*In een hoofdstuk over "het herstellen van Gods huis" zullen ze geen nieuwe ideeën vinden voor projecten, programma's, studies, procedures voor de benoeming van Bisschoppen, commissies, structuren, ambten, synodes, Concilies, pastorale plannen, veranderd onderwijs, nieuw onderwijs, budget herschikkingen, ingrijpende hervormingen of herschikt personeel. Geen van die dingen doet ertoe. Of liever gezegd, geen van hen is essentieel. Het enige dat essentieel is om een ​​gedachte van de grote Leon Bloy te lenen, is een Heilige te zijn. En we doen dat, als Kerk en als individuen, door werkelijk te leven wat we beweren te geloven, en het Geloof te geloven waarvoor generaties Christenen hebben geleden en gestorven om ze in stand te houden.

*De technologische revolutie betekent meer comfort voor iedereen. Het betekent gemakkelijkere communicatie, onderwijs, transport en werk. Technologie maakt kansen op belangrijke manieren gelijk. Veel hiervan is goed. Maar het voedt ook een cultus van efficiëntie, een fetisj voor middelen en een scheve focus op de toekomst. Het bevordert de verveling met het verleden. Het voedt het eigenbelang. Het draagt ​​enorme rijkdom over aan een nieuwe, zeer seculiere leiderschapsklasse. Het straft veel arbeiders in traditionele industrieën. Het maakt het "bovennatuurlijke" achterhaald, of lijkt het te maken. En met zijn macht om te manipuleren en te propageren, hervormt het ons politieke leven.

*Het gaat er natuurlijk om een ​​grote Heilige te zijn, enorm lief te hebben, terecht en met vurigheid, totdat we ontstoken zijn in dienstbaarheid aan God en aan anderen. Onze heelheid, onze integriteit, hangt af van hoe goed onze vriendschap met God is. Hij was het die ons uit het stof heeft gevormd. Hij was het die Zijn leven in ons lichaam blies. Dus als we Gods Woord negeren, schenden we onze eigen identiteit.

*Het is dikwijls dat in het kielzog van de bloedigste eeuw in de geschiedenis – de 20^ste eeuw waarin tientallen miljoenen mensen werden doodgeschoten, uitgehongerd, vergast, verscheurd en verbrand met bovenmenselijke vindingrijkheid – nog veel religieuze leiders zich schamen om te praten over de duivel. In feite is het meer dan vreemd. Het is openbarend."

*Als we niet in de duivel geloven, zullen we vroeg of laat niet meer in God geloven. Wat we ook proberen, en hoe ongemakkelijk het ook mag zijn voor onze eigen gemoedsrust, we kunnen Lucifer niet uit de ecologie van verlossing verwijderen. Het bovennatuurlijke is echt, en zijn bestaan ​​vormt de kern van de verwarring, angst, het lijden en de spirituele worstelingen van deze wereld.

*Net als bij democratische politiek, is de markt een massa individuen die discrete keuzes maken binnen een kader dat wordt gevormd door grotere krachten, waarover ze beperkte controle hebben.

 *Als Katholieke Christenen zijn we vandaag misschien op een punt gekomen waarop we ons vreemden in ons eigen land voelen -" vreemdelingen in een vreemd land", in het prachtige Engels van de King James Bible (Ex 2:22). Maar het diepere probleem in Amerika is niet dat wij gelovigen 'vreemden' zijn. Het is dat onze kinderen en kleinkinderen geen vreemden zijn.

*Religie is voor de democratie zoals een toom is voor een paard. Religie modereert de democratie omdat het een beroep doet op een autoriteit die hoger is dan de democratie zelf.

*We moeten Hem ons hele leven bezighouden. Dat betekent het huisvuil opruimen van lawaai en afleiding. Het betekent echte Christelijke vriendschappen opbouwen. Het betekent het cultiveren van oases van stilte, aanbidding en gebed in ons leven. Het betekent meer kinderen krijgen en ze opvoeden in de Liefde van de Heer. Het betekent vechten tegen dood en angst met vreugde en leven, een hecht gezin vormen, met gezinnen die elkaar steunen tegen de verleidingen van vermoeidheid, sleur en twist.

*Het is gemakkelijker om leugens te accepteren door een verkeerd alibi van tolerantie en wederzijds respect, dan om buiten het gemak van publieke goedkeuring te leven. Dit blijkt duidelijk uit elk nationaal debat over abortus, huwelijk, gezin, seksualiteit en rechten in het algemeen. Velen van ons leven graag met halve waarheden en dubbelzinnigheid in plaats van het risico te lopen uit de kudde te worden gezet. De cultuur van leugens gedijt op onze eigen medeplichtigheid, gebrek aan moed en zelfbedrog.

*Pornografie doet meer pijn dan de gebruiker. Het vervreemdt echtgenoten. Het vernietigt echte intimiteit. Het reduceert mensen tot objecten. En dat is nog maar de directe menselijke kost. Het maatschappelijke impact is veel groter en schadelijker. Het is een belangrijke factor bij echtscheidingen, ontrouw en gebroken gezinnen. En nog bruter, de porno-industrie voedt en teert ook op de uitbuiting van vrouwen en minderjarigen die gedwongen worden tot 'sekswerk'.

*Deze postchristelijke verwarring - MacIntyre noemt het 'emotivisme' - vormt nu het Amerikaanse openbare leven. In zo'n omgeving, schrijft hij, "wordt het doel van moreel debat de poging van de ene om de houding, gevoelens, voorkeuren en keuzes van een ander af te stemmen op die van zichzelf." Andere mensen worden instrumenten om te domineren en te gebruiken. Het zijn middelen om onze doelstellingen te bereiken. Als gevolg hiervan komen de meeste van onze morele debatten over openbaar beleid nooit in de buurt van de waarheid over een kwestie.

*Het grootste falen van zoveel mensen van mijn (babyboom)generatie, inclusief ouders, leraren en leiders in de Kerk, is dat we er niet in zijn geslaagd ons geloof op een dwingende manier door te geven aan de generatie die nu onze plaats inneemt.

*De wereld haat het verhaal dat Christenen vertellen. Ze gelooft niet langer in 'zonde'. Ze begrijpt de vergeving van zondaars niet. Ze vindt de ideeën van een persoonlijke God, onsterfelijkheid, genade, wonderen, de menswording, de opstanding en de hele instelling van de sacramenten en het 'bovennatuurlijke' steeds ongeloofwaardiger. Ze bespot de beperkingen die het Evangelie oplegt aan begeerten en ego. En in plaats van het Christelijke verhaal van de geschiedenis aan te nemen, verlaagt ze de menselijke horizon tot een meedogenloos nu van afleidingen, verlangens en onderdrukte vragen over de zin van het leven.

*Het huwelijk beteugelde het egoïsme dat zo natuurlijk is voor mensen door een man en een vrouw samen te binden, en nog meer door hen te binden aan hun kinderen. Religieus geloof bood het doel en de versterking om de gezinsstructuur in stand te houden.

*Zonder de beperkingen van een hogere morele wet, werkt democratie instinctief tegen natuurlijke huwelijken, traditionele gezinnen en elke andere instelling die banden en plichten tussen burgers creëert. Het dringt aan op het autonome individu als zijn ideaal.

*We zijn een cultuur van egocentrische consumenten die lawaai en afleiding gebruiken om ons gebrek aan gedeelde zin van het leven te beheersen. Wat dat in ons voortbrengt, is een gedrogeerd hart - een hart dat niet rusteloos is voor God en ook niet in staat is om van anderen te houden en zich in te leven in anderen.

*De Kerk zal standhouden tot het einde der tijden. Daar hebben we de zekerheid van Gods Woord. Maar hoe en waar ze overleeft, is een andere zaak. "De vraag", zoals een geleerde suggereerde, "is of haar leven in onze tijd onverschillig, angstig en corrupt zal zijn, of een lichtgevend voorbeeld aan de wereld van een meer voortreffelijke manier van leven. Het antwoord in onze tijd, zoals zo vaak in het verleden, kan afhangen van kleine gemeenschappen die de wereld het Licht weerspiegelen dat in de wereld kwam, het Licht dat nooit, nooit, nooit zal worden gedoofd.

*De H. Schrift is een verslag van hetzelfde verhaal dat keer op keer wordt verteld, op verschillende manieren maar altijd met hetzelfde thema, gedurende meer dan drieduizend jaar. God houdt van de mens. De mens verraadt God. Dan roept God de mens terug tot Zijn vriendschap. Soms gaat die oproep gepaard met zeer pijnlijk lijden, en met een goede reden. God respecteert onze vrijheid. Maar Hij zal zich niet bemoeien met onze keuzes of hun gevolgen, hoe onaangenaam ook. Als gevolg hiervan projecteert de strijd in het menselijk hart tussen goed en kwaad - een strijd die in onze chromosomen lijkt te zijn gebrand - zich op de wereld, om haar te veredelen of te vervormen. De schoonheid en de barbaarsheid die we elkaar aandoen, drukken hun stempel op de schepping.

*Zoals Kraynak opmerkt, " geloofden de stichters (van de VS) dat vrijheid gebaseerd was op morele orde, niet op moreel relativisme." Ze putten hun natuurwetprincipes uit John Locke, Cicero en anderen, evenals uit de sterke natuurwettraditie in het Christelijke denken. Kraynak: "Zonder de natuurwet - dat wil zeggen een objectieve morele wet die door de Schepper in de natuur en de menselijke natuur is geplaatst - mist het ideaal van republikeinse vrijheid een ultieme basis.

*Christenen kunnen een beetje ontspannen zijn over de wereld en haar politiek: niet tot op het punt van onverschilligheid, onbezorgdheid of onverantwoordelijkheid, maar in de vaste overtuiging dat Jezus, aan het einde van de lijdensweg van de wereld en op het toppunt van haar heerlijkheid, Heer blijft. De primaire verantwoordelijkheid van Christelijke discipelen is om trouw te blijven aan de stoutmoedige verkondiging van die grote waarheid, de waarheid die de wereld dringend nodig heeft om te horen. Of, zoals John Henry Newman het uitdrukte: "[Het is de taak van de Kerk] niet de hele aarde in een Hemel te veranderen, maar een Hemel op aarde te brengen." Christenen hebben dus de taak de wereld naar de waarheid over zichzelf te leiden. Maar in onze tijd - zoals in de tijd van Diognetus - wil de wereld het niet horen.

Deze lege huls van een leven leidt in kleine, verdovende stappen tot nihilisme: in feite lijkt de 'waarheid' van tegenwoordig in de wereld te zijn dat er geen waarheid is, dat het leven geen zin heeft en dat het stellen van de grote vragen voor sukkels is. De lutherse theoloog Robert Jenson heeft opgemerkt dat we in een wereld leven die zijn verhaal kwijt is. Het is daarom de taak van de Kerk om de wereld haar verhaal te vertellen en het opnieuw te vertellen, of de wereld nu beweert geïnteresseerd te zijn of niet.

*We worden subtiel onder druk gezet om te geloven wat we geacht worden te geloven als een goede 'conservatief' of een goede 'liberaal'. Alles buiten ons smalle kanaal is vijandig terrein. Maar juist dit soort tribalisme maakt het algemeen belang (en vaak de waarheid) ondergeschikt aan partijloyaliteit.

*Ongeveer de helft van alle Amerikaanse Katholieke tieners verliest nu hun Katholieke identiteit voordat ze dertig worden. De redenen zijn divers. De massamedia van vandaag, zowel in entertainment als in nieuws, bieden een vast dieet van sympathiek, praktisch atheïsme, waarbij religieuze hypocrisie wordt benadrukt en de eetlust van de consument wordt aangewakkerd. Zoals een studie opmerkte, gaan veel jongvolwassenen ervan uit dat “wetenschap en logica de manier zijn waarop we ’echt’ dingen over onze wereld weten, en dat religieus geloof de normen van wetenschappelijke kennis schendt of tekortschiet”. 

Anderen zijn gevormd door theorieën die van universiteiten via middelbare scholen naar beneden sijpelen in een gevulgariseerde, "eenvoudige ideologie die de culturele constructie van alles vooronderstelt" en een onkritisch moreel relativisme aanmoedigen. Maar het voorbeeld van ouders blijft een sleutelfactor - vaak de sleutelfactor - bij het vormgeven van de overtuigingen van jongvolwassenen. Het gezin is de belangrijkste zender van religieuze overtuigingen. Het ontwrichten van het gezin verstoort een hele culturele ecologie.

*Wijlen de vooraanstaande socioloog Robert Nisbet, in navolging van Tocqueville, betoogde dat wanneer de krachten van persoonlijke bevrijding dominant zijn in een cultuur, het resultaat niet maximale vrijheid is, maar de absorptie van vrijheid door de overheid.

*De banksector, het bedrijfsleven, de massamedia, religieuze ministeries, atletiek, rechtsscholen: elk heeft zijn schandalen. In bijna alle gevallen is het patroon vergelijkbaar: de waarheid wordt aangepast, 'geïnterpreteerd' of genegeerd of weggerechtvaardigd, om snel resultaat te boeken. En dan verspreidt het bedrog zich en wortelt zich als onkruid.

*We leven in een cultuur die erop gebrand is om van de waarheid een boetiekervaring te maken die zo kneedbaar is als onze persoonlijke smaak vereist.

*Als het doel is om millennia van traditionele seksuele moraal te ontwortelen, bestaat er behoefte aan de middelen en de meedogenloosheid om de ontworteling af te dwingen. Het proces hoeft niet vulgair of bruut te zijn. Maar het moet wel grondig zijn - en in een geavanceerde mediacultuur kan dat worden bereikt door de publieke perceptie te hervormen. En dus waar we nu mee te maken hebben, is wat de Wall Street Journal omschreef als 'de nieuwe intolerantie'.

*Ouders klagen vaak dat het Amerikaanse onderwijs de klas misbruikt en hun kinderen misbruikt door nieuwe morele orthodoxie te prediken over een hele reeks kwesties zoals genderidentiteit. De rechtbanken en de advocatuur dwingen die nieuwe orthodoxie vervolgens af. Maar het zijn de sociale wetenschappen die ze helpen creëren.

*Om de woorden te lenen van Jean-Marie Lustiger, de grote Franse geestelijke: '[Hoe] kunnen we beweren Christenen te zijn als we blijven leven als heidenen?' Maar we zijn vaak erger dan heidenen. Echte heidenen hadden eerbied voor de natuur en de goden. Vandaag aanbidden we onszelf en onze middelen. Die zonde beschadigt de wereld. Het doodt ook ons ​​vermogen om de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn. (…) De consumentencultuur – de wereld waarin we elke dag leven – is diep anti-Christelijk, niet alleen in zijn vraatzucht en zijn uitsluiting van de behoeften van anderen, maar ook in zijn schade aan het rijpe zelfdenkende zelf.

*Aan de ene kant is afgoderij een middel waarmee we proberen God te beheersen, om Hem te aanbidden minder tot een offer te maken. Aan de andere kant zullen de valse goden die we maken - ofwel door ze rechtstreeks met onze handen te maken, ofwel door ze discreter te toveren volgens de manier waarop we onze tijd, verlangens, vaardigheden en hartstochten in investeren - ons uiteindelijk altijd beheersen. Van nature zijn valse goden vampiers. Ze jagen op, en putten hun leven uit, de menselijke geest.”

*Liefde, in zijn materiële vorm als onverdiende schoonheid en onverdiende gave, ontwapent het intellect en raakt de ziel. Maar voor een bepaald soort modern denken is dit niet acceptabel. Het is eerder de ergste vorm van belediging van onze ijdelheid: schoonheid maakt ons bewust van werkelijkheden en waarheden die we niet hebben gecreëerd en die we niet kunnen opleggen. Daarom herinnert het ons eraan dat we zwak zijn, en daarom kan het niet worden vertrouwd. Het maakt ons afhankelijk en we geven de voorkeur aan controle. En controle vereist macht. Macht - zelfs de bescheiden macht die mensen zich kunnen voorstellen dat ze rechtmatig verdienen - is erotisch; het is een drug voor het ego, een trouweloze en veeleisende minnaar.

*De Katholieke filosoof Josef Pieper vatte het samen toen hij zei dat “het misbruik van politieke macht fundamenteel verbonden is met het verfijnde misbruik van het woord.”

*De H. Paulus vertelt ons dat „God ons geen geest van verlegenheid heeft gegeven, maar een geest van kracht, liefde en zelfbeheersing. Schaam je dan niet om voor onze Heer te getuigen.

*Paus Benedictus XVI merkte op dat dit was hoe monniken de Europese cultuur creëerden: “Eerst en vooral moet eerlijk worden toegegeven dat het niet hun bedoeling was om een ​​cultuur te creëren en zelfs niet om een ​​cultuur uit het verleden te bewaren. Hun motivatie was veel fundamenteler. Hun doel was: quaerere Deum. (God zoeken)

*Hoeveel van God vind je in het Amerikaanse openbare leven? Hoe vaak per dag worden de woorden "Jezus Christus" misbruikt op het werk, op straat, in ons openbare amusement? Hoeveel winkelcentra sluiten, hoeveel mensen nemen een pauze van hun werk en hoeveel gezinnen brengen samen tijd door in plaats van te sporten en winkelen enz., zonder afleiding, op een gemiddelde zondag? En hoeveel tijd brengt iemand van ons door in stilte - het soort stilte waardoor God kan spreken en wij kunnen luisteren?

*Zoals de zalige John Henry Newman het uitdrukte: "Onze plicht als Christenen ligt hierin, ondernemingen te doen voor het eeuwige leven zonder de absolute zekerheid van succes.”

*Het recht op leven is de basis van elk ander recht, dat het opzettelijk doden van een ongeboren kind of het aanmoedigen, het mogelijk maken of opzettelijk tolereren van een dergelijke moord tot een verachtelijke daad maakt. Dit gezegd hebbende, ontslaat dit natuurlijk niemand ervan te werken om de armen, immigranten en daklozen te helpen. Integendeel, als we onszelf Christenen noemen, hebben we plichten in een hele reeks dringende sociale kwesties. Maar seksualiteit- gerelateerde kwesties zijn geen aparte hoek van het Katholieke denken.

*Barmhartigheid begint met een diep besef van de eigen behoefte eraan. Terwijl Alinsky eerst onrecht in anderen ziet, ziet een barmhartige mens eerst de zonde in zichzelf.

*De tweede manier waarop we de gewoonte van de waarheid verliezen, is door te weigeren helder te denken wanneer schadelijke culturele trends een politieke orthodoxie worden. Het laatste wat veel mensen willen, is dat ze in hun opvattingen als voorbij gestreefd worden beschouwd, terwijl de gevolgen sociale uitsluiting kunnen zijn. Het debat over het homohuwelijk was en blijft een klassiek geval.

*We hebben ons vermogen verloren om iets Heiligs of unieks te zien in wat het betekent om mens te zijn. En we hebben ons vermogen verloren om te geloven in alles wat we niet kunnen meten met onze middelen.

*Zuiverheid gaat over heelheid of integriteit. Het betekent dat het lichaam, de geest, het hart en de ziel op de juiste manier gericht zijn op God. Elk element van wie we zijn, draagt ​​zijn steentje bij om ons tot eenheid met God te brengen, wat ons ultieme geluk is.

*Zuiverheid van hart is niet beperkt tot zaken van seks. Het gaat erom dat we ons niet van de Heer laten afleiden door kleinere liefdes of zonden. We moeten ons hart niet alleen beschermen tegen lust en pornografie, maar ook tegen roddel, woede, trots, hebzucht en egoïsme. Dit houdt ons op het pad naar God met Zijn genade, en het leidt ons naar de vreugde om Hem op een dag te zien.

*Als we niet meer de moed hebben om zelf naar de waarheid te leven, als we er niet meer echt naar hongeren, dan dringen we er niet meer op aan bij anderen. Het resultaat is een cultuur van ontwijkende onwerkelijkheid, een natie van alibi's. En we gaan meer oneerlijkheid en minder integriteit in onze politiek accepteren.

*Een van de belangrijkste bijdragen van het Christendom aan de westerse beschaving was om mensen een gevoel van vrijheid te geven los van de grillen van het lot, hoop op leven na de dood geven vanwege de overwinning van Jezus Christus.

*In feite was voor de Stichters, volgens de natuurwet, zelfs een soeverein volk rekenschap verschuldigd aan Gods oordeel en had het de plicht om te handelen in overeenstemming met de morele orde van de schepping.