 |
|
|
| Het leven na 5 september 2008 |
|
|
| 02-08-2010 |
 enkele maanden voorbij |
We zijn weer enkele maanden verder.
Op enkele maanden kan er toch veel gebeuren! Schoolfeest bij Cis, examenperiode, proclamatie, vakantie, trouwfeest, ponykamp, chirokamp...
Die examenperiode blijft toch altijd moeilijk! Waarom? Ik heb er geen verklaring voor. Eigenlijk zou ik het een beetje leuk moeten vinden, ik moet niet boos zijn op jou dan, wat ik anders wel eens had moeten doen, denk ik. En toch mis ik het met jou. Ik zie die jongeren rondrijden. Jij had daar ook moeten rijden, op welke uren van de dag ook. En weer komen die vragen: hoe zou je zijn, hoe groot zou je ondertussen geworden zijn, welke kledij zou je dragen, wat zou je op school doen? Vragen die blijven komen, waarschijnlijk voor de rest van mijn leven. Soms moet ik eens lachen in mijn binnenste, soms ween ik heel hard in mijn auto, alleen. Waarom toch, vriend??
Na een toch wel zware examenperiode mochten we het rapport van Cis gaan halen. De school en de juffen waren klaar voor de proclamatie van het 6de leerjaar, van Lan. Afschuwelijk! Ik zag alleen jou staan, herinneringen aan jouw proclamatie! Ik zie je er nog rondlopen, als een grote jongen. Ik vergeet nooit wat je juf toen over je zei. Door haar weet ik dat ik fier op jou mag zijn.
De eerste morgen van de vakantie werd Cis wakker en zei: "ik verveel me!" Wat hij voelde, was: ik mis mijn grote broer! Ik had het kunnen uitschreeuwen! Wat heb ik je toen gemist! Je zou voor je kleine broer kunnen zorgen. Lekker lang uitslapen!
Cis is op ponykamp geweest! Leuk, hij heeft er wel iets geleerd! Als hij op mijn rug zit, word ik ongeveer geplet! Benenwerk...
"Juthje van tante Jita" heeft dan ook de grote stap gewaagd! Het was een leuk feest, beetje warm...maar leuk. Maar juist die momenten, de leuke momenten wil ik met je delen! Jij was er weer niet! zo'n dag is een tweestrijd: vreugde en verdriet! Het ligt zo dicht bij mekaar!
De jongens zijn ondertussen ook op kamp geweest. Dat vertrek...Cis moeten missen! Die ook nog! De schrik dat hij eens niet terug zou komen. Het is allemaal zo anders. Hij was zenuwachtig. Ik haat dat! Als hij niet lacht als anders, word ik bang, ongerust.
Hij heeft het overleefd! 10 dagen chiro! geweldig! Je vrienden waren er ook, ze worden groot! ik kijk naar Stijn en denk: zou je ook zo groot zijn als hem? Hij blijft mijn referentie, mijn steun! Ik schrijf maar op zijn been tijdens de bezoekdag, hij laat het me doen! Zo kom ik bij de groep waar jij had moeten bijzijn. Ik zie de jongens kijken naar mij en ik denk: ja, mannen, jullie denken er waarschijnlijk ook nog wel eens aan!
Cis is weer thuis! Zijn stemmetje is nog niet helemaal paraat! Nog effekes en we kunnen samen op vakantie. Ik hoop dat je erbij bent! Zomer, zwembad, het is net iets moeilijker dan andere periodes! Maar we komen er door! met vallen en opstaan, met steunen op mekaar en mekaar ondersteunen. En dicht bij ons blijf jij ons steunen.
groetjes,
je mama
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
