Niks part 2 natuurlijk, hier bezoeken we niets, did it, done that, bought the T-shirt…eens we goed en wel op zijn, verder richting Montreal.

13-07-2015 om 15:33 geschreven door Mike & Ruth  

Dat kan je op zijn Engels of op zijn Frans uitspreken. Beide zijn correct. Dit is de enige officiële tweetalige stad van Canada. Maar dan meer op z’n Brussels, politiek correct tweetalig maar in de praktijk spreekt toch iedereen Frans.

De beste manier om meteen in het hart van de stad uit te komen is via de metro. We rijden met onze camperbus 25 km verderop naar een parking bij de terminus van de metro. Als we het metro- en busgebouw binnenwandelen lezen we op de deuren dat hier vandaag een brandoefening gaat plaatsvinden. Maakt ons niet uit, oefent al op. We zoeken waar exact we moeten zijn voor onze verbinding en dan gaan de sirenes af. Juist, de brandoefening. Vanuit allemaal kieren en verborgen gangen duiken allemaal drukdoeners op die hesjes proberen aan te doen. Ze menen het. Iedereen naar buiten. Het ganse complex wordt ontruimd. Pas een half uur later wordt de terminal opnieuw vrijgegeven.

Bon, we kopen 4 enkele kaartjes aan de automaat. Als we door de klapdeuren onze verworven tickets willen laten scannen gebeurt er net niets. Damn, dat kan maar één ding betekenen, we hebben niet de juiste tickets gekocht. Aanschuiven aan de klantenbalie, klopt, wij hebben bustickets gekocht terwijl we tramtickets nodig hadden. We krijgen warempel alles netjes terugbetaald en worden naar de juiste automaat doorverwezen, met andere afkortingen op het toestel, waar we evenmin uit kunnen afleiden dat die voor een tram geschikt zijn.

De nieuwe tickets openen wel deuren en ruim een uur nadat we onze bus geparkeerd hebben zitten we dan toch op de tram richting downtown. ’t Is niet echt een tram zoals bij ons, deze rijdt op banden. We stappen éénmaal over op een andere lijn en in no time staan we op de Place d’Armes. Hier start onze stadswandeling.

Het is nog steeds drukkend warm maar bewolkt. Deze namiddag zou een overtrekkend koudefront een einde maken aan de hitte. We lopen door de stad maar we kunnen er maar geen hoogte van krijgen. Alles lijkt hier een rommeltje van oud en nieuw door elkaar. Naast de Notre Dame, waarvan gefluisterd wordt dat Céline Dion hier getrouwd is, staat een replica van de Empire State Building. Overal waar je kijkt mengt oud en nieuw zich in hetzelfde plaatje.

Kort na de middag eten we een eerlijke lunch in de l’Usine Spaghetti Parisienne. Als we buitenkomen druppelt het al een beetje, we maken snel onze stadswandeling af en dan terug naar de camper voor het noodweer losbarst. Dat lukt aardig. We manoeuvreren onze camper door een veel te klein tankstation en dwingen 4 plekken af bij de supermarkt. Nu terug naar de camping, zwemmeke doen, het is zwaar overtrokken en nog altijd heet, maar onweren doet het nog steeds niet. Die wachten naar goede gewoonte tot ik de bbq aansteek.  

Niet zo omvergeblazen door Montreal, geen idee of dat komt omdat er wat sleet op het citytrippen aan het komen is, of omdat we niet aan ons proefstuk toe zijn, of omdat het gewoon echt minder was. Alles waarschijnlijk. In ieder geval, de laatste grote stad die we deze reis bezoeken. Volgende week deze tijd zijn we al lang terug in België, dit is de laatste dinsdag van de hele reis. Raar gevoel.

14-07-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

Gisterenavond is er tegenover ons een ‘bandbus’ komen te staan. Met 5 stuks langharig tuig en gitaren. Duidelijk onderweg naar hun volgende gig. Even twijfelden we nog of het de Foo Fighters zouden kunnen zijn, maar ze zien er wat jong uit. In elk geval, het personeel van de camping wil maar al te graag met hen op de foto.

We rijden weer 250km naar het zuiden, tot aan de 1000 Islands. Aan de receptie van de volgende camping krijgen we een activiteitenlijst mee. Jullie gaan toch zeker eens op ons springkussen? Of van de glijbaan in ons zwembad? Of anders kunnen jullie morgenavond meerijden met de koets over de camping, voor de wet ride. Dan mogen de andere gasten jullie natmaken. Of willen jullie een uitstap doen naar een kasteel en bijna 1000 eilandjes? Wat een enthousiasme, we zullen morgen wel zien. Misschien zegt een dag niks doen mij ook wel iets.

We maken fish sticks, lang geleden. Hoewel de gebruiksaanwijzingen anders zijn. Ofwel in de oven, ofwel in de microgolf, ofwel op de BBQ (?). Ze eindigen naar Belgisch recept gewoon in de pan.

Eens het begint te schemeren is het enthousiasme over de insectenvrije camping snel weg. Jezus man, waar blijven ze die muggen toch vandaan halen? Hoeveel moet ge er vermoorden voor die beesten dat snappen? Heel ons arsenaal anti-mug moet bovengehaald worden om het doenbaar te houden.

15-07-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

16-07-2015 om 23:24 geschreven door Mike & Ruth  

We rijden vandaag tot op zo’n 80 km van Toronto. We pikken nog snel de 1000 Islands Parkway scenic drive mee. Trouwens, over die 1000 Islands kunnen we nog wel iets vertellen. Om van dit complex deel te mogen uitmaken, moet je als eiland aan 2 voorwaarden voldoen: gedurende 365 dagen per jaar je hoofd boven water houden en minstens 1 levende boom op je grond hebben. Exclusief clubje…met 1840 leden om excact te zijn. En ja, de beroemde 1000 Islands saus komt ook van hier, zij het dan wel van de Amerikaanse kant.

Ondertussen regent het onophoudelijk. We haasten ons niet, we kunnen toch niet buitenzitten met dit weer. Uiteindelijk komen we aan het Darlington Provincional Park, onze laatste overnachtingsplaats met de camper. Even een klein probleempje met de lengte van onze elektriciteitskabel maar we kunnen een verlengstuk krijgen, dus da’s snel opgelost.

We moeten eigenlijk al beginnen inpakken. Maar hebben er nog geen zin in. Eerst nog even op’t gemak een filmpke zien en dan zullen we er eens aan beginnen. Het gaat echter verbazend snel en een uur later is alles in de rugzakken en zakken en zakken gepropt. Dan is het tijd voor het ultieme Canadese campingmaal: hotdogs op de bbq! Dat had even anders kunnen uitdraaien als we onderweg ons niet ineens waren beginnen afvragen waar die hotdogworstjes eigenlijk waren die we gekocht hadden. In de koelkast in elk geval niet. Zullen wel op die onvindbare plaats bij de parkpassen liggen. Een korte detour langs de lokale supermarkt en ’t was opgelost.

We stoken nog onze laatste illegaal vervoerde blokken hout in de firepit en gaan vroeg slapen.

17-07-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth  

Het is nog donker als we opstaan. De laatste spullen inpakken, de laatste dingen opeten en en route. Netjes op tijd komen we bij Canadream aan. Onze camper ondergaat een grondige inspectie. We krijgen felicitaties omdat we het ding in zo’n onberispelijke staat terug binnenleveren. 3500 km bloed, zweet en tranen loont nu. De volledige waarborg wordt terugbetaald, dat gebeurt niet dikwijls zegt de medewerker.

Om 10h15 staan we al in onze hotelkamer. Een beetje van ons stuk gebracht. We kunnen nauwelijks geloven dat we enkele uren geleden nog wakker werden in een natuurpark. Het lijkt al een andere dag ondertussen. Er komt geen volgende fase meer in de reis. Het ging ineens allemaal zo snel en nu is het definitief gedaan. In de namiddag kuieren we wat rond in het naburige Centennial Park. Een groot park waar voornamelijk veel gesport wordt en vandaag is er een heuse picknick op touw gezet. Veel blanke mensen komen we niet tegen, wel veel met Aziatische en Indische trekken. Dat blijft ons verwonderen, de Canadees bestaat niet, het is een smeltkroes van alle rassen. Het is warm, de sporters zien af. We zetten ons langs de graskant en aanschouwen een spel Chinees voetbal. De scheids heeft er het raden naar welke Chinese verwensingen hem naar het hoofd worden geslingerd. Dan kijken we nog even naar het baseball. Een gezapige bedoeling, veel afgetrainde topsporters zitten daar niet tussen. De coaches hebben alle moeite om hun kudde in beweging te houden. En dan is het nu …hoog tijd voor een terrasje op deze mooie, zwoele zomerdag. As if, hier wordt gesport om te sporten, er is geen kantine, geen terras. Niets kan je hier kopen, zelfs geen flesje water. Droog park. Dat is iets wat ik België dringend moet goedmaken, neem ik me voor. Terug naar het hotel voor wat verkoeling.

18-07-2015 om 22:03 geschreven door Mike & Ruth  

We nemen een taxi naar het dichtst bijgelegen shopping center en brengen daar onze dag door. De helft van de stallekes zijn kapsalons. Net nu we al een afspraak gemaakt hebben in België. Stom, anders hadden we fris geknipt van het vliegtuig kunnen stappen.

Als we buitenkomen overvalt de hitte ons opnieuw. Juist, heel de dag in de airco doorgebracht. Er trekt net een lokale wolkbreuk voorbij dus we spurten door de regen naar de taxistopplaats. Aan ons hotel 10 km verder is het kurkdroog.

We verorberen ons laatste Canadese avondmaal in het restaurant naast het hotel en besluiten dat we het lokale eten toch zeker niet gaan missen.

19-07-2015 om 00:00 geschreven door Mike & Ruth