Kleine baby, klein hulpeloos kindje. Kleine kreten, alsof je een verzweerde wonde aanraakt, en de pijn die dat doet... Het is veel dieper. Het gaat altijd om het feit dat de schuld van de persoon die de verzweerde wonde van dat kindje aanraakt, en de pijn die dat doet, automatisch aan mij geadresseerd wordt. Ik ben als kind misbruikt geweest, wat in feite betekent dat ik dat kind blijf. De herinnering daarvan zit als het ware in het geheugen van mijn genen. De persoon die mij misbruikt heeft, heeft de schuld van het misbruik altijd aan mij geadresseerd. Ze draaien altijd de schuld van de dader en het slachtoffer om, ze keren het om, ze switchen het, ze veranderen het. Wat de mensen nu doen wanneer kinderen misbruikt worden, is systematisch de schuld van het misbruik aan mij adresseren, ondanks dat de tijd toen ik als kind misbruikt werd al lang voorbij is, zelfs mensen die geen concrete herinnering hebben van het voornoemde feit, omdat de herinnering die in de genen van hun valse goden zitten hiervoor volstaan. Goede herinneringen zijn synchroon met juiste herinneringen, en slechte herinneringen zijn synchroon met foute herinneringen. De herinneringen van de dingen die in de wereld gebeuren zitten in de genen van de goden in de hemel. De goede herinneringen in de genen van de enige ware God, en de slechte herinneringen in de genen van de valse goden. De valse goden hebben echt hun wereld rond mij gecreëerd, waarin allerlei ongelukken ontstaan, allerlei problemen, woede, dingen die verkeerd gaan, met grote vertoningen en veel lawaaioverlast, omdat ze het ergste uitschot en ongeluk van de schepping zijn.