De obsessie voor het gedrukte woord nam, naarmate hij ouder werd, alsmaar grotere proporties aan. Alles wat hij onder ogen kreeg, van boeken, tijdschriften, kranten tot reclamefolders, verpakkingsetiketten moest hij lezen. Of toch beginnen lezen want niet alles las hij uitgebreid tot in de details. Lezen op het internet daar had hij het niet zo voor. Er was geen tastbare aanwezigheid, geen heerlijke drukinktgeurtjes, geen knisperend papier.

Zou dat alleslezerij een compensatie zijn omdat hij niet echt gestudeerd had. Een beetje een minderwaardigheidsgevoel had bij sommige hogergeschoolde leeftijdsgenoten die het veel verder geschopt hadden dan hij. Hij kon er mee leven maar het zat toch in hem.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zijn obsessie voor al die woordjes en zinnen was soms een vlucht voor het werkelijke leven. Niets mooier dan iemands fantasie te mogen doorgronden en mee te beleven om je eigen werkelijkheid te vergeten. Mistroostige realiteit, je deed je werk, je job zonder enthousiasme en thuis was er ook de realiteit van het dagelijkse bestaan. Dag in dag uit, jarenlang. De angst om te veranderen. Je ging mee met de seizoenen, je wist wat er ging komen. En nu kwam de lente eraan. En ieder jaar moest hij zich terug aanpassen aan die explosie van nieuw leven en overweldigend licht na die donkere, sombere winter. Een beetje teveel voor hem. De eerste lentedagen bleef hij binnen. Hij moet dat allemaal weer gewoon worden, die zinneprikkelende belevenissen die zijn geest en lichaam beroerden.

Rijen boeken, netjes naast elkaar, sommigen nog ongelezen. Mooi om naar te kijken, al die kleuren en lettertypes. Zijn denkbeeldig leven vol fantasie stond daar in gedrukte lettertjes. De grijsheid van het bestaan overwon uiteindelijk altijd in zijn leven.

De zon trok een streep licht langs het dichtgeschoven gordijn omdat anders het beeldscherm van zijn computer niet meer te overzien was. Hijzelf zat in dat streepje licht aan zijn bureau voor zijn pc, een beetje in eenzaamheid voor zich uit te staren en zijn gedachten waren ver weg op vlucht.