 |
|
|
| Het leven na 5 september 2008 |
|
|
| 16-09-2018 |
 10 jaar |
|
Jannes,
10 jaar geleden hebben we je moeten laten gaan.
10 jaar... sommige herinneringen vervagen. de pijn blijft evenveel steken. De tranen, de machteloosheid,.. het is er nog allemaal.
En het gemis.... het blijft voor eeuwig!
LY
|
|
|
|
|
| 06-09-2017 |
| die week... |
|
Dag Jannes,
we zijn weer in die week! Het begin van het schooljaar, de woensdag na de 1ste vrijdag school, de week tussen 5 en 10 september. Iedereen heeft zijn manier om zich die verschrikkelijke week te herinneren. Veel mensen weten het nog goed en laten het ons ook nog weten.
Dat ellendig gevoel, dat meer naar boven komt in deze week, kan je niet vermijden. Ik mis je niet meer dan de andere dagen van het jaar maar toch is alles nu net iets moeilijker, vervelender, zwaarder.
Ik weet dat je dit niet zou willen. Daarom zit ik ook aan de keukentafel, niet aan mijn bureau. Ik kan naar buiten kijken, ik zie de zon, de blauwe lucht, het vlindertje in de tuin. En ik weet dat jij er bent...
voor altijd!
je mama
|
|
|
|
|
| 31-05-2017 |
| eind mei |
|
dag Jannes,
eind mei... een maand waarin veel gebeurd is! onze broer was jarig. (17 jaar... op wie lijkt hij? op jou? op Cis? welke grappige dingen doet hij? ) ik was ook weeral jarig... moederkesdag... maar het grootste feest dit jaar: Goele en Dries zijn getrouwd!!! Een geweldig mooie dag! Goele was er zeker van dat jij voor dat mooie weer zorgde! Het zou me niets verbazen!! Ik zie jullie nog met 2 in het gras liggen bij ons in de tuin. Wat had je toen al te vertellen tegen mekaar? Jij was er niet, bompa was er niet. Ik heb je gezocht in de wolken. Je zal er wel geweest zijn, alleen zag ik je niet! Was je ook zo verwonderd hoeveel mensen je nog zo hard missen? Waarschijnlijk niet, jij ziet dat wel, jij ziet in het hart van je peter, van je neef! Het geeft een dubbel gevoel: je wilt toch niet dat iemand verdrietig is maar toch doet het goed te zien dat ze nog verdrietig zijn om jou en bompa. Hebben jullie samen op de eerste rij zitten kijken? gedanst??
We gaan weer verder, Jannes, al kom je natuurlijk weer wat meer in onze gesprekken voor. En na mei komt juni.... ja, ik ken het al! Jouw topmaand zeker? Word je nog altijd zo actief gevraagd om steun in de examenperiode? Doe je best maar! En vergeet er hier gene he!!!
mis je!!
mama
|
|
|
|
|
| 08-02-2017 |
| 21 jaar... |
|
Dag Jannes,
een gelukkige verjaardag!! Een beetje laat maar dat is alleen maar hier. Ik heb je al een bloemetje gebracht zaterdag, blauwe druifjes... maakt me altijd een beetje aan het lachen. Je zou al lang wijn mogen drinken! En je zou het graag drinken he!
21.... een vriend zei: "ik kan me je niet voorstellen met een zoon van 21. Ik zie hem nog altijd als die tiener". Ik zie je ook nog als die tiener. Gelukkig heb ik Stijn om te zien wat een 21-jarige is. Jullie waren heel verschillend maar je bent familie. Ik hoop dat je niet meer groter zou geweest zijn dan Stijn. Zou je ook chiroleider geworden zijn? Zou je ook zitten grommen boven je boeken?
Ze zeggen altijd: het slijt wel. De pijn misschien wel, het echte verdriet, het gevoel dat je nooit meer echt zal leven, ja, dat slijt. Maar die dip, dat onbewust, onderhuids onrustig gevoel dat je ongelukkig maakt, dat is er elk jaar terug. Zelfs harder! Omdat je denkt dat ook dat afzwakt? Omdat je niet meer waakzaam bent? Omdat je denkt dat je dat ook aankan? Ik kan het niet aan, dat verschrikkelijke gevoel, tot we aan je verjaardag komen en ik het kan plaatsen, dat het eindelijk die dag is! Ik kan het je niet goed uitleggen maar je zal me wel gezien hebben he?!
Ik hoop dat je ons nog ziet.. zag ik jou nog maar een keer! Ik blijf je missen!
je mama
|
|
|
|
|
| 04-09-2016 |
| Weer een jaartje verder |
hi Jannes,
we zitten weer in het eerste weekend van het nieuwe schooljaar. Er zijn zoveel dingen die mijn haren nog altijd rechtzetten, mijn hart even laten stoppen, mijn maag doen keren.. Boeken kaften, garageverkoop in Dessel... Stomme dingen he! Maar die onverwachte dingen waar ik niet op voorbereid was. Ik weet dat het moment dat Cis de eerste dag terug de deur uitstapt, je heel fel in mijn gedachten bent en ik weet dat ik me dan moet wapenen tegen dat verdriet maar die dingen die niet rechtstreeks met jou te maken hebben maar de herinnering oproepen van die week, zijn de gevaarlijke momenten!
Gelukkig zijn er nog altijd mensen die me nog altijd laten weten dat ook zij deze week extra aan jou en ons denken! Dat blijft deugd doen!!!
Jammergenoeg zijn er ook mensen die nu hetzelfde meemaken als wij toen. Voor hen zijn er nog niet van die onverwachte dingen, voor hen is het nog 1 lang moment van ongeloof, woede, leegte, een waas waar zij achter leven en aan de andere kant gaat het leven vliegensvlug verder.
Mijn manier om hier door te geraken? Hou je hoofd op, laat het niet hangen! Zolang je met je hoofd omhoog verder gaat, krijg je de zonnestralen in je gezicht en alles gaat toch net een stukje beter als je die warmte in je gezicht voelt?!
mis je, nog altijd, voor altijd,
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2016 |
| happy birthday |
|
Hi Jannes,
een heel gelukkige verjaardag! 20 jaar... waw, wat lijkt me dat vreemd.
Wij eten stoofvlees met frietjes vandaag! En jullie?
Geniet ervan, ik denk aan jou, aan elke minuut die we 20 jaar geleden voor het eerst samen beleefden!
mis je,
mama
|
|
|
|
|
| 21-12-2015 |
| Kerst |
|
Dag Jannes,
weer even geleden! Dat ik je schrijf toch. Onze laatste babbel is nooit lang geleden.
Papa en Cis zijn met een vriend naar de nieuwe film van Star Wars kijken. Dan ben je weer volop in mijn gedachten he! Je had erbij moeten zijn, 'mijn mannen' naar de film. Star Wars.... dan komt onvermijdelijk het onderwerp: "weet je nog op vakantie in Frankrijk? Veel te warm om buiten te komen voor de mannen, mama lekker boekje lezen in de zon, jongens allemaal binnen om een Star Wars marathon te houden!" Jullie hadden nog nooit zolang aan een stuk film gekeken, ik was nog nooit zo hard gebruind op vakantie, en uitgerust! 
Kerst is een periode van gezelligheid maar dat maakt je afwezigheid nog altijd veel harder voelbaar!!
Geniet van de kerst, gooi een verjaardagskus naar je broer (met een beetje sneeuw???)
mis je!
mama
|
|
|
|
|
| 10-09-2015 |
| vandaag |
|
Dag Jannes,
nu, 7 jaar geleden, rond deze tijd, stonden we bij jouw lichaam. Jij was het niet meer, je was zo stil, zo koud. Je had precies een lach op je gezicht, alsof je opeens zou zeggen: boe, ik heb je gefopt! Je fopte ons niet! Je gezicht bewoog niet, je bewoog helemaal niet! Ik heb geroepen, gevraagd of je zou terugkomen als ik hard riep.... je kwam niet! Je bent nooit meer gekomen hoewel ik je al duizend keer gevraagd heb of ik je nog 1 keer kon zien, nog 1 keer knuffelen, nog 1 keer....
Maar ik weet dat je er in de kleine dingen bent! de vlinder in de tuin, de smiley in de lucht,... . Ik hou me eraan recht! Alleen op avonden zoals nu is het even niet genoeg en voelt het heel even weer zoals toen. Alleen weet ik nu dat ik erdoor zal geraken, iets wat ik toen helemaal niet wist of ik dat zou kunnen en hoe ik dat moest doen!
Ik geef je een hele dikke knuffel, vriend, en blijf je zoeken in alle kleine dingen! Slaap zacht!
mama
p.s. Heb je de bloemen op het kerkhof gezien? Jij weet wie ze er gelegd heeft he, ik denk het te weten! Er zijn nog altijd vrienden die je niet vergeten zijn!!
|
|
|
|
|
| 31-08-2015 |
| september |
|
Hi Jannes,
het is weer zo ver! Die rotmaand komt er weer aan, is al enkele weken in aantocht. Zelfs na 7 jaar voel ik het nog wringen in mijn lichaam; ergens voorbij mid augustus begint het! Iets maakt me ongelukkig, verdrietig, weemoedig.... liedjes kunnen me gemakkelijk tranen in de ogen geven, over jou spreken geeft me een krop in de keel.... is het het einde van de vakantie? is het nog niet op ritme zijn van het opnieuw gaan werken na het verlof? nee, het is die moeilijke periode die eraan komt! En juist dan ben ik een boek aan het lezen waarin iemand een ongeval krijgt met een hersentrauma... opeens hoor ik jouw liedje 2 dagen na mekaar op de radio... dingen die me even "de kluts" laten kwijt geraken. Morgen laat ik Cis terug met de fiets naar school vertrekken. Ik wil hem nog altijd vragen voorzichtig te zijn. Ik weet dat ik hem niet moet belasten maar het is soms zo moeilijk. Die angst zal nooit weggaan.
Maar ik weet dat jij daar bent en je broer, je kleine favoriet, in de gaten houdt. Klein.... hij is me voorbij gegaan deze zomer! Hoe groot zou....??? Ik zal het nooit weten he...
Mis je, vriend, nog elke dag maar nu weer net iets harder!!!
je mama
|
|
|
|
|
| 20-05-2015 |
| meimaand... |
|
Dag Jannes,
weer een tijdje geleden he!!
Meimaand, mijn maand... Moederdag, verjaardag,... allemaal leuke dagen, vol attenties en leuke verrassingen. Alleen dat ene berichtje, van jou, komt nooit meer. Het lukt me aardig om verder te gaan, Jannes, maar op die dagen mis ik je toch nog zo verschrikkelijk.
Heb je de verjaardag van onze broer gevierd? Hij is er ook al weer 15 jaar... dat kleine ventje in mijn armen. Hoe is hij nu? Kan je hem een knuffel geven van mij (of kan dat daar ook niet op zijn leeftijd???) Ik hoop dat je een fijn feestje gehad hebt! Cis zei me dat hij maar het gevoel had dat er iemand in de familie verjaarde!! Goed gevoel had hij!!
Mis je allemaal!!
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2015 |
| gelukkige verjaardag!! |
|
Hi Jannes,
gelukkige verjaardag!! 19 jaar!! We zouden geen "hiep hiep hoera" meer voor je zingen zoals me deze morgen al aangegeven werd. We zouden misschien voor het eerst niet samen vieren, als je op kot zat. Ondertussen kennen we het al lang: niet weten wat je doet, waar je bent, hoe je bent, zoals "ikke" ook schreef (je trouwe vriendin en aangename steun voor mij!).
Ik heb je toch maar bloemetjes gebracht: blauwe druifjes! Van druifjes kan je wijn maken!! Ik kon je toch geen pintje brengen, ik weet niet eens of je dat lust!! Maar wijn, daar ben ik zeker van!! Je was ons kleine proevertje: samen met papa eens van zijn glas nippen en dan de vraag: "wat proef je??"
Jij hebt ons al zalig wat sneeuw gebracht dit jaar! We dachten dat het vandaag ook wit zou zijn maar dat zonnetje doet ook ongelooflijk veel deugd!! Je weet dat ik van de zon kan genieten he! Ik weet dat je wil dat we genieten! We doen ons best maar het is niet altijd gemakkelijk!! De mensen leven weer hun gewone leven en af en toe denken ze eens aan jou. Wij leven maar nooit meer een gewoon leven en af en toe denken we eens niet aan jou! Mensen klagen en grommen, wij ook wel, maar soms kwetst ons dat, maakt ons dat kwaad, opstandig. Wij mogen niet oordelen, wij kennen de problemen niet. Wij zouden ze met heel veel plezier wel willen kennen!
Gelukkig zijn er ook nog veel andere mensen. Mensen die temidden van hun eigen verdriet ons nog altijd steunen en bemoedigen, zoals we gisteren weer eens mochten ervaren op de begrafenis in de familie! Zulke mensen hoef je niet elke dag te zien, 1 keer per jaar is ook genoeg om te weten waar je steun kan vinden.
Wij gaan vandaag genieten van de zon! En van de pizza van bomma! Geen stoofvlees vandaag maar bij bomma is het ook niet mijn stoofvlees he! De pizza van bomma is ook heerlijk! Ik hoop dat jullie ook iets lekkers hebben! Geniet daar met de rest van ons gezinnetje, met bompa en alle vrienden die je daar al gemaakt hebt.
Knuffel!!
|
|
|
|
|
| 29-01-2015 |
| Amy |
|
hey Jannes,
je liedje is nog eens op de radio!!! Fijn dat je er bent!!!
Mis je!
Conny
|
|
|
|
|
| 14-09-2014 |
| een vraagje |
|
Jannes,
zeg eens eerlijk: blaas jij nu nog altijd de kaarsjes uit? Ik kan bij jou geen kaars laten branden! Toen ik gisteren terug bij jou kwam, had de kaars maar een klein beetje gebrand. Er is geen regen geweest, er is geen wind geweest... en toch brandt die van jou niet meer! Ik verdenk jou er dus van mijn kaarsjes te komen uitblazen!! Vroeger kon ik nog roepen: "nee, niet doen!!" Maar nu lukt dat niet meer he! Foei man, je bent 18! 
Geniet er van! Ik kom af en toe wel eens terug om ze aan te steken!
Je mama
|
|
|
|
|
| 10-09-2014 |
| 10 september |
|
Hi Jannes,
6 jaar is het ondertussen geleden dat ik 's morgens vroeg wakker werd en een stemmetje in mij zei dat het niet goed met je ging. Het ging toen ook niet goed. Die dag, die angst, die hulpeloosheid in de ogen van de dokter, dat klein tikkeltje hoop dat ze je geven waarvan je zelf denkt dat het toch nog goed kan komen, terwijl je best anders weet. Het is zo ver weg en toch zo dichtbij! Mijn maag keert nog als ik er aan denk. Die rit naar Antwerpen: zo snel mogelijk bij jou willen zijn en er toch nooit willen komen...
Toen ik daarstraks naar het kerkhof kwam, was het heel erg bewolkt. Het moment dat ik de poort opendeed, scheen de zon opeens, ze kwam tussen de wolken door! Je was er!! Je bent er altijd! Ik weet dat het niet hoort dat je een 18-jarige nog knuffelt maar ik zou zoveel geven om je 1 keer te kunnen vastpakken. Ons wit vlindertje was deze zomer weer in onze tuin. Maar er was iets nieuws: af en toe fladderde er een 2de vlindertje bij. Was dat je vriendinnetje? Ik zou het zalig gevonden hebben je hier te zien met een meisje. Je zal wel veel vrienden hebben daar! Deze week is er weer maar eens een klein jongetje bijgekomen! Vorig jaar stonden we nog met zijn ouders samen op een feest. Hoe werkt dat bij jullie? Kennen jullie mekaar? Kunnen jullie mekaar wegwijs maken? Ik wou dat ik hen kon geruststellen en zeggen dat jij wel voor dat ventje gaat zorgen.
Je zou stilaan voor jezelf moeten gaan zorgen. Normaal hadden we nu misschien een kot voor jou in orde moeten maken! Nog zo'n moment waar ik zo naar uitkeek. Wat zou je studeren? Zou je op kot gaan? Zoveel vragen waar geen antwoord meer op is. Wij gaan verder, Jannes, zonder antwoord op onze vragen. Maar niet zonder jou! We nemen je mee, we dragen je in ons hart. We zullen je nooit vergeten maar we proberen er het beste van te maken. Alleen blijven dagen als vandaag ongelooflijk moeilijk.
We missen je, jongen! Dikke kus.
|
|
|
|
|
| 04-02-2014 |
| gelukkige 18de verjaardag! |
Jannes,
18 zou je worden.. zoals elk jaar weet ik weer wat er 18 jaar geleden precies gebeurd is. Ik vraag me meer dan alle andere dagen af hoe je eruit zou zien, hoe je zou zijn, hoe ons gezin zou zijn. Cis vroeg me gisteren of hij weer van jou zou dromen, zoals die eerste verjaardag, zoals hij elk jaar hoopt.. Ik had je graag rijlessen gegeven, ik had je graag gesteund in je studiekeuze, ik had graag je liefje ontmoet... Er is zoveel dat we met jou hadden willen doen, voor jou hadden willen doen, jou zelf hadden willen zien doen. Ik heb je 18 roosjes gegeven. Veel meer kunnen we je niet meer geven. Maar wat jij vandaag gegeven hebt, overtreft elk cadeau!! the greatest smile ever!
Al ben je al zolang weg, ik weet dat je er bent, dat je van ons houdt. Je bent een schat!!
dikke kus,
mama
|
|
|
|
|
| 11-12-2013 |
| examenstress |
Hi Jannes,
fijn te zien dat er nog altijd vrienden zijn die op je rekenen! Onder de examens ben je toch nooit onderuit geraakt he! Het doet me goed dat ze nog aan je denken, dat ze nog een beetje op je rekenen in moeilijke momenten! Ik reken ook nog altijd op jou op zulke dagen.
Je kleine broertje is nu de grote jongen. Hij is je voorbij gegaan.. jij hebt deze examens nooit mogen meemaken. Hij redt zich wel! Hij redt zich verdomd goed! Alleen over zijn broer babbelen, dat kan hij niet! Hij vindt het zalig herinneringen met ons op te halen! "ik weet nog dat Jannes...." Je was zijn held, zijn grote broer! Alleen kan hij niet zeggen dat jij er ooit was maar nu gestorven bent. Dat is iets dat je moet leren he! Ik kan het wel omdat grote mensen er meer naar vragen maar ook omdat sommigen blijkbaar vergeten zijn dat jij er ooit geweest zijn. Wij leven 'zonder' jou. Er verandert nooit meer iets aan, je komt nooit terug. Sommige mensen denken precies dat dit slijt. Als je lacht, zal het wel allemaal weer gaan, je bent erover, je hebt het een plaats gegeven... Ik heb het een plaats gegeven, ik kan terug lachen maar ik kan nog altijd tranen met tuiten wenen omdat ik je mis. De examenperiode is zo'n periode! Waarom weet ik niet! Maar elke dag moet ik weer denken aan 'toen'. Hoe je eerst in dat ziekenhuis lag, met al die machines, met 2 dikke, blauwe ogen, zo stil, zo diep slapend. En toen opeens werd het hectisch rond jou! Een hele dag om 's avonds weer stil te zijn, stil en koud, voor altijd.
Ik hoop dat je het daar goed hebt, schat! Kon ik maar heel even komen piepen!! Heb je je broer al gehoord?? Hij vraagt al enkele weken om sneeuw he!! Een witte verjaardag!! Sta jij nog voor de sneeuw in? Zou je het hem nog eens kunnen geven?
Ik zal je weer hard missen tijdens de kerstperiode, als we weer met 'heel de familie' samen zijn...Vier jij ook goed met je familie daar! Geef onze zus een extra knuffel, wil je? Ze is er al 15 jaar..
dikke knuffel,
mama
|
|
|
|
|
| 04-09-2013 |
| 5 jaar... |
Hi Jannes,
we zijn er weer he! Weer het begin van het schooljaar, een heel speciaal begin! Jij bent er al 5 jaar niet meer maar vooral het feit dat Cis dezelfde weg opgaat. Hij is dit jaar ook met zijn fiets naar Mol vertrokken. Pff, ik heb al regelmatig diep adem gehaald. Die eerste dag van een schooljaar is spannend: zal het meevallen, wie zit in de klas, hoe zijn de leerkrachten...? Dat weet je na enkele dagen en dan kan die spanning stilaan wegvallen. Maar dat wel of niet thuiskomen.. dat is niet iets waar je alleen de eerste dag zenuwachtig om bent.. het kan elke dag gebeuren. De hele week gaat het al over kinderen in het verkeer, ongevallen die gebeuren op weg naar school.. De vorige jaren heb ik daar lang niet zoveel over gehoord, nu komt het elke dag op de radio!! Elke keer moet ik denken: weer een gezin die door die ellende moet! Gelukkig moet het niet overal zo dramatisch aflopen.
Jij zou in je laatste jaar zitten (als je netjes had gewerkt natuurlijk!  ).. ik zou waarschijnlijk serieus omhoog moeten kijken.. hoe zou je zijn? Onlangs zei de buurman, met een glimlach op zijn gezicht: het zou een plantrekker zijn! Het deed me deugd te horen dat andere mensen daar toch ook wel eens over nadenken. Ik verschiet als ik die andere klasgenoten van jou zie, ze zijn zo groot geworden. Zou het kunnen dat je klasgenote de meter is van Cis zijn klas? Dat zou leuk zijn he!
Cis heeft al enkele keren gezegd: Jannes zou in het laatste jaar zitten he! Ik denk dat hij je graag was tegengekomen op school. Ik weet het wel zeker! Zijn grote broer, zijn grote god! Hoe zou hij geweest zijn, moest jij er nog zijn?
Een heleboel vragen die door ons hoofd gaan! Ze zullen er altijd zijn, zonder antwoord maar het betekent dat jij nog altijd in onze gedachten bent, voor altijd. Fijn dat zoveel mensen nog met ons denken aan jou, ons steunen en ons door deze periode helpen!
Heb je nog gezelschap gekregen van een leuke hond? Je zorgt er goed voor he! Je weet wie je daar veel plezier mee zal doen!
Hou van je!
mama
|
|
|
|
|
| 19-06-2013 |
| Garfield |
Hi Jannes,
het is weer een tijdje geleden. Het leven gaat verder. Met ups en downs. Met bepaalde zaken leer je omgaan. Bij bepaalde verhalen leer je een muur rond je te bouwen zodat niet alles 'te nauw aan je hart' komt. Maar bepaalde zaken vallen zo zwaar op je schouders. Voor andere mensen misschien onbenullige zaken, voor ons zware dobbers.
Zondag is onze Garfield gestorven. Doodgereden hier in de straat. Er was weinig aan te zien. Alleen zijn poot was zwart. Ons laatste stukje van jou hebben we ook moeten afgeven. Hij was je vriend. Hij was een lieve schat. We konden ons een beetje aan hem optrekken, jullie hadden nog verhalen gemeen. Nu is dit ook voorbij.
Het is niet simpel dat beestje af te geven! We wisten dat het ooit wel eens zou gebeuren. Maar hij was nu al een paar keer lang weg geweest en toch telkens terug gekomen. Nu komt hij niet meer terug, hij is bij jou! Ik hoop dat je het er fijn hebt samen! Ik twijfel er niet aan!
Wij zullen hem missen, zoals we jou nog altijd missen!!
lieve knuffel!
mama
|
|
|
|
|
| 19-04-2013 |
| communie |
Hi Jannes,
het is een tijdje geleden dat ik je hier nog geschreven heb. Je zit elke dag in mijn hoofd, de nood is niet meer zo hoog om je te kunnen schrijven, ik weet ondertussen hoe ik gemakkelijk met je kan praten. Maar dit weekend zal ik je nog eens dubbel en dik nodig hebben. Cis doet zijn plechtige communie. Jouw laatste feest. Ik was zo fier op jou. De juf sprak lovende woorden over jou. Ze kon met jou gewoon praten, je werd groot.
Cis wordt ook groot, anders dan jij maar ook een goed mensje! Hij gaat je weg volgen naar het college. Hopelijk stopt daar dan ook de gelijkenis...
5 jaar terug stonden we daar vooraan in de kerk, onze hand op je schouder, trotse ouders. Nu zullen we daar terug staan, trots op onze Cis. Hij doet het zo goed zonder jou! Maar hij blijft je missen, man!! Hij mist je zo hard!! Die kerk, daar heeft hij het toch nog altijd moeilijk mee! Ik weet dat je ons zal zien, misschien voel ik weer je hand op mijn schouder.
Ik probeer je zo dicht mogelijk bij ons te krijgen, ik zet dezelfde bloemen en kaarsen bij je foto als op onze tafel, ook op je graf. Zo heb ik je nog een beetje bij ons.
Only know you love him when you let him go, and you let him go...
|
|
|
|
|
| 04-02-2013 |
| gelukkige verjaardag! |
Gelukkige verjaardag, Jannes!
17 zou je worden! 17 jaar geleden lag je eindelijk in mijn armen. Ik was zo trots op jou!! Ik was een mama, jouw mama! Ik kon niet genoeg van je krijgen, je lag daar zo mooi te slapen. Na een paar dagen kwamen ze je halen om je onder de lamp te leggen. Ik was gewoon van de kaart. Ik dacht dat ze dit pas 's nachts zouden doen maar ze haalden je al overdag. Je was opeens niet meer bij me. Ik heb toen geweend, tranen met tuiten, je was niet bij me....
De laatste jaren heb ik al dikwijls geweend, Jannes, heel veel tranen! Ze zijn je komen halen maar ze brengen je niet meer terug. Nooit meer...
Je had op de pensenkermis zaterdag koffie moeten rondbrengen, jij een aspi.. het steekt, Jannes, die jongens te zien. Het went een stukje maar het blijft steken. Het voelt vreemd dat je een aspi zou zijn. Zouden die andere moeders daar wel bij stilstaan? Dat hun zoon groot geworden is?
Cis hoopt dat hij nog eens van je zal dromen. Je hebt al wel voor een droom van hem gezorgd he! Sneeuw hebben we gehad!!!Thanks!!
Ik hoop dat je het daar goed hebt kunnen vieren! Met stoofvlees? Met de rest van de familie erbij?
Met jouw steun lukt het ons om verder te gaan, jongen!
Hou je goed!! Je blijft in onze gedachten, elke dag, elk uur!
dikke, dikke knuffel!
wij allemaal.
|
|
|
|
|
| 09-01-2013 |
| Gelukkig nieuwjaar!! |
Hi Jannes,
het is alweer een tijdje geleden. We zijn alweer een nieuw jaar. Een jaar waarin je 17 zou worden. Het jaar waarin je naar je laatste jaar humaniora zou gaan, je "kleine" broer naar het eerste jaar. Dit is de grote uitdaging voor dit jaar: je broer die stap laten zetten, jouw laatste stap, de stap naar de humaniora. Hij stelt veel vragen: Hoe gaat het er aan toe? Word je daar opeens aan je lot overgelaten? Welke richting moet ik kiezen? Welke school wordt het? Vragen waar jij het beste een antwoord op zou moeten kunnen geven.
Het is moeilijk, Jannes, Cis zo te zien, wetend dat hij je zo mist. Ik geloof dat je er bent maar niet op de manier dat we je hier graag zouden hebben.
Maar ook dit jaar gaan we weer doorgaan, op onze tanden bijten, slikken, een traan laten, met een glimlach aan jou terug denken.
Ik hoop dat je leuke dagen gehad hebt. Veel verjaardagen gevierd. Niet onze topdagen hier he!!
Zal ik Cis zijn grote vraag nog stellen? Gaat het nog sneeuwen deze winter?? Hij wacht op jou!!
een dikke kus van ons allemaal, voor jullie allemaal!
|
|
|
|
|
| 05-09-2012 |
| 5 september... 4 jaar geleden |
5 september 2008, de laatste dag van je eerste week op het college. Cis was gewend geraakt aan het ritme en was vroeg opgestaan. Hij kwam naast jou staan aan tafel, legde zijn arm om je schouder en zei: "mijn broer". Je was klaar, ik ging even mee naar buiten en je vertrok... om nooit meer thuis te komen.
Het was fijn je zo gelukkig te zien, de verhalen die we hoorden achteraf, hoe je al je plekje had in de klas.
Het doet allemaal nog zoveel pijn. Die laatste week van augustus, als iedereen het begin van het schooljaar voelt komen, voelen wij die pijn weer opkomen. Sommige dingen lijken precies gisteren gebeurd, andere dingen zijn zo ver weg! Je geur, je stem, hoe je eruit zou zien, hoe je zou zijn, dat is gestopt, dat is verdwenen!
Volgend jaar, 5 jaar na jouw verlies, moet Cis ook vertrekken. Het maakt me nu al bang. Maar zoals we deze 4 jaar al doorgesparteld zijn, zullen we daar ook door komen! Met af en toe een teken van jou, dat je er bent, dat je voor je broer zorgt, zullen we er komen!
We missen je nog elke dag!!
|
|
|
|
|
| 03-07-2012 |
| vakantie |
hi Jannes,
het is weer vakantie! Cis is al op ponykamp. Zo vlug gaat de tijd. Ja, de tijd gaat zelfs voor mij al weer vlug! Hoewel examens nog altijd een moeilijke periode zijn. Waarom? Ik moet jou niet achter je veren zitten, Cis studeert wel goed vooraleer we thuis zijn. Ik hoef hem niets meer te helpen als ik thuis kom. En toch, heel onbewust, voel ik me rot in die periode. Of is het gewoon de aanloop naar vakantie? Het is toch altijd anders dan tijdens het schooljaar. Ik wil het voor Cis zo aangenaam mogelijk maken. Maar hij is zo dikwijls alleen, ook als wij thuis zijn, moet hij soms wel alleen bezig zijn. En dan mist hij je zo! Hij droomt er nog altijd van hoe jij met hem met de playmobil speelde, denk ik. Ik probeer hem duidelijk te maken dat jij niet meer zou spelen zoals vroeger. Maar iets in mij zegt dan dat jij het hem wel naar zijn zin zou maken! Ik kan me niet voorstellen dat je niets met hem meer zou doen. Ik kijk naar Cis, alleen, en ik zie jullie met 2 bezig... verdorie, dit blijft toch moeilijk! Ik kan hard werken, ik kan Cis meerdere keren op kamp laten gaan maar ik kan voor niemand dat wrange gevoel wegnemen. Ik kan je niet, al was het maar voor heel even, terug tussen ons zetten en samen lachen, je kleine broer zien opkijken naar jou en jij met een trotse blik naar je kleine broer kijken!
Wat ik zou doen moest je hier ooit terugstaan?? Ik zou je vastpakken, je knuffelen, je geur opsnuiven, je honderden keer zeggen dat ik je graag zie en je vragen me te vergeven voor al die keren dat ik stomweg boos was omdat ik moe was.
Ik mis je, mijn vriend, met heel mijn hart!!
|
|
|
|
|
| 21-03-2012 |
| zoveel jonge mensen... |
hey Jannes,
wat een week! een verschrikkelijke week, voor zoveel mensen. Je bent weer in de gedachten van veel mensen geweest! Ook bij ons is er weer heel veel boven gekomen. Je schrikt ervan hoe vlug die gevoelens er terug zijn en hoe voelbaar ze weer zijn! Die angst, dat wachten, die onzekerheid. Dit hebben we ook gekend, wij waren dicht bij jou maar het was toch ook afwachten. Je weet dat het niet goed gaat maar je hoopt dat alles gewoon in orde komt. En je denkt en je weet weer dat dat niet kan! Dat dat niet realistisch is. Maar je duwt dat weer weg en je hoopt weer op... en zo ga je door. Tot je leeg bent, leeg, een machine waarvan de batterijtjes leeg zijn. Je wil nieuws krijgen maar je wil het ook niet want je weet....
Die mensen kunnen het samen dragen, ze zullen veel steun aan mekaar hebben. Daar zijn nu mensen die hetzelfde meegemaakt hebben maar toch is iedere situatie anders. Elke mens is anders en neemt dit anders op.
Je kan je dit toch niet voorstellen: over een maand is het communie. In Lommel staan nog 7 kinderen van die klas daar. Zonder die anderen! Die ouders zitten thuis... en die meester die hen had moeten voorbereiden, steunen in alles.... weg. Zoveel houvast, weg!
Ik weet nog altijd niet hoe het werkt daarboven. Maar misschien heb jij die kinderen wel gezien. Ik hoop dat ze er gelukkig worden, zoals ik hoop dat jij er gelukkig bent.
En ik hoop dat die mensen het teboven komen, zoals wij proberen boven te blijven maar zo vlug terug zakken!
Ik hoop dat je een beetje steun kan zijn, daar, hier maar ook voor andere mensen die slecht nieuws krijgen. Er zijn veel mensen die je nu nodig hebben!!
mis je,
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2012 |
| gelukkige verjaardag!! |
Gelukkige verjaardag, mijn jongen! Wat ligt alles er mooi bij! Het moet wel heel mooi zijn van daarboven!
Een flauw zonnetje zegt ons dat we er ons moeten doorslaan vandaag!
Ik wou dat ik je een dikke knuffel kon geven en stoofvlees voor je kon klaarmaken!
Bompa, pak jij hem eens goed vast voor mij?
Geniet van deze mooie dag, wij proberen er ook het beste van te maken!
Bedankt voor de mooie sneeuw!
dikke knuffel,
je mama
|
|
|
|
|
| 01-02-2012 |
| sneeuw!! je verjaardagscadeau? |
Maandag was het eerste wat we 's morgens deden, toen we wakker werden, vlug naar buiten kijken. Zou het gesneeuwd hebben? Zalig! Het had gesneeuwd! Een beetje, niet teveel! Maar genoeg om alles mooi wit te hebben! Voor de eerste keer keek ik naar de sneeuw zonder een eng gevoel in mijn maag, zonder opkomende tranen! Ik mis je toch nog naast me op zo'n moment! Cis vond het ook geweldig! Alhoewel het voor hem veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer mag zijn!! Zo kan hij nog niet met de honden voor de slee op pad he!
Wat je daar boven een hele dag doet, weet ik niet! Maar als je een job krijgt, dan weet ik zeker dat je iets met de sneeuw te maken hebt! Sinds jij er niet meer bent, sneeuwt het elk jaar! Dit kan toch geen toeval meer zijn he! Ik weet dat je er zal van genieten, als je zo naar beneden kan kijken! Is dit al je verjaardagscadeau?
Ik dacht dat het wel zou lukken, alles gaat doorgaans iets beter. Maar iets in mij begint te wringen, onbewust! Je zou 16 worden! Hoe zou je zijn? Wat zou je doen? Hoe zou je omgaan met Cis? Die vragen blijven maar hangen! 16 jaar geleden, tante Annelies ging 's avonds nog naar het ziekenhuis om de volgende dag Stijn te kunnen verwelkomen. 2 dagen later was je er ook! Je bedje moest nog in mekaar gezet worden thuis...
We gaan naar de pensenkermis op je verjaardag! Het zal weer even slikken worden! Die jongens van je leeftijd zien. Die zijn ondertussen ook aan het helpen! Alle ouders zien met hun kinderen...
Bedankt voor de sneeuw, een hele mooie verjaardag!
We missen je nog steeds,
je mama
|
|
|
|
|
| 21-12-2011 |
| bijna kerst |
Het is weer een tijdje geleden. De tussenperiodes dat ik je hier schrijf, worden langer. Dat betekent niet dat ik minder aan je denk. Je bent constant in mijn gedachten, nog altijd in mijn verhalen! We babbelen veel met elkaar, zonder dat het moet opgeschreven worden.
We staan weer voor een vakantie. Je zal het weer druk gehad hebben, denk ik. Velen rekenen op jou, velen zijn ervan overtuigd dat je hen toch wel een tikkeltje kan helpen. Ik hoop het! Ik las juist een artikel over een vrouw die haar zoon gestorven was, in elkaar geslagen. De dokter had haar in het ziekenhuis verteld dat haar zoon dood was en vroeg onmiddellijk om zijn organen te doneren. Die jongen had andere mensen kunnen helpen. Ik hoop dat je het ook kan, al is het dan niet zo drastisch! Hoewel je cellen nog altijd gebruikt worden voor onderzoek. Een onderzoek waar ze af en toe weer iets nieuws door ontdekken. Hopelijk mag jij op die manier mensen redden!
Gelukkig is de examenperiode voor velen voorbij! Ook voor mij. Ik word er nog altijd ellendig van. ik zie de jongens vroeger thuis komen, dan denk ik dat jij ook had moeten thuiskomen! Wat zou je doen? Hoe zou je het doen? Hoe zou je zijn? Vragen die blijven komen en die moeilijk blijven.
Dit weekend gaan we weer kerstmis vieren en de verjaardag van Cis. Kerstmis was vroeger toch iets leuks. Het is nog altijd zo'n warm feest, de lichtjes overal, de kaarsjes. Maar ik kan je die warmte niet meer geven, ik kan met jou geen kerstboom meer versieren. Het heeft me dan ook 3 dagen gekost vooraleer hij aangekleed was. Je bent er niet meer naast mij. Cis wil me wel helpen! Maar hoe lief en bezorgd hij ook is, hij kan jou niet vervangen!
We hebben weer met velen de kaarsjes aangestoken begin december! Veel mensen laten me dan weten dat ze er nog aan denken. Jij weet als geen ander hoeveel ik nog aan jou denk. Ook Cis denkt nog veel aan jou! Hij probeert er door te komen, op zijn manier. Niet meer op die onbezonnen manier van vroeger! Hij mist je, die grote broer!
Ik hoop dat je daar ook een mooie kerst hebt! Het uitzicht zal wel anders zijn dan de vorige jaren! De sneeuw is er niet dit jaar! Eten jullie nu rijstpap met gouden lepeltjes? Of doe je dat elke dag??
We zullen je missen aan tafel!
je mama
|
|
|
|
|
| 07-09-2011 |
| begin van het schooljaar |
De vakantie is voorbij, het schooljaar is terug begonnen! Zijn we daar nu blij mee? De vakantie had lang genoeg geduurd maar terug vroeg opstaan, op tijd in bed... het is weer effen wennen.
Voor veel mensen heeft het begin van het schooljaar ook een ander gevoel sinds enkele jaren. Het is het moment dat we jou hier kwijt zijn geraakt! 3 jaar lang doen we het al zonder je knuffel, je lach, je aanwezigheid hier. Nog maar 3 jaar geleden lag je in het ziekenhuis en was je opeens weg zonder dat we hierop voorbereid waren, zonder afscheid, zonder al je verhalen van je nieuwe school die je nog moest vertellen.
Stilaan leer je er mee omgaan, leer je afblokken wat je niet zal aankunnen, leer je terug te leven. Wat ik nooit zal leren, is omgaan met de beelden die in mijn geheugen gebrand zijn, je zien liggen in het ziekenhuis, stilletjes, met 2 blauwe ogen, met een buisje in je mond.. en het verdriet van Cis. Wat heeft hij je gemist deze zomer. Hij wordt groot, hij komt in de harde wereld, hij stelt zich vragen. Hij begint eindelijk over zijn verdriet te spreken. Maar help: hoe moet ik dat opvangen?? Het doet me zelf zo'n pijn hem alleen op de achterbank in de auto te zien, hem alleen op de kamer te moeten laten slapen in Frankrijk, hem alleen thuis te laten als ik naar de winkel ga. Hoe kan ik zijn verdriet dan opvangen? Moet dat verdriet echt komen? Kan ik dat niet gewoon voor hem dragen, zonder dat hij het merkt??
Als het echt zo is dat je nog ergens bij ons bent en dat je ons kan helpen, dan ben ik ervan overtuigd dat jij ervoor gezorgd hebt dat Cis bij juf Hilde in de klas zit. Je kent de juf, je kon het heel goed met haar vinden. Je weet dat zij er zal zijn voor hem. Ik ben er ook van overtuigd!
Maar zoals velen je om steun zullen gevraagd hebben tijdens de examens, moet ik je nu ook om steun vragen. Blijf dicht bij ons, help ons de tranen op te vangen en fladder nog een hele tijd rond in onze tuin, mooie, witte vlinder!
we missen je!
|
|
|
|
|
| 11-05-2011 |
| een tijdje geleden |
Hi jongen, het is een tijdje geleden dat ik je hier nog geschreven heb. Van jouw verjaardag. Vandaag is er iemand anders aan de beurt: onze broer. 11 jaar geleden moest je voor de tweede keer die kleine baby in mama's buik afgeven. Je vond het verschrikkelijk. Zoals Cis het nu ook verschrikkelijk vindt. Maar je zei niets, zoals Cis nu. Hebben jullie daar een feestje boven? Ik wou dat ik er bij was. Deze week werd er op het werk verteld over de show van Derek Ogilvie. Hij kon spreken met ongeboren baby's. Hij zag ze staan. Jullie zijn daar met 4 ondertussen. Gezellig boeltje! Wat mis ik toch al dat lawaai in huis. Mensen klagen over hun kinderen die ruzie maken. Konden jullie maar eens ruzie maken. Mama's vertellen over hun kinderen en de liefjes die er opeens bijkomen. "Hoe moet dat? Is het nog niet te vroeg? Wat kan, wat kan niet?" Ik luister en leef mee. Wat had ik dat toch allemaal graag zelf beleefd! Ik dacht dat die pijn wel voorbij zou gaan. Iedereen die een kind verliest, zegt altijd dat het moeilijk is vrienden te zien trouwen, kinderen te zien krijgen. Ik dacht dat het wel zou gaan tot we zover waren. Ik weet stilaan verdomd goed waar het over gaat. Ik probeer het niet aan mijn hart te laten komen. Maar af en toe is het toch wel eens te zwaar om het volledig weg te duwen.
Deze week is een wielrenner gestorven. Een jonge man, zou papa worden over enkele maanden. Weer een gezin dat hier doorheen moet, weer een moeder die op moederdag met tranen in de ogen rondloopt. Weer een mama die haar kind op een fiets moet laten rijden en ondertussen doodsangsten uitstaat. Het maakt weer zoveel los, die beelden zien. Die angst, die onzekerheid, het ongeloof.
Ik hoop echt dat het daar is zoals ze zeggen: een mooie plaats met rust en geluk. Dat is wat me een beetje helpt. Je zal gelukkig zijn, samen met je zus en broer. En dat kleine prutske? Is dat een zusje of een broertje? Je zal bompa wel al veel gesproken hebben, wat je zo graag had gedaan.
We gaan er hier het beste van maken. Ongemerkt zal ik iets drinken op de verjaardag van onze broer. We kijken dan eens naar boven en zien de zon schijnen! Het kon veel erger zijn....
mis je!
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2011 |
| gelukkige verjaardag! |
hey Jannes, een heel gelukkige verjaardag! 15 jaar! Mooie leeftijd. Wat heb ik altijd uitgekeken tot je deze leeftijd zou hebben. Je zou geen kind meer zijn, nog geen volwassene, misschien had je al een liefje. Zou je nog altijd rechercheur willen worden?
We hebben iets gedronken op je verjaardag! Ik hoop dat je ook hebt gevierd! Heb je dan eens naar beneden gekeken? Ik heb je foto dikwijls bekeken en gedacht: was je er maar bij..
dikke knuffel,
je mama
|
|
|
|
|
| 17-12-2010 |
| een nieuwe vriend voor jou |
Terwijl Tor al treurde toen jij gestorven was, heeft hij het toch nog meer dan 2 jaar gehouden.
Maar stilaan zag je het komen, hij werd ouder, grijzer, kon moeilijker stappen. Tot het echt wel beter werd dat hij stilletjes kon inslapen.
Hij is nu aan jouw kant. Ik hoop dat je met hem kan spelen, wandelen, genieten. Je hebt eindelijk een hond! Een schat van een hond!
Zorg voor hem als je wil! Dat zal je doen, met heel je hart!
Hij zal het goed hebben bij jou! Wij zullen hem missen.
je mama
|
|
|
|
|
| 08-12-2010 |
| 2de zondag van december: kaarsjes branden |
De sneeuw is er nog. Niet overal meer. De straten hebben hier en daar nog ijsplekken, sleeën is er dus niet meer bij. Het gras ziet nog vrij wit. De lucht ziet grijs. Misschien komt er nog een laag?
De Sint is geweest. Met een dubbel gevoel. Zoals er voortaan zoveel dingen zijn. Die leuke momenten maken het juist altijd zo moeilijk. Jij had er ook bij moeten zijn! Juist nu, dit jaar, nu ook de magie voor Cis verdwenen is. Jij had hem moeten kunnen vertellen hoe alles echt was.
Zondag is het weer de 2de zondag van december. Dan laten we om 19u weer een kaarsje branden voor alle kinderen die te vroeg van ons zijn weggegaan. Het wordt weer een feest voor jou. Ik zet heel veel kaarsjes! Ik hoop dat ik dan ook al een kerstboom heb. Alhoewel dat versieren weer een ramp wordt! Wie zal me nu weer helpen??
Ik hoop dat je kan genieten van al die lichtjes! Ik zal in ieder geval weer denken hoe graag jij kaarsjes aanstak, ik zal je stemmetje weer horen als ik een lucifer wil aansteken: "mag ik dat doen??" Hoewel het evengoed Cis zijn stem zou kunnen zijn. Hij houdt er evenveel van als jij! En als hij weet dat het voor jou is, zal hij het met ongelooflijk veel liefde doen! Je was echt zijn grote broer, de allerliefste van de hele wereld!
liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 01-12-2010 |
| sneeuw |
Het heeft al weer gesneeuwd!! Gek he! Dit is nu al de derde winter (herfst) op rij dat we zo vroeg sneeuw hebben. Heb jij daar enige invloed op? Of heb je iemand verteld hoe mooi het wel is?
Papa moest lachen zaterdag toen ik vlug het gordijn opendeed om te zien of het gesneeuwd had. "Dit is de mooiste ochtend van het jaar voor ons mama", zei hij. Het was in ieder geval jouw mooiste ochtend. Je was even enthousiast als ik bij jou het gordijn kwam openmaken en we dan met 2 konden genieten van het uitzicht! "en zie daar, en zie op die bomen, en..."
Cis houdt ook van de sneeuw. Hij ziet ernaar uit om weer onze honden voor de slee te spannen, hij heeft de slee al mee naar school. Hij heeft gisteren ook sneeuw geruimd. Maar hij kan niet, zoals jij, naast me komen staan aan het raam en gewoon genieten van het uitzicht.
mis je!
mama
|
|
|
|
|
| 18-11-2010 |
| de Sint |
De dagen worden korter, de Sint komt in het land. Spannend! De verhalen die er rond verteld worden.
Cis heeft allang getoond in de winkel wat hij precies wil vragen, veel te veel natuurlijk! Maar wat de Sint niet brengt, kan hij toch van ons krijgen voor zijn verjaardag? Gemakkelijk, zo is het niet lang een ontgoocheling als de Sint niet brengt wat hij graag heeft! Enkele weken later is er nog een groot feest waar hij nog veel cadeautjes krijgt.
Heel voorbeeldig gaat Cis langs bij de Sint, de dag dat hij aankomt met de boot. De Sint heeft hem alleen gezegd dat hij braaf moet zijn, belangrijk is ook de zak snoep die hij verzameld heeft. Slot Marsepein stein is ook heel interessant op tv! Tot opeens het verhaal komt.... hoe hij erachter komt, wanneer hij erachter gekomen is, dat mag ik niet vragen. Hij lacht met me omdat ik verwonderd ben over zijn vlotte reactie. En ik die dacht dat het een schok zou zijn.... ik zit gewoon perplex.
Vandaag heb ik nog eens gepolst vanwaar het verhaal komt en sinds wanneer hij het kent! Hij is wel wat verdrietig geweest. Meer krijg ik er niet uit. Ik zie aan zijn gezicht dat er iets wringt tot opeens: "ik mis onze Jannes!" Ik zou willen roepen, ik kan wel brullen, hoe moet ik dit toch door? Ik ben mijn ene zoon kwijt en de andere moet ik zien gebukt gaan onder een ellendige last!
Gisteren dacht ik dat ik mijn zoon niet kende: hij reageerde zo anders dan ik had verwacht. Vandaag weet ik dat ik hem ken, ik weet wat hij voelt, hoe hij het voelt. Alleen weet ik niet hoe diep het zit! En dat maakt me bang, zo verschrikkelijk bang!!
We missen je, Jannes, elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde! We kunnen je niet meer terug krijgen, al zou ik er alles voor over hebben. Maar als jij nog iets voor ons kan doen, dan is mijn vurigste wens dat je voor je kleine broer zorgt! Hij heeft je zo hard nodig! Hij doet zo zijn best maar af en toe wordt het eens te veel....
we missen je,
je mama
|
|
|
|
|
| 06-10-2010 |
| Garfield is terug! |
Ik kan precies een stukje van vorig jaar herhalen! Na bijna drie maanden stond "onze Gar" daar terug, vorige week woensdag. Cis vertrok naar school, hij riep opeens: "Garfield!!!!" Ik snapte eerst niet wat er gebeurde maar toen zag ik zijn staartje voorbij het raam komen. De rakker!!! Ik was zo blij hem terug te zien, jouw poes! Het duiveltje in mij riep weer: "kon dit maar ook met Jannes, kon hij hier ook maar eens staan!!" Zo'n weerzien is altijd moeilijk. Je snapt het toch niet he! Waar blijft hij toch? Waarom komt hij dan opeens terug naar huis? Om dan weer te doen zoals altijd! Alhoewel hij iets meer veranderd is dan vorig jaar. Nu en dan betrap ik hem op een verandering. Misschien heeft ons Mimi er ook mee te maken. Ik durfde vorige week nog niet juichen, Annelies! Ik durfde nog niets op de blog schrijven! Stel dat hij het toch niet zag zitten met ons Miem. Zelfs vrijdag was ik nog bang dat we een "welcome back" feestje zouden geven zonder Garfield. Maar het lukt! Ze zijn nog niet de beste vrienden maar ze blazen al niet meer naar mekaar. Mimi gaat het liefste naar buiten als Garfield ook meegaat! Maar Garfield is 3 maanden gaan spelen en komt hier weer uitrusten, denk ik. Hij houdt het rustig, slaapt veel, is zelfs de eerste dagen niet buitengekomen!
Je vriend wordt weer goed verzorgd! Cis zorgt ervoor dat hij het goed heeft alhoewel hij zich ook moet gedragen! Niet boos zijn op Miem! Verdraagzaam zijn!!! Nou moe! Maar Gar luistert! en Miem ook! Misschien luisteren ze naar Cis of misschien fluister jij hen ook in het oor dat het tijd is om samen te leven, om ons dat plezier te gunnen.
Ik heb je zo dikwijls gevraagd om voor Garfield te zorgen, waar hij ook was! Toen Cis weende omdat hij hem zo miste, heb ik je gevraagd hem terug naar huis te sturen. Hij is er terug! Gezond en wel! Misschien ben je er niet meer en is mijn vraag in het ijle verloren gegaan maar dit geeft me toch altijd het gevoel dat je er bent, dat je me hoort en dat houdt me recht! Ik zie je niet meer, ik hoor je niet meer, ik ruik je niet meer, ik voel je niet meer maar diep in mijn hart voel ik dat je naast me staat, dat je voor ons zorgt.
Als Garfield straks zijn dutje gedaan heeft, neem ik hem nog eens vast en fluister in zijn oor dat hij jouw vriend was!
dikke kus!
je mama
|
|
|
|
|
| 08-09-2010 |
| 2 jaar geleden |
2 jaar is het ondertussen geleden. Net zoals 2 jaar geleden werd ik deze morgen om 5u30 wakker. Toen had ik een gevoel: het klopt niet met Jannes, er is iets fouts! Deze morgen wist: ik zie hem nooit meer terug! Het zat verdomd goed fout met hem.
Die dagen, ik dacht dat ze ver weg zaten. Nu weet ik weer elke minuut wat er 2 jaar geleden gebeurde. Op dit moment waren we bij jou, ons laatste moment samen. Cis wou toen voor het eerst naar jou toe komen. Ik heb hem nog naar school laten gaan. Ik dacht dat hij 's middags wel op bezoek kon komen. Hij is die lange, enge gang in gegaan maar hij is nooit bij jou gekomen. Ik zie hem nog in dat wachtkamertje binnenkomen: mama, ik wil naar huis!!! Het ventje snapte toen veel beter dan we dachten wat er gebeurde.
Dat kleine ventje is op korte tijd groot geworden, veel te jong is hij om dit al te moeten dragen. Hij mist zijn broer zo hard. Hij zegt het niet, hij houdt zich goed maar diep in zijn hartje doet het pijn, veel pijn.
2 jaar. Het is zo lang geleden dat ik je gezien, gehoord, gevoeld heb. Ik ben bang je te verliezen. Hoe je er nu zou uitzien ben ik al lang kwijt. Ik heb geen idee meer. Misschien moet ik dat ook maar niet meer proberen. Je zou een knappe jongen zijn in mijn ogen. De ideale zoon. Dit mag toch he, je gewoon een beetje idealiseren, het is het enigste wat ik nog kan. Ik moet de pijn al dragen van je niet meer bij mij te hebben, dan hoef ik mezelf toch niet nog meer pijn te doen met de gedachte dat het ook wel eens verkeerd had kunnen gaan.
Die beelden van die laatste dagen, die blijven komen, elke nacht als ik wakker word, zie ik je terug liggen. "Had ik maar...."
Die pijn, het onwezenlijke gevoel dat het gedaan was, dat "nooit meer" soms schrik ik nog van de gedachte: dit kan toch niet! Nooit meer is zo definitief. Als ik je op een foto zie lachen, zie ik je precies voor mij en maakt mijn hartje een sprongetje: Jannes is hier!!!
We doen ons best, Jannes, om verder te leven, er het beste van te maken. Het is niet altijd gemakkelijk. Het is niet omdat je lacht dat je hart niet bloedt. Wat ik eruit geleerd heb, is het besef wat geluk is. Ik zal nooit meer 100% gelukkig zijn, altijd is er dat gevoel "was Jannes er nog maar bij geweest" maar ik weet ondertussen wat geluk inhoudt.
We missen je, vriend, elke dag, elke minuut. We denken nog aan jou, als we Amy McDonalds horen, als we het witte vlindertje in de tuin zien en al die andere momenten...
dikke knuffel,
je mama
|
|
|
|
|
| 02-08-2010 |
| enkele maanden voorbij |
We zijn weer enkele maanden verder.
Op enkele maanden kan er toch veel gebeuren! Schoolfeest bij Cis, examenperiode, proclamatie, vakantie, trouwfeest, ponykamp, chirokamp...
Die examenperiode blijft toch altijd moeilijk! Waarom? Ik heb er geen verklaring voor. Eigenlijk zou ik het een beetje leuk moeten vinden, ik moet niet boos zijn op jou dan, wat ik anders wel eens had moeten doen, denk ik. En toch mis ik het met jou. Ik zie die jongeren rondrijden. Jij had daar ook moeten rijden, op welke uren van de dag ook. En weer komen die vragen: hoe zou je zijn, hoe groot zou je ondertussen geworden zijn, welke kledij zou je dragen, wat zou je op school doen? Vragen die blijven komen, waarschijnlijk voor de rest van mijn leven. Soms moet ik eens lachen in mijn binnenste, soms ween ik heel hard in mijn auto, alleen. Waarom toch, vriend??
Na een toch wel zware examenperiode mochten we het rapport van Cis gaan halen. De school en de juffen waren klaar voor de proclamatie van het 6de leerjaar, van Lan. Afschuwelijk! Ik zag alleen jou staan, herinneringen aan jouw proclamatie! Ik zie je er nog rondlopen, als een grote jongen. Ik vergeet nooit wat je juf toen over je zei. Door haar weet ik dat ik fier op jou mag zijn.
De eerste morgen van de vakantie werd Cis wakker en zei: "ik verveel me!" Wat hij voelde, was: ik mis mijn grote broer! Ik had het kunnen uitschreeuwen! Wat heb ik je toen gemist! Je zou voor je kleine broer kunnen zorgen. Lekker lang uitslapen!
Cis is op ponykamp geweest! Leuk, hij heeft er wel iets geleerd! Als hij op mijn rug zit, word ik ongeveer geplet! Benenwerk...
"Juthje van tante Jita" heeft dan ook de grote stap gewaagd! Het was een leuk feest, beetje warm...maar leuk. Maar juist die momenten, de leuke momenten wil ik met je delen! Jij was er weer niet! zo'n dag is een tweestrijd: vreugde en verdriet! Het ligt zo dicht bij mekaar!
De jongens zijn ondertussen ook op kamp geweest. Dat vertrek...Cis moeten missen! Die ook nog! De schrik dat hij eens niet terug zou komen. Het is allemaal zo anders. Hij was zenuwachtig. Ik haat dat! Als hij niet lacht als anders, word ik bang, ongerust.
Hij heeft het overleefd! 10 dagen chiro! geweldig! Je vrienden waren er ook, ze worden groot! ik kijk naar Stijn en denk: zou je ook zo groot zijn als hem? Hij blijft mijn referentie, mijn steun! Ik schrijf maar op zijn been tijdens de bezoekdag, hij laat het me doen! Zo kom ik bij de groep waar jij had moeten bijzijn. Ik zie de jongens kijken naar mij en ik denk: ja, mannen, jullie denken er waarschijnlijk ook nog wel eens aan!
Cis is weer thuis! Zijn stemmetje is nog niet helemaal paraat! Nog effekes en we kunnen samen op vakantie. Ik hoop dat je erbij bent! Zomer, zwembad, het is net iets moeilijker dan andere periodes! Maar we komen er door! met vallen en opstaan, met steunen op mekaar en mekaar ondersteunen. En dicht bij ons blijf jij ons steunen.
groetjes,
je mama
|
|
|
|
|
| 12-05-2010 |
| een tijdje geleden |
Het is weer een tijdje geleden. Buiten het feit dat de zon maar niet wil schijnen, gaat het leven gewoon door.
Lan heeft zijn plechtige communie gedaan, met jouw kettinkje aan! Ik ben niet naar de kerk geweest. Ik kon het niet! Hoe dichter die datum kwam, hoe meer ik jou in die kerk zag! Ik stond terug achter jou, mijn hand op je schouder, papa aan de andere kant! 2 fiere gieters, of 3 misschien. Je werd groot, je had eindelijk je identiteitskaart, met je handtekening erop! Je zou naar de middelbare school gaan.
Cis was op weekend met de chiro. Ik kon hem in de namiddag halen om even mee te laten feesten. Kwam dus goed uit! 's Avonds mocht hij terug, al doodmoe van de eerste nacht. Maar piraten klagen niet! chiromannen ook niet! Hij is dapper teruggegaan, goed opgevangen door zijn leider!! merci he, mannen!! Het feest bij Lan ging nog een beetje door, zonder kids van ons. Je hoeft niet om te kijken, je hoeft niet vroeger door te gaan maar dat is mijn gewone doen niet. Vreemd! Nog altijd wennen!
We hebben je de laatste tijd nogal om hulp gevraagd: Goele heeft haar rijbewijs, iedereen die bij de dokter moet langsgaan, krijgt toch een vrij gunstig resultaat. Je luistert!!! Ik wou dat ik je een dikke knuffel kon geven!!!
Is ons Trich al bij jou langsgekomen daarboven? Of komt ze nu bij jou constant wenen? Het is merkelijk stiller, zonder haar! Garfield mist zijn zus ook wel. Hij eet niet goed, weet niet goed of hij nu eigenlijk buiten wil gaan. Maar ja, dat geldt voor iedereen, denk ik! Iedereen wil buiten maar wat een weer is dit nu??
We zijn ondertussen ook naar Lander gaan kijken, in de Sound of Music! Geweldig was het!! Ik wou dat je erbij was! Je moet me toch eens helpen met Cis, denk ik! Die cd staat constant op in de auto als hij erbij is!!!!! En die liedjes blijven dan nog een paar uren in je hoofd hangen he! Met fijne herinneringen eraan!!!
Heb je gisteren een feestje gehad voor broer? Het is ook alweer 10 jaar geleden dat ik dat ventje in mijn armen heb gehad! Ons klein hummelke maar met alles erop en eraan. Met jouw neusje en mondje! Lijkt hij nu ook op jou??
Doe ze allemaal de groeten van ons en geef ze allemaal een heel dikke knuffel van mij, zeker vandaag!
Ik mis jullie!!
liefs, mama
|
|
|
|
|
| 25-03-2010 |
| Lente |
Cis ziet de buren buiten, op de trampoline. "mama, ik ga vragen of ik mee mag spelen. Mag dat?"
Als de zon begon te schijnen, kwamen Jannes en Toon terug buiten en konden ze mekaar weer vinden. Labo spelen in het bos, putten graven in het kamp, dammetjes bouwen in de Nete.
Ik zie hem vertrekken, springen tot bijna boven de haag, zitten kletsen....zoals Jannes deed.
Het gevoel is dubbel. Ik geniet dat Cis terug "zijn draai" vindt, sterk genoeg is om alleen naar de buren toe te stappen. Ik hoor Jannes terug roepen: "ah nee, mama, mag ik nu eens nooit alleen naar Toon gaan, moet hij nu altijd mee willen???" Cis roept niet. Cis gaat alleen, Cis zal het nooit vervelend moeten vinden dat zijn broer meegaat...
Bedankt Toon, Lore, Kato, Cis heeft ervan genoten! Hij vond het best leuk! Misschien moet hij dat maar meer doen.
|
|
|
|
|
| 24-03-2010 |
| examens |
Hey vriend, we zitten in zo'n periode waarin ik het gevoel heb dat we het nu een beetje beter hebben dan dat we het zouden gehad hebben als je nog bij ons was. Waarschijnlijk was het weer spannend geweest: "Jannes, ga nu eens studeren, jongen!!!" "Ik ken het al, mama!!" Van die discussies zijn we nu gespaard. Maar ik zie al die jonge mensen om me heen. Ik zie Toon meer op zijn kamer zitten dan anders. Stijn zit met zijn neus in een boek...jonge mensen rijden overdag opeens naar huis. Voor ons is het enkel mooi weer aan het worden en bijna paasvakantie. Cis vertelt 's avonds dat hij een toets gehad heeft. Minder stresserend natuurlijk!
Ik denk dat er weer veel bij jou zullen langskomen. Ik hoop dat je hen ook helpt. Geef ze de inspiratie die ze nodig hebben. Geef ze de moed om nog wat verder te studeren.
Ik wens alle jonge mensen heel veel succes en veel moed om nog effekes door te gaan.
Eigenlijk wou ik dat we, net als jullie, die periode door konden gaan, mét alle stress, mét alle discussies. Dan kon ik mijn jongen tenminste nog eens vasthouden...
Just remember in the winter
far beneath the bitter snow
lies the seed
that with the sun's love
in the spring
becomes the rose
(The rose, Bette Midler)
dikke kus, je mama
|
|
|
|
|
| 03-03-2010 |
| De zon schijnt! |
We zijn alweer een tijdje verder. De tijd vliegt, zelfs zonder jou! Overmorgen is het al anderhalf jaar geleden dat ons leven helemaal veranderde. Toen hadden we alleen nog niet het idee dat het zo drastisch zou zijn. We spartelen er ons doorheen, al is het soms met heel veel gespetter! Zoals het weer hier van het ene moment op het andere kan veranderen, zo gaat het ook met onze gevoelens. Soms lukt zo veel, je kan zoveel aan. Dan opeens, als een luchtbel die kapot springt, krijg je een klap en zit je weer heel diep. Met een hoop vragen. Had ik niet... Was ik maar.... je knuffel mis ik het hardst, je eens goed kunnen vastpakken en zeggen dat ik je zo graag zie.
We proberen er ons stilaan door te slaan met ons 3. Je verjaardag vieren, naar Frankrijk gaan, ons avontuurlijk tripje, naar de kermis gaan. Je denkt niet altijd meer: wat zijn we maar met weinig, wat is het toch stil. We proberen met ons 3 er het beste van te maken, het mekaar zo aangenaam mogelijk te maken zodat het voor jezelf ook wat aangenaam wordt. Met Cis naar de kermis gaan en genieten van zijn enthousiasme dat hij eindelijk dat schieten doorheeft! Niet makkelijk zo'n linkspootje dat zijn rechtse oog gebruikt.... dan komen die jongens langs, die vrienden van jou in de lagere school. Verdorie, wat zijn die groot geworden! Wat zijn die veranderd! Hoe zou jij er uitzien? Welke kleren zou je dragen? Met wie zou je hier rondlopen?? Het blijft zo raar. Sommige jongens zeggen nog wel voorzichtig een goeie dag. Het doet me wel goed, niet helemaal afgeschreven zijn.
Ik hoop dat je ons van daarboven nog een beetje volgt en ziet wie je nodig heeft. Al gelooft niet iedereen dat je er nog bent, of zijn ze er nog niet aan toe, ik hoop dat je hen kan overtuigen door hen te helpen de zon te zien, de warmte te voelen, en hen te laten geloven dat liefde niet zomaar stopt.
heel veel liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2010 |
| Gelukkige verjaardag |
Gelukkige verjaardag, vriend!! Ik hoop dat je het daar ook goed kan vieren! Je kan al een groot deel van de familie bij jou aan tafel hebben. Cis denkt dat jij daar rijstpap eet met gouden lepeltjes. Eet je rijstpap? Of chocomousse? En die gouden lepeltjes??
Wij eten zondag stoofvlees, wel met frietjes he! Op jou! En blijkbaar zijn wij al niet meer de enige die stoofvlees eten om jouw verjaardag te vieren! Fijn he! Velen denken nog aan jou! Dat zie je ook genoeg aan de bloemetjes die je nog krijgt!
Ik zou het graag samen met jou en papa en Cis kunnen vieren. Maar je bent wel bij ons, we zien je niet maar je bent er wel! Je kaarsjes branden. Ik droom dat jij geniet, aan een leuke tafel zit met lekker eten en leuke cadeautjes krijgt.
Geniet, mijn grote jongen!!
je mama
|
|
|
|
|
| 27-01-2010 |
| feestdagen voorbij |
De feestdagen zijn al effekes voorbij en raken stilaan verteerd! Wat eens de mooiste, gezelligste dagen van het jaar waren, zijn nu de moeilijkste om door te komen. Eerst was er zus die we moesten verliezen in deze periode. Dan kwam de zomer dat we ook broer moesten verliezen. De volgende kerst mochten we ook ons nieuwe kindje niet houden. Dan kwam Cis, onze 'Jezus'. Kerst kreeg weer een iets positievere noot.
Mensen willen dat we genieten, vieren.. Geef me maar die doordeweekse dagen, dagen die gelijk zijn zoals de andere, waar niets uitspringt. Want juist die momenten maken het moeilijk! Soms kan je al weer eens lachen, genieten, een warm gevoel krijgen in je hart. Zoals met onze honden. We hebben ze voor de slee gespannen. Geweldig! Toch als ze doorhadden wat de bedoeling was (en de koekjes juist buiten bereik waren). Dan loop je naast die honden, je hoort Cis genieten en je denkt: was je hier nu ook maar! En weg is het mooie moment! Juist die mooie momenten wil je met je kinderen delen! Niet de slechte, die verwerk je alleen, in een stil hoekje. Maar de mooie momenten wil je delen met wie je graag ziet. Het enige wat ik dan kan doen, is naar boven kijken, je sterretje zoeken en hopen dat je kan meegenieten...
De kerstkaarten zijn dus weer niet de deur uitgeraakt! Ik ben er een paar keer voor gaan zitten maar ik kreeg ze niet geschreven. Ik wil wel een beetje positieve energie meegeven maar energie had ik juist genoeg om zelf de dagen door te komen. Misschien moet ik dit jaar al in de zomer mijn kaartjes schrijven zodat ik ze enkel op de post moet doen met kerst.
Ook de kerstboom was een ramp! Een week heeft het geduurd vooraleer hij versierd was! Het ging allemaal in stapjes. Je stond niet naast me om te pushen! Of misschien heb ik je niet gemerkt! Die 2 andere zijn in ieder geval niet zo romantisch.....
We gaan stilaan naar je verjaardag! Je zou 14 worden! Hoe zou je eruit zien?? Ja, ik weet het, je zou me vanuit de hoogte kunnen bekijken. ik had dat graag gehad. Mijn grote kleine jongen! Wat zou je willen als cadeau? Waar zou je mee bezig zijn?
Goele is 18 geworden!! Papa heeft ze een auto gegeven, van een paar centimeter groot he! 18!!!! Weet je nog toen jullie hier in de tuin lagen te kletsen? Heel serieus, twee kleine mensjes! precies broer en zus. Zo leken jullie toen op mekaar.
Vergeet Stijn zijn verjaardag niet! Geef hem maar een duwtje! Niet te hard he, alhoewel! Hij kan wel iets aan zunne! Gelukkig komt hij soms eens op je lege stoel zitten aan tafel! Het doet ons deugd! Heel veel deugd. Hij kan je nooit vervangen maar hij kan de pijn wel wat verzachten!
Doe ze de groeten daar! Geef ze een dikke knuffel. Weet dat we je missen!!
liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 10-12-2009 |
| 13 december: Worldwide candle lighting |
Zondag is het weer de 2de zondag van december; de zondag waarop er om 19u overal ter wereld kaarsjes aangestoken worden om de kinderen te herdenken die we hebben moeten laten gaan.
Ik zet voor jou veel kaarsjes, Jannes, je hield van kaarsjes, van vuur. Ik weet dat je zal genieten als je dit allemaal kan zien en ik hoop vanuit het diepste van mijn hart dat je het kan zien. Dat betekent dat je nog bij ons bent, niet op de manier die wij zo graag zouden hebben. Jij kan ons zien en misschien kan je ons af en toe eens een duwtje geven als we het zo hard nodig hebben, je hand op onze schouder, voor ons een warm gevoel dat komt van..van waar opeens??
Ik hou van je, mijn vlammetje! Geniet er van zondag!!
je mama
|
|
|
|
|
| 25-11-2009 |
| Garfield is terug! |
Vrijdag was papa Cis van school gaan halen. Ik kreeg op het werk telefoon; niet echt het aangenaamste gevoel meer als ze van thuis bellen op een vrijdag. Cis had een verrassing! Ik moest het maar raden. Dit kon ik echt nooit raden: Garfield is terug!! Na meer dan 3 maanden niets van zijn lange lokken te tonen, stond hij daar weer, gezond, goed dik, mooie haren, stillekes miauwend, zoals vroeger!
Maanden heb ik in het bos gekeken: zou ik hem toch niet zien?? Ik had Cis enkele weken geleden gezegd dat ik vreesde dat we Garfield nooit meer zouden zien. Dat was voor Cis niet echt leuk! Ik zag zijn gezichtje zo veranderen. Hij was blijkbaar nog altijd overtuigd dat hij zou terugkomen.
Het doet zo goed onze Garfield terug te zien, met al zijn oude gewoontes. Het was je lievelingspoes. 's Avonds in de zetel heb ik heel voorzichtig tegen papa gezegd: "kon Jannes hier ook maar op een dag terugstaan!" Daar had papa ook al lang aan gedacht!
Cis verzorgt Garfield goed! Waarschijnlijk omdat het voor hem ook een stukje van jou is. We laten hem niet meer gaan. Het blijft voor ons jouw poes! Ik zal hem kammen in jouw plaats! En ondertussen zal ik terugdenken hoe jij dat deed, babbelend tegen Garfield, je grote vriend.
liefs,
mama
|
|
|
|
|
| 18-11-2009 |
| De herfstvakantie is voorbij |
De vakantie is weer voorbij, die donkere vakantie.
We hebben geklust. Er moest nog zoveel opgeruimd worden. Het wordt toch allemaal zo moeilijk. Iets van jou vasthouden, ik zou alles willen laten liggen, alles zo dicht mogelijk bij mij houden. Dat laatste stukje dat nog van je overblijft. Het leven voelt voortaan aan alsof ik in tweeën gescheurd word. Aan de ene kant sta ik in het dagelijkse leven, met Cis en papa aan mijn hand, aan de andere kant heb ik jouw hand nog vast maar je glijdt zachtjes weg, ik kan je niet meer houden, je herinneringen lijken zo lang geleden, je geur, je kleren. Ik weet niet meer hoe je nu zou zijn. Hoe fel zou je al veranderd zijn? Zou je een echte puber zijn? Je zou wel al een stuk boven me uitsteken.
Veel mensen denken dat we "er al over zijn" of "dat alles wel goed gaat met ons". Die tekst die Martine, de mama van Siel, als reactie doorstuurde, vind ik zo mooi: ik wou dat je wist hoe ik me voelde, ik wou dat je wist wat door me heen gaat, ... maar ik hoop dat je me nooit zal verstaan.
Ik heb het Cis proberen uitleggen gisteren. Waarom weten mensen niet dat het nog altijd moeilijk is voor ons. Waarom snappen mensen niet dat wij soms heel boos zijn. Zo'n immens verdriet, zo'n verschrikkelijke pijn, dit is gewoon niet te vatten als je het niet zelf meegemaakt hebt.
In het begin was ik boos toen mensen zeiden dat het alleen maar erger werd. Ik was overtuigd dat je moest zoeken naar de kracht, dat wat je rechthoudt, het positieve, de leuke herinneringen. Maar de pijn wordt chronisch, niet meer acuut, het is niet meer zo hevig, je loopt niet altijd meer met tranen in je ogen, met een krop in de keel maar onder je huid sluimert er iets, je hart bloedt, er is een stuk van je hart weg dat nooit meer terugkomt.
Ik mis je zo, mijn jongen!
je mama
|
|
|
|
|
| 18-10-2009 |
| Klaasje wordt gedoopt |
|
18 oktober: Klaas wordt gedoopt.
Cis wil graag naar de chiro gaan. Die hostie, daar houdt hij niet van!! Als ik hem vertel dat je bij een doop geen hostie krijgt, lijkt het minder erg. Maar toch wil hij liever naar de chiro. We laten hem maar gaan. Zonder veel woorden vinden we dat hij dat best kan doen. Als ik in de kerk ben, weet ik dat het de juiste beslissing was voor hem. Die kerk, daar vooraan stond de laatste keer je kist... verdorie, mijn kind in een kist, dat klopt toch niet! Ik wil hier niet aan denken. Ik wil er zijn voor de reden dat we nu in de kerk zijn: de doop van Klaas.
Hij kijkt rustig rond, is vooral geïnteresseerd in de glasramen. Hij doet het goed, is heel flink, krijgt een flinke scheut water over zijn bolleke en geeft geen kik! Het doet wel raar! Ik wil de zorg voor een ander kindje mee op mij helpen nemen..... Babs is overtuigd van ons kunnen... ik hoop dat ze gelijk heeft. Ze kende jou wel he! Ze had je graag. Ze denkt ook veel aan jou, ook na de doop. We zijn je komen bezoeken maar waarschijnlijk was je al lang bij ons.
Je zou dat kleine ventje leuk gevonden hebben! Soms zie ik in hem streken van jou. Ik hoop dat je hem ook helpt!
je mama
|
|
|
|
|
| 14-09-2009 |
| paniek! Cis snijdt zijn vinger |
|
Deze avond was ik naar de winkel. Cis belde of hij onze poes eten mocht geven. Toen ik aan de kassa stond, belde papa. "Kom eens naar huis, Cis heeft zijn vinger gesneden, het valt wel mee, denk ik. Ik rij naar tante Annelies!" Ik hoorde Cis brullen. "Het valt wel mee..." die indruk had hij me ook gegeven met jouw ongeval. Ik kon maar 1 ding denken: "ik moet erbij zijn!!" Ik had 10 minuten ervoor gedacht dat het terug beter ging vandaag. Toen ik Cis zag en hij gestopt was met wenen, toen alles verzorgd was, voelde ik me slecht! Mijn keel werd dichtgenepen, ik moest gaan eten.. ik had geen honger meer! Zo vlug vallen we terug in een diepe put. Papa had ook knikkende knieën. Ik heb het toch enkele keren moeten kunnen vertellen. Die schrik, die angst dat het nog eens verkeerd kan gaan! Paniek bij het minste. Hoe lang zal dat zo blijven? Voor altijd?
Cis is goed gaan slapen, met zijn vinger helemaal ingepakt. Ik heb het weer een beetje van me kunnen afzetten. Ik heb wel schrik om te dromen. Hoe stom het ook klinkt. Hoe goed we ook denken dat het gaat, zo vlug kunnen we terugvallen! Zo vlug is die spanning er terug.
Hadden we bij jou ook maar zo vlug terug kunnen lachen!
Liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 10-09-2009 |
| 10 september |
10 september 2008. Ik werd al vroeg wakker. Ik moest het ziekenhuis bellen. Ik had de avond ervoor al het gevoel dat er iets niet klopte. Volgens de dokter was er niets speciaals. Er was toch wel iets. Cis wilde die dag voor het eerst meekomen naar jou. Papa en ik kwamen 's morgens al eens kijken. We zouden Cis wel meebrengen 's middags na school, tijdens het bezoekuur. De dokter was druk rond je bed aan het lopen. Wij dachten dat we hem stoorden, hij was druk bezig met je infuus. Hij wou je iets vlug kunnen toedienen. Het leek ons alsof hij iets belangrijks moest doen, hij wist toen zelf nog niet hoe erg het zou worden.
We gingen eerst Cis halen. We kwamen wel terug! We kwamen terug, ja! Zonder Cis. Gelukkig had ik eerst gebeld. Ik dacht dat de dokter misschien nog niet klaar zou zijn. Het leek hen best dat we kwamen, het ging niet zo goed. We zijn niet meer bij jou gekomen, jongen. Je kamer stond vol dokters. Ik dacht toen dat het goed was, die mensen de ruimte te geven die ze nodig hadden, hen niet in de weg te lopen. Als ik er nu aan denk, vraag ik me af waarom ik je hand niet heb vastgehouden. Ik was niet bij je! Had je ons nodig? We waren heel dichtbij, die spanning, niemand wil er nog aan denken.
Ondertussen zijn we een jaar verder. Een jaar zonder jou, zonder je zelfs te kunnen aanraken. Ik denk de hele dag wat er vorig jaar gebeurde. Toen was je er nog... toen belden ze ons...onderweg wist ik het... je zou er niet meer zijn.
Je had een lach op je gezicht! Was je gelukkig, je laatste moment? Ik hou dat beeld voor ogen. De rest van die dag probeer ik te vergeten! Een dag die ik nooit meer wil overdoen!
Ik hoop dat je nog altijd gelukkig bent, waar je ook bent. Ik hoop dat je die lach nog op je gezicht hebt! Ik hoop dat ik die lach ooit terug mag zien!
heel veel liefs, mijn lieve lach!
mama
|
|
|
|
|
| 05-09-2009 |
| 5 september |
5 september 2008, de laatste dag van de eerste schoolweek. Een week waarin je gelukkig was en openbloeide. Je was zo zot, we moesten zo dikwijls lachen met je en zeggen dat je eens rustig moest worden, we werden gek van je!!
Cis was ook opgestaan voor je vertrok met je fiets. Hij kreeg stilaan het schoolritme. Hij kwam naast jou staan toen je aan tafel zat, legde zijn arm rond je schouders, zijn hoofdje op je schouder en zei: "broer!" Hij kon het zo mooi zeggen: "mijn broer" mijn god, mijn alles! Wist hij wat er zou gebeuren die dag??
Ik heb je uitgewuifd toen je vertrok. Je vertrok, om nooit meer thuis te komen.........
Wat mis ik je, mijn jongen! Kon ik je nog maar 1 keer vasthouden...
mama
|
|
|
|
|
| 02-09-2009 |
| september, gedaan met de vakantie, terug naar school |
September, gedaan met de vakantie!!
Het kamp was goed geweest voor Cis. Voor hem had het misschien nog langer mogen duren, voor zijn stemmetje was het hoogtijd dat hij thuis was, stillekes kon zijn... Ik heb je gezocht toen ze thuiskwamen, die jongens! Konden ze je toch niet meebrengen? Konden ze me niet vertellen dat je er terug was, dat het allemaal maar een enge droom was geweest?? Alles is voortaan zo dubbel: ik was blij dat Cis terug thuis was maar ik was zo verdrietig dat jij er niet was!
Frankrijk viel ook mee! Zolang er maar bezoek was. Cis heeft veel bijgeleerd, niet altijd even braaf! Het is een deugniet he, die kleine broer van jou! Ik zie je gezicht voor mij als ik eraan denk dat je broer gek doet. Twijfelend of wij dit nog goed vinden maar zo fier op uw kleine broer! Dat klein ventje dat mensen aan het lachen brengt. Ik heb hem nodig om het vol te houden, Jannes! Frankrijk, elke vierkante centimeter heeft een herinnering aan jou, overal hoort een verhaal bij over jou of van jou, je bent overal maar je bent nergens!
Nergens, ook niet thuis als we er terug komen van vakantie. Het huis is weer leeg, stil, niet zoals we het gewoon zijn maar zoals het het laatste jaar is.
Ook in Madrid was je overal maar nergens. De hele familie bij mekaar.. dat is voortaan zonder jou! Tot we weer je liedje horen: this is life! Dit is inderdaad het leven voortaan voor ons: zonder jou!
September, de school begint terug!
Voor velen is die eerste dag van september even moeilijk als de 10de september, denk ik. Terug starten, terug op de fiets! Vorig jaar..... vorig jaar reed je nog mee, toen nog wel, die eerste dag! Toen had Cis al tranen in de ogen als hij moest vertellen dat hij een broer had! Die grote broer, die steun en toeverlaat, die opeens niet meer bij hem op de speelplaats was! die naar die grote school vertrokken was.
Sommige mensen kunnen er iets over vertellen, sommige kunnen het schrijven op de blog of via een mail, een mooi gedicht of gewoon via een bloemetje. Andere krijgen het niet over hun lippen maar allemaal missen ze je, Jannes! Ik zie het aan de manier waarop de mensen naar me kijken, wat ze over je vertellen, hoeveel keer je blog bekeken wordt, niemand is je vergeten!
Ik hoop dat je hen ook niet vergeten bent, vriend, je vrienden in de klas, je vrienden op de fiets, je kleine broer, ze hebben allemaal je steun zo hard nodig! Geef ze van daarboven allemaal een schouderklopje mee!
Veel liefs daarboven! Ben jij er ook een nieuw jaar begonnen? Hoe gaat het er toch aan toe?
mama
|
|
|
|
|
| 11-07-2009 |
| 11 juli, de jongens vertrekken op kamp! |
Het eerste deel van de vakantie zit er al op. Het moment dat de vakantie begint tot aan het kamp. Het is vakantie, dat is lang opblijven!! Maar dat is ook terug op krachten komen om fris op kamp te kunnen vertrekken. Dat heeft je broer toch wel van jou gekregen: gaan slapen.... amai, dat is toch moeilijk!! Er is nog juist iets op TV dat hij wil zien of hij moet nog juist iets vertellen. En dan boven... tanden poetsen, show verkopen voor de spiegel, de rest zie jij ook wel he! Dat vertel ik hier niet!! Ongelooflijk. Ik denk dat hij 'nog erger' is dan jij!
Het is ook zo'n mooi weer geweest! Cis ziet al weer mooi bruin. Alleen zijn poep en bovenbenen, dat heeft hij al zoals jij, van die zwemshort te dragen. Hij is een echte waterrat! Hij wil ook graag een zwembad in de tuin, zoals bij nonkel Werner! Hij weet zelfs al waar het moet komen! Het lijkt me leuk maar ik voel me schuldig tegenover jou! Jij had dat ook wel graag gehad. Je gaat anders tegen het leven aankijken en laat bepaalde dingen gemakkelijker toe maar het geeft me het slechte gevoel dat Cis meer krijgt dan jij....
Cis is klaar voor het kamp! Hij ziet er wel naar uit! Jammer dat Daantje niet meegaat, dan zou het echt geslaagd zijn!
Ze vertrekken aan de Spin dit jaar. In de regen.... dat is niet zo leuk natuurlijk! Cis mag nog met de bus, jij zou je fietsje opgemoeten hebben! Ik ben er niet aan gewoon dat jij dat al een jaar zou gedaan hebben, naar school fietsen, door weer en wind...
Heel even is het toch moeilijk voor Cis. Tussen die massa mensen ziet hij niet direct zijn plaats, zijn vrienden. Ik moet op mijn tanden bijten.. het zal hem toch wel lukken he?? Ik weet dat ik het niet moet vragen maar toch doe ik het heel even: "Dries, ge houdt hem toch een beetje in het oog he??" Dries geeft me een flinke knipoog! Hij lacht tegen Cis en zegt heel uitbundig dat hij hem in het oog gaat houden, dat hij moet opletten! Voor mij een kans om vlug eens aan de andere kant te kijken en een traan weg te pinken! Ik weet dat Stijn en Dries als grote broers dat klein ventje van ons in de gaten gaan houden! En van die leiders ben ik ook wel overtuigd! En jij laat hem ook niet in de steek he!!
Chiro, dat is echt iets voor Cis. Het kamp ook! Maar toch is het weer zo moeilijk. Vorig jaar kon ik eens genieten. Eens niet moeten opletten dat ik op tijd thuis was, eens met vrienden op stap gaan, ons huis dat opgeruimd bleef....
Nu is het weer stil. Genieten lukt niet! Er worden plannen gemaakt zoals anders, met vrienden gaan eten, gaan winkelen,... maar genieten, dat is voor een paar jaar uit mijn woordenboek geschrapt! Dat toplaagje is eraf. Dat stukje van mijn hart bloedt nog! Dat stukje waar jij zo diep in zit!
Maar het zal ons goed doen, we zijn eens alleen, geen kleine spruit die onze aandacht opeist, we kunnen weer eens babbelen, over jou, over onze gevoelens zo zonder jou. Ik weet dat jij dat wil! Dat we babbelen! Dat wij niet ongelukkig zijn...
Zorg je voor je broer daar op kamp??
en laat hem ons veel "zonnige" groetjes kunnen sturen he!!
mama
|
|
|
|
|
| 01-07-2009 |
| 1 juli, de examens zijn voorbij, de vakantie begint! |
De examens, dit zou een van die momenten moeten zijn waarop ik denk: er is toch iets vervelends dat ik nu niet moet meemaken. Ik denk dat ik serieuze stress had gehad met jou! Leren, alles weten, lezen, informatie opslorpen, het was "helemaal jij" maar studeren, dat wat moest....we waren niet de beste vrienden in de examens he!! Ik koester stilletjes de gedachte dat jij dit jaar heel erg je best zou gedaan hebben, je zat eindelijk op je plaats, dat hebben we die eerste week genoeg gezien! Ik laat je in mijn dromen in die lijn verder gaan! De klas op sleeptouw nemen en gedreven aan je bureauke gaan zitten op je nieuwe kamer... in mijn dromen maak ik het leuk met jou, de werkelijkheid is moeilijker. Ik word zenuwachtig van examenperiodes, ik zak weg, ik krijg het verschrikkelijk moeilijk. Waarom toch? Marc vertelt me dat het normaal is, dat ik heel sterk met jou zou bezig geweest zijn, druk maken of bezorgd zijn, om het even, ik zou voor je gezorgd hebben! Hij heeft gelijk. Ik mis het, je een beetje te kunnen verwennen, gelukkig zijn met jou na een goed examen, je eens goed vastpakken als het niet was wat je gedacht had en je stillekes in je oor fluisteren dat je voor mij toch nog altijd een goeie jongen bent, dat ik je nog altijd graag zie!
"Gelukkig" zijn er nog veel andere sukkels die wel examens moeten doen en die mij komen vertellen hoe het was! Soms geeft dit een dubbel gevoel, moet ik aan jou denken, dat je er niet meer bent, maar ik blijf de sfeer kennen op die manier en het houdt je dichtbij! Dank je, studenten, om mij nog te laten meetellen!
Nu alle stress voorbij is, kunnen we aan de vakantie beginnen. Ik moet Cis nog wel even overtuigen dat hij het ook heel goed gedaan heeft op school. Wie kan zomaar groeien tijdens een jaar waarin je zoveel moet meemaken, waarin je van kleine broer opeens een grote jongen moet zijn?? Maar Cis doet het! Met jouw steun waarschijnlijk, zoals altijd! Weet je nog hoe hij je vroeger, als klein ventje "broer" noemde? Je blijft die "broer"!!!
Dat hij 12 procent meer had dan Dries, heeft hem toch wel duidelijk gemaakt dat hij het "echt" wel goed gedaan had!!
Geniet van de vakantie!!
Conny
|
|
|
|
|
| 24-05-2009 |
| 24 mei, Klaasje is geboren!! |
Eindelijk, na heel lang wachten is Klaas er!!! Wat een knap blond ventje!! En wij mogen meter en peter zijn! Papa kent dat gevoel al! Voor mij is het nieuw! Voor mij is het toch veel meer dan leuke cadeautjes kopen voor een kind. Jannes! Je hoort me al komen he! Je zal me weer moeten helpen!! Aangezien we geen bloedband hebben met mama of papa vind ik de taak nog gewichtiger! Het is niet gewoon volgens de traditie dat wij gevraagd worden. Maar jij hebt een band met Klaas he, Jannes! Zijn kleine lichaampje is beginnen groeien toen jouw lichaam is gestopt met functioneren. Ik vraag me af wat je hem hebt meegegeven! Ik ga genieten van dat ventje, omdat ik weet dat jij er ook bent, om hem te helpen! En Klaasje zal je leren kennen omdat iedereen over jou zal vertellen. En omdat er misschien een beetje energie van jou in hem zit!
Ik droom van jou, ik zie je in de zetel zitten met Klaasje in je armen. Niets voor jongens maar je ogen zouden je verraden hebben! Je zou gestraald hebben! Zoals Cis straalt met Klaasje in zijn armen!
dikke zoen!
mama en fiere meter!
|
|
|
|
|
| 21-05-2009 |
| 21 mei, Eerste Communie voor Cis |
Groot feest voor Cis! Cis doet zijn Eerst Communie! Hij heeft veel overwonnen om zover te komen! In de kerk komen was voor hem wel het moeilijkste! Maar het zingen van de liedjes heeft hem wel geholpen! Hij is blij en zenuwachtig! En zonder die steun naast hem, is het toch onzeker!
Tante Ann is er voor zijn feest, dat helpt hem wel! En ze zal het horen, he 'tante Ann'!! Heb jij het kunnen tellen?
Die mis... het is allemaal zo mooi, zo leuk, zo waar,... als je er iedereen bij kan hebben. Die teksten zeggen hoe mooi kinderen zijn maar voor mij wordt het ondraaglijk! Al dat mooie moet ik missen!!! Gelukkig is Cis er nog! En die geniet! Hij doet volop mee, zo plichtsgetrouw! Zou hij aan je denken? Zou hij je ook zo missen? Ik hoop dat hij niet merkt hoe moeilijk het voor mij en papa is!
Het weer is zalig! We kunnen buiten zitten, lekker in het zonnetje! We kunnen feesten. Cis geniet ervan maar is af en toe ook stil, speelt af en toe eens alleen. Ik hoef het hem niet te vragen, ik weet dat hij je zo mist! Ik wil het hem niet vragen want ik moet zelf veel te veel moeite doen om niet te wenen en in een hoekje te kruipen. Ik wil zijn dag niet kapot maken, ik probeer stilletjes op de achtergrond te blijven en laat de rest van de familie doen waar ze zo goed in zijn, Cis helpen om het aangenaam te maken! Ik heb er het volle vertrouwen in! Ze hebben Cis al zo goed geholpen de laatste maanden! Waar zouden we staan zonder hen?
Cis geniet, eet en speelt en wat heel belangrijk is: Cis gaat heel laat slapen!!!! En er komt nog een feest, overmorgen, want Lies heeft toch ook haar communie gedaan he!
|
|
|
|
|
| 12-05-2009 |
| 10 mei, 11 mei, 12 mei |
10 mei, moederkesdag
Viert moeder! Een moeder zorgt voor haar kind, een moeder ziet dat alles in orde is met haar kind, een moeder is altijd in de weer voor haar kind, een moeder is eens boos op haar kind, een moeder is fier op haar kind... ik hoef niet te zien dat je op tijd uit je bed bent om naar school te rijden, ik hoef niet te zien of je wel genoeg studeert, ik kan niet in spanning zitten wachten tot je thuis komt met je rapport, ik kan alleen nog lachen om de moppen die je vertelde, om de gekke dingen die je deed, het geeft me een goed gevoel als ik droom hoe je met je broer speelde. Ik ben fier op jou! Je was een goeie jongen! Je was de beste broer voor Cis. Je blijft mijn jongen! Ik blijf moeder...
11 mei, verjaardag van onze broer
Weer zo'n moeilijke dag! Broer is 9 jaar geleden geboren, broer is 9 jaar geleden gestorven! Jef. Jij had Jef moeten heten. Ik was toen niet overtuigd. Papa bleef met zijn voorstel afkomen! Waarom ook niet? Het is toch een mooie naam he! Dus zou broer Jef heten! In ons hart heeft hij die naam meegekregen.
Je hebt me goed geholpen om de dag door te komen. Je luistert goed he!!! Soms beter dan vroeger, moet ik wel toegeven!
Ik hoop dat je samen hebt gevierd. Je hebt hem toch een dikke zoen van mij gegeven he! Vertel je hen over ons? Soms zou ik een vlieg willen zijn maar zelfs op die manier kom ik ook nog niet bij jullie he!!
12 mei, ik word ook een jaartje ouder..
Mijn eerste gedachte vandaag: "moet dit echt? Jannes, hier moet je mij doorhelpen!!" Dat heb je ongelooflijk goed gedaan. Deze morgen regende het sms'jes. Dat kon alleen maar een goed gevoel geven. Zoveel steun krijgen van mensen die beseffen hoe moeilijk het is. Zonder er telkens op te wijzen. Het was mijn dag! Het verdriet was draaglijk! Zoveel mensen hielpen me mee dragen. Jij was er bij, heel dichtbij! Ik was perfect gelukkig geweest, was jij er maar lijfelijk bij geweest!!
Bedankt voor deze dagen! Bedankt voor wat je deed! Bedankt dat je er was!
mama
|
|
|
|
|
| 12-04-2009 |
| 12 april, Pasen |
|
Pasen, de klokken komen! Weer zo'n probleem! Cis moet alleen gaan rapen. Hoe moeten we het weer aanpakken om het voor hem toch leuk te maken?
Iedereen zorgt voor hem! Wij moeten op zaterdagavond naar een feestje en Cis gaat bij Stijn slapen. Als hij wakker wordt, zijn de klokken daar al geweest! Rapen maar! Als hij thuis komt, zijn ook hier de klokken geweest. Weer rapen. 's Middags gaan we naar 'onze nieuwe familie' zoals Cis hen noemt, en ook daar zijn de klokken geweest! Samen met Wannes kan hij nog eens rapen. Ook de kippen hebben daar eitjes gelegd. En niet alle eitjes worden gekookt... he Tom. Had jij hem dat ingegeven, om dat eitje bij de gekookte te leggen? En dat het dan juist bij Tom komt, daar zat jij ook voor niets tussen zeker?? Dan maar naar bomma om........ daar ook eitjes te rapen! Leuk zoveel eitjes rapen maar wie zal ze opeten??
Cis is vrolijk, lacht, doet gek... maar eigenlijk mist hij je verschrikkelijk! Die vakanties zijn voor hem een ramp! Dan voelt hij pas hoe hard hij je mist! Verdomme, Jannes, dit doet me zo'n zeer! Jou moeten missen, is ondraaglijk! Je broer zo moeten zien, ik weet niet of ik dit mijn hele leven aankan! Hij begint er veel over te vertellen. Als hij op tv een film ziet waarbij een jongen zijn broer verliest, zegt hij dat hij weet wat die jongen voelt. Hij kent dat gevoel om alleen achter te blijven! Hij is groot geworden.. hij moet wel. Waar hij je vroeger vol bewondering achterna huppelde, moet hij nu zelf vooraan staan, met niemand achter zich!
We proberen zoveel mogelijk met hem te spelen, vriendjes te laten komen maar die grote broer is onvervangbaar!
Je foto met Teiger heeft hij op zijn kamer gezet. Zijn knuffel die jij een tijdje hebt mogen gebruiken, houdt hij 's nachts in zijn armen! Misschien heb je het nooit beseft hoe belangrijk je voor hem was.
Je blijft zo diep in ons hart!!
mama
|
|
|
|
|
| 05-04-2009 |
| 4 - 5 april |
4 april, de verjaardag van opa.
Opa is 75! Dit zouden we speciaal moeten vieren! Vieren.... feesten, genieten, geluk..... het past me allemaal niet goed meer! vieren... met 4! dat zijn wij niet meer! Ik probeer er het beste van te maken! Dat zou jij goed gedaan hebben! Je zou grapjes verteld hebben tegen opa, je zou hem geplaagd hebben, op jouw manier! Wij zouden gelachen hebben...
Ik weet dat je van daarboven meegekeken hebt. Misschien heb je broer en zus verteld over opa.
Ik heb je verschrikkelijk gemist! Opa ook!
5 april, de verjaardag van bompa.
De eerste keer dat je bij bompa bent als hij jarig is! Ik wou dat ik je had kunnen zien! Je wou bompa zo graag kennen. Nu kan je samen met hem zijn verjaardag vieren! Ik denk dat je straalt.. Ik hoop dat je er gelukkig bent!
We missen je!
mama
|
|
|
|
|
| 10-03-2009 |
| 10 maart |
We zijn al de 10de maart. Je bent al een half jaar niet meer bij ons!
Ik heb nooit kunnen denken dat ik ooit nog het gevoel zou hebben dat de tijd toch vlug voorbij gaat. Je laatste knuffel, je laatste woorden, die eerste zotte week op het college, het lijkt al veel verder weg dan een half jaar. Die pijn, die angst die woensdag, die woorden "het gaat echt niet goed", die rit naar Edegem, je daar zien liggen, de blik in Cis zijn ogen als hij me vraagt hoe het met je gaat, het lijkt allemaal pas gisteren gebeurd. Die pijn, die is niet te dragen. Die moet je wegduwen. Een stuk dan toch. Je steekt het achter een muur met een deur in. En af en toe laat je die deur eens open gaan.
Waar ik het meeste schrik voor heb, begint stilaan te komen! Hoe zou je er nu uitzien? Hoe zou je nu zijn? Hoe hard zou je al veranderd zijn in je nieuwe omgeving? Je zou veranderd zijn, dat hebben we die eerste week al gemerkt! Je bloeide zo open! Als ik voor de schoenenwinkel sta, vraag ik me af welke schoenen je zou gekozen hebben. Het wordt moeilijk nog te weten hoe je zou denken, hoe je je zou kleden. Ik raak je een stukje kwijt! En toch ben je zo dichtbij!
Tot vorig jaar vond ik 10 dagen kamp met de chiro meer dan genoeg. Ik zag zo naar die bezoekdag uit, om te zien waar je nu eigenlijk was, at, sliep, speelde. Vanaf dat moment kon ik me een beeld vormen. Dan was het nog even voor de 10 dagen om waren. Maar ik wist dat jij het leuk vond. En als er iets was, zou ik wel verwittigd worden.
Nu ben je al zolang weg, ik weet niet waar je bent! Ik weet niet hoe het er is! Ik weet niet of je er gelukkig bent! Ben je bij bompa? Kan je spelen met Teiger, Sim, Beigeke, Hocus?
Ik moet geloven dat er iets is! En dat je er gelukkig bent! Als dat zo is, dan kom ik ooit terug bij jou! Maar ik moet nog even hier blijven, voor Cis, voor papa! Maar ik zal niet bang zijn om te komen want jij zal op ons wachten.
Als dat zo is, weet ik dat ik je af en toe eens kan voelen, diep in mijn hart, het warme gevoel dat je me geeft!
Je bent mijn schat!
mama
|
|
|
|
|
| 01-03-2009 |
| 1 maart, kermis in Dessel |
|
Zondag, 1 maart, kermis in Dessel.
We zijn enkele dagen naar Frankrijk geweest. Het is dus de eerste keer dat ik alles op de kermis zie staan. Ik heb er nog niet echt aan gedacht wat het zal worden. Onze eerste kermis zonder jou...
Cis vindt het best leuk, er staat ook veel en hij gaat eerst maar eens zien wat hij wil doen. Met kikkers gooien, touwtjes trekken met tweety eraan, met appels gooien. Alles valt nog mee. Het is mooi weer en het doet goed buiten te kunnen zijn. Als ik ook maar niet teveel naar de mensen kijk! Sommige blikken vertellen me hoe erg die mensen het vinden, sommige blikken zijn verwonderd dat ik ook wel lach... ik lach want het lukt me vandaag! Ik zie de jongens van je klas van vorig jaar. Met wie zou je hier gelopen hebben? Met die jongens? Zou je nieuwe vrienden meegebracht hebben? Ik lach maar diep in mij vecht ik tegen de pijn...
Cis gaat naar het Luna Park, je favoriete plaats! Ik denk dat je hem stiekem helpt want hij heeft weer alle geluk van de wereld! Hij verdient een heel pak punten en kiest een knuffel. Jij spaarde je punten. Je had er al zo'n dik pak. Je was er zo trots op! Ik heb ze in mijn handtas... Cis is gelukkig met de knuffel die hij verdiend heeft. Ik hou jouw punten nog even bij. Jouw punten, nog een klein stukje van jou dat hier is. Ik bewaar het nog een tijdje... misschien de volgende keer....
Bedankt voor het mooie weer! En de mensen die me bemoedigende woorden zeiden. Die goeie babbel met een mama!
Ik hou van je!!
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2009 |
| 4 februari, je verjaardag |
Hi Jannes,
gelukkige verjaardag, mijn vriend! Je 13de verjaardag. 13, niet bepaald een geluksgetal. We zouden ermee kunnen lachen hebben dit jaar. Je fratsen, ja kijk, je bent nu eenmaal 13, geen geluk dit jaar...
13 jaar geleden lag je in mijn armen, mijn geluk kon niet op! We waren ondertussen al bij Stijn op bezoek geweest. Met bed en al, weet je nog? Het was een drukke dag toen, we kregen al heel veel bezoek. Maar we waren zo gelukkig met jou erbij!
Nu moeten we je verjaardag vieren zonder je zelf te zien genieten. We eten je lievelingsgerecht vandaag, zoals we anders ook zouden doen. Stoofvlees. Wel met frietjes als je het niet erg vindt. We zullen met veel zijn!
Ik hoop dat je mee geniet. De sneeuw is er al, je weet dat me dat gelukkig maakt.
Met jou erbij zou ik het zoveel mooier vinden maar ik weet dat we ooit weer samen jouw verjaardag vieren!!
Heb ik je wel genoeg gezegd hoeveel ik van je hou?
Van hier tot aan de sterren en terug, mijn ster!
mama
|
|
|
|
|
| 05-01-2009 |
| maandag 5 januari SNEEUW!!! |
maandag.... terug werken, terug school, terug een wekker die ons wakker maakt.....
Een auto komt voorbij....heel stilletjes!! Het heeft gesneeuwd!!!
Normaal zou ik uit mijn bed springen en niet kunnen wachten tot ik jou kan wakker maken om dan opgewonden te kunnen fluisteren dat het gesneeuwd heeft! De zaligste dagen van het jaar om je wakker te maken! Je springt even vlot uit je bed en gaat aan het raam kijken!!
ZALIG!!!
Ik blijf even liggen en denk eraan hoe het had kunnen zijn.
Ik had het niet over mijn hart gekregen om je met de fiets of met de bus naar school te sturen...
Ik hoop dat je geniet van al die pracht!! Wat moet het mooi zijn van daarboven!
groetjes,
mama
|
|
|
|
|
| 01-01-2009 |
| 1 januari 2009 |
1 januari 2009
Gelukkig nieuwjaar.... het is moeilijk voor ons maar ook voor alle mensen die ons geluk willen toewensen.
Kunnen we terug gelukkig zijn? Ik ben nog lang niet zo ver! Ik kan terug lachen! maar het gemis doet nog zoveel pijn!
Het komt terug vanuit mijn hart maar mijn hart ontbreekt een stukje!
Ik hou ervan om over jou te babbelen! De leuke dingen! de gekke dingen. de stomme dingen... zolang ik maar over jou kan babbelen.
Kaartjes sturen met nieuwjaarswensen lukt me niet! Ik wil het wel doen maar ik heb de agenda vol gezet om niet te kunnen zitten piekeren. En wat zal ik schrijven? Nee, ik laat het een jaartje voorbij gaan! Ik gebruik even mijn energie om er voor ons zelf het beste van te maken.
Maar ik wil iedereen die ons steunt, zoveel geluk toewensen! Een goede gezondheid maar ook heel veel vriendschap! We hebben er zoveel mogen ervaren de laatste maanden en dat doet deugd! Daar kan je je aan optrekken.
Ze zeggen dat er niets dan geluk is hierna.... ik hoop het voor jou! Ik zou je zoveel geluk willen toewensen, mijn jongen! Ik kan alleen dromen van wat ik je hier had kunnen wensen. Wat ik je daar nog kan wensen, weet ik niet! Misschien dat we mekaar ooit terug mogen zien!
liefs,
mama
|
|
|
|
|
| 25-12-2008 |
| 25 december, Kerst |
25 december, Kerst!
onze eerste Kerst zonder Jannes, de eerste verjaardag van Cis zonder zijn grote broer.....
De gedachte eraan is heel moeilijk te dragen. Hoe zullen we dit doorgeraken? Kan ik dit wel? Hoe moet het allemaal? Feest zonder Jannes, nieuwjaarsbrieven zonder Jannes, de hele familie bijeen maar geen Jannes... hoe kom ik dit in godsnaam door???
Iedereen mist je verschrikkelijk, Jannes, maar dat maakt het juist mogelijk om er door te komen. Iedereen mist je aan tafel maar er wordt over jou verteld! Wat jij graag at, hoe je vroeger met de play station speelde en dit met heel je lichaam, je ging "volledig" door de bocht bij het racen. We kijken naar bomma's nieuwe agenda en zien de foto's van je gekke bekken. Hoe kan het ook anders? Er zijn geen andere foto's van jou! Er worden herinneringen opgehaald. Het wandelen is moeilijk... je genoot van deze dingen. Met de honden, ondertussen zijn het er 4 die over de bruggetjes moeten. De gedachte dat je dit zo leuk zou gevonden hebben, je zoeken tussen de rest en je niet vinden.... tot we opeens in de verte muziek horen...Ergens is het feest.... ongelooflijk: je liedje van Amy Macdonald! Je bent er! Je bent bij ons!!! 1 liedje en het is weer stil! We kijken mekaar aan en durven niet denken dat het echt kan! Toeval of echt een teken van jou??
Het doet goed te denken dat je er bent maar het is tegelijk moeilijk omdat ik je ook wil vasthouden en dit niet kan!
Je knuffelen, je eens goed vastpakken, dat zou voor mij het mooiste kerstcadeau zijn!
Je broer heeft de hele familie rond zich op zijn verjaardag! Hij geniet, hij krijgt extra aandacht! Iedereen probeert het leuk te maken voor hem. Hij heeft zijn oog pijn gedaan bij het spelen deze week. Dit was eerst een domper op de vreugde maar de grote plakker went en de pijn verdwijnt! Hij geniet van de aandacht, de cadeautjes maar vooral van het niet alleen zijn! met de neefjes en nichtjes op de Nintendo spelen.
Je nieuwe bed hebben we eindelijk staan. Cis slaapt er in, voor de eerste keer. Misschien kan je bij hem liggen deze nacht, het bed is groot genoeg! Ook voor hem zou dit het mooiste cadeau ooit zijn...
Ik hoop dat jullie ook een mooie Kerst gehad hebben! Jij met bompa, broer en zus. met al onze poezen en Mit! Ik hoop dat je haar goed ontvangen hebt!
Op 27 december is onze zus juist 10 jaar in jullie nieuwe plaats. Geef ze een dikke kus van mij! En zeg haar dat ik ook van haar hou!
Groeten aan zus, broer, bompa
Ik mis je! Tot ooit!
|
|
|
|
|
| 14-12-2008 |
| zondag 14 december |
Zondag 14 december, 2de zondag van december
Enkele mensen laten me weten dat er internationaal gedacht wordt aan overleden kinderen. Om 19u wordt een kaarsje aangestoken voor die kinderen.
Het lijkt me een heel mooi idee: al die kaarsjes en elk uur een stukje verder, tot we de wereld rond zijn. Wat moet het mooi zijn van daarboven!
Je hield van kaarsjes, kaarsjes aansteken, kaarsjes uitblazen... de haard aansteken, randjes branden in de schatkaarten voor Cis. Je hield van vuur!
Ik zet heel veel kaarsjes voor jou! En met ons heel veel mensen! Heel veel mensen die nog aan je denken, die je missen, die het niet rechtvaardig vinden!
Ik hoop dat je geniet daarboven, met volle teugen! En dat je voor ons ook af en toe een vlammetje kan zijn, als het weer eens zo'n donkere dag is...
Ik hou van je!!
mama
|
|
|
|
|
| 01-11-2008 |
| 1 november 2008, Allerheiligen |
1 november. Allerheiligen.
De dag waarop we vroeger met de familie naar het kerkhof gingen, naar broer en zus, naar bompa...
voortaan de dag waarop we naar het kerkhof gaan met de familie.. zonder jou.... maar naar jou, Jannes, naar bompa, naar broer en zus.
Ondertussen zijn we al zo dikwijls geconfronteerd met het feit dat je er niet meer bent! de pijn, de lege plaats, de stilte, de vele tranen, het ongeloof, het onbegrip, het nooit meer..... maar toch is het nog zo onwezenlijk: je nooit meer zullen voelen, je nooit meer zullen horen, je nooit meer...
We missen je elke dag, elke nacht,... soms is het te dragen, soms doet het zo ongelooflijk veel pijn.
Soms lachen we om herinneringen aan jou, soms wenen we om de leegte.
Cis was erbij. Heb je hem gezien? Hij heeft zo zijn best gedaan. Het was voor hem een hele opgave!
Ook veel van je vrienden zijn langsgeweest! Je krijgt weer een mooie bloementuin.
Niet iedereen kan het aan om langs te komen maar weet dat heel veel mensen je in hun hart dragen!
Ooit zijn we weer samen op 1 november!
|
|
|
|
|
| 18-09-2008 |
| donderdag 18 september |
|
We zijn een week verder...
Jannes'lichaam hebben we gisteren begraven, de gedachten aan hem geven soms een goed gevoel, we hadden een prachtzoon! Soms doet het ondraaglijk veel pijn! Hoe moeten we voor de eerste keer...., zonder Jannes? Hem nooit meer zien, nooit meer horen, nooit meer voelen,...
Het afscheid was mooi, ongelooflijk mooi! Met zoveel mensen die om hem geven, zoveel mensen die het belangrijk vonden om hem nog een mooie dienst te geven!
Ik kan niet met woorden zeggen hoe goed het deed, samen met zoveel mensen rond Jannes, elk op zijn of haar manier helpen aan een mooi afscheid, een mooie herinnering, een laatste herinnering,...
Bedankt om wat je deed, om wat je vertelde, omdat je er was!
|
|
|
|
|
| 11-09-2008 |
| donderdag 11 september |
Wat er tussenin gebeurd is, doet er allemaal niet meer toe. Jannes was goed op weg.
Maar gisteren ging het verkeerd. Zijn lichaam reageerde waarschijnlijk verkeerd op de medicatie.
Hij heeft gevochten samen met de dokters. Ongelooflijk hoe die mensen doorgingen..
Het heeft niet mogen zijn. Jannes kon het niet meer aan.
Hij is gestorven gisteren iets voor 21u30, bedtijd.....
|
|
|
|
|
| 05-09-2008 |
| Vrijdag 5 september 2008 |
|
Vrijdag 5 september, 16u20
het moment dat ons leven veranderde!
Na een heel leuke week op het college kwam Jannes naar huis gefietst, samen met Toon, Lander en Jo. In de Broekstraat ging het verkeerd en kwam Jannes tegen een auto terecht. Met zijn linkerkant ging hij tegen de auto, werd in de lucht gegooid en kwam op zijn rechterkant neer op straat. Toon en Lander, die toen nog bij hem waren en alles zagen gebeuren, hebben ongelooflijk goed gereageerd en zijn om hulp gaan roepen. Alle mensen die konden, hebben hem geholpen. Gelukkig waren er voor Jannes veel bekende mensen in de buurt. Na een grondig onderzoek heeft de ziekenwagen en de MUG hem naar Geel gebracht. Een scan en foto's gaven ons een eerste resultaat: meerdere schedelbreuken, een beetje bloed tussen hersenen en schedel en enkele stippen in de hersenen die iets en niets konden zijn. Zoals een verzwikte voet pas later begint te zwellen, zo gaat het ook met hersenen. Het werd dus bang wachten tot de volgende dag.
Na een hele wasbeurt kreeg hij een kamer op intensieve zorgen, konden we nog eens naar hem toe en kregen we een goede uitleg van de dokter. Een lieve, attente verpleger gaf ons het gevoel dat we hem konden achterlaten.
We konden best even naar huis, in een totale roes.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
 "Cool"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
