We worden wakker van de opkomende zon en zitten midden tussen de fjorden. Wauw. Onbeschrijfelijk. Onvergetelijk. En terwijl we dat denken, flitsen er dolfijnen in het water voorbij. Onze mond valt nog meer open. Ook al is het nog vroeg, we blijven voor het raam naar buiten kijken, zo mooi is het.

Na het uitgebreide ontbijt moeten we om 9u verzamelen voor de eerste activiteit. We kozen om de ‘zware’ trekking mee te doen. We zijn goed ingepakt, bottinnen aan, muts en kap op en daarover de reddingsvest. En dan gaan we aan boord van de zodiacs die ons naar een eilandje zullen brengen. We zijn nog geen 2 minuten weg en vlak voor onze zodiac duikt een gigantische zee-olifant op. We zijn natuurlijk veel te laat voor een foto maar het beeld staat in ons geheugen gegrift. 

Het doet ons ook even stilstaan bij waar we ons eigenlijk bevinden, op het einde van de wereld, in een rubberboot tussen de ijsschotsen. Hier geraak je niet zomaar, hier zijn geen wegen, geen afval, geen hutjes, geen andere boten of vuurtorens of boeien, geen enkel spoor van de mens op deze planeet. Tijd wordt hier anders berekend. Hier is geen technische evolutie, geen bouwstijlen, geen cultuur. De laatste keer dat er hier iets veranderde is 12.000 jaar geleden. Toen de laatste ijstijd op zijn einde liep en de toenmalige gletsjers fjorden werden.  Je wordt er stil van. In de verte zien we talrijke gletsjers. De wandeltocht zelf is niet zo zwaar op zich maar het steile pad is modderig, slibberig en ligt vol met wortels waarover je uitschuift. Ongeveer iedereen gaat ergens wel tegen de vlakte. Om sommige plaatsen hangen koorden om jezelf recht te houden. Gedurende de hele trip worden we vergezeld van condors die ons overcirkelen, wachtend op een hapje?

Na de wandeling keren we met de zodiacs terug naar de grote boot. Maar er moet onderweg nog ge-aperitiefd worden. Op een ander eilandje gaan we aan wal en daar staat zowaar een geïmproviseerde bar waar je chocomelk met een scheut whiskey en gletjserijsblokken kan krijgen. Hoe zot is dat. Wij laten de chocomelk echter achterwege, teveel calorieën. Terwijl we van de whiskey genieten ontmoeten we een Brusselaar. Ha, die hebben we gisterenavond niet zien wapperen tijdens het eten, betrapt! De man is reisleider van beroep. Als we vragen wat hij tot hiertoe van de cruise vindt, antwoordt hij dat het ok is maar toch niet zo sjiek, en zeker niet voor hetgeen het kost. Moeilijk moment… verklappen dat we de helft hebben betaald … nee, we laten dat voorlopig maar zo. Da’s zo leuk aan een last minute, de service is hetzelfde voor iedereen… en wij genieten dubbel.

Vanmiddag staat dan een bezoek aan een pinguïnkolonie op het programma. Eerst even siësta na dat Italiaanse lunchbuffet.

Na de siësta terug heel de resem kleding aan, met nog een paar extra lagen want we zitten gedurende een uur stil in de zodiacs, en dit is de Middellandse zee niet. De wateren zijn nu een stuk ruiger dan bij de uitstap van vanmorgen, het duurt dan ook niet lang of iedereen is doorweekt en compleet verzilt. Regelmatig slaat een golf de boot binnen. Voeg daarbij nog een stevige ijswind en regelmatig een regenvlaag, het was opvallend stil in de bootjes. Kan ook komen door het alweer indrukwekkende schouwspel van water, zon en wind. Het is een uitdaging om een foto te nemen waar geen regenboog opstaat. En de regenbogen hebben alle plaats om zich in hun volledige pracht te laten zien. Opmerkelijk is dat ze veel platter zijn dan bij ons, heeft dit te maken met de stand van de zon of de kromming van de aarde die hier anders is? We hebben geen internet dus kunnen het niet opzoeken.

We krijgen een hoop vogels te zien en bijhorende uitleg te horen. Als laatste gaan we naar een pinguïnbaai, en daar zitten er massa’s. Leuk om hen eens in een natuurlijke omgeving te zien. Het is moeilijk foto’s nemen, de zodiacs liggen niet bepaald stil en je moet uitkijken voor overslaande golven of je camera is naar de haaien. Na een uur is iedereen verkleumd en keren we terug. Een zalige warme douche en we zijn weer helemaal bij de levenden.