Ik kan precies een stukje van vorig jaar herhalen! Na bijna drie maanden stond "onze Gar" daar terug, vorige week woensdag. Cis vertrok naar school, hij riep opeens: "Garfield!!!!" Ik snapte eerst niet wat er gebeurde maar toen zag ik zijn staartje voorbij het raam komen. De rakker!!! Ik was zo blij hem terug te zien, jouw poes! Het duiveltje in mij riep weer: "kon dit maar ook met Jannes, kon hij hier ook maar eens staan!!" Zo'n weerzien is altijd moeilijk. Je snapt het toch niet he! Waar blijft hij toch? Waarom komt hij dan opeens terug naar huis? Om dan weer te doen zoals altijd! Alhoewel hij iets meer veranderd is dan vorig jaar. Nu en dan betrap ik hem op een verandering. Misschien heeft ons Mimi er ook mee te maken. Ik durfde vorige week nog niet juichen, Annelies! Ik durfde nog niets op de blog schrijven! Stel dat hij het toch niet zag zitten met ons Miem. Zelfs vrijdag was ik nog bang dat we een "welcome back" feestje zouden geven zonder Garfield. Maar het lukt! Ze zijn nog niet de beste vrienden maar ze blazen al niet meer naar mekaar. Mimi gaat het liefste naar buiten als Garfield ook meegaat! Maar Garfield is 3 maanden gaan spelen en komt hier weer uitrusten, denk ik. Hij houdt het rustig, slaapt veel, is zelfs de eerste dagen niet buitengekomen! Je vriend wordt weer goed verzorgd! Cis zorgt ervoor dat hij het goed heeft alhoewel hij zich ook moet gedragen! Niet boos zijn op Miem! Verdraagzaam zijn!!! Nou moe! Maar Gar luistert! en Miem ook! Misschien luisteren ze naar Cis of misschien fluister jij hen ook in het oor dat het tijd is om samen te leven, om ons dat plezier te gunnen. Ik heb je zo dikwijls gevraagd om voor Garfield te zorgen, waar hij ook was! Toen Cis weende omdat hij hem zo miste, heb ik je gevraagd hem terug naar huis te sturen. Hij is er terug! Gezond en wel! Misschien ben je er niet meer en is mijn vraag in het ijle verloren gegaan maar dit geeft me toch altijd het gevoel dat je er bent, dat je me hoort en dat houdt me recht! Ik zie je niet meer, ik hoor je niet meer, ik ruik je niet meer, ik voel je niet meer maar diep in mijn hart voel ik dat je naast me staat, dat je voor ons zorgt. Als Garfield straks zijn dutje gedaan heeft, neem ik hem nog eens vast en fluister in zijn oor dat hij jouw vriend was!
