 |
|
|
| Het leven na 5 september 2008 |
|
|
| 04-02-2014 |
 gelukkige 18de verjaardag! |
Jannes,
18 zou je worden.. zoals elk jaar weet ik weer wat er 18 jaar geleden precies gebeurd is. Ik vraag me meer dan alle andere dagen af hoe je eruit zou zien, hoe je zou zijn, hoe ons gezin zou zijn. Cis vroeg me gisteren of hij weer van jou zou dromen, zoals die eerste verjaardag, zoals hij elk jaar hoopt.. Ik had je graag rijlessen gegeven, ik had je graag gesteund in je studiekeuze, ik had graag je liefje ontmoet... Er is zoveel dat we met jou hadden willen doen, voor jou hadden willen doen, jou zelf hadden willen zien doen. Ik heb je 18 roosjes gegeven. Veel meer kunnen we je niet meer geven. Maar wat jij vandaag gegeven hebt, overtreft elk cadeau!! the greatest smile ever!
Al ben je al zolang weg, ik weet dat je er bent, dat je van ons houdt. Je bent een schat!!
dikke kus,
mama
|
|
|
|
|
| 11-12-2013 |
| examenstress |
Hi Jannes,
fijn te zien dat er nog altijd vrienden zijn die op je rekenen! Onder de examens ben je toch nooit onderuit geraakt he! Het doet me goed dat ze nog aan je denken, dat ze nog een beetje op je rekenen in moeilijke momenten! Ik reken ook nog altijd op jou op zulke dagen.
Je kleine broertje is nu de grote jongen. Hij is je voorbij gegaan.. jij hebt deze examens nooit mogen meemaken. Hij redt zich wel! Hij redt zich verdomd goed! Alleen over zijn broer babbelen, dat kan hij niet! Hij vindt het zalig herinneringen met ons op te halen! "ik weet nog dat Jannes...." Je was zijn held, zijn grote broer! Alleen kan hij niet zeggen dat jij er ooit was maar nu gestorven bent. Dat is iets dat je moet leren he! Ik kan het wel omdat grote mensen er meer naar vragen maar ook omdat sommigen blijkbaar vergeten zijn dat jij er ooit geweest zijn. Wij leven 'zonder' jou. Er verandert nooit meer iets aan, je komt nooit terug. Sommige mensen denken precies dat dit slijt. Als je lacht, zal het wel allemaal weer gaan, je bent erover, je hebt het een plaats gegeven... Ik heb het een plaats gegeven, ik kan terug lachen maar ik kan nog altijd tranen met tuiten wenen omdat ik je mis. De examenperiode is zo'n periode! Waarom weet ik niet! Maar elke dag moet ik weer denken aan 'toen'. Hoe je eerst in dat ziekenhuis lag, met al die machines, met 2 dikke, blauwe ogen, zo stil, zo diep slapend. En toen opeens werd het hectisch rond jou! Een hele dag om 's avonds weer stil te zijn, stil en koud, voor altijd.
Ik hoop dat je het daar goed hebt, schat! Kon ik maar heel even komen piepen!! Heb je je broer al gehoord?? Hij vraagt al enkele weken om sneeuw he!! Een witte verjaardag!! Sta jij nog voor de sneeuw in? Zou je het hem nog eens kunnen geven?
Ik zal je weer hard missen tijdens de kerstperiode, als we weer met 'heel de familie' samen zijn...Vier jij ook goed met je familie daar! Geef onze zus een extra knuffel, wil je? Ze is er al 15 jaar..
dikke knuffel,
mama
|
|
|
|
|
| 04-09-2013 |
| 5 jaar... |
Hi Jannes,
we zijn er weer he! Weer het begin van het schooljaar, een heel speciaal begin! Jij bent er al 5 jaar niet meer maar vooral het feit dat Cis dezelfde weg opgaat. Hij is dit jaar ook met zijn fiets naar Mol vertrokken. Pff, ik heb al regelmatig diep adem gehaald. Die eerste dag van een schooljaar is spannend: zal het meevallen, wie zit in de klas, hoe zijn de leerkrachten...? Dat weet je na enkele dagen en dan kan die spanning stilaan wegvallen. Maar dat wel of niet thuiskomen.. dat is niet iets waar je alleen de eerste dag zenuwachtig om bent.. het kan elke dag gebeuren. De hele week gaat het al over kinderen in het verkeer, ongevallen die gebeuren op weg naar school.. De vorige jaren heb ik daar lang niet zoveel over gehoord, nu komt het elke dag op de radio!! Elke keer moet ik denken: weer een gezin die door die ellende moet! Gelukkig moet het niet overal zo dramatisch aflopen.
Jij zou in je laatste jaar zitten (als je netjes had gewerkt natuurlijk!  ).. ik zou waarschijnlijk serieus omhoog moeten kijken.. hoe zou je zijn? Onlangs zei de buurman, met een glimlach op zijn gezicht: het zou een plantrekker zijn! Het deed me deugd te horen dat andere mensen daar toch ook wel eens over nadenken. Ik verschiet als ik die andere klasgenoten van jou zie, ze zijn zo groot geworden. Zou het kunnen dat je klasgenote de meter is van Cis zijn klas? Dat zou leuk zijn he!
Cis heeft al enkele keren gezegd: Jannes zou in het laatste jaar zitten he! Ik denk dat hij je graag was tegengekomen op school. Ik weet het wel zeker! Zijn grote broer, zijn grote god! Hoe zou hij geweest zijn, moest jij er nog zijn?
Een heleboel vragen die door ons hoofd gaan! Ze zullen er altijd zijn, zonder antwoord maar het betekent dat jij nog altijd in onze gedachten bent, voor altijd. Fijn dat zoveel mensen nog met ons denken aan jou, ons steunen en ons door deze periode helpen!
Heb je nog gezelschap gekregen van een leuke hond? Je zorgt er goed voor he! Je weet wie je daar veel plezier mee zal doen!
Hou van je!
mama
|
|
|
|
|
| 19-06-2013 |
| Garfield |
Hi Jannes,
het is weer een tijdje geleden. Het leven gaat verder. Met ups en downs. Met bepaalde zaken leer je omgaan. Bij bepaalde verhalen leer je een muur rond je te bouwen zodat niet alles 'te nauw aan je hart' komt. Maar bepaalde zaken vallen zo zwaar op je schouders. Voor andere mensen misschien onbenullige zaken, voor ons zware dobbers.
Zondag is onze Garfield gestorven. Doodgereden hier in de straat. Er was weinig aan te zien. Alleen zijn poot was zwart. Ons laatste stukje van jou hebben we ook moeten afgeven. Hij was je vriend. Hij was een lieve schat. We konden ons een beetje aan hem optrekken, jullie hadden nog verhalen gemeen. Nu is dit ook voorbij.
Het is niet simpel dat beestje af te geven! We wisten dat het ooit wel eens zou gebeuren. Maar hij was nu al een paar keer lang weg geweest en toch telkens terug gekomen. Nu komt hij niet meer terug, hij is bij jou! Ik hoop dat je het er fijn hebt samen! Ik twijfel er niet aan!
Wij zullen hem missen, zoals we jou nog altijd missen!!
lieve knuffel!
mama
|
|
|
|
|
| 19-04-2013 |
| communie |
Hi Jannes,
het is een tijdje geleden dat ik je hier nog geschreven heb. Je zit elke dag in mijn hoofd, de nood is niet meer zo hoog om je te kunnen schrijven, ik weet ondertussen hoe ik gemakkelijk met je kan praten. Maar dit weekend zal ik je nog eens dubbel en dik nodig hebben. Cis doet zijn plechtige communie. Jouw laatste feest. Ik was zo fier op jou. De juf sprak lovende woorden over jou. Ze kon met jou gewoon praten, je werd groot.
Cis wordt ook groot, anders dan jij maar ook een goed mensje! Hij gaat je weg volgen naar het college. Hopelijk stopt daar dan ook de gelijkenis...
5 jaar terug stonden we daar vooraan in de kerk, onze hand op je schouder, trotse ouders. Nu zullen we daar terug staan, trots op onze Cis. Hij doet het zo goed zonder jou! Maar hij blijft je missen, man!! Hij mist je zo hard!! Die kerk, daar heeft hij het toch nog altijd moeilijk mee! Ik weet dat je ons zal zien, misschien voel ik weer je hand op mijn schouder.
Ik probeer je zo dicht mogelijk bij ons te krijgen, ik zet dezelfde bloemen en kaarsen bij je foto als op onze tafel, ook op je graf. Zo heb ik je nog een beetje bij ons.
Only know you love him when you let him go, and you let him go...
|
|
|
|
|
| 04-02-2013 |
| gelukkige verjaardag! |
Gelukkige verjaardag, Jannes!
17 zou je worden! 17 jaar geleden lag je eindelijk in mijn armen. Ik was zo trots op jou!! Ik was een mama, jouw mama! Ik kon niet genoeg van je krijgen, je lag daar zo mooi te slapen. Na een paar dagen kwamen ze je halen om je onder de lamp te leggen. Ik was gewoon van de kaart. Ik dacht dat ze dit pas 's nachts zouden doen maar ze haalden je al overdag. Je was opeens niet meer bij me. Ik heb toen geweend, tranen met tuiten, je was niet bij me....
De laatste jaren heb ik al dikwijls geweend, Jannes, heel veel tranen! Ze zijn je komen halen maar ze brengen je niet meer terug. Nooit meer...
Je had op de pensenkermis zaterdag koffie moeten rondbrengen, jij een aspi.. het steekt, Jannes, die jongens te zien. Het went een stukje maar het blijft steken. Het voelt vreemd dat je een aspi zou zijn. Zouden die andere moeders daar wel bij stilstaan? Dat hun zoon groot geworden is?
Cis hoopt dat hij nog eens van je zal dromen. Je hebt al wel voor een droom van hem gezorgd he! Sneeuw hebben we gehad!!!Thanks!!
Ik hoop dat je het daar goed hebt kunnen vieren! Met stoofvlees? Met de rest van de familie erbij?
Met jouw steun lukt het ons om verder te gaan, jongen!
Hou je goed!! Je blijft in onze gedachten, elke dag, elk uur!
dikke, dikke knuffel!
wij allemaal.
|
|
|
|
|
| 09-01-2013 |
| Gelukkig nieuwjaar!! |
Hi Jannes,
het is alweer een tijdje geleden. We zijn alweer een nieuw jaar. Een jaar waarin je 17 zou worden. Het jaar waarin je naar je laatste jaar humaniora zou gaan, je "kleine" broer naar het eerste jaar. Dit is de grote uitdaging voor dit jaar: je broer die stap laten zetten, jouw laatste stap, de stap naar de humaniora. Hij stelt veel vragen: Hoe gaat het er aan toe? Word je daar opeens aan je lot overgelaten? Welke richting moet ik kiezen? Welke school wordt het? Vragen waar jij het beste een antwoord op zou moeten kunnen geven.
Het is moeilijk, Jannes, Cis zo te zien, wetend dat hij je zo mist. Ik geloof dat je er bent maar niet op de manier dat we je hier graag zouden hebben.
Maar ook dit jaar gaan we weer doorgaan, op onze tanden bijten, slikken, een traan laten, met een glimlach aan jou terug denken.
Ik hoop dat je leuke dagen gehad hebt. Veel verjaardagen gevierd. Niet onze topdagen hier he!!
Zal ik Cis zijn grote vraag nog stellen? Gaat het nog sneeuwen deze winter?? Hij wacht op jou!!
een dikke kus van ons allemaal, voor jullie allemaal!
|
|
|
|
|
| 05-09-2012 |
| 5 september... 4 jaar geleden |
5 september 2008, de laatste dag van je eerste week op het college. Cis was gewend geraakt aan het ritme en was vroeg opgestaan. Hij kwam naast jou staan aan tafel, legde zijn arm om je schouder en zei: "mijn broer". Je was klaar, ik ging even mee naar buiten en je vertrok... om nooit meer thuis te komen.
Het was fijn je zo gelukkig te zien, de verhalen die we hoorden achteraf, hoe je al je plekje had in de klas.
Het doet allemaal nog zoveel pijn. Die laatste week van augustus, als iedereen het begin van het schooljaar voelt komen, voelen wij die pijn weer opkomen. Sommige dingen lijken precies gisteren gebeurd, andere dingen zijn zo ver weg! Je geur, je stem, hoe je eruit zou zien, hoe je zou zijn, dat is gestopt, dat is verdwenen!
Volgend jaar, 5 jaar na jouw verlies, moet Cis ook vertrekken. Het maakt me nu al bang. Maar zoals we deze 4 jaar al doorgesparteld zijn, zullen we daar ook door komen! Met af en toe een teken van jou, dat je er bent, dat je voor je broer zorgt, zullen we er komen!
We missen je nog elke dag!!
|
|
|
|
|
| 03-07-2012 |
| vakantie |
hi Jannes,
het is weer vakantie! Cis is al op ponykamp. Zo vlug gaat de tijd. Ja, de tijd gaat zelfs voor mij al weer vlug! Hoewel examens nog altijd een moeilijke periode zijn. Waarom? Ik moet jou niet achter je veren zitten, Cis studeert wel goed vooraleer we thuis zijn. Ik hoef hem niets meer te helpen als ik thuis kom. En toch, heel onbewust, voel ik me rot in die periode. Of is het gewoon de aanloop naar vakantie? Het is toch altijd anders dan tijdens het schooljaar. Ik wil het voor Cis zo aangenaam mogelijk maken. Maar hij is zo dikwijls alleen, ook als wij thuis zijn, moet hij soms wel alleen bezig zijn. En dan mist hij je zo! Hij droomt er nog altijd van hoe jij met hem met de playmobil speelde, denk ik. Ik probeer hem duidelijk te maken dat jij niet meer zou spelen zoals vroeger. Maar iets in mij zegt dan dat jij het hem wel naar zijn zin zou maken! Ik kan me niet voorstellen dat je niets met hem meer zou doen. Ik kijk naar Cis, alleen, en ik zie jullie met 2 bezig... verdorie, dit blijft toch moeilijk! Ik kan hard werken, ik kan Cis meerdere keren op kamp laten gaan maar ik kan voor niemand dat wrange gevoel wegnemen. Ik kan je niet, al was het maar voor heel even, terug tussen ons zetten en samen lachen, je kleine broer zien opkijken naar jou en jij met een trotse blik naar je kleine broer kijken!
Wat ik zou doen moest je hier ooit terugstaan?? Ik zou je vastpakken, je knuffelen, je geur opsnuiven, je honderden keer zeggen dat ik je graag zie en je vragen me te vergeven voor al die keren dat ik stomweg boos was omdat ik moe was.
Ik mis je, mijn vriend, met heel mijn hart!!
|
|
|
|
|
| 21-03-2012 |
| zoveel jonge mensen... |
hey Jannes,
wat een week! een verschrikkelijke week, voor zoveel mensen. Je bent weer in de gedachten van veel mensen geweest! Ook bij ons is er weer heel veel boven gekomen. Je schrikt ervan hoe vlug die gevoelens er terug zijn en hoe voelbaar ze weer zijn! Die angst, dat wachten, die onzekerheid. Dit hebben we ook gekend, wij waren dicht bij jou maar het was toch ook afwachten. Je weet dat het niet goed gaat maar je hoopt dat alles gewoon in orde komt. En je denkt en je weet weer dat dat niet kan! Dat dat niet realistisch is. Maar je duwt dat weer weg en je hoopt weer op... en zo ga je door. Tot je leeg bent, leeg, een machine waarvan de batterijtjes leeg zijn. Je wil nieuws krijgen maar je wil het ook niet want je weet....
Die mensen kunnen het samen dragen, ze zullen veel steun aan mekaar hebben. Daar zijn nu mensen die hetzelfde meegemaakt hebben maar toch is iedere situatie anders. Elke mens is anders en neemt dit anders op.
Je kan je dit toch niet voorstellen: over een maand is het communie. In Lommel staan nog 7 kinderen van die klas daar. Zonder die anderen! Die ouders zitten thuis... en die meester die hen had moeten voorbereiden, steunen in alles.... weg. Zoveel houvast, weg!
Ik weet nog altijd niet hoe het werkt daarboven. Maar misschien heb jij die kinderen wel gezien. Ik hoop dat ze er gelukkig worden, zoals ik hoop dat jij er gelukkig bent.
En ik hoop dat die mensen het teboven komen, zoals wij proberen boven te blijven maar zo vlug terug zakken!
Ik hoop dat je een beetje steun kan zijn, daar, hier maar ook voor andere mensen die slecht nieuws krijgen. Er zijn veel mensen die je nu nodig hebben!!
mis je,
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2012 |
| gelukkige verjaardag!! |
Gelukkige verjaardag, mijn jongen! Wat ligt alles er mooi bij! Het moet wel heel mooi zijn van daarboven!
Een flauw zonnetje zegt ons dat we er ons moeten doorslaan vandaag!
Ik wou dat ik je een dikke knuffel kon geven en stoofvlees voor je kon klaarmaken!
Bompa, pak jij hem eens goed vast voor mij?
Geniet van deze mooie dag, wij proberen er ook het beste van te maken!
Bedankt voor de mooie sneeuw!
dikke knuffel,
je mama
|
|
|
|
|
| 01-02-2012 |
| sneeuw!! je verjaardagscadeau? |
Maandag was het eerste wat we 's morgens deden, toen we wakker werden, vlug naar buiten kijken. Zou het gesneeuwd hebben? Zalig! Het had gesneeuwd! Een beetje, niet teveel! Maar genoeg om alles mooi wit te hebben! Voor de eerste keer keek ik naar de sneeuw zonder een eng gevoel in mijn maag, zonder opkomende tranen! Ik mis je toch nog naast me op zo'n moment! Cis vond het ook geweldig! Alhoewel het voor hem veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer mag zijn!! Zo kan hij nog niet met de honden voor de slee op pad he!
Wat je daar boven een hele dag doet, weet ik niet! Maar als je een job krijgt, dan weet ik zeker dat je iets met de sneeuw te maken hebt! Sinds jij er niet meer bent, sneeuwt het elk jaar! Dit kan toch geen toeval meer zijn he! Ik weet dat je er zal van genieten, als je zo naar beneden kan kijken! Is dit al je verjaardagscadeau?
Ik dacht dat het wel zou lukken, alles gaat doorgaans iets beter. Maar iets in mij begint te wringen, onbewust! Je zou 16 worden! Hoe zou je zijn? Wat zou je doen? Hoe zou je omgaan met Cis? Die vragen blijven maar hangen! 16 jaar geleden, tante Annelies ging 's avonds nog naar het ziekenhuis om de volgende dag Stijn te kunnen verwelkomen. 2 dagen later was je er ook! Je bedje moest nog in mekaar gezet worden thuis...
We gaan naar de pensenkermis op je verjaardag! Het zal weer even slikken worden! Die jongens van je leeftijd zien. Die zijn ondertussen ook aan het helpen! Alle ouders zien met hun kinderen...
Bedankt voor de sneeuw, een hele mooie verjaardag!
We missen je nog steeds,
je mama
|
|
|
|
|
| 21-12-2011 |
| bijna kerst |
Het is weer een tijdje geleden. De tussenperiodes dat ik je hier schrijf, worden langer. Dat betekent niet dat ik minder aan je denk. Je bent constant in mijn gedachten, nog altijd in mijn verhalen! We babbelen veel met elkaar, zonder dat het moet opgeschreven worden.
We staan weer voor een vakantie. Je zal het weer druk gehad hebben, denk ik. Velen rekenen op jou, velen zijn ervan overtuigd dat je hen toch wel een tikkeltje kan helpen. Ik hoop het! Ik las juist een artikel over een vrouw die haar zoon gestorven was, in elkaar geslagen. De dokter had haar in het ziekenhuis verteld dat haar zoon dood was en vroeg onmiddellijk om zijn organen te doneren. Die jongen had andere mensen kunnen helpen. Ik hoop dat je het ook kan, al is het dan niet zo drastisch! Hoewel je cellen nog altijd gebruikt worden voor onderzoek. Een onderzoek waar ze af en toe weer iets nieuws door ontdekken. Hopelijk mag jij op die manier mensen redden!
Gelukkig is de examenperiode voor velen voorbij! Ook voor mij. Ik word er nog altijd ellendig van. ik zie de jongens vroeger thuis komen, dan denk ik dat jij ook had moeten thuiskomen! Wat zou je doen? Hoe zou je het doen? Hoe zou je zijn? Vragen die blijven komen en die moeilijk blijven.
Dit weekend gaan we weer kerstmis vieren en de verjaardag van Cis. Kerstmis was vroeger toch iets leuks. Het is nog altijd zo'n warm feest, de lichtjes overal, de kaarsjes. Maar ik kan je die warmte niet meer geven, ik kan met jou geen kerstboom meer versieren. Het heeft me dan ook 3 dagen gekost vooraleer hij aangekleed was. Je bent er niet meer naast mij. Cis wil me wel helpen! Maar hoe lief en bezorgd hij ook is, hij kan jou niet vervangen!
We hebben weer met velen de kaarsjes aangestoken begin december! Veel mensen laten me dan weten dat ze er nog aan denken. Jij weet als geen ander hoeveel ik nog aan jou denk. Ook Cis denkt nog veel aan jou! Hij probeert er door te komen, op zijn manier. Niet meer op die onbezonnen manier van vroeger! Hij mist je, die grote broer!
Ik hoop dat je daar ook een mooie kerst hebt! Het uitzicht zal wel anders zijn dan de vorige jaren! De sneeuw is er niet dit jaar! Eten jullie nu rijstpap met gouden lepeltjes? Of doe je dat elke dag?? 
We zullen je missen aan tafel!
je mama
|
|
|
|
|
| 07-09-2011 |
| begin van het schooljaar |
De vakantie is voorbij, het schooljaar is terug begonnen! Zijn we daar nu blij mee? De vakantie had lang genoeg geduurd maar terug vroeg opstaan, op tijd in bed... het is weer effen wennen.
Voor veel mensen heeft het begin van het schooljaar ook een ander gevoel sinds enkele jaren. Het is het moment dat we jou hier kwijt zijn geraakt! 3 jaar lang doen we het al zonder je knuffel, je lach, je aanwezigheid hier. Nog maar 3 jaar geleden lag je in het ziekenhuis en was je opeens weg zonder dat we hierop voorbereid waren, zonder afscheid, zonder al je verhalen van je nieuwe school die je nog moest vertellen.
Stilaan leer je er mee omgaan, leer je afblokken wat je niet zal aankunnen, leer je terug te leven. Wat ik nooit zal leren, is omgaan met de beelden die in mijn geheugen gebrand zijn, je zien liggen in het ziekenhuis, stilletjes, met 2 blauwe ogen, met een buisje in je mond.. en het verdriet van Cis. Wat heeft hij je gemist deze zomer. Hij wordt groot, hij komt in de harde wereld, hij stelt zich vragen. Hij begint eindelijk over zijn verdriet te spreken. Maar help: hoe moet ik dat opvangen?? Het doet me zelf zo'n pijn hem alleen op de achterbank in de auto te zien, hem alleen op de kamer te moeten laten slapen in Frankrijk, hem alleen thuis te laten als ik naar de winkel ga. Hoe kan ik zijn verdriet dan opvangen? Moet dat verdriet echt komen? Kan ik dat niet gewoon voor hem dragen, zonder dat hij het merkt??
Als het echt zo is dat je nog ergens bij ons bent en dat je ons kan helpen, dan ben ik ervan overtuigd dat jij ervoor gezorgd hebt dat Cis bij juf Hilde in de klas zit. Je kent de juf, je kon het heel goed met haar vinden. Je weet dat zij er zal zijn voor hem. Ik ben er ook van overtuigd!
Maar zoals velen je om steun zullen gevraagd hebben tijdens de examens, moet ik je nu ook om steun vragen. Blijf dicht bij ons, help ons de tranen op te vangen en fladder nog een hele tijd rond in onze tuin, mooie, witte vlinder!
we missen je!
|
|
|
|
|
| 11-05-2011 |
| een tijdje geleden |
Hi jongen, het is een tijdje geleden dat ik je hier nog geschreven heb. Van jouw verjaardag. Vandaag is er iemand anders aan de beurt: onze broer. 11 jaar geleden moest je voor de tweede keer die kleine baby in mama's buik afgeven. Je vond het verschrikkelijk. Zoals Cis het nu ook verschrikkelijk vindt. Maar je zei niets, zoals Cis nu. Hebben jullie daar een feestje boven? Ik wou dat ik er bij was. Deze week werd er op het werk verteld over de show van Derek Ogilvie. Hij kon spreken met ongeboren baby's. Hij zag ze staan. Jullie zijn daar met 4 ondertussen. Gezellig boeltje! Wat mis ik toch al dat lawaai in huis. Mensen klagen over hun kinderen die ruzie maken. Konden jullie maar eens ruzie maken. Mama's vertellen over hun kinderen en de liefjes die er opeens bijkomen. "Hoe moet dat? Is het nog niet te vroeg? Wat kan, wat kan niet?" Ik luister en leef mee. Wat had ik dat toch allemaal graag zelf beleefd! Ik dacht dat die pijn wel voorbij zou gaan. Iedereen die een kind verliest, zegt altijd dat het moeilijk is vrienden te zien trouwen, kinderen te zien krijgen. Ik dacht dat het wel zou gaan tot we zover waren. Ik weet stilaan verdomd goed waar het over gaat. Ik probeer het niet aan mijn hart te laten komen. Maar af en toe is het toch wel eens te zwaar om het volledig weg te duwen.
Deze week is een wielrenner gestorven. Een jonge man, zou papa worden over enkele maanden. Weer een gezin dat hier doorheen moet, weer een moeder die op moederdag met tranen in de ogen rondloopt. Weer een mama die haar kind op een fiets moet laten rijden en ondertussen doodsangsten uitstaat. Het maakt weer zoveel los, die beelden zien. Die angst, die onzekerheid, het ongeloof.
Ik hoop echt dat het daar is zoals ze zeggen: een mooie plaats met rust en geluk. Dat is wat me een beetje helpt. Je zal gelukkig zijn, samen met je zus en broer. En dat kleine prutske? Is dat een zusje of een broertje? Je zal bompa wel al veel gesproken hebben, wat je zo graag had gedaan.
We gaan er hier het beste van maken. Ongemerkt zal ik iets drinken op de verjaardag van onze broer. We kijken dan eens naar boven en zien de zon schijnen! Het kon veel erger zijn....
mis je!
mama
|
|
|
|
|
| 04-02-2011 |
| gelukkige verjaardag! |
hey Jannes, een heel gelukkige verjaardag! 15 jaar! Mooie leeftijd. Wat heb ik altijd uitgekeken tot je deze leeftijd zou hebben. Je zou geen kind meer zijn, nog geen volwassene, misschien had je al een liefje. Zou je nog altijd rechercheur willen worden?
We hebben iets gedronken op je verjaardag! Ik hoop dat je ook hebt gevierd! Heb je dan eens naar beneden gekeken? Ik heb je foto dikwijls bekeken en gedacht: was je er maar bij..
dikke knuffel,
je mama
|
|
|
|
|
| 17-12-2010 |
| een nieuwe vriend voor jou |
Terwijl Tor al treurde toen jij gestorven was, heeft hij het toch nog meer dan 2 jaar gehouden.
Maar stilaan zag je het komen, hij werd ouder, grijzer, kon moeilijker stappen. Tot het echt wel beter werd dat hij stilletjes kon inslapen.
Hij is nu aan jouw kant. Ik hoop dat je met hem kan spelen, wandelen, genieten. Je hebt eindelijk een hond! Een schat van een hond!
Zorg voor hem als je wil! Dat zal je doen, met heel je hart!
Hij zal het goed hebben bij jou! Wij zullen hem missen.
je mama
|
|
|
|
|
| 08-12-2010 |
| 2de zondag van december: kaarsjes branden |
De sneeuw is er nog. Niet overal meer. De straten hebben hier en daar nog ijsplekken, sleeën is er dus niet meer bij. Het gras ziet nog vrij wit. De lucht ziet grijs. Misschien komt er nog een laag?
De Sint is geweest. Met een dubbel gevoel. Zoals er voortaan zoveel dingen zijn. Die leuke momenten maken het juist altijd zo moeilijk. Jij had er ook bij moeten zijn! Juist nu, dit jaar, nu ook de magie voor Cis verdwenen is. Jij had hem moeten kunnen vertellen hoe alles echt was.
Zondag is het weer de 2de zondag van december. Dan laten we om 19u weer een kaarsje branden voor alle kinderen die te vroeg van ons zijn weggegaan. Het wordt weer een feest voor jou. Ik zet heel veel kaarsjes! Ik hoop dat ik dan ook al een kerstboom heb. Alhoewel dat versieren weer een ramp wordt! Wie zal me nu weer helpen??
Ik hoop dat je kan genieten van al die lichtjes! Ik zal in ieder geval weer denken hoe graag jij kaarsjes aanstak, ik zal je stemmetje weer horen als ik een lucifer wil aansteken: "mag ik dat doen??" Hoewel het evengoed Cis zijn stem zou kunnen zijn. Hij houdt er evenveel van als jij! En als hij weet dat het voor jou is, zal hij het met ongelooflijk veel liefde doen! Je was echt zijn grote broer, de allerliefste van de hele wereld!
liefs,
je mama
|
|
|
|
|
| 01-12-2010 |
| sneeuw |
Het heeft al weer gesneeuwd!! Gek he! Dit is nu al de derde winter (herfst) op rij dat we zo vroeg sneeuw hebben. Heb jij daar enige invloed op? Of heb je iemand verteld hoe mooi het wel is?
Papa moest lachen zaterdag toen ik vlug het gordijn opendeed om te zien of het gesneeuwd had. "Dit is de mooiste ochtend van het jaar voor ons mama", zei hij. Het was in ieder geval jouw mooiste ochtend. Je was even enthousiast als ik bij jou het gordijn kwam openmaken en we dan met 2 konden genieten van het uitzicht! "en zie daar, en zie op die bomen, en..."
Cis houdt ook van de sneeuw. Hij ziet ernaar uit om weer onze honden voor de slee te spannen, hij heeft de slee al mee naar school. Hij heeft gisteren ook sneeuw geruimd. Maar hij kan niet, zoals jij, naast me komen staan aan het raam en gewoon genieten van het uitzicht.
mis je!
mama
|
|
|
|
|
| 18-11-2010 |
| de Sint |
De dagen worden korter, de Sint komt in het land. Spannend! De verhalen die er rond verteld worden.
Cis heeft allang getoond in de winkel wat hij precies wil vragen, veel te veel natuurlijk! Maar wat de Sint niet brengt, kan hij toch van ons krijgen voor zijn verjaardag? Gemakkelijk, zo is het niet lang een ontgoocheling als de Sint niet brengt wat hij graag heeft! Enkele weken later is er nog een groot feest waar hij nog veel cadeautjes krijgt.
Heel voorbeeldig gaat Cis langs bij de Sint, de dag dat hij aankomt met de boot. De Sint heeft hem alleen gezegd dat hij braaf moet zijn, belangrijk is ook de zak snoep die hij verzameld heeft. Slot Marsepein stein is ook heel interessant op tv! Tot opeens het verhaal komt.... hoe hij erachter komt, wanneer hij erachter gekomen is, dat mag ik niet vragen. Hij lacht met me omdat ik verwonderd ben over zijn vlotte reactie. En ik die dacht dat het een schok zou zijn.... ik zit gewoon perplex.
Vandaag heb ik nog eens gepolst vanwaar het verhaal komt en sinds wanneer hij het kent! Hij is wel wat verdrietig geweest. Meer krijg ik er niet uit. Ik zie aan zijn gezicht dat er iets wringt tot opeens: "ik mis onze Jannes!" Ik zou willen roepen, ik kan wel brullen, hoe moet ik dit toch door? Ik ben mijn ene zoon kwijt en de andere moet ik zien gebukt gaan onder een ellendige last!
Gisteren dacht ik dat ik mijn zoon niet kende: hij reageerde zo anders dan ik had verwacht. Vandaag weet ik dat ik hem ken, ik weet wat hij voelt, hoe hij het voelt. Alleen weet ik niet hoe diep het zit! En dat maakt me bang, zo verschrikkelijk bang!!
We missen je, Jannes, elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde! We kunnen je niet meer terug krijgen, al zou ik er alles voor over hebben. Maar als jij nog iets voor ons kan doen, dan is mijn vurigste wens dat je voor je kleine broer zorgt! Hij heeft je zo hard nodig! Hij doet zo zijn best maar af en toe wordt het eens te veel....
we missen je,
je mama
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
 "Wink"){kind=icon}
