dat als het tegengestelde gebeurt, je niet overstuur bent maar
het accepteert met gelijke voldoening. Ware vrijheid is je nergens aan vast te
houden, niet afhankelijk te zijn en geen vooringenomenheid te hebben. God
verricht Zijn wonderen alleen in een onthechte en afstandelijke ziel.
Zelfs als de doelstellingen die
we nastreven op zichzelf al uitstekend zijn, kan de gehechtheid aan onze eigen
"wijsheid" een ernstig obstakel zijn op de weg van volgzaamheid aan
de H. Geest. Een dergelijk obstakel is des te groter omdat dit soort
gehechtheid dikwijls onopgemerkt blijft, omdat het natuurlijk gemakkelijker is als
we niet beseffen dat we gehecht zijn aan onze eigen wil wanneer wat we willen op
zich goed is.
Omdat het object waar we naar
streven goed is, voelen we ons gerechtvaardigd
door het te willen met een koppigheid die ons verblindt; en we realiseren ons
niet dat de manier waarop we willen dat ons idee tot stand te komt niet noodzakelijk
in overeenstemming is met Gods Plannen.
Onze wijsheid en die van God
vallen praktisch nooit perfect samen; en dit gebrek aan congruentie betekent
dat we in elk stadium van onze spirituele tocht nooit ertoe zullen komen de
onthechting van onze persoonlijke ideeën te beoefenen, hoe goedbedoeld deze ook
mogen zijn.
7 Beoefen stilte en vrede
Gods Geest is een geest van
vrede, en Hij spreekt en handelt in vrede en zachtmoedigheid, nooit in tumult
en opwinding. Bovendien zijn de bewegingen van de Geest delicate aanrakingen die
geen groot geluid maken en alleen ons spirituele bewustzijn kunnen
binnendringen als we in onszelf een soort kalme zone van stilte en vrede hebben.
Als onze innerlijke wereld luidruchtig is en geagiteerd, zal de zachte stem van
de H. Geest het erg moeilijk vinden om gehoord te worden. Als we de bewegingen
van de H. Geest willen herkennen en volgen, is dat van het grootste belang om
onder alle omstandigheden een vredig hart te bewaren.
Het is niet gemakkelijk, maar
door onze hoop op God te vestigen, verlatenheid, nederigheid en acceptatie van
onze innerlijke armoede door een onwankelbaar vertrouwen in Gods barmhartigheid
te beoefenen, zullen we geleidelijk vrede bereiken.
Het belang van vrede in de geest
is niet te onderschatten, want als we niet actief proberen om in alle omstandigheden
"vrede te beoefenen" - en er zijn genoeg omstandigheden die dreigen
om ons de vrede te laten verliezen- zal het moeilijk voor ons zijn om de stem
van de Heilige Geest te horen wanneer Hij wil spreken. De beroering die we in ons hart toelaten zal vrijwel
zeker ervoor zorgen dat we Zijn stem niet horen.
Wanneer we moeilijke momenten
meemaken, is de inspanning die we doen om in vrede te blijven ondanks alles een
goede zaak, want alleen al het feit dat we onze gemoedsrust bewaren zal ons de
beste kans bieden om niet op een menselijke, geagiteerde, haastige manier op de
situatie te reageren. Op die manier kunnen we aandacht schenken aan wat de H.
Geest ons zou kunnen suggereren, wat uiteraard veel winstgevender zal zijn.
Daarom moeten in de praktijk
brengen wat de H. Johannes van het Kruis zei:
Zorg ervoor dat u uw hart in vrede bewaart. Laat
geen enkele gebeurtenis van deze wereld uw hart van streek maken... Zelfs als
alles hier beneden uit elkaar zou vallen en alle dingen tegen u waren, dan zou
het geen zin hebben om uzelf erover op te winden, want dat zou u meer nadeel dan
voordeel opleveren.
Het grootste kwaad dat het ons
opwinden doet, is dat het ons niet in staat stelt om de impulsen van de H.
Geest te volgen. Het bewaren van vrede is gekoppeld aan het beoefenen van
stilte. Deze stilte is geen lege stilte: het is vrede, aandacht voor Gods
aanwezigheid en aandacht voor anderen, hoopvol wachtend en vertrouwend op God.
We laten ons soms overvallen door
overmatig lawaai - niet zoveel fysiek lawaai, maar de onophoudelijke wervelwind
van gedachten, verbeeldingen en woorden die we hebben gehoord of gezegd - en
dit alles voedt alleen maar onze zorgen, angsten en frustraties, en laat de H.
Geest duidelijk weinig kans om van Zich te laten horen.
Stilte is geen leegte, maar een
algemene innerlijke houding die ons in staat stelt een innerlijke cel in
ons hart te hebben, om een uitdrukking te gebruiken van de H. Catharina van
Siena, waar we in Gods aanwezigheid zijn en met Hem praten. Stilte is het
tegenovergestelde van de losbandigheid van de ziel in nieuwsgierigheid, roddels,
enzovoort. Het is een vermogen om ons bijna spontaan in onszelf te keren, ons innerlijk
terug te trekken om in Gods aanwezigheid te vertoeven.
Zonder die gehoorzaamheid
daarentegen is het zeer waarschijnlijk dat we spoedig de speelbal van de duivel
worden, aangezien die ziet hoe snel we inspiraties volgen zonder ons, indien
nodig, te onderwerpen aan gehoorzaamheid. Hij zal geen tijd verliezen om ons te
bedriegen en ons geleidelijk ertoe te brengen dingen te doen die niets meer te
maken hebben met Gods Wil.
In geval van twijfel over welke
gedragslijn we moeten volgen, is het normaal gesproken het beste om ons hart te
openen aan één of meer personen om hun advies op te volgen (tenzij er een
beslissende reden is om het anders aan te pakken), in plaats van lang na te
denken en dingen persoonlijk af te wegen, wat ertoe kan leiden dat we in
cirkels gaan ronddraaien en onze verwarring eerder vergroten dan ze te
verminderen. In elk geval moeten we zeker zelf bidden om helderheid te
verkrijgen om beslissingen te kunnen nemen.
Als we niet reageren op genade
We hebben gezien hoe belangrijk
het is om geen enkele van Gods inspiraties te verwaarlozen of te negeren. Dit kan
ons bang maken dat onze ontrouw aan deze inspiraties onze relatie met onze Heer
onherstelbaar beschadigd. Maar de reden om dit punt te benadrukken is om ons
bewust te maken van het belang van samen te werken met God en wat Hij wil doen
in ons leven, en ons meer aandacht te doen schenken aan Hem; om geen angst op
te wekken die ons onnodig zorgen baart en ons ontmoedigt. We moeten er alles
aan doen om te vermijden om Hem ontrouw te zijn, maar tegelijkertijd moeten we
geloven dat wanneer we falen, het geenszins onherstelbaar is.
Onze Heer staat altijd klaar om
ons weer op te tillen als we vallen, en Hij vindt zelfs een manier om onze
struikelingen heilzaam voor ons te maken, als we ons daarna tot Hem richten met
een nederige, vertrouwend hart. Elke keer dat we ons realiseren dat we door
oppervlakkigheid, onzorgvuldigheid of lafheid, inspiratie hebt onderdrukt of
genegeerd, laten we ons er niet door laten ontmoedigen.
Laten we oprecht vragen aan onze
Heer om ons te vergeven. Gebruik ervan maken om ons te vernederen en te
erkennen hoezeer we tekort schieten in deugd, en Hem te vragen ons te straffenÿ
door ons een extra mate van getrouwheid te schenken, zodat dat we alle genaden
die we verloren hebben, goed kunnen maken! Voor God is dat helemaal niet
onmogelijk - als we het van Hem verwachten met een gedurfde vertrouwen van kinderen,
zal Hij het ons geven.
Besluit
We hebben gekeken naar enkele voorwaarden
om Gods inspiraties in ons leven vrucht te laten dragen, ze te voelen en erop
te reageren opdat we ze steeds meer kunnen ontvangen om op die manier geleid te
worden en bewogen te worden door de H. Geest. De hierboven genoemde voorwaarden
zouden onvolledig zijn zonder een laatste toevoeging. Deze voorwaarde is
kinderlijke Liefde voor OLVrouw. Van alle geschapen wezens is de H. Maagd Maria
degene die het meest leefde in de schaduw van de H. Geest.
Maria's hele leven was een
volmaakte daad van instemming met alle werkingen van de H. Geest in haar, en
dit leidde haar tot een steeds vuriger en steeds hogere graad van Liefde. Marias
Liefde groeide gestaag omdat de H. Geest geen weerstand in haar ontmoette.
Maria is onze Moeder in de orde
van genade. Als zodanig geeft ze ons de volheid van genade die de hare is. En
ik denk dat van alle gaven die Maria schenkt aan degenen die zich als haar
kinderen erkennen, en haar in hun huis opnemen naar het voorbeeld van de H. Johannes
(Joh 19:27), de kostbaarste gave een aandeel is in haar totale beschikbare
genade, haar vermogen om zich door de H.
Geest te laten leiden zonder weerstand te bieden.
Maria geeft ons haar nederigheid,
haar vertrouwen in God, haar totale overgave aan Gods Wil, haar stilte en haar
innerlijk luisteren naar de H. Geest. Dit betekent dat één van de zekerste
manieren, om de aanwijzingen in praktijk te brengen, is om heel ons geestelijk
leven aan OLVrouw toe te vertrouwen. Ze zal ons leren wat ze zo goed beoefende:
alle inspiraties van genade duidelijk herkennen, met volle vertrouwen ontvangen
en ze in praktijk brengen met totale trouw, waardoor God wonderen van Liefde bewerkt
in ons leven, zoals Hij deed in het leven van Zijn nederige dienstmaagd.
Bijlagen
Een gebed door Kardinaal Mercier:
Ik ga je een geheim vertellen
over Heiligheid en geluk. Laat elke dag 5 min je fantasie de vrije loop, sluit
je ogen voor alles wat ze zien en sluit je oren voor van al het lawaai van de
wereld, zodat je je kunt terugtrekken in het Heiligdom van je gedoopte ziel, de
Tempel van de H. Geest. Spreek tot die H. Geest en zeg tot Hem:
H. Geest, ziel van mijn ziel, ik aanbid U. Verlicht
mij, leid mij, versterk en troost mij. Vertel me wat ik moet doen en beveel me
om het te doen. Ik beloof me te onderwerpen aan alles wat U van mij verlangt, en
om alles te accepteren dat U met mij laat gebeuren. Toon me gewoon wat Uw wil
is. Amen.
Als je dit doet, zal je leven rustig,
vredig en stil zijn, zelfs temidden van problemen. Want genade zal worden gegeven
om elke stress te evenaren, samen met kracht om het te dragen, genade die je
naar de poorten van het Paradijs zal brengen, vol verdienste. Een dergelijke
onderwerping aan de H. Geest is het geheim van Heiligheid.
Vrijheid en onderwerping:
Er is een ernstige vraag die aan
de basis ligt van alles wat in dit boek is gezegd: hoe kan de mens vrijheid
verzoenen met onze onderwerping aan God? We hebben het dikwijls gehad over de noodzaak
volgzaam zijn aan Gods Wil, ons laten leiden door de H. Geest, enzovoort. Men
kan tegenwerpen dat we in dat geval slechts marionetten in Gods handen zijn.
Waar is onze verantwoordelijkheid en vrijheid?
Zo'n angst is vals. Het zou zelfs
de ernstigste bekoring van de duivel kunnen zijn om mensen van God te scheiden.
We moeten ervan overtuigd zijn dat hoe meer we ons onderwerpen aan God, hoe
vrijer we zijn. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit enige manier is waarop we
echt vrij zijn: door God te gehoorzamen. Dit feit is moeilijk te bevatten en
zal altijd een beetje een mysterie blijven, maar een reeks punten kan ons
helpen begrijpen waarom dit waar is.
1. Gehoorzaamheid aan God maakt
van ons geen marionetten. Geleid worden door Gods geboden en door inspiraties
van de Geest betekent niet vliegen op automatische piloot zonder iets te doen
te hebben. Het laat ruimte om onze volledige vrijheid uit te oefenen, verantwoordelijkheid,
initiatief, enzovoort. Maar in plaats dat het gebruik van onze vrijheid
willekeurig is, of geregeerd door onze grillen, leidt God het op de manier die
het beste voor ons is. Het wordt een samenwerking met Gods genade, een samenwerking
die al onze menselijke vermogens van wil, intelligentie, rede en dergelijke
vereist.
2. God is onze Schepper, en Hij
is het die ons op ieder moment in stand houdt als vrije wezens. Hij is de bron
van onze vrijheid; en hoe afhankelijker we van God zijn, hoe meer die vrijheid uit
Zijn bron voortvloeit. Afhankelijk zijn van een andere mens kan een beperking
zijn; maar afhankelijk zijn van God is geen beperking, want God is oneindig, en
oneindig goed. Het enige wat Hij ons "verbiedt", is hetgeen wat ons weerhoudt
vrij te zijn, wat onze vervulling als mensen die in staat zijn om lief te
hebben en vrij bemind te worden verhindert, het vinden van ons geluk in de Liefde
belemmert. De enige grens die God ons oplegt, is het feit dat we geschapen
zijn. We kunnen niets anders van ons leven maken, zonder onszelf ongelukkig te
maken, waarvoor we zijn geschapen: om Liefde te ontvangen en Liefde te geven.
3. Wat is vrijheid? Het betekent
niet dat je je grillen de vrije loop laat, maar dat je je in staat stelt te
doen wat het beste, mooiste en meest diepgaande in onszelf naar boven laat
komen, in plaats van verstikt te zijn door meer oppervlakkige dingen zoals onze
angsten, zelfzuchtige gehechtheden of onwaarheid. Als wij ons onderwerpen aan
God, zal die onderwerping een soort omhulsel verwijderen dat ons gevangen
houdt, om plaats te maken voor alles wat waarachtig is in ons.
Als we ons onderwerpen aan Gods Wil,
zal die zeker in strijd zijn met een deel van onszelf. Maar dit verleden is het
negatieve deel van ons, dat ons beperkt en waarvan God ons geleidelijk aan van verlost.
Gods Wil is nooit tegengesteld aan wat goed in ons is: ons streven naar
waarheid, leven, geluk, en de volheid van Liefde. Onderwerping aan God snoeit
dingen in ons, maar verwijdert nooit het beste wat in ons is: onze diepe,
positieve ambities. Integendeel: het ontwaakt en versterkt ze, oriënteert ze en
bevrijdt ze van obstakels die hun vervulling in de weg staan.
4. Ervaring bevestigt dit: mensen
die met de Heer door het leven gaan en laten zich door Hem laten leiden ervaren
een groeiend gevoel van vrijheid. Hun hart is niet beperkt of verstikt, maar breidt
zich uit en "ademt" steeds vrijer. God is oneindige Liefde. Het wordt
niet beperkt. Zij die met God op tocht gaan, voelen zich vrij; ze voelen dat ze
niets te vrezen hebben, dat ze niet onderworpen zijn aan controle, maar dat integendeel
alles aan hen onderworpen is, omdat alles meewerkt voor hun bestwil, of het nu
gunstige of ongunstige omstandigheden zijn, goed of slecht.
Ze hebben het gevoel dat alles
van hen is omdat ze Gods kinderen zijn; dat niets hen kan beperken, omdat God
hun toebehoort. Ze zijn niet onderworpen aan voorwaarden, maar kunnen altijd
doen wat ze willen, want wat ze willen is Liefhebben, en dat is altijd binnen
hun macht. Niets kan hen scheiden van de God die ze liefhebben; en ze voelen dat
zelfs als ze in de gevangenis zouden zitten, ze net zo gelukkig zouden zijn,
want geen enkele kracht in de wereld kan hen van God scheiden.
5. De echte oplossing voor het
probleem ligt niet op het niveau van filosofie, maar in het leven zoals wij het
beleven. Op het niveau van filosofie kunnen we altijd vermoeden dat er een
tegenstrijdigheid moet zijn tussen onze vrijheid en Gods Wil. Uiteindelijk
hangt alles af van waar we ons situeren met betrekking tot God. Elke
tegenstelling tussen onze vrijheid en Gods wil wordt volledig opgelost als onze
relatie met God een Liefdesrelatie wordt, en het kan niet op een andere manier
worden opgelost.
Als mensen van elkaar houden,
verenigen ze vrijwillig hun wil en zijn ze afhankelijk van elkaar; en hoe
nauwer ze met elkaar verbonden zijn en afhankelijk zijn van elkaar, hoe
gelukkiger en vrijer zijn ze. Adolescenten vinden het niet prettig om
afhankelijk te zijn van hun ouders, omdat dat soort afhankelijkheid zwaar op
hen weegt; ze zouden liever autonoom zijn en helemaal niemand nodig hebben.
Maar kleine kinderen (en volgens
het Evangelie moeten we allemaal een kinderlijk vertrouwen hebben) zijn in
tegenstelling niet alleen volledig afhankelijk hun ouders, maar is hun afhankelijkheid
een uitwisseling van Liefde. Wanneer ze alles ontvangen van hun ouders, is
het eigenlijk hun Liefde die ze
ontvangen en accepteren, en ze daarop reageren ze door lief te hebben. Hun
manier van liefhebben bestaat uit de vreugde om te ontvangen en hun Liefde tot
hun ouders te betuigen, volledig en ongedwongen.
6. Dit alles betekent dat als we
de (schijnbare) tegenstellingen tussen Gods Wil en onze vrijheid willen
oplossen, we de H. Geest moeten vragen om de genade om God meer lief te hebben,
en het probleem lost zichzelf op. God liefhebben is het meest veeleisende van
alles het is vereist een totale gave: Heb de Heer, je God, lief met heel je
hart, met heel je ziel, en met al je kracht. Maar tegelijkertijd is dit het
minst beperkende van allemaal: God liefhebben is geen beperking, omdat Zijn
pracht en Zijn schoonheid zo groot zijn dat Hem liefhebben oneindig geluk
betekent. God is oneindig goed, zodat Hem liefhebben je hart niet beperkt, maar
oneindig vergroot.
Aan de andere kant, als we dit
perspectief van Liefde zouden verliezen, als de relatie tussen God en mens slechts
een relatie van schepper tot schepsel, meester tot dienaar, was, dan zou het
probleem onoplosbaar worden. Niets anders dan Liefde kan de tegenstelling
tussen twee vrijheden oplossen: alleen Liefde maakt het mogelijk twee vrijheden
vrij te verenigen. Liefhebben betekent onze vrijheid vrijelijk verliezen; maar
dat verlies is winst, want het geeft de Ander aan ons en geeft ons aan de
Ander. God liefhebben betekent onszelf verliezen om God te vinden en bezitten, en
uiteindelijk onszelf in Hem vinden.
Matteüs 10:39: Wie zijn leven probeert te behouden zal het
verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij, die zal het behouden.