Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
16-07-2008
Confituur...
Vanmorgen stond een bezoek aan Pierre Fil, onze lievelingswijnboer, op het programma. Hij en zijn vrouw Eliane hadden vijgen geplukt voor ons en die moesten we dringend ophalen. Dat kwam trouwens goed uit, want onze stock aan bib (bag in box) en Fil Rouge was dramatisch geslonken, dus daar moesten we een mouw aan passen.
Gust en ik hebben het plan opgevat om een olijfgaard te beginnen, want van onze chambre dhôtes alleen kunnen we natuurlijk niet leven. Het is de bedoeling ook olijfolie van La Bâtisse du Délice te maken. Dus vroegen we wat raad aan Pierre, want we willen een landbouwgrond kopen. Hij gaat zijn oor te luisteren leggen, bovendien kent de man de prijzen en zullen we in staat zijn een goede koop te doen. Het voordeel van olijven is, dat het niet echt veel onderhoud vraagt anders dan wijngaarden en dat de oogst gebeurt in de winter, dus buiten het toeristische hoogseizoen.
Pierre nam ons mee naar een grond die hij juist gekocht heeft. Hij laat er op dit moment een druppelirrigatiesysteem installeren. Hij toonde ons onbevruchte druiven, druiven in bloei en uitgebloeide druiven die zich nu als tros aan het ontwikkelen zijn. Die man is zo gepassioneerd. Dan nam hij ons mee naar een wilde olijfboom, waarop hij ons leerde enten. Ondertussen zette Eliane de vijgen en de wijn voor ons klaar. Pierre en Eliane zijn fantastische mensen, die de warmte van het zuiden uitstralen!
s Namiddags maakte Leen meteen de eerste potten vijgenconfituur onder de naam La Bâtisse du Délice. Ze trekt daarmee de gastronomische lijn door... Veertien potten zijn het prachtige en vooral ook lekkere resultaat, vermeerderd met twee potten zonder suiker. Nee, ze zijn niet te koop via internet, noch via het postorderbedrijf...
Op de werf legde ik de waterleidingen en de eerste buizen van de afloop. Nadien nog wat werfinkopen gaan doen. Ik heb niet alles gevonden, dus morgen zal ik nog wat moeten winkelen.
Het weer vandaag: in de voormiddag een flauw zonnetje wegens sluierbewolking (niet aangekondigd trouwens), s namiddags trok het helemaal open en scheen de zon volop. 30 graden...
Eén dag na le quatorze juillet en toch geen houten kop, merkwaardig. Het begon gisteren al om halfnegen met de inschrijving voor het volleybaltornooi. Op het pleintje waar eigenlijk alle activiteiten georganiseerd worden, vlakbij de buvette.
Ik was niet van plan deel te nemen, omdat ik de voorbije dagen nogal wat last heb van mijn nek, maar Christian nam geen genoegen met een nee en dus heb ik me maar ingeschreven. Na twee sets was het trouwens over voor ons, we hebben twee keer verloren... Volgens hen die het kunnen weten heb ik aanleg voor de sport, dus naast het vissen nu ook volleyballen? Ik ben nochtans niet scheutig op balsporten. Ik vind een bal onvoorspelbaar...
Om 11.30 uur défilé van de Mairie naar het monument van de gesneuvelden. Een korte ceremonie met een eigen geschreven tekst van de burgemeester en dan naar het aperitief in de foyer municipale. Ondertussen weten ze nu toch wie we zijn, dus het mengen in de groep lukt al wat beter. We lopen niet meer voortdurend achter Chantal en Christian aan, hoewel ze ons toch blijven chaperoneren, waarvoor eeuwige dank.
Na het aperitief mochten we nog maar eens blijven eten bij de Miquels. En ja, zoals elke goede Belg ging ik ervan uit dat het bleef bij de boterhammen met pâté en worst met wortelsalade. Maar nee, nadien kwam er natuurlijk nog gepaneerde kip met sla en kaas en fruit toe... Ik had me eigenlijk al volgegeten met de boterhammen, maar goed, dergelijke opofferingen doe ik graag... En dan mijn eerste heuse petanquetornooi. Ik vormde een team met Antoine en Pierro, twee toffe mannen uit het dorp, die het gelukkig niet te nauw namen met de resultaten. Leen vormde een ploeg met Dominique en de voorzitter van de jury (s morgens ook scheidsrechter van het volleybal). Wij wonnen onze eerste wedstrijd, maar verloren de twee volgenden. Misschien zat de pauze in de buurt van de buvette er voor iets tussen. Bij Leen was het ook snel afgelopen. Fout van de ondergrond zei ze somber.
Tijdens en na het tornooi waren er ook spelletjes voor de kinderen. Als schepen van jeugd leidde Christian dit onderdeel. Ik heb het ganse schepencollege uitgedaagd voor een course aux oeufs, maar ze zijn er niet op ingegaan.
Nadien vlug tafels en stoelen op het plein gezet, want algauw zouden de eerste gasten voor het aperitief en daaropvolgend diner arriveren. Zo gezegd, zo gedaan en alles ging heel vlotjes. Na het aperitief ging iedereen aan tafel en dienden we het voorgerecht op. Meloen met Muscat ik was verantwoordelijk voor de Muscat geserveerd op plastic borden. Nadien bleek, dat er niet voldoende borden waren, dus werd er een noodplan uitgedokterd en met spoed, want de paëlla was klaar. Ik weet niet waar ze de borden gehaald hebben, maar ze waren er. Snel alles geserveerd en pas dan mochten ook wij eten. We zaten bij aan de tafel van het feestcomité, toch een beetje gênant, maar Christian stond erop. Na het hoofdgerecht nog appeltaart en kaas. Dan een prachtig vuurwerk. Uniek, vooral ook omdat het spektakel te zien was in de intimiteit van een groep van 150 mensen. Geen massagebeurtenis, maar gewoon een gezellig evenement waar Leen en ik met volle teugen van genoten hebben.
Na het feu dartifice werden de flessen Blanquette bovengehaald. Kostprijs: 5 euro. We hebben het feestcomité een fles getrakteerd. Christian fluisterde me in, dat ik de Blanquette zelf moest gaan uitschenken om duidelijk te maken dat wij getrakteerd hadden.
De bubbels deden hun werk. We stonden al snel aan de buvette met een pint in de handen. En dat bleef zo tot het eindelijk tijd was om alles op te ruimen. Nog wat nagepraat en vooral gelachen en naar huis gereden. We waren om 4 uur thuis...
Resultaat van dit alles: vanmorgen uitgeslapen en deze namiddag wat boodschappen gedaan voor de werf...
Het weer: gisteren blauwe lucht, zon, een weinig wind, die ging liggen tegen de avond aan. Tot 4 uur in korte broek gelopen. Vandaag: warm tot 31 graden, zon en blauwe hemel, geen wind...
En alweer zondag, de weken vliegen hier voorbij. Ik zei het vandaag nog tegen Gust, alles gaat zo snel, maar ik vind dat de werken niet echt opschieten. Hij beweert dat dat normaal is, omdat we nog niet echt aan het bouwen zijn. Eens dat begint, gaat het volgens hem met rasse schreden vooruit.
Zondag dus, nooit onze favoriete dag. Om halfnegen opgestaan (tegen dan was Leen al terug moe, want zij was al op om halfzeven), ontbeten en de camionette gekuist. Dat was hoognodig, want het werfstof stapelde zich op... Dan eventjes naar Cruscades gereden om de bus te lichten en het was tijd voor het middageten. Nadien naar Gust en Ann om met Gust naar Saissac en Montlieu te gaan. In Saissac had er een marktje plaats met produits du terroir. Klein, gezellig en lekker... Montlieu is het boekendorp. Zoiets als Redu in België. Daar hebben we een wandelingetje gemaakt langs de boekenwinkeltjes en dronken we twee koffietjes op een terras. Dan terug naar Les Ilhes, waar we wat wijn proefden die Gust op het marktje kocht. Niet veel soeps eigenlijk, daar waren we het wel over eens...
Ondertussen zijn we net terug thuis. Morgen Fête Nationale...
Het weer vandaag: niet schitterend, maar ook niet slecht. Koel, af en toe bewolkt, maar meestal zonnig. Een lichte bries.
Heerlijk geslapen. Leen zegt, dat het verschrikkelijk hard gebliksemd en gedonderd heeft vannacht. Ik heb er alleszins niets van gemerkt. Gisteren was ik eigenlijk doodmoe, Leen ook, maar we hebben toch goed gewerkt. Vandaag hadden we een halve rustdag gepland. Leen heeft vanmorgen het huishouden gedaan en ik ben de werf wat gaan opruimen. In de namiddag stonden de solden in Narbonne op Leen haar programma. Ik ben naar Cruscades gereden om de werf verder op te ruimen en de camionette te herschikken...
Vanmorgen had ik namelijk nog niet veel uitgespookt, want Christian kwam me vragen hem te helpen twee koelkasten te verhuizen naar de feestzaal. De ene stond bij hem in de tuin, de andere bij de burgemeester, waar we sangria gedronken hebben het was toen 11 uur en dan pas mochten we de koelkast meenemen.
Ik voel me toch nog altijd een vreemde eend in de bijt. Als die mensen onder mekaar spreken in hun accent, dan gaat het soms veel te snel en kan ik niet goed volgen. Gaandeweg zal dat wel beteren, maar om er echt bij te horen zal er toch nog heel wat water naar de zee moeten lopen, denk ik. Niet dat ik dat erg vind, want momenteel hebben we toch niet voldoende tijd om mee in allerhande activiteiten te stappen, dus beperken we het tot deelname. Maandag is het al zover, dan is het quatorze juillet, La Fête Nationale. We hadden het er vandaag nog over met de burgemeester en Christian, dat het dragen van de sjerp verplicht is en dat niet alleen de burgemeester, maar ook alle adjoints hun sjerp moeten dragen. Christian die ziet dat niet zitten.
Woensdag komt het infoblaadje van de gemeente uit. Met 1 dag vertraging, want het nieten vlot niet zo goed. Ik ben benieuwd, want in een vorig leven ben ik nog informatiebediende geweest in Grimbergen en was ik verantwoordelijk voor de uitgave van het gemeentelijk informatieblad wel met een iets grotere oplage...
Het weer vandaag: vanmorgen wisselend bewolkt, in de namiddag regen en de temperatuur is gezakt tot 18 graden... Ik heb het raam opengezet.
Doodmoe opgestaan. Het einde van de week weegt door. Op de werf hebben we nog de laatste voorbereidingen getroffen voor het gieten van de funderingen en de plaatsing van de aflopen. Dan nog een laatste keer de plannen overlopen met de leveranciers van de warmtepomp, om er zeker van te zijn dat we alle aflopen en leidingen op de juiste plaats leggen. s Namiddags electrische leidingen gelegd. Ja, het gaat vooruit. De verwachte levering kwam er deze keer wel en daar hebben we de handen mee vol gehad om alles uit de weg te leggen, want de helft van de levering moest noodgedwongen op de oprit van Christian gelegd worden.
En om de week goed te beëindigen gaan we met Gust en Ann een stukske eten! Bij Anaïs! Santé en smakelijk!
Het weer vandaag: zwoel, 31 graden en het heeft net een klein beetje geregend...
P.S.: we hebben de sleutel teruggevonden. Hij lag achteraan in de camionette!
Ik ben er vandaag in geslaagd onze sleutel kwijt te spelen. Inderdaad, die grote als van een kasteeldeur. Hoe ik dat voor mekaar gekregen heb, weet ik nog altijd niet. Heel jammer.
Deze morgen deed Leen boodschappen. Ik ging materiaal halen. Een werkkoffer, een bankvijs, binddraad, snelbouwstenen, aardingspiketten en betonijzers. Het meisje aan de kassa had om het in het Vlaams te zeggen haar regels, want ze was absoluut niet vriendelijk! Geen fijn begin van de dag dus. Aangezien ze geen betonijzers hadden bij Tridôme, ben ik nog naar de Bricomarché gereden. Eerst gaan uitladen en dan opnieuw gaan inladen. Dan gaan eten. En ondertussen de sleutel kwijtgespeeld. Na de middag zijn we onze plannen gaan recupereren bij de architect. Ze vroeg nog of we geen attest van stabiliteit konden laten afleveren door onze vriend, maar dat willen we niet. We zoeken wel een andere architect.
In Cruscades heeft Christian één van onze bomen omgelegd. We hebben hem meteen met de tractor naar het containerpark gebracht. Onze mooie lindeboom komt nu nog beter tot zijn recht en nu kan de vijgeboom van de buren over de omheining groeien, zodat we wat vijgen kunnen plukken.
Ann en Gust kwamen nog eens langs op de werf. Eventjes tijd om te verpozen, want het was heel warm vandaag...
Het weer: Blauwe lucht, zon en warm (30 graden). Af en toe een zuchtje wind. Ik bemerk dat er boven de heuvels een nevel hangt...
Heerlijk geslapen vannacht en toch was het te goed in bed om er zomaar uit te springen. Na heel wat aandringen kreeg Leen mij dan toch zover. Na het ontbijt nog afgewassen, ons klaargemaakt en om 8 uur waren we op de werf. We kregen bezoek vandaag, van een bevriend koppel en hun vrienden en respectievelijke kinderen. Een bezoek van 8 mensen dus. Kris is ingenieur, gespecialiseerd in de renovatie van oude gebouwen. Gezien zijn passie voor het vak kwam hij eens een kijkje nemen. Enfin, slotsom, we moeten ons geen zorgen maken. De funderingen zijn stevig en stabiel. De scheuren die zich voordoen zijn het gevolg van een slechte dakconstructie, die we toch gaan wegnemen. Ons plan (dat we zelf getekend hebben) is goed voor uitvoering.
We zijn samen iets gaan drinken op een terrasje in Canet en nadien in de plaatselijke pas geopende pizzeria lekker gaan eten. Het was echt gezellig. We hebben hen dan nog een paar tips gegeven voor bezoekjes in de buurt en ze zijn dan vertrokken. Wij hebben verder gewerkt en ik denk, dat alle graafwerken voor funderingen en aflopen nu voltooid zijn...daar drinken we op!
We hebben nog altijd niets gehoord van de architect, dus gaan we op zoek naar een andere. Morgen nog eens naar de Tridôme, ik heb nog betonblokken nodig om ons watervat op te zetten en ook nog aardingsstaven (die moet je in de grond slaan om voldoende aarding te hebben voor de electrische installatie. Dan gaan we nog een boom vellen, die in de weg staat en bovendien ons dak begint te overgroeien. Christian gaat ons daarvoor zijn zaag en zijn tractor lenen...
Het weer vandaag: Blauwe lucht, warm (30 graden), windstil... Christian zegt dat het vrijdag slecht weer wordt.
Het was een goede dag vandaag. Hard gewerkt, heel hard en alweer wat moeilijke kapen genomen. Rommel die maar bleef liggen eindelijk toch in het containerpark gekregen, de moeilijkste sleuven uitgebeiteld en gegraven, enfin gewoon goed gewerkt.
De aangekondigde levering kwam er niet. Ze verwittigden ons wel. Eerst uitstel tot donderdagvoormiddag, maar deze namiddag kreeg Leen alweer een telefoontje dat het vrijdagnamiddag zou worden. We hadden betonijzer besteld van 18 mm en dat is hier geen courante maat. Bovendien moesten ze hier de zakken bestellen om het zand en de keitjes in te leveren (wij vroegen dat zo, omdat alle leveringen over de muur moeten getild worden en met zand en keitjes is dat nogal moeilijk zonder zak), vooral die laatste bestelling loopt vertraging op. Enfin, niks aan te doen, bij de volgende leveringen zal het allemaal wel vlotter verlopen.
Er komt dus terug schot in de zaak. We waren een beetje op de dool geraakt, maar dat hebben we perfect rechtgezet. Dankzij de steun van een aantal mensen...
Als we morgen geen prijsofferte gekregen hebben van de architect, nemen we er gewoon een andere. We hebben geen zin om nog lang te talmen.
Het weer vandaag: zeer mooie blauwe lucht, niet te warm (28 graden) dankzij een verfrissende wind. Voor de rest van de week geven ze minstens even goed weer... P.S.: de reacties, ook van passanten, doen ons veel deugd...
Een typisch zuiderse dag vandaag. Vanalles en niets gedaan. Eerst naar de verzekeraar, want de andere heeft ons buitengegooid. Omdat we geen bonus-malusattest konden voorleggen. En dan kan je proberen uit te leggen, dat dat in België niet meer bestaat, niks gekort. Enfin, de nieuwe verzekeraar heeft het allemaal fijntjes en zonder klagen aanvaard. Bovendien is hij een stuk goedkoper.
Dan zijn we naar de Tridôme gereden om er onze klantenkaart af te halen. Die hebben we nodig om bestellingen te plaatsen en vooral ook de goederen in ontvangst te nemen. Morgen volgt namelijk de eerste levering... Gust en Ann belden ons nog. Ze waren in Narbonne. We hebben hen dan maar meteen bij ons uitgenodigd om een hapje mee te eten, gezellig. Dan naar Cruscades, want ik moest met Christian een vat van 1000 liter gaan halen. Dat willen we dan volpompen met water uit de put, om het te gebruiken op de werf. Vervolgens hebben we het vat uitgespoeld en heeft Leen de aanhangwagen nog wat gevuld met puin. Morgenvroeg is het containerpark open. Uiteindelijk omstreeks kwart voor zeven huiswaarts gekeerd...
Het weer vandaag: bewolkt en af en toe zon. 25 graden en wel wat wind, maar niet hinderlijk.
Gans die situatie met de bouwvergunning maakt ons niet echt happy. Dat hebben we vandaag weer aan den lijve ondervonden. We hebben al betere momenten gekend in le Midi. Vooral het feit, dat we nog geen echte thuis hebben, speelt ons nu parten. Ook het vooruitzicht dat die thuis er niet sneller zal komen dan verwacht mogelijks zelfs het tegendeel ligt ons zwaar op de lever. Toen ik aan dit digitale dagboek begon, wist ik en Leen ook dat het niet altijd optimistisch getinte fragmenten zouden worden. Wel, na iets meer dan drie maanden is het eerste minder positieve fragment in wording. En straks gaat alles veel beter, dat is een feit, zoals ze hier zeggen: demain il y a un autre jour. Maar toch mogen en moeten we ook eens stilstaan bij het minder goede van ons verhaal. Het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. Ach, alles bij mekaar kunnen we er nog wel mee lachen, soms ook weer even niet.
Het weer: zoals wij, partly clouded, maar koel en aangenaam (21,5 graden en voor Leen zelfs iets te koud. Verder wind uit het noorden.
Amai, hard gewerkt vandaag en ook veel geleerd. Ik heb metsershulp gespeeld, maar voor een goede baas. Hij heeft veel uitleg gegeven en ik mocht het dan ook uitvoeren. Dat is altijd mooi meegenomen. We hebben dus een betonplaat gegoten. Dat wil zeggen dat we 7,5 ton zand en keitjes en 900 kg cement verwerkt hebben.
Eerst de vorm uitgezet met de metserskoord. Dan met kepers een kader gemaakt die waterpas stond en vervolgens beton gegoten. Die beton werd dan per halve meter gelijkgetrokken, om hem tenslotte glad te strijken met een grote spaan. De metser is een vriend van Christian, Patrice heet hij. Chantal en Christian vertelden ons reeds over hem: dat hij nogal schuchter is, dat hij klein en fijn is, maar wel pezig en dat zijn huid zo bleek als een laken is, dat hij niet drinkt en heel kieskeurig is wat eten betreft. Vanmorgen stond er in de tuin van Christian een boom van een vent met armen gespierd als kabels, met een gulle lach, compleet bruingebrand en met een apetijt voor eten en drinken dat het een lieve lust is... Ik zal ze nog wel eens hebben die twee...
Enfin, na de werken waren we uitgenodigd op een grillade. Leen kwam toe omstreeks halféén, iets na Nathalie en Axelle, de vrouw en dochter van Patrice. We hebben eerst aperitief gedronken (een goede Duvel, nog een cadeau van ons voor Christian) met hapjes, dan voorgerecht meloen met hesp, en dan de hoofdschotel - zalm en tonijn (speciaal voor Leen) gegrild op wijntakken, heerlijk! Nadien nog kaas en fruit toe. Eerst lekkere witte wijn, dan rosé en tenslotte een goede rode. Christian kwam dan nog op de proppen met eau de vie en cognac, maar daarvoor heb ik wijselijk gepast. Enfin, omstreeks halfzeven zijn we daar vertrokken...buikje vol.
Chantal is overigens al flink gevorderd met de Nederlandse (Vlaamse) lessen. Op haar repertorium staan de volgende woorden: boterham (maar zij verkiest het koosnaampje boke), kikkererwten, smakelijk. Of ze daar ver mee zal komen valt nog te betwijfelen, maar ze heeft alleszins een goede uitspraak, want ze is zowat de enige Française die de naam Leen correct uitspreekt.
Het weer vandaag: staalblauwe hemel, 34 graden, een lekkere wind uit het noorden (van mij mocht hij net iets harder waaien).
Wat een dag vandaag! Eerst afspraak met de architect, maar die had enkel slecht nieuws voor ons. We zouden eerst een studie moeten laten maken en dat zou ons al 2000 euro kosten, zonder btw. Echt wel even in een dipje gezeten, maar daar zijn we samen bovenop gekomen, want voor elk probleem is een oplossing te vinden, als je maar hard genoeg wil. Tenslotte heeft de oorspronkelijke tussenpersoon ons gebeld de architect was gaan kletsen -en hij wil het wel doen zonder voorafgaandelijke studie. Ik heb hem prijs gevraagd. We zien wel.
Enfin, gelukkig waren er Christian en Chantal. Ik heb hem wat geholpen bij de voorbereiding van de fundering voor zijn zwembad. Die gaan we morgen gieten. Hij heeft mij mijn tractordoop gegeven, en wat voor één. We moesten zand, cement en keitjes gaan halen, verschillende ritten zelfs en ik heb ze allemaal mogen rijden. Nadien zijn we de uitgegraven grond tussen de vignes gaan storten en ik heb mogen rijden. En weet je, toen ik op die tractor zat, temidden de velden met een staalblauwe lucht boven mij, de schitterende zon en de beschermende lommer van mijn hoed, dan vroeg ik mij af wat ik al die tijd uitgestoken heb, terwijl ik al die tijd gewoon vigneron had kunnen zijn in le Midi de la France. Daar werd ik toch wel eventjes stil van eerlijk gezegd... Enfin een kinderdroom is uitgekomen en het zal hier niet bij blijven, want nu ik het kan, zal ik nog met de tractor mogen rijden...
Na al het werk, het was dan toch al rond 20 uur, hebben we dan aperitief gedronken. Op het terras bij Christian en Chantal. En het heeft gesmaakt. Nu gaan we eten...
Het weer vandaag: 32 graden, prachtig blauwe hemel en nagenoeg geen wind. Zelfs nu nog en het is bijna 10 uur, is het 27 graden...
Deze morgen stonden we voor de spoorovergang op weg naar Cruscades. De overgang was dicht voor onbepaalde duur. De wijnboeren hadden de besturingspost laten ontploffen. Sensatie in de Corbièrestreek. Zelfs de vrijlating van Ingrid de Bettancourt kwam hierdoor op de tweede plaats (of het scheelde toch niet veel).
Verder een behoorlijke domper op de feestvreugde vandaag. De wijziging van onze bouwvergunning is geweigerd. Niet omdat ze à priori niet goedgekeurd is, maar, omdat we eigenlijk gewoon een nieuwe bouwvergunning moeten aanvragen notabene via de architect omdat we een extra bouwlaag voorzien. Niets aan te doen. Morgen afspraak om 10 uur bij de architect. Niet meer via de tussenpersoon, rechtstreeks via de architect, hopelijk scheelt dat ook wat in prijs. Het komt er dus op neer dat we een maand kwijt zijn, dat we onze eerste bouwaanvraag die we halsoverkop moesten indienen gewoon in de papiermand kunnen gooien en dat we terug voor een wachttijd van 2 maanden staan. Christian heeft wel gezegd, dat hij een goed woordje zal doen bij de bevoegde diensten, maar toch, een dossier moet zijn weg volgen... De extra onkosten van de architect zullen we moeten besparen op andere uitgaveposten. We zien wel.
Vandaag met Christian al ons snoeihout weggedaan naar het containerpark. Hij bestuurde de traktor en ik zat achterin de aanhangwagen, tussen het snoeihout. Dan hebben we bij hem een boom afgedaan, omdat hij een zwembad gaat plaatsen. Zagen met de kettingzaag. Echte houthakkers!
Zaterdag gieten we de betonnen sokkel voor het zwembad, gevolgd door een grillade natuurlijk, hoe zou het ook anders kunnen.
Het weer vandaag: koeler (21 graden), overtrokken met af en toe zon, soms wat wind. Zalig tussendoortje overigens.
Vandaag is het zo een dag waarop ik niet goed weet wat te schrijven. Je weet wel, zo een dag van twaalf in een dozijn...En toch is er weer een en ander gebeurd.Op de werf was het vooral vanmorgen broeierig warm. Het voltooien van de sleuf voor de fundering van de centrale steunmuur was al een behoorlijke prestatie. Christian stak zijn hoofd een paar keer binnen en plots kwam een vrachtwagenchauffeur ons kleine straatje inwandelen: of we wisten van wie de auto was, die op een voor hem hinderlijke plek geparkeerd was. Gelukkig wisten we dat. Ik aan de deur gaan kloppen. De man was niet thuis en de vrouw kon niet met de auto rijden, dus kreeg ik prompt de sleutels in de handen gestopt en mocht ik de auto zelf verplaatsen. Zo gaat dat in het dorp. Daarbij komt iedereen dan nog eens naar buiten.
Na de middag hebben we behoorlijk gesnoeid in de tuin. Om plaats te maken voor een eventuele noodoplossing voor de levering van onze materialen. Christian heeft mij zijn kettingzaag geleend, want anders zou ik er met mijn Jefzaag (de schrijnwerkers en klussers onder jullie weten nu waarover ik het heb en de anderen moeten zich hierbij de meest traditionele vorm van een zaag voorstellen) toch wel wat meer tijd over gedaan hebben.
Nadien kwam Christian aanzetten met een Martinetjong. Dat is een vogel, die van silhouet in de lucht op een zwaluw lijkt, maar het is een kleine roofvogel, dat zie je duidelijk aan zijn bek. Christian heeft het terug in zijn nest gezet.
Nadien is er niet veel meer gebeurd. O ja, toch wel, ik heb prijs gevraagd voor de verplaatsing van de electriciteitsmeter. 700 euro. We krijgen eerst een bestek toegestuurd, dat moeten we betalen, dan komt een firma de nodige opmetingen doen en later wordt de meter effectief verplaatst.
Het weer vandaag: warm, drukkend want Marain (wind vanover de zee) en inmiddels bewolkt. Mogelijk zou het nog gaan onweren. Morgen wordt het terug koeler.
Vanmorgen zijn we iets vroeger dan gewoonlijk gaan werken. We hadden enkel werk in de voormiddag, want s namiddags is het ondertussen veel te warm. Cedric, de zoon van Chantal en Christian heeft ons goed geholpen. We dachten morgen met hem naar Toro Piscine te gaan in Canet, maar hij heeft betere vooruitzichten, want hij gaat met kameraadjes kamperen in Gruissan. Toen ik hem probeerde wijs te maken, dat Gruissan de komende week verboden terrein was voor meisjes, dat die allemaal naar Narbonne-plage doorverwezen werden, bekeek hij mij met een meewarige glimlach. Ik kan hem ook niet alles wijsmaken.
Voor wie Toro Piscine niet kent, het is al heel oud, want ik zag het voor het eerst toen ik op 18-jarige leeftijd in Saint-Rémy de Provence op vakantie was met een schoolvriend en buiten het weten van mijn ouders om ook nog twee schoolvriendinnetjes. Voor de sloebers onder jullie: allemaal heel braaf verlopen! Toro Piscine dus: een jonge stier komt in de arena, getooid met cocardes op zijn horens. Doel is de cocardes van de horens te trekken. Meestal sponsoren de plaatselijke handelaars het gebeuren zoals bij ons op de kermiskoersen en geven ze een beloning aan de beste cocardeverzamelaar. De volgende etape is om de stier in een zwembadje te lokken. De moedigste - of past het beter te zeggen de roekelozen wagen het zoveel mogelijk rondjes rond de stier te zwemmen. Ik wil me de kwaliteit van dat water niet voorstellen.
Enfin, twee bezoekjes aan het containerpark later, zat de voormiddag erop en gingen we thuis een hapje nemen, namen een snelle douche en reden naar Narbonne om onze eerste grote bestelling te plaatsen bij de Tridôme, wellicht de goedkoopste leverancier van alle bouwmaterialen. We hebben daar een soort van klantenrekening geopend en krijgen daardoor nog eens een extra 10 procent korting. Toch niet onbelangrijk op een volledige verbouwing zoals de onze. Daarna naar de Carrefour voor nog wat snelle boodschappen en dan terug naar huis. Leen is alweer aan het koken, dus dadelijk gaan we eten.
Het weer vandaag: vanmorgen was het drukkend en vooral windstil. In de namiddag was het nog warm, maar toch al minder drukkend. Nu is het zelfs aangenaam buiten. Van het voorspelde onweer zal, vandaag alleszins, niets in huis komen. Voor morgen was ook onweer voorspeld...
Nu zijn we echt Belgen residerend in Frankrijk. We hebben vandaag onze nieuwe identiteitskaart afgehaald op het ere-consulaat in Perpignan. Niets bijzonders, ware het niet dat ze een blauwe kleur heeft en vermeldt dat we in Frankrijk wonen. Geen vast adres meer, volgens de Ere-Consul om te vermijden dat je om de haverklap een nieuwe kaart zou moeten aanvragen. De mensen wonen hier vaak tijdelijk op een eerste adres, om dan naar een definitieve verblijfplaats te zoeken, verduidelijkte ze ons.
Vanmorgen heeft Nicole (voor wie haar niet kent, onze getijgerde kattin Hugo is onze kater) een krekel mee naar binnen gebracht. Toevallig toch, gisteren schreef ik nog dat je die wel hoort, maar nooit ziet, wel we hebben er ééntje gezien. Tot mijn verrassingheel groot, een tiental centimeter.
Ik ben ook nog gaan werken deze morgen. Nog een sleuf en voor wie dit woord niet kent zal ik het Franse woord eens bovenhalen: tranchée gegraven van ongeveer 10 meter. Leen heeft ondertussen ons studiootje eens grondig gekuist.
Het weer vandaag: chaud les marrons, heet, heet, heet, volgens de vader van Christian 36 graden in de schaduw en morgen zou de wind gaan draaien. Dan komt hij vanover de zee en wordt het wel heel drukkend. Overmorgen geven ze onweer en dan zou het hier wat afkoelen...
Zondag, dus geen werf vandaag. Integendeel, op zoek naar een mooi plekje aan het water om wat te lezen. Eerste poging in Sigean geen plekje in de schaduw van een boom gevonden -, dan maar naar Bages, zelfde probleem dus onverrichterzake terug naar Paraza, waar we ons nestelden op de lommerrijke oevers van het kanaal. Leen heeft oordopjes ingestoken, want het geluid van de krekels (in het Occitaans Cigalou) was oorverdovend. En je ziet die niet zitten hè, dat is het straffe van de zaak.
Enfin, op zonnige en warme dagen, moet je niet naar de kust, noch naar de plassen van Bages, Peyriac sur Mer of Sigean. De weinige schaduwplekjes die je er vindt zijn bezet. Langs het kanaal is het zalig toeven. Bovendien heb je nog wat afleiding, want af en toe vaart er een plezierboot voorbij, zeker nu het toeristische seizoen volop bezig is. Er zat trouwens een visser vlak bij ons, maar ik heb hem niks zien vangen, Leen ook niet. Er wordt hier eigenlijk nog redelijk wat gevist in de streek. Zowel op het kanaal als op de rivieren. Nu is het daar te warm voor, dus riviervissers trekken naar hogere plekken, waar het water nog frisser is.
Voor morgen hebben we het plan opgevat om in de voormiddag te gaan werken en in de namiddag naar Perpignan te gaan om er onze identiteitskaarten op te halen. Dinsdag doen we hetzelfde, maar dan gaan we in de namiddag wat spullen kopen voor de bouw. Zo proberen we de warmte te slim af te zijn en vanaf woensdag zou het toch slechter weer worden, we zien wel.
Het weer vandaag: Blauwe hemel met hier en daar een witte wolk, warm: 34 graden en een rustig briesje uit het westen.
Vanmorgen grasse matinée gehouden. Ik was pas iets voor tienen op de werf. Beton gaan opbreken na het inslijpen van gisteren en de grote stukken stukgeslagen. Verder nog een stut in de poort wat opgeschoven, want we geraakten er niet meer door met de kruiwagen en dat begon ons toch stilaan te hinderen. We konden geen kant meer op. Leen heeft boodschappen gedaan. De voorraadkasten (die overigens heel klein zijn), waren leeg.
Rond de middag terug naar huis met de intentie in de namiddag toch nog wat door te gaan werken. We hebben gegeten, dan heb ik gelezen (ik ben op mijn stoel met mijn hoofd tegen de muur in slaap gevallen), en dan ben ik volle moed terug naar de werf gegaan. Het was te warm. 32 graden en de warmte zit binnen. Het ontbrak mij aan de nodige fut om nog verder te werken en ik ben dan maar terug naar huis gekeerd.
Vervolgens met Leen naar Narbonne, wat kuieren in de winkel en op zoek gegaan naar zo een maxima-minima-thermometer. Spijtig genoeg niet gevonden. Leen wou niet achterblijven en heeft een mes gekocht. Een echt Laguiole, met kurkentrekker nog wel, gewoon om mij de loef af te steken en geen opmerkingen te krijgen van Christian. Nu moet ze maar mee gaan vissen volgend seizoen...
Inmiddels is Leen bezig met het avondeten en is het uur van het aperitief aangebroken. Met crème de foie de canard deze keer. Alweer een streekproduct. De fles komt uit de buurt van Limoux, dus jullie kunnen al raden wat dat is...
Het weer: 32 graden, volop zon. Vanmorgen hing er een piepklein wolkje boven de heuvels. Toen deed er zich een plotse weersverandering voor, het wolkje verdween. Staalblauwe hemel dus en gelukkig wat wind, al voelt hij momenteel aan als een haardroger...
Gisteren was het nog warm toen we naar bed gingen. Het was de eerste keer, dat de warmte echt in de kamer zat. Ook op de werf zit de warmte stilaan tussen de muren.
Ik ben er weer bovenop. Gelukkig. Ik moet wel opletten dat ik voldoende drink, geen wijn natuurlijk. Vanmorgen hebben we een aanhangwagen gevuld met zand en zijn die gaan afleveren op de werf. Dan hebben we de slijpmachine gehuurd en zijn we eigenlijk gans de namiddag bezig geweest met het slijpen van de sleuven. Leen heeft ondertussen tijd gehad om de bomen wat te snoeien. Zo krijgen we er iets meer zicht op hoe groot (of eerder hoe klein) onze tuin is. Hoewel, gans de tuin ligt nu vol hout.
Christian en Chantal gaan een zwembad plaatsen. Zo één in hout, boven de grond. Volgende week zaterdag ga ik hem een handje helpen een betonnen vloer te gieten om het zwembad op te installeren. Vanavond is er in Cruscades een spéctacle de dance, maar dat gaan we aan ons voorbij laten gaan. We kunnen niet aan alles deelnemen hè... Op den duur gaan jullie nog denken dat wij feestvarkens zijn...
Het weer vandaag: koeler (28 graden) en een zalig verfrissende wind. Tot iets na de middag witte wolken, maar nu terug staalblauwe lucht. Hopelijk houdt de wind aan, want dat maakt het toch aangenamer om te werken...
Ik ben gisteren een beetje ziekjes geworden. Ik voelde mij al een paar dagen slapjes, maar gisteren is het doorgebroken. Uitdroging denk ik. Vanmorgen was ik nog helemaal niet in orde en Leen heeft dan maar een dubbel slagske doorgegeven. Na de middag een siësta gedaan, echt horizontaal deze keer, en nadien naar de winkel een paar sportdrankjes gaan halen. Die hebben mij deugd gedaan. Ik hoop dat ik er nu weer snel bovenop kom. Het was zwaar op de werf vandaag. Heel warm en we hadden nog veel graaf- en breekwerk. Het zweet liep ons gewoon van het lijf. Ik ben vanmiddag nog wat fotos gaan afleveren op de Mairie en de secretaresse vroeg me of we met deze hitte wel werkten. Ze verklaren ons hier compleet gaga..., maar het moet vooruit gaan.
Ik heb vandaag nog eens een fotootje gemaakt van mijn vrouw aan het werk. De fotos van de balken in de tuin heeft zij gemaakt.
Het weer vandaag: zoals gezegd: bloedheet 34 graden, gelukkig wat wind, zonnig...
