Mijn Mariale leger, bereid je voor, wees waakzaam als goede soldaten, want de grote geestelijke veldslagen staan ​​op het punt te beginnen! 10/8/2021

Oproep van de Heiligmakende Maria aan het Volk van God - Boodschap aan Enoch

Kindertjes van mijn Hart, de Vrede van mijn Heer zij met jullie allen en mijn Moederliefde en bescherming vergezelt je altijd.

Mijn Mariale Leger, de dagen naderen dat je de Glorie van God zult eren met je getuigenis. De tijd van de Grote Evangelisatie moet nog komen; de Geest van God zal je vergezellen en leiden, net zoals Hij deed met de discipelen van mijn Zoon en met de Kerk van de eerste Christenen. Kindertjes, jullie zijn de discipelen van mijn Zoon, van deze laatste eindtijd. Vandaag roep ik jullie op om je rond mijn cenakels of heiligdommen te verzamelen en zo de uitstorting van de Heilige Geest te ontvangen, die jullie zal dopen met Zijn vuur, zodat jullie aan alle naties het Evangelie van mijn Zoon kunnen verkondigen, zonder angst.

Wijd je toe aan de Hemelse Vader en aan de Heilige Geest, zodat je door Zijn Genade en Barmhartigheid kunt worden omgevormd tot dappere strijders die de naties de zegevierende terugkeer van mijn Zoon aankondigen. Wees daarom, mijn geliefde kinderen, dragers van Licht, Wijsheid, Liefde en kennis van God, waarmee jullie de wereld zullen transformeren en de weg vrijmaken voor Zijn Tweede Komst in Glorie en Pracht. Je zal daarom de vruchten en gaven van de Heilige Geest ontvangen, door de persoonlijke toewijding die elk van jullie zal maken aan de Vader en de Heilige Geest, die op jullie zullen worden uitgestort door de handoplegging van één van mijn Favoriete Zonen, Priesters van mijn Mariale Priesterbeweging.

Vraag me in gebed door het bidden van mijn Heilige Rozenkrans, om je een van mijn Favoriete Zonen te sturen om je te begeleiden op je missies, want alleen in hen zal de kracht van de Heilige Geest in die dagen worden gemanifesteerd. Mijn Favoriete Zonen van de Mariale Priesterbeweging, zullen jullie spirituele gidsen zijn in de naderende dagen van spirituele duisternis.

Kindertjes, bid voor de Kerk van mijn Zoon, want zeer binnenkort zullen miljoenen zielen hun geloof verliezen vanwege de geestelijk bloedbad die op het punt staat plaats te vinden. Het Schisma is al begonnen en de afvalligheid neemt toe, de overgrote meerderheid van de mensheid is tegenwoordig van God vervreemd.

Veel opstandige kinderen worden ontdoopt en verloochenen de Kerk en mijn Zoon. Wat een droefheid voel ik in mijn Hart als Moeder van de mensheid, om deze gruwel te zien die de H. Geest van God zal scheiden van deze arme schepsels! Door afstand te doen van het Doopsel, de Kerk en God, ben je overgeleverd aan de Boze, die je ziel zal overnemen. Jullie zullen dan niet langer kinderen van God zijn en worden geïncarneerde demonen in dienst van de meester van de duisternis. Mijn kinderen, jullie vragen dan over de crisis van de Kerk, want een Groot Schisma staat op het punt los te breken, dat zijn fundamenten zal verplaatsen, maar het niet zal doen instorten. Ik, jullie Hemelse Moeder, in het gezelschap van de H. Michael, de Engelenlegioenen, de Gezegende Zielen en mijn Mariale Leger hier op aarde, zullen haar val niet toestaan. We zullen ze ondersteunen en beschermen tegen de aanvallen van de Boze en zijn legers van het kwaad.

Mijn Mariale Leger, bereid jullie voor, wees waakzaam als goede soldaten, want de grote geestelijke veldslagen staan ​​op het punt te beginnen. Verenig je in gebed met mijn Heilige Rozenkrans en laat ons, samen met de H. Michael en de Hemelse Militie, de strijdkreet uitspreken: Wie is als God? Niemand is zoals God!

17-08-2021 om 02:02 geschreven door claudia  

Marcel Broesterhuizen, wat is immanente gerechtigheid? 

Recent is een Nederlandse vertaling uitgekomen van een boek dat vier jaar geleden is geschreven door de aartsbisschop van Mechelen, Léonard. Er is heel wat tumult rondom een passage uit dit boek ontstaan,omdat Léonard AIDS daarvan zei dat men dat hoogstens een vorm van "immanente gerechtigheid" zou kunnen noemen. Naar aanleiding van deze uitspraak is veel geroepen, veel emotie geuit, maar mogelijk ook weinig nagegaan waar het nu precies om gaat. Ik zou daar een viertal opmerkingen over willen maken.

Léonard zegt in zijn uitspraak dat voor hem AIDS geen straf van God is, en dat hij niet wenst te redeneren in dat soort termen. In het citaat heeft Léonard het over AIDS ten gevolge van promiscue seks: ook in dat geval mag en kan men niet van straf spreken. Toch leggen de commentaren een verband met "straf", vanwege het gebruik van het woord "gerechtigheid". Reden dus om na te gaan wat "immanente gerechtigheid" is. Het is een niet geheel exacte vertaling van een wat verwarrend begrip.

"Immanent" duidt erop dat het gaat om iets dat binnen de natuurlijke, geschapen orde ligt, iets dat opgesloten is in de aard van de dingen. "Immanent" staat tegenover "transcendent", een begrip waarmee we datgene aanduiden dat boven de materiële, geschapen werkelijkheid uitstijgt, voor gelovigen God. Bij immanente gerechtigheid is dus geen factor van buitenaf, ook God niet, rechtstreeks als uitvoerder van een vonnis betrokken.

"Immanente gerechtigheid" is een vertaling van het Franse "justice immanente". Dit begrip is het eerst gebruikt door de negentiende-eeuwse Franse socialistische filosoof Proudhon: hij duidde ermee aan dat bepaalde ontwikkelingen in economie en maatschappij vanzelf tot bepaalde gevolgen ten positieve of ten negatieve leidden. Het kapitalisme leidt er vanzelf en onstuitbaar toe dat de rijken steeds rijker en de armen steeds armer worden, en het lot dat de armen treft leidt er vanzelf toe dat zij in opstand komen. In die zin wreekt het kapitalisme zichzelf, er is geen enkele rechter voor nodig die er een oordeel over uitspreekt. In die zin betekent "justice" iets anders dan gerechtigheid zoals wij dat in het Nederlands gebruiken. Het gaat om een moreel neutrale gebeurtenis die in de aard van de dingen besloten ligt.

Proudhons begrip "justice immanente" gaat terug op de filosofie van de pre-Socratische filosoof Anaximander van Milete. Hij was geïnteresseerd in het fenomeen van evenwicht in de natuur. In zijn voorstelling waren alle gebeurtenissen in de natuur als leden van een gerechtshof, die bij elke verstoring van het evenwicht in de natuur als een tegenreactie uitspraken waardoor het evenwicht in de natuur zich kon herstellen. Negatieve, ongewenste gebeurtenissen vinden plaats wanneer een verstoring van het evenwicht binnen de natuur zich wreekt.

Het is niet moeilijk om verschillende fenomenen in de wereld van vandaag te noemen, waarin menselijk handelen zichzelf in deze zin "wreekt". In het verleden wreekte het gebruik van bepaalde drijfgassen in spuitbussen zich door het verdwijnen van de ozonlaag. Excessief gebruik van fossiele brandstof wreekt zich door het broeikaseffect. Overvloedig gebruik van dierlijke vetten wreekt zich in hart- en vaataandoeningen. Zeggen we daarmee dat het verdwijnen van de ozonlaag, het broeikaseffect en hart- en vaataandoeningen iets te maken hebben met gerechtigheid of vonnis? Nee, doorgaans waren mensen zich niet bewust van de gevolgen. Dit soort gedragingen krijgt pas een ethische dimensie als men er willens en wetens mee doorgaat.

Het begrip "justice immanente" is ook gebruikt - en daar zit een belangrijke bron van onduidelijkheid - door psychologen, in navolging van de Franse psycholoog Jean Piaget. Piaget constateert dat kinderen op een bepaalde leeftijd ervan overtuigd zijn dat goed gedrag vroeg of laat zal worden beloond en verkeerd gedrag bestraft. Als kinderen dan iets vervelends overkomt, dan moet dat wel ergens een straf voor zijn. Niet alleen kinderen denken zo, ook veel volwassenen, en het heeft de eeuwen door religieuze mensen steeds voor een probleem geplaatst: hoe kan bijvoorbeeld iemand als Job zoveel ellende over zich heen krijgen als hij toch een rechtvaardig mens en geen zondaar is? Uiteindelijk is het toch "boontje komt om zijn loontje", of "eigen schuld, dikke bult". In de wijze waarop Piaget het begrip "justice immanente" is gaan gebruiken, zit dus wel een component van moreel oordeel en van onbarmhartigheid maar dat is dus niet de oorspronkelijke betekenis van het begrip. Uit de context van Léonards uitspraak is het mijns inziens duidelijk dat hij dit soort justice immanente niet bedoelde.

Naar mijn mening is het dan ook onjuist aan Léonard te verwijten dat hij een moreel oordeel over mensen met AIDS uitspreekt. Hij heeft alleen willen zeggen dat promiscue sex tot een verspreiding van AIDS heeft geleid. En zijn betoog kan - zoals uit de context van zijn uitlating zelf en vanuit latere interviews duidelijk wordt - zeer zeker niet worden toegepast op mensen die door andere oorzaken AIDS hebben, zoals kinderen van moeders met AIDS, verkrachte vrouwen, mensen die bloedtransfusie hebben ondergaan met besmet bloed.

Uitspraken

·        De aardbeientaart die ik in mijn gezicht kreeg was best lekker, maar de aanslag van de dames van Femen was de aangenaamste.

·        Een drama moet vandaag herdacht worden. Eergisteren was het de 25ste verjaardag van de abortuswet in België.

·        Als twee mannen of twee vrouwen fiscale zekerheid nastreven, zijn er andere formules dan het homohuwelijk.

·        We zeggen dat minderjarigen niet mogen trouwen, geen huis mogen kopen, maar ze zouden plots wel rijp genoeg zijn het moment van hun dood te kiezen?

·        Roger Vangheluwe beseft niet voldoende wat hij heeft aangericht. Hij verdoezelt zijn gedrag zelfs. Dat schijnt nogal typisch te zijn voor pedofielen.

·        Ik vind het vreemd om van het verplichte celibaat te spreken, want niemand is verplicht om Priester te worden.

·        Men beschouwt mij als aartsconservatief - hoe kan het ook anders als aartsbisschop?

·        Aids is geen straf van God, maar hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gerepresenteerd krijgen voor wat het milieu aandoen.

·        De Belgische bisschoppen hebben schuld bekend (voor de pedofiliezaken binnen de Kerk), met overtuiging, maar dat hoeven we toch niet elke week te doen?

·        Mochten we de mensen tot priester wijden die het meest bereid zijn om zich volledig in te zetten, dan zouden we honderden vrouwen moeten wijden. Maar het mannelijke en vrouwelijke speelt een grote rol in de bijbelse openbaring. Christus stelt zich voor als bruidegom die met de mensheid en zijn kerk trouwt. De kerk is voor hem zijn bruid. Dat is de enige reden waarom hij onder zijn talloze volgelingen - zowel mannen als vrouwen - alleen de mannen uitkiest om hem te vertegenwoordigen. Een bisschop draagt niet voor niets een ring. Het geeft aan dat hij meer is dan een prefect van een departement. Het geeft aan dat hij Christus vertegenwoordigt als de bruidegom van de kerk. Ik ben in zekere zin getrouwd met mijn bisdom.  Uit De Standaard, 15 april 2006

·        Jezus deed buitengewone aanspraken op de gelijkheid met God. Niemand anders in de religieuze geschiedenis zei ooit 'wie mij ziet, ziet de Vader'. Hij vereiste dingen die alleen God kan vragen. Eender wie die ons zou vragen hem liever te zien dan onze vrouw en kinderen, zouden we beschouwen als een gevaarlijke goeroe. De Vader gaf de Zoon de kans tot het uiterste te gaan in zijn liefde voor de mensen. 'God heeft Hem die de zonde niet kende, voor ons eengemaakt met de zonde, zodat wij door hem rechtvaardig voor God konden worden', schrijft Paulus (2 Kor 5,21). 

De Zoon moest in de diepste afgrond neerdalen opdat Hij elke menselijke zwakheid, eenzaamheid en zonde zou kunnen dragen en overstijgen. De liefde van de Zoon ging zover dat hij ook onze ervaring van de stilte en de afwezigheid  van God deelde en doorstond. Vergelijk het met onze huidige ervaring van het atheïsme. Vele mystici, zoals Teresa van Avila, Theresia van Lisieux en zelfs moeder Teresa kenden zo'n nachtervaring van godverlatenheid. Dat was de prijs voor de redding van de wereld, opdat niets a priori zou zijn verloren. Als er één vorm van eenzaamheid en ellende was die God niet kon bereiken en recupereren, zou dat sterker zijn dan Gods liefde. 

De verrijzenis ligt zo mogelijk nog moeilijker dan de kruisdood. Ze is allesbehalve vanzelfsprekend. Maar het ontstaan van de evangelies en de ontwikkeling van de eerste kerk zouden zonder de verschijning van de Verrezene nog een groter mysterie zijn. Als alles eindigde met het kruis en het graf, hoe konden die bange en weinig gecultiveerde leerlingen de religieuze en burgerlijke overheden dan ooit zo uitdagen met de verkondiging? Iets ongehoords moet aan de oorsprong van dat geloof hebben gelegen. Uit Tertio, 19 maart 2006

17-08-2021 om 01:01 geschreven door claudia  

7 Aartsbisschop-emeritus van Mechelen-Brussel André Léonard

André Léonard (Jambes, 6 mei 1940) is een Belgisch filosoof, theoloog en Katholiek geestelijke die van 2010 tot 2015 als André-Jozef Léonard de 20e Aartsbisschop van Mechelen-Brussel en de 5^e primaat of metropoliet van België was. Daarvoor was hij als André-Mutien Léonard Bisschop van Namen, en dat meer bepaald vanaf 1991 tot zijn aanstelling als Aartsbisschop..

Levensloop en kerkelijke carrière

Léonard is de jongste telg uit een familie van vier zonen (Jean, Pierre, Paul en André) die allen Priester werden. Zijn vader sneuvelde tien dagen na zijn geboorte in de vijandelijkheden van de meidagen 1940, na de Duitse inval in België en vooral zijn oudste broer Jean had een grote invloed op hem tijdens zijn jeugdjaren. Zijn humaniora volgde hij aan het jezuïetencollege Notre-Dame de la Paix in Namen. In die periode was de deken van Jambes zijn geestelijk leidsman. Hij werd door  de toenmalige Bisschop van Namen naar het seminarie Leo XIII in Leuven gestuurd, waar hij aan de Université catholique de Louvain (UCL) zijn licentiaatsdiploma in de filosofie behaalde. Hij zette zijn studies voort aan het Belgisch Pauselijk College in Rome, waar hij aan het Gregarianum licentiaat in de theologie werd.

PriesterLéonard werd op 19 juli 1964 door bisschop Charue in Namen tot priester gewijd en keerde daarna terug naar Leuven, waar hij van 1966 tot 1974 als onderzoeker bij het FNRS werkte. In 1974 behaalde hij zijn doctoraatsdiploma in de filosofie met een thesis over de Duitse idealistische filosoof Hegel. In 1976 werd hij professor aan de UCL en in 1978 werd hij daarnaast voorzitter van het Sint-Paulusseminarie.

In 1980 werd hij gewoon hoogleraar en ontving hij de prijs "Scriptores Christiani" voor zijn werk Pensées des Hommes et Foi en Jésus-Christ. Pour un discernement intellectuel chrétien.

In 1987 werd hij lid van de Internationale Theologencommissie bij de Heilige Stoel.

Bisschop van Namen

Hij werd op 14 april 1991 tot bisschop gewijd door Kardinaal Danneels samen met R.J. Mathen en bisschop Van Peteghem. Léonard is bevriend met voormalig Paus Benedictus XVI. Hij voegde de naam Mutien toe aan zijn voornaam André na de heiligverklaring van broeder Mutien-Marie Wiaux op 10 december 1989. Zijn bisschopsleuze luidt "Veni, Domine Jesu!" (="Kom, Heer Jezus!"). Deze woorden komen uit de laatste woorden van de Bijbel (Openbaring 22:20), aan het einde van het boek Openbaring. Het vers laat de oproep van de Kerk weerklinken in een antwoord op de aankondiging van de Heer. De Heer zegt aan zijn Kerk: ´Ik kom weldra¡, en de Kerk antwoordt: ´Ja, kom!¡

In 1999 mocht hij voor de Romeinse Curie de vastenretraite preken.

Als bisschop van Namen gaf hij een nieuwe richting aan het seminarie van het bisdom en in 2000 opende hij het seminarie Redemptoris Mater voor priesterkandidaten van de Neocatechumenale weg.

In juli 2001 nam hij samen met onder anderen toenmalig Kardinaal Ratzinger deel aan het liturgisch congres dat in de abdij Notre-Dame de Fontgombault plaatsgreep. Hij gaf enthousiast uitvoering aan het motu proprio Summorum Pontificum van 2007, waarin de Tridentijnse liturgie weer vrijgegeven werd.

Hoewel bisschop Léonards moedertaal het Frans is, spreekt en schrijft hij goed Nederlands en verzorgde hij van maart 2006 tot 2010 een column in het Katholiek Nieuwsblad. De bisschop staat bekend als een harde werker. Hij publiceert jaarlijks een boekwerk, onder meer een tot boek omgewerkte cursus metafysica die hij vroeger gaf aan de UCL, en is regelmatig te horen op de radio, via het RCF-netwerk (Radios Chrétiennes Francophones, in Franstalig België en Frankrijk) en RTCB (Radio et Télévision Catholique Belge), dat naast radioprogrammaÿs ook tv-uitzendingen op de openbare Franstalige omroep RTBF verzorgt.

Aartsbisschop van Mechelen-Brussel

Op 13 januari 2010 meldde de website van de Kerk in Vlaanderen dat volgens de Italiaanse journalist Andrea Tornielli de toen 69-jarige Léonard door Paus Benedictus XVI aangesteld zou worden als Aartsbisschop van Mechelen-Brussel en primaat van België, in opvolging van Kardinaal Godfried Danneels. Het nieuws van zijn aanstelling werd op maandag 18 januari officieel via de pauselijke nuntius bevestigd. Paus Benedictus XVI stelde hem tevens aan als nieuwe legerbisschop. Als Aartsbisschop werd hij de nieuwe grootkanselier van de Katholieke Universtiteit Leuven (K.U.Leuven) en de UCL. Kort na zijn benoeming verklaarde Léonard dat hij de naam André-Jozef zou aannemen als Aartsbisschop. St-Jozef is de patroonheilige van België, en Léonard wilde hiermee zijn band met de gehele Belgische Kerk benadrukken.

André-Jozef Léonard nam de zetel van Mechelen-Brussel op 27 februari 2010 officieel in bezit tijdens een pontificale hoogmis in de St-Romboutskathedraal van Mechelen in aanwezigheid van alle Belgische Bisschoppen, de apostolische nuntius voor België, Aartsbisschop Berloco, en tal van ministers. In zijn homilie verwees de nieuwe Aartsbisschop naar de recente ontploffing in Luik en de treinramp in Buizingen: "De vraag stelt zich waar God was op die vreselijke momenten. Hij was daar, te midden van alle ellende, zoals hij overal is waar mensen de kreet slaken die Jezus sloeg: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?'". Diezelfde dag maakte Bisschop Léonard een persoonlijke bedevaart naar de OLVbasiliek van Hanswijk om er te bidden. Volgens een interview met Karl-Josef Rauber, de oud-nuntius in België, in het Katholieke tijdschrift Il Regno, was het besluit om André Léonard aan te stellen tot Aartsbisschop van Mechelen-Brussel een persoonlijke keuze van Paus Benedictus XVI.

In 2010 overlegde hij met zijn Nederlandse collega-Bisschoppen over een mogelijke terugkeer naar België van Vlaamse Priesters die uitgeweken waren naar Nederland vanwege het onduidelijke kerkbeeld dat volgens hen tijdens het primaatschap van Kardinaal Danneels was ontstaan.

In mei 2010 leidde hij de Belgische Bisschoppenconferentie bij het Ad Liminabezoek in Rome.

Op 29 juni 2010 legde Paus Benedictus XVI tijdens een plechtigheid in de St-Pietersbasiliek in Rome het pallium op aan monseigneur Léonard, samen met 37 andere nieuwe aartsbisschoppen.

In oktober 2010 begon hij aan een reeks pastorale bezoeken in zijn aartsbisdom. De eerste dekenaten die aan bod kwamen waren Brussel-Zuid en Brussel Noord-Oost. Op 29 oktober nam hij tijdens een plechtige H. Mis om 19 uur in de Brusselse St-Jacob-op-Koudenbergkerk bezit van zijn zetel als bisschop van het militair ordinariaat.

Op Allerheiligendag 2010 wierp een jongeman in de Brusselse kathedraal aartsbisschop Léonard tijdens een gebedsdienst van Pro Sanctitate, een Franstalige kerkelijke lekenvereniging, een taart in het aangezicht. De dader vluchtte daarna de kathedraal uit. Léonard, die ongedeerd bleef, zou na het voorval gegrapt hebben dat het ‘best lekkere taartÿ was. De avond ervoor waren gelovigen uit het hele bisdom samengekomen om tijdens de Allerheiligenmis in de St-Sulpitiuskerk in Diest de Eucharistie te vieren terwijl de monseigneur voorging in de dienst. Op 5 april 2011 kreeg hij vier taarten in het gezicht op de campus in Louvain-la-Neuve. De actie werd georganiseerd door een studentenvereniging, en de dader verklaarde dat Léonard het "verdient" "voor alle homo's die het niet durven te zeggen thuis en voor alle meisjes die abortus willen plegen".

Op 3 november 2010, daags na het ontslag van zijn woordvoerder Jürgen Mettepenningen, gaf de kerkleider in een open brief zelf tekst en uitleg aan de media en critici over enkele van zijn uitspraken die in de voorbije weken in het nieuws waren gebracht. Léonard gaf aan dat men hem onjuist en onvolledig had geciteerd en hem zaken in de mond wou leggen die hij nooit had uitgesproken.

De volgende dag, 4 november 2010, bereidde de Aartsbisschop met de overige Belgische Bisschoppen in Brussel de aanstaande conferentie van 18 november voor. Kanunnik Cosijns gaf aan dat een periode van stilte zou aangehouden worden tot Kerstmis. De agenda van de Aartsbisschop werd niet gepubliceerd. In diezelfde maand vertrouwde hij aan de Petrusbroederschap een nieuw apostolaat toe voor de Brusselse gelovigen die gehecht zijn aan de buitengewone vorm van de Romeinse ritus. Ter gelegenheid van het begin van dit apostolaat ging hij op 30 januari 2011 voor in de Brusselse Miniemenkerk in een Pontificale Mis volgens de Tridentijnse ritus, gericht naar het oosten en in het Latijn, samen met de algemeen overste John Berg. Het was de eerste keer in 40 jaar dat een Belgische Aartsbisschop een Mis opdroeg in deze ritus.

In januari 2011 werd André Léonard door Paus Benedictus XVI benoemd tot lid van de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie. Deze raad werd in oktober 2010 opgericht om de ontkerkelijking in verschillende westerse landen te keren.

Aartsbisschop-emeritus

Nadat hij op 5 mei 2015 de leeftijd van 75 jaar had bereikt, bood hij zijn ontslag aan. Op 6 november 2015 werd de toenmalige Bisschop van Brugge, Jozef De Kesel, tot zijn opvolger benoemd. Léonard bleef echter nog het Aartsbisdom besturen tot op 12 december 2015, de datum waarop hij definitief afscheid nam.

Hij trok zich vervolgens terug in de pastorie van Savines-le-Lac in de Franse Alpen en bleef aldaar actief in allerlei pastorale activiteiten, onder meer als kapelaan in het heiligdom en bedevaartsoord van Notre-Dame-du-Laus.

Standpunten en acties

Op het vlak van de theologie plaatst André Léonard zich in het verlengde van het Tweede Vaticaans Concilie en het pontificaat van Paus Johannes-Paulus II, waarover hij zei dat "hun erfenis niet achter ons staat, maar vóór ons, zoals een programmaverklaring". Theologisch zegt hij beïnvloed te zijn door Karl Rahner, Henri de Lubac en Hans Urs von Balthasar.

Over zijn voorganger, kardinaal Danneels, zei hij: ´Wij delen dezelfde overtuiging over het wezenlijke, maar hanteren onvermijdelijk een andere stijl. Ik voel me eensgezind met wat hij doet. Ik vind de laatste jaren dat de Kardinaal vuriger en spontaner uit de hoek komt. Vaak is hij eerder gereserveerd maar de vreugde die hij bijvoorbeeld uitstraalde op het evenement "Brussel-Allerheiligen" vond ik een bemoediging voor ons allemaal. Ik was ook blij voor hem."

Léonard schuwt het debat en de media niet. Zo verleende hij in de jaren 90 als toenmalig Bisschop van Namen zijn medewerking aan het RTBF-programma Strip-Tease, dat fragmenten toonde uit zijn dagelijks leven: in het zwembad terwijl hij baantjes trok, en in zijn pyjama terwijl hij een boek las in bed. Ten tijde van de kerkbezettingen in 2006 liet hij een tiental mensen zonder papieren in zijn bisschoppelijk paleis logeren.

Belgische politieke crisis in 2007 en 2008

De Bisschop schreef op 9 juli 2008 in zijn editoriaal op de website van het bisdom Namen en in diezelfde maand in de Nederlandse krant Katholiek Nieuwsblad dat de Franstaligen moeten afstappen van hun superioriteitscomplex. Hij schreef:

"Als de Franstaligen, die spontaan meer aan de eenheid van België gehecht zijn dan de Vlamingen, willen dat België blijft bestaan, volstaat het niet Belgische vlaggen in de straten te hangen. Ze moeten afstand nemen van hun linguïstieke superioriteitscomplex. Elk volgens eigen sociale rol moeten ze de taal en de cultuur van hun noorderburen leren kennen en ervan leren houden. Dat is de prijs die betaald moet worden wat persoonlijke verantwoordelijkheid betreft, als ze willen dat België een toekomst heeft."

Ook noteerde hij:

"Vaak voelen de Franstalige Belgen de Vlaamse eisen aan als agressie. Zonder me uit te spreken op politiek vlak nodig ik hen echter uit om nooit te vergeten dat Vlaanderen gedurende eeuwen heeft moeten vechten om zijn taal en cultuur gerespecteerd te krijgen. Lange tijd was Vlaanderen het slachtoffer van de Franstalige arrogantie. En de Belgische Staat, ontstaan in 1830-1831, droeg gedurende een eeuw bij tot de actieve verfransing van Vlaanderen. Nu het de welvarendste regio van het land geworden is, wil Vlaanderen duidelijk zijn culturele eigenheid en taalkundige autonomie bevestigen."

Verder schrijft Bisschop Léonard dat hij niet denkt dat België zal uiteenvallen, omdat het "realisme ons oplegt samen te blijven: Vlamingen, Brusselaars, Walen en Duitstaligen. Als het al maanden vergt te onderhandelen over het vormen van een regering, hoeveel jaren zal het dan vragen om de problemen op te lossen die zich stellen bij het splitsen van het land: het statuut van Brussel, het lot van de monarchie, zonder de ontelbare juridische en fiscale problemen te vergeten… Wij zullen samen blijven".

Burgerlijk hertrouwden

Léonard erkent de bijzondere problematiek van burgerlijk hertrouwden:

"Ook al zorgt een mislukt huwelijk vaak voor veel verdriet, de problematiek van hertrouwde gescheiden mensen is zo mogelijk nog pijnlijker. Wat ook de subjectieve redenen zijn (soms zo begrijpelijk) die hen ertoe gebracht hebben om burgerlijk een nieuwe verbintenis aan te gaan, het blijft zo dat hun situatie objectief gezien de onverbreekbaarheid tegenspreekt van het door Christus gewilde verbond. In het spoor van de evangelische barmhartigheid nodigt de Kerk niettemin uit om hertrouwde gescheiden mensen te helpen en hen te omringen met veel liefde, zodat ze zich niet door de Kerk verlaten zouden weten. (...)

De Kerk kent haar kinderen. Zij is er zich terdege van bewust dat de subjectieve overwegingen van gescheiden hertrouwden zeer waardevol kunnen zijn, zelfs edelmoediger dan deze van sommige andere koppels (...) Het spreekt voor zich dat in een verhelderend gesprek over deze onderwerpen met betrokken mensen een grenzeloos respect en veel zachtaardigheid aan de dag moet worden gelegd en de nodige tijd moet worden uitgetrokken, zodat het woord van de Heer niet wordt geloochend: "Kom allen naar Mij toe die afgemat en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op en kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel." (Mt. 11:28- 29)."

Burgerlijk hertrouwden, zo stelt Leonard, zijn niet geëxcommuniceerd en verstoken van de genade:

"Wil dit dan zeggen dat aan hertrouwde gescheiden mensen de genade van de Heer ontzegd wordt? Op geen enkele wijze. De Eucharistische Communie is de gebruikelijke manier om hier op aarde deel te hebben aan Jezus' Liefde voor ons. Maar God is niet de gevangene van de Sacramenten van Zijn Liefde. Er zijn ook andere manieren om te delen in de Liefde van de gekruisigde Heer en te participeren aan de vrucht van Zijn leven. Hertrouwde gescheiden mensen worden uitgenodigd tot deze deelname, door juist niet aan de H. Communie deel te nemen. Tot deze Christenen, vaak diep getroffen door het mislukken van hun eerste huwelijk, zegt Jezus: ´Jij, mijn broeder, jij, mijn zuster, zal door de onthouding van de Communie deelhebben aan Mijn Kruis en Mijn Verrijzenis. Aanvaard deze pijn uit Liefde voor Mij en uit respect voor Mijn Liefdesverbond, en Ik, uw Heer en uw God, zal wel de middelen vinden om u te troosten en u op een andere manier vreugde te schenken. Vertrouw op Mij en Mijn Kerk. (Mt. 11, 28- 29)."

In zijn boek 'Gesprekken', een serie interviews met Louis Mathoux en Dominique Minten uit 2010, zegt de Aartsbisschop zich te kunnen voorstellen dat de huidige Kerkelijke discipline, waarbij hertrouwde Katholieken niet tot de H. Communie kunnen worden toegelaten, in een (verre) toekomst in bepaalde omstandigheden zou kunnen worden versoepeld:

"Ik hoop dat er onder bepaalde voorwaarden een versoepeling mag komen van de huidige Kerkelijke discipline, maar dan zouden de perceptie van het Sacramentele huwelijk en de benadering van de grootsheid en schoonheid van de Eucharistie nieuw en sterk elan moeten krijgen en dat is momenteel niet het geval. Pas dan zou men zich kunnen voorstellen dat er in bepaalde omstandigheden een versoepeling zou zijn voor mensen die uit de echt gescheiden zijn en opnieuw gehuwd zijn en die een weg van bekering en berouw zijn gegaan."

Verantwoord ouderschap

Léonard volgt de leer van de Kerk waar het gaat om contraceptie en verantwoord ouderschap en wijst tevens op de vele misvattingen over het standpunt van de Kerk op dit vlak:

"Van de standpunten van de Kerk op dit vlak heeft men vaak een karikatuur gemaakt. Alsof ze echtgenoten zou aanraden om het grootst mogelijk aantal kinderen te krijgen dat biologisch haalbaar is voor het koppel! Niets is minder waar. De Kerk nodigt uiteraard uit tot een edelmoedige vruchtbaarheid, maar wel gecontroleerd (...)"

Hij wijst op de noodsituaties die er kunnen bestaan:

"Resten nog de noodsituaties. Ik denk hier in het bijzonder aan vrouwen die het slachtoffer zijn van een onverantwoordelijke echtgenoot (alcoholist, losbandige) die hen niet respecteert en die er, omwille van het genot, niet voor terugdeinst hen een zwangerschap te bezorgen die duidelijk niet gewenst is. In deze gevallen is het wel duidelijk dat de vrouw zich, als ik de uitdrukking mag gebruiken, in een staat van wettige zelfverdediging bevindt, en dat contraceptie haar rechtmatige vrijheid kan en moet garanderen. Eigenlijk gaat het in dit geval niet langer over contraceptie, want deze laat zich niet louter definiëren als het innemen van een pil, maar ook als het vrijwillig loskoppelen van de band tussen seksuele liefde en openheid voor het leven."

De plaats van vrouwen in de Kerk

Léonard is een tegenstander van het wijden van vrouwelijke Priesters. Wel is hij van mening dat de Kerk de rol van vrouwen soms te weinig op waarde schat. Tijdens de bisschoppensynode in 2012 over de nieuwe evangelisatie in Rome stelde hij dat de Kerk vrouwen meer waardering moet geven en meer moet betrekken bij haar missionaire activiteiten. Vele vrouwen voelen zich gediscrimineerd, aldus Leonard. "Laten we dankbaar zijn voor de kwaliteit en het bijzondere van de bijdrage van vrouwen aan de evangelisatie." De Kerk moet de waardering voor vrouwen met "sterke gebaren" tot uitdrukking brengen. "Zonder gelukkige vrouwen, die in hun wezen erkend worden en trots zijn tot de Kerk te behoren, zal er geen nieuwe evangelisatie zijn."

Vaticanum II

Tijdens een dankviering naar aanleiding van de 50e verjaardag van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie in de St-Michiels- en St-Goedelekathedraal sprak Léonard zich uit tegen de mening van de integristen, zoals het Pius X-broederschap, die menen dat Vaticanum II een breuk betekende met de Katholieke traditie: “ze hebben volledig ongelijk. Voor vandaag, net als voor 50 jaar geleden, vormt het Concilie in zijn teksten en in zijn geest een krachtige en volkomen evenwichtige inspiratie”.

Liturgie

Vanaf september 2010 schreef Aartsbisschop Léonard in het kader van het pastoraal werkjaar dat gewijd was aan de initiatiesacramenten een reeks van vijf artikelen in het blad Pastoralia over de "kunst van het vieren" (ars celebrandi). Hierbij richtte hij de aandacht op een aantal misvormingen in de liturgie van de eucharistieviering, die in België redelijk wijd verspreid zijn en gaf hij gevolg aan het document Redemptionis Sacramentum van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten uit 2004.

Cultuur van het leven en seksualiteit

In 1988 schreef hij, speciaal voor jongeren, een boek over de seksuele moraal: Jésus et ton corps. La morale sexuelle expliquée aux jeunes.

Léonard maakt een verschil tussen homoseksualiteit van voorbijgaande aard en diepgewortelde homoseksualiteit. Volgens het tijdschrift Télé Moustique verklaarde de bisschop begin april 2007 in een interview dat hij aan journalist Julien Bosseler gaf dat "de homoseksuelen een blokkage hebben ontmoet in hun psychologische ontwikkeling, wat hen abnormaal maakt". Na de publicatie van het interview verklaarde de Bisschop in een perscommuniqué dat hij betwijfelde of hij het woord "abnormaal" gebruikt zou hebben, maar op de geluidsband bleek later dat Léonard bevestigend had geantwoord op de vraag van de journalist of homoseksualiteit, als gedrag en tendens, een "abnormaliteit" ("abnormalité") vormt.

“Ik ben er ook van overtuigd dat er een verschil is tussen een homoseksualiteit van  voorbijgaande aard en een diepgewortelde homoseksualiteit. Het woord seksualiteit betekent 'scheiding'. Het gaat dus om de tegenstelling van het mannelijke en het vrouwelijke. Dat verschil maakt deel uit van het wezen van de seksualiteit. Dus als iemand een seksuele neiging heeft die zich terugplooit op hetzelfde geslacht, dan is dat in tegenspraak met de dynamiek van de seksualiteit. Het is in tegenspraak met alle aspecten van de seksualiteit, van de biologische tot de spirituele aspecten. Maar dat betekent niet dat je homoseksuelen onrechtvaardig mag discrimineren.” De Standaard 15/4/2006

Léonard wees er vervolgens op dat hij hiermee doelde op het homoseksueel gedrag en niet op de personen zelf. Daarmee verwees hij naar het dualisme, dat gedrag en persoon te scheiden zijn. Léonard heeft zich in zijn bisdom Namen steeds bekommerd om het contact met homoseksuele personen, die hij vaak uitgenodigd heeft. In een reactie op uitspraken van Kardinaal Danneels, die pleitte voor erkenning van een wettelijke verbintenis tussen twee mannen, liet een woordvoerder namens Léonard weten dat deze geen enkel bezwaar had tegen de wet­telijke verbin­te­nis tussen homo’s. "Maar hij wil het geen huwelijk noe­men", aldus de woordvoerder.

In het bovenvermelde interview verwees hij ook naar de theorie van Sigmund Freud, die spreekt over een seksualiteit die onvolledig ontwikkeld is of haar volle rijpheid nog niet bereikt heeft. Deze uitspraak lokte in België een controverse uit rond de persoon van de Bisschop. Zo nam op 2 november 2010 kerkhistoricus Jürgen Mettepenningen ontslag als woordvoerder van de Aartsbisschop, omdat hij het niet met diens meningen eens was. In zijn afscheidsbericht vergeleek Mettepenningen Léonard met een spookrijder die denkt dat alle anderen in de verkeerde richting rijden.

Op 28 maart 2010 nam de Aartsbisschop deel aan een Mars voor het leven op het Brusselse Koningsplein. Dit was een initiatief van studenten die het er niet mee eens waren dat abortus niet meer strafbaar is in België, en in zijn eerste paashomilie als Aartsbisschop in 2010 vroeg hij aandacht voor de beschermwaardigheid van het ongeboren leven.

In zijn boek Monseigneur Léonard - Entretiens avec Louis Mathoux uit 2006 wees hij op het verband tussen promiscue gedrag en AIDS. In een boek uit 2010, Mgr. Léonard - Gesprekken, een bundel interviews hem afgenomen door Louis Mathoux en Dominique Minten, zei hij: 

“Men heeft ooit aan Paus Johannes Paulus II gevraagd of AIDS een straf van God was. Hij heeft toen heel wijs geantwoord dat het erg moeilijk is Gods bedoelingen te kennen. Ikzelf redeneer helemaal niet in dat soort termen. Ik zie in deze epidemie dus geen straf, hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologisch vlak soms de rekening gepresenteerd krijgen voor wat we het milieu aandoen. Misschien wreekt ook de menselijke liefde zich soms als ze slecht behandeld wordt, zonder dat daarvoor een transcendente bron tussenbeide moet komen. (...) Slecht omgaan met de fysieke natuur brengt haar ertoe ons op onze beurt slecht te behandelen en slecht omgaan met de diepere aard van de menselijke liefde mondt ten slotte altijd uit in catastrofes op alle niveaus.“

In zijn ogen blijft homoseksualiteit "slecht omgaan met de natuur". Deze uitspraken lokten verdeelde reacties uit in België.

Bio-ethiek

Bij dokter Philippe Caspar bestelde hij een audit over de bio-ethische praktijk aan de Université catholique de Louvain, meer bepaald over het aanwenden van embryo’s. De audit droeg als titel 'Prospectieve studie over de toestand van de Christelijke universiteit in de zuidelijk-Belgische Kerk'. Léonard heeft zich steeds verzet tegen embryonaal stamcelonderzoek. Hij noemt het een "gevaarlijke afleiding en voor therapeutische doeleinden zijn er andere oplossingen mogelijk die wel moreel verantwoord zijn".

Islam

Op de vraag of God en Allah dezelfde zijn antwoordde Léonard: “Op metafysiek vlak zeker. Maar er is een enorm verschil in benadering. Allah is zo transcendent dat hij niets te maken heeft met de wereld. Kenmerkend voor het Christendom en het Jodendom is dat God zo vrij is, zo transcendent dat Hij zich toch aanwezig stelt in de wereld en in de geschiedenis.” Over de islam zei hij nog: “In zijn radicale en fanatieke vorm kan de islam een gevaar vormen. Maar bij het promoten van bepaalde morele normen kan hij ongetwijfeld een bondgenoot zijn, net zoals het Jodendom, het Boeddhisme of zelfs het atheïsme. Een positief gevolg van de groeiende aanwezigheid van de islam is dat de Europeanen zich opnieuw sterker bewust worden van hun Christelijke identiteit. Dat hoeft niet tot een confrontatie te leiden, maar hopelijk wel tot een grotere profilering van onze kant”. Verder zei hij: “Het zou de islam helpen als filologen ook hun teksten kritisch benaderden. Ik hoop dat de dag komt dat er in de islam weer plaats is voor filosofie, filologie en tekstkritiek. Dat is in het verleden zo geweest, je mag de bijdrage van de islam aan het Westerse denken niet onderschatten.”

Pedofilieschandalen in de Kerk

In Léonards Paashomilie in de Mechelse Sint-Romboutskathedraal van 2010 verontschuldigde hij zich voor de pedofiele handelingen van kerkelijke gezagsdragers:

“Gedurende verschillende decennia heeft de Kerk, net als andere instituties, het probleem van pedofilie in haar midden niet voldoende diep ingeschat. Door een schuldig stilzwijgen heeft men vaak de voorkeur gegeven aan de reputatie van sommige kerkleiders in plaats van aan de door hen misbruikte kinderen. Ook hier moeten we, door de waarheid onder ogen te zien, hen die vreselijk mishandeld werden in hun waardigheid herstellen.”

Eerherstel Priester Daens

108 jaar na zijn overlijden, op 6 juni 2015, kreeg Daens eerherstel van kerkelijke zijde. Monseigneur Léonard ging voor in de jaarlijkse mis ter herdenking van Daens. Later op de dag legde hij bloemen op zijn graf.

Hij zei onder andere: “Ik ben hier vandaag voor eerherstel. Spijtig genoeg werd priester Daens niet ondersteund door de bisschop en de aartsbisschop. Ze hebben hem niet geholpen maar veroordeeld. Hadden ze hem begeleid, wat een kans was dat geweest voor het geloof in de streek. Vandaar dat ik hier vandaag ben als aartsbisschop om Daens in ere te herstellen. Beter laat dan nooit. In zijn strijd voor het arme volk behield hij altijd zijn geloof en is hij trouw gebleven aan de leer van de Kerk. De priester voerde een goede strijd voor de arbeiders, die schandelijk werden uitgebuit. Ze werden blootgesteld aan de misbruiken van hun bazen en aan de arrogantie van hun volksvertegenwoordigers, die hun taal – het Vlaams – misprezen.^”

17-08-2021 om 00:56 geschreven door claudia  

6 Kardinaal Gerhard L. Müller

Gerhard Ludwig Müller (Mainz-Finthen, 31 december 1947) is een Duits geestelijke en een Kardinaal in de Katholieke Kerk.

Müller bezocht het Bischöfliches Willigis-Gymnasium in Mainz en studeerde vervolgens filosofie en theologie aan de Universiteit van Mainz, de Universiteit van München en de Universiteit van Freiburg. Hij werd op 11 februari 1978 Priester gewijd door Kardinaal Hermann Volk. Hij promoveerde vervolgens bij de latere Kardinaal Karl Lehmann in de dogmatiek, op het proefschrift Gemeinschaft und Verehrung der Heiligen en was daarna vanaf 1986 hoogleraar aan de Münchener universiteit.

Op 1 oktober 2002 werd Müller benoemd tot Bisschop van Regensburg. Hij werd op 24 november 2002 bisschop gewijd door Krdinaal Friedrich Wetter, Aartsbisschop van München en Freising.  Zijn wapenspreuk luidt Dominus Iesus (Jezus is de Heer). Hij werd in 2002 ook benoemd tot lid van de Congregatie voor de Geloofsleer, waar zijn vriend en geestverwant Joseph Ratzinger prefect was. Hij was een productief wetenschapper. Hij heeft meer dan vierhonderd publicaties op zijn naam staan, op het gebied van de dogmatiek, de oecumenische theologie en de Goddelijke Openbaring.

Benedictus vroeg Müller in 2007 of hij zich wilde belasten met de uitgave van Ratzingers verspreide geschriften. Mgr. Müller, instemmend met dit verzoek, richtte in 2008 het Institut Papst Benedikt XVI op, dat zich met de daadwerkelijke bezorging van de wetenschappelijke geschriften van Paus Benedictus bezighoudt. Müller is behalve de voornaamste uitgever, ook president van het curatorium van dit instituut.

Op 2 juli 2012 werd Müller benoemd tot pro-prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer met bijbehorende functies, als opvolger van William Levada. Tevens werd hij - ad personam - tot de waardigheid van Aartsbisschop verheven.

Müller werd tijdens het consistorie van 22 februari 2014 kardinaal gecreëerd. Hij kreeg de rang van kardinaal-diaken. Zijn titeldiakonie werd de Sant’Agnese in Agone.

Müller behoort, met de Nederlandse kardinaal Eijk, tot de conservatieve kardinalen die zich afzetten tegen de wijze waarop Paus Franciscus de Kerk bestuurt. Met name is het hem een doorn in het oog dat de Paus ruimte laat voor het toedienen van de H. Communie aan gescheidenen mensen die hertrouwd zijn. Ook vreest hij dat het Priesterlijk celibaat ter discussie komt als gevolg van de misbruikaffaires. Dat acht hij onjuist. Verder heeft hij zich gekant tegen het instellen van een commissie die de diakenwijding van vrouwen onderzoekt.

Müller maakt sinds zijn aftreden als prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer geregeld gebruik van de conservatieve Amerikaanse krant National Catholic Register om zijn opvattingen over kerkelijke doctrine onder de aandacht te brengen. In zijn in februari 2019 gepubliceerde Manifesto of Faith stelt Müller dat veel christenen de basisleerstukken van het geloof niet langer kennen en dat er daardoor een groeiend gevaar is dat zij de weg naar het eeuwig leven missen. Een Franciscus-biograaf noemt Müller de belangrijkste oppositieleider tegen paus Franciscus uit de kring van emeritus-paus Benedictus.

Tekstfragmenten (uit Manifest van Geloof)

Tegenwoordig zijn veel Christenen zich niet eens meer bewust van de fundamentele leerstellingen van het geloof, dus er is een groeiend gevaar om het pad naar het eeuwige leven te missen. Het blijft echter het eigenlijke doel van de Kerk om de mensheid naar Jezus Christus, het licht van de naties, te leiden.

Velen vragen zich tegenwoordig af welk doel de Kerk nog heeft in haar bestaan, terwijl zelfs Bisschoppen liever politici zijn dan het evangelie te verkondigen als leraren van het geloof. De rol van de Kerk mag niet worden afgezwakt door trivialiteiten, maar haar juiste plaats moet worden aangepakt. Ieder mens heeft een onsterfelijke ziel, die bij de dood wordt gescheiden van het lichaam, in de hoop op de verrijzenis uit de dood.

16-08-2021 om 23:29 geschreven door claudia  

Echtscheiding

Burke heeft zich verzet tegen elke hypothetische verandering van de Kerkleer die het mogelijk zou maken dat burgerlijk gescheiden Katholieken die geldig getrouwd zijn, hertrouwen of de H. Communie ontvangen zodra ze een tweede burgerlijk huwelijk zijn aangegaan. In 2013 schreef hij samen met Kardinalen Gerhard Ludwig Müller en George Pell een boek over dit onderwerp.

Een tussentijds document van de Bisschoppensynode van 2014 verzachtte de taal van de Katholieke Kerk over homo's, anticonceptie en gescheiden en burgerlijk hertrouwde mensen. Burke zei dat uit de reactie bleek dat "een groot aantal Synodevaders het verwerpelijk vonden". In een interview met Catholic World Report zei Burke dat het document "een solide basis mist in de H. Schrift en het Leergezag van de Katholieke Kerk en de indruk wekt een totaal nieuwe Leer uit te vinden, wat een lid van de Synode een 'revolutionaireÿ leer over huwelijk en gezin noemde." Burke ging verder met in een interview met BuzzFeed te zeggen, dat als "Paus Franciscus bepaalde Kardinalen had gekozen om de vergadering te leiden, om zijn persoonlijke opvattingen over zaken als echtscheiding en de behandeling van LGBT-mensen naar voren te brengen", hij zijn mandaat als leider van de Katholieke Kerk niet naleeft.

In een interview in het Duitse dagblad Die Welt op 24 april 2015, over de 14^e Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode, uitte Burke opnieuw zijn kritiek op de Duitse Kardinaal Walter Kasper, wiens "barmhartige" oplossing voor hertrouwde gescheidenen, die de H. Communie wensen te ontvangen, werd besproken op de Buitengewone Synode van 2014. ´We zijn gebonden aan het Leergezag. Maar sommige Synodevaders, vooral Kardinaal Kasper, willen daar verandering in brengen. Daarom moest ik mij heel duidelijk maken. Botsingen op Synodes zijn overigens niets ongewoons. Denk aan de vroege Concilies, de Ariaanse ketterij, bijvoorbeeld, toen Athanasius zelfs fysiek agressief werd¡, herinnert Burke zich. Hij vermeldde ook dat Paus Johannes Paulus II de wijding van vrouwen "voor eens en voor altijd" had uitgesloten.

Samen met drie andere Kardinalen, vaardigde Burke een reeks dubia, of twijfels, uit gericht aan Paus Franciscus, getiteld duidelijkheid over verschillende Leerpunten in de Apostolische Exhortatie van de Paus van 2016, Amoris laetitia en over het algemeen Christelijk leven. De andere Kardinalen waren de Italiaan Carlo Caffarra en de Duitsers Walter Brandmüller en Joachim Meisner. Sinds de synode van 2014 waren sommige Bisschoppen begonnen met Katholieken die gescheiden en hertrouwd waren de H. Communie toe te staan. Dit ondanks het feit dat personen, waarvan traditioneel wordt gezegd dat ze overspel plegen en in doodzonde leven en daarom niet in aanmerking komen om deel te nemen volgens de officiële Kerkelijke wet. Een voetnoot in Amoris laetitia werd geacht dat onder bepaalde omstandigheden toe te staan. Burke zei dat als gescheiden en hertrouwde Katholieken de H. Communie mochten ontvangen, "dan de leer van de Kerk over het huwelijk is beëindigd."

16-08-2021 om 23:27 geschreven door claudia  

5 Kardinaal Raymond L. Burke

Raymond Leo Burke (geboren 30 juni 1948) is een Amerikaanse prelaat van de Katholieke Kerk. Als Bisschop, Kardinaal en de Beschermheer van de Soevereine Militaire Orde van Malta, leidde hij het aartsbisdom St. Louis van 2004 tot 2008 en het bisdom La Crosse van 1995 tot 2004. Van juni 2008 tot november 2014 was hij de prefect van het Hooggerechtshof van de Apostolische Signatuur.

Burke, een canonieke advocaat, wordt vaak gezien als een stem van traditionalisme onder prelaten van de Katholieke Kerk. Hij vestigde een reputatie als conservatieve leider terwijl hij in La Crosse en St. Louis diende. Burke is een groot voorstander van de Tridentijnse Mis, omdat hij deze vaak heeft opgedragen en wijdingen heeft verleend aan traditionalistische Priesters. Hij heeft kritiek geuit op wat hij ziet als tekortkomingen in de H. Mis van Paulus VI van na 1969. Hij wordt vaak gezien als de de facto leider van de conservatieve vleugel van de Kerk.

Burke is in het openbaar in botsing gekomen met Paus Franciscus en verzette zich krachtig tegen pogingen van andere Bisschoppen om de houding van de Kerk ten opzichte van homo's en Katholieken die zijn gescheiden en hertrouwd buiten de Kerk te versoepelen. Hij heeft scepsis en kritiek geuit ten aanzien van pogingen van Paus Franciscus en andere Bisschoppen om dit te doen. Burke noemde ooit de mogelijke noodzaak om de Paus "formeel te corrigeren" met betrekking tot Amoris laetitia, hoewel hij ook zijn loyaliteit jegens hem heeft betuigd. Terwijl Burke beschuldigingen van ontrouw aan Paus Franciscus heeft ontkend, zijn een aantal van zijn uitspraken geïnterpreteerd als kritiek op de Paus, wat leidde tot een terugval van sommige Katholieken jegens Burke.

Op 26 september 2015 kondigde het Vaticaan aan dat Burke was herbenoemd tot lid van de Congregatie voor de Heiligverklaringen, waaruit hij in december 2013 werd verwijderd, maar niet van zijn meer invloedrijke posities in de Congregatie voor Bisschoppen en de Apostolische Signatuur. In 2016 werd hij niet herbenoemd als lid van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst. Burke is altijd kritisch geweest ten opzichte van de Democratische Partij en meende dat Katholieke politici die legale abortus steunen, waaronder Presidentskandidaat John Kerry en President Joe Biden, de eucharistie niet mogen ontvangen en dat katholieken niet op hen mogen stemmen.

Op 2 februari 2017 werd Burke opnieuw buitenspel gezet toen Paus Franciscus Aartsbisschop Giovanni Angelo Becciu aanstelde als zijn speciale afgevaardigde bij de Soevereine Militaire Orde van Malta, met de exclusieve verantwoordelijkheid voor de taken die normaal door Burke als Beschermheer zouden worden uitgeoefend. Op 21 februari kondigde Albrecht von Boeselager, de grote kanselier van de orde, aan dat dit betekende dat Burke "de facto was geschorst" uit het patronaat. Hij werd in september 2017 door Paus Franciscus herbenoemd als een gewoon lid van de Apostolische Signatuur.

Leven

Burke werd geboren op 30 juni 1948 in Richland Center, Wisconsin, hij was de jongste van zes kinderen van Thomas F. en Marie B. Burke. Hij is van Ierse afkomst met voorouders uit Cork en Tipperary. In 1968 studeerde hij aan de Katholieke Universiteit van Amerika in Washington D.C., als Basselin-wetenschapper, waar hij een Bachelor of Arts-graad behaalde in 1970 en een Master of Arts-graad in 1971, beide in filosofie. Hij voltooide studies voor het Priesterschap aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit in Rome tussen 1971 en 1975, waar hij een Bachelor of Sacred Theology-graad en een Master of Arts-graad behaalde. Paus Paulus VI wijdde Burke tot Priester op 29 juni 1975 in de Sint-Pietersbasiliek.

Na zijn priesterwijding werd Burke aangesteld als assistent-rector van de kathedraal van St. Joseph the Workman in La Crosse, Wisconsin. Hij doceerde ook religie aan de Aquino High School in La Crosse. Van 1980 tot 1984 studeerde Burke kerkelijk recht aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit in Rome, waar hij in 1982 een licentiaat in Kerkelijk recht en in 1984 een doctoraat in Kerkelijk recht behaalde. Daarna keerde hij terug naar La Crosse waar hij werd benoemd tot moderator van de Curia en vice-kanselier van het bisdom La Crosse. In 1989 noemde Paus Johannes Paulus II Burke de eerste Amerikaanse verdediger van de Bond van het Hooggerechtshof van de Apostolische Signatuur, het hoogste kerkelijke gerechtshof in de Katholieke Kerk.

Bisschop van La Crosse

Paus Johannes Paulus II benoemde Burke tot Bisschop van het bisdom La Crosse en wijdde hem op 6 januari 1995 in de Sint-Pietersbasiliek.

In 2000 riep Burke de 5^e diocesane synode voor het bisdom La Crosse bijeen. In 2002 was hij invloedrijk bij de oprichting van de reguliere Kanunniken van het Nieuwe Jeruzalem, een orde van Augustijnse Kanunniken gewijd aan de Tridentijnse Mis, de traditionele vorm van de liturgie in de Latijnse Kerk.

Aartsbisschop van St. Louis

16-08-2021 om 21:54 geschreven door claudia  

*Het punt van dit werk en het Christelijke leven als geheel is niet een last en gezwoeg, maar vreugde.

*Tijd heeft een doel. De betekenis van een zin wordt duidelijk als we er een punt aan het einde van zetten. Hetzelfde geldt voor het leven.

*Als we hopen, vertrouwen we op God. Wanneer we wanhopen of twijfelen, kiezen we ervoor om in plaats daarvan op onszelf te vertrouwen.

*De sociale media van tegenwoordig hebben een enorm en bijna onmiddellijk vermogen om druk uit te oefenen op elk geselecteerd doelwit. Als een doel als 'goed' wordt beschouwd, is het rechtvaardigen van de middelen om het te bereiken gewoon een kwestie van marketing. En dit nodigt uit tot een subtiele, chronische vorm van liegen - het bewerken en bewerken van informatie - om de gewenste resultaten te krijgen.

*We zijn op reis naar een Hemelse thuis en we hebben alle hulp nodig die we kunnen krijgen.

*De huidige geest van ons land maakt ons bezorgd. Het is een verstandige verleiding. Hoe kan één persoon of een kleine groep mensen het verschil maken? Hoe kunnen we dingen veranderen en vernieuwen zodat onze kinderen opgroeien in een betere wereld? Hoe kunnen we in vreugde leven en het algemeen welzijn dienen als zuurdesem, in een cultuur die niet langer deelt wat we geloven? Het antwoord op die vraag komt voort uit een eenvoudig historisch feit: op een rustige zondagmorgen tweeduizend jaar geleden wekte God Jezus van Nazareth op uit de dood. Dit kleine moment, onzichtbaar voor enig menselijk oog, zette de wereld op zijn kop en veranderde de geschiedenis voor altijd. Het bevestigde Jezusÿ overwinning op de dood en het kwaad. Het bevrijdde de levenden en doden die in slavernij waren van hun zonden. Een anonieme oude homilie voor Stille Zaterdag, sprekend met de stem van Jezus Christus, herinnert ons aan de volledige betekenis van Zijn Verrijzenis:

16-08-2021 om 13:36 geschreven door claudia  

4 Aartsbisschop Charles J. Chaput

Charles Joseph Chaput OFMCap (Concordia, 26 september 1944) is een Amerikaanse prelaat van de Katholieke Kerk. Hij was Aartsbisschop van Philadelphia en diende van 2011 tot 2020. Hij was eerder Aartsbisschop van Denver (1997-2011) en Bisschop van Rapid City (1988-1997). 

Chaput is een kapucijner Franciscaan . Als lid van de Prairie Band Potawatomi Nation, is hij de tweede inheemse Amerikaan die tot Bisschop werd gewijd in de VS en de eerste inheemse Amerikaan die Aartsbisschop werd. 

Charles Chaput werd geboren in Concordia , Kansas, een van de drie kinderen van Joseph en Marian Helen Chaput. Zijn vader was een Frans-Canadees die afstamde van de Franse H. Koning Lodewijk IX.  Zijn moeder was een inheemse Amerikaanse van de Prairie Band Potawatomi-stam; zijn grootmoeder van moederskant was het laatste lid van het gezin dat in een reservaat woonde. Chaput zelf werd op jonge leeftijd ingeschreven in de stam en nam de naam Pietasa ("ruisende wind") aan.  Zijn Potawatomi-naam is "de wind die de bladeren van de boom ritselt", terwijl zijn Siouxnaam "goede adelaar" is. 

Op 13-jarige leeftijd besloot hij Priester te worden en ging naar de St. Francis Seminary High School in Victoria, Kansas.

In 1965, op 21-jarige leeftijd, trad Chaput toe tot de Orde van de Minderbroeders Kapucijnen, een tak van de Franciscanen, in Pittsburgh, Pennsylvania. In 1967 behaalde hij een Bachelor of Arts graad in filosofie aan het St. Fidelis College Seminary in Herman, Pennsylvania. Op 14 juli 1968 legde hij zijn plechtige professie als kapucijner monnik. In 1970 behaalde hij een Master of Arts-graad in religieus onderwijs aan het Capuchin College in Washington, DC. 

Priesterschap

Chaput werd tot Priester gewijd op 29 augustus 1970. Hij ontving een Master of Arts graad in de theologie van de Universiteit van San Francisco in 1971. Van 1971 tot 1974 was hij leraar in theologie en geestelijk begeleider bij zijn alma mater, St. Fidelis College.

Chaput werd in 1977 verkozen tot provinciaal vicaris voor de provincie Kapucijnen in Midden-Amerika, en werd later secretaris en penningmeester van de provincie in 1980 en chief executive en provinciale minister in 1983. Hij behoorde tot een groep inheemse Amerikanen die Paus Johannes Paulus II begroette toen hij de laatste bezocht Phoenix, Arizona, tijdens zijn reis in 1987 naar de VS.

Bisschoppelijke carrière

Bisschop van Rapid City

Op 11 april 1988 werd Chaput door Paus Johannes Paulus II benoemd tot Bisschop van Rapid City, South Dakota . Hij werd op 26 juli ingewijd. Hij was de tweede Priester van Indiaanse afkomst die tot Bisschop werd gewijd in de VS. Hij koos als zijn Bisschoppelijk motto :"Zoals Christus de Kerk heeft liefgehad" (Efeziërs 5:25).

Aartsbisschop van Denver

Op 18 februari 1997 werd Chaput aangesteld als de Metropolitaanse Aartsbisschop van Denver, Colorado. In 2007 hield Chaput de openingstoespraak bij het Augustine Institute in Denver, een door hem gerunde graduaatschool die hij actief heeft ondersteund. Sinds 2008 is hij Bisschoppelijk moderator van de Tekakwitha-conferentie.

Aartsbisschop van Philadelphia

Op 19 juli 2011 werd Chaput benoemd tot Aartsbisschop van Philadelphia, Pennsylvania.  Op 17-19 augustus gaf hij catechese op de Wereldjongerendagen 2011 in Madrid, Spanje, vergelijkbaar met de functie die hij vervulde op de Wereldjongerendagen 2008 in Sydney.  Op 14 november 2014, tijdens de najaarsvergadering van de Conferentie van Katholieke Bisschoppen van de VS , werd Chaput verkozen als afgevaardigde naar de 2015 Synode van Bisschoppen over het Gezin, in afwachting van goedkeuring door het Vaticaan.  Hoewel Chaput een historisch belangrijke zetel leidde en zijn vijf directe voorgangers kardinalen waren, werd hij niet tot Kardinaal benoemd door Paus Benedictus.

Politiek

Chaput spoort Katholieken aan om een ​​"actievere, vocale en moreel consistente rol" te spelen in het politieke proces, met het argument dat persoonlijke overtuigingen niet kunnen worden gescheiden van publieke overtuigingen. In actie te treden zonder beide te verminderen. In plaats van burgers te vragen hun religieuze en morele overtuigingen opzij te zetten omwille van de openbare orde, gelooft Chaput dat de Amerikaanse democratie afhangt van een volledig betrokken burger, inclusief religieuze gelovigen, om goed te functioneren. 

Chaput heeft verklaard dat absolute loyaliteit aan de leerstellingen van de Kerk over fundamentele, bio-ethische en leerstellige kwesties van de natuurwet (zoals abortus) een hogere prioriteit voor Katholieken moet zijn dan hun identiteit als Amerikanen, hun partijlidmaatschap, het standpunt van hun partij over andere kwesties en de wet van het land. Dit is zo omdat voor een Katholiek loyaliteit aan God, zijn allerhoogste belang en Zijn verwachtingen belangrijker zijn dan welke andere identiteit dan ook. Hij zegt dat Martelaren en Belijders daarvan hebben getuigd.

Met betrekking tot de vraag of Katholieke politici die legale abortus steunen, in tegenstelling tot de leer van de kerk, de H. Communie moet worden ontzegd , heeft Chaput geschreven dat, hoewel het weigeren van de Eucharistie een "zeer ernstige zaak" is die alleen in "buitengewone gevallen van openbaar schandaal" mag worden gebruikt, degenen die "in ernstige zonde leven of die de leer van de Kerk ontkennen" vrijwillig moeten afzien van het ontvangen van de Communie. 

De New York Times meldde in 2004 dat Chaput het standpunt innam dat het zondig was voor Katholieken om op de Democratische presidentskandidaat John Kerry te stemmen . Zijn opmerkingen maakten onder meer melding van Kerry's pro-choice standpunten. Volgens de Times zei hij dat degenen die van plan waren op Kerry te stemmen "meewerken aan het kwaad" en "moeten biechten". 

Chaput bekritiseerde wat hij beschouwt als een "geest van verering grenzend aan onderdanigheid" jegens President Barack Obama, en merkte op dat "in democratieën wij ambtenaren kiezen, geen messiassen". Hij verklaarde dat Obama probeerde zijn reputatie op het gebied van abortus en andere kwesties te maskeren met "rooskleurige marketing over eenheid, hoop en verandering". Chaput verwierp ook het idee dat Obama een breed mandaat had gekregen, redenerend dat hij was gekozen om "een economische crisis op te lossen" en niet om "de Amerikaanse cultuur opnieuw in te richten op het gebied van huwelijk en gezin, seksualiteit, bio-ethiek, religie in het openbare leven, en abortus". 

Na de schietpartijen in Texas en Ohio in 2019 schreef Chaput dat hoewel hij antecedentenonderzoek voor kopers van vuurwapens ondersteunt, "alleen een dwaas kan geloven dat 'wapenbeheersing' het probleem van massaal geweld zal oplossen. De mensen die de wapens gebruiken bij deze weerzinwekkende incidenten zijn morele afgezanten met een verwrongen hart. En deze verwrongenheid wordt bewerkstelligd door een cultuur van seksuele anarchie, persoonlijke excessen, politieke haat, intellectuele oneerlijkheid en perverse vrijheden die we systematisch hebben gecreëerd in de afgelopen halve eeuw". 

Oppositie tegen LGBT-rechtenbeweging

Chaput heeft standpunten ingenomen tegen het homohuwelijk en vraagtekens bij de opvoeding van kinderen van paren van hetzelfde geslacht. Hij heeft gezegd dat koppels van hetzelfde geslacht kinderen niet kunnen laten zien dat hun ouders van elkaar houden op dezelfde manier als paren van het andere geslacht. 

Op 4 oktober 2018 maakte Chaput tijdens de Synode over Jongeren en Roepingen bezwaar tegen het gebruik van de termen "LHBT" of "LHBTQ" in Kerkelijke documenten. Hij zei: "Er bestaat niet zoiets als een 'LHBTQ-katholiek' of een 'transgender-katholiek' of zelfs een 'heteroseksuele katholiek', alsof onze seksuele lusten definieerden wie we zijn; alsof deze aanduidingen discrete gemeenschappen beschrijven van verschillende maar gelijkwaardige integriteit binnen de werkelijke Kerkelijke gemeenschap, het Lichaam van Jezus Christus." Chaput hekelde ook wat hij ziet als een gebrek aan orthodoxie in de Kerk in het algemeen, en beschuldigde Katholieke leiders van de afgelopen decennia van 'onwetendheid, lafheid en luiheid bij het vormen van jonge mensen om het geloof naar de toekomst te dragen'.  Op 27 maart 2019,in een toespraak voor seminaristen uit Ohio, gaf hij de schuld van seksueel misbruik in de Katholieke Kerk aan "een patroon van roofzuchtige homoseksualiteit en een onvermogen om dat uit het Kerkelijk leven te verwijderen". 

Immigratie Reformatie

Chaput pleit voor hervorming van immigratiewetten om de status van de meeste immigranten zonder papieren te regulariseren als een morele verplichting.

Tekstfragmenten (uit Vreemdelingen in een Vreemd Land: het Katholiek Geloof beleven in een post-Christelijke wereld)

*Het kwaad predikt tolerantie totdat het dominant is, dan probeert het het goede het zwijgen op te leggen.

*Tolerantie is geen Christelijke waarde. Liefdadigheid, gerechtigheid, barmhartigheid, voorzichtigheid, eerlijkheid - dat zijn Christelijke waarden.

*In Tolkiens Lord of the Rings-trilogie verandert de tovenaar Saruman van wijsheid in roofzucht in zijn verlangen naar macht. Hij rukt de oude bomen uit en maakt het land vlak om plaats te maken voor de oorlogsindustrieën. De les is simpel: alle technologie, samen met haar zegeningen, brengt ook een verleiding met zich mee - een honger naar controle, een bereidheid om de wereld plat te krijgen (indien nodig) om ruimte te maken voor de menselijke wil.

*Als nieuwe orthodoxieën van ongeloof het geloof aantasten, als wetenschap en een cultus van technologie onze ogen verlagen naar de gadgets in onze handen, golft het effect door de ziel van een cultuur.

*Mensen met een klassiek begrip van seksualiteit, huwelijk en gezin zijn in slechts twintig jaar tijd van de pijlers van de mainstream overtuiging naar het media-equivalent van racisten en onverdraagzamen gegaan. Dus wat gaan we nu doen? Patriottisme.

*Het Witte Huis dat in november 2008 aan de macht kwam door verkiezing, voerde campagne op overtuigende beloften van hoop, verandering en het samenbrengen van de natie. De realiteit die het acht jaar lang leverde, was nogal anders: een soort leiderschap dat narcistisch, agressief seculier, ideologisch verdeeldheid zaaiend was, bestand tegen compromissen, niet bereid om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn mislukkingen en genereus in het verspreiden van schuld.

*In plaats van de armen te helpen, gaan we winkelen. In plaats van zinvolle tijd met onze familie en vrienden door te brengen, zoeken we naar video's op internet. We nestelen ons in een web van verdovende middelen, van amusement tot zelfhulpgoeroes tot chemicaliën. We omringen ons met goedkope gemakken en lege slogans, en omdat er nooit genoeg van zijn, zoeken we constant naar meer. We vinden het leuk om boos te worden over problemen die we niet kunnen oplossen, en we zien het kind dat wil dat we naar haar dansje kijken, of de vrouw op de hoek van de straat die om eten vraagt, over het hoofd.

*Wat op het spel staat in de huidige strijd op het gebied van sekse en genderidentiteit is niet alleen dat Katholieke ministeries en scholen ongehinderd kunnen werken. De vrijheid van Katholieke gezinnen om hun kinderen volgens het Christelijke geloof op te voeden, wordt in de praktijk ook moeilijker.

*Door gender los te koppelen van biologie en elke gegeven of ‘natuurlijkeÿ betekenis aan mannelijke en vrouwelijke seksualiteit te ontkennen, verwerpt genderideologie de realiteit rechtstreeks. Mensen hoeven niet 'religieus' te zijn om te merken dat mannen en vrouwen verschillend zijn. Het bewijs is duidelijk. En de enige manier om het te negeren is door een soort intellectuele zelfhypnose.

*Aelred (van Rievaulx) schrijft dat ware Christelijke vriendschap begint met twee mensen die aangetrokken worden tot een of andere kwaliteit van Heiligheid of deugd die ze in elkaar zien. Aangezien beide personen Jezus Christus liefhebben en hun vriendschap willen bouwen op hun Liefde voor Christus, is Jezus in feite de derde persoon in hun vriendschap.

*Huwelijken worden gezien als (kortlopende) contracten die onderworpen zijn aan een kosten-batenanalyse, kinderen worden consumptiegoederen of accessoires, familiebanden worden verzwakt en ons lichaam wordt behandeld als zoveel grondstoffen die moeten worden gewonnen en geëxploiteerd voor productie en plezier. Die individuen die waardeloos zijn geworden als producenten en goederen door veroudering - de oude en de zwakken - worden weggegooid (weggestopt of geëuthanaseerd) en de niet-productieve armen (de daklozen, de werklozen, de onverantwoordelijke, de incompetente) worden als een bedreiging aanzien.

*In het Amerikaanse leven hebben democratie en kapitalisme, ondanks hun voordelen, de neiging om de plaats van traditionele autoriteiten (families, religieus geloof en andere instellingen) uit te hollen, terwijl nieuwe autoriteiten (publieke opinie en marktkrachten) in hun plaats komen. En dat heeft consequenties.

*De stichters (van de VS) geloofden dat vrijheid afhing van personen met volwassenheid om zowel radicale zelfbevestiging als een schuchtere afhankelijkheid van de staat te vermijden.

*We zijn vaak erger dan heidenen. Echte heidenen hadden eerbied voor de natuur en de goden. Vandaag aanbidden we onszelf en onze middelen. Die zonde beschadigt de wereld.

*Een van de manieren waarop een goed Christelijk huwelijk het Goddelijke weerspiegelt, is dat, net zoals Gods Liefde de schepping overstroomde, de Liefde van man en vrouw zou moeten overvloeien in nieuw leven. Het gezin is de ‘huiskerkÿ waar ouders het Woord van God aan hun kinderen verkondigen door voorbeeld en opvoeding. Het is een school van diepere en meer vruchtbare menselijkheid.

*James Madison zei in zijn Memorial and Remonstrance against Religious Assessments in 1785 dat de plicht van de mens om God te eren ´een precedent is, zowel in volgorde van tijd als in mate van verplichting ten aanzien van de eisen van het maatschappelijk middenveld. Voordat iemand als een lid van de civiele samenleving kan worden beschouwd, moet hij worden beschouwd als een onderdaan van de Bestuurder van het universum.¡ En zoals John Adams in 1789 tegen de militie van Massachusetts zei: "Onze grondwet is alleen gemaakt voor een moreel en religieus volk. Het is volstrekt ontoereikend voor de regering van een ander.¡

16-08-2021 om 13:14 geschreven door claudia  

3 Bisschop Athanasius Schneider

Athanasius Schneider (Tokmok, 7 april 1961) is een Bisschop van de Katholieke Kerk. Hij geldt als een van de felste critici van Paus Franciscus.

Mgr. Schneider stamt uit een familie Wolga-Duitsers die naar Kazachstan werden gedeporteerd. In 2006 werd hij hulpbisschop van Karaganda in Kazachstan.

In 2008 schreef hij het boekje Dominus Est, een pleidooi voor de herwaardering van de tongcommunie. In 2011 werd hij benoemd tot wijbisschop in het aartsbisdom in Astana.

Hij is een voorstander van de traditionele vorm van de Romeinse ritus, de Tridentijnse Mis.

In 2018 legde Kardinaal Pietro Parolin Schneider, die veelvuldig de wereld rondreisde om het protest tegen Franciscus aan te sporen, een reisverbod op.

Tekstfragmenten (alle uit Christus Vincit: Christus’ triomf over de duisternis van het tijdperk)

*Maar zelfs concreet zat er een fout in de mythe die ze circuleerden, omdat de praktijk in de oudheid een andere vorm had dan tegenwoordig: de H. Eucharistie werd ontvangen op de palm van de rechterhand en de gelovigen mochten de Heilige Hostie niet aanraken met hun vingers, maar ze moesten hun hoofd naar hun handpalm buigen en het Sacrament rechtstreeks met hun mond nemen, dus in een diepe buiging en niet rechtopstaand. Het is tegenwoordig gebruikelijk om de Eucharistie rechtop te ontvangen en deze met de linkerhand op te nemen. Dit is iets wat de Kerkvaders symbolisch afschuwelijk zouden vinden: hoe kan het Heilige der Heiligen met de linkerhand worden genomen? Tegenwoordig nemen de gelovigen de Hostie rechtstreeks met hun vingers en steken vervolgens de Hostie in de mond: dit gebaar is nooit bekend geweest in de hele geschiedenis van de Katholieke Kerk, maar werd uitgevonden door Calvijn, zelfs niet door Maarten Luther.

*Van die Heilige Biechtvader en Martelaar-priester had ik het instinct in mijn ziel tegen het modernisme en liberalisme in de Kerk. Dus vroeg ik de Heer om mij de weg te wijzen.

*Nooit eerder in de Kerkgeschiedenis hebben leken tijdens de Mis de Heilige Communie uitgedeeld. Dit was slechts in uitzonderlijke gevallen toegestaan ​​en was altijd buiten de Mis. In tijden van vervolging, wanneer Katholieken stervende waren of in de gevangenissen en de Heer wilden ontvangen, stond de leken om de Heilige Communie te geven. In uiterste uitzonderlijke gevallen, maar ik herhaal, nooit tijdens de Heilige Mis. Tijdens de Mis is er altijd een Priester en is er geen reden om leken in te schakelen om de Heilige Communie uit te delen.

* Pogingen om deze leegte te vullen zijn bijvoorbeeld geprobeerd in voortdurende kerkelijke bijeenkomsten en bijeenkomsten op verschillende niveaus en in verschillende vormen - continue synodes. Dit is vaak druk werk met een heel vroom masker. Het is geldverspilling; het is tijdverspilling die gebruikt zou kunnen worden voor gebed en voor directe evangelisatie. Het fenomeen van permanente bijeenkomsten, vergaderingen en synodes op verschillende niveaus is een soort parlementarisering van het Kerkelijk leven en is daarom werelds, zij het gemaskeerd met het indrukwekkende woord ‘synodaliteit’.

Er zijn Bisschoppenvergaderingen op continentaal, regionaal en nationaal niveau, op subnationaal niveau, op diocesaan niveau, enzovoort. We worden verstikt door continue vergaderingen en elke vergadering moet papieren opleveren. Dus we worden echt ondergedompeld door het gewicht van papieren en papieren en papieren. Dit is puur, hectisch pelagianisme. Dit neemt niet alleen geld en tijd weg van evangelisatie en gebed; het is ook een uiterst sluwe methode van Satan om de opvolgers van de apostelen en priesters weg te nemen van gebed en evangelisatie - onder het voorwendsel van een zogenaamde "synodaliteit".

*De reden waarom mij toestemming (om te reizen) werd geweigerd, was dat ik zogenaamd tegen Paus Franciscus ben. Het is precies het tegenovergestelde. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel voor iemand gebeden als voor Paus Franciscus.

*Ik had niet kunnen bedenken dat de ineenstorting van dit atheïstische systeem zou leiden tot een slechtere situatie in Europa, dat nu voor ons ligt: ​​de dictatuur van de genderideologie. Dit is echt een dictatuur. Het is eigenlijk dezelfde methode als in communistische tijden.

*Relativisme is een vlucht uit de realiteit.

*Renaissance betekent wedergeboorte. Wedergeboorte van wat? Van een heidense samenleving. Aanvankelijk bedoelden ze alleen een wedergeboorte in de kunst, maar het gebeurde ook in hun mentaliteit. Puur naturalisme prijzen - heidendom is naturalisme, geen bovennatuurlijkheid - en zo de pure natuur centraal stellen en zo de bovennatuurlijke banden met God, met de vleesgeworden God Jezus Christus, die bovennatuurlijk is, verzwakken. Dit alles werd weerspiegeld in de kunst.

*Ik nam deel aan verschillende andere bijeenkomsten met mijn broeders Bisschoppen en ik vroeg een aantal van hen, nadat de documenten waren goedgekeurd: "Heb je het definitieve document gelezen?" En sommigen van hen antwoordden: "Eerlijk gezegd niet." Een van deze bijeenkomsten duurde een week en leverde een document op dat, althans in onze regio, dat niemand heeft gelezen. Later kregen we het financiële verslag van deze vergadering. De bijeenkomst kostte $ 250.000 uit kerkfondsen. Stel je voor! Kortom, het was $ 250.000 weggegooid. 

15-08-2021 om 21:22 geschreven door claudia  

2 Aartsbisschop Carlo M. Viganò

Carlo Maria Viganò (Varese, 16 januari 1941) is een Italiaans diplomaat van de H. Stoel.

Op 24 maart 1968 ontving Viganò zijn priesterwijding. Vervolgens werd hij geïncardineerd in het bisdom Pavia. In 1973 trad hij in dienst bij de diplomatieke dienst van de Heilige Stoel. Vervolgens werd hij Apostolische nuntius in Irak en het Verenigd Koninkrijk. Tussen 1978 en 1989 was hij werkzaam bij het staatssecretariaat van de H. Stoel. Op 4 april 1989 werd Viganò aangesteld als permanente waarnemer bij de Raad van Europa in Straatsburg.

Op 3 april 1992 benoemde Paus Johannes Paulus II hem tot titulair Aartsbisschop van Ulpiana en werd hij benoemd tot apostolisch nuntius in Nigeria. Op 26 april vond zijn bisschopswijding plaats. Co-consecratoren bij de wijding waren Kardinaal-staatssecretaris Angelo Sodano en Aartsbisschop van Krakau, Kardinaal Franciszek Macharski. Op 4 april 1998 benoemde paus Johannes Paulus II hem tot delegaat in het Vaticaanse staatssecretariaat.

Paus Benedictus XVI benoemde hem op 16 juli 2009 tot secretaris-generaal van de Pauselijke Commissie voor de Staat Vaticaanstad, als opvolger van Renato Boccardo. Op 19 oktober 2011 benoemde paus Benedictus XVI hem tot apostolisch nuntius in de VS. Deze benoeming werd voorafgegaan door gelekte brieven waarin Viganò wijst op zijn inspanningen ter bestrijding van corruptie en vriendjespolitiek en het verlangen uit, om zijn huidige taak te mogen blijven vervullen. Viganò trad in 2016 terug als nuntius.

Op 25 augustus 2018 publiceerde de oud-nuntius een 11 pagina's tellend memorandum, waarin hij stelt dat Paus Franciscus al lang wist van het misbruik dat gepleegd werd door voormalig Kardinaal en voormalig Aartsbisschop van WashingtonTheodore Edgar McCarrick en te laat in actie kwam. Viganò stelt dat Franciscus kort nadat hij in maart 2013 als paus was aangetreden, sancties die door zijn voorganger Paus Benedictus aan McCarrick opgelegd waren, heeft verzacht. McCarrick zou daarna een belangrijke rol hebben gespeeld als adviseur bij de benoeming van nieuwe (aarts)bisschoppen in de Verenigde Staten. In zijn memorandum roept de vroegere kerkelijke topdiplomaat Paus Franciscus op om af te treden.

Tekstfragmenten  

Het Amerikaanse volk is volwassen en heeft nu begrepen hoezeer de reguliere media de waarheid niet willen verspreiden, maar deze het zwijgen willen opleggen en verdraaien, en de leugen verspreiden die nuttig is voor de doeleinden van hun meesters. Het is echter belangrijk dat de goeden – die de meerderheid vormen – ontwaken uit hun traagheid en niet accepteren dat ze worden misleid door een minderheid van oneerlijke mensen met onuitsprekelijke doeleinden. Het is noodzakelijk dat de goeden, de kinderen van het licht, samenkomen en hun stem laten horen.

Wat is een effectievere manier om dit te doen, mijnheer President, dan door te bidden en de Heer te vragen u, de Verenigde Staten en de hele mensheid te beschermen tegen deze enorme aanval van de vijand? Vóór de kracht van het gebed zullen de misleidingen van de kinderen van de duisternis instorten, hun complotten zullen worden onthuld, hun verraad zal worden getoond, hun angstaanjagende kracht zal in niets eindigen, aan het licht gebracht en ontmaskerd voor wat het is: een helse misleiding. (Brief aan President Trump 6/6/2020)

Laten we eens kijken naar de geschiedenis van de jezuïeten. Dat is iets wat ik nu met grote zorg bestudeer. In feite, als je de synthese van mijn gedachte wilt weten, is het dit: wat we nu zien is de triomf van een 60 jaar oud plan, de succesvolle uitvoering van een goed doordacht plan om een nieuwe een soort denken in het hart van de Kerk te planten, een denken dat geworteld is in elementen van de bevrijdingstheologie met slierten marxisme, weinig geïnteresseerd in traditionele Katholieke liturgie of moraliteit of theologie, maar veeleer gericht op 'praxis' op het gebied van sociale rechtvaardigheid. En nu heeft dit plan een van zijn hoogste doelen bereikt, met een jezuïet op de stoel van Petrus. (Steve Skojec, Viganò - interview 30/7/2019)

Een interview met Aartsbisschop Viganò van 29/3/2020 in de Remnant van Michael Matt Fortes in Fide

Michael J. Matt (MJM): Excellentie, hoe denkt u dat gewone katholieken de covid-19 pandemie moeten beoordelen?

Carlo Maria Viganò: De coronavirus pandemie, zoals alle ziekten en de dood zelf, zijn een gevolg van de erfzonde. De zonde van Adam, onze stamvader, ontnam zichzelf en ons niet alleen de goddelijke genade, maar ook alle andere goede dingen die God aan de schepping gaf. Toen kwamen ziekte en dood in de wereld als straf voor het niet gehoorzamen van God. De verlossing die ons in het Proto-evangelie (Genesis 3) werd beloofd, die in het Oude Testament werd voorspeld en die met de Menswording, het Lijden, de Dood en de Opstanding van onze Heer werd voltooid, verloste Adam en zijn nakomelingen van de eeuwige verdoemenis; maar de gevolgen van de erfzonde bleven als een teken van de zondeval en zij zullen pas bij de verrijzenis van het lichaam worden hersteld, zoals we in het Credo belijden, en dat zal plaatsvinden vóór de Dag des Oordeels.

Dit moet opnieuw gezegd worden, vooral in een tijd waarin de basisprincipes van de Catechismus onbekend zijn of ontkend worden. Katholieken weten dat ziekte – en dus epidemieën, lijden en het verliezen van een geliefde – moet worden aanvaard in een geest van geloof en nederigheid, zelfs als boetedoening voor onze eigen persoonlijke zonden. Dankzij de gemeenschap van de heiligen – dankzij wie de verdiensten van alle gedoopten worden doorgegeven aan alle anderen in de Kerk – kunnen wij deze beproevingen ook dragen voor de zonden van anderen, voor de bekering van hen die niet geloven, en om de tijd die de zielen van de gelovigen in het vagevuur moeten doorbrengen te verkorten. Zoiets vreselijks als covid-19 kan voor ons ook een kans zijn om te groeien in geloof en actieve naastenliefde.

Als we alleen naar de klinische kant van de ziekte kijken – en natuurlijk we hier met alle macht de strijd aangaan – dan verdwijnt de transcendente kant van ons leven volledig uit beeld, waardoor we zonder enige spirituele visie blijven en we onvermijdelijk opgesloten raken in blind en hopeloos egoïsme.

MJM: Verschillende bisschoppen en priesters hebben beweerd dat de God ´niet straft' en dat het beschouwen van het coronavirus als een plaag een ´heidense gedachte' is. Bent u het daarmee eens?

De eerste ooit, zoals ik al zei, die gestraft werd, was onze stamvader. Echter, zoals we horen in het Exsultet dat wordt gezongen tijdens de Paasnacht: O felix culpa, qui talem ac tantum meruit habere Redemptorem! O gelukkige schuld, die ons zulk een Verlosser heeft geschonken!

Een vader die zijn kinderen niet straft, houdt niet van hen, maar verwaarloost ze; een dokter die de patiënt onverschillig observeert hoe het erger wordt er onherstelbaar koudvuur ontstaat. God is een liefhebbende Vader omdat Hij ons leert wat we moeten doen om het eeuwige geluk in het Paradijs waardig te zijn. Als we zijn geboden niet gehoorzamen door te zondigen, laat Hij ons niet sterven, maar komt Hij ons vinden en stuurt Hij ons vele tekenen, vaak heel streng. Dan herstellen we onze wegen, tonen we berouw, doen we boete en keren we terug naar onze oude vriendschap met Hem. Jullie zijn mijn vrienden, als jullie de dingen doen die ik jullie opdraag. Ik denk dat de woorden van OLHeer geen ruimte laten voor dubbelzinnigheid.

Ik wil er ook aan toevoegen dat de waarheid over een rechtvaardige God, die het goede beloont en het slechte straft, deel uitmaakt van onze gemeenschappelijke erfenis van de natuurwet, die OLHeer door de geschiedenis heen aan iedereen heeft gegeven. Een onbedwingbare roeping tot ons aardse paradijs, die zelfs de heidenen laat zien hoe het Katholieke geloof de noodzakelijke voltooiing is van alles wat hun oprecht en welgezind hart hen ingeeft. Ik ben verbaasd dat in plaats van de nadruk te leggen op deze waarheid die diep in ieders hart is geschreven, de mensen die zoÿn grote sympathie voor de heidenen lijken te voelen, vandaag de dag iets wat de Kerk altijd als de beste manier heeft beschouwd om hen voor Christus te winnen, niet accepteren.

MJM: Heeft Uwe Excellentie het gevoel dat er bepaalde zonden zijn die de toorn van God hebben opgewekt dan andere?

De zonden en wandaden die ieder van ons in de ogen van God besmeuren, zijn een hamerslag op de nagels die gebruikt worden om de heilige en eerbiedwaardige handen van OLHeer te doorboren, een zweep die het vlees van zijn Heilige Lichaam verscheurt, een spuwen in zijn geliefde aangezicht. Als we deze dingen maar zouden beseffen, zouden we nooit meer zondigen. En zondaars zouden de rest van hun leven huilen van diep verdriet. En toch is dit wat er werkelijk is gebeurd: tijdens zijn lijdensweg nam onze Goddelijke Redder niet alleen de erfzonde op zich, maar ook alle zonden die alle mensen hebben begaan en zullen begaan. Het meest bewonderenswaardige is dat OLHeer aan het Kruis wilde sterven, terwijl één druppel van zijn Allerheiligste Bloed genoeg zou zijn geweest om ons allemaal te verlossen. Cujus una stilla salvum facere totum mundum quit ab omni scelere, zoals de H. Thomas van Aquino ons leert.

Naast de zonden die door individuen worden begaan, zijn er ook de zonden van samenlevingen, van naties. Abortus, die zelfs tijdens de pandemie nog steeds onschuldige kinderen vermoordt; echtscheiding, euthanasie, de gruwel van de zogenaamde homohuwelijken, het vieren van sodomie en andere vreselijke perversies, pornografie, het bederf van kinderen, speculatie door de financiële elite, het ontheiligen van de zondagen, en zo gaat de lijst maar door.

MJM: Mogen we vragen waarom Uwe Excellentie een onderscheid maakt tussen de zonden van individuen en de zonden van naties?

De H. Thomas van Aquino leert dat het de plicht is van het individu om de ene ware God te erkennen, te aanbidden en te gehoorzamen. Op dezelfde manier moeten samenlevingen – die vele individuen omvatten – God te erkennen en ervoor te zorgen dat hun wetten de leden van de samenleving in staat stellen het spirituele doel te bereiken waarvoor ze bestemd zijn. Er zijn naties die God niet alleen negeren, maar Hem ook openlijk verloochenen. Er zijn naties die van hun burgers verlangen dat zij wetten accepteren die in strijd zijn met de natuurlijke moraal en de Katholieke leer, zoals de erkenning van het recht op abortus, euthanasie en sodomie. Anderen corrumperen kinderen en schenden hun onschuld. 

Zij die toestaan dat mensen Gods Goddelijke Majesteit belasteren, kunnen zich niet aan Gods straf onttrekken. Publieke zonden vereisen een publieke bekentenis en een publieke verzoening, als er publiekelijk vergeving wordt gevraagd. Laten we niet vergeten dat de Kerkelijke gemeenschap, die ook een samenleving is, niet vrijgesteld is van de Hemelse straf wanneer haar leiders verantwoordelijk worden voor collectieve overtredingen.

MJM: Zegt Uwe Excellentie dat de Kerk fouten kan hebben?

De Kerk is altijd al Heilig geweest, omdat zij het Mystieke Lichaam van onze Heer en Verlosser is, en het zou niet alleen onbezonnen, maar zelfs godslasterlijk zijn om denken dat deze goddelijke instelling die de Voorzienigheid op deze aarde heeft geplaatst om ons allen van genade te voorzien als enige Ark van de Verlossing, zelfs maar de kleinste onvolmaaktheid zou kunnen bezitten. Met de lof waarmee wij de Moeder van God bezingen – die wij precies Mater Ecclesiae noemen – kunnen we ook de Kerk bezingen, de Middelares van alle genaden via de Sacramenten, de Moeder van Onze Heer, wiens ledematen zij voortbrengt. 

De Kerk is de Ark van het Verbond, bewaakster van het Heilig Sacrament en de geboden. De Kerk is de toevlucht van de zondaars, aan wie ze na een goede biecht vergeving schenkt. Zij is het heil van de zieken, aan wie zij altijd veel zorg heeft besteed. Zij is de koningin van de vrede die de harmonie bevordert door de prediking van het Evangelie. Zij is echter ook geducht als een leger in slagorde geschaard, want onze Heer heeft zijn gewijde bedienaren de macht gegeven om demonen te verpletteren en de sleutelmacht om de poorten van de hemel te openen of te sluiten. Laten we niet vergeten dat de Kerk niet alleen de Strijdende Kerk hier op aarde is, maar ook de Zegevierende Kerk en de Lijdende Kerk, waarvan alle leden heiligen zijn.

Ik moet echter ook zeggen dat hoewel de Kerk Heilig is, sommige van haar leden en van haar hiërarchie hier op aarde wellicht zondaars zijn. In deze moeilijke tijden zijn er veel geestelijken geweest die deze naam niet waardig zijn, zoals de misbruikschandalen die door hen, zelfs door bisschoppen en kardinalen gepleegd zijn, hebben laten zien. De trouweloosheid van de gewijde Herders is een schandaal voor hun confraters en voor velen onder de gelovigen, niet alleen wat betreft de zucht naar macht, maar ook – en ik zou zeggen vooral – wanneer zij raken aan de integriteit van het geloof, de zuiverheid van de leer van de Kerk en de heiligheid van de zeden. 

Ze hebben zelfs daden van ongekende ernst begaan, zoals we hebben gezien bij de aanbidding van het pachamama-afgodsbeeld in het Vaticaan zelf. Ik denk inderdaad dat onze Heer terecht verontwaardigd is over de grote hoeveelheid schandalen die zijn begaan door degenen die het goede voorbeeld zouden moeten geven, – ze zij immers de herders -, aan de kuddes die aan hen zijn toevertrouwd.

Laten we niet vergeten dat het voorbeeld dat door zovelen in de Hiërarchie wordt gegeven niet alleen een schandaal is voor de Katholieken: het is een schandaal voor de mensen buiten de Kerk die haar zien als een lichtbaken en een referentiepunt. Dit niet alleen: deze plaag kan de Kerk in haar Hiërarchie niet vrijstellen van een behoorlijk gewetensonderzoek na alles waarin zij hebben toegegeven aan de geest van deze wereld. Zij kan zich niet onttrekken aan haar plicht om alle dwalingen die zij na het tweede Vaticaanse Concilie heeft laten begaan en die haar al die rechtvaardige straffen hebben opgeleverd, krachtig te veroordelen. We moeten ons leven beteren en terugkeren naar God.

Het doet me pijn te moeten zeggen dat we ook nu, nadat we de goddelijke toorn op de wereld hebben zien neerdalen, de Majesteit van God blijven beledigen door te spreken over moeder aarde die respect eist, zoals de Paus een paar dagen geleden in zijn zoveelste interview zei. Wat we moeten doen is vergeving vragen voor de heiligschennis die in de St Pietersbasiliek is gepleegd en deze opnieuw in te wijden voordat het Heilig Misoffer daar kan worden opgedragen. We moeten ook een openbare processie bijeenroepen om boetedoening te tonen, ook al nemen alleen prelaten deel onder leiding van de Paus. Zij moeten de barmhartigheid van God over zichzelf en over zijn volk afroepen. Dit zou een teken zijn van die ware nederigheid waar we allemaal  opwachten, als genoegdoening voor alle gepleegde misdrijven.

Hoe kunnen we onze verbijstering bedwingen als we woorden horen als die welke op 26 maart in Santa Marta zijn uitgesproken? De Paus zei: “De Heer moet ons niet aan het eind van ons leven vinden en tegen ons zeggen: “Jullie zijn verdorvent. Jullie hebt de weg verlaten die Ik je heb laten zien. Jullie hebt je voor afgoden gebogen.” Dergelijke woorden zijn werkelijk verbijsterend, vooral als we bedenken dat hij zelf een vreselijke heiligschennis heeft begaan voor het oog van heel de wereld, voor het altaar van de confessio van de heilige H. Petrus, een echte profanatie, een daad van geloofsafval, met die smerige en satanische beelden van pachamama. 

MJM: Op het feest van Maria Boodschap hebben de bisschoppen van Portugal en Spanje hun land toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus en aan het Onbevlekt Hart van Maria. De bisschoppen van Ierland en van Engeland en Wales deden hetzelfde. In vele bisdommen en steden elders hebben de bisschoppen en de plaatselijke autoriteiten hun gemeenschappen onder de bescherming van de Allerheiligste Maagd geplaatst. Hoe ziet Uwe Excellentie hun gebeurtenissen?

Dit zijn acties die mijn hart met hoop vervullen. Hoewel het niet genoeg is om onze fouten goed te maken, is dit alles volledig genegeerd door degenen die aan de top van de Kerk staan, ook al hebben de eenvoudige gelovigen lang geroepen om plechtige daden door hun herders zoals deze. OLVrouw van Fatima heeft de Paus en alle Bisschoppen gevraagd om Rusland aan haar Onbevlekt Hart toe te wijden en heeft oorlogen en rampen aangekondigd totdat dit zou gebeuren. Haar oproepen zijn niet gehoord. De hiërarchie moet zich nu hervormen en de Moeder Gods gehoorzamen! Het is beschamend en schandalig dat geen enkele Bisschop in Italië zich bij dit grote initiatief heeft aangesloten!

MJM: Hoe beoordeelt u de opschorting van de sacramenten die we in bijna de hele wereld hebben gezien?

Dit is een verschrikkelijk lijden, misschien wel het ergste dat de gelovigen ooit hebben gezien. Het is ongelooflijk om te denken dat zoiets de stervenden wordt ontzegd.

Op dit moment lijkt het erop dat de Hiërarchie, op enkele uitzonderingen na, geen bedenkingen had om de kerken te sluiten en de deelname van de gelovigen aan het heilig Misoffer te verhinderen. Ze hebben zich gedragen als koude bureaucraten, als uitvoerders van de wil van de vorst, en de meeste gelovigen hebben hun acties beschouwd als teken van hun gebrek aan geloof. Wie kan het hen kwalijk nemen?

Ik vraag me bijna af – en het is vreselijk om te denken – of het sluiten van kerken en het opschorten van alle vieringen niet een andere straf van God is, naast de pandemie. Ut scirent quia per quae peccat quis, per haec et torquetur. Opdat ze weten dat de mens bestraft wordt met datgene waarmee hij zondigt. (Wijsheid 11, 17) Beledigd door de slordigheid en het gebrek aan respect van zijn Priesters; verontwaardigd door de profanatie van het Heilig Sacrament die elke dag met de handcommunie plaatsvindt en moe van de banale liederen of ketterse preken, vindt Hij nog steeds – vanuit de stilte van het Tabernakel – genoegdoening in de sobere lofprijzing die Hem wordt aangeboden door de vele priesters die nog steeds de Mis van alle tijden opdragen. De Mis die teruggaat tot de tijd van de Apostelen. En die door de eeuwen heen altijd het kloppend hart van de Kerk is geweest. Laten we deze meest plechtige waarschuwing niet vergeten: Deus non irridetur. God laat niet met zich spotten.

Het is duidelijk dat ik de basale zorgen om veiligheid en bescherming begrijp en deel, die de autoriteiten voor de volksgezondheid moeten nemen. Maar net zoals zij het recht hebben om maatregelen te treffen voor zaken die ons lichaam raken, hebben de kerkelijke autoriteiten het recht en de plicht om zich zorgen te maken over de gezondheid van onze ziel. Ze kunnen de gelovigen niet het geestelijk levensonderhoud ontzeggen dat ze ontvangen van de Eucharistie, om nog maar te zwijgen van het Sacrament van de Biecht, de Mis en het Viaticum.

Toen zoveel winkels en restaurants nog open waren, hadden de verschillende bisschoppenconferenties alle heilige diensten al opgeschort, ook al hadden de burgerlijke autoriteiten daar niet om gevraagd. Dit bewijst eens te meer dat de Hiërarchie in een vreselijke toestand verkeert en toont aan dat de bisschoppen maar al te graag het welzijn van de zielen willen opofferen aan de macht van de staat of de dictatuur van het eenheidsdenken.

MJM: Uwe Excellentie noemde restaurants. Wat zegt u over de maaltijden voor de armen die in de afgelopen maanden in gebedshuizen werden aangeboden?

Voor Katholieken is het helpen van mensen in nood een daad van naastenliefde. Het herinnert ons eraan dat God Liefde is. We moeten God boven alles liefhebben met heel ons hart en onze naaste liefhebben uit liefde voor Hem. Zo kunnen wij, in overeenstemming met de zaligsprekingen, onze Heer zien in de armen, in de zieken, in de gevangenen en in de wezen. De Kerk is van meet af aan op dit gebied een lichtend voorbeeld geweest. Zelfs de heidenen hebben ons erom bewonderd. De geschiedenis toont ons de vele indrukwekkende hulpwerken die dankzij de vrijgevigheid van de gelovigen zijn begonnen, zelfs in tijden van grote vijandigheid van de kant van de staat. 

Regeringen hebben deze werken vaak overgenomen in opdracht van vrijmetselaars, die een hekel hebben aan de grote werken van zoveel goede katholieken. De zorg voor de armen en de mensen aan de rand van de samenleving is niet iets dat is begonnen met Bergoglio of met de verschillende maatschappijkritische organisaties.

We moeten ons realiseren dat wanneer de nieuwe organisaties de armen helpen,  dit doen zonder enige verwijzing naar het bovennatuurlijke. Het enige wat we zien zijn werken van lichamelijke barmhartigheid, terwijl werken van geestelijke barmhartigheid volledig worden gemeden weggevaagd. Dat is nog niet alles: het huidige Pausschap heeft elke vorm van apostolaat volledig geëlimineerd en zegt dat de Kerk geen enkele zendingsactiviteit mag uitoefenen, wat het proselitisme noemt. Wij kunnen alleen maar zorgen voor voedsel, gastvrijheid en gezondheidszorg, maar niemand zorgt voor voedsel, gastvrijheid of zorg voor de zielen van hen die het zo hard nodig hebben. 

De moderne Kerk is veranderd in een soort NGO. Echte naastenliefde heeft niets te maken met maçonnieke imitatie ervan, hoezeer men die ook probeert te verbergen met een uiterst vaag gevoel voor spiritualiteit: het is precies het tegenovergestelde, want de verschillende organisaties die we vandaag aan het werk zien, ontkennen dat er maar één ware Kerk is, en dat haar boodschap van verlossing moet worden verkondigd aan degenen die erbuiten staan. 

Dat is niet alles: de Kerk is na het Concilie zo ver afgedwaald in kwesties van godsdienstvrijheid en oecumene dat veel caritasinstellingen nu de mensen die aan hun zorg zijn toevertrouwd in hun heidendom of atheïsme bevestigen. Ze bieden hun zelfs gebedsplaatsen aan waar ze kunnen gaan bidden. We hebben zelfs verschrikkelijke voorbeelden gezien van missen waarbij, op uitdrukkelijk verzoek van de celebrant, in plaats van het Heilig Evangelie een lezing uit de Koran wordt genomen of, zoals recentelijk is gebeurd, afgoderij wordt beoefend in Katholieke kerken.

Ik denk dat de beslissing om kerken te veranderen in refters of slaapzalen voor de behoeftigen het bewijs is van deze basale huichelarij die, zoals we met de oecumene hebben gezien, een schijnbaar goede zaak is (zoals het voeden van de hongerigen of het opvangen van de daklozen) – en deze benut om het grote vrijmetselaarsplan van één wereldreligie tot stand te brengen, een religie zonder dogma’s, zonder ceremonies, zonder God. 

Het gebruik van kerken als herberg, in de aanwezigheid van zelfvoldane prelaten die langskomen om pizza’s of varkenskoteletten te serveren met een schort over hun kerkelijke kledij, betekent dat ze ontheiligd worden. Vooral wanneer zij die lachen naar de fotografen, absoluut nooit de deuren van hun eigen herenhuizen openen voor de mensen die ze willen gebruiken voor hun politieke doeleinden. Laat me teruggaan naar wat ik zei en herhalen dat al deze heiligschennis de onderliggende oorzaak is van de huidige pandemie.

Maar al te vaak gebruiken ze de armoede en de dakloosheid van deze arme mensen om op de voorpagina’s van de kranten te verschijnen. Dat zagen we maar al te vaak bij de landingen van al die immigranten. Het enige doel was het opzetten van een nieuwe industrie voor de opvang, waarachter niet alleen economische belangen schuilgaan, maar ook hun medeplichtigheid met degenen die een christelijk Europa proberen te vernietigen, te beginnen met Italië.

MJM: In andere gevallen, zoals in de stad Cerveteri bij Rome, hielden de ordediensten een Priester tegen die de mis opdroeg. Hoe hebben de kerkelijke autoriteiten op dit soort dingen gereageerd?

Cerveteri kan gewoonweg een overdaad aan ijver zijn geweest van twee lokale politieagenten, vooral nu ze moeten werken onder alle extra stress die is ontstaan sinds de uitbraak van het coronavirus. Het moet echter ook duidelijk zijn, vooral in een land als Italië dat in 1929 een concordaat met de Kerk ondertekende, dat de kerkelijke autoriteiten het alleenrecht hebben op gebedsplaatsen. De Heilige Stoel en de plaatselijke ordinaris hadden echt moeten protesteren tegen een dergelijke schending van het Verdrag van Lateranen, dat in 1984 opnieuw werd bevestigd en nog steeds van kracht is. 

Opnieuw smelt het gezag van de bisschoppen, dat hen rechtstreeks door God is gegeven, als sneeuw voor de zon weg en laat zien hoe laf ze allemaal zijn. Dit zou in de toekomst tot nog ergere misstanden kunnen leiden als het nu niet wordt gecorrigeerd. Ik wil deze gelegenheid aangrijpen om te vragen om een openlijke veroordeling van deze onaanvaardbare inmenging van de overheid in zaken die rechtstreeks onder de verantwoordelijkheid van de kerkelijke autoriteiten vallen.

MJM: Paus Franciscus nodigde alle Christenen, zowel Katholieken als niet-Katholieken, uit om op 25 maart bijeen te komen om God te vragen een einde te maken aan deze pandemie, en hij liet merken dat ook leden van andere religies zouden kunnen bidden. 

Het religieuze relativisme dat met Vaticanum II werd ingevoerd, bracht velen ertoe te geloven dat het katholieke geloof niet langer het enige middel tot verlossing was, of dat de Heilige Drie-eenheid niet de enige ware God was.

In zijn verklaring van Abu Dhabi zei Paus Franciscus dat God alle religies wil. Dit is niet alleen een schaamteloze ketterij, maar ook een zeer ernstige afvalligheid en een vreselijke godslastering. Zeggen dat God aanbeden wil worden anders dan hoe Hij zich geopenbaard heeft, betekent dat de Menswording, het Lijden, de Dood en de Verrijzenis van onze Verlosser volkomen zinloos zijn. Het betekent dat de reden voor het stichten van de Kerk, de reden waarom miljoenen heilige martelaren hun leven hebben gegeven, waarvoor de Sacramenten zijn ingesteld, samen met het Priesterschap en het Pausdom zelf, allemaal zinloos zijn.

Helaas, juist nu we boetedoening moeten doen voor onze overtredingen jegens de goddelijke Majesteit van God, is hier iemand die ons vraagt om op Maria’s feestdag tot Hem te bidden, samen met degenen die het goddelijk Moederschap van zijn Moeder verloochenen.

Is dat nou de beste manier om een einde aan de huidige plaag?

MJM: Het is ook waar dat de Apostolische Penitentiarie bijzondere aflaten heeft verleend aan hen die getroffen zijn door deze vreselijke beproeving en aan hen die hen materieel en geestelijk bijstaan.

Allereerst wil ik benadrukken dat aflaten nooit de plaats van de sacramenten kunnen innemen. We moeten ons krachtig verzetten tegen de schandelijke beslissingen van verschillende Herders die de Priesters hebben verboden biecht te horen of kinderen te dopen. Deze maatregelen – samen met het verbod op openbare missen en de opschorting van het heilige communie – zijn in strijd met de wet van God en vormen het bewijs dat achter dit alles Satan zit. Alleen de Boze Slang kan deze maatregelen, die het geestelijk verlies van zoveel zielen zullen veroorzaken, verklaren. Het zou net zoiets zijn als artsen te bevelen om patiënten die in levensgevaar verkeren niet te behandelen.

Het voorbeeld van de Bisschoppen in Polen zou moeten worden gevolgd door de universele Kerk: zij gaven opdracht om meer Missen te laten opdragen, zodat meer gelovigen veilig naar de mis kunnen gaan. Dit zou gebeuren als de Hiërarchie zich daadwerkelijk bekommerde om het eeuwige redding van de Katholieken. Vergeet niet dat de gevolgen van de pandemie in Polen veel geringer zijn dan in andere landen.

De leer van de Kerk over de aflaat heeft de aanval van de nieuwlichters overleefd, en dat is een goede zaak. Maar terwijl de Bisschop van Rome de macht heeft om te putten uit de oneindige rijkdom van de genade, is het ook waar dat de aflaten niet kunnen worden gebagatelliseerd of beschouwd als een soort eindejaarsbonus. De gelovigen voelden hetzelfde tegen het einde van het Jubeljaar van Barmhartigheid, toen een volle aflaat werd verleend onder zulke vreemde omstandigheden dat degenen die de aflaat verdienden zich nauwelijks realiseerden wat er gebeurde.

Er is ook een probleem met het Sacrament van  de Boete en Eucharistische Communie, die nodig zijn om een aflaat te verdienen en die de Apostolische Penitentiarie tot een onbepaald “zo spoedig mogelijk”.

MJM: Is Uwe Excellentie van mening dat de algemene dispensaties voor algemene absolutie in plaats van de absolutie van afzonderlijke personen van toepassing kunnen zijn in de huidige epidemie?

Een dreigend gevaar voor de dood rechtvaardigt bepaalde oplossingen die de Kerk, in haar ijver voor de eeuwige redding van de zielen, altijd ruimhartig heeft toegestaan. Dat is het geval met de algemene absolutie voor soldaten die op het punt staan ten strijde te trekken, of voor mensen aan boord van een zinkend schip. Als een noodgeval op een intensive-care-afdeling betekent dat een Priester alleen onder zeer strenge voorwaarden kan binnenkomen en de individuele belijdenissen van de stervenden niet kan horen, dan denk ik dat zo’n oplossing het beste is.

Als er echter een precedent wordt geschapen waarbij de algemene absolutie wordt uitgebreid tot alle gevallen, zelfs als er geen gevaar voor onmiddellijke dood bestaat, moeten we er zeer goed op letten dat wat de Kerk in extreme gevallen toestaat, niet de norm wordt.

Ik wil de mensen eraan herinneren dat het kijken naar de Mis op het internet of op de televisie het voorschrift om naar de zondagsmis te gaan niet opheft. Het kan een goede manier zijn om de Dag des Heren te heiligen als het absoluut onmogelijk is om naar de kerk te gaan; maar we moeten altijd in gedachten houden dat het leven van de Sacramenten niet kan worden vervangen door het virtualiseren van de Sacramenten. Op een meer banaal niveau: we kunnen ons lichaam niet voeden door te kijken naar een foto van een brood.

MJM: Welke boodschap zou Uwe Excellentie willen geven aan degenen die verantwoordelijk zijn voor de verdediging en begeleiding van de kudde van Christus?

De Paus, de hiërarchie en alle Bisschoppen, Priesters en Religieuzen moeten zich onmiddellijk en absoluut bekeren. Dit is iets waar leken om vragen, omdat ze lijden omdat ze geen vaste en trouwe gidsen hebben. We kunnen niet toestaan dat de kudde die onze Goddelijke Heer aan onze zorg heeft toevertrouwd, wordt verstrooid door ongelovige huurlingen. We moeten ons bekeren en volledig aan de kant van God gaan staan. We kunnen geen enkel compromis sluiten met de wereld.

De Bisschoppen moeten zich weer bewust worden van hun eigen, persoonlijke apostolische autoriteit, die niet kan worden gedelegeerd aan tussenorganen zoals Bisschoppenconferenties of synodes, die de uitoefening van het apostolisch ambt hebben verstoord en ernstige schade hebben toegebracht aan de Goddelijke constitutie van de Kerk.

De tijd is gekomen om een einde te maken aan synodale wegen. Aan een absurd gevoel van minderwaardigheid en complimenteuze houding in de omgang met de wereld. Aan dat hypocriete gebruik van het woord dialogeren in plaats van onbevreesd het Evangelie te verkondigen. We moeten stoppen met het onderwijzen van valse doctrines en stoppen met het bang zijn om over zuiverheid en heiligheid te preken. En stoppen met zwijgen tegenover de arrogantie van het kwaad. Stop met het verdoezelen van vreselijke schandalen. Stop met liegen, bedriegen en wraak nemen.

Het Katholieke leven moet een strijd zijn tot het einde toe, geen zorgeloze weg de afgrond tegemoet. Wij allen, die de Heilige wijdingen hebben ontvangen, zullen door OLHeer gevraagd worden rekenschap te geven van de zielen die we gered hebben, en van degenen die we verloren hebben laten gaan door ze niet te berispen en te redden. Laten we teruggaan naar het ene ware Geloof. Naar een leven van Heiligheid. Naar de enige eredienst die God behaagt.

Bekering en berouw, zoals OLVrouw, Moeder van de Kerk, ons vraagt. Laten we haar, het Tabernakel van de Allerhoogste, vragen de Priesters en Bisschoppen de heldhaftige impuls te geven die ze nodig hebben om de Kerk te redden en de overwinning van het Onbevlekt Hart van Onze-Lieve-Vrouw te bewerkstelligen.

 + Carlo Maria Viganò

Eerste zondag van Passietijd 2020         

15-08-2021 om 12:36 geschreven door claudia  

In feite worden vrouwenlichamen uitgebuit en in veel omstandigheden gebruikt, vaak voor publiciteit en commerciële doeleinden, zodat ze louter koopwaar en een seksobject worden. In een hyper-erotische samenleving, die mensen probeert te overtuigen dat de man alleen wordt vervuld door ongebreidelde seksualiteit, lijkt het mij dat de waardigheid van vrouwen grote tegenslagen heeft gehad. Het Westen is het continent dat vrouwen het meest schandelijk vernedert en veracht door ze publiekelijk uit te kleden en te gebruiken voor hedonistische commerciële doeleinden. - God of niets

Het gebed van de H. Augustinus voor de doden is bijzonder mooi: Als je de gave van God kende en wat de Hemel is. Als je het lied van de engelen van hier zou kunnen horen en mij in hun midden zou kunnen zien. Als je voor je ogen de horizonten en eeuwige velden zou kunnen zien ontvouwen, de nieuwe paden waar ik loop! Als je even zou kunnen nadenken over de schoonheid waarvoor alle schoonheden verbleken. Je zag me, je hield van me in het land van schaduwen, en je kon me niet zien of van me houden in het land van onveranderlijke werkelijkheden! Geloof me, wanneer de dood komt om je boeien te verbreken zoals Hij degenen die mij geketend hebben, heeft verbroken en wanneer, op een dag, die God alleen weet en dat Hij heeft bepaald, je ziel in deze Hemel brengt waar de mijne is voorafgegaan, dan zal je mij op die dag terugzien. Je zal merken dat mijn genegenheid gezuiverd is. God verhoede dat toen ik een gelukkiger leven binnenging, ontrouw aan de herinneringen en de ware geneugten van mijn andere leven, ik minder liefdevol werd. Je zult me ​​dan weer zien veranderen in extase en geluk, niet langer wachtend op de dood, maar van moment tot moment met jou verder gaan naar nieuwe wegen van Licht en Leven. Veeg je tranen weg en huil niet meer als je van me houdt. - De kracht van stilte

Zonder een krachtige herbevestiging van de leer van Christus, zoals die altijd door het leergezag van de Kerk is overgeleverd, is er geen oecumene. Wie herinnert zich de woorden van Paus Paulus VI tijdens zijn algemene audiëntie op 28 augustus 1974? Hij verklaarde onbevreesd: Wat voor soort oecumene zouden we op die manier kunnen construeren? Waar zou het Christendom terechtkomen, en bovendien, waar zou het Katholicisme zijn als we vandaag, onder druk van een ruimdenkend maar toelaatbaar pluralisme, de leerstellige desintegratie en dus ook de kerkelijke desintegratie die het met zich mee kan brengen, als legitiem zouden aanvaarden? - De dag is nu ver verstreken

We moeten niet in de val trappen die de liturgie probeert te reduceren tot een eenvoudige plaats van broederlijke gezelligheid. Er zijn genoeg andere plekken in het leven om van elkaars gezelschap te genieten. De H. Mis is geen plaats waar mensen elkaar ontmoeten in een triviale geest van feestvreugde. De liturgie is een grote deur die naar God opent en ons symbolisch in staat stelt buiten de muren van deze wereld te treden. De H. Mis moet met waardigheid, schoonheid en respect worden behandeld. De viering van de Eucharistie vereist eerst een grote stilte, een stilte die door God wordt bewoond. - God of niets

We leven nu in een tijdperk dat intens op zoek is naar wat Heilig is; maar vanwege een soort dictatuur van het subjectivisme zou de mens het Heilige willen beperken tot het domein van het profane. Het beste voorbeeld hiervan is wanneer we nieuwe liturgieën creëren, het resultaat van min of meer artistieke experimenten, die geen enkele ontmoeting met God toelaten. We beweren enigszins arrogant in de menselijke sfeer te blijven, om het goddelijke binnen te gaan. - God of niets

Als je bidt, ga dan naar je kamer en sluit de deur en bid tot je Vader die in het geheim is; en je Hemelse Vader die in het verborgene ziet, zal je belonen (Mt 6:6). Maar onze echte kamer is juist onszelf. De mens wordt uitgenodigd om in zichzelf binnen te gaan om alleen te blijven met God. - De kracht van stilte

Toch moet de Kerk waakzaam blijven met betrekking tot het omverwerpen van waarden, wat leidt tot verwarring tussen goed en kwaad; in onze relativistische samenlevingen wordt hetgeen wat het individu behaagt en goed voor hem is, het goede. Daarom wordt de morele leer van de Kerk verkeerd begrepen of veracht en verworpen als de emanatie van een vals goed. De media doen vaak opzettelijk hun deel om het standpunt van de Kerk in diskrediet te brengen, te verdraaien of het zwijgen op te leggen. Het heersende verhaal probeert voortdurend het idee te presenteren van een verouderde, middeleeuwse kerk - wat een onwetendheid van de middeleeuwen! - die weigert zich aan te passen aan de ontwikkeling van de wereld, vijandig staat tegenover wetenschappelijke ontdekkingen en bezorgd is over oude idealen. Gezien dit moddergooien moeten we standvastig en duidelijk zijn, niet naïef, maar onberispelijk; we moeten bidden en in eenheid met God blijven. De aanvallen zullen slagen als we oneerlijk zijn. - God of niets

15-08-2021 om 12:04 geschreven door claudia  

15 augustus: Feestdag van de ten Hemel Opneming van Maria

De Onbevlekte Moeder van God, de eeuwige Maagdelijke Maria, werd nadat ze de loop van haar aardse leven had voleindigd, met lichaam en ziel opgenomen in de Hemelse Glorie. [Pius XII, Munificentissimus Deus 44]. Dit is een Geloofszaak die goddelijk geopenbaard werd door God en als onfeilbaar werd opgenomen in het Leergezag van de Kerk, een dogma dus. Het is ook een ´ex cathedra¡ verklaring (´van de Stoel¡ van Petrus). Omdat het als onfeilbaar gedefinieerd is, vereist het de definitieve instemming van de gelovigen. Paus Johannes Paulus II legde uit: De definitie van het dogma, in overeenstemming met het universele geloof van het Volk van God, sluit elke twijfel definitief uit en roept de uitdrukkelijke instemming van alle Christenen op [Algemene Audiëntie, 2 juli 1997].

Merk op dat alle onfeilbaar gedefinieerde leringen dingen zijn die we verplicht zijn te geloven, zelfs als ze niet "ex cathedra" zijn gedefinieerd (door de Paus die alleen handelt). De Bisschoppen van de wereld die in vereniging met de Paus onderwijzen (al dan niet in een oecumenisch Concilie) kunnen ook onfeilbaar zaken definiëren, maar deze worden niet "ex cathedra" genoemd omdat die term specifiek verwijst naar de uitoefening van het gezag van de Paus als de opvolger van de H. Petrus. (Het is Petrusÿ cathedra of "stoel" die het gezag van de paus symboliseert.)

Het is de algemene leerstelling dat Maria stierf. In zijn werk, Fundamentals of Catholic Dogma, noemt Ludwig Ott deze leer als sententia communior (Latijn, "de meer algemene mening").

Hoewel het een algemeen begrip is dat Maria stierf, en hoewel naar haar dood wordt verwezen in enkele van de bronnen die Pius XII in Munificentissimus Deus aanhaalt, heeft hij er bewust van afgezien dit als een waarheid van het geloof te definiëren.

Paus Johannes Paulus II merkte op: Op 1 november 1950 vermeed Pius XII bij het definiëren van het dogma van de Tenhemelopneming het gebruik van de term "verrijzenis" en nam hij geen standpunt in over de kwestie van de dood van de H. Maagd als een geloofswaarheid.

De Bul Munificentissimus Deus beperkt zich tot het bevestigen van de verheffing van het lichaam van Maria tot Hemelse heerlijkheid en verklaart deze waarheid tot een 'goddelijk geopenbaard dogma'.

Vrij zijn van de erfzonde en de smet ervan, is niet hetzelfde als in een verheerlijkte, onsterfelijke toestand verkeren. Jezus was ook vrij van erfzonde en de smet ervan, maar Hij kon sterven, en verkoos dit ook.

Ludwig Ott, die een gemeenschappelijk standpunt onder theologen uitdrukt, schrijft: Voor Maria was de dood, als gevolg van haar vrij zijn van erfzonde en van persoonlijke zonde, geen gevolg van de straf op de zonde.

Het lijkt echter passend dat het lichaam van Maria, dat van nature sterfelijk was, in overeenstemming met dat van haar goddelijke Zoon onderworpen zou zijn aan de algemene wet van de dood.

Paus Johannes Paulus II zei verder hierover: Het eerste spoor van geloof in de Tenhemelopneming van de Maagd is te vinden in de apocriefe verslagen getiteld Transitus Mariae [Latijn: ´De oversteek van Maria¡], waarvan de oorsprong dateert uit de 2^e en 3^e eeuw. Er was een lange periode van groeiende reflectie over het lot van Maria in de volgende wereld. Dit bracht de gelovigen geleidelijk tot het geloof in de Glorieuze opwekking van de Moeder van Jezus, met lichaam en ziel, en tot de instelling in het Oosten van de liturgische feesten van de Dormition [´in slaap vallen¡ – dwz de dood] en Tenhemelopneming van Maria .

In mei 1946 riep Paus Pius XII met de encycliek Deiparae Virginis Mariae op tot een algemeen overleg, waarbij hij onder de Bisschoppen en, via hen, onder de geestelijkheid en het volk van God, een navraag deed naar de mogelijkheid en opportuniteit om de lichamelijke Tenhemelopneming van Maria te definiëren als een geloofsdogma.

Het resultaat was buitengewoon positief: slechts zes van de 1.181 antwoorden toonden enig voorbehoud over het geopenbaarde karakter van deze waarheid.

Hoewel het Nieuwe Testament Maria's Tenhemelopneming niet expliciet bevestigt, biedt het wel een basis omdat het sterk de nadruk legt op de volmaakte vereniging van de Heilige Maagd met het lot van Jezus. Deze vereniging, die zich manifesteert vanaf de tijd van de wonderbaarlijke Ontvangenis van de Redder, in de deelname van de Moeder aan de missie van haar Zoon en vooral in haar omgang met Zijn verlossende Offer, kan het niet anders dan een voortzetting vereisen na de dood.

Volmaakt verenigd met het leven en reddende werk van Jezus, deelt Maria Zijn Hemelse bestemming naar lichaam en ziel. Er zijn Schriftfragmenten waar de Tenhemelopneming uit weerklinkt, ook al staat het niet letterlijk gespeld.

Paus Pius XII wees op verschillende fragmenten die legitiem op een "vrije" manier zijn gebruikt om het geloof in de Tenhemelopneming uit te leggen.

Er zijn een paar van teksten die nogal vaak op deze manier worden aangehaald:

Trek op, Heer, naar Uw rustplaats, U en Uw machtige ark, die U geheiligd hebt. (Ps. 131:8);

Ze namen de Ark des Verbonds, gebouwd van onvergankelijk hout en geplaatst in de Tempel van de Heer, als type aan van het allerzuiverste lichaam van de Maagd Maria, bewaard en vrijgesteld van alle bederf van het graf en verheven tot zo'n Glorie in de Hemel.

Ze beschreven haar ook als de Koningin die zegevierend de koninklijke zalen van de Hemel binnengaat en aan de rechterhand van de Goddelijke Verlosser zit (Ps. 44:10-14).

Ook noemen ze de Bruid van het Hooglied "die daar omhoog gaat door de woestijn als een zuil van rook, in een wolk van wierook en mirre, in een geur van kostbare kruiden." om gekroond te worden. (Hooglied 3:6; zie ook 4:8, 6:9)

Deze worden voorgesteld als een afbeelding van de Hemelse Koningin en Hemelse Bruid die met de goddelijke Bruidegom naar de Hemelse hoven is verheven [Munificentissimus Deus 26].

Volgens Paus Benedictus XVI: Door Maria in Hemelse heerlijkheid te aanschouwen, begrijpen we dat de aarde ook niet het definitieve thuisland voor ons is, en dat als we leven met onze blik gericht op het eeuwige, we op een dag zullen delen in diezelfde Glorie en de aarde mooier zal worden.

Daarom mogen we onze sereniteit en vrede niet verliezen, zelfs niet te midden van de duizenden dagelijkse moeilijkheden. Het lichtgevende teken van OLVrouw opgenomen in de Hemel schijnt nog helderder wanneer droevige schaduwen van lijden en geweld aan de horizon lijken op te duiken.

We kunnen er zeker van zijn: van boven volgt Maria met zachte zorg onze voetstappen, verdrijft de somberheid in momenten van duisternis en nood, stelt ons gerust met haar Moederlijke hand.

Laten we gesteund door ons hiervan bewust te zijn, vol vertrouwen doorgaan op onze weg van Christelijk engagement, waar de Voorzienigheid ons ook leidt. Laten we verder gaan met ons leven onder de leiding van Maria [Algemene audiëntie, 16 augustus 2006].

Van: Jimmy Akin

15-08-2021 om 11:41 geschreven door claudia  

De vervolging is verfijnder wanneer ze niet fysiek vernietigt, maar de leer van Jezus en van de Kerk vernietigt, en dus de fundamenten van het geloof door zielen op een dwaalspoor te brengen. Door dit geweld proberen sommige mensen Christenen te neutraliseren en te depersonaliseren, om ze op te lossen in een vloeibare samenleving zonder religie en zonder God. Er is geen grotere minachting dan onverschilligheid. Deze verraderlijke oorlog komt voort uit een duivelse haat tegen Jezus Christus en zijn ware getuigen. - God of niets

Tijdens de H. Mis staat de Priester oog in oog met God. De H. Mis is het belangrijkste in ons leven. En het Goddelijk Officie, het brevier, bereidt ons daarop voor. - God of niets

De H. Augustinus heeft gelijk: het zoeken naar verschillende geneugten hangt samen met het verlaten van God. - God of niets

Het langzame liturgische tempo van de Benedictijnse Vaders en hun gevoel voor het Heilige hebben me tijdens mijn jeugd in staat gesteld om te anticiperen op de onvergelijkbare schoonheid van de Benedictijnse vieringen. - God of niets

Innerlijke stilte is het einde van oordelen, hartstochten en verlangens. Als we eenmaal innerlijke stilte hebben verworven, kunnen we die met ons meenemen de wereld in en overal bidden. Maar net zoals innerlijke ascese niet kan worden verkregen zonder concrete versterving, is het absurd om te spreken over innerlijke stilte zonder uiterlijke stilte. In de stilte wordt er aan ieder van ons een eis gesteld. De mens beheerst zijn uren van activiteit als hij de stilte weet binnen te gaan. Het leven van stilte moet vooraf kunnen gaan aan het actieve leven. - De kracht van stilte

Moraliteit, liefde, vrijheid, technologie en wetenschap zijn niets zonder de aanwezigheid van God. De mens kan de meest magnifieke werken bedenken, maar het zullen slechts zandkastelen en illusies zijn, tenzij ze verbonden zijn met God. - God of niets

Natuurlijk zijn intellectuele, theologische, filosofische, exegetische vorming en diploma's belangrijk, maar de schat ligt niet in kennis. De echte schat is onze vriendschap met God. Zonder een Priesterschap naar Gods Hart, gereinigd van menselijke wegen, heeft de Kerk geen toekomst. Ik minimaliseer niet de rol van het gedoopte volk, het volk van God. Maar door de wil van God worden deze zielen toevertrouwd aan Priesters. Als deze alleen maar menselijke regels gehoorzamen, zonder Hemelse Liefde, zal de Kerk haar zendingsgevoel verliezen. De crises in de Kerk, hoe ernstig ze ook zijn, vinden altijd hun oorsprong in een crisis van het Priesterschap. - God of niets

Een Priester die zijn priesterlijk leven heeft verinnerlijkt, is zorgvuldig om zijn ontmoeting met God op een begrijpelijke manier over te brengen. Hij zal eenvoudig kunnen spreken. Sommigen hebben de Christelijke boodschap zo intellectueel en gecompliceerd gemaakt dat een groot aantal mensen niet langer wordt geraakt door of geïnteresseerd is in de Leer van de Kerk. God is geen rationeel argument, want de Vader is in het hart van ieder mens. - God of niets

Christenen weten dat Christus aan het einde der tijden in heerlijkheid zal wederkomen. Volgens de Bijbel zal Hij worden begeleid door alle engelen en zullen alle volkeren voor Hem samenkomen. Hij zal de mensen scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt. Hij zal sommigen aan Zijn rechterhand plaatsen om in de eeuwigheid bij Hem te wonen, en de rest, die hun positie heeft gekozen, zal gescheiden blijven van Zijn Licht. De aardse stad is niet ons echte thuisland; het is een voorbijgaand moment. We zijn geboren om een ​​grote tocht te maken naar de stad van God en om ´medeburgers te worden van de Heiligen en huisgenoten van God¡ (Ef 2:19)¡ - God of niets

Een van de grootste problemen op dit moment is te vinden in dubbelzinnigheden of persoonlijke uitspraken over belangrijke leerstellige punten, die kunnen leiden tot verkeerde en gevaarlijke meningen. Deze slechte gewoonten desoriënteren veel gelovigen. Soms worden door geestelijken en theologen tegenstrijdige antwoorden gegeven op zeer ernstige vragen. Hoe kan het volk van God anders dan gestoord worden door dergelijk gedrag? Hoe kunnen de gedoopten zeker zijn van wat goed of slecht is? Verwarring over de juiste richting is de ergste ziekte van onze tijd. - God of niets

Christus is zeker bedroefd om te zien en te horen dat Priesters en Bisschoppen, die de integriteit van de het Evangelie en van de Leer zouden moeten beschermen, woorden en geschriften verspreiden die de strengheid van het Evangelie verzwakken door hun opzettelijk dubbelzinnige, verwarde uitspraken. - De kracht van stilte

Vijftig jaar later, hoe gelijk hebben Paus Benedictus XVI en Franciscus om aan te dringen op de tragedie van samenlevingen die van God af willen om zonder Hem te leven! De eliminatie van God binnen westerse culturen is een tragedie met onverwachte gevolgen. - God of niets

De schoonheid van elke roeping in de Kerk bestaat juist hierin: God de tijd geven om met Zijn Geest te handelen en aan de eigen menselijkheid om zichzelf te vormen, om in die specifieke levensstaat te groeien naar de mate van volwassenheid in Christus. - God of niets

Hoe meer de mens vordert in het mysterie van God, hoe meer hij de spraak verliest. De mens is gehuld in een kracht van Liefde, en hij wordt stom van verbazing en verwondering voor God en de grootsheid van de stilte. - De kracht van stilte

We worden allen beïnvloed door de sociaal-politieke en historische context waarin we leven. God vormt ons in een bepaalde omgeving, door gelukkige of ongelukkige gebeurtenissen en door Zijn gekozen tussenpersonen. Hij weet ons door de beproevingen van de geschiedenis te leiden.- God of niets

Geloof bestaat uit willen wat God wil, liefhebben wat God liefheeft, zelfs als dat ons naar het Kruis leidt. - God of niets

Gods stilzwijgen kan ook een verwijt zijn. We doen vaak alsof we niet naar deze taal willen luisteren. Omgekeerd, als er een aardbeving of een grote natuurramp plaatsvindt, die gepaard gaat met onmetelijke menselijke tragedies, beschuldigen we God ervan niet te spreken. Gods stilzwijgen vraagt ​​de mensheid om het mysterie van leven en hoop binnen te gaan in het hart van lijden en ontberingen. Hoe meer we weigeren deze stilte te begrijpen, hoe meer we ons van Hem verwijderen. Ik ben ervan overtuigd dat het probleem van het hedendaagse atheïsme in de eerste plaats ligt in een verkeerde interpretatie van Gods stilzwijgen over catastrofes en menselijk lijden. Als de mens in de goddelijke stilte slechts een vorm van Gods verlatenheid, onverschilligheid of machteloosheid ziet, zal het moeilijk zijn om Zijn onuitsprekelijke mysterie binnen te gaan. Hoe meer de mens het zwijgen van God verwerpt, des te meer zal hij tegen Hem in opstand komen. - Kardinaal Robert Sarah

Het is hetzelfde met de Priesterwijding. In stilte, door het sacrament van de heilige wijding, wordt een man niet alleen een alter Christus, een andere Christus, maar veel meer: ​​hij is ipse Christus, Christus zelf. - De kracht van stilte

15-08-2021 om 00:54 geschreven door claudia  

Viering met het gezicht gericht op het tabernakel op het altaar bevordert de stilte. Er is inderdaad minder verleiding voor de celebrant om het gesprek te monopoliseren. Tegenover de Heer komt hij minder in de verleiding om professor te worden die tijdens de H. Mis les geeft en het Altaar reduceert tot een podium met de microfoon in het midden in plaats van het Kruis. - De kracht van stilte

Stilte is vriendschap en Liefde, innerlijke harmonie en vrede. Stilte en vrede hebben één en dezelfde hartslag. - De kracht van stilte

Zonder lawaai valt de postmoderne mens in een dof, aanhoudend onbehagen. Hij is gewend aan permanent achtergrondgeluid, dat hem misselijk maakt en toch geruststelt. - De kracht van stilte

Contemplatie leidt ons in een onomkeerbare beweging naar het Goddelijke. De mens die zijn Schepper overweegt en ontmoet, zal nooit meer dezelfde zijn: hij kan honderd keer vallen, honderd keer zondigen, God honderd keer verloochenen, maar een deel van zijn ziel is reeds definitief in de Hemel aangekomen. - God of niets

Stilte is de grootste vrijheid van de mens.- De kracht van stilte

Lieve jonge Christenen, als het is toegestaan ​​voor een oude man, zoals de H. Johannes, om rechtstreeks tot jullie te spreken, dan vermaan ook ik jullie, en zeg jullie: je hebt de Boze overwonnen! Bestrijd elke wet tegen de natuur die ze je proberen op te leggen, verzet je tegen elke wet tegen het leven, tegen het gezin. Wees een van degenen die de tegenovergestelde richting inslaat! Voor ons, Christenen, is de tegenovergestelde richting geen plaats; het is een Persoon, het is Jezus Christus, onze Vriend en onze Verlosser. - De dag is nu ver verstreken

In zijn encycliek Deus caritas est herinnert Paus Benedictus XVI zich terecht dat 'Christelijke liefdadigheidsactiviteiten onafhankelijk moeten zijn van partijen en ideologieën. Het is geen middel om de wereld ideologisch te veranderen, en het staat niet in dienst van wereldse krijgslisten, maar het is een manier om hier en nu de Liefde te presenteren die de mens altijd nodig heeft' (DCE 31). En de bron van deze Liefde is God zelf. We moeten theologisch nadenken over liefdadigheid om te voorkomen dat Katholieke liefdadigheidsinstellingen vervallen in secularisme. De natuur van de Kerk is in Gods Liefde, en de naastenliefde van de Kerk is in de eerste plaats de naastenliefde van God. - God of niets

Beste broeders Priesters, het is jullie missie om het Kruis naar het hart van de wereld te dragen. Jullie leven staat in het teken van de dagelijkse viering van het H. Misoffer, dat het Kruisoffer vernieuwt. Je dagelijks leven is een voortzetting van het Kruis. Jullie zijn de mannen van het Kruis! Wees niet bang! Met heel mijn hart, wil ik jullie, als Bisschop aanmoedigen. Laat je niet verontrusten door de geruchten van de wereld. Ze bespotten je celibaat, maar ze zijn bang voor je. Ga niet weg van het Kruis. Het is de bron van alle Leven en van alle ware Liefde. Door je leven aan het Kruis te verankeren, vestig je je aan de bron van al het goede. - De dag is nu ver verstreken

We worden hebzuchtig, zijn gesetteld in onze manieren van comfort en veiligheid. Dit doet me denken aan wat Kardinaal Ratzinger profetisch “Burgerlijk Christendom” noemt, die manier om het Christendom te reduceren tot een levensfilosofie waaruit elke Liefde die radicaal of overdreven lijkt , wordt verbannen. - De dag is nu ver verstreken

Voordat Jezus met Zijn Kruis werd beladen en naar Golgotha​​werd gevoerd, zei Hij: ´Ik ben geboren en naar de wereld gekomen om van de waarheid te getuigen, en ieder de de waarheid is toegedaan, luistert naar wat Ik zeg.¡ (Joh 18:37). Er is een diepe band tussen de waarheid en reinheid. Deze band is de gratuititeit van Liefde. De waarheid wordt bemind omwille van zichzelf en niet om wat ze ons brengt. - De dag is nu ver verstreken

Oppervlakkig en ijdel, is de spraakzame persoon een gevaarlijk wezen. De nu wijdverbreide gewoonte om in het openbaar te getuigen van de goddelijke genaden die in het diepste van de ziel van een mens werden verleend, stelt hem bloot aan de gevaren van oppervlakkigheid, het zelfverraad van zijn innerlijke vriendschap met God, en ijdelheid. - De kracht van stilte

De meditatie van Paus Paulus VI uit het jaar 1963, toen de opvolger van Petrus net op zijn pad begon: “Spreekt God tot de verontruste ziel of tot de vredige ziel? We weten heel goed dat om naar Zijn stem te luisteren, een beetje kalmte en rust moet heersen. We moeten ons verre houden van alle intimiderende opwinding of nervositeit en onszelf zijn. Dat is het essentiële: in onszelf! De ontmoeting is dus niet buiten maar in onszelf. - God of niets

Liefde is altijd nederig, stil, contemplatief en op haar knieën voor de geliefde. - De kracht van stilte

Vandaag de dag behandelen sommige Priesters de Eucharistie met de grootste minachting. Zij zien de H. Mis als een praat-banket waar Christenen die trouw zijn aan de leer van Jezus, gescheiden en hertrouwde personen, mannen en vrouwen in een overspelige situatie, ongedoopte toeristen die deelnemen aan de Eucharistievieringen van grote anonieme menigten, zonder onderscheid toegang hebben tot het H. Lichaam en Bloed van Christus. - De kracht van stilte

De moderne wereld en zelfs sommige geestelijken, dronken van hun machtsgevoel, denken vaak dat monniken en nonnen in kloosters geen nut hebben. Dat is uiteindelijk het edelste compliment dat we kunnen geven aan de contemplatieven die zich hebben teruggetrokken achter de hoge muren van hun kloosters; ze dienen hier beneden niets in het bijzonder, maar gewoon God alleen. Dit is het simpele, mooie geheim van hun gebeden, die de hele wereld ondersteunen. - God of niets

Paus Benedictus XVI herinnerde er vaak aan dat de liturgie niet verondersteld wordt een werk van persoonlijke creativiteit te zijn. Als we de liturgie voor onszelf maken, wijkt ze af van het goddelijke; het wordt een belachelijk, vulgair, saai theatraal spel. We eindigen met liturgieën die lijken op variété, een amusant zondagsfeest om samen te ontspannen na een week werken en allerhande zorgen. Als dat eenmaal is gebeurd, gaan de gelovigen na de viering van de Eucharistie naar huis, zonder God persoonlijk te hebben ontmoet of Hem in het diepst van hun hart te hebben gehoord. 

Wat ontbreekt is deze stille, contemplatieve, persoonlijke ontmoeting met God die ons transformeert en onze energie herstelt, waardoor we Hem kunnen openbaren aan een wereld die steeds onverschilliger wordt voor spirituele vragen. Het hart van het Eucharistische mysterie is de viering van het Lijden en de tragische Dood van Christus en van Zijn Verrijzenis; als dit mysterie wordt ondergedompeld in lange, luidruchtige, uitgebreide ceremonies, moeten we het ergste vrezen. Sommige H. Missen zijn zo hectisch dat ze niet verschillen van een kermis. We moeten het feit herontdekken dat de essentie van de liturgie voor eeuwig zal worden gekenmerkt door zorgvuldigheid bij het zoeken naar God als Zijn zonen en dochters. - God of niets

Er is geen plaats op aarde waar God meer aanwezig is dan in het menselijk hart. Dit hart is echt Gods verblijfplaats, de tempel van stilte. - De kracht van stilte

Het priesterschap van leken, ontvangen bij het Doopsel, dat in wezen bestaat uit het aanbieden van onszelf met Christus als offer aan de Vader. Deze leer van het concilie werd prachtig uitgedrukt door de oude gebeden van het offertorium. Ik heb al gezegd dat het goed zou zijn als we ze weer vrij zouden kunnen gebruiken om stilzwijgend in te gaan op Christus’ zelfopoffering. - De kracht van stilte

Sommige mensen zouden graag zien dat de kerk wordt getransformeerd naar het model van moderne democratieën. Daarin zou de regering aan de meerderheid worden toevertrouwd. Maar dat zou neerkomen op het maken van de Kerk tot een menselijke samenleving en niet tot de Familie dat door God werd gesticht. - De dag is nu ver verstreken

Er is een soort glorie van stilte. De H. Ignatius van Loyola aarzelde niet om in zijn Geestelijke Oefeningen te schrijven: "Hoe meer de ziel in eenzaamheid en afzondering is, des te geschikter maakt ze zichzelf om te naderen en verenigd te worden met haar Schepper en Heer. - De kracht van stilte

De strijd tegen het kwaad speelt zich in de loop van de tijd af, en het is belangrijk om door te zetten en de hoop niet te verliezen. God vormt harten en het kwaad heeft nooit het laatste woord. In de donkerste nacht werkt God in stilte. - De kracht van stilte

Ik denk dat Europa en het Westen de betekenis van het gezin moeten herontdekken door te kijken naar de tradities die Afrika nooit heeft opgegeven. Op mijn continent is het gezin de smeltkroes van waarden die de hele cultuur bevloeien, de plaats waar gebruiken, wijsheid en morele principes worden doorgegeven, de bakermat van onvoorwaardelijke Liefde. Zonder het gezin bestaat zowel de samenleving als de Kerk niet meer. In een gezin dragen de ouders het geloof over. Het gezin legt de fundamenten waarop we het gebouw van ons leven bouwen. Het gezin is de kleine Kerk waar we God beginnen te ontmoeten, Hem liefhebben en persoonlijke banden met Hem aangaan. - God of niets

Is er geen stille dialoog tussen een moeder en het kind dat uit haar geboren wordt? Soms spreekt ze het kind aan, misschien heeft ze het kind al een naam gegeven, maar meestal voelt ze het kind gewoon. Ik herinner me dat tijdens een jaarlijks bezoek van mijn familie aan het klooster, mijn zus zwanger was, en plotseling, middenin een gesprek, glimlachte ze een mooie glimlach. Ik vroeg haar: "Irene, waarom lach je?" Ze antwoordde me toen: "Hij beweegt." Het was niet nodig om te vragen wie "hij" was. Ik hou van dit beeld van de zwangere vrouw omdat het de kwestie van innerlijkheid mooi illustreert. Er zijn niet veel woorden nodig; "hij" is er, dat is genoeg. Wanneer "hij" God betekent, is gebed nabij, want aanbidding en stilte zijn broeder en zuster." - De kracht van stilte

Het kind ontsnapt tegenwoordig aan het onderwijs door zijn ouders. In het algemeen hebben de belangrijkste maatregelen van revolutionaire regeringen altijd gevolgen voor het gezin. Bovendien waren mijn pastorale brieven tijdens de eerste vijf jaar van mijn episcopaat allemaal gewijd aan de verdediging van het Christelijk gezin. - God of niets

Deze tijd verafschuwt de dingen die stilte ons brengt: ontmoeting, verwondering en knielen voor God. - De kracht van stilte

Internationale statistieken over abortussen zijn huiveringwekkend. Wereldwijd werd in 2014 ongeveer één op de vier zwangerschappen werden vrijwillig afgebroken. Dat betekent iets meer dan 40 miljoen abortussen in slechts één jaar tijd. Wat dit cijfer nog gruwelijker maakt, is dat het 'recht op abortus', dat wil zeggen de wettelijke toestemming om een ​​onschuldige baby te doden, dat gelukkig zeer beperkt blijft in driekwart van de landen in de wereld. Tijdens de Buitengewone Synode over het Gezin, in oktober 2014, legde Aartsbisschop Paul Bùi Van Doc van Thành-Phô Hô Chi Minh ons uit dat Vietnam het meest tragische geval ter wereld was. Dit land voert namelijk 1.600.000 abortussen per jaar uit, waarvan 300.000 bij jonge vrouwen tussen de 15 en 19 jaar. Dit is een echte ramp voor het land. In Frankrijk worden elk jaar 220.000 geplande abortussen uitgevoerd, dat is één abortus per drie geboorten. - God of niets

Ik herinner me hoe geboeid ik was toen ik Priesters elke middag zag lopen terwijl ze hun brevier lazen… Ik werd er nooit moe van om naar ze te kijken, met een gevoel van ontzag. Dit lijkt misschien naïef vijftig jaar later, maar ik ontken niet wat God mij heeft laten weten. - God of niets

De stille mens is niet langer een teken van tegenspraak; hij is gewoon een mens teveel. Iemand die spreekt heeft belang en waarde, terwijl een ander die zwijgt weinig aandacht krijgt. De stille mens wordt gereduceerd tot niets. De simpele handeling van spreken geeft waarde. Kloppen de woorden niet? Het maakt geen verschil. - De kracht van stilte

Wanneer ik de astronomische bedragen zie die worden beloofd door de Bill and Melinda Gates Foundation, die tot doel heeft de toegang tot anticonceptie voor ongehuwde meisjes en vrouwen exponentieel te vergroten en zo de weg vrij te maken voor abortus, kan ik alleen maar protesteren tegen zo’n dodelijk project. - God of niets

Men moet nederig erkennen dat een heel leven nodig is om het Woord van God te bestuderen en de wijsheid te verwerven die tot Liefde leidt. - God of niets

Als ik naar de vier hoeken van de wereld reis, realiseer ik me dat het echte probleem niet een illusoire gelijkheid is, maar respect voor de waardigheid en de vrijheid van vrouwen. De beelden van vrouwen die de westerse media presenteren zijn te vaak vernederend. Het lichaam van een vrouw wordt behandeld als koopwaar voor het verdorven plezier van bepaalde mannen. Door georganiseerde prostitutie worden vrouwen objecten met commerciële waarde. Toch beweert het Westen ten onrechte dat het de rechten van vrouwen verdedigt. - God of niets

Als Christus aan de mensen uitlegt wat hun doel zou moeten zijn, zegt Hij niet tegen hen: ´Wees volledig en volmaakt mens, groei en bereik de volmaaktheid van je menselijke natuur¡, maar veeleer: ´Wees volmaakt zoals je Hemelse Vader volmaakt is.´, met andere woorden, met Gods eigen perfectie. - De dag is nu ver verstreken

De ascese van stilte is een noodzakelijk medicijn: een die soms pijnlijk maar effectief is. Door stilte laten we het kwade achter in ruil voor het goede. Lawaai kent geen mate, zoals een schip zonder kapitein op een woeste zee, terwijl stilte een paradijs is, als een grenzeloze oceaan. Stilte is ook een geweldig roer dat naar een veilige haven kan leiden. Kiezen voor stilte is kiezen voor wat buitengewoon is. De mens die van stilte houdt, heeft de mogelijkheid om zijn leven wijs en effectief te leiden. - De kracht van stilte

Sinds enkele jaren is er een constante aanval van beelden, lichten en kleuren die de mens verblinden. Zijn innerlijke woning wordt geschonden door ongezonde, provocerende beelden die de zuiverheid van het hart aanvallen en binnendringen door de poort van de ogen. Het gezichtsvermogen, dat de essentiële dingen zou moeten zien en overpeinzen, wordt afgewend door wat kunstmatig is. Onze oogleden blijven onophoudelijk open, en onze ogen worden gedwongen om naar een soort doorlopend spektakel te kijken. De dictatuur van het beeld, die onze aandacht in een eeuwigdurende draaikolk dompelt, verafschuwt stilte. De mens voelt zich verplicht om steeds nieuwe werkelijkheden te zoeken die hem de smaak geven om dingen te bezitten; maar zijn ogen zijn rood, verwilderd en ziek. De kunstmatige bril en de ononderbroken gloeiende schermen proberen de geest en de ziel te betoveren. In de helder verlichte gevangenissen van de moderne wereld is de mens gescheiden van zichzelf en van God. Hij is geklonken aan kortstondige dingen, steeds verder weg van wat essentieel is. - De kracht van stilte

Ik hou van kloosters omdat het Gods burchten zijn, bolwerken waar we Hem gemakkelijker kunnen vinden, muren waar het Hart van Jezus teder de wacht houdt. - God of niets

Stilte leidt onfeilbaar tot God, op voorwaarde dat de mens stopt met naar zichzelf te kijken. Want zelfs in de ervaring van stilte is er een valstrik: narcisme en egoïsme. - De kracht van stilte

De Zoon van God had aan Zijn discipelen aangekondigd dat ze nooit vrede zouden hebben op deze aarde. - God of niets

Alleen de nabijheid van God en de ervaring in onszelf, dat Hij van ons houdt en met ons lijdt, openbaart het mysterie van het lijden en brengt troost en innerlijke vrede. - God of niets

Christenen worden niet vervolgd, ze genieten zelfs allerlei vrijheden, maar is er geen reëel risico dat hun geloof als het ware gevangen wordt in een omgeving die de neiging heeft om het te degraderen tot het domein van het privéleven van een individu? - God of niets

In moeilijkheden is het voorbeeld van moedige, onverschrokken missionarissen nog steeds onmisbaar. Hoe kan een Priester vergeten dat de ultieme priesterlijke ambitie de redding van alle mensen is? - God of niets

De fysieke ervaring van het Kruis is een genade die absoluut noodzakelijk is voor onze groei in het Christelijk geloof en een voorzienige kans om onszelf met Christus gelijkvormig te maken om de diepten van het onuitsprekelijke binnen te gaan. - God of niets

Luister, zo groot moet je zelfvertrouwen zijn! Het zou je moeten doen geloven dat het vagevuur niet voor jou is gemaakt, maar alleen voor de zielen die Gods Barmhartige Liefde niet erkenden of die twijfelden aan de kracht ervan om te zuiveren. Met degenen die ernaar streven om aan deze Barmhartige Liefde te beantwoorden, is Jezus 'blind' en 'rekent hun zonden niet aan', of liever, om ze te zuiveren, rekent hij alleen op dit vuur van Liefde dat 'alle fouten bedekt' en vooral op de vruchten van Zijn eeuwigdurende Offer. Ondanks je kleine ontrouw, kun je hopen rechtstreeks naar de Hemel te gaan, omdat de goede Heer het zelfs meer verlangt dan jij, en Hij zal je zeker geven wat je van Zijn genade hoopte te ontvangen. Je vertrouwen wordt beloond. Zijn gerechtigheid, die je zwakheid kent, is goddelijk. Als je hierop vertrouwt, zorg er dan nog meer voor dat Hij geen Liefde verliest! - God of niets

Voor iemand die ver van God verwijderd is, is stilte een moeilijke confrontatie met zichzelf en met de nogal sombere realiteit die ten diepste van onze ziel liggen. Zo komt de mens in een mentaliteit die lijkt op een ontkenning van de werkelijkheid. Hij wordt dronken van allerlei geluiden om te vergeten wie hij is. De postmoderne mens probeert zijn eigen atheïsme te verdoven. - De kracht van stilte

Ik heb soms het gevoel dat seminaristen en priesters niet genoeg doen om hun innerlijk leven te voeden door het te baseren op het Woord van God, het voorbeeld van Heiligen, op een leven van gebed en contemplatie, allemaal geworteld in God alleen. Er is een vorm van verarming of dorheid die rechtstreeks uit het binnenste van de dienaren van de Heer komt. - God of niets

De duivel nodigt de mensheid uit tot opstandigheid en wanorde. Met zijn litanie van uitvluchten zaait hij tweedracht en zet hij ons aan onze haat op elkaar uit te storten. De Oude Slang maakt altijd lawaai en veel herrie om te voorkomen dat we in God rusten. De duivel zal ons niet kunnen bereiken in het bolwerk van de stilte. Laten we waken voor het vermenigvuldigen van zonden door onze kleine egoïstische of opstandige hartstochten te bevredigen. - De kracht van stilte

God is Liefde en vrijheid. Hij laat iedereen vrij om van Hem te houden of niet; Zijn Liefde beperkt niemand. Het kwaad is daarom het tegenovergestelde van God, alles wat met Hem in strijd is. De H. Johannes schrijft dat het kwaad in wezen een strijd tegen God is. Onze Vader is het allerhoogste goed, en het kwaad is in elk opzicht wat God niet is. - God of niets

Waarom denk je dat steeds meer jonge mensen zich aangetrokken voelen tot traditionele liturgie / de buitengewone vorm? Jonge mensen hebben mij hun absolute voorkeur toevertrouwd voor de buitengewone vorm, die nadrukkelijker God en de stilte op een centrale plaats stelt, en de nadruk legt op het Heilige en de Goddelijke transcendentie. Maar vooral, hoe kunnen we begrijpen, hoe kunnen we niet verrast en diep geschokt zijn van wat gisteren de regel was, vandaag verboden is? Is het niet zo dat het verbieden van de buitengewone vorm alleen kan worden geïnspireerd door de demon die onze verstikking en geestelijke dood verlangt? - Kardinaal Robert Sarah

15-08-2021 om 00:12 geschreven door claudia  

Klassebakken van Conservatieve Geestelijken die het front van de Kerk vormen

1 Kardinaal Robert Sarah

Robert Sarah (Ourouss, 15/6/1945) is een Guinees geestelijke en kardinaal van de Katholieke Kerk.

Hij groeide op in Guinee, een land waar de meerderheid van de bevolking moslim is en waar onder dictator Sékou Touré een gespannen relatie bestond tussen de staat en de Katholieke Kerk. Hij begon zijn priesterstudie in Guinee en zette die verder in Ivoorkust, Frankrijk en Senegal. Sarah werd op 20 juli 1969 Priester gewijd.

Op 13 augustus 1979 werd hij, op 34-jarige leeftijd, door Paus Johannes Paulus II benoemd tot metropolitaan Aartsbisschop van Conakry. Hij ontving zijn bisschopswijding op 8 december 1979 uit handen van Kardinaal Giovanni Benelli. Zijn relatie met de overheid van Guinee was problematisch en in 1984 kwam hij zelfs op een dodenlijst terecht.

In 2001 trad Sarah als secretaris van de Congregatie voor de Evangelisatie van de Volkeren in dienst van de Roomse Curie. Op 7 oktober 2010 benoemde Paus Benedictus XVI hem tot president van de Pauselijke Raad ´Cor Unum'. Daarmee was hij na Kardinaal Peter Turkson de tweede Afrikaan die door Benedictus werd aangesteld om een dicasterie te leiden.

Sarah werd tijdens het consistorie van 20 november 2010 Kardinaal gecreëerd. Hij kreeg de rang van Kardinaal-diaken. Zijn titeldiakonie werd de San Giovanni Bosco in via Tuscolana. Hij nam deel aan het conclaaf van 2013.

Op 24 november 2014 benoemde Paus Franciscus hem tot prefect van de Congregatie vor de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten.

In 2020 publiceerde Sarah een boek waarin het fundamentele belang van het priestercelibaat wordt verdedigd. Het boek met als titel: Vanuit de diepten van onze harten: priesterschap, celibaat en de crisis van de katholieke Kerk bevat ook een hoofdstuk dat is geschreven door emeritus-Paus Benedictus XVI. Ophef ontstond toen Benedictus en Sarah gezamenlijk als auteurs van het boek werden gepresenteerd. Het boek leek kritisch te zijn naar het beleid van Paus Franciscus die eind 2019 van de synode van Bisschoppen in het Amazonegebied de aanbeveling had gekregen oudere gehuwde mannen tot het priesterschap toe te laten om het tekort aan priesters het hoofd te bieden. Franciscus verleende geen goedkeuring aan het ten uitvoer brengen van dit voorstel.

Sarah ging op 20 februari 2021 met emeritaat.

Op 3 mei 2021 werd Sarah bevorderd tot Kardinaal-priester. Zijn titeldiakonie werd tevens zijn titelkerk pro hac vice.

Testfragmenten en citaten uit zijn boeken

Woorden brengen vaak de illusie van transparantie met zich mee, alsof ze ons in staat stelden alles te begrijpen, alles te controleren, alles op orde te brengen. De moderniteit is spraakzaam omdat ze trots is, tenzij het omgekeerde waar is. Is ons onophoudelijk praten misschien wat ons trots maakt? - De kracht van stilte

Geluiden en emoties maken ons los van onszelf, terwijl stilte de mens altijd dwingt na te denken over zijn eigen leven. - De kracht van stilte

We hebben Priesters nodig die mannen van innerlijke leven zijn, "Gods wachters" en Herders die hartstochtelijk toegewijd zijn aan de evangelisatie van de wereld, en geen maatschappelijk werkers of politici. - God of niets

Een goddeloze samenleving, die spirituele vragen als een dode letter beschouwt, maskeert de leegte van haar materialisme door de tijd te doden om de eeuwigheid beter te vergeten. - God of niets

Relativisme is een wijdverbreid kwaad en het is niet eenvoudig om het te bestrijden. De taak wordt complexer omdat ze willekeurig dient als een soort charter voor een manier van gemeenschapsleven. Het relativisme probeert het proces van de sociale verdwijning van God te voltooien. Het leidt de mensheid met een aantrekkelijke logica, die een pervers totalitair systeem blijkt te zijn. - God of niets

Vandaag de dag worden al onze vrijheden bedreigd. Economische, politieke en mediadruk houdt nooit op de verbinding tussen vrijheid en waarheid te verminderen. - God of niets

Helaas is het makkelijker om een ​​land te vernietigen dan om het weer op te bouwen. - God of niets

De echte mannen van God hebben geen angst voor de dood, omdat ze wachten op de Hemel. - De kracht van stilte

In onze materialistische beschaving denkt de mens bijna uitsluitend aan zijn eigen beperkte belangen. Hij ziet God als degene die hem zou moeten voorzien van wat consumptie hem niet geeft. God wordt gebruikt om aan zelfzuchtige eisen te voldoen. Als Hij het gebed niet beantwoordt, laten ze Hem in de steek. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze Zijn Heilige Naam lasteren. De religie die Hemel en aarde zou moeten verbinden, loopt dan het risico een puur narcistische ruimte te worden. - De dag is nu bijna verstreken

Het Sovjet-communisme liet zien hoe mogelijk het was om de mensheid in ellende te leiden en tegelijkertijd absolute gelijkheid te beloven. - God of niets

Christus leefde dertig jaar in stilte. Daarna trok hij zich tijdens zijn openbare leven terug in de woestijn om naar zijn Vader te luisteren en met Hem te spreken. De wereld heeft mensen nodig die de woestijn in trekken. Omdat God in stilte spreekt. - De kracht van stilte

De belangrijkste momenten in het leven zijn de uren van gebed en aanbidding. Ze doen een mens herboren worden, en vormen onze ware identiteit; ze wortelen ons bestaan ​​in mysterie. - God of niets

God roept nog steeds evenveel mannen als in het verleden; het zijn de mannen wiens gehoor niet meer is wat het geweest is. - God of niets

Het woord is niet alleen een klank; het is een persoon en een aanwezigheid. God is het eeuwige Woord, de Logos. - De kracht van stilte

Door stilte keren we terug naar onze Hemelse oorsprong, waar niets anders is dan kalmte, vrede, rust, stille contemplatie en aanbidding van het stralende gezicht van God. - De kracht van stilte

Onze wereld hoort God niet langer omdat ze constant spreekt, met een verwoestende snelheid en volume, om niets te zeggen. De moderne beschaving weet niet hoe ze stil moet zijn. Het houdt stand in een eindeloze monoloog. De postmoderne samenleving verwerpt het verleden en beschouwt het heden als een goedkoop consumptieobject; het beeldt de toekomst uit in termen van een bijna obsessieve vooruitgang. Zijn droom, die een trieste realiteit is geworden, zal zijn geweest om de stilte op te sluiten in een vochtige, donkere kerker. Er is dus een dictatuur van spraak, een dictatuur van verbale nadruk. In dit theater van schaduwen blijft er niets anders over dan een etterende wond van mechanische woorden, zonder perspectief, zonder waarheid en zonder fundament. 

Heel vaak is "waarheid" niets meer dan de pure en misleidende creatie van de media, bevestigd door verzonnen beelden en getuigenissen. Als dat gebeurt, vervaagt het woord van God, ontoegankelijk en onhoorbaar. Postmoderniteit is een voortdurende aanval en agressie tegen de goddelijke stilte. Van de ochtend tot de avond, van de avond tot de ochtend is er helemaal geen plaats meer voor stilte; het geluid probeert te voorkomen dat God zelf spreekt. In deze hel van lawaai valt de mens uiteen en is verloren; hij wordt opgedeeld in talloze zorgen, fantasieën en angsten. Om uit deze deprimerende tunnels te komen, wacht hij wanhopig op geluid zodat het hem wat troost zal brengen. Lawaai is een bedrieglijk, verslavend en vals kalmeringsmiddel. De tragedie van onze wereld kan nooit beter worden samengevat dan in de woede van zinloos geluid dat koppig een hekel heeft aan stilte. 

Deze tijd verafschuwt de dingen waartoe stilte ons brengt: ontmoeting, verwondering en knielen voor God. Zelfs in de scholen is de stilte verdwenen. En toch, hoe kan iemand studeren temidden van lawaai? Hoe kun je lezen in lawaai? Hoe kun je je intellect trainen in lawaai? Hoe kun je je gedachten en de contouren van je interieur in lawaai structureren? Hoe kun je openstaan ​​voor het mysterie van God, voor spirituele waarden en voor onze menselijke grootheid in voortdurende beroering? Contemplatieve stilte is een fragiel vlammetje in het midden van een woeste oceaan. Het vuur van de stilte is zwak omdat het hinderlijk is voor een drukke wereld. - De kracht van stilte

De grootste dingen worden bereikt in stilte - niet in het geschreeuw en het vertoon van oppervlakkige gebeurtenissen, maar in de diepe helderheid van innerlijke beschouwing; in het bijna onmerkbare begin van de beslissing, in stille overwinning en verborgen opoffering. - De kracht van stilte

Als de mens beweert de liturgie aan te passen aan zijn tijd, om het aan de omstandigheden aan te passen, sterft de goddelijke eredienst. De ontwikkeling van enkele liturgische symbolen is soms nodig; als de mens echter zo ver gaat dat hij het tijdelijke en het eeuwige door elkaar haalt, keert hij de essentiële rechtvaardiging van de liturgie de rug toe. - God of niets

Ik vroeg de aarde en zij antwoordde: ´Ik ben het niet¡; en alle dingen die op de aarde zijn, deden dezelfde belijdenis. Ik vroeg de zee en de diepten en de kruipende dingen, en zij antwoordden: "Wij zijn uw God niet, zoek hoger." Ik vroeg de wind die waait, en de hele lucht met alles wat erin zit, antwoordde: ´Anaximenes had het mis; ik ben God niet.' Ik vroeg de hemel, de zon, de maan, de sterren, en zij antwoordden: "Noch zijn wij God die u zoekt." En ik zei tegen alle dingen die zich rond de poorten van de zintuigen verdringen: ´Vertel me over mijn God, want u bent niet Hij. Vertel me iets van Hem." En ze riepen met luide stem: "Hij heeft ons gemaakt." Mijn vraag was dat ik naar hen staarde, en hun antwoord was hun schoonheid. De mens is een stil, vleesgeworden woord van God. De maan, de sterren, de zon, de zee, het uitspansel zijn het zichtbare bewijs van het bestaan ​​en de almacht van God, die hen uit pure Liefde heeft geschapen. Deze wezens zijn de krachtige, mysterieuze stem van God. - Kardinaal Robert Sarah

Een paar zinnen zijn genoeg om de waarheid te vertellen. - De kracht van stilte

De waardigheid van de mens is een echo van Gods transcendentie. Maar als we niet langer beven van een vreugdevolle, eerbiedig ontzag voor de grootheid van God, hoe zou de mens dan voor ons een mysterie kunnen zijn dat respect verdient? Hij heeft niet langer deze goddelijke adel. Hij wordt een koopwaar, een laboratoriummonster. Zonder het gevoel van aanbidding van God worden menselijke relaties getint met vulgariteit en agressiviteit. Hoe meer eerbied we aan God tonen bij het Altaar, hoe tactvoller en hoffelijker we zullen zijn jegens onze broeders. -  De dag is nu ver verstreken

Wat zou volgens jou de beste manier zijn om het lange pontificaat van Johannes Paulus II samen te vatten? Al die zeer productieve jaren zijn terug te voeren op de drie pijlers van zijn innerlijk leven, namelijk het Kruis, de Eucharistie en de Heilige Maagd, Crux, Hostia en Virgo. Zijn buitengewone geloof zocht de fundamenten voor zijn kracht alleen in de meest gewone instrumenten van het Christelijk leven. - God of niets

De mensheid is nog nooit zo rijk geweest, maar bereikt verbazingwekkende hoogten van morele en spirituele armoede vanwege de armoede van onze interpersoonlijke relaties en de globalisering van onverschilligheid. - God of niets

De postmoderne mens probeert zijn eigen atheïsme te verdoven. Geluiden zijn schermen die een angst voor het goddelijke verraden, een angst voor het echte leven en voor de dood. Maar ´welk mens kan leven en nooit de dood zien? Wie kan zijn ziel verlossen uit de macht van Sheol?' (Ps 89:48). De westerse wereld vermomt uiteindelijk de dood om hem acceptabel en vreugdevol te maken. Het moment van overlijden wordt een luidruchtig moment waarin ware stilte verloren gaat in zwakke, nutteloze woorden die mededogen uitdrukken. - De kracht van stilte

Veel vurige Christenen die bewogen zijn door het lijden en sterven van Christus aan het Kruis hebben niet langer de kracht om te huilen of een kreet van pijn te uiten naar de Priesters en Bisschoppen die hun opwachting maken als entertainers en zich opwerpen als de hoofdrolspelers van de Eucharistie. Deze gelovigen zeggen ons niettemin: "We willen niet met mensen om een ​​man heen zitten! We willen Jezus zien! Laat Hem ons zien in de stilte en nederigheid van je gebed!" - De kracht van stilte

Het is noodzakelijk om kostbare stilte te beschermen tegen alle parasitaire ruis. Het geluid van ons "ego", dat nooit ophoudt zijn rechten op te eisen, dompelt ons onder in een buitensporige preoccupatie met onszelf. Het geluid van ons geheugen, dat ons naar het verleden trekt, dat van onze herinneringen of van onze zonden. Het geluid van verleidingen of van traagheid, de geest van vraatzucht, lust, hebzucht, woede, verdriet, ijdelheid, trots - kortom: alles waaruit de geestelijke strijd bestaat die de mens elke dag moet voeren. Om deze parasitaire geluiden tot zwijgen te brengen, om alles te verteren in de zoete vlam van de Heilige Geest, is stilte het ultieme tegengif. - De kracht van stilte

Hoewel er gebeurtenissen waren die me verdrietig maakten, waren het nooit meer dan kleine wonden die mijn Liefde voor God nooit aan het wankelen brachten. Ik bleef trouw omdat ik echt zoveel van God hield als een arme zondaar van Hem kan houden, gezien de eigen beperkingen. In mijn hart had ik altijd de zekerheid dat God van me hield. In ons leven is alles de gave van Zijn Liefde. Hoe kon ik dan onverschillig blijven voor zo'n groot mysterie? Hoe kon ik niet reageren op de Liefde van de Hemelse Vader door mijn hele leven aan Hem te wijden? - God of niets

De mens beheerst zijn uren van activiteit als hij de stilte weet binnen te gaan. Het leven van de stilte moet vooraf kunnen gaan aan het actieve leven. - De kracht van stilte

Als we trouw zijn in het altijd richten van onze ziel op het goddelijke Licht, zullen we op onze beurt lichtgevend worden, zoals bloemen op de zon gaan lijken. - God of niets

Echte naastenliefde is geen aalmoes, noch humanistische solidariteit, noch een vorm van filantropie: naastenliefde is de uitdrukking van God en een verlengstuk van Christus' aanwezigheid in onze wereld. Naastenliefde is geen ad-hocfunctie, maar de diepste aard van de Kerk, intima Ecclesiae natura. Het spoort ons aan om te evangeliseren; om het eenvoudig te zeggen, de Kerk openbaart de Liefde van God. Vaak is de afwezigheid van God de diepste wortel van menselijk lijden. En zo geeft de Kerk de liefde van God aan iedereen. Bijgevolg kan een Christen geen daden van naastenliefde alleen voor zijn broeders in Christus verrichten, maar moet hij dit voor alle mensen doen zonder enig onderscheid. - God of niets

Er is nooit een authentiekere relatie met God dan in een ontmoeting met de armen. Want dit is de bron van het leven in God: armoede. - God of niets

De enige manier om deze grote strijd te winnen is vereniging met God. Christenen zullen er nooit in slagen de uitdagingen van de wereld het hoofd te bieden door een beroep te doen op politieke instrumenten, mensenrechten of respect voor religieuze vrijheid. De enige echte truc voor de gedoopten is het gebed en de ontmoeting met Jezus Christus. - God of niets

Ik zou ook woorden willen citeren van Paulus VI, uitgesproken op 29 juni 1972 tijdens een mis in de Sint-Pietersbasiliek. De Paus verborg zijn pijn en angst niet: ´Gezien de situatie in de Kerk van vandaag, hebben we de indruk dat door enkele scheuren in de muur de rook van Satan de tempel van God is binnengekomen: het is twijfel, onzekerheid, vragen, ontevredenheid , confrontatie. Er is geen vertrouwen in de Kerk. In plaats daarvan stellen mensen hun vertrouwen in de eerste seculiere profeet die langskomt om met ons te praten over een krantenartikel of een sociale beweging, en ze rennen hem achterna om hem te vragen of hij de formule voor het ware leven heeft, het feit negerend dat we het reeds hebben, dat wij de eigenaren van die formule zijn. - God of niets

Terwijl Christenen sterven voor hun geloof en hun trouw aan Jezus, proberen mannen van de Kerk in het Westen de vereisten van het Evangelie tot een minimum te beperken. - God of niets

De geschiedenis heeft aangetoond dat wanneer de Kerk minder werelds wordt, haar missionaire getuigenis helderder schijnt. - God of niets

De Kerk stelt zich open voor de wereld, niet om mensen te winnen voor een instelling met eigen aanspraken op macht, maar om hen naar zichzelf te leiden door hen naar Hem te leiden van wie iedereen met de H. Augustinus kan zeggen: Hij is dichter bij mij dan ik bij mezelf ben (vgl. Belijdenissen, III, 6, 11). Hij die oneindig boven mij is, is er nog. - God of niets

Hier is mijn hoop: als God het wil, wanneer Hij het wil en zoals Hij het wil, zal de hervorming van de hervorming plaatsvinden in de liturgie. Ondanks het tandengeknars, zal het gebeuren, want de toekomst van de Kerk staat op het spel. - De kracht van stilte

Het echte schandaal is niet het bestaan ​​van zondaars, want genade en vergeving bestaan ​​altijd precies voor hen, maar eerder de verwarring tussen goed en kwaad veroorzaakt door de Katholieke Herders. Als mannen die toegewijd zijn aan God niet langer in staat zijn om de radicale aard van de Evangelieboodschap te begrijpen en deze proberen te verdoven, gaan we de verkeerde kant op. Want dat is het echte falen van Barmhartigheid. - God of niets

De H. Johannes van het Kruis spoort ons aan om voortdurend in gebed en aanbidding te zijn in de aanwezigheid van God, om ons te wapenen tegen activisme, vooral van ideologische aard, dat niets blijvends voortbrengt dat ons tot God kan verheffen. Hij schreef in zijn Geestelijk Hooglied: ´Laat dan degenen die buitengewoon actief zijn, die denken de wereld te winnen met hun prediking en uiterlijke werken, tot besef komen dat ze de Kerk veel meer van nut zouden zijn en God veel meer behagen, om nog maar te zwijgen van de het goede voorbeeld dat ze zouden geven, als ze minstens de helft van deze tijd met God in gebed zouden doorbrengen, ook al hadden ze misschien niet zo'n subliem gebed bereikt. Ze zouden dan zeker meer bereiken, met minder arbeid, door één werk dan anders door duizend werken. Door hun gebed zouden zij dit resultaat verdienen en zelf geestelijk gesterkt worden. Zonder gebed zouden ze veel hameren, maar weinig bereiken, en soms niets, en soms zelfs schade aanrichten. - God of niets

Het geestelijk leven doorloopt afwisselende fasen waarin God zich achtereenvolgens laat zien en verbergt, zich laat horen en stil is. Het gebed leert ons de subtiliteiten van Goddelijke spraak. Zwijgt God of horen we Hem niet omdat ons innerlijk oor en ons verstand niet gewend zijn aan Zijn taal? De vrucht van stilte is om Zijn stem te leren onderscheiden, ook al behoudt het altijd zijn mysterie. - Kardinaal Robert Sarah

Tegenwoordig lijkt de gendertheorie te spelen met dezelfde illusoire strijd voor gelijkheid. De droom, de illusie en de kunstmatige paradijzen veranderen al snel in een nachtmerrie. Man en vrouw vormen een eenheid in Liefde; de ontkenning van hun verschillen is een destructieve utopie, een dodelijke impuls geboren in een wereld afgesneden van God. - God of niets

Waarom zijn de mensen zo luidruchtig tijdens de liturgie terwijl het gebed van Christus stil was? De woorden van de Zoon van God komen uit het hart en het hart zwijgt. Waarom weten we niet hoe we met een stil hart moeten spreken? Het Hart van Jezus spreekt niet. Het straalt Liefde uit omdat zijn taal uit de Goddelijke diepten komt. - De kracht van stilte

Weigeren om God toe te laten in alle aspecten van het menselijk leven komt neer op het veroordelen van de mens tot eenzaamheid. Hij is niet meer dan een geïsoleerd individu, zonder oorsprong of bestemming. Hij voelt zich veroordeeld om als een nomadische barbaar door de wereld te zwerven, zonder te weten dat hij de zoon en erfgenaam is van een Vader die hem uit Liefde heeft geschapen en hem roept om Zijn eeuwige geluk te delen. Het is een grote dwaling om te denken dat God kwam om onze vrijheid te beperken en te frustreren. Integendeel, God komt om ons te bevrijden van eenzaamheid en om betekenis te geven aan onze vrijheid. De moderne mens heeft zichzelf tot gevangene gemaakt van de rede, die zo autonoom is dat hij eenzaam en autistisch is geworden. - De dag is nu ver verstreken

Eigenlijk is het door urenlang de H. Schrift te bestuderen, na alle aanvallen van de Prins van deze wereld te hebben weerstaan, dat we God zullen bereiken. - De kracht van stilte

Er is een groot risico dat Christenen afgodendienaars worden als ze de betekenis van stilte verliezen. Onze woorden maken ons dronken; ze beperken ons tot wat gecreëerd is. Behekst en gevangen gezet door het lawaai van menselijke spraak, lopen we het risico om de eredienst naar onze specificaties te ontwerpen, een god naar ons eigen beeld. Woorden brengen de verleiding van het gouden kalf met zich mee! Alleen stilte leidt de mens voorbij woorden, naar het mysterie, naar aanbidding in geest en waarheid. Stilte is een vorm van mystagologie; het brengt ons in het mysterie zonder het te bederven. - De kracht van stilte

Gods enige kracht is om in stilte Lief te hebben. Hij is niet in staat tot enige onderdrukkende kracht. God is Liefde, en Liefde kan niet dwingen of onderdrukken om op zijn beurt bemind te worden. - De kracht van stilte

En tegen elke Christen zullen ze zeggen, zoals tegen Franciscus van Assisi: ´Ga en herstel mijn Kerk!' Ga, herstel door je Geloof, door je Hoop en je Liefde. Ga en herstel door je Gebed en je trouw. Dankzij jou zal Mijn Kerk weer Mijn Huis worden. - De dag is nu ver verstreken

Als we willen groeien en vervuld willen worden met Gods Liefde, is het noodzakelijk om ons leven stevig te verankeren in drie grote werkelijkheden: het Kruis, de Hostie en de H. Maagd: crux, hostia, et virgo… Dit zijn drie mysteries die God aan de wereld heeft gegeven om ons innerlijk leven te structureren, te bevruchten en te heiligen en om ons naar Jezus te leiden. Deze drie mysteries moeten in stilte worden overwogen. - De kracht van stilte

In mijn leven heeft God alles gedaan; wat mij betreft, wilde ik alleen maar bidden. - God of niets

De Afrikaanse filosofie verklaart: ´De man is niets zonder de vrouw, de vrouw is niets zonder de man, en de twee zijn niets zonder een derde element, namelijk het kind.' Fundamenteel is de Afrikaanse kijk op de mens trinitarisch.- God of niets

In grote delen van de Kerk hebben we het gevoel van Gods objectiviteit verloren. Elk individu vertrekt vanuit zijn subjectieve ervaring en creëert voor zichzelf een religie die bij hem past. - De dag is nu ver verstreken

Net als toen we kinderen waren, waren we bang om alleen in het donker te zijn en konden we alleen worden verzekerd van veilig te zijn, door de aanwezigheid van iemand die van ons hield. Welnu, dit is precies wat er gebeurde op Stille Zaterdag, de stem van God weergalmde in het Rijk van de dood. Het onvoorstelbare gebeurde; namelijk, Liefde drong door tot de Hel. - Kardinaal Robert Sarah

Het feit blijft dat de mens in twee dimensies leeft, de Hemelse en de aardse. Hij werd geschapen voor dit leven en voor het volgende. Hier beneden is het belangrijk om de twee op elkaar af te stemmen door te reageren op lichamelijke en spirituele behoeften zonder ook maar iets te verwaarlozen. Een samenleving die God vergeet, hongert, zonder het te beseffen, naar het geestelijke voedsel, waarvan de mens niet zonder kan. Dit is de reden waarom het secularisatieproces, dat de religieuze dimensie zo klein mogelijk maakt, resulteert in een deling van de mens door hem één ​​van zijn longen te beroven. De mens is zowel op aarde als in de Hemel; maar de enige wortels van de mens liggen in de Hemel! - God of niets

14-08-2021 om 22:13 geschreven door claudia  

Uit: The Miracle Hunter

De eerste van deze interviews werd gevoerd in januari 1983 door Pr Tomislav Vlasic, die spoedig erna openbaarde dat Mirjana’s verschijningen waren gestopt in december 1982. Op Kerstavond kreeg ze de laatste van de 10 geheimen die ze zou krijgen. Haar laatste verschijning op de avond van de 25 duurde ongewoon lang, ongeveer 45min. Zij en de H. Maagd “vatten alles samen wat er gezegd was tussen ons.” De H. Maagd vertelde haar dat ze ook zou stoppen met verschijnen aan de anderen, wanneer ze alle 10 de geheimen hadden ontvangen. “Ik vroeg haar waarom - waarom ik de eerste moest zijn,” vertelde Marija aan de Priester. “Ze zei dat ze bij ons was gebleven voor een lange tijd, langer dan noodzakelijk, maar dat dit de laatste verschijning was op aarde.” Pr Vlasic vroeg wat de H. Maagd bedoelde met “dit is de laatste verschijning in deze periode van de Kerkgeschiedenis, of dit het einde van de wereld betekende of dat Maria nooit meer zou verschijnen.”

Mirjana gaf toe dat ze onzeker was, maar niet wist dat zowel de verschijningen als de geheimen verbonden waren met een oude overeenkomst dat God had gesloten met Satan. “De H. Maagd vertelde me dat God en de Duivel een gesprek hadden en dat de Duivel zei dat de mensen enkel in God geloven wanneer het leven hen goed gezind is. Wanneer de dingen er slecht voor staan, ze ophouden in God te geloven. Dan geven ze God de schuld, of handelen ze alsof Hij niet bestaat. God stond daarom de Duivel toe een eeuw lang een uitgebreide macht over de wereld uit te oefenen, en de Duivel koos de 20^ste eeuw.” Gedurende die verschijning op Kerstdag, troostte de H. Maagd haar door haar te beloven elk jaar op haar verjaardag te verschijnen, en in tijden van “ernstige moeilijkheden”, maar ze maakte duidelijk dat “ik zonder haar dagelijkse persoonlijke ontmoetingen zou moeten leven.”

Nadat de H. Maagd was vertrokken “zat ik daar als een stenen beeld. Ik voelde me heel vreemd. Ik dacht ‘dit kan niet waar zijn - Ze zal terugkomen. Ik zal op dezelfde tijdstippen bidden, en Ze zal terugkeren.’” Avond na avond, “vroeg ik me af ‘Waarom is dit gebeurt? Waarom is Ze er niet? Ze zal niet terugkeren.’ O, het was verschrikkelijk, verschrikkelijk!”

Mirjana had nog een groot deel over de geheimen verteld tijdens een interview met een Priesters die ze goed had leren kennen in Sarajevo, Pr Petar Ljubicic, gedurende de zomer van 1985. Op 4 september dat jaar, verklaarde Pr Ljubicic dat Mirjana de H. Maagd Maria had gezien en gesproken op haar verjaardag (18 maart) gedurende elk van de laatste drie jaar, en hij deed een publieke verklaring hierover:

“Enige tijd geleden heeft Mirjana me verteld dat ik de Priester zou zijn die ze de geheimen zou toevertrouwen… Op 1 juni vertelde ze me met zekerheid dat ze mij de geheimen zou toevertrouwen. Ze vertelde me dat 10 dagen voor elke gebeurtenis van een geheim, ze mij een document zou overhandigen gelijkaardig aan een oorkonde. Drie dagen voor de gebeurtenis moet ik het geheim in kwestie kenbaar maken aan het publiek. Wanneer de gebeurtenis plaatsvindt, zal ik het docuemnt teruggeven aan Mirjana en wachten op het volgende geheim. “Mirjana benadrukt dat de tijd op handen is dat het eerste geheim zal geopenbaard worden”, voegde de Priester eraan toe. “Daarom dringt ze erop aan waakzaam te zijn en te bidden in naam van OLVrouw.”

Spoedig erna, publiceerde Pr Ljubicic de inhoud van zijn interview met Mirjana. Daarin zei Mirjana dat ze het eerste geheim had gezien “zoals een film die voor mijn ogen zich afspeelde”. Van al haar ervaringen met de H. Maagd Maria, vertelde Mirjana de Priester dat dit het “ergste” was geweest: “Ik werd droevig en vroeg Haar of het zo moest plaatsvinden,” herinnerde Mirjana zich. “Ze zei ‘Ja’”

Was dit eerte geheim “het Teken”? vroeg Pr Ljubicic. In haar antwoord openbaarde Mirjana meer over haar geheimen dan ze ooit nog opnieuw zou openbaren. Het Teken zou “verschijnen nadat de eerste twee geheimen hadden plaatsgevonden,” zei Mirjana. “De eerste geheimen zijn niet zo afschuwelijk als de rest,” legde ze uit. “Ze zullen dienen als een waarschuwing om de wereld wakker te schudden… om de mensen tot erkenning te brengen dat God echt bestaat.” Het eerste geheim, hoewel het geen “catastrofe is in brede zin”, zou het een gebeurtenis van voldoende grootorde zijn om de meerderheid van de mensen te overtuigen dat het een goddelijke tussenkomst betreft. Tussen het eerste geheim en het tweede zou er een intense periode van genade zijn waarin vele mensen zich zouden bekeren. Veem meer zouden zich bekeren na het tweede geheim, voegde Mirjana eraan toe, maar een groot aantal mensen, vooral in Westerse landen, zouden een “natuurlijke uitleg” geven aan elk van deze gebeurtenissen. Het teken - “permanent, onverwoestbaar en mooi” - was het derde geheim, zei Mirjana en nadat het was verschenen, zou bekering moeilijk worden, zoniet onmogelijk.

Voor het vierde, vijfde en zesde geheim verwees Mirjana naar verklaringen in die zin: “Voor degenen die zich hebben bekeerd, zal het een tijd zijn van grote vreugde.” De laatste vier geheimen waren een reeks gebeurtenissen die zo verschrikkelijk waren dat zij nauwelijks kon leven met deze kennis. Ze had urenlang geweend bij het vernemen van het achtste geheim. “Ik smeekte om het minder zwaar te maken. Elke dag smeekte ik de H. Maagd om het te verminderen, en tenslotte zei ze als iedereen zou bidden het zou kunnen worden afgewend. Maar dan vertelde Ze me het negende geheim en dat was nog erger. Wat het tiende geheim betreft, is het verschrikkelijk en niemand kan het veranderen. Het zal gebeuren.”

Wanneer Mirjana werd gevraagd of de mensheid zich in de Eindtijd bevond of de Tweede Komst en de Openbaring deel uitmaakten van wat haar werd verteld, antwoordde Mirjana “Dat maakt deel uit van de geheimen.”

Verschillende jaren laten had Mirjana zeer kort gesproken over de geheimen gedurende een interview met een onderzoeker van het Vaticaan, die zei dat hij niet kon geloven dat de beschreven gebeurtenissen in de geheimen onvermijdelijk waren. “Als wij allen bekeerd zijn en Heiligen worden,” vroeg de Priester, “zullen de tien geheimen dan nog gebeuren?” “Het is niet mogelijk dat iedere een Heilige wordt”, antwoordde ze. “Zelfs toen Jezus op aarde kwam, geloofden velen niet.” Wat met de verklaring dat gebed het achtste geheim had “verminderd”? vroeg de onderzoeker. Deze verklaring was wat onnauwkeurig, zei Mirjana. Het was het zevende geheim, niet het achtste, dat werd verminderd, legde ze uit. En tegelijk had de H, Maagd haar gezegd dat niets van de laatste drie geheimen zou kunnen veranderd worden. Toch was niets zeker, zei Mirjana op verschillende gelegenheden wanneer ze over de geheimen werd gevraagd. De situatie werd gecreëerd door menselijk gedrag en als de mensen zouden veranderen - door gebed en boete - kon de situatie ook veranderen.

De tweede van de zieners die alle tien de geheimen had gekregen was Ivanka, die op 6 mei 1985 een ongewone verschijning deelde met Marija, Jakov en Ivan. Terwijl de H. Maagd twee minuten aan hen verscheen op die dag, had Ivanka nog 6 minuten langer een visioen gekregen. Gedurende die tijd gaf de H. Maagd haar het tiende geheim, en vroeg dan dat ze alleen zou wachten de volgende avond. Na haar private verschijning op 7 mei, gaf Ivanka Pr Slavko een document waarop ze had geschreven: “Zoals elke dag kwam OLVrouw met de groet: ‘Geprezen zij Jezus’. Ik antwoordde ‘Moge Jezus en Maria altijd geprezen zijn.’ Ik zag Maria nooit zo mooi als op die avond. Ze was zo mooi en teder. Vandaag droeg Ze het prachtigste gewaad dat ik ooit heb gezien in mijn leven. Haar gewaad en ook Haar hoofddoek en kroon hadden gouden en zilveren sterretjes van licht. Er waren twee engelen bij haar. Ze droegen dezelfde gewaden. OLVrouw en de engelen waren zo mooi. Ik vind geen woorden om het te beschrijven, men kan het enkel ervaren. OLVrouw vroeg mij wat ik zou wensen en ik vroeg haar om mijn aardse moeder te zien. Dan glimlachte OLVrouw, knikte en opeens verscheen mijn moeder. Ze lachte. OLVrouw vertelde mij op te staan. Ik stond op, mijn moeder omhelsde mij en kuste mij en zei “Mijn kind, ik ben trots op jou.’ Ze kuste mij en verdween.”

De H. Maagd vertelde haar dat dit haar laatste dagelijkse verschijning was, schreef Ivanka. “Daarna zei ze niet droevig te zijn, omdat Ze op elke verjaardag (van de eerste verschijning) zou komen, behalve dit jaar. Ze vertelde me ‘Dank niet dat je iets verkeerds hebt gedaan. Met heel je hart heb je de plannen die mijn Zoon en ik hadden geaccepteerd… Waar ik je deze jaren over gesproken heb over de geheimen, spreek met niemand erover tot ik het je zeg.’ Vooraleer ze vertrok, vroeg ik OLVrouw of ik haar kon kussen, en ze knikte instemmend. Ik kuste Haar en vroeg Haar om mij te zegenen, en dat deed ze.”

Vicka had drie weken eerder verklaard, op 17 april 1985, dat ook zij nu de geheimen ontving, die haar werden geopenbaard, even snel als bij Mirjana. De normaal uitgelaten jonge vrouw wekte grote angst op in Medjugorje op 22 april 1986, toen ze overvloedig weende gedurende haar regelmatige avondverschijning, en verklaarde daarna dat de H. Maagd haar net het negende geheim had toevertrouwd. Bijna tien jaar later, was Vicka nog steeds aan het wachten op de ontvangst van het tiende geheim. De enige van de geheimen die Vicka wilde bespreken gedurende die tijd was de derde, deze van het teken. Het teken zou verschijnen op Podbrdo, zei Vicka, op de plaats van de eerste verschijning. Het zou “op de grond” zijn en zou plotseling verschijnen. Zal iedereen in staat zijn om het te zien? vroeg men Vicka. “Al degenen die zouden komen,” antwoordde ze, en voegde eraan toe: “Het eken zal zowel permanent zijn als onveranderlijk.” Gedurende hetzelfde interview verklaarde Vicka dat zij en de andere zieners de geheimen niet onderling hadden besproken, en zei dat ze niet wist wat aan de anderen werd verteld.

Voor velen in Medjugorje, was het grootste bewijs van de profetische kracht van de verschijningen en de schaal van de gebeurtenissen die beschreven was in de geheimen een verklaring die Mirjana had gegeven na een verschijning in 1982. Dit gebeurde tijdens de periode waarin de zieners werden onderworpen aan de vragen over de OLVrouw die werden opgesteld door Franciscaanse Priesters. Een broeder had Mirjana gevraagd te vragen of Kroatië zou bevrijd worden. Het antwoord van OLVrouw was “Ja, na een kleine oorlog.”

“300.000 doden zijn er reeds,” merkte Slavko op gedurende een van onze vroegste gesprekken in 1995. “Als dat ‘een kleine oorlog’ is, wat is dan een grote?”

Wanneer ik haar ontmoette, was het bijna tien jaar sinds Mirjana laatst in het openbaar had gesproken over de geheimen. Ik wist reeds dat deze private profetieën de grootste controverses onder Priesters en theologen had veroorzaakt, die geloofden dat de verschijningen in Medjugorje echt waren. Pr Slavko vertelde me dat hij Mirjana de raad had gegeven om niets meer over het onderwerp te vertellen. Hij dacht dat de fascinering met betrekking tot de geheimen een soort fatalisme zou aanmoedigen in mensen of ervoor zou zorgen dat ze zouden leven voor de toekomst, in plaats van in het heden.

Pr Vlasic was niet zo voorzichtig in zijn bemerkingen. Een interviewer vroeg hem eens “Denkt u persoonlijk dat we in de tijdenleven die geprofeteerd werden door Johannes’ Openbaring?” En hij had geantwoord “Ja, zeker”. Hij had zijn antwoord verder uitgelegd “Men kan nooit weten wat ‘laatste tijden’ betekent… maar we moeten ons werkelijk bewust zijn dat we nu in de tijd van de grote gebeurtenissen verkeren dat God een verandering in ons wil bewerken, en daarom zeggen de zieners dat deze verschijningen de laatste zijn voor de mensheid en dat met deze gebeurtenissen de tijd van Satan voorbij is.”

Aartsbisschop Franic vergeleek de zieners van Medjugorje met de Bijbelse profeten die boodschappen brachten die ze maar deels konden begrijpen. Een zin zoals “de tijd is nabij” zou kunnen betekenen dat het in 5000 jaar komt.

Wanneer ik Slavko vroeg waarom hij dacht dat God het noodzakelijk zou kunnen vinden om de zieners geheimen te geven in de eerste plaats, antwoordde de Priester met een schouderophaal “Ik kan enkel zeggen dat geheimen geen geheimen zouden kunnen zijn als mensen ze kenden.”

Ik herhaalde de vraag gedurende mijn ontmoeting met Mirjana in haar kelder. Haar antwoord was nog meer vaag: “Wat geheimen noodzakelijk maakt is deel van de geheimen.” Mirjana had een eigenaardige uitdrukking op haar gezicht en zei toen: “Zelfs wij, zieners weten niet alles van Gods pla. Ook wij worden verondersteld geloof te hebben.” Betreffende de noodzaak van het document waarom alle geheimen stonden zei ze: “Zodat ik kan leven, of niet leven, en de geheimen er nog steeds zijn.” Had ze niet reeds eerder gezegd dat de geheimen zouden gebeuren gedurende haar leven? vroeg ik haar. “Er werd verklaard dat ik dat had gezegd,” antwoordde ze, met een licht glimlach, en voegde eraan toe “Wat God voor mij plant is iets dat ik nooit met absolute zekerheid weet. Als ik het wist, zou ik geen geloof nodig hebben.”

14-08-2021 om 02:23 geschreven door claudia  

Overgenomen uit de bloggen.be website medjugorje als bijkomende informatie bij de eerste drie geheimen

Vele mensen zijn benieuwd naar de geheimen van Medjugorje: 'Wanneer zullen ze plaatsvinden?', 'Waar gaan ze over?', 'Hoe kunnen we weten wanneer ze zullen plaatsvinden?' Zo'n reactie is menselijk en dan ook volkomen normaal. Toch wens ik er de aandacht op te vestigen dat Maria's boodschappen zovele malen belangrijker zijn, omdat ze ons op de weg leiden naar de bevrijding.

Geen twijfel: Medjugorje staat symbool voor de Tweede komst van Christus

Janice: Hebben alle gebeurtenissen een betekenis?

Vicka: Ja. Overweeg bijvoorbeeld mijn naam. Mijn echte naam is Vida wat "leven" betekent. De Gezegende Moeder heeft me de geschiedenis van haar leven verteld en vroeg me dat op te schrijven met haar hulp. Ze zei me de titel van het boek "Leven."

Janice: Een boek?

Vicka: Ja, ik heb drie boekdelen.

Janice: Wanneer zal het beschikbaar zijn?

Vicka: Als de Gezegende Moeder het zegt. Alles is klaar, alles is voorbereid. Ik wacht aleen maar.

Janice: Geeft onze naam ons aanwijzingen over iemand, die God weet wie we zijn?

Vicka: Ja. Mijn naam Vicka betekent "leven", Ivanka en Ivan betekenen "Johannes". De Gezegende Moeder verscheen voor het eerst in Medjugorje op de dag van het Feest van Johannes De Doper. Zijn boodschap was "Doe boete, het koninkrijk van de hemel is op handen." Hij bereidde de weg voor voor de komst van de Messias. Marija en Mirjana betekenen "Maria", de naam van de Gezegende Moeder, en Jakov betekent Jacobus. Dit is de Heilige Jacobus de Meerdere.

In de onderstaande tekst kunt u zich reeds een goed beeld vormen van hoe het eerste geheim zal verlopen. Het is vertaling van een document, opgemaakt door Michael Brown van Spirit Daily.

Medjugorje: Mirjana gaf reeds eerder aanwijzingen dat het eerste geheim een regionale gebeurtenis betreft

Mirjana Dragicevic uit Medjugorje, gelegen in Bosnië-Herzegovina en gekend van de verschijningen wees er al op in een eerder niet nader genoemd interview dat de eerste van de tien geheime profetieën, die haar zijn doorgegeven door de Heilige Maria niet een algemeen mirakel inhoudt maar een "ernstige" locale gebeurtenis.

In een interview, afgenomen een dag na het visioen, waarin haar het eerste geheim werd getoond, zei Mirjana, die de eerste was van de zes kinderen die alle tien de geheimen ontving, dat het eerste voorval "iets zal zijn waar de mensen tot heel ver zullen over horen" en voegde er ook meteen aan toe "dat de mensen niet zouden staan te trappelen om de plaats waar het eerste geheim zich zal afspelen te gaan bezoeken, omdat niemand wenst rampen, ellende en tegenspoed te zien." Er zal dus geen soort ramptoerisme zijn, zoals we dat dikwijls zien bij rampen. "Ik denk helemaal niet dat dit soort dingen de mensen zal aantrekken. Waarom zou iemand iets van die aard willen zien? Er bestaat er verschil tussen het gaan waarnemen van een teken van een hele andere aard dan het gaan bezichtigen van lijden of een catastrofe."

Wie wenst er bijvoorbeeld naar Italië te gaan om er een dam te zien instorten? Ze zei eveneens dat het eerste geheim niets nodig heeft om eraan voor te gaan en dat het "ruimschoots voor zichzelf zal spreken." Ze zei dat de mensen in Medjugorje "onmiddellijk zullen weten dat de gebeurtenis in verband staat met de geheimen." Ook zal het iets zijn "waar iedereen, overal en onmiddellijk zal over horen."

Alhoewel de Heilige Maagd de zieners de opdracht heeft gegeven om zich niet te veel in beslag te laten nemen door de geheimen [in de laatste jaren hebben ze volhardend elke verdere uitleg geleidelijk aan verminderd en in plaats hiervan de nadruk gelegd op de vreugde die dikwijls met de Gezegende Moeder gepaard gaat], heeft Mirjana tegelijkertijd ook nood uitgedrukt om de wereld te waarschuwen en tijdens sommige verschijningen waren er zelfs tekenen van diepe smart te merken bij haar.

EERSTE GEHEIM

"Onze Heilige Moeder vertelde mij dat het nodig is om heel veel te bidden tot wanneer het eerste geheim wordt onthuld," zegt Mirjana, "maar bijkomend is het eveneens nodig om zoveel als mogelijk opofferingen te doen, om anderen zoveel als in onze mogelijkheden ligt te helpen met vasten, vooral nu, de tijden vóór het eerste geheim. Zij verklaarde dat het onze plicht is om onszelf voor te bereiden. Zij vraagt het niet enkel, Zij smeekt erom dat iedereen zich zou bekeren, bidden en vasten." Zij hebben geen idée van wat hen te wachten staat en dat is waarom Zij, als hun Moeder, diepe smart kent omwille van hen. Het is niet genoeg om enkel te bidden. Het is niet genoeg om vlug enkele gebeden te bidden zodat men kan zeggen dat men gebeden heeft en zijn plicht heeft volbracht. Wat Zij van ons wil is dat we bidden uit het diepste van onze ziel, om een diepgaand en ernstig gesprek met God te voeren. Dat is Haar boodschap."

Alhoewel het eerste geheim dus geen wereldomvattende gebeurtenis blijkt te zijn [en ook geen afzonderlijke, omvangrijke waarschuwing], bestaat er geen enkele twijfel over dat, wat Onze Lieve Vrouw haar heeft verteld, heel ernstig is.

Tijdens een visoen, daterend van 25 oktober 1985, zei Mirjana [wiens dagelijkse verschijningen sedert geruime tijd zijn gestopt en sedert 1987 op maandelijkse basis een verschijning krijgt] dat haar het eerste geheim is getoond in een reeks beelden, zoals men dia's projecteert op een scherm en dat het haar "heel erg heeft aangegrepen." Dat was uiteraard, omwille van het zien van het eerste geheim. "Als de mensen het geheim zouden zien, zoals het mij gisteren is voorgesteld, zou ieder van hen zeker genoeg door elkaar geschud zijn om een volledig nieuwe en andere kijk te krijgen op zichzelf en alles rondom zich. Ik weet nu dat deze dingen in het geheel niet prettig zijn. Ik geloof dat, indien iedereen zou weten wat ik weet, elkeen van deze mensen tot helemaal van binnen door elkaar zouden worden geschud en de wereld met een volledig nieuw licht zouden bekijken."

Alhoewel de Heilige Maagd de zieners de opdracht heeft gegeven om zich niet te veel in beslag te laten nemen door de geheimen [in de laatste jaren hebben ze volhardend elke verdere uitleg geleidelijk aan verminderd en in plaats hiervan de nadruk gelegd op de vreugde die dikwijls met de Gezegende Moeder gepaard gaat], heeft Mirjana tegelijkertijd ook de nood uitgedrukt om de wereld te waarschuwen en tijdens sommige verschijningen waren er zelfs tekenen van diepe smart te merken bij haar.

"Zal de uiting van het geheim slechts een korststondige gebeurtenis zijn of zal het iets zijn dat een langere periode zal aanhouden?" werd Mirjana ooit gevraagd door een priester.

"Het zal slechts een korte tijd aanhouden," antwoordde Mirjana in het interview.

"Zullen de gevolgen blijvend en duurzaam zijn of zullen de gevolgen slechts tijdelijk en van voorbijgaande aard zijn?"

"Hoe kan ik dit uitleggen zonder inbreuk te doen op het eerste geheim?" zei Mirjana, "laat het ons houden bij iets dat absoluut niet goed is en zeker niet prettig zal zijn."

"Zal de interval tussen het eerste en het tweede geheim lang duren?" was de volgende vraag.

"Dat varieert naargelang de geheimen," antwoordde Mirjana, "wat ik bijvoorbeeld bedoel is het volgende: de tijd tussen het eerste en het tweede geheim duurt een zekere periode, en deze tussen het tweede en het derde geheim is van een andere duur. Bijvoorbeeld, en ik leg er de klemtoon op: het eerste geheim kan vandaag plaatsvinden en het tweede reeds morgen."

"Zijn de geheimen van een merkwaardige aard of meer van een spirituele aard?"

"Goed waarneembaar, goed waarneembaar. Het zal zichtbaar zijn en dit is nodig om de wereld een beetje wakker te schudden. Het zal de wereld doen stilstaan en nadenken."

"Zoiets als een catastrofe?"

"Neen, het niet iets zijn dat zo gigantisch is. Dat zal later volgen. Het zal iets zijn dat de wereld genoeg stof zal geven tot nadenken, er ernstig over na te denken en de mensen toelaten om in te zien dat Onze Lieve Vrouw hier werkelijk was, inderdaad hier, om te zien en er zich bewust van te worden dat er een God bestaat."

"En zal er daarna nog iemand zijn die zal kunnen zeggen: Dit is een soort natuurlijke gebeurtenis of iets in die trend?" vroeg de priester.

"Misschien dat de onwrikbaarste ongelovigen iets in die aard zullen zeggen na het eerste en het tweede geheim," in haar grootste wenk om duidelijk te maken wanneer ze zullen plaatsvinden.

Zij zegt dat de profetieën, zoals de Heilige Maagd het omschrijft, "vele gruwels" inhouden en dat vooral de verdere geheimen akelig zijn [Mirjana legt hier de nadruk op]. Ze zegt dat de verschijningen een voorbereiding zijn. "Precies zoals een moeder zorgt draagt voor haar kinderen," zei Mirjana van de Gezegende Maagd, "wil Zij dat wij God de Vader degelijk voorbereid ontmoeten. Zij wil niet dat we wenen en jammeren wanneer het te laat is. God zegt dat Hij ten allen tijde vergeeft, onder de voorwaarde dat de ziel oprecht berouw heeft. Het enige wat Zij vraagt, het enige waar Zij op wacht is dat we berouw zouden hebben, opdat ons zou vergeven worden. Wat zal volgen zijn de geheimen die echt gruwelijk zijn. Ik zou gelukkig zijn als iedereen uiteindelijk zou begrijpen dat Ik hen niet veel meer kan vertellen, maar ze moeten goed beseffen dat eens de geheimen zullen beginnen, het te laat zal zijn."

Geen tijd, noch data zijn door de zieners bekendgemaakt. Mirjana zegt dat ze het eerste geheim zal onthullen aan een priester die ze zelf heeft aangewezen, Fr. Pétar Ljubicic. Tien dagen voor het eerste geheim aanvangt, mag dit medegedeeld worden aan de wereld en drie dagen op voorhand zal de inhoud ervan worden bekendgemaakt: waar, wanneer, hoe, wat... Dit zal als bewijs gelden dat de geheimen echt zijn.

Alhoewel het op sommige punten niet altijd zo evident is om vertalingen te maken uit het Kroatisch en het daarom ook onduidelijk is welke van de drie eerste geheimen Mirjana bedoelt, heeft Mirjana meegegeven dat er drie waarschuwingen zullen worden gegeven aan de mensheid, vergezeld van een "groot teken." Mirjana weigert te zeggen of de gebeurtenis of gebeurtenissen van het eerste geheim in Medjugorje zullen plaatsvinden, maar zij benadrukte dat alles overtuigend zal zijn en dat iedereen die in Medjugorje zal zijn of in de plaatsen waar het geheim zich zal afspelen, er getuige zal van zijn. En zo blijft het ietwat onduidelijk of het eerste geheim zich op een of meerdere plaatsen zal afspelen, alhoewel het er sterk op lijkt dat het geen wereldgebeurtenis zal zijn, maar dat de hele wereld zich zal betrokken voelen.

"De enige zekerheid is dat de wereld zich naar het kwade heeft gekeerd en dat het eerste geheim nodig is om te worden wakker geschud. Het zal de wereld doen stilstaan en de mensen doen nadenken," zei Mirjana in dit interview, dat ik verkreeg tijdens het schrijven van mijn boek "The Final Hour," maar dat nog niet is uitgebracht. "Nooit heeft er een tijd bestaan zoals deze, nooit werd God minder geëerd en geëerbiedigd dan nu, nooit hiervoor hebben er zo weinig mensen gebeden tot Hem. Alles lijkt belangrijker te zijn dan God en dat is de reden waarom Hij zoveel weent. Bovendien wordt het aantal ongelovigen steeds groter en groter. Terwijl zij streven naar een beter leven, is God voor de mensen overbodig en niet noodzakelijk meer geworden. Daarom ben ik heel bedroefd voor hen en voor de wereld. Zij beseffen niet wat hen te wachten staat. Als ze ook maar een kleine, vluchtige blik zouden mogen werpen op de geheimen, als ze het konden zien, zouden ze zich wel op tijd bekeren. Maar, aangezien de tien geheimen, die God ons via de Gospa doorgeeft, nog steeds niet zijn aangevat, kunnen ze zich nog steeds bekeren en uiteraard vergeeft God altijd diegenen die zich met oprecht berouw bekeren."

"Iets zoals een ramp?" vroeg Fr. Ljubicic bij een andere gelegenheid.

"Neen," antwoordde Mirjana, "het zal niet iets zijn dat zo enorm is. Dat zal later komen. De eerste twee geheimen zijn absoluut niet streng en wreed. Wat ik bedoel is, ja, ze zijn streng, maar niet zo ernstig als de daaropvolgende geheimen.

Mirjana, die steeds zeer discreet was met betrekking tot de geheimen en ze zelfs openlijk relativeerde [waarbij ze kritiek uitte op hen die spectaculaire profetieën doorgeven], zei niettemin dat de geheimen van die aard zijn dat ze dikwijls "verward" is en op het punt staat om te "wenen."

"Eerst en vóór alles is het noodzakelijk om veel te bidden," benadrukt ze. Vele mensen vragen mij om voor hen te bidden. Dat is mooi, alléén denken sommigen dat mijn gebeden béter zijn dan hun gebeden, maar voor God zijn alle oprechte gebeden goed. Maar als ik beloof om te bidden, dan heb ik die belofte na te komen. Het meeste bid ik nu voor de bekering van de mensen, bijzonder in het vooruitzicht van de geheimen."

Mirjana zegt dat ze in Medjugorje moet zijn wanneer het eerste geheim zich begint te ontvouwen. Zij zegt dat ze niet weet of er grote aantallen mensen naar Medjugorje zullen komen, maar dat er bekeringen zullen zijn.

"Ik ben nooit vertrouwd geweest met dergelijke ernstige feiten," zegt Mirjana, opnieuw verwijzend naar de geheimen. "Ik had nooit kunnen geloven dat Maria op een dergelijke wijze naar de wereld zou komen, en nam eerst de geheimen luchtig op, alles kwam zo plots. Mijn geheugen moest allemaal die dingen verwerken, die nauwelijks te verwerken zijn ... en dat Ze dan nog zulke ernstige dingen toevertrouwt aan mij. Ze verklaarde ons alles en gaf ons preciese instructies én Ze gaf ons een soort kracht, Ik bedoel een bijzondere sterkte dat er ons van weerhoudt om te veel dingen vrij te geven over de geheimen. Dikwijls bevond ik mij in een situatie, dat ik er dicht bij kwam om een geheim te onthullen, maar dan ging er plotseling iets door mijn hoofd. Dan wordt ik stil en vraag mijzelf: waarmee ben ik bezig, wat scheelt er met mij? Het feit is dat Maria ons onbekwaam maakt om de geheimen openbaar te maken."

"In afwachting van het eerste geheim moeten de mensen hun hebzucht en hun gebrek aan respect voor God uitroeien," waarschuwde Mirjana. Zij verwees daarbij naar Sarajevo, waar een gemene oorlog zou heersen. Zij haalde de zonden van het vloeken en verwensingen aan in Gods naam. Zij zegt dat zij niet weet of haar geheimen dezelfde zijn als deze die zijn doorgegeven aan de overige zieners, behalve dan voor het derde geheim wat het "grote teken" betreft dat voor altijd zal verschijnen op de Heuvel der Verschijningen [de Podbrdo]. "Er is een mirakel nodig om de goddeloosheid te stoppen."

"Maar nu is het vooral noodzakelijk, zei ze, om de jonge mensen te bekeren." Zij haalde daarbij in het bijzonder de nood aan om te bidden voor de zielen van anderen en van zichzelf. Er zijn mensen die denken: "Ik ben goed. Ik heb het niet nodig om voor mijzelf te bidden. Niemand weet hoe goed of slecht hij is. Dat is iets waar God zal over oordelen."

Mirjana en de andere zieners uit Medjugorje [dat nooit veroordeeld is geweest door het Vaticaan] hebben gezegd dat ze minstens zouden in leven blijven tot aan het "Grote Teken", of het derde geheim. Op het moment dat dit is neergeschreven waren ze allen dertigers en de priester aan wie Mirjana de geheimen zal onthullen is een vijftiger. Zij zegt dat de geheimen zich op een soort papier bevinden dat aan haar werd toevertrouwd door de Heilige Maagd. "Eigenlijk is het geen papier, maar eerder een soort ongebruikelijk materiaal," zei Mirjana, "Maria gaf mij instructies hoe er mee om te gaan en wat er mee te doen. Zij vroeg mij ook om een priester aan de duiden [die het papier zal ontvangen], omdat de dag nadert dat ik tijdig dit papier zal moeten overhandigen aan deze priester. Ik moet het hem tien dagen op voorhand overhandigen, zodat ook hij genoeg tijd zou hebben om zich hierop voor te bereiden. Onze Moeder zal hem de genade verlenen om het eerste geheim te kunnen lezen. Ziet u, indien iemand anders naar dit papier zou kijken, zouden ze iets totaal verschillend zien. Maar hij zal Haar genade ontvangen opdat hij de geheimen zou kunnen lezen. Eenmaal hij het eerste geheim heeft gelezen, drie dagen voor het zal plaatsvinden, en na zeven opeenvolgende dagen van vasten en bidden, zal hij het openbaar moeten maken en daarna mag hij doen wat hij maar ook nodig acht om te doen."

Bron: Michael Brown - Vertaling: Chris De Bodt

Op 25 augustus 1991 gaf Maria de volgende boodschap door aan Marija Pavlovic: "Lieve kinderen, ook vandaag roep ik jullie op tot gebed, nu meer dan ooit, sinds het begin van de invoering van Mijn plan. De duivel is sterk en wil de plannen van vrede en vreugde dwarsbomen en wil jullie doen geloven dat Mijn Zoon niet standvastig is in zijn besluiten. Daarom roep ik jullie allen op, lieve kinderen, om nog meer te vasten en te bidden. Ik roep jullie de volgende negen dagen op om boete te doen, zodat ik met jullie hulp al datgene, dat ik met de geheimen van Fatima begonnen ben, kan realiseren. Ik roep jullie op, lieve kinderen, om het belang van mijn komst en de ernst van de situatie te begrijpen. Ik wil alle zielen redden en ze tot God brengen. Laat ons daarom bidden dat al datgene, dat ik begonnen ben, volledig in vervulling mag gaan. Dank om aan mijn oproep gehoor te hebben gegeven."

Onze Lieve Vrouw heeft aan Mirjana een soort perkamentachtig document overhandigd waarop alle gegevens in verband met de geheimen staan opgeschreven: wat, hoe, waar en wanneer ze zullen plaatsvinden. Dit perkament heeft de grootte van een A4 formaat en de oorsprong ervan is Hemels. Niets van wat op het perkament geschreven staat kan momenteel gelezen worden. Mirjana heeft haar tiende en laatste geheim ontvangen op 25 december 1982 en zij kent de gegevens uit haar hoofd. Op opdracht van Maria heeft Mirjana een priester aangeduid, vader Petar Ljubicic, die zich samen met Mirjana 10 dagen vóór elk geheim zal afzonderen voor gebed en vasten. 3 dagen vóór elk geheim plaatsvindt zal vader Petar Ljubicic in staat zijn de gegevens met betrekking tot dat welbepaald geheim te kunnen lezen en deze bekend te maken aan de wereld: waar, hoe, wat en wanneer. Hij moet de inhoud bekend maken. Vader Petar Ljubicic heeft geen andere keuze dan de wil van God te aanvaarden.

Net als het de mensen hun vrije wil is om voor het geloof te kiezen of niet, is het ook hun vrije wil de geheimen te aanvaarden of niet. Immers, alles wat er staat te gebeuren vóór het derde geheim zullen waarschuwingen zijn aan de mensheid die vele niet-gelovigen zullen proberen anders te verklaren, doch voor vele mensen zal het eerste geheim zichzelf reeds voldoende uitleggen.

Er zijn echter een aantal zinnen van Mirjana over de geheimen die niet lichtzinnig mogen worden opgenomen:

Ik zou gelukkig zijn als iedereen uiteindelijk zou begrijpen dat Ik hen niet veel meer kan vertellen, maar ze moeten goed beseffen dat eens de geheimen zullen beginnen, het te laat zal zijn.

Zij beseffen niet wat hen te wachten staat. Als ze ook maar een kleine, vluchtige blik zouden mogen werpen op de geheimen, als ze het konden zien, zouden ze zich wel op tijd bekeren.

Na het 'blijvende teken', zal er voor hen die nog in leven zijn, slechts weinig tijd meer resten om zich te bekeren. Houdt deze zin in dat er reeds vele mensen zullen heengaan vóór het vierde geheim?

Nooit heeft er een tijd bestaan zoals deze, nooit werd God minder geëerd en geëerbiedigd dan nu, nooit hiervoor hebben er zo weinig mensen gebeden tot Hem.

Bovendien wordt het aantal ongelovigen steeds groter en groter. Terwijl zij streven naar een beter leven, is God voor de mensen overbodig en niet noodzakelijk meer geworden.

Er is nog een ander gegeven. Tot op heden kennen 3 zieners 10 geheimen: Mirjana, Ivanka en Jakov. De overige drie zieners: Ivan, Marija en Vicka kennen elk negen geheimen. Er zijn dus vandaag 57 geheimen bekend bij alle zieners en buiten het derde geheim, het "Grote Teken," is het niet geweten welke ervan met elkaar overeenstemmen en welke ervan met elkaar verschillen.

In zijn brief aan paus Johannes-Paulus II van 16 december 1983 rapporteerte Vader Tomislav Vlasic informatie die Mirjana aan hem gaf tijdens een gesprek op 5 november 1983.

Vóór het 'zichtbare teken' wordt gegeven aan de mensheid [derde geheim], zullen er drie waarschuwingen worden gegeven aan de mensen, in de vorm van gebeurtenissen op aarde. Wat hierbij opvalt is dat het zichtbare teken wordt voorafgegaan door twee geheimen, maar drie waarschuwingen, hetgeen betekent dat het eerste of het tweede geheim uit meer dan één waarschuwing bestaat, ofwel dat het derde geheim inhoudt dat er een waarschuwing aan voorafgaat.

Na de waarschuwingen volgt er het 'eeuwigblijvende zichtbare teken' voor de gehele wereld. Dit teken is een bevestiging van de verschijningen te Medjugorje. Het is een laatste poging van God om de mensen terug tot het geloof te brengen.

Na de eerste waarschuwing zullen de overige elkaar in een eerder korte periode opvolgen. Gedurende deze intervalperiode hebben de mensen dus zelf de keuze om terug gelovig te worden of niet. Deze periode zal een tijd van genade en bekering zijn. Na het zichtbare teken hebben zij die nog in leven zijn, slechts weinig tijd meer over om zich te bekeren. Precies hierom smeekt Onze Lieve Vrouw om ons dringend te bekeren en te verzoenen.

Bepaalde feiten kunnen door gebed of vasten worden verzacht, zelfs vermeden. Dit is geschied voor onheilen uit het zevende en het achtste geheim. Het negende en het tiende geheim zijn zeer ernstig en aangezien we niet kunnen verwachten dat de hele wereld zich zal bekeren, zijn deze onvermijdelijk.

Onze Lieve Vrouw toonde Mirjana het eerste geheim in een visioen, een streek lag er verlaten bij: 'het is een opschudding van een regio in de wereld. In de wereld zijn er zoveel zonden. Wat kan Ik doen, als je Mij niet helpt? Denk eraan dat Ik van u hou. God heeft geen Hart van steen. Kijk gewoon rondom u en zie wat de mensen doen, dan zul je niet langer zeggen dat God een Hart van steen heeft. Hoeveel mensen gaan er met respect, eerbied en sterk geloof naar de kerk, het Huis van God, en hebben Hem lief? Heel weinig! Hier beleef je nu een tijd van barmhartigheid en bekering en het is nodig deze tijd goed te gebruiken. Bid veel voor Vader Petar, aan wie Ik Mijn speciale zegen heb gegeven. Ik ben een Moeder en daarom ben ik gekomen. Vrees niet, want Ik ben hier.'

Tot Marija: "Wat de geheimen betreft, mijn kinderen...deze zijn niet gekend door de mensen, maar wanneer de mensen ze zullen begrijpen zal het te laat zijn. Keer terug naar het gebed. Niets is belangrijker! Ook al zou Ik willen dat de Heer Mij toestond om jullie wat meer toe te lichten over de geheimen, de barmhartigheid die jullie nu wordt geschonken is al groot genoeg..."

Vader Petar: "Mirjana zegt dat de eerste twee geheimen gerelateerd ziijn aan Medjugorje, eerst een aanmaning en vervolgens een grote waarschuwing."

Vader Tomislav: 'Toen ik de zieners om meer duidelijkheid vroeg over Maria's verklaring: "Ik ben gekomen om de wereld voor een laatste maal tot bekering te brengen," antwoordden ze dat ze zijn vraag niet konden beantwoorden, omdat ze anders gedeelten van de geheimen zouden onthullen.

Mirjana zei dat haar jaarlijkse verschijning op 18 maart niet gekozen is omwille van haar verjaardag, maar om een andere reden die thans nog niet is gekend: 'Eens de geheimen er komen, zal het geweten zijn waarom deze datum zo belangrijk is voor Onze Lieve Vrouw. Ook de verschijning op elke tweede van de maand is geen willekeurige keuze, hier is een reden voor dat later zal worden begrepen." Later voegde ze hier aan toe: "Grote mensen zijn geboren op 18 maart. Nooit heeft Maria mij een gelukkige verjaardag gewenst op die dag."

Vicka heeft verscheidene boeken geschreven over het leven van Onze Lieve Vrouw. De inhoud ervan werd haar gedicteerd door Maria zelf. Eens zullen deze worden uitgegeven, maar het is nog niet gekend wanneer.

Van Ivanka is geweten dat ze verscheidene notitieboekjes heeft over de toekomst van de wereld. Ivanka die van alle zes de zieners het meest teruggetrokken leeft, heeft ooit beloofd dat deze aantekeningen later zullen worden gepubliceerd.

Mirjana: "het eerste geheim is geen ramp in de 'grootste betekenis', maar om te bewijzen dat God bestaat. Sommigen zullen de eerste twee waarschuwingen als natuurlijk proberen te verklaren, maar voor velen zal het eerste geheim zichzelf verklaren. Het eerste geheim zal maar van korte duur zijn en er zal geen wereldse aanwijzing aan voorafgaan."

Mirjana: "Het eerste geheim zal duidelijk waarneembaar zijn en dit is nodig om de wereld wakker te schudden. Het is iets waar de hele wereld zal bij stil staan, iets gewichtig om er ernstig over na te denken en de mensen toe te laten om te geloven dat Onze Lieve Vrouw met zekerheid in Medjugorje verscheen en zich te realiseren dat er een God is, dat Hij bestaat."

Het eerste geheim mag dan een lokale gebeurtenis zijn, ooit zei Mirjana: 'Als de mensen het geheim zullen zien zoals ik het zag, zal ieder onder hen genoeg door elkaar geschud zijn om een nieuwe en gans andere kijk op zichzelf en iedereen rondom hem te hebben.'

Vader Petar in 2007: "Op mijn vraag of alles spoedig zal worden onthuld, antwoordde Mirjana dat de dag meer en meer nadert. Maar Mirjana is een zeer sereen persoon. Zij denkt ernstig na [over de geheimen] omdat de jaren vlug voorbij gaan. Het zal plaatsvinden en het zal zeer spoedig plaatsvinden. De dag komt steeds dichterbij."

Ivan leeft de helft van het jaar in Boston, VS en Marija woont in Italie. Draga Vidovic, een gids van Ivan, zegt: "Ik herinner me ooit een gesprek van Ivan met mensen uit Italië, in het gele gebouw, en ik weet nog heel goed wat hij toen zei. Hij zei dat het geen toeval is dat hij in de Verenigde Staten woont en Marija Pavlovic in Italië en dat op een dag begrepen zal worden waarom." Het is niet geweten met welk(e) geheim(en) dit verband houdt.

Vader Petar zegt dat we momenteel in een proces zitten van geduldig afwachten op wat er gaat plaatsvinden. Reeds van bij de aanvang was Onze Lieve Vrouw Mirjana ons aan het voorbereiden hoe de geheimen dienden te worden onthuld. Ik was dikwijls aanwezig bij deze gesprekken tussen Maria en Mirjana. Mirjana huilde dikwijls en ik vroeg haar ook waarom zij huilde. Zij antwoordde, 'ik ween omwille van wat Onze Moeder aankondigt over wat er gaat plaatsvinden, het is echt niets goed en heel ernstig.' Als ik naar de huidige toestand kijk waarin de wereld zich bevindt, heb ik het gevoel dat alles spoedig zal plaatsvinden. De wereld kan niet verder blijven draaien onder de huidige omstandigheden. Iets zal plaatsvinden. Een tussenkomst van de Hemel moet plaatsvinden. Alles, maar dan ook alles vandaag gaat mis. Ik vind het belangrijk ons vooral niet te veel te gaan concentreren wanneer alles zich gaat plaatsvinden, maar ons de vraag te stellen: 'Zijn we met ons zelf klaar wanneer het zich gaat afspelen.' Zij die eenvoudig en gelovig leven hoeven echt niets te vrezen.

Mirjana: 'het eerste geheim zal de macht van satan breken, en nu dat hij weet dat hij zijn macht aan het verliezen is, is hij uiterst agressief geworden.'

Mirjana: "Onze Lieve Vrouw wil dat we voorbereid zijn. Bid, doe boete en doe opoffering, vooral in deze periode vóór de geheimen. Indien Onze Moeder niet bij mij was, zou ik gek geworden zijn, denk ik De jonge mensen beseffen niet wat er hen te wachten staat. Ik huil en bid voor hen opdat de Gospa hen wat meer licht zou bijbrengen."

"Vrees komt voort uit ongeloof. Gelovigen hoeven helemaal niet bang te zijn. Iemand die oprecht gelooft is zich daar ook van bewust."

Vicka aan Vader Livio op 2 januari 2008: "Onze Lieve Vrouw heeft beloofd dat ze na het derde geheim zal blijven verder verschijnen aan iemand van ons: Marija, Jakov of mezelf." Vader Livio verbeterde haar door te zeggen dat het Ivan is die nog dagelijkse verschijningen heeft. Onbewust antwoordde ze opnieuw "Jakov."

Mirjana: 'Er komt leed. Zij die Maria's boodschappen volgen zullen vervolging kennen, maar op het einde zal alles goed komen, en de beloning zal groot zijn en elk moment van leed en vervolging doen vergeten. Er is een strijd tussen zij die het 'zaad' zijn van satan en zij die het 'zaad' zijn van Maria.'

Op 30 januari 1991 antwoordde Ivan over de veranderingen in Oost-Europa en de val van de muur: "Als we zien welke veranderingen zich ginds hebben voorgedaan, zien we dat gebed en vasten zijn effect heeft gehad. Maar Maria vraagt ons om te blijven volharden omdat de veranderingen nog niet voltooid zijn. We moeten bidden en vasten opdat de toestand zich zou stabiliseren. Ook voor Rusland is de echte vraag niet wanneer het land zich zal bekeren, maar we hebben nu bekering nodig: de roep van Maria is om onze harten te veranderen. Zij vraagt om verandering binnen ons leven en binnen de maatschappij en dringt aan op het vormen van gebedsgroepen." Toen hem gevraagd werd waarvoor, antwoordde hij : "Zij weet van er staat te wachten."

Aan Vicka werd ooit de vraag gesteld of de jongeren problemen zullen kennen die verbonden zijn aan de geheimen. "De jeugd kent en zal vele moeilijkheden kennen. Dat is waarom Maria ons vraagt om heel hard voor hen te bidden. Momenteel probeert satan de wereld en de natuur te vernietigen en zijn acties lijden tot enorm veel leed en tegenspoed. Enkel door gebed en vasten kan hij worden gestopt." Toen werd er gevraagd: 'Waarom Vicka?" "Omdat gebed en vasten de ogen openen voor de waarheid en zo toont ontbering ons eveneens de weg naar de waarheid, maar zoals dikwijls het geval is: tegen de tijd dat de tegenspoed komt, is het te laat om de oorzaak weg te nemen."

Mirjana op de vraag wanneer de geheimen zullen aanvangen: "U zult weten wanneer de tijd nabij is om de geheimen te onthullen."

Het is belangrijk een balans te vinden tussen de geheimen en de boodschappen. Te veel de nadruk leggen op de geheimen trekt de aandacht weg van Maria's boodschappen die ons op de weg leiden naar de verlossing.        

TWEEDE GEHEIM

Ook het tweede geheim is een waarschuwing aan de mensheid. Mirjana zei erover: 'Deze waarschuwing zal de wereld zuiveren voor de komst van het derde geheim'.

Insiders denken dat het tweede geheim overeenstemt met de 'grote waarschuwing' die is voorspeld te Garabandal, alhoewel men moet voorzichtig blijven. In dit verband verwijs ik nogmaals naar de brief van Vader Tomislav van 16 december 1983 aan Paus Johannes Paulus II:  vóór het 'zichtbare teken' wordt gegeven aan de mensheid (derde geheim), zullen er drie waarschuwingen worden gegeven aan de mensen, in de vorm van gebeurtenissen op aarde. Wat hierbij opvalt is dat het zichtbare teken wordt voorafgegaan door twee geheimen, maar drie waarschuwingen, hetgeen betekent dat het eerste of het tweede geheim uit meer dan één waarschuwing bestaat, ofwel dat het derde geheim inhoudt dat er een waarschuwing aan voorafgaat.

Indien het tweede geheim inderdaad de 'grote waarschuwing' zou zijn, dan zijn er een aantal meerdere gegevens bekend vanuit Garabandal: zo zal de waarschuwing plaatsvinden op een gebeurtenis die begint met een de letter 'A'. Er zijn nog verdere gegevens bekend als het derde geheim van 'Medjugorje' zou samenvallen met het 'tweede geheim van Garabandal'; nl, het 'blijvende grote teken'. Dit alles is echter 'onder voorwaarde dat het wonder van 'het blijvende grote teken' van Garabandal op dezelfde dag zou vallen als het wonder van 'het blijvende grote teken' van Medjugorje.

Zo valt het tweede geheim van Garabandal binnen het jaar na de grote waarschuwing en zal het plaatsvinden op een donderdagavond om half negen bij de pijnbomen. Conchita Gonzalez, de hoofdzieneres van Garabandal, mag de datum 8 dagen op voorhand bekend maken. Ook valt de dag van het grote mirakel op de dag van de verering van een jonge martelaar (m/v) van de eucharistie.

DERDE GEHEIM

Het derde geheim betreft het altijddurende zichtbare teken op de Podbrdo, de Berg der Verschijningen. Dit zal een moment van grote vreugde zijn voor zij die deze verschijningen als een gift uit de Hemel hebben aanvaard en voor zij die Maria erkennen als Koningin van de Vrede.

De intervalperiode tussen het eerste en het derde geheim zal een periode van genade en bekering zijn. Na het derde geheim blijft er voor zij die in leven zijn nog weinig tijd over voor bekering. Om deze reden verzoekt de Maagd om ons dringend te bekeren en met elkaar te verzoenen.

Het derde geheim zal als vuur zijn, maar geen echt vuur. Het zal zichtbaar zijn, het zal kunnen worden gefotografeerd en vastgelegd op camera, maar men zal het niet kunnen aanraken. Volgens de zieners zal het derde geheim waarneembaar zijn op de grond.

Ivan zei ooit: 'wat betreft het tijdstip van het derde geheim, dag, maand en jaar, staat alles nu reeds vast. Het is voorspeld.

Na het derde geheim zullen er op de Berg der Verschijningen grote mirakels en genezingen plaatsvinden.

Op 25 augustus 1991 gaf Maria de volgende boodschap door aan Marija Pavlovic: 'Lieve kinderen, ook vandaag roep ik jullie op tot gebed, nu meer dan ooit, sinds het begin van de invoering van Mijn plan. De duivel is sterk en wil de plannen van vrede en vreugde dwarsbomen en wil jullie doen geloven dat Mijn Zoon niet standvastig is in zijn besluiten. Daarom roep ik jullie allen op, lieve kinderen, om nog meer te vasten en te bidden. Ik roep jullie de volgende negen dagen op om boete te doen, zodat ik met jullie hulp al datgene, dat ik met de geheimen van Fatima begonnen ben, kan realiseren. Ik roep jullie op, lieve kinderen, het belang van mijn komt en de ernst van de situatie te begrijpen. Ik wil alle zielen redden en ze tot God brengen. Laat ons daarom bidden dat al datgene, dat ik begonnen ben, volledig in vervulling mag gaan. Dank om aan mijn oproep gehoor te hebben gegeven.'

14-08-2021 om 02:23 geschreven door claudia  

https://afterthewarningto2038.com/latest-developments.php

De 10 geheimen van Medjugorje zijn geen geheimen!

Deze geheimen zijn geheimen voor 99,9% procent van de wereldbevolking.

De zieners van Medjugorje hebben één ding gezegd dat een absolute verassing is voor ernstige onderzoekers. De geheimen staan ​​allen in de H. Schrift. Maria heeft tegen de zieners gezegd: "Alles staat in het Evangelie" Op 25 juni 1991 gaf Maria haar maandelijkse boodschap aan Mirjana: "Er zijn veel mensen die mijn boodschappen niet willen begrijpen en ernstig willen aanvaarden wat Ik zeg... Als u bidt, zal God u helpen de ware reden voor mijn komst te ontdekken. Daarom, lieve kinderen, bid en lees de H. Schrift zodat u door mijn komst de boodschap in de H. Schrift ontdekt..."

Op 31 maart 2004 zinspeelde Paus Johannes Paulus II duidelijk op de opening van de boekrol van de zeven zegels van Openbaring, in dit nieuwe millennium: "Als de boekrol verzegeld blijft, kunnen deze decreten niet bekend of uitgevoerd worden, en de goddeloosheid zal voortduren om gelovigen te verstrooien en te onderdrukken. Vandaar de noodzaak van gezaghebbend ingrijpen: het zal worden gedaan door het geslachte en opgestane Lam... om de boekrol te nemen en zijn zegels te openen."

Commentaar: Maria zegt dat velen de realiteit of de ernst van onze tijd niet onder ogen willen zien. Deze gebeurtenissen worden ondersteund door gecanoniseerde, eerbiedwaardige, gezegende en andere geloofwaardige Heiligen die visioenen kregen van een deel van Openbaring die dezelfde gebeurtenissen ook bevestigen. De eerste drie geheimen of vermaningen maken allen deel uit van het eerste zegel van Openbaring: "Ik keek, en daar was een wit paard en zijn berijder had een boog. Hij kreeg een kroon en hij reed zegevierend voort om zijn overwinningen te bevorderen. Er zijn drie geheimen of vier gebeurtenissen die zich ontvouwen tijdens dit eerste zegel van de verdere overwinningen van onze Heer."

Slechts een deel van de Openbaring zal zich op dit moment ontvouwen, aan het einde van dit vijfde tijdperk van de Kerk. We naderen het "einde der tijden" (5^de tijdperk) volgens Maria in Garabandal. God zal ingrijpen vanwege de toegenomen accumulatie van zondigheid van de mensheid en de zichtbare ineenstorting van onze beschaving, moreel en gouvernementeel. Velen willen niet terug naar God en Zijn orde.

Evenementen die op het punt staan ​​zich over deze planeet te ontvouwen!

Tien geheimen (gebeurtenissen) die Maria in Medjugorje vertelt die zich zullen ontvouwen.

Het is interessant dat OLVrouw op de 2e van de maand niet meer aan Mirjana verschijnt. De laatste keer was 2 maart 2020. Sinds die tijd hebben we de Covid-effecten ervaren die ons van anderen isoleren, en zijn we getuige geweest van een gemanipuleerde verkiezingsovername in de VS, de mainstream media-cover-up en de censuur van de waarheid over gebeurtenissen op sociale media. Handvest van rechten en persoonlijke vrijheden worden onderdrukt.

Drie vermaningen van God, die goede ontmoetingen zijn met God

1. Een wereldwijde Waarschuwing of Verlichting van het Geweten (op een vrijdag) (late winter of vroege lente van 2023?) De hele mensheid zal al hun zonden zien. OLVrouw van de Vrede in Anguera, Brazilië zegt: "In de Sinaï zal een grootse gebeurtenis plaatsvinden. Weet dat mannen het gif zullen drinken dat door hun eigen handen werd bereid. Voordat drie grote gebeurtenissen worden als barmhartigheid worden aangenomen, (eerste 3 vermaningen van God) zullen jullie verschrikkingen zien. Een vrijdag zal voor altijd worden gemarkeerd. Zorg voor je spirituele leven.' De Waarschuwing zal komen op de dag of net na de voorspelde atoomholocaust in het Midden-Oosten.

2. Uitstorting van de Heilige Geest op de hele mensheid (op de zondag na de Waarschuwing) Allen zullen gedurende een bepaalde periode de liefdevolle aanwezigheid van God ervaren. Fr. Michel Rodrigue stelt dat er 6 ½ weken van berouw, vrede en geluk komen.

3. De derde gebeurtenis, is de dag van wonderen en de wondertekens (maart, april of mei) van 2023? Tekenen in Mariale verschijningsplaatsen over de hele wereld.

Vijf straffen zullen de mensheid treffen

4. Oorlog-nucleaire gebeurtenissen en chaos - Deze verschrikkingen zullen plaatsvinden tijdens de eerste drie vermaningen en dan opnieuw, met oorlog en nucleaire oorlog voor een korte periode, totdat OLVrouw over de hele wereld tussenbeide komt.

5. Hongersnood

6. Ondervoeding, ziekte, ziekte, plagen en dood

7. De fatale gebeurtenis, Opstand in de kerk en in de wereld

8. Vervolging en martelaarschap

Twee kastijdingen rechtstreeks van God

9. Veel Hemelse gebeurtenissen komen naar de aarde

10. De komst van de komeet en de drie dagen van duisternis

Daarna zal zich een echt tijdperk van echte vrede op aarde ontwikkelen, waarin we direct op het land en van het land zullen leven, net als onze overgrootouders en degenen die voor hen waren. De vier seizoenen van de aarde zullen weer normaal zijn en mensen zullen gedijen op het land.

Laatste ontwikkelingen gekoppeld aan profetische bekommernissen

Sinds 1992, nadat de H. Birgitta aan mij verscheen, om mij tot een ontwaken voor  profetieën te brengen, heb ik vele profetieën van zieners onderzocht en bestudeerd, waaronder die welke de Heilige Geest mij als waar heeft bevestigd. Toen ik voor het eerst werkte aan het begrijpen van deze gebeurtenissen, was het moeilijk te geloven dat sommige van deze gebeurtenissen zouden plaatsvinden. Ik leek de enige te zijn die deze boodschappen probeerde over te brengen, en in het begin vertelde ik niemand wat ik aan het doen was. Maar de Heilige Geest bleef mij zijn aanwezigheid openbaren en me aanmoedigen om meer informatie te verzamelen. De laatste jaren horen meer mensen wat de Geest zegt vanwege de ineenstorting van onze samenleving en de daaruit voortvloeiende chaos. Grote gebeurtenissen zijn niet ver weg om ons allen te raken!

Wanneer het Communisme terugkeert

Voor de toestand het ergste punt heeft bereikt

1 Een wereldwijde manipulatie?
2 Het komt eraan! Het komt eraan! - Profetieën van Fr Michel Rodrigue
3 Profetische dromen van Pastor Dana Coverstone
4 Zal een President zijn Ambtstermijn niet beëindigen?

5. Vroege storm-gebeurtenissen (tot de Waarschuwing) 

Wanneer de toestand het hoogtepunt heeft bereikt

6 Komt het plan vanuit Europa?

7 Profetieën die vervuld worden voor de Waarschuwing

8 Zal Iran Jeruzalem vernietigen? 

Goddelijke Interventie 

9 Goddelijke tussenkomst
   * De Waarschuwing of Verlichting van het Geweten op een vrijdag
   * Uitstorting van de H. Geest op de zondag (derde dag)

6,5 weken van Geestelijke Troost en Versterking
         Elke persoon op aarde zal de aanwezigheid van God ervaren.

   *Dag van het Wonder en wondertekenen in de wereld
               Donderdag 13 april 2022

Wanneer de kracht van de duivel terugkeert na de Waarschuwing (na 6,5 weken van geestelijke troost)

10 "De Storm" en de vernietiging van New York

11 De nucleaire dreiging van Noord-Korea

12 Zal China de VS bombarderen als vergelding?

13 De redding: OLVrouw van de Onbevlekte Ontvangenis

14-08-2021 om 01:58 geschreven door claudia  

Uit: Inside the Vatican: Paus Leo XIII – paus in de jaren nadat de pauselijke staten, in 1870, verloren waren gegaan aan de Heilige Stoel – schreef in 1884 een gebed aan de aartsengel Michaël en vroeg hem om ‘ons te verdedigen in de strijd'. De H. Paulus spoort in de Brief aan de Efeziërs Christenen aan om te volharden in het gebed terwijl ze de onvermijdelijke geestelijke strijd voor goed en tegen kwaad aangaan, door te zeggen: "Wees sterk in de Heer en in de sterkte van Zijn macht" (Efeziërs 6:10). Het boek Openbaring verwijst naar dezelfde geestelijke strijd en roept in deze context voor onze ogen het beeld op van de aartsengel Michaël (vgl. Openbaring 12:7).

    "Het is onze heilige plicht om ons te verenigen in de geestelijke strijd, ons zonder aarzeling op één lijn te brengen onder de banieren van Christus, onze Koning en Maria, onze Koningin." - Aartsbisschop Carlo Maria Viganò, in een brief die vandaag is geschreven, maar gedateerd is op morgen, 12 augustus. het feest van St. Clara van Assisi. De aartsbisschop nodigt alle Katholieke Bisschoppen en Priesters uit om van zaterdag 14 augustus - de wake van het feest van de Assumptie, 15 augustus - een dag van gebed en vasten te maken. De aartsbisschop, in navolging van een oproep die hij vorig jaar op Stille Zaterdag 11 april 2020 deed, net nadat alle kerken waren gesloten vanwege het virus, nodigt verder alle priesters en bisschoppen uit om samen met hem het exorcisme van Leo XIII om 12 uur te reciteren. 12.00 uur (tijd in Rome) op 14 augustus, Vigilie van het feest van de Hemelvaart

    ´De geseculariseerde wereld, en niet weinig Herders, zullen in staat zijn de spot te drijven met deze oproep en het exorcisme zelf, en beschouwen het als de erfenis van een verleden dat samen met het geloof van onze vaders moet worden geannuleerd. Maar we weten heel goed dat, hoewel we onwaardige zondaars zijn, ons door Onze Heer een macht is gegeven die de poorten van de hel en zijn dienaren terroriseert.' -Aartsbisschop Viganò, in hetzelfde beroep, vanavond vrijgelaten

2021, woensdag 11 augustus: Een nieuwe oproep van aartsbisschop Viganò

     Vanavond ontving ik deze brief van aartsbisschop Carlo Maria Viganò en publiceer hem hier.

     Het is een uitnodiging aan alle katholieke bisschoppen en priesters om samen met hem de dag van de wake van het feest van de Assumptie (14 augustus, de wake van het feest zelf, dat op 15 augustus valt) te wijden aan gebed en vasten.

     Verder verzoekt de aartsbisschop aan alle katholieke bisschoppen en priesters om op zaterdag 14 augustus om 12.00 uur (Romeinse tijd) met hem het exorcisme van paus Leo XIII te reciteren (tekst onderaan).

     Hier is de nieuwe oproep of uitnodiging:

UITNODIGING AAN BISSCHOPPEN EN PRIESTERS VAN OVER DE HELE WERELD VOOR EEN DAG VAN VASTEN EN GEBED VAN HET EXORCISME VAN LEO XIII OP HET VIGILIE VAN DE TENHEMELOPNEMING VAN DE GEZEGENDE MAAGD MARIA

    Van Aartsbisschop Carlo Maria Viganò

    Op dit moment van een zeer ernstige geestelijke en materiële crisis, waarin de openbare autoriteiten de plannen van de Nieuwe Wereldorde steunen en de Herders stille handlangers zijn bij de vernietiging van de samenleving en van de Kerk van Christus zelf, is het onze Heilige plicht om ons te verenigen in de geestelijke strijd, ons zonder aarzeling op één lijn te brengen onder de banieren van Christus onze Koning en Maria onze Koningin.

    De Heer heeft Bisschoppen en Priesters de macht gegeven om demonen uit te drijven in Zijn Naam.

    Reeds op Stille Zaterdag van 2020 verwelkomden velen van hen mijn oproep met generositeit en een bovennatuurlijke geest.

    Vandaag ben ik van plan deze oproep te vernieuwen.

Ik vraag daarom mijn eerbiedwaardige Broeders in het Episcopaat en het Priesterschap om het Vigilie van de Hemelvaart van de Allerheiligste Maagd Maria te wijden aan gebed en vasten, en aan het gebed van de Exorcismus in Satanam et angelos apostaticos van Leo XIII (Rituale Romanum, Tit. XII, Caput III), om 12.00 uur in Rome.

    Dit sacramentale zal worden geplaatst onder de mantel van de meest gevreesde Tegenstander van de Helse machten, zodat het koorgebed van de Dienaren van God uit de Kerk en de wereld de valstrikken van de Vijand van de mensheid zal verwijderen die vandaag de samenleving, gezinnen, individuen, en in het bijzonder de gelovigen van Christus treffen.

    De geseculariseerde wereld, en niet weinig Herders, zullen in staat zijn de spot te drijven met deze oproep en het exorcisme zelf, aangezien het de erfenis is van een verleden dat samen met het geloof van onze vaderen moet worden geannuleerd.

    Maar we weten heel goed dat, hoewel we onwaardige zondaars zijn, ons door Onze Heer een macht werd gegeven die de poorten van de Hel en zijn dienaren terroriseert.

    Laten we in de stilte en het vasten ter voorbereiding op het Feest van de Tenhemelopneming van de Koningin van de Hemel, de Allerheiligste Maagd aanroepen, die verschrikkelijk is als een leger in slagorde geschaard, en de H. Aartsengel Michaël, de patroonheilige van de Heilige Kerk en Prins van de Hemelse heerscharen.

    + Carlo Maria Viganò, Aartsbisschop

    12 augustus 2021

    Sanctae Clarae Virginis

Tegen Satan en de Gevallen Engelen van Paus Leo XIII 1898 

Exorcisme van de Heilige Aartsengel Michaël 

+   In de Naam van de Vader, en de Zoon, en de Heilige Geest. Amen 

O Glorierijke Heilige Aartsengel Michael, Prins van de hemelse heerscharen, wees onze verdediging in de verschrikkelijke strijd die we voeren tegen vorsten en machten, tegen de heersers van deze wereld van duisternis, geesten van het van goddeloosheid op hoge plaatsen. (Efeziërs 6:12) Kom ons mensen te hulp, die God onsterfelijk heeft geschapen, naar zijn eigen beeld en gelijkenis, en verlost heeft tegen een grote losprijs van de tirannie van de duivel.

De H. Kerk vereert U als haar beschermengel en bewaarder; aan U heeft de Heer de zielen van de verlosten toevertrouwd om ze naar de Hemel te leiden. Bid daarom tot de God van Vrede om Satan te verpletteren onder onze voeten, zodat hij de mensen niet in zijn greep heeft en de Kerk schade toebrengt. Bied onze gebeden aan de Allerhoogste aan, dat ze zonder uitstel Zijn barmhartigheid over ons trekken.

Vecht vandaag de strijd van de Heer, tezamen met de heilige Engelen, zoals u reeds de leider van de hoogmoedige engelen, Lucifer, en zijn gevallen legioenen hebt bevochten. Zij waren machteloos om U te weerstaan, en er was niet langer plaats voor hen in de Hemel.

Die wrede, oude slang, die de duivel of Satan wordt genoemd, die de hele wereld verleidt, werd in de afgrond geworpen met zijn engelen. Zie, deze oeroude vijand en moordenaar van mensen heeft hernieuwde kracht. Als een valse engel van licht, zwerft hij rond met de hele menigte van goddeloze geesten. Hij komt op aarde om de naam van God en zijn Christus uit te vegen, om zielen die bestemd zijn voor de kroon van eeuwige glorie vast te grijpen, te doden en in de eeuwige verdoemenis te werpen. Deze boosaardige draak stort als een onreine vloed, het gif uit van zijn boze wil op de mensen die een verdorven geest en een rot hart hebben, de geest van leugen, van goddeloosheid, van godslastering, en een verderfelijke adem van onzuiverheid hebben en van elke ondeugd en ongerechtigheid.

Deze geslepen vijanden hebben met gal en bitterheid de Kerk vervuld en bedwelmd. De Kerk die de bruidegom van het onbevlekte Lam is. Ze hebben hun goddeloze handen gelegd op haar allerheiligste bezittingen. In de Heilige Plaats zelf waar de Stoel van de allerheiligste Petrus en de Stoel van Waarheid zich bevindt voor het licht van de wereld, hebben zij de troon opgericht van hun gruwelijke goddeloosheid, met als doel de schapen te verstrooien als de Herder getroffen is.

O onoverwinnelijke Prins, sta op en breng hulp tegen de aanvallen van de gevallen geesten aan de mensen van God, en bezorg hen de overwinning. Ze eren U als hun beschermer en Patroon; in Uw Heilige Kerk die verheerlijkt wordt als ze verdedigd wordt tegen de boosaardige macht van de hel; aan U heeft God de zielen van de mensen toevertrouwd in hemelse gelukzaligheid. O bid tot de God van vrede, dat Hij Satan onder onze voeten legt, en overwonnen wordt zodat hij niet langer in staat is om mensen in gevangenschap te houden en de Kerk te schaden. Bied onze gebeden aan, aan de Allerhoogste, zodat ze vlug de barmhartigheid van de Heer gunstig mogen stemmen; en de draak neerslaan, de oude slang, die de duivel en Satan is, U die hem opnieuw geboeid in de afgrond werpt, zodat hij niet langer de volkeren kan verleiden. Amen.

We hebben op U onze hoop gesteld. O Heer, aanhoor mijn gebed. En laat mijn smeekbede tot U komen.

Laat ons bidden.

O God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, we aanroepen Uw heilige Naam, en smekend vragen we om Uw clementie, dat door de voorspraak van Maria, de eeuwige Onbevlekte Maagd en onze Moeder, en de glorierijke Heilige Aartsengel Michael, U ons wil helpen tegen Satan en al de andere onreine geesten, die zwerven op aarde om het menselijk ras schade toe te brengen en zielen verloren te doen gaan. Amen.

Exorcisme:

In de Naam van Jezus Christus, onze God en Heer, en met de voorspraak van de Onbevlekte Maagd en Moeder van God, Maria, en met de H. Aartsengel Michaël, en met de Heilige Apostelen Petrus en Paulus en met alle Heiligen, daarbij steunend op het gezag van onze Heilige autoriteit van onze bediening, gaan we nu vol vertrouwen over tot het bestrijden van de aanvallen en bedrog van de duivel, na ons eerst te bedekken met het Heilig Bloed van het goddelijk Lam, dat overwon.

´God zal opstaan, Zijn vijanden zullen verstrooid worden, en Zijn haters zullen van Zijn aangezicht vlieden. Gij zult hen verdrijven, gelijk rook verdreven wordt; gelijk was voor het vuur smelt, zullen de goddelozen vergaan van Gods aangezicht¡ (Psalmen 68:1-2) 

Zie het Kruis van de Heer; dat jullie verstrooid worden, vijandelijke machten. De Leeuw van de stam van Juda, het nageslacht van David, heeft overwonnen. Moge Uw barmhartigheid, Heer, op ons neerdalen. Even groot als onze hoop in U. 

Wij drijven u uit, wie u ook bent, iedere onzuivere geest, elke satanische macht, elke aanval van de helse tegenstander, alle goddeloze legioenen, elke verzameling en samenscholing van duivels: 

in de Naam en de kracht van Onze Heer Jezus Christus, + word uitgerukt en verdreven uit de Kerk van God, en uit de zielen die geschapen werden naar het beeld en gelijkenis van God en verlost werden door het Kostbaar Bloed van het Goddelijke Lam. +  

Waag het niet verder, zeer sluwe slang, het menselijk geslacht te bedriegen, de Kerk van God te vervolgen en Gods uitverkorenen te kwellen en ze te ziften als tarwe.+  

Moge de Allerhoogste God u Zijn macht doen gevoelen +  

Hij, aan Wie u in uw grote hoogmoed nog steeds beweert gelijk te zijn;  

´God wil dat alle mensen gered worden en tot de kennis der waarheid komen¡ (1 Timoteüs 2:4). 

God de Vader beveelt u, +  God de Zoon beveelt u, +  God de Heilige Geest beveelt u, +  

Jezus Christus, Mensgeworden Woord van God, beveelt u; +  

Hij die om ons ras te redden dat door Uw jaloezie verloren ging, ´Zich vernederd heeft, gehoorzaam was tot in de dood, de dood aan het Kruis¡ (Filippenzen 2:8); 

Hij heeft Zijn Kerk gebouwd op een stevige rots en Hij heeft verkondigd dat de poorten der Hel haar nooit zouden overwinnen, omdat Hij met haar zou zijn, ¡alle dagen, tot aan de voleinding der wereld¡ (Matteüs 28:20). 

Het heilig Kruisteken beveelt u, +  evenals de kracht van alle geheimen van het Christelijk Geloof. +  

De glorierijke Moeder van God, de H. Maagd Maria, beveelt U; + zij heeft door haar nederigheid en van het eerste moment van haar Onbevlekte Ontvangenis uw hoogmoedige kop verpletterd. +  

Het geloof van de Heilige Apostelen Petrus en Paulus, en van de overige Apostelen bevelen u. + 

Het bloed van de Martelaren beveelt u, + 

de toegewijde voorspraak van alle Heiligen beveelt u, + 

Vandaar, vervloekte draak en elke duivelse legermacht: wij bezweren u door de levende God, +  door de ware God, + door de Heilige God, + door God ´die zozeer de wereld liefhad, dat Hij Zijn  eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat ieder, die in Hem gelooft, niet verloren zou gaan, maar het eeuwige leven zou hebben.¡ (Johannes 3:16) 

Hou op met het bedriegen van de menselijke schepselen, en hou op met hen het vergif van de eeuwige ondergang aan te reiken; hou op met de Kerk schade toe te brengen en het verhinderen van haar vrijheid. 

Ga heen, Satan, uitvinder en meester van elke vorm van bedrog, vijand van de redding van de mensen. 

Maak plaats voor Jezus Christus, in Wie u niets van uw werken hebt aangetroffen; maak plaats voor de Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk, die Christus heeft verworven door de losprijs van Zijn Bloed. 

Verneder u voor de Almachtige Hand van God, sidder en vlucht weg wanneer wij de Heilige en vreeswekkende Naam van Jezus aanroepen,

deze Naam waarvoor de Hel beeft,

deze Naam aan Wie de hemelse Machten en Krachten en Heerschappijen onderworpen zijn,

deze Naam welke de Cherubijnen en Serafijnen onvermoeibaar toejuichen terwijl zij zingen: Heilig, heilig, heilig is de Heer der Hemelse Legioenen! 

V. Heer, verhoor ons gebed.

R. En laat ons roepen tot U stijgen!

V. De Heer zal bij u zijn.

R. En met Uw geest. 

Laten wij bidden:

God van de Hemel,

God van de aarde,

God van de Engelen,

God van de Aartsengelen,

God van de Aartsvaders,

God van de Profeten,

God van de Apostelen,

God van de Martelaren,

God van de Belijders,

God van de Maagden,

God die de macht heeft om leven te schenken na de dood, rust na de arbeid: want er is geen God behalve U, noch kan er een zijn dan alleen U, Schepper van alle zichtbare en onzichtbare dingen, Wiens heerschappij geen einde zal kennen: wij smeken knielend voor Uw glorierijke Majesteit en we smeken U om ons te bevrijden door Uw macht van elke tirannie van helse geesten, van elk van hun valstrikken, van elk bedrog en boosheid, en elke kwelling. 

Wilt U, O Heer, ons Uw krachtige bescherming verlenen en ons veilig en gezond houden, vrij van alle gevaren. We smeken U door Jezus Christus, Onze Heer. Amen. 

V. Van alle listen van de duivel,

R. Bevrijd ons, Heer!

V. Dat Uw Kerk U moge dienen in vrede en vrijheid:

R. Wij vragen U, hoor ons.

V. Dat U de vijanden van Uw Kerk moge verpletteren:

R. Wij vragen U, hoor ons.

V. Dat U elke wraakactie van de helse tegenstander wilt verijdelen.

R. Wij vragen U, hoor ons.

V. Dat U ons, door de kracht en de inwoning van de Heilige Geest zo wilt vormen tot onneembare vestingen, dat de vijand elke lust om ons te naderen zal vergaan.

R. Wij bidden U, verhoor ons.

Door Christus, Onze Heer. Amen.

(Er volgt een besprenkeling met wijwater op de plaats waar het gebed wordt gebeden.)

13-08-2021 om 16:14 geschreven door claudia  

12/8 Waak en bid. Heb Ik je niet gewaarschuwd voor deze dingen?

Ik zie Jezus wijzen naar een klok.

Jezus: Waak en bid. Natie zal opstaan tegen Natie, en Koninkrijken zullen opstaan tegen Koninkrijken. Er komt oorlog en de Hemel zal worden opgerold. De aarde beeft en barst, voor Mijn Glorie. Word wakker. Waak en bid, want het is laat. Zo zegt de Heer.

Jezus: Grote en kleine demonen zijn losgelaten. Ze sluipen rond op zoek naar de ondergang van zielen. Ze klemmen zich vast aan zielen en ontsteken in hen woede en haat, dan nemen ze die volledig in bezit. Laat je niet misleiden. Zoek toevlucht in Mijn Heilig Hart. Want een mens staat op uit het Oosten om orde te brengen in chaos. Zijn leugens zullen wonderbaarlijk zijn; en hij zal velen verleiden. Zie, Ik ben de Goede Herder, en Ik zal Mijn kudde beschutten en beschermen tegen de roofzuchtige wolven, in de duisternis. Zo zegt de Heer.

Jezus: Wees niet bang voor deze dingen die moeten gebeuren. Heb Ik jullie niet voor deze dingen gewaarschuwd? Ik ben altijd bij je, je aanschouwend in Mijn Hart. Kijk omhoog, mijn getrouwen, want je verlossing is nabij.

Maria: Mijn kinderen. Ga door met het aanbieden van je onophoudelijk gebed, voor hen die nog niet ontwaakt zijn. Het donkere tijdperk van de zoon des verderfs, is bijna bij je. Bid voor de bekering van zondaars. Mijn Ziel verheerlijkt de Heer voor jullie. Ik geef je mijn Rozenkrans. Een krachtig wapen tegen alle ondeugden. Laat onophoudelijk je gebeden weerklinken vanuit deze vallei van tranen. De stralen van Goddelijke Barmhartigheid van mijn Zoon schijnen helder. Stap in het licht en geef getuigenis aan hen die sluimeren, opdat hun ogen geopend mogen worden voor Gods Liefde. Zo zegt uw liefhebbende Moeder.

9/8 De bescherming van de Heer tegen een biowapen-virus

Jezus: Een nieuwe maan zal verduisterd worden. Sterren zullen blijven vallen want de Hemel wordt opgerold. Satans plannen zijn bijna voltooid. Ik zal je beschermen tegen de schadelijke effecten van dit biowapen-virus en vaccinatie. Alleen als je je vertrouwen in Mij stelt en je Hart aan Mij geeft. Aanroep Mijn Naam en ik zal je bedekken, en je verbergen, binnen Mijn Rijk van bescherming. Chaos en burgerlijke onrust zullen toenemen. Naties zullen tegen elkaar in opstand blijven komen. De zoon des verderfs zal bij zijn aankomst onder een valse vlag van vrede komen, klaar om zijn teken toe te dienen. Velen zullen graag zijn teken van comfort ontvangen, terwijl ze voor hem buigen. Zie, Ik heb de dagen verkort, en zijn heerschappij zal kort zijn. Dit is het moment, wacht niet langer, want er blijven slechts momenten van Barmhartigheid over. Kom, in Mijn omhelzing, Ik wacht met open armen. Zo zegt de Heer.

Maria: Mijn kinderen, luister naar de woorden van mijn Zoon en luister naar Zijn oproep. Verberg je in de Heilige Harten, van mijn Zoon en ik, waar Genade en Barmhartigheid stromen. Blijf mijn Rozenkrans van licht bidden, die je door deze vallei van tranen zal leiden. Sta mijn Zoon toe om jullie hart te verlichten en jullie zielen te zuiveren, in Zijn stralen van Barmhartigheid, die helder op jullie schijnen. Je moet permanent in het Heilig Hart gaan wonen. En blijf binnen het Rijk van bescherming van mijn Zoon. Bid, mijn kinderen, bid en bekeer je! Ik houd jullie allen vast in mijn Moederlijke omhelzing. Denk altijd aan mijn beloften en bid onophoudelijk. Zo zegt je liefhebbende Moeder.

Jezus: "Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." En waarlijk, terwijl ze zijn klederen verdeelden, wierpen ze het lot. - Lucas 23:34

8/8 Scherm jezelf af voor zijn bedrog

Jezus: In het begin kwam het kwaad binnen, corrumpeerde en verspreidde dwalingen, door de eeuwen heen. De tijd glijdt weg. Dit tijdperk loopt op zijn einde. Ik zal komen om Mijn uitverkorenen te verzamelen. Sta mijn Heilige Geest toe om jullie hart voor te bereiden met zuiverend vuur. Bekeer je en kom in Mijn Bron van Barmhartigheid. Dat je kleding zonder zondevlek of smet mag zijn. Satans leugens verspreiden zich nog steeds en zijn dwalingen worden nu aanbeden. Neem geen deel aan degenen die zijn valse leerstellingen praktiseren en onderwijzen. Door zaden van twijfel te zaaien en Mijn woorden te verdraaien, is hoe hij zielen weglokt. Net zoals hij deed in de Tuin van Eden. Lees Mijn Woord en houd je aan Mijn tradities. Ga in een biddende gemeenschap met Mij; dat Ik jullie hart kan beschermen tegen zijn bedrog. Stel je vertrouwen in Mij en je Geloof zal niet wankelen. Zo zegt de Heer.

13-08-2021 om 03:05 geschreven door claudia