Cis ziet de buren buiten, op de trampoline. "mama, ik ga vragen of ik mee mag spelen. Mag dat?" Als de zon begon te schijnen, kwamen Jannes en Toon terug buiten en konden ze mekaar weer vinden. Labo spelen in het bos, putten graven in het kamp, dammetjes bouwen in de Nete. Ik zie hem vertrekken, springen tot bijna boven de haag, zitten kletsen....zoals Jannes deed. Het gevoel is dubbel. Ik geniet dat Cis terug "zijn draai" vindt, sterk genoeg is om alleen naar de buren toe te stappen. Ik hoor Jannes terug roepen: "ah nee, mama, mag ik nu eens nooit alleen naar Toon gaan, moet hij nu altijd mee willen???" Cis roept niet. Cis gaat alleen, Cis zal het nooit vervelend moeten vinden dat zijn broer meegaat... Bedankt Toon, Lore, Kato, Cis heeft ervan genoten! Hij vond het best leuk! Misschien moet hij dat maar meer doen.
Hey vriend, we zitten in zo'n periode waarin ik het gevoel heb dat we het nu een beetje beter hebben dan dat we het zouden gehad hebben als je nog bij ons was. Waarschijnlijk was het weer spannend geweest: "Jannes, ga nu eens studeren, jongen!!!" "Ik ken het al, mama!!" Van die discussies zijn we nu gespaard. Maar ik zie al die jonge mensen om me heen. Ik zie Toon meer op zijn kamer zitten dan anders. Stijn zit met zijn neus in een boek...jonge mensen rijden overdag opeens naar huis. Voor ons is het enkel mooi weer aan het worden en bijna paasvakantie. Cis vertelt 's avonds dat hij een toets gehad heeft. Minder stresserend natuurlijk! Ik denk dat er weer veel bij jou zullen langskomen. Ik hoop dat je hen ook helpt. Geef ze de inspiratie die ze nodig hebben. Geef ze de moed om nog wat verder te studeren.
Ik wens alle jonge mensen heel veel succes en veel moed om nog effekes door te gaan. Eigenlijk wou ik dat we, net als jullie, die periode door konden gaan, mét alle stress, mét alle discussies. Dan kon ik mijn jongen tenminste nog eens vasthouden...
Just remember in the winter far beneath the bitter snow lies the seed that with the sun's love in the spring becomes the rose (The rose, Bette Midler)
