Gelukkige verjaardag, Jannes! 17 zou je worden! 17 jaar geleden lag je eindelijk in mijn armen. Ik was zo trots op jou!! Ik was een mama, jouw mama! Ik kon niet genoeg van je krijgen, je lag daar zo mooi te slapen. Na een paar dagen kwamen ze je halen om je onder de lamp te leggen. Ik was gewoon van de kaart. Ik dacht dat ze dit pas 's nachts zouden doen maar ze haalden je al overdag. Je was opeens niet meer bij me. Ik heb toen geweend, tranen met tuiten, je was niet bij me.... De laatste jaren heb ik al dikwijls geweend, Jannes, heel veel tranen! Ze zijn je komen halen maar ze brengen je niet meer terug. Nooit meer... Je had op de pensenkermis zaterdag koffie moeten rondbrengen, jij een aspi.. het steekt, Jannes, die jongens te zien. Het went een stukje maar het blijft steken. Het voelt vreemd dat je een aspi zou zijn. Zouden die andere moeders daar wel bij stilstaan? Dat hun zoon groot geworden is? Cis hoopt dat hij nog eens van je zal dromen. Je hebt al wel voor een droom van hem gezorgd he! Sneeuw hebben we gehad!!!Thanks!!
Ik hoop dat je het daar goed hebt kunnen vieren! Met stoofvlees? Met de rest van de familie erbij? Met jouw steun lukt het ons om verder te gaan, jongen! Hou je goed!! Je blijft in onze gedachten, elke dag, elk uur!
