 |
|
|
| Het leven na 5 september 2008 |
|
|
| 05-09-2009 |
 5 september |
5 september 2008, de laatste dag van de eerste schoolweek. Een week waarin je gelukkig was en openbloeide. Je was zo zot, we moesten zo dikwijls lachen met je en zeggen dat je eens rustig moest worden, we werden gek van je!!
Cis was ook opgestaan voor je vertrok met je fiets. Hij kreeg stilaan het schoolritme. Hij kwam naast jou staan toen je aan tafel zat, legde zijn arm rond je schouders, zijn hoofdje op je schouder en zei: "broer!" Hij kon het zo mooi zeggen: "mijn broer" mijn god, mijn alles! Wist hij wat er zou gebeuren die dag??
Ik heb je uitgewuifd toen je vertrok. Je vertrok, om nooit meer thuis te komen.........
Wat mis ik je, mijn jongen! Kon ik je nog maar 1 keer vasthouden...
mama
|
|
|
|
|
| 02-09-2009 |
| september, gedaan met de vakantie, terug naar school |
September, gedaan met de vakantie!!
Het kamp was goed geweest voor Cis. Voor hem had het misschien nog langer mogen duren, voor zijn stemmetje was het hoogtijd dat hij thuis was, stillekes kon zijn... Ik heb je gezocht toen ze thuiskwamen, die jongens! Konden ze je toch niet meebrengen? Konden ze me niet vertellen dat je er terug was, dat het allemaal maar een enge droom was geweest?? Alles is voortaan zo dubbel: ik was blij dat Cis terug thuis was maar ik was zo verdrietig dat jij er niet was!
Frankrijk viel ook mee! Zolang er maar bezoek was. Cis heeft veel bijgeleerd, niet altijd even braaf! Het is een deugniet he, die kleine broer van jou! Ik zie je gezicht voor mij als ik eraan denk dat je broer gek doet. Twijfelend of wij dit nog goed vinden maar zo fier op uw kleine broer! Dat klein ventje dat mensen aan het lachen brengt. Ik heb hem nodig om het vol te houden, Jannes! Frankrijk, elke vierkante centimeter heeft een herinnering aan jou, overal hoort een verhaal bij over jou of van jou, je bent overal maar je bent nergens!
Nergens, ook niet thuis als we er terug komen van vakantie. Het huis is weer leeg, stil, niet zoals we het gewoon zijn maar zoals het het laatste jaar is.
Ook in Madrid was je overal maar nergens. De hele familie bij mekaar.. dat is voortaan zonder jou! Tot we weer je liedje horen: this is life! Dit is inderdaad het leven voortaan voor ons: zonder jou!
September, de school begint terug!
Voor velen is die eerste dag van september even moeilijk als de 10de september, denk ik. Terug starten, terug op de fiets! Vorig jaar..... vorig jaar reed je nog mee, toen nog wel, die eerste dag! Toen had Cis al tranen in de ogen als hij moest vertellen dat hij een broer had! Die grote broer, die steun en toeverlaat, die opeens niet meer bij hem op de speelplaats was! die naar die grote school vertrokken was.
Sommige mensen kunnen er iets over vertellen, sommige kunnen het schrijven op de blog of via een mail, een mooi gedicht of gewoon via een bloemetje. Andere krijgen het niet over hun lippen maar allemaal missen ze je, Jannes! Ik zie het aan de manier waarop de mensen naar me kijken, wat ze over je vertellen, hoeveel keer je blog bekeken wordt, niemand is je vergeten!
Ik hoop dat je hen ook niet vergeten bent, vriend, je vrienden in de klas, je vrienden op de fiets, je kleine broer, ze hebben allemaal je steun zo hard nodig! Geef ze van daarboven allemaal een schouderklopje mee!
Veel liefs daarboven! Ben jij er ook een nieuw jaar begonnen? Hoe gaat het er toch aan toe?
mama
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
