het is weer vakantie! Cis is al op ponykamp. Zo vlug gaat de tijd. Ja, de tijd gaat zelfs voor mij al weer vlug! Hoewel examens nog altijd een moeilijke periode zijn. Waarom? Ik moet jou niet achter je veren zitten, Cis studeert wel goed vooraleer we thuis zijn. Ik hoef hem niets meer te helpen als ik thuis kom. En toch, heel onbewust, voel ik me rot in die periode. Of is het gewoon de aanloop naar vakantie? Het is toch altijd anders dan tijdens het schooljaar. Ik wil het voor Cis zo aangenaam mogelijk maken. Maar hij is zo dikwijls alleen, ook als wij thuis zijn, moet hij soms wel alleen bezig zijn. En dan mist hij je zo! Hij droomt er nog altijd van hoe jij met hem met de playmobil speelde, denk ik. Ik probeer hem duidelijk te maken dat jij niet meer zou spelen zoals vroeger. Maar iets in mij zegt dan dat jij het hem wel naar zijn zin zou maken! Ik kan me niet voorstellen dat je niets met hem meer zou doen. Ik kijk naar Cis, alleen, en ik zie jullie met 2 bezig... verdorie, dit blijft toch moeilijk! Ik kan hard werken, ik kan Cis meerdere keren op kamp laten gaan maar ik kan voor niemand dat wrange gevoel wegnemen. Ik kan je niet, al was het maar voor heel even, terug tussen ons zetten en samen lachen, je kleine broer zien opkijken naar jou en jij met een trotse blik naar je kleine broer kijken! Wat ik zou doen moest je hier ooit terugstaan?? Ik zou je vastpakken, je knuffelen, je geur opsnuiven, je honderden keer zeggen dat ik je graag zie en je vragen me te vergeven voor al die keren dat ik stomweg boos was omdat ik moe was.
