Wie is volgens u het perfecte kind: die vraag heeft VTM laten voorleggen aan vijfhonderd Vlamingen voor het programma Het perfecte plaatje. VTM heeft het resultaat van de bevraging een beetje gemanipuleerd: de vijfhonderd Vlamingen moesten kiezen uit een lijst van twintig kinderen. De meerderheid koos voor Scout Di Bono, het zoontje van presentatrice Evi Hanssen en muzikant Fred Di Bono.

Evi Hanssen (31) is zich bewust van de uitdrukking 'mijn kind, schoon kind', maar vindt dat de vijfhonderd Vlamingen gelijk hebben. 'Scout is echt het perfecte kind. Zijn geboorte verliep vlot, hij heeft geen last van reflux, hij huilt weinig. Scout is ook snel. Hij kon kruipen op iets meer dan zes maanden en lopen op negen maanden. Hij is aandachtig, ondeugend maar niet stout, energiek maar niet zenuwachtig, gemiddeld van grootte en gewicht, eet goed, slaapt goed en herstelt snel als hij ziek is. In de crèche zeggen ze ook dat het een makkelijk kind is.'

Als Evi hoort welke andere kinderen de top tien van 'perfecte kinderen' hebben gehaald, moet ze lachen. 'Die zijn allemaal bekend op zich, Scout niet. Ik geef toe: het is vreemd dat een onbekende jongen van anderhalf jaar wordt verkozen tot het perfecte kind. Misschien heeft het iets met mij te maken. Ik heb Scout meegenomen toen ik voor de opnames van Expeditie Robinson naar Maleisië ging; hij is onlangs opnieuw meegegaan. Misschien weten mensen dat en denken ze: Amai, dat kind kun je overal mee naartoe nemen.'

Bij vorige verkiezingen van Het perfecte plaatje werden Dina Tersago en Bart Peeters tot perfecte echtgenote en perfecte echtgenoot verkozen. Evi zou haar perfecte kind bijgevolg moeten afstaan aan die perfecte ouders. 'Ik zie dat zitten, hoor. Dina zou volgens mij een sterke moeder zijn en Bart lijkt me als vader van drie een goeie papa. Ik zou Scout in volle vertrouwen tijdelijk bij die twee onderbrengen.'

Tweede kind
Evi bevalt in oktober van haar tweede kind. Perfect kan die tweede alvast niet zijn. 'Waarom niet? Elk kind kan perfect zijn als je er niets van verwacht, zoals ik. Ik vind het normaal dat mijn zoon een vervelende dag heeft. Hoe positiever je zo'n kind bekijkt, hoe perfecter het wordt. Ik kan er zó van genieten. Als ik aan iets leuks wil denken, denk ik aan hem. Een kind moét niks, vind ik. Of ik zelf het perfecte kind was? Mijn moeder zei tegen ons altijd dat wij onszelf hebben opgevoed. Ik was dan ook de vierde in de rij: ik heb veel kunnen zien en leren.'

Deze tweede zwangerschap is volgens Evi niet veel anders dan de eerste. 'Ik ben er minder constant mee bezig. Nu gaan er wel eens dagen voorbij voor ik besef: hé, ik heb een dikke buik. Ik weet nu dat die zwangerschap niet eeuwig blijft duren: over een tijdje pas ik weer in een strakke jurk. Ik weet niet of ik een derde kind wil. Vroeger wou ik geen kinderen, later wou ik er geen of veel. Nu krijg ik een kindje in 2010, na een kindje in 2009. Dat vind ik toch redelijk straf van mezelf.' (nieuwsblad)