gevallen in een vogelartsenpraktijk : dierenarts Erwin Louagie
Als dierenarts kleine huisdieren (ook honden en katten) is een groot deel van mijn cli�nteel houder van vogels (papegaaien, parkiten,duiven, zangvogels, exoten, roofvogels,...) Aangezien er al zoveel informatie over katten en honden terug te vinden is op het internet, heb ik speciaal voor vogelliefhebbers deze blog aangemaakt. Sedert 2024 plaats ik nu en dan ook eens andere gevallen (honden, katten, ...) op de blog
Mijn gegevens : Louagie Erwin, wijnendalestraat 23, 8820 Torhout
tel 050/216934
Op afspraak
Na 3 weken werd de pin in het beenmerg doorgeknipt en de 'brug' verwijderd. Ook de dwarse pin werd verwijderd. Om te beoordelen of de pin in het beenmerg verwijderd mocht worden, werden röntgenfoto's gemaakt. Daarop werd besloten die pin nog een 10-tal dagen te laten zitten.
Een rosékaketoe werd binnengebracht met een verplinterde fractuur van de tibiotarsus (het been bij vogels juist onder de knie). Er werd besloten te werken met pinnen om de breuk te stabiliseren : een spalk geeft namelijk te weinig stabiliteit bij dergelijke breuk, daarenboven hebben krombekken de neiging een spalk met hun bek redelijk vlug te vernielen. Eén pin werd in het beenmerg ingebracht na het opensnijden (onder algemene verdoving) van de plaats waar de breuk zich bevond. Aangezien het bot boven en onder de breuk dan nog een rotatie kan ondergaan, werd een tweede pin onderaan dwars door het been geboord. De eerste pin werd overgeplooid, er werd een plastik stukje darm overgeschoven en de tweede pin werd dwars door het stukje darm geduwd. Uiteindelijk werd het stukje darm opgevuld met een zelfhardende pasta die een 'brug' vormde tussen de pin in het beenmerg en de pin die dwars door het bot geboord zat. Op de eerste foto : schematische voorstelling (bovenste dwarse pin werd in praktijk niet ingebracht wegens te weinig plaats) Op de tweede foto : situatie na 3 weken na verwijderen van verband van de poot. Dunne pijl = pin in het beenmerg, dikke pijl = pin dwars door het bot.
Deze blauwvoorhoofdamazone werd binnengebracht wegens ontlasten van de rechterpoot en bijten in de liesstreek gedurende minstens 1 week. Bij onderzoek bleek de huid en het onderliggende weefsel erg geïnfecteerd. Er werden door middel van injecties en ook via de bek ontstekingsremmers en antibiotica toegediend. Aangezien de amazone in het begin weinig tot niets at, werd overgegaan tot dwangvoeding met een metalen sonde gekoppeld aan een spuit. Bemerk hoe de papvoeding samen met het antibioticum rechtstreeks in de maag wordt ingebracht. De volledige sonde van 17 cm verdwijnt volledig in de vogel, die er weinig last van ondervindt. De hele proceduren duurt amper 15 seconden. Enige ervaring is uiteraard vereist om fatale vergissingen te voorkomen. (inbrengen in luchtpijp in plaats van de slokdarm). Na 5 dagen kon de amazonepapegaai terug naar huis.
LIJKSCHOUWING VAN AFRIKAANSE OEHOE MET NIERPROBLEMEN
Een lijkschouwing gaf een bevestiging van de oorzaak van sterfte : nierzwelling (grote pijl), met bloedarmoede (bleek uitzicht van spieren en organen door bloedverlies maar ook door het feit dat de normale nier het natuurlijke EPO aanmaakt dat ervoor zorgt dat nieuwe rode bloedcellen gevormd worden.) De korte pijlen tonen de aanwezigheid van 2 testikels, met andere woorden, de uil was mannelijk.
Op de röntgenfoto is te zien : vergroting van de nier links op de foto (enkele pijl toont de bovenste begrenzing van de nier). Het kruisje toont het 'lichaam' van de gezwollen nier. Op de nier rechts in beeld zijn 'steentjes' terug te vinden (dubbele pijl). Dit laatste is wel wat duidelijker op de orginele foto.
Na de dwangvoeding is het natuurlijk altijd even bekomen voor de vogel. De dwangvoeding zorgt er wel voor dat een vogel tijdens de behandeling zo weinig mogelijk vermagert en verzwakt.
Een Afrikaanse oehoe werd binnengebracht wegens verminderde aktiviteit en omdat hij sedert een paar dagen amper 1 eendagskuiken at, in plaats van 4. Als voeding werden uitsluitend eendagskuikens gevoed. Extra drinkwater werd niet ter beschikking gesteld. Er werd weinig tot geen mest geproduceerd. De vogel werd gehospitaliseerd en er werd dwangvoeding (brijvoeding op basis van vlees) met een laxeermiddel gegeven. Ook werd er serum (vocht) rechtstreeks in de bloedsomloop toegediend. Tijdens elke dwangvoeding werd een deel van de voeding terug uitgebraakt, maar de mestproduktie hervatte zich en de eerste dagen verbeterde de algemene toestand van de vogel (werd actiever). Verdere medicatie bestond uit antibiotica, ontstekingsremmers en een middel tegen schimmels (aspergillose), omdat dergelijke vogels tijdens ziekte een verminderde afweer hebben en vatbaarder worden tegen schimmels en allerhande bacterien. Tevens werd een multivitaminepreparaat geïnjecteerd wegens de eenzijdige voeding (uitsluitend eendagskuikens). Antibraakmiddelen zorgden ervoor dat het braken verminderde. Onderzoek van braaksel en mest (microscopisch) gaven geen bijkomende informatie om te weten wat er met de vogel scheelde, dus werd er onder verdoving (korte gasanesthesie) een röntgenfoto gemaakt temeer omdat de vogel terug minder actiever werd. Daaruit bleek een duidelijke zwelling van de ene nier én de aanwezigheid van kristallen ('steentjes') in de andere nier. Het feit dat de vogel een nierprobleem had, werd pijnlijk duidelijk toen ook bloed in de urine begon te verschijnen. Mogelijks zorgde het extra vocht ervoor dat de steentjes 'oplosten', maar doordat de tegendruk in de nier wegviel én de nier door de ontsteking beschadigd was, begonnen er bloedingen in de nier op te treden. Nu werd duidelijk waarom de vogel zijn voeding ten dele uitbraakte : doordat de nieren niet voldoende meer het bloed konden zuiveren, kreeg de uil een bloedvergiftiging met braakneigingen tot gevolg. Wanneer meer dan 75% van de nieren beschadigd is, treedt een langzaam proces van zelfvergiftiging op met de dood tot gevolg. Helaas waren in dit geval de nieren te ver beschadigd om de vogel nog te kunnen redden.
In tegenstelling tot sommige verhalen, moet een roofvogel altijd drinkwater ter beschikking hebben, zéker tijdens warme perioden. Ook is een afwisseling in de voeding (eendagskuikens, ratten of muizen, kwartels, rundshart, ...) nodig voor een goede gezondheid.
Eventueel kan een toediening van een goede vitamine-en mineralenpreparaat op regelmatige basis helpen.
Deze foto's werden genomen tijdens een van de dwangvoedingen.
