We gaan deze voormiddag langs het bookingskantoor dat ondermeer tickets verkoopt voor de Australis cruise. Een 4-daagse trip van Puntas Arenas naar Ushuaia. We staan er niet speciaal vroeger voor op en haasten ons niet. We gaan er van uit dat er ofwel geen last minutepromoties worden aangeboden of dat de boot ondertussen vol zit. Onderweg besluiten we dat we toch maar proberen aan boord te geraken als er nog plek is, last minute of niet. We zijn dan ook al helemaal tot hier gekomen en het is weinig waarschijnlijk dat we hier nog eens langs komen.

We lopen binnen, de dame herkent ons en doet meteen teken dat er promoties zijn. We zijn benieuwd, alles is beter dan de volle pot te gaan betalen. En Yes, JACKPOT, het zit ons mee. We betalen minder dan de helft van de originele prijs. Supercontent zijn we, deze trip stak onze ogen al uit van voor dat we vertrokken waren. Meer zelfs, één van de redenen om zo traag Zuidelijk te af te zakken was om te proberen met een last minute mee te kunnen op een expeditie of cruise nu het seizoen hier op zijn einde loopt en de scholen terug van start zijn gegaan.

Met onze gouden tickets in de hand lopen we blinkend buiten. Nu kunnen we ook de rest errond regelen. We duikelen in de bits en bytes van www en tegen de middag aan krijgt het vervolg vorm. Nog geen paar uur later krijgen we bevestiging van onze volgende rondvaart in de Galapagos-Archipel. Rest ons enkel wat vluchten te boeken en we zitten gebeiteld tot einde maart. Komt helemaal goed.

Time flies when you’re having a blast.

We kwamen al te weten dat Chileens Patagonië de 2^e grootste exporteur ter wereld is van zalm, na Noorwegen. Puerto Natales heeft een haven, verse vis is alom vertegenwoordigd en bovendien heel smakelijk. We aten hier al een aantal voortreffelijke stukken zalm en heek. Die brengen ze in gelijkaardige porties als het vlees, maar dat vinden we minder erg, dat kunnen we beter te baas. Dé specialiteit is echter king crab. Die bereiden ze op verschillende wijzen, gisteren eentje geprobeerd, een soort van ovenschotel met stukjes king crab vlees vermengd met kaas, brood, witte wijn, room, … stevige kost maar heel lekker (chupe de centolla). En dat voor de prijs van een standaard vidée met frietjes bij ons.

Morgen naar Punta Arenas, vanwaar zaterdag onze boot vertrekt. Jullie zijn bijna verlost van de B&B’s! En daarmee bedoelen we zowel de Bed & Breakfast  als de Bus en Berg-ervaringen.

Bijlagen:
PUQ-USH-4N_eng.pdf (378 KB)   

Het weer is helemaal om zeep, vannacht nauwelijks een oog dichtgedaan door de wind, bij momenten echt overtuigd dat het glas uit het raam ging vliegen, je zag de reflectie gewoon verbuigen alsof je in een spiegelpaleis was. Gisteren is het nauwelijks gestopt met regenen.

We bussen op ons gemak naar Punta Arenas, met zoals steeds een bende zuigvissen voor ons. Doet dat thuis, nie op een bus, straks plakt ge vast of haken de blokjes in elkaar. Dat krijg je niet uitgelegd. Het weer blijft zoals het is, al is door de wind vnl de rechterkant van de bus slachtoffer van de geselende regenvlagen.

Aangekomen in Puntas Arenas, taxi in en naar onze bungalow. We moeten toegeven, het is dubbel. Veruit het minst inspirerende uitzicht dat we in maanden hebben gehad, nl een muur. Maàar, met veruit de best voorziene keuken in maanden, mét dampkap en zo blijkt later, met prima ontsmette keukentools. Alleen ontbreekt er een tafel. Er is enkel een kleine toog met enkele te lage krukken om aan te eten. Sneeuwwitje kan nu elk moment binnenwandelen.

Eens geïnstalleerd gaan we naar de supermarkt, da’s even aanpassen. Het stinkt hier naar uitlaatgassen, er wordt getoeterd, er zijn verkeerslichten, hoe zat dat ook alweer?, reclameborden en veel volk op straat. Alle geneugten van een echte stad. Oeps, even vergeten dat we de laatste maanden in een redelijk solitaire omgeving hebben vertoefd.

De supermarkt is de kers op de taart. De Delhaize op 31 december is er niets tegen. Of je nu vlees wil, of brood, er staat minstens 20 man voor u aan te schuiven. Aan de kassa’s is het nog veel erger. We begrijpen nog steeds niet vanwaar die supermarkthetse komt. Alsof die maar 2u per dag open is. Ook opmerkelijk, hoe dichter bij de kassa, hoe meer je alle mogelijke artikelen door elkaar in de rekken vindt. Manier van winkelen: je gooit je kar vol en terwijl je aanschuift, begin je te selecteren. Wat je dan toch niet nodig hebt, leg je ter plekke tussen andere dingen neer. Al dan niet opengedaan, geproefd of leeggedronken. Eens je aan de kassa bent en de teller van je rekening begint te lopen, kan je een tweede selectie doorvoeren. Aan elke kassa ligt dan ook standaard een hoop achtergelaten aankopen, gaande van rollen toiletpapier tot ontdooiende diepvriesgroenten. Apart.

We wilden nog naar een Farmacia gaan met een uniek beproefd recept voor antizeeziektepillekes dat we van een Edegemse zeebonk doorgestuurd kregen, maar we vermoeden dat we dat niet gerealiseerd gaan krijgen dus laten dat maar zo. Of dit een goede beslissing was verneem  je later wel.

Eindelijk terug thuisgeraakt met de aankopen, lekkere spaghetti gegeten, filmke gezien, …toch tot halverwege…

03-03-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

Naar Punta Arenas kom je om een boottocht naar pinguïn-kolonies te maken. Gezien wij dat al op onze cruise gaan doen, komen wij hier voor de goeie internet en om vluchten etc te boeken helemaal tot in Costa Rica. Het regent toch weer pijpenstelen, dus geen weer om buiten te komen.

Eerste opdracht: onze cruise op de Galapagos betalen. Blijkt niet zo voor de hand liggend te zijn als je enkel online banking ter beschikking hebt en de tegenpartij niet via Credit Cards werkt. Even skypen met KBC en zij zouden dit voor ons wel kunnen regelen, al kost het tijd om geld van België naar een US-rekening door te sturen, tot meer dan een week. Maar goed, dat laten we dan verder aan hun deskundigheid over.

04-03-2015 om 23:35 geschreven door Mike & Ruth  

Eerste check ’s morgens, is de betaling voor de Galapagos-tour uitgevoerd? Nee, zo blijkt, KBC mist nog een adres. Verdorie. Met het tijdverschil tussen België-Chili-Ecuador lukt het ons pas die informatie door te geven tegen 16u30 Belgische tijd. Te laat om vandaag nog te verwerken zegt KBC, internationale betalingen worden voor 16u ingegeven. Lap, weer 24u kwijt en er is nog geen dollarcent over de oceaan gevlogen. Maar ze beloven ons plechtig om dit als eerste vrijdagochtend uit te voeren. Wij zetten alvast de wekker.

Het boeken van de vluchten verloopt zo moeizaam, dat we even denken om Peru te laten voor wat het is en vanuit Costa Rica verder naar boven te vliegen en een stuk Amerika te doen. We laten het even rusten en gaan als ontspanning naar de kapper. ’t Is dringend nodig. Hoe kan je langs de buitenkant zien of het een betrouwbaar kapsalon is? Gezien onze coupes niet zo uitdagend zijn, vertrouwen we maar het enige salon dat niet aan de siësta meedoet.

Ik leg uit dat Mike geen Spaans spreekt en even zal tolken. De kapster kijkt Mike ongeloofwaardig aan, geen Spaans? Wat is er mis met die jongen? Vanaf dan wordt Mike geknipt en behandeld alsof hij een doofstomme kleuter is. Op het einde van de beurt wordt de tondeuse bovengehaald. Mike herinnert zich de militaire snit die hem ongewild in Laos is aangemeten blijkbaar nog vers want ik moet tussenbeide komen. Pas als er uitgelegd is dat het maar om een beetje afwerking gaat zijn de gemoederen bedaard en kan de knipbeurt verder worden gezet.

Ook bij mij verloopt alles vlot en een uurtje later staan we fris en proper terug buiten. Amai, was die wind daarvoor ook al zo friskes? Even wennen. Toch een paar opmerkelijke verschillen met België: mannenhaar wordt niet gewassen voor het knippen, dat van vrouwen wel. En de sociale bestaansreden van een kapper is nog belangrijker dan bij ons. Naast ons werd het haar van een jong meisje terug in model gelegd. Meer niet. Er werd vnl veel lawaai gemaakt en met een stijltang gezwaaid, maar na haar kapbeurt zag ze er in onze ogen exact hetzelfde uit.

’s Avonds stuur ik uit nieuwsgierigheid een mail naar een aantal Nederlandse camperverhuurbedrijven die gespecialiseerd zijn in Canada, om eens een idee te krijgen van wat ze te bieden hebben. Blijkt dat voor de periode mei tot half juli de beschikbaarheid zienderogen slinkt en we snel gaan moeten beslissen. Ok, weer een taak bij voor morgen. 

05-03-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

Voor dag en dauw staan we op om, indien nodig, KBC nog bij hun nekvel te grijpen voor ze in middagpauze gaan. Een vlugge check op de computer en dan kunnen we vaststellen dat de betaling eindelijk aan zijn overtocht is begonnen. Toch eens heel benieuwd wanneer dat op die US rekening gaat terechtkomen.

We hebben ook antwoord van een aantal camperbedrijven. 1 Steekt er ver bovenuit, met mooi uitgewerkte voorstellen en een pak nuttige informatie. Echter ook met de melding dat beschikbaarheid zeer beperkt is en het dus snel moet gaan. Hun voorstellen bevallen ons wel, zij hebben een soort van Run-off Fleet optie, waarbij zij verzekeren dat je 1 van de 3 voorgestelde campers hebt, alleen weet je op voorhand niet dewelke. Gezien ze ons alle 3 praktisch lijken, vragen we hen dan ook om daarmee een concreet voorstel uit te werken.

Dan terug naar de vluchten. Hetzelfde verhaal als eergisteren, de lokale websites willen voor geen meter mee en dat zorgt voor de nodige frustraties want wachten doet de prijzen stijgen. Soms ogenblikkelijk. Het is dan ook al ver in de namiddag als we eindelijk alles geboekt hebben, zij het weer via allerlei tussenwebsites. Wat een administratie dat een mens daarvan moet bijhouden, jongens toch. We voelen ons op dit moment meer reisbureau dan reizigers.

En dan komt er nog een verrassing uit de mouw, euh de mailbox, de betaling voor de Galapagos-trip is toegekomen op de rekening in Amerika! HUUUH? Dat is vanmorgen pas vertrokken in België?? Zelfs tussen 2 Belgische banken lukt dat zo snel niet. Maar, dat maakt dat wij morgen met een gerust hart aan onze Beagle-kanaal trip kunnen beginnen.

Of we op het water internet gaan hebben is zeer twijfelachtig, dus waarschijnlijk horen jullie ons pas terug op 11^e maart!!

Punta Arenas is niet de moeite om foto’s van te posten. Ik maak dat achteraf wel goed.

06-03-2015 om 20:17 geschreven door Mike & Ruth  

Om 13u kunnen we inchecken voor onze boottrip. Dat loopt vlot, hoewel we een beetje uit de toon vallen met onze twee grote rugzakken en onze jeugdige leeftijd. Tussen dit publiek is dat geen ironie. We hangen nog wat rond in Punta Arenas tot we uiteindelijk aan boord mogen. De boot zelf is netjes, modern, niet te groot (5 verdiepingen). Benieuwd wat voor kajuit we zullen krijgen, met zo’n last minute weet je nooit. En we treffen het lang niet slecht, helemaal vooraan in de boot, ver weg van trappen, motoren etc. Met een mooi uitzicht door een immens raam en meer dan voldoende ruimte. Mike kan het weer niet laten en staat 3 minuten later de douche al te testen, terwijl de helft van de passagiers nog niet eens aan boord is. De beste douche sinds lang, volgens de expert.

Om 19u is het bijeenkomen geblazen voor de welkomstdrink, safety instructions, voorstelling van de crew en informatie over de trip. De slides voor deze laatste presentatie lijken een beetje door elkaar gelopen te zijn. Het eindigt met ons favoriete gedeelte: de vragenronde. Altijd een hilarisch moment. Iemand vraagt of we ook op open zee varen. De presentatrice antwoordt dat we de 2^e nacht gedurende een paar uur inderdaad op open zee zullen zijn en dat het aan te raden is om die nacht met je reddingsvest aan te slapen. De stilte die volgt in de ruimte is prachtig. En de presentatrice speelt het goed. Ze wachten minstens een halve minuut voor ze eraan toevoegt dat het een grap is. De opluchting verspreidt zich hoorbaar door de zaal. Zalig.

En om 20u zijn we weg, vergezeld van een prachtig avondlicht. De boot vaart opvallend stil, je voelt of hoort de motoren niet.

Iedereen heeft een vaste tafel voor de maaltijden, dat kan meevallen of tegenvallen. Wij krijgen een tafel van 4 toegewezen waar al 2 mensen aanzitten, een vrouw uit Washington en een man uit Canberra (Australië). Het zijn leuke mensen en er is veel te vertellen. De man is 2 dagen voor de afvaart van de cruise in zijn hostel van de trap gevallen, en zijn voet zit in het gips. Maar met behulp van krukken en de gedienstige crew komt hij overal. Alleen de excursies zullen niet lukken, zegt hij met spijt in zijn hart. Dat kan ik me inbeelden. Helemaal tot hier reizen en dan niet uit de voeten kunnen, lijkt me frustrerend. Het is een voortreffelijke en gezellige maaltijd. Achteraf horen we van een ander koppel die een tafel delen met een koppel Chinezen die geen letter Engels spreken. De conversaties zijn daar beperkt. Er wordt nog een toespraak gehouden waarbij we te weten komen dat er 19 verschillende nationaliteiten aan boord zijn. Als ze afroepen waar de Belgen zijn, steken we even enthousiast als al de rest onze handen in de lucht. Part of the show.

Na het eten drinken we nog een afsluiter in de bar, daar kan je alles krijgen, tot de zotste combinaties, wat je maar wil. Zo zien we een Amerikaan die ongeveer alle drank laat mixen met Bailey’s, zoals bijvoorbeeld een muntlikeur. De kleur alleen al… benieuwd hoe die zich morgen gaat voelen. Zijn vrouw waarschuwt hem nog dat ze hem om 7u uit zijn bed zal sleuren om naar de gym te gaan (want ja, dat is hier ook aan boord, op het bovenste dek met ramen rondom rond). Zo’n mooie workout had je nog nooit.

De lichte golfslag wiegt ons in slaap en bezorgt ons een heerlijke nachtrust.

07-03-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

We worden wakker van de opkomende zon en zitten midden tussen de fjorden. Wauw. Onbeschrijfelijk. Onvergetelijk. En terwijl we dat denken, flitsen er dolfijnen in het water voorbij. Onze mond valt nog meer open. Ook al is het nog vroeg, we blijven voor het raam naar buiten kijken, zo mooi is het.

Na het uitgebreide ontbijt moeten we om 9u verzamelen voor de eerste activiteit. We kozen om de ‘zware’ trekking mee te doen. We zijn goed ingepakt, bottinnen aan, muts en kap op en daarover de reddingsvest. En dan gaan we aan boord van de zodiacs die ons naar een eilandje zullen brengen. We zijn nog geen 2 minuten weg en vlak voor onze zodiac duikt een gigantische zee-olifant op. We zijn natuurlijk veel te laat voor een foto maar het beeld staat in ons geheugen gegrift. 

Het doet ons ook even stilstaan bij waar we ons eigenlijk bevinden, op het einde van de wereld, in een rubberboot tussen de ijsschotsen. Hier geraak je niet zomaar, hier zijn geen wegen, geen afval, geen hutjes, geen andere boten of vuurtorens of boeien, geen enkel spoor van de mens op deze planeet. Tijd wordt hier anders berekend. Hier is geen technische evolutie, geen bouwstijlen, geen cultuur. De laatste keer dat er hier iets veranderde is 12.000 jaar geleden. Toen de laatste ijstijd op zijn einde liep en de toenmalige gletsjers fjorden werden.  Je wordt er stil van. In de verte zien we talrijke gletsjers. De wandeltocht zelf is niet zo zwaar op zich maar het steile pad is modderig, slibberig en ligt vol met wortels waarover je uitschuift. Ongeveer iedereen gaat ergens wel tegen de vlakte. Om sommige plaatsen hangen koorden om jezelf recht te houden. Gedurende de hele trip worden we vergezeld van condors die ons overcirkelen, wachtend op een hapje?

Na de wandeling keren we met de zodiacs terug naar de grote boot. Maar er moet onderweg nog ge-aperitiefd worden. Op een ander eilandje gaan we aan wal en daar staat zowaar een geïmproviseerde bar waar je chocomelk met een scheut whiskey en gletjserijsblokken kan krijgen. Hoe zot is dat. Wij laten de chocomelk echter achterwege, teveel calorieën. Terwijl we van de whiskey genieten ontmoeten we een Brusselaar. Ha, die hebben we gisterenavond niet zien wapperen tijdens het eten, betrapt! De man is reisleider van beroep. Als we vragen wat hij tot hiertoe van de cruise vindt, antwoordt hij dat het ok is maar toch niet zo sjiek, en zeker niet voor hetgeen het kost. Moeilijk moment… verklappen dat we de helft hebben betaald … nee, we laten dat voorlopig maar zo. Da’s zo leuk aan een last minute, de service is hetzelfde voor iedereen… en wij genieten dubbel.

Vanmiddag staat dan een bezoek aan een pinguïnkolonie op het programma. Eerst even siësta na dat Italiaanse lunchbuffet.

Na de siësta terug heel de resem kleding aan, met nog een paar extra lagen want we zitten gedurende een uur stil in de zodiacs, en dit is de Middellandse zee niet. De wateren zijn nu een stuk ruiger dan bij de uitstap van vanmorgen, het duurt dan ook niet lang of iedereen is doorweekt en compleet verzilt. Regelmatig slaat een golf de boot binnen. Voeg daarbij nog een stevige ijswind en regelmatig een regenvlaag, het was opvallend stil in de bootjes. Kan ook komen door het alweer indrukwekkende schouwspel van water, zon en wind. Het is een uitdaging om een foto te nemen waar geen regenboog opstaat. En de regenbogen hebben alle plaats om zich in hun volledige pracht te laten zien. Opmerkelijk is dat ze veel platter zijn dan bij ons, heeft dit te maken met de stand van de zon of de kromming van de aarde die hier anders is? We hebben geen internet dus kunnen het niet opzoeken.

We krijgen een hoop vogels te zien en bijhorende uitleg te horen. Als laatste gaan we naar een pinguïnbaai, en daar zitten er massa’s. Leuk om hen eens in een natuurlijke omgeving te zien. Het is moeilijk foto’s nemen, de zodiacs liggen niet bepaald stil en je moet uitkijken voor overslaande golven of je camera is naar de haaien. Na een uur is iedereen verkleumd en keren we terug. Een zalige warme douche en we zijn weer helemaal bij de levenden.

08-03-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth