Eer je vader en je moeder

ouders

Jezus bleef me alles laten zien. Ik vertelde je reeds hoe ik mijn ouders ondankbaar was, hoe ik me voor hen schaamde. Ik sprak slecht over hen en ik wees hen af omdat ze arm waren en me niet alles konden geven wat mijn rijke vrienden hadden. Ik was een ondankbare dochter, tot op het punt dat ik zei mijn moeder niet als zodanig beschouwde omdat ze minderwaardig voor me leek.

Het was beangstigend om mijn levensoverzicht te zien, van een goddeloze vrouw. Zo iemand vernietigt alles wat ze nadert. En het ergste was dat ik mij een heel goed mens voelde en ervan overtuigd was!

Ik dacht dat ik met betrekking tot het 4^de gebod goed geslaagd zou zijn, omdat mijn ouders me veel hadden gekost. Ik heb veel geld voor hen uitgegeven vanwege hun ziekten (alle onderzoeken had ik mee betaald), omdat ze allebei ernstige ziekten hadden voordat ze stierven.

Het was mijn man die de kosten dekte en ik zei: Zorg voor deze twee schaamteloze mensen, want ze laten geen cent als erfenis na en meer zelfs, er is een fortuin nodig om hen te bekostigen. De ouders van mijn vrienden laten daarentegen bezit achter… En de Heer liet me zien hoe ik alles analyseerde vanuit geldelijk oogpunt, omdat ik zelfs mijn ouders manipuleerde toen ik geld en macht had, ik profiteerde zelfs van hen.

de geldgod

Met geld maakte ik mezelf tot god, en ik vertrapte zelfs mijn ouders. Weet je wat me het meeste verdriet deed? Om ze daar te zien. Mijn vader huilde toen hij zag dat hij geen goede vader was geweest, dat hij zijn dochter wel had geleerd een werker, een vechter, een ondernemer te zijn, om gerespecteerd te worden, want alleen degenen die werken gaan vooruit in het leven, Maar hij was een bijzonderheid vergeten: dat ik een ziel had, en dat hij mijn evangelieprediker was, door met zijn leven te getuigen.

Mijn leven begon te zinken, met het voorbeeld dat hij me had gegeven. Hij zag nu, met diep verdriet, de verantwoordelijkheid die hij voor God had, aangezien hij een rokkenjager was geweest, en hij zei vrolijk opschepte tegen mijn moeder en tegen iedereen, dat hij een "macho" was, omdat hij veel vrouwen had en hij ze allen kon veroveren. Bovendien dronk en rookte hij.

Hij was ook een goed mens, maar deze ondeugden vond hij niet erg, integendeel, hij geloofde dat het deugden waren. Hij was ook erg trots. Toen ik nog een baby was en zag hoe mijn moeder huilde als hij over de andere vrouwen sprak, begon ik vervuld te worden van woede en wrok. De wrok begint met de geestelijke dood: ik voelde een angstaanjagende woede toen ik zag hoe mijn vader mijn moeder vernederde bij mensen, en hoe hij zoveel verdriet veroorzaakte... En zij zweeg. Daar begon mijn opstandigheid.

Toen ik een puber was, zei ik tegen mijn moeder: Ik zal nooit doen zoals jij. Je gooit de waardigheid van vrouwen onder de voeten. Daardoor zijn wij vrouwen niets waard: de fout ligt bij vrouwen zoals jij, zonder waardigheid, zonder trots, die zich laten onder de voet treden en vernederd worden door mannen! En tegen mijn vader zei ik altijd: Pa, luister goed: ik zal nooit toestaan ​​dat een man mij aandoet, wat jij mama aandoet! Nooit! Als op een dag een man mij ontrouw zou zijn, zal ik mezelf rechtvaardigen! Ik doe hetzelfde, zodat hij het zou leren!¡

Mijn vader sloeg me en schreeuwde: Hoe durf je, kleine?! Ik weet niet waarom mijn vader zo hypocriet was. Ik zei hem: Ok, je kunt me zelfs slaan... Maar als ik op een dag trouw en mijn man pleegt overspel, dan zal ik mezelf rechtvaardigen, ik zal het hem betaald zetten, zodat mannen zouden begrijpen en ervaren hoe een vrouw lijdt, wanneer een man haar op zoÿn manier vernedert!

Ik vulde mezelf met al deze haat en wrok. Weet je, ik voelde zoveel woede, dat dit van mijn leven een rebellie maakte: ik begon te leven met het verlangen om de vrouw te verdedigen. Ik begon abortus, euthanasie, echtscheiding te steunen, en ik adviseerde alle vrouwen die ik kende, om zichzelf te rechtvaardigen als hun man hen zou verraden! Ik ben lichamelijk nooit ontrouw geweest, maar ik heb zoveel mensen veel kwaad berokkend met deze raadgevingen.

Toen ik eindelijk financieel welgesteld was, zei ik tegen mijn moeder: Ma, ga weg van pa, want het is onmogelijk om met zo'n man te leven! Heb een beetje waardigheid, heb wat zelfrespect, ma!

Maar ook al was mijn vader zo, toch mocht ik hem graag. Ondanks alles hield ik van hem. Dit omdat mijn moeder echt een goede vrouw was, die ons nooit, nooit, leerde haten, noch mijn vader, noch iemand anders! En ik, die wilde dat mijn ouders gingen scheiden! Maar mijn moeder zei altijd:

Nee, mijn dochter, dat kan ik niet. Ik lijd, dat is waar, maar ik offer mezelf op voor jullie, mijn kinderen. Jullie zijn met zeven en ik ben maar alleen. Ik offer mezelf op omdat hij een goede vader is: ik zou niet van hem kunnen scheiden en jullie zonder vader achterlaten. En als ik dan zou scheiden, wie zou er dan bidden dat je vader zich zou kunnen redden? Ik ben het die tot de Heer voor hem kan smeken, zodat hij verlossing kan vinden. De pijn en het lijden dat hij mij veroorzaakt, verenig ik met de pijnen die Jezus leed aan het Kruis. Elke dag ga ik naar de kerk, en voor de tabernakel zeg ik: ´'Heer, dit lijden is niets. Ik verenig het met dat van Uw Kruis, zodat mijn man en mijn kinderen zich kunnen redden.¡ Ik vertrouw je vader toe aan Jezus, samen met de Rozenkrans. De duivel duwt hem naar de bodem waardoor hij zondigt, maar ik duw hem omhoog met de Rozenkrans, ik breng hem voor het Heilig Sacrament in het tabernakel en ik zeg tegen Jezus:

´Heer, hier is hij: ik vertrouw erop dat U mij niet zult laten sterven zonder hem bekeerd te zien worden. Heer, ik bid niet alleen voor mijn man, maar ook voor alle vrouwen die zich in dezelfde situatie bevinden, vooral voor degenen die, in plaats van te knielen om U te smeken voor hun man en voor hun kinderen, zichzelf in handen van tovenaars en waarzeggers overgeven, of anders overspel plegen, waarbij ze hun eigen ziel en het gezin in de klauwen van de boze sturen. Heer, ik bid voor deze vrouwen, voor hun gezin.¡

Weet je, acht jaar voordat hij stierf, bekeerde mijn vader zich! Hij had berouw en hij vroeg God vergeving en de Heer vergaf hem. Hij was in het Vagevuur, in het laagste deel, in groot lijden, zodat hij eerherstel voor zijn zonden deed. Herstel brengen voor zonde is iets dat we niet erg serieus nemen, we denken er niet over na. Het is dikwijls niet mogelijk, maar juist daarom verleent de Heer ons de genade om door de Eucharistie onze zonden te herstellen. Elke keer dat we deelnemen aan de H. Mis, geeft de Heer ons de genade om eerherstel te brengen voor het kwaad dat we hebben begaan. God toont ons in het hiernamaals de gevolgen van onze zonden, van het kwaad dat we de naaste hebben aangedaan. Zelfs een slechte blik, een lelijk woord... Als we zouden kunnen zien hoe verschrikkelijk het is! En wat huilen we daar om al deze zonden!

In het geval van mijn vader zei mijn moeder hem dat hij mijn broers de raad moest geven dat ze hun zondig leven, dat ze leidden, zouden opgeven. Ze volgden het voorbeeld van mijn vader, in ontrouw, in drinken... Ze waren zijn kopie. Als hij had kunnen doen wat mijn moeder hem zei, zou dit een eerherstel zijn geweest. Maar hij reageerde altijd om de kinderen plezier te laten hebben, dat ze enkel verloofd waren, en dat ze tijd zouden hebben om te veranderen!

Hij gaf een slecht voorbeeld aan mijn broers en hij bracht geen eerherstel voor zijn zonden. Hij huilde daar in het Vagevuur, en hij zei: Ik heb mezelf gered dankzij 38 jaar gebed van deze heilige vrouw, die God me als echtgenote heeft gegeven! Mijn moeder heeft 38 jaar van haar leven voor hem gebeden!

Satan en zijn strategie

Degenen die de film ´The Passion' hebben gezien, zullen zich herinneren dat terwijl ze Jezus geselen, men een duivel ziet met een klein kind (ook een duivel), die naar Jezus kijkt en glimlacht. Welnu, weet dat hij vandaag niet langer een baby is, maar een boosaardig genie, machtig en pervers, die vele volkeren in slavernij houdt, met de geneugten van het vlees, met magie, met verkeerde ideologieën, zoals bijvoorbeeld deze die bevestigen dat de duivel niet bestaat.

 Satan en het duivelskind

De duivel is sluw, hij ontkent zijn bestaan! Hij laat ons geloven dat hij niet bestaat, om ongestoord te kunnen handelen! Hij leidt de mens om hem te laten geloven dat hij niet bestaat, en om ons zo te vernietigen. Hij vindt een manier om zelfs degenen die in God geloven in verwarring te brengen; wanneer er bijvoorbeeld ware verschijningen zijn, doet hij geloven dat ze vals zijn. Hij verwart de mensen op duizend en één manieren, profiterend van de zwakke kant van de mens.

Veel Katholieken die gelovig en praktiserend zijn, gaan zowel naar de H. Mis als naar waarzeggers en tovenaars, omdat de boze ons doet geloven dat er niets kwaads in is en dat we toch naar de Hemel gaan. En dat er zeker geen magie gebruikt wordt om iemand kwaad te berokkenen! (Noot: ze noemen het zelfs ‘witte magie’, maar alle magie is kwaadaardig en komt van de boze) De duivel misleidt, misbruikt en leidt dit alles met een zeer goed voorbereide strategie.

Weet dat wanneer we onze toevlucht nemen tot magie, het beest zijn zegel inprent. Als we naar een tovenaar, waarzegger, astroloog, of naar iemand gaan die geesten oproept, de duivel op al deze plaatsen zijn zegel, zijn stempel drukt.

Ik bevond me op één van deze plaatsen toen ik met een vriendin ging, die me naar een tovenaar bracht om mijn toekomst te voorspellen, en daar werd ik getekend door het beest. De boze zette zijn zegel op mij. Het ergste was dat ik vanaf die dag, waarop ik via die vrouw het stempel van het kwaad ontving, zaken begon te krijgen als nachtelijke onrust, nachtmerries, angsten, depressies en zelfs een diep verlangen naar zelfmoord! Ik begreep het waarom van deze verlangens niet! Ik huilde, voelde me ongelukkig en voelde me nooit meer in vrede. Ik bad, maar ik voelde de Heer ver van mij verwijderd. Daarna voelde ik noot meer die nabijheid met Hem, dat ik wel had toen ik klein was. Natuurlijk! Ik had de deuren voor het beest geopend en de boze was met geweld mijn leven binnengedrongen.

De leugens en de eerste biecht die slecht werd beleden

Toen ik nog klein was, leerde ik helaas dat leugens perfect waren om de straffen van mijn moeder te vermijden, die nogal streng waren, en daarom ging ik naar de “meester van alle leugen”. Ik sloot een verbond met hem en ik werd zo'n grote leugenaar dat, naarmate mijn zonden toenamen, ook de omvang van mijn leugens toenam. Ik wist bijvoorbeeld dat mijn moeder een groot respect voor de Heer had.

Voor haar was de naam van de Heer Heilig, het was Allerheiligst, en daarom dacht ik het perfecte wapen te hebben! Ik zei altijd tegen haar: Ma, voor Christus zweer ik dat ik dit niet heb gedaan! Op deze manier slaagde ik er uiteindelijk in om straffen te ontwijken. Met mijn leugens heb ik de Allerheiligste Naam van Christus gelasterd, in mijn slechtheid vulde ik mijzelf met zoveel zonden en vuil.

En als mijn moeder sterk aandrong zei ik: Mam, luister! Dat een bliksemschicht mij treft, als wat ik zeg een leugen is! Deze woorden heb ik dikwijls gebruikt... en zie! Er ging veel tijd voorbij, maar uiteindelijk trof een echte bliksemschicht mij! En het is alleen door Gods Barmhartigheid dat ik er nog ben.

Op een dag zei mijn vriendin Estela tegen me: Kijk eens, je bent reeds 13 jaar en je hebt je maagdelijkheid nog steeds niet verloren?! Ik keek geschrokken naar haar en vroeg haar: Wat bedoel je daarmee? Mijn moeder had het altijd met mij over het belang van maagdelijkheid. Ze zei dat we te maken hebben met de ring van het Huwelijk met de Heer.

Maar mijn vriendin zei met een air van superioriteit tegen me: Zodra ik begon te menstrueren, bracht mijn moeder mij naar de gynaecoloog, en nu neem ik de pil! Ik wist op dat moment niet eens wat dat betekende! En ze legde mij uit wat “de pil” was, en de mogelijkheden om niet zwanger te worden en ze voegde eraan toe dat ze al met die, en die had geslapen, een enorme lijst! Ze bevestigde dat het een heel goede zaak was! Mijn vriendinnen zeiden me: Weet je nu echt van niets?

Omdat ik nee antwoordde, beloofden ze me naar een plek te brengen waar ze het allemaal hadden geleerd. Ik maakte me zorgen: ik wist waar ze me heen zouden leiden! Er opende zich een nieuwe wereld voor mij: nieuw en totaal onbekend.

Ze brachten me naar een nogal vieze bioscoop, in het centrum van de stad, om een ​​pornofilm te gaan bekijken. Stel je mijn schrik eens voor, als meisje van 13 jaar, dat in die tijd niet eens een televisie in huis had! Je kunt je voorstellen hoe het was om zo'n film te zien! Ik stierf bijna van schrik! Het leek me de Hel! Ik had willen vluchten, maar ik deed het niet, omdat ik beschaamd was en geen gezichtsverlies wilde lijden voor mijn vriendinnen. Maar ik wilde er zo graag weg, ik was heel bang!

Diezelfde dag ging ik met mijn moeder naar de H. Mis. Ik was zo bang, dat ik wilde biechten. Ze bleef voor het tabernakel om te bidden. In de biecht beleed ik mijn gebruikelijke zonden: het negeren van mijn plichten thuis, deze op school, mijn ongehoorzaamheid… Dit waren min of meer mijn gewone zonden. Ik ging altijd naar dezelfde Priester, en daarom kende hij min of meer al mijn zonden, maar die dag zei ik ook dat ik naar de bioscoop ging, verborgen voor mijn moeder.

De Priester riep bijna: Verborgen voor wie?! Waar ging je toch naartoe?! Ik was terneergeslagen en toen ik uit de biechtstoel kwam, keek ik naar mijn moeder die rustig op haar plaats zat. Gelukkig had ze niets gemerkt! Stel je voor dat ze het had gehoord! Natuurlijk had ik niet gezegd wat voor soort film ik had gezien! De Priester was zo verontwaardigd, stel je voor dat ik had gezegd welke film ik had gezien, wat zou hij dan gedaan hebben? Mij slaan?

Dat was het begin van Satans sluwheid! Vanaf die tijd begon ik zelfs slechte belijdenissen af ​​te leggen. Vanaf dat moment koos ik wat ik zou zeggen in de biecht: Deze zonde biecht ik, maar die andere niet. Deze zonde zeg ik tegen de Priester, maar die andere niet! Het begin van mijn heiligschennende belijdenissen! Ik ontving de Heer in de H. Communie, en wist dat ik niet alles had beleden! Ik heb de Heer onwaardig ontvangen! De Heer liet me de degeneratie van mijn ziel zien, het was verschrikkelijk! Net zoals dit proces van geestelijke dood ernstig was.

Ik belandde tot het punt dat ik op het einde van mijn leven niet meer in de duivel geloofde, of in wat dan ook. Hij liet me zien hoe ik in mijn kinderjaren hand en hand met God wandelde. Ik had een diepe relatie met Hem, en de zonde zorgde er geleidelijk voor dat ik Zijn hand losliet. Nu zei de Heer mij dat zij die Zijn Lichaam en Zijn Bloed eten en drinken in die toestand, hun veroordeling eten en drinken. Ik at en dronk mijn veroordeling!

Ik zag in het Boek des Levens hoe de demon wanhopig was, want toen ik 12 jaar was geloofde ik nog steeds in God, ging ik nog steeds naar de Eucharistische Aanbidding met mijn moeder. Het was vreselijk mijn geloofsafval te zien.

Toen ik mijn zondig leven begon, liet de Heer me voelen dat ik de Vrede in mijn hart aan het verliezen was. Er begon een gewetensstrijd, en wat zeiden mijn vriendinnen mij? Ze zeiden: Wat?! Ga je biechten?! Je bent dwaas, je bent ouderwets! En bij wie dan? Bij deze Priesters die nog grotere zondaars zijn dan wij?! Geen van hen ging biechten, ik was de enige die nog ging. Er woedde een strijd tussen wat mijn vriendinnen vertelden en wat mijn moeder en mijn geweten me vertelden... Geleidelijk begon de balans door te wegen in het voordeel van mijn vriendinnen. En ik besloot niet meer te biechten: ik ging niet langer biechten bij die oude mannen, die geschandaliseerd waren alleen omdat ik naar de bioscoop ging!

Zo sluw is Satan! Op 13-jarige leeftijd nam ik afstand van de Biecht. Hij is een expert, weet je? Hij plaatst verkeerde ideeën in ons hoofd! Op 13-jarige leeftijd was ik in de geest al een levend lijk. Maar voor mij was het belangrijk, gedreven door trots om bij dat groepje vriendinnen te horen, van verfijnde en deskundige meisjes. Als we 13 jaar zijn, denken we alles te weten, en dat alles wat met God te maken heeft uit de mode is, of dwaas. Wat het "in" is moet gevolgd worden.

Wat ik jullie nog niet heb verteld is toen Jezus’ stem klonk en de demonen daar vluchtten omdat ze Zijn stem niet konden verdragen, bleef één van hen. Hij had niet de toestemming gekregen om te vluchtten. Deze demon, enorm, schreeuwde met afschuwelijke kreten: Ze is van mij! Ze is van mij! Ze is van mij! Alleen hij bleef, want hij was degene die mijn zwakheden leidde, mij manipuleerde en met zijn strategie leidde, zodat ik zou zondigen! Hij was het die me van de Biecht wegtrok!